Η ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΜΑΓΕΙΑ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΛΟΥΚΑ
(2/10/2011)

Αγίων Μαρτύρων Κυπριανού και Ιουστίνης

Η δαιμονοκίνητη μαγεία

Η μνήμη των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης, που τιμά σήμερα η Εκκλησία μας, αγαπητοί μου, μάς μεταφέρει στην Αντιόχεια του 3ου αιώνα. Ο Κυπριανός ήταν φιλόσοφος και καταρτισμένος στις τέχνες της μαγείας. Την ίδια εποχή, στην Αντιόχεια ζούσε μία εκθαμβωτικού κάλλους νεαρή γυναίκα, η Ιούστα, κόρη ειδωλολάτρη ιερέα. Η Ιούστα, ακούγοντας το κήρυγμα του Ευαγγελίου από Διάκονο της Εκκλησίας της Αντιοχείας, εγκατέλειψε την πίστη των ειδώλων, πίστεψε στον Χριστό και βαπτίσθηκε Χριστιανή.

Μεταξύ των δαιμονοκίνητων οργάνων της μαγείας και μαντείας και των θυμάτων τους, τα οποία κινδυνεύουν να δαιμονιστούν, αν συνεχίσουν τις επαφές και εισέλθουν στα ενδότερα της επικίνδυνης αυτής δραστηριότητας, η Εκκλησία μας κάνει σαφή διάκριση. «Συγκρίνοντας ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς τους δαιμονισμένους με αυτούς που εκούσια υποδουλώθηκαν στο σατανά, βρίσκει τους δεύτερους κατά πολύ αθλιότερους, παρότι διαφεύγουν από το αισθητήριο και την προσοχή των πολλών. Γιατί οι δαιμονισμένοι μόνο σωματική βλάβη μπορούν να προξενήσουν στον εαυτό τους ή καμιά φορά, σ’ εκείνους που τους πλησιάζουν. Ενώ οι «αφομοιωμένοι τω αρχεκάκω εχθρώ», με τις πονηρές επιθυμίες και πράξεις τους, διαφθείρουν την ψυχή τους και τις ψυχές εκείνων που απρόσεκτα τους συναναστρέφονται. Γιατί οι δαιμονισμένοι κάποτε, με το θάνατο του σώματος, αποβάλουν και την επήρεια των δαιμόνων, ενώ όσοι αμετανόητα αμαρτάνουν φέρνουν μαζί τους και την πνευματική κάκωση, μόνιμη και αναπόβλητη» 

Απέναντι σ’ αυτή τη νοσηρή και δαιμονική δράση της μαντείας και της μαγείας στην εποχή μας οφείλουμε, αδελφοί μου, να επιδεικνύουμε αμείλικτη άρνηση και απόλυτη αποχή, γιατί η υποτίμηση των δυνάμεων του διαβόλου μπορεί ν’ αποβεί καταστροφική. Έχουμε, όμως, τρόπους προστασίας από τον διάβολο και τα όργανά του, τους οποίους πρέπει να χρησιμοποιούμε διαρκώς στην πνευματική μας ζωή. Και οι τρόποι αυτοί δεν είναι άλλοι από την προσήλωση στην ζωή του Χριστού, όπως αυτή βιώνεται μέσα στην Αγία Του Εκκλησία. Με την συμμετοχή στη Μυστηριακή εμπειρία, την διαρκή μετάνοια, την συχνή εξομολόγηση και προσέλευση στην Θεία Κοινωνία, με την νηστεία και την καρδιακή προσευχή. Αυτά είναι τα ανίκητα όπλα κατά του διαβόλου, τα οποία ο Χριστός μάς χάρισε, ικανά να μάς καταστήσουν άτρωτους από τις δαιμονικές δυνάμεις και πνευματικά ελεύθερους από κάθε είδους νοσηρές εξαρτήσεις και πτώσεις. Απέναντί τους ο διάβολος κατατροπώνεται και τα όργανά του εξευτελίζονται και εκμηδενίζονται. Με αυτά να πορευόμαστε στη ζωή, νιώθοντας την ασφάλεια και την δύναμη του Θεού μέσα μας. 

 

ΑΜΗΝ!

Αρχιμ. Ε.Ο.

1 Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Τόμος 2ος, σελ. 24-25
2 Ιωάννης Καραβιδόπουλος, «Μελέτες ερμηνείας», σελ. 134
3 Ανέστης Κεσελόπουλος, «Πάθη και αρετές», σελ. 76

Ποιούς πιάνει το «μάτι»;

Σατανική ενέργεια 

Ο φθονερός, όταν βλέπει κάτι το καλό στον άλλο, υποφέρει. Το ίδιο παθαίνει και ο πανούργος διάβολος. Διάβολος και φθονερός φθονούν το καλό του άλλου. Έχουν μεταξύ τους το κοινό αυτό σημείο. Κι ο διάβολος το «εκμεταλλεύεται». Περνά μέσα απ’ αυτό, (=φθόνο) την κακία του σ’ ανθρώπους. Ο φθόνος δηλ. του φθονερού ανθρώπου είναι αγωγός, απ’ όπου διοχετεύεται στις ανθρώπινες ψυχές το δηλητήριο (=βασκανία) του διαβόλου. «Η βασκανία είναι μία δαιμονική ενέργεια, που γίνεται μέσω των φθονερών ανθρώπων» (Μ. Βασίλειος περί φθόνου, 4), «…απέλασον πάσαν διαβολικήν ενέργειαν, πάσαν σατανικήν έφοδον» (Ευχή εις βασκανίαν). Κι αυτό σημαίνει: Βασκανία ΔΕΝ είναι ένας λ.χ. συνηθισμένος πονοκέφαλος, ή μια συνηθισμένη ζάλη κλπ., αλλά είναι κάτι το ασυνήθιστο!! Κάτι το φοβερό, το ανυπόφορο, το …σατανικό!! Είχε κάποιος, (διηγούνται αυτόπτες μάρτυρες) ένα ωραίο άλογο. Το είδε κάποιος (φθονερός) και είπε: «Τι ωραίο άλογο». Και το άλογο δεν άντεξε το «μάτι». Έσκασε, ψόφησε ακαριαία!  

Ποιοί έχουν «μάτι»;

Κακό «μάτι» έχει εκείνος, που έχει μέσα του κακία! «απέλασον πάσαν φαρμακείαν των φθοροποιών και φθονερών ανθρώπων» (ευχή εις βασκανίαν). Γι’ αυτό παλαιότερα, οι αγράμματες γριούλες, όταν έβλεπαν ένα όμορφο παιδάκι, ή άλλο τι ωραίο, το έφτυναν• και έλεγαν: «Να μην αβασκαθεί». Έβγαζαν από μέσα τους (έφτυναν) τον τυχόν κρυμμένο φθόνο. 

Ποιούς πιάνει το «μάτι»;

Εφόσον η βασκανία είναι χτύπημα του σατανά στον άνθρωπο, είναι λογικό να «χτυπιόνται» από τη βασκανία, όσοι δεν είναι εφοδιασμένοι με όπλα, που πολεμούν και συντρίβουν το διάβολο («νηστεία» προσευχή εξομολόγηση, Θ. Κοινωνία, θα το δούμε).  

Για αυτό:

Τους αγίους δεν τους πιάνει «μάτι». Τους ιερείς (λόγω της ιερωσύνης τους). Και τον κάθε χριστιανό, που ζει την μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας.

«Ξεμάτιασμα»

Και πάλι, εφόσον η βασκανία είναι χτύπημα του σατανά, απαιτείται ειδική προσευχή, που να χτυπά, εξορκίζει το διάβολο. Η Εκκλησία μας για την περίπτωση αυτή έχει θεσπίσει την ευχή «εις βασκανίαν», που διαβάζεται από ιερέα. Που σημαίνει, πως όταν σε «πιάσει» το μάτι, θα πρέπει να πας στον ιερέα, και μόνο στον ιερέα.

Αμαρτωλό ξεμάτιασμα

Σε έπιασε το «μάτι». Αντί, λοιπόν, να πας στον ιερέα, πας στη γειτόνισσά σου, στη κουμπάρα σου, κ.λ.π., και σου κάνουν ξόρκια! Όμως έτσι αμαρτάνεις και συ, και αυτές που σε ξεματιάζουν. Εσύ, γιατί περιφρόνησες το λειτουργό του Χριστού (τον ιερέα), και κτύπησες ξένες πόρτες, αυτές γιατί πήραν τη θέση του ιερέα. Μάθε, λοιπόν, πως ο λαϊκός, επειδή στερείται ιερωσύνης, δεν έχει δικαίωμα να σε «σταυρώνει». Ο πατέρας ή η μητέρα, επειδή είναι πρόσωπα ιερά, και επειδή έχουν εξουσία στα παιδιά τους, μπορούν να «σταυρώνουν» τα παιδιά τους και μόνο τα παιδιά τους.( Το ίδιο ισχύει και για τον παππού ή τη γιαγιά σε σχέση με τα εγγονάκια τους). Όμως και πάλι προσοχή! Θα πρέπει να λένε προσευχές της Εκκλησίας μας και μόνο της Εκκλησίας μας, ( λ.χ. «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος ή το «απολυτίκιο» ενός αγίου κ. ά). Με ποιό, λοιπόν, δικαίωμα σε σταυρώνουν άνθρωποι χωρίς ιερωσύνη; (Και γιατί δεν σταυρώνεσαι από μόνος σου; Άγιο είναι το χεράκι τους;) Το εξίσου σημαντικό: Ο λαϊκός επειδή δεν έχει ιερωσύνη, δεν μπορεί να κάνει ένα μυστήριο, λ.χ. «ευχέλαιο». Και όμως, η γειτόνισσά σου, η κουμπάρα σου τολμούν (!) και κάνουν «ευχέλαιο». «Αγιάζουν» από μόνες τους το λαδάκι (!), που θα σε …σταυρώσουν!! (Διερωτήθηκες ποτέ, γιατί δεν προτιμούν το λαδάκι του κανδηλιού;). Και να ήταν μόνο αυτό; Στο «μυστήριό» τους ανακατεύουν λόγια της Εκκλησίας μας με ξένα λόγια (=του διαβόλου). Λες και οι ευχές της Εκκλησίας μας χρειάζονται την ενίσχυση των «ευχών» του διαβόλου! Λοιπόν, ποιά λόγια θα πιάσουν; Της Εκκλησίας ή του διαβόλου; Είναι δυνατόν να ακούσει ο Κύριος «μαγαρισμένες» προσευχές; Θα πεις: -Μα είναι γυναίκες χριστιανές, κάνουν τον σταυρό τους, επικαλούνται το όνομα του Θεού! -«Γι’ αυτό (απαντά ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος) τις αποστρέφομαι! Γιατί χρησιμοποιούν το όνομα του Θεού για να Τον υβρίζουν! Γιατί, λέγοντας πως είναι χριστιανές, κάνουν εκείνα που κάνουν οι ειδωλολάτρες! Και οι δαίμονες ανέφεραν το όνομα του Θεού, αλλά ήταν δαίμονες! Ο Κύριος τους επέπληξε και τους έδιωξε!» (Κατήχησις I΄). Και πάλι: Μα μόλις με ξορκίζουν, είμαι μια χαρά! Μπορεί να είναι ψυχολογικό. Μπορεί και να σε έκανε ό διάβολος καλά, φυσικά για το κακό σου…

Διδακτικό περιστατικό 

Στις 2.3.1998 ο πατρινός κ. Ε., μου ανέφερε, κάτι που συνέβη στον ίδιο, πριν δεκαπέντε περίπου χρόνια. Από 14 ετών οι δικοί του κάθε τόσο τον πήγαιναν σε μια κυρία για «ξεμάτιασμα». Όμως το συνεχές «ξεμάτιασμα» έδωσε «λαβή» στο διάβολο. Άρχισε τώρα και ο ίδιος (κ. Ε.) να έχει «μάτι», να «αβασκαίνει». Όποιον θαύμαζε, του συνέβαινε κακό. Έβλεπε λ.χ γυναίκα να περπατά, αμέσως η γυναίκα σκόνταφτε και έπεφτε. Το 1983, Μ. Πέμπτη βράδυ, παρακολουθούσε την ακολουθία των αγίων Παθών στον ι. ναό αγίου Σπυρίδωνος Αιγάλεω. Ξαφνικά ένοιωσε ζάλη. Θόλωσε το μυαλό του. Έβλεπε το εκκλησίασμα να χάνεται από μπροστά του. Ταυτόχρονα τον έπιασε κρύος ιδρώτας. Δεν άντεξε. Βγήκε έξω. Τον ακολούθησε «κατά πόδας» (έξω, στην αυλή) μια γνωστή κυρία (που ξεμάτιαζε…). Τον πλησίασε και του είπε: «Τί έπαθες, Ε;». Και άρχισε να τον ξεματιάζει, διαβάζοντας κάτι παράξενες «ευχές»(επικλήσεις δαιμόνων). Στην «ιερή» (=δαιμονική) αυτή στιγμή, ο κ. Ε. παρατήρησε κάτι, που τον συγκλόνισε! Η όψη της κυρίας αλλοιώθηκε! Το βλέμμα της ήταν απαίσιο! Ταυτόχρονα την «έπιασε» ένα παράξενο χασμουρητό! Το στόμα της θύμιζε στόμα άγριου θηρίου! Στο τέλος έβγαλε από την κοιλιά της ένα φυλακτό». «Πάρτο (του είπε), φόρεσέ το και δεν θα σε ξαναπιάσει». Και με τις σατανικές της επικλήσεις (=βοήθεια του διαβόλου) ο ασθενής έγινε καλά… Ο κ. Ε., μετά απ’ αυτό, εξομολογήθηκε, και ησύχασε. Αλλά, και έπαψε να αβασκαίνει».

(Αρχ. Βασιλείου Μπακογιάννη, «Διάβολος, Μάγια, Μέντιουμ»)
http://leimwnas.blogspot.com

Η Σύλληψις του τιμίου ενδόξου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου

του Φιλοποίμενος Β. Καρατζά

Η ΑΡΧΑΓΓΕΛΙΚΗ ΟΠΤΑΣΙΑ του Ζαχαρία

Την εποχή εκείνη στην Ιουδαία ένας και μοναδικός ναός υπήρχε. Ο περίφημος ναός του Σολομώντος, γύρω από τα ερείπια του οποίου σήμερα μαζεύονται οι Εβραίοι και κλαίνε. Ιερείς όμως ήσαν πολλοί. Υπηρετούσαν στο ναό με την σειρά. Όπως περίπου οι «εφημερεύοντες» σήμερα δικοί μας. Κάποτε έτυχε να λειτουργεί και ο Ζαχαρίας, πού ήταν πλέον γέροντας. Κόσμος πολύς, ως συνήθως, ήταν συναθροισμένος και προσευχόταν...

Όταν ήρθε η κατάλληλη στιγμή, σύμφωνα με τα καθιερωμένα, μπήκε ο Ζαχαρίας μέσα στα «άγια» (ας πούμε στο ιερό) για να προσφέρει τη θυσία του θυμιάματος, Εκεί μόνο ο ιερεύς έμπαινε καί ποτέ κανένας άλλος. Έτσι, την ώρα αυτή βρέθηκε μόνος. Ο λαός που ήταν έξω, φυσικά, δεν τον έβλεπε, τον περίμενε όμως να ξαναβγεί, για να συνεχίσει τις προσευχές.

Εκεί οπού ο Ζαχαρίας ήταν αφοσιωμένος στη θυσία του θυμιάματος και προσευχόταν με φόβο Θεού και ευλάβεια, σαν κάτι να βλέπει στα δεξιά του θυσιαστηρίου. Κάτι πού ούτε ξαναείχε ιδεί ούτε και φαντασθεί. Μήπως οφθαλμαπάτη; Μήπως τα γεροντικά του μάτια θάμπωσαν και τον γελάνε; Όχι. Τίποτα απ’ αυτά. Δεν τον γελάνε τα μάτια του. Αυτό πού βλέπει στα δεξιά του θυσιαστηρίου είναι μια υπέρλαμπρη καί απαστράπτουσα προσωπικότητα. Είναι ον υπερφυσικό. Στή γη τέτοια όντα δεν υπάρχουν. Όπως έχει καταντήσει και όπως έχει μολυνθεί η γη δεν είναι ικανή να φιλοξενεί τέτοια όντα.

Ο Ζαχαρίας άρχισε να τρέμει. «Εταράχθη, λέει ο ευαγγελιστής, και φόβος επέπεσεν επ' αυτόν». Φόβος καί τρόμος έπιασε τον Ζαχαρία, όταν αντίκρισε το υπερφυσικό ον. Δηλαδή τον άγγελο του Θεού. Τα έχασε, έπεσε το θυμίαμα από τα χέρια του και αγωνία μεγάλη γέμισε την ψυχή του…

Βλέποντας ο Άγγελος το φόβο καί την ταραχή του Ζαχαρία, τον καθησυχάζει λέγοντάς του:

— «Μη φοβάσαι, Ζαχαρία, Δεν ήρθα για να σε τιμωρήσω. Δεν ήρθα για να σου αναγγείλω επερχόμενα δεινά. Αντίθετα ήρθα για να σου αναγγείλω κάτι το πολύ ευχάριστο. Ήρθα για να σου αποκαλύψω, ότι οι προσευχές, πού σεις οι άνθρωποι κάνετε εδώ στη γη, δεν πάνε χαμένες. Ο Θεός τις ακούει καί δίδει στον καθένα ό,τι τον συμφέρει και όταν Εκείνος κρίνει τον κατάλληλο καιρό. Κανείς δεν πρέπει να βιάζεται και να ανυπομονεί. Κανείς δεν πρέπει ν’ απελπίζεται, γιατί χρόνια ολόκληρα, ζωή ολόκληρη παρακαλεί και απάντηση δεν παίρνει. Η απάντησις θα έλθει την κατάλληλη ώρα. Αλλά και ποτέ να μην έλθει, είναι κι’ αυτό μια απάντηση. Γιατί ο Θεός έκρινε ότι αυτό πού του ζητούσανε δεν θα τους έβγαινε σε καλό. Θα τους έβλαπτε. Το ότι λοιπόν δεν το έδωσε είναι η καλύτερη απάντησις.

»Καί συ, Ζαχαρία, συνεχίζει ο Άγγελος, παρακαλούσες το Θεό να σου δώσει παιδί. Βέβαια, τώρα τελευταία, που το γήρας ήλθε, απελπίστηκες πλέον. Το θεωρούσες αφύσικο καί επομένως αδύνατο ένα τέτοιο γεγονός. Ωστόσο σου αναγγέλλω, ότι ο Θεός άκουσε τη δέησή σου, δεν τη ξέχασε και η γυναίκα σου η Ελισάβετ θα γεννήσει παιδί. Το παιδί αυτό θα το ονομάσεις Ιωάννη. Το γεγονός αυτό θα σε γεμίσει χαρά και αγαλλίαση. Η γέννησις του παιδιού αυτού θα γεμίσει χαρά και πολλούς άλλους.

»Τό παιδί αυτό θα αναδειχθεί πολύ μεγάλος άνθρωπος μπροστά στο Θεό. Θα είναι μια ολότελα ξεχωριστή προσωπικότητα. Στό στόμα του δεν θα βάλει ποτέ κρασί ούτε και κανένα άλλο οινοπνευματώδη ποτό. Το πλέον βαρυσήμαντο είναι ότι το παιδί αυτό ακόμα από την κοιλιά της μητέρας του θα γεμίσει με αγιασμό και χάριτες του Αγίου Πνεύματος. Αργότερα, με το παράδειγμά του, με την αγία ζωή του, το κήρυγμα του καί το βάπτισμα θα επαναφέρει πολλούς ανθρώπους κοντά στο Θεό.

»Ακόμα, συνεχίζει ο Άγγελος, ο Ιωάννης θα προηγηθεί του Μεσσία, για να προλειάνει το έδαφος και έτσι ευκολότερα οι άνθρωποι να δεχθούν την σωτηρία, πού ο Μεσσίας θα προσφέρει. Έτσι, γίνεται ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ του Μεσσία. Η διδασκαλία του θα έχει το προφητικό πνεύμα καί τη δύναμη του προφήτη Ηλία. Το ίδιο καί η παρρησία του, το ατρόμητο καί ο ζήλος του θα είναι σαν του προφήτη Ηλία. Θα ξαναγυρίσει καί θα μαλακώσει τις σκληρυμένες καρδιές των πατέρων, πού καμιά στοργή δεν δείχνουν για τα παιδιά τους καί για την κατά Θεό ανατροφή τους. Θα επαναφέρει τους εμπαθείς και σκληροτράχηλους και άδικους στη σύνεση και τη δικαιοσύνη. Καί, τέλος, θα ετοιμάσει το λαό καί θα τον προπαρασκευάσει για να δεχθεί τον Κύριο καί Σωτήρα.

Αυτά είπε ο Άγγελος στο Ζαχαρία. Του Ζαχαρία όμως όλα τούτα του φάνηκαν «ωσεί λήρος». Του φάνηκαν παράδόξα και ακατόρθωτα. Τ' άκουσε, βέβαια, με προσοχή, αλλά εκεί πού ιδιαίτερα σταμάτησε το μυαλό του ήταν η γέννησις. Τούτο δε μπορούσε να το χωρέσει το μυαλό του. Του φαινόταν τόσο αφύσικο, έτσι πού άγγιζε τα όρια του ακατόρθωτου. Γι’ αυτό, παίρνει το θάρρος και το λόγο ταυτόχρονα και λέει στον Άγγελο:

«Εγώ είμαι γέρος. Η σύζυγός μου είναι κι’ αυτή προχωρημένη πολύ στην ηλικία. Σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους είναι αδύνατο να γεννήσει παιδί σε τέτοια ηλικία. Πώς, λοιπόν, εγώ μπορώ να είμαι βέβαιος για όλα αυτά πού μου είπες; Πώς μπορώ να πιστέψω, ότι σε τέτοια ηλικία, πού φεύγω από τον κόσμο αυτό, θα φέρω άνθρωπο στον κόσμο;»…

ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ

Ό Ζαχαρίας βρίσκεται ακόμα μέσα στο ναό. Μπροστά στο θυσιαστήριο. Αλλά και μπροστά στο υπερφυσικό ον, πού ακόμη δεν έφυγε. Βρίσκεται μπροστά στον Αρχάγγελο του Θεού. Ο Αρχάγγελος του είπε ορισμένα πράγματα…

— Εγώ, Ζαχαρία, είμαι ο Γαβριήλ. Είμαι ο Αρχάγγελος, πού βρίσκομαι πάντα μπροστά στο Θεό, έτοιμος να εκτελέσω τα προστάγματά του. Εγώ δεν ήρθα από μόνος μου, για να σου αναγγείλω αυτά πού άκουσες και δεν τα πίστεψες. Μ' έστειλε ο Θεός, για να σου φανερώσω τις χαρμόσυνες αυτές ειδήσεις. Επειδή όμως συ δεν πίστεψες στα λόγια μου, πού οπωσδήποτε θα πραγματοποιηθούν όταν έλθει ο καιρός τους, για τούτο ως τότε πού θα πραγματοποιηθεί το χαρμόσυνο θαύμα της γεννήσεως του παιδιού από γερόντισσα και στείρα, θα προηγηθεί ένα άλλο θαύμα. Το θαύμα αυτό θα είναι όχι χαρμόσυνο, αλλά οδυνηρό για σένα. Απ’ αύτη τη στιγμή καί ως την ώρα πού θα γίνουν όλα αυτά σου αφαιρείται η λαλιά και η ακοή. Δεν θα μιλάς πλέον. Η γλώσσα σου έγινε όργανο να εκφραστεί η απιστία. Η γλώσσα τώρα θα υποστεί και την τιμωρία. Δεν θα αρθρώσει λέξη. Η ακοή δεν πίστεψε σ' αυτά πού άκουσε. Θα παύσει ν’ ακούει...

Η σκηνή αυτή τελείωσε. Ο Ζαχαρίας γύρισε στο σπίτι του. Γύρισε με δυο αντίθετα αισθήματα στην καρδιά του. Το ένα είναι το μεγάλο καί χαρμόσυνο μήνυμα, ότι θ' αποκτήσει παιδί καί θ' απαλλαγεί από την ντροπή της ατεκνίας. Αυτό γέμισε την καρδιά του με μια κρυφή χαρά. Το άλλο, το αντίθετο, πού πίεζε την καρδιά του, ήταν η ολιγοπιστία πού έδειξε στο μήνυμα του ουρανού καί ο γυρισμός στο σπίτι του δίχως φωνή καί ακοή.

Ο άγιος Λουκάς συνεχίζει τη διήγησή του καί μας πληροφορεί ότι έπειτα από τις ημέρες αυτές η Ελισάβετ έμεινε έγκυος. Αυτά, πού ο Αρχάγγελος είπε στο Ζαχαρία άρχισαν να παίρνουν σάρκα καί οστά. Πέντε ολόκληρους μήνες η Ελισάβετ δεν έλεγε σε κανένα τίποτα καί κρυβόταν, όσο μπορούσε, να μη φανερωθεί η εγκυμοσύνη της. Αυτό όμως δεν μπορούσε να συνεχισθεί επ' άπειρον. Δεν μπορούσε συνεχώς να κρύβεται καί να μη φανερώνει το θησαυρό πού έκρυβε στα σπλάχνα της. Η κοιλιά της έδειχνε πλέον φανερά την αλήθεια. Και η αγία αυτή γυναίκα έλεγε σε καθένα πού την ρωτούσε πως καί τι συνέβη.

— Τούτο, πού βλέπετε, είναι έργο της αγαθότητας του Θεού. Ηθέλησε ο Κύριος να μου κάμει το μεγάλο αυτό καλό, επιβλέποντας με καλοσύνη στην ταλαιπωρία μου, Ηθέλησε ο αγαθός Κύριος να με απαλλάξει από την ντροπή της ατεκνίας, πού αισθανόμουνα μπροστά στους ανθρώπους. Από το σαράκι αυτό πού μ’ έτρωγε σ' όλη μου τη ζωή. Ευλογημένο τ’ Όνομά του!

Αυτά έλεγε η Ελισάβετ.

(Από το βιβλίο: «Ιωάννης ο Πρόδρομος – Ηλιαχτίδα στην αμφιλύκη» του Φιλοποίμενος Β. Καρατζά)

 

http://stratisandriotis.blogspot.com 

ΚΑΙΡΟΣ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΞΕΣΗΚΩΘΟΥΜΕ!!!

Καιρός πλέον να ξεσηκωθούμε!!!

Μητρ.Μεσογαίας Νικόλαος

Καιρὸς πλέον νὰ ξεσηκωθοῦμε. Καινούργιο κρασὶ σὲ καινούργια ἀσκιά! Τὰ πάντα πρέπει νὰ ἀλλάξουν. Καὶ ἐπειδὴ δὲν θὰ τὰ ἀλλάξουν κάποιοι ἄλλοι, καιρὸς νὰ μποῦμε στὸ παιχνίδι ὅλοι. Κυρίως οἱ νέοι. Ὅλες οἱ καλὲς ἐπαναστάσεις ἔγιναν ἀπὸ ἐμπνευ­σμένους νέους. Ὄχι ἀπὸ ἀγανακτισμένους, ἀλλὰ ἀπὸ ὑγιῶς ἐπανα­στα­τη­μένους. Ἐσεῖς καὶ πρέπει καὶ μπορεῖτε καὶ ἐπιβάλλεται νὰ ἀλλάξετε μὲ δική σας πρωτοβουλία τὸ μέλλον σας. Ὄχι μὲ βία, ἀλλὰ μὲ δύναμη καὶ ἀποφασιστικό­τητα. Οἱ ἐπανα­στάσεις δὲν γίνονται μὲ βόμβες μολότωφ καὶ λοστούς, οὔτε μὲ αὐ­το­καταστροφικὴ προσφυγὴ σὲ ναρκωτικὰ οὔτε μὲ καταλήψεις, μὲ graphiti στοὺς τοίχους καὶ μηδε­νιστικὲς ἐπιλογές, ἀλλὰ μὲ καθαρό­τητα, ἡρωισμὸ καὶ ἐξυπνάδα.

Ζητῆ­στε ποιότητα στὴν παιδεία σας. Ζητῆστε τέτοια παιδεία ποὺ νὰ ἀξίζει τὸν κόπο σας, τέτοια παιδεία ποὺ νὰ ἐπενδύει σὲ αὐτὴν τὸ μέλλον σας. Τὸ κατε­στημένο σύστημα ἀπέ­τυχε πατα­γωδῶς. Μᾶς δείχνει ὅμως τὸν μονόδρομο τῆς ἐπι­στροφῆς στοὺς θησαυ­ρούς μας, τὴν κατεύθυνση τῆς διορθωτικῆς πορείας μας. Πρωτο­τυ­πῆ­στε ἀπαι­τῶντας πρῶτα ἀπὸ τοὺς ἑαυτούς σας συνέπεια, προσπάθεια, ψηλοὺς στό­χους, ποιότητα, ἦθος. Ρωτῆστε τοὺς καθηγητές σας τὶ σημαίνουν αὐτὰ καὶ ἀπαι­τῆστε κυρίως ἀπὸ τὸν θεολόγο σας νὰ σᾶς δείξει δρόμο γιὰ τὴν ἀλήθεια. Ἂν δὲν μποροῦν νὰ σᾶς βοηθήσουν, πιέστε τους νὰ καταλάβουν τὶς ἀνάγκες σας καὶ τὴν ἀποστολή τους. Αὐτὸ νὰ κάνετε μὲ ὅλους μας. Κυρίως μὲ τοὺς ἱερεῖς καὶ τὴν Ἐκκλησία. Μὴ λυπηθεῖτε κανέναν μας. Πρέπει νὰ ἀλλάξουν ὅλα καὶ ὅλοι μας.

 

http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com

ΚΑΙ ΠΑΛΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Η Ιερά Σύνοδος απαντά στην κριτική για το έκτακτο τέλος

Πέμπτη, 15 Σεπτέμβριος 2011

Συντάχθηκε απο τον/την Romfea.gr - 17.05

Ανακοίνωση εξέδωσε πριν από λίγο η Ιερά Σύνοδος απαντώντας με συγκεκριμένα στοιχεία για τα ποσά που καταβάλλει ως φόρο στο κράτος. Με τον τρόπο αυτό απαντά στην κριτική που δέχτηκε από χτες το απόγευμα, όταν το Υπουργείο Οικονομικών ανακοίνωσε την δήθεν απαλλαγή της από την καταβολή του ειδικού έκτακτου τέλους.

Η ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου έχει ως εξής:

Η Εκκλησία της Ελλάδος, ελπίζουσα ότι ο δημοσιογραφικός θόρυβος, ο οποίος προκλήθηκε χθες σχετικώς προς την φορολόγηση της Εκκλησίας, οφείλεται σε έλλειψη λεπτομερούς ενημερώσεως όσων τον προκαλέσαν, επιθυμεί να ενημερώσει δημοσίως ότι η Εκκλησία της Ελλάδος, οι Ιερές Μητροπόλεις με τα εκκλησιαστικά τους ιδρύματα, οι Ιερές Μονές και οι Ενορίες, οι οποίες είναι ξεχωριστά μεταξύ τους νομικά πρόσωπα, καταβάλλουν κάθε χρόνο στις κατά τόπους Δ.Ο.Υ. τις παρακάτω νομοθετημένες φορολογικές υποχρεώσεις τους:

1. Φόρο επί των κατ’ έτος μισθωμάτων, που εισπράττουν από ακίνητα, με συντελεστή 20% επί της αξίας τους,

2. Συμπληρωματικό φόρο επί των εισοδημάτων τους από οικοδομές και εκμισθώσεις γαιών με συντελεστή 3%,

3. Προκαταβολή του φόρου (για το επόμενο έτος) με συντελεστή 55% επί της αξίας του παραπάνω συμπληρωματικού φόρου,

4. Φόρο επί της ακινήτης περιουσίας τους με συντελεστή 3‰ επί της αντικειμενικής αξίας τους (εκτός εάν πρόκειται για οικοδομήματα λατρευτικής, εκπαιδευτικής, θρησκευτικής η κοινωφελούς χρήσεως π.χ. Ι. Ναοί, γηροκομεία, χώροι συσσιτίων),

5. Φόρο επί των κληρονομιών και δωρεών με συντελεστή 0,5% επί της αξίας τους,

6.Τέλος χαρτοσήμου και δικαιώματα ΟΓΑ συνολικού ποσοστού 2,40% επί κάθε χρηματικής παροχής πιστών προς τους Ι. Ναούς λόγω ιεροπραξιών.

Επίσης τα παραπάνω νομικά πρόσωπα της Εκκλησίας παρακρατούν και αποδίδουν στις Δ.Ο.Υ. τα παρακάτω φορολογικά έσοδα :

1. Φόρο μισθωτών υπηρεσιών για τους εκκλησιαστικούς υπαλλήλους και συνεργάτες τους, που αμείβονται από τον προϋπολογισμό τους,

2. Φ.Π.Α. με τους προβλεπομένους συντελεστές για υπηρεσίες και αγαθά,

3. Φόρο εισοδήματος με συντελεστή 8% σε όλα τα τιμολόγια παροχής υπηρεσιών,

4. Φόρο εισοδήματος με συντελεστή 4% σε όλα τα δελτία αποστολής αγαθών και με συντελεστή 1% για τα υγρά καύσιμα.

Τέλος, η Εκκλησία της Ελλάδος επιθυμεί να τονίσει αφ’ ενός ότι η απαλλαγή από τον φόρο ακινήτης περιουσίας για τα ακίνητα λατρευτικής, θρησκευτικής και κοινωφελούς χρήσεως ισχύει από το έτος 2008 για όλα τα θρησκεύματα και δόγματα, που έχουν ακίνητη περιουσία εντός Ελλάδος και αφ’ ετέρου ότι, παρότι τα έσοδά Της προέρχονται μέχρι σήμερα από το υστέρημα πιστών και χρησιμοποιούνται για την συντήρηση των θρησκευτικών και κοινωφελών Της ιδρυμάτων, ουδέποτε ζήτησε κάποια άνιση φορολογική μεταχείριση σε σχέση με τους υπολοίπους φορολογούμενους μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς της Χώρας.

Έτος 2030 μ.Χ...

...Ένας ιερέας κατεβαίνει τα σκαλιά μιας υπόγειας κρύπτης. Δεν φοράει σταυρό και ράσα καθώς στην Ελλάδα έχει απαγορευτεί να δείχνεις φανερά το οποιοδήποτε θρησκευτικό σύμβολο.Το σκεπτικό του νόμου ήταν ότι σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία που συνυπάρχουν πολλές θρησκευτικές ομάδες κανένας δεν πρέπει να δείχνει θρησκευτικά σύμβολα δημοσίως για να μην προσβάλει τον....συνάνθρωπο του. Ο Ιερέας βγάζει με τρεμάμενο χέρι μια Αγία Γραφή. Είναι παλιά και κιτρινισμένη από την πάροδο του χρόνου. Πολλές σελίδες της είναι σε κακή κατάσταση και δύσκολα διαβάζονται. Έχει απαγορευτεί η κυκλοφορία της Αγίας Γραφής και οι παραβάτες διώκονται αυστηρά και ο λόγος της απαγόρευσης της ήταν ότι κρίθηκε ως προπαγανδιστικό κείμενο που σκοπό είχε να διαφθείρει την Ελληνική κοινωνία και να την τάξει εναντίον της παγκόσμιας ειρήνης που πρέσβευε η νέα εποχή. Κυκλοφορούσαν βέβαια ακόμα κάποια «αντίτυπα» αλλά ήταν παραλλαγμένα και είχε αφαιρεθεί από μέσα ότι θεωρήθηκε προσβλητικό για την νέα εποχή και την νέα παν-θρησκεία.Ο Ιερέας ετοιμάζει την κολυμβήθρα. Είναι να βαφτίσει έναν άνθρωπο εκείνη την ημέρα Χριστιανό. Όμως η κολυμβήθρα δεν είναι όπως την ξέρουμε. Είναι ουσιαστικά μια μεγάλη μεταλλική μπανιέρα και ο λόγος είναι ότι αυτός που θα βαφτιστεί δεν είναι νήπιο αλλά ενήλικας. Έχει καταργηθεί ο νηπιοβαφτισμός προ πολλού. Υπήρχε μεγάλη πολεμική στο ζήτημα αυτό και είχαν γίνει πολλά επεισόδια. Το κύριο επιχείρημα εναντίον του νηπιοβαφτισμού ήταν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν ήταν σωστό κατά την νέα-τάξη ο άνθρωπος να βαφτίζεται με το ζόρι όταν είναι νήπιο. Μετά την ενηλικίωση του ας αποφασίσει τι θέλει να κάνει. Έτσι από το 2020 οι Έλληνες δεν μπορούσαν πλέον να βαφτίσουν τα παιδιά τους. Έπρεπε να περιμένουν να αποφασίσει το ίδιο το παιδί.Ωστόσο πολύ λίγοι Έλληνες πλέον αποφάσιζαν να βαφτιστούν έστω και ενήλικες. Ο λόγος απλός: Τα παιδιά φεύγαν από την οικογένεια νωρίς και πλέον δεν ήταν δυνατό οι γονείς να διδάξουν στα παιδιά τους τις αρχές και την πίστη. Και οι δυο γονείς δουλεύανε νυχθημερόν με αποτέλεσμα τα παιδιά να πηγαίνουν από πολύ μικρή ηλικία σε ολοήμερα σχολεία στα οποία σχολεία τους γινόταν η ανατροφή που ήθελε η νέα εποχή. Το μάθημα των θρησκευτικών είχε πλέον καταργηθεί σαν μάθημα που δίχαζε τους μαθητές και οι εικόνες είχαν αφαιρεθεί από τις σχολικές αίθουσες. Η πρωινή προσευχή είχε αντικατασταθεί με ένα τραγουδάκι που αποτελούσε τον σχολικό ύμνο της νέας εποχής: “όλοι οι άνθρωποι ένα χρώμα μια φυλή μια θρησκεία μια γλώσσα…”.Η ιστορία πλέον είχε αλλάξει και διδασκόντουσαν μόνο κεφάλαια που δεν δημιουργούσαν εθνικές η θρησκευτικές αντιπαραθέσεις. Σε αυτό το κλήμα ο νέος ήταν αδύνατο να μάθει για τον Χριστό…Ο Ιερέας σχεδόν δακρυσμένος ξεκινάει το μυστήριο. Θυμάται ακόμα τους παλαιούς τρόπους ο γέρο-Ιερέας και κάθε φορά που καλείται να τελέσει κάποιο μυστήριο στους λίγους εναπομείναντες Χριστιανούς η μνήμη του ανασύρει γεγονότα παλαιότερων εποχών. Θυμάται όταν ο τόπος ήταν Ορθόδοξος και οι Έλληνες τελούσαν περήφανοι τα μυστήρια στις Εκκλησίες. Τώρα οι Εκκλησίες έχουν καταργηθεί. Κατασπαταλούσαν το δημόσιο χρήμα είπαν και τις κλείσανε. Οι δημοσιογράφοι φωνάζανε στα κανάλια ότι οι παπάδες έχουν κλέψει πολλά και πρέπει να πληρώσουν. Έτσι όχι μόνο η νέα εποχή έκλεισε τις δημόσιες Εκκλησίες αλλά φορολογούσε υπέρογκα και όποιον επιχειρούσε να ανοίξει μια ιδιωτική. Με την έλλειψη μεγάλου αριθμού πιστών κανείς ιερέας πλέον δεν μπορούσε να καλύψει το έξοδο και έτσι οι εναπομείναντες ιερείς αναγκαζόντουσαν και τελούσαν τα μυστήρια σε σπίτια.Άλλωστε τα περισσότερα μυστήρια είχαν πλέον απαγορευτεί να τελούνται δημοσίως υπό το πρόσχημα της θρησκευτικής ελευθερίας: Ο αγιασμός των υδάτων δεν τελούταν πλέον γιατί στις θάλασσες υπήρχαν και νεκροί που δεν ήταν Χριστιανοί και προφανώς δεν θα θέλανε να αγιαστούν. Στις λειτουργίες πλέον απαγορεύτηκε να μνημονεύεται ο Στρατός γιατί δεν ήταν όλοι οι φαντάροι Χριστιανοί. Πλέον στην ορκωμοσία της βουλής δεν υπήρχε ιερέας αφού οι βουλευτές δεν ήταν όλοι Χριστιανοί και απαγορεύτηκε το μνημόσυνο των νεκρών με το επιχείρημα ότι δεν μπορεί να μας βεβαιώσει κάποιος που έχει πεθάνει αν ήταν Χριστιανός μέχρι το τέλος της ζωής του η όχι οπότε στην περίπτωση που λίγο πριν πεθάνει άλλαξε γνώμη και έγινε παγανιστής είναι σπίλωση της μνήμης του να του κάνει μνημόσυνο ο παπάς.Πόσο είχε αλλάξει ο κόσμος! Ο γέρο-Ιερέας έχει τελειώσει το μυστήριο. Δεν μπορούν βέβαια να του δώσουν κάτι ως αντάλλαγμα οι λιγοστοί πιστοί που βρίσκονται εκεί καθώς πλέον το χρήμα έχει καταργηθεί και την θέση του έχει πάρει ένα τσιπάκι στο χέρι η στο μέτωπο. Με αυτό μόνο μπορείς να κάνεις συναλλαγές και όσοι λιγοστοί δεν το έχουν πάρει περνάνε δύσκολα. Μόνο ευχαριστώ μπορούν να του πουν και να του φιλήσουν το χέρι. Και ο γέρο Ιερέας τους δίνει την ευχή του: “Δύναμη παιδιά μου. Σύντομα, πολύ σύντομα θα είμαστε κοντά στον κύριο. Δεν έχει πολύ ακόμα ο κόσμος αυτός και εμείς δεν είμαστε του κόσμου τούτου. Πάμε αλλού,σε έναν κόσμο που θα είμαστε μαζί με τον γλυκό Ιησού…”Ίσως το κείμενο φανεί υπερβολικό σε κάποιον αλλά αν αποκωδικοποιήσουμε το τι επιτέλους ζητάνε οι πολέμιοι της Ορθοδοξίας θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι όλα αυτά είναι η απώτερη επιδίωξη τους. Όμως μπορούν να γίνουν ΑΝ τους αφήσουμε οι Χριστιανοί να συνεχίσουν το έργο τους. Και λέω ΑΝ γιατί ΔΕΝ θα τους αφήσουμε με την βοήθεια του Θεού. Έτσι λοιπόν η απάντηση μας στο εν λόγο περιστατικό και στα όσα Αντίχριστα δρομολογούνται στην Ελλάδα είναι μία:Δεν θα σας περάσει. Η Ελλάδα είναι Ορθόδοξη και έτσι θα παραμείνει. +Αμήν+Siglitiki πηγή : http://anoixti-matia.blogspot.com/2011/09/2030.html#more

Πώς βρέθηκε και υψώθηκε ο Τίμιος Σταυρός.

Πώς βρέθηκε και υψώθηκε ο Τίμιος Σταυρός

Πότε υψώνεται αληθινά ο Τίμιος Σταυρός

Του κ. Π. Μ. Σωτήρχου

Από την εφημερίδα «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ»

Δυο φορές τον χρόνο εορτάζει πανηγυρικά η Εκκλησία μας τον Τίμιον Σταυρόν. Μια για την ανεύρεση του την 6ην Μαρτίου του 326 μ.Χ. και μία κατά την Ύψωση του την 14ην Σεπτεμβρίου, στα εγκαίνια του Ναού της Αναστάσεως, που υπάρχει μέχρι σήμερα. Το σημαντικόν, και όχι πολύ γνωστόν, στον διπλόν αυτόν έορτασμόν είναι το γεγονός ότι αποκαλύπτεται άλλο ένα μέγα μυστήριον της απερίγραπτης αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο και μάλιστα κατά την θεία λατρεία, που ενώνει την γη με τον ουρανό.

Το γεγονός αυτό εκφράζει επιγραμματικά την σωτηρία του εκπεσμένου ανθρώπου, τον όποιον παίρνει από την Κόλαση της πτώσεως του και τον θρονιά­ζει πάλι μέσα στο Παράδεισο της αιώνιας αγάπης.

Πιο συγκεκριμένα, παίρνει με την σταυρική του θυσία τον προδότη Ιούδα τον Ισκαριώτη, πού αντιπροσωπεύει όλην την προδοσία του ανθρωπίνου γένους και την αμέτρητη αγνωμοσύνη του έναντι του Σωτήρος Χριστού, και οδηγεί σε άλλον Ιούδα, επίσης Εβραίον, που έγινε οδηγός στην ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού και φανερώνει την μεταστροφή και την μετάνοια του ανθρώπου και την πορεία του στην αγιότητα. 

Όπως ακριβώς έγινε και με τον δεύτερον αυτόν Ιούδα, που πίστεψε, μετανόησε και έγινε Χριστιανός με το όνομα Κυριάκος. Αργότερα έγινε κληρικός και Επίσκοπος Ιεροσολύμων, μετά τον Πατριάρχην Μακάριον, και αφού μαρτύρησε, μαζί με την μητέρα του Άννα, μπήκε στο Αγιολόγιον της Εκκλησίας και η ετήσια μνήμη του εορτάζεται την 28ην Οκτωβρίου.

Το «Συναξάρι» της ημέρας αυτής αναφέρει: «Τη αύτη ήμερα Μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Κυριακού του φανερώσαντος τον Τίμιον Σταυρόν, επί της Βασιλείας Κωνσταντίνου του Μεγάλου και Ελένης της αυτού μητρός». 

Και για την μητέρα του Άννα, που γιορτάζει την ίδια μέρα: «Τη αύτη ημέρα, η μήτηρ του Άγιου Κυριακού  Άννα, λαμπάσι φλεχθεΐσα και ξεσθεΐσα ετελειώθη». Και λίγα για τον βίον του:

«Ο Άγιος Κυριάκος, πρώην Ιούδας, μετά την φανέρωση του Τιμίου Σταυρού επίστευσε, εβαπτίσθη Χριστιανός και έγινε, όπως προαναφέραμε, Επίσκοπος Ιεροσολύμων και έζησε ως τις ήμερες του ειδωλολάτρη αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτη. Αυτός όταν έφθασε στα Ιεροσόλυμα, μετά την εκστρα­τεία του κατά των Περσών, έμα­θε για τον Άγιον Κυριακόν τι ήταν και τι έγινε και τον διέταξε αυστηρά να θυσιάση στα είδωλα. 

Ό Άγιος, όμως, αρνήθηκε απο­φασιστικά και ήλεγξε με τόλμην την ειδωλολατρία του Ιουλιανού. Τότε εκείνος διέταξε να του κόψουν το δεξί του χέρι, διότι καθώς είπε: «Πολλές επιστολές έχει γράψει το χέρι αυτό, με αποτέλεσμα να απομακρυνθούν πολλοί από τα είδωλα του Δωδεκαθέου».

Ύστερα διέταξε να ρίξουν λιωμένο μολύβι μέσα στο στόμα του Αγίου, που ομολογούσε και δοξολογούσε τον Χριστόν και στη συνέχεια τον έβαλαν οι δήμιοι μπρούμυτα σε πυρακτωμένη σιδερένια κλίνη, που ήταν ένα από τα όργανα βασανισμού των Χριστιανών.

Όταν ήλθε η μητέρα του, που είχε γίνει και αυτή πιστή Χριστιανή, στον τόπον του μαρτυρίου του παιδιού της, ο Ιουλιανός διέταξε να την κρεμάσουν από τα μαλλιά και να σκίζουν το κορμί της με σιδερένια νύχια, που ήταν κι αυτό άλλο ένα εργαλείο βασανισμού των Χριστιανών, και αφού την έκαιγαν με αναμμένες λαμπάδες, παρέδωσε το πνεύμα της στον Κύριον. Ύστερα έρριξαν τον Άγιον Κυριακόν, σε ένα μεγάλο καμίνι, τον εθανάτωσαν με ξίφος, κόβοντας το κεφάλι του».

Η ανεύρεση και ύψωση του Τιμίου Σταυρού, που είναι η σημαία της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους, έγινε με τρόπον θαυμαστόν και υπερθαύμαστον από την Αγίαν Ελένην την Ισαπόστολον, που είχε μεταβή για προσκύνηση στους Άγιους Τόπους και με την ρητήν εντολήν του γιου της αυτοκράτορας Κωνσταντίνου να βρή τον Τίμιον Σταυρόν, τον οποίον είχαν εξαφανίσει οι αντίχριστοι Εβραίοι και οι ειδωλολάτρες. 

Είχαν ρίξει και τους τρείς σταυρούς σε έναν βαθύ λάκκον και τον σκέπασαν με χώματα και πέτρες και πολλά σκουπίδια. Εκεί έμεινε ο Τίμιος Σταυρός για περισσότερα από τριακόσια χρόνια.

Όταν η Αγία Ελένη με τους συνοδούς της άρχισε τις έρευνες, μια νεαρή Εβραιοπούλα οδήγησε την Βασιλομήτορα στον Ιούδα, πού έμενε στα Ιεροσόλυμα, διότι εκείνος εγνώριζε από τους παλαιοτέρους την τοποθεσία, όπου είχαν ρίξει τους τρεις σταυρούς. Εκεί μάλιστα φύτρωνε κάθε χρόνον μόνο του και το ευωδιαστό «βασιλικό χόρτο», αυτό, που λέγεται και σήμερα βασιλικός. 

Πήγε, λοιπόν, η Αγ. Ελένη στην τοποθεσία αυτή και πριν δώση εντολή να αρχίσουν οι ανασκαφές, γονάτισε και προσευχήθηκε θερμά στον Χριστόν. Μόλις όμως σηκώθηκε στα πόδια της και πριν να πει μια λέξη, έγινε μέγας σεισμός, μόνον στο σημείον αυτό, και το έδαφος σχίστηκε σε μεγάλο βάθος. 

Τότε άρχισαν αμέσως οι ανασκαφές και σε λίγη ώρα βρέθηκαν και οι τρεις σταυροί, προς γενικήν κατάπληξιν όλων των παρισταμένων.

Όλοι έκλαιγαν από χαρά και άλλοι δόξαζαν τον Θεόν και προσεύχονταν. Η στιγμή ήταν μοναδική και πανίερη. Καθάρισαν τους τρεις σταυρούς από τα χώματα, μολονότι, βρέθηκαν σε ένα κοίλωμα της γης και ήταν καλά προστατευμένοι. Δεν ήξεραν όμως ποιος από τους τρεις ήταν ο Σταυρός επάνω στον όποιον σταυρώθηκε ο Χριστός.

Εκεί κοντά βρισκόταν σε μια καλύβα μια ετοιμοθάνατη γυναίκα, που έπασχε από χρόνια ασθένεια. Η  Αγ. Ελένη σκέφθηκε αμέσως ότι ο πραγματικός Τίμιος Σταυρός θα θεράπευε αμέσως την γυναίκα, εάν της έβαζαν πάνω της τον Σταυρόν του Κυρίου. Έτσι έβαλαν διαδοχικά τους δύο πρώτους σταυρούς, αλλά χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Μόλις όμως έβαλαν στο σώμα της τον τρίτον Σταυρόν, η ετοιμοθάνατη γυναίκα έγινε αμέσως καλά και σηκώθηκε στα πόδια της.

Έτσι αποδείχτηκε ότι αυτός ήταν ο πραγματικός Τίμιος Σταυρός. Και όπως γράφει και ο Ευθύμιος Ζυγαβηνός στον Σταυρόν του Κυρίου υπήρχε και η μικρή σανίδα με την επιγραφή «Ι.Ν.Β.Ι.» (Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς Ιουδαίων), πού είχε βάλει ο Πόντιος Πιλάτος.

Αμέσως μετά την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού η Αγ. Ελένη, έχτισε (στον Γολγοθά τον Ναόν της Αναστάσεως και στην συνέχεια τον Ναόν της Γεννήσεως στο Σπήλαιον της Βηθλεέμ και τον Ναόν του Όρους των Ελαίων. 

Και όταν ο Πατριάρχης Μακάριος έστησε τον Τίμιον Σταυρόν στον ναόν του Πατριαρχείου για προσκύνηση από τον πιστόν λαόν, ήταν η 14η Σεπτεμβρίου του 326 και γι' αυτό καθιερώθηκε από τότε να εορτάζεται το γεγονός της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού από την Εκκλησίαν την ημέραν αυτήν. 

Την ίδιαν ήμερα εορτάζεται και η δεύτερη Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, που έγινε από τον αυτοκράτορα Ηράκλειον (628 μ.Χ.), όταν ενίκησε τους Πέρσες, οι οποίοι είχαν κλέψει τον Τίμιον Σταυρόν άπο τα Ιεροσόλυμα. Σήμερα το μεγαλύτερον τεμάχιον του Τιμίου Σταυρού διασώζεται στον Άγιον Όρος, στην Ί. Μονή Ξηροποτάμου.

Η ανεύρεση και η ύψωση του Τιμίου Σταυρού είναι ασφαλώς μέγα γεγονός της παγκοσμίας ιστορίας, διότι αφορά στο σύνολον της ανθρωπότητας, ανεξαρτήτως αν δεν έχουν ακόμα αποδεχθή την Χριστιανική Πίστη και δεν γνωρίζουν όλοι την αλλαγή πορείας της ιστορίας. Ιδιαίτερα, όμως, είναι κορυφαίον γεγονός στην Ιστορία της Εκκλησίας, διότι επιβεβαιώνει και επισφραγίζει την δωρεάν της σωτηρίας σε όλον τον κόσμον και καλεί αδιαλείπτως κάθε άνθρωπον να επιστρέψη στην αληθινήν πατρίδα του Παραδείσου. 

Δεν είναι απλώς συμβολική και ενδεικτική η μεταστροφή του Ιούδα, που έγινε Χριστιανός και Άγιος Μάρτυς της Εκκλησίας, ωσάν να αποπλύνη την προδοσία του άλλου Ιούδα του Ισκαριώτη, που παρέδωσε τον Θεάνθρωπον στους σταυρωτές του. 

Και είναι τούτο μέγα δίδαγμα για κάθε άνθρωπο, που όσον και αν έχει πέσει στο έσχατον άκρον της αμαρτίας, όπως ο Ισκαριώτης, μπορεί και πρέπει να διανύση την απόσταση μεταξύ αμαρτίας και σωτηρίας, μεταξύ προδοσίας και μετανοίας, πού δεν έκανε ο πρώτος Ιούδας, αλλά αγχονίσθηκε μέσα στην απελπισία του.

Αυτή η μέγιστη μεταστροφή του δεύτερου Ιούδα είναι ο αιώνιος και εμπράγματος αντίλαλος της προσευχής του Θεανθρώπου την ώρα της θυσίας του, όταν παρεκαλεσε τον Θεόν Πατέρα και είπε για τους σταυρωτές του τον λόγον της ύψιστης συγνώμης για όλους τους άρνητές του, άρα και του Ιούδα:

— «Πάτερ, άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» (Λουκ. ΚΓ' 34).

Κλείνοντας τις λίγες αυτές γραμμές για τον εορτασμόν του Τιμίου Σταυρού, θα θέλαμε να αναφέρουμε τον σχετικόν λόγον ενός μακαριστού Γέροντος, που έλεγε:

— «Η ύψωση του Τιμίου Σταυρού, παιδιά μου, δεν γίνεται μόνον κατά την εορτήν της 14ης Σεπτεμβρίου, αλλά κάθε φορά, πού μετανοεί μια ψυχή και πηγαίνει κοντά στον Χριστόν. Μας το είπε ο ίδιος ο Θεάνθρωπος: «Λέγω δε υμίν ότι ούτω χαρά έσται εν τω ουρανώ επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι» (Λουκ. ΙΕ' 7). Γιατί η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού φανερώνει τον θρίαμβον της θυσιαστικής αγάπης και αυτός ο θρίαμβος αποτελεί μεγάλη χαρά στον ουρανόν του Θεού και γίνεται κάθε φορά, που μετανοεί αληθινά ένας άνθρωπος. Γι' αυτό ας μετανοούμε όλοι μας συνεχώς και αληθινά, για να κυρίαρχη πάντοτε η χαρά και στην γη και στον ουρανόν. Αμήν».

 

 www.zoiforos.gr 

hristospanagia3.blogspot.com

συν - οδοιπορία: Ο καλός δάσκαλος κατά τον Άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομ...

συν - οδοιπορία: Ο καλός δάσκαλος κατά τον Άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομ...: Ο καλός δάσκαλος κατά το Χρυσόστομο εμπνέει, προσελκύει και πείθει, (MG. 57327 ) Δεν είναι εγωιστής ούτε αλαζόνας, δε διακρίνεται για το ...

ΣΤΟΝ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΛΙΣΒΟΡΙΟΥ

6^η  ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

 Πανηγυρική Θεία Λειτουργία επί τη αναμνήσει του εν «Χώναις θαύματος» του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, στο ξωκκλήσι των Ταξιαρχών της περιοχής Πετραδερής. Τις εργασίες ανακαίνισης, διαμόρφωσης του χώρου, την καθαριότητα και την όλη διοργάνωση της πανηγύρεως αναλαμβάνει ομάδα ενοριτών μας, οι οποίοι με δωρεές χριστιανών αλλά και δικά τους έξοδα και προσωπικό κόπο, έδωσαν έντονη λαμπρότητα στην ημέρα αυτή.

Μια ακόμη λαμπρή πανήγυρη μας που συγκέντρωσε μεγάλα πλήθη κόσμου από όλη την περιοχή του Δήμου μας και η οποία βέβαια θα καθιερωθεί και θα λαμπρυνθεί ακόμα πιο πολύ.

Όλοι οι προσκυνητές στο τέλος συμμετείχαν σε κοινή τράπεζα με το παραδοσιακό "κισκετσ¨