Ανγκέλα- Δωροθέα Κάσνερ- Μέρκελ-Σάουερ

Τις προάλλες βλέπαμε με τον άντρα μου ειδήσεις. Τις μέρες δε αυτές που ζούμε, ειδήσεις, χωρίς τη Μέρκελ, δεν νοούνται. Ως συνήθως, ο άντρας μου τη στόλιζε με διάφορα κοσμητικά επίθετα, τα οποία μου απαγορεύει η καλή μου ανατροφή να αναπαράγω. Με έβλεπε που ήμουν σιωπηλή και μου είπε ότι τελικά δεν έχει καταλάβει αν συμπαθώ ή αν αντιπαθώ τη Μέρκελ. Του απάντησα ότι ούτε τη συμπαθώ, ούτε την αντιπαθώ. Ότι απλώς προσπαθώ να την καταλάβω. Τέλος του είπα ότι τα χαρακτηριστικά που αντιπαθεί σ’ αυτήν (κρυψίνους, ψυχρή, αυταρχική) δεν αποκλείεται να οφείλονται, εν μέρει τουλάχιστον, στο ότι μεγάλωσε σ’ ένα ανελεύθερο περιβάλλον και καθεστώς. Δεν του άρεσε η απάντηση μου, ίσως γιατί θυμήθηκε ότι, κάποτε στα νιάτα του, ήταν θαυμαστής του καθεστώτος της Ανατολικής Γερμανίας. Μου ανταπάντησε δε ότι η Μέρκελ το παιζε αντιστασιακή τότε. Χμμμμμμμμμμ, δεν είμαι βέβαιη γι’ αυτό. Και αποφάσισα να κάνω μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο για τη ζωή της Μέρκελ. Μια και την έκανα, τη μοιράζομαι μαζί σας. Απ’ αυτά που έμαθα, τα πιο κάτω μου έκαναν τη μεγαλύτερη εντύπωση.

• Η Μέρκελ και συγκεκριμένα η Ανγκέλα Δωροθέα Μέρκελ (Angela Dorothea Merkel) όπως είναι το πλήρες όνομα της, δεν γεννήθηκε στην Ανατολική Γερμανία, όπως νόμιζα. Γεννήθηκε το 1954 στη Δ. Γερμανία και συγκεκριμένα στο Αμβούργο.
• Ο πατέρας της, ο Χορστ Κάσνερ, παρόλο που ήταν λουθηρανός πάστορας, ήταν και αριστερός. Αποφάσισε δε, το 1957, να μετακομίσει με την οικογένεια του στην Ανατολική Γερμανία. Όταν, το 1961, κτίστηκε το τείχος του Βερολίνου, που τους απέκοψε πια από τη Δ. Γερμανία, η μητέρα της έκλαψε πικρά, ενώ ο πατέρας της ένιωσε, λέει, απελευθερωμένος(!). Ίσως απελευθερώθηκε από τον ίδιο τον εαυτό του, ένα μέρος του οποίου ήθελε να γυρίσει πίσω.
• Η νεαρή Ανγκέλα Κάσνερ, ωθούμενη συνεχώς και από τον πατέρα της, ήταν άριστη μαθήτρια. Σπούδασε φυσική και χημεία στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας. Δεν σπούδασε λοιπόν νομικά ή οικονομικά ή πολιτικές επιστήμες, όπως οι περισσότεροι πολιτικοί, αλλά θετικές επιστήμες. Θυμήθηκα και τη Μάργκαρετ Θάτσερ που κι αυτή σπούδασε χημεία.
• Το επώνυμο Μέρκελ το απέκτησε από τον πρώτο της σύζυγο, τον Ούλριχ Μέρκελ (Ulrich Merkel) που σπούδαζε κι αυτός φυσική στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας. Τον παντρεύτηκε το 1977, αλλά χώρισαν πέντε χρόνια αργότερα. Η Ανγκέλα διατήρησε το επίθετο του, όπως κάνει και η δική μας, η Ντόρα Μπακογιάννη. Τουλάχιστον όμως ο Μπακογιάννης είναι ένας είδος συμβόλου. Ο Μέρκελ τι είναι? Ας σημειωθεί ότι σήμερα είναι παντρεμένη με το χημικό Γιοαχίμ Σάουερ (Joachim Sauer).
• Δεν διάβασα κάτι περί αντικαθεστωτικής δράσης, όσο ζούσε στην Ανατολική Γερμανία. Αντίθετα, διάβασα ότι ανήκε στην Κομμουνιστική νεολαία, ένα διάστημα δε ήταν και Γραμματέας σε κάποια Οργάνωση της. Εργαζόταν, απρόσκοπτα, από το 1978 μέχρι το 1990 (δηλαδή μέχρι που κατέρρευσε το καθεστώς) στο Κεντρικό Ινστιτούτο Φυσικής Χημείας (ZIPC) στο Ανατολικό Βερολίνο. Ήταν επίσης μέλος της Ακαδημίας Επιστημών. Το Δεκέμβριο του 1989, λίγες εβδομάδες μετά την κατάρρευση του τείχους του Βερολίνου, η Μέρκελ προσχώρησε στη Δημοκρατική Επαγρύπνηση (Demokratischer Aufbruch, DA). Ε, δεν νομίζω να θεωρείται αυτό αντίσταση στο καθεστώς!
• Μετά την επανένωση της Γερμανίας, προσχώρησε στο Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα του Χέλμουτ Κολ, ο οποίος έγινε ο μέντορας της. Την αποκαλούσε «το κορίτσι μου» (βλέπε εδώ). Το έτος 1991 την έκανε Υπουργό Γυναικείων Υποθέσεων στην πρώτη, μετά την ενοποίηση, Κυβέρνηση. Ήταν η μικρότερη σε ηλικία υπουργός στην ιστορία της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας.
• Το Δεκέμβριο του 1999, ενώ η Γερμανία συνταραζόταν από το σκάνδαλο της παράνομης χρηματοδότησης του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, μέσω τραπεζικών λογαριασμών της Ελβετίας και ο Κολ αρνιόταν κατηγορηματικά να προβεί σε οποιαδήποτε αποκάλυψη σχετικά με την προέλευση των παράνομων δωρεών, η Μέρκελ δημοσίευσε άρθρο σε γερμανική εφημερίδα απαιτώντας την αποδέσμευση του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος από τον Κολ. Σχετικά με την αποστασιοποίηση από το μέντορα της θα πει αργότερα σε συνέντευξη: "Εμείς οι ανατολικογερμανοί μάθαμε να συμβιβαζόμαστε με τους εξουσιαστές, δίχως όμως να δημιουργούμε απόλυτες δεσμεύσεις". Χμμμ, πώς σας φαίνεται αυτό?
• Τέλος δεν μπορώ, παρά να αναφέρω την ανεξήγητη (?) αντίδραση της Μέρκελ στην έκδοση ευρωομολόγων, η οποία, όπως τουλάχιστον κατάλαβα από διάφορα οικονομικά άρθρα που διάβασα (όπως αυτό εδώ), θα βοηθήσει στη σταθεροποίηση της Ευρωζώνης και στην απόκρουση των επιθέσεων των διάφορων τοκογλύφων. Ή μήπως δεν είναι και τόσο ανεξήγητη, αλλά απλώς υποδηλώνει τη θέληση της Γερμανίας για προώθηση μιας Ευρώπης δύο ταχυτήτων? Όπως κάποτε υπήρξε Γερμανία δύο ταχυτήτων.

Μετά απ’ όλα αυτά που διάβασα, εξακολουθώ να μην αντιπαθώ, αλλά ούτε και να συμπαθώ τη Μέρκελ. Αν θα την ψήφιζα ποτέ? Όχι, δεν νομίζω.

----------------------------

Αρκετές πληροφορίες για τη ζωή της Μέρκελ τις πήρα από τη wikipedia.

Η θλιβερή ιστορία μιας χρεοκοπημένης οικογένειας...

Μια ζωή ξόδευε περισσότερα απ’ όσα κέρδιζε αυτός και η γυναίκα του. Είχε υποσχεθεί στον εαυτό του και στην οικογένεια του ότι θα ζούσαν πολύ καλύτερα από τους γονείς, τους παππούδες και τους προπάππους του και προσπαθούσε να τηρήσει το λόγο του. Ήταν και αυτός ο γείτονας που ζούσε πλουσιοπάροχα και δεν ήθελε να φαίνεται αυτός υποδεέστερος. Ταξίδι στο Λονδίνο ο γείτονας? Ταξίδι στη Ρώμη αυτός. Αυτοκίνητο MERCEDES ο γείτονας? Αυτοκίνητο BMW αυτός. Γεύμα στη Μ. Βρεττανία ο γείτονας? Γεύμα στο HILTON αυτός. Τα παιδιά του στο Κολλέγιο ο γείτονας? Τα παιδιά του στου Ζηρίδη αυτός. Η γυναίκα του είχε βολευτεί. Αν και αντιλαμβανόταν ότι η ζωή που κάνανε ήταν υπεράνω των δυνατοτήτων τους, δεν διαμαρτυρόταν γι’ αυτό. Ίσα ίσα που προέβαλλε συνεχώς απαιτήσεις. Για να τα βγάλει πέρα αναγκαζόταν να παίρνει συνεχώς δάνεια από τις Τράπεζες. Μέχρι που έφτασε ο κόμπος στο χτένι και έντρομος συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε πια να πληρώνει τα τοκοχρεωλύσια. Και οι Τράπεζες άρχισαν να ανησυχούν σοβαρά ότι δεν θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω. Για να του δώσουν νέα δάνεια απαιτούσαν ψηλό επιτόκιο που δεν μπορούσε να το πληρώσει. Τα έξοδα όμως έτρεχαν. Η γυναίκα του και τα παιδιά του, αμέριμνοι, εξακολουθούσαν να απαιτούν τη ζωή που είχαν συνηθίσει. Μέχρι που μια μέρα τους μάζεψε, τους εξήγησε άκρες- μέσες την οικονομική κατάσταση της οικογένειας και τους ανακοίνωσε ότι θα γίνουν περικοπές στα οικογενειακά έξοδα. Όλη την αλήθεια, πάντως, δεν τους την είπε. Δεν ήθελε να του αποδώσουν την ταμπέλα του αποτυχημένου, του «looser». Η γυναίκα του και τα παιδιά του στην αρχή μούδιασαν, μετά άρχισαν να διαμαρτύρονται. Η γυναίκα του μάλιστα απαιτούσε να παραδώσει σ’ αυτήν τη διαχείριση των οικονομικών τους που ήταν, όπως έλεγε, πιο ικανή.
Η κατάσταση μέρα με τη μέρα χειροτερεύει. Ο μεγάλος γιος του έχει τελειώσει το Πανεπιστήμιο, αλλά δουλειά δεν βρίσκει. Τα δύο μικρότερα παιδιά δεν πηγαίνουν πια σε ιδιωτικό σχολείο, αλλά έχει να πληρώσει τα διάφορα φροντιστήρια που παρακολουθούν, τα οποία όμως σιγά σιγά περιορίζονται. Τη γυναίκα του τη διώξανε από τη δουλειά και έχει μπει στην ανεργία. Αποφάσισε να ρίξει τα μούτρα του και να πάει στην Τράπεζα, με την οποία συνεργαζόταν πιο πολύ τα τελευταία χρόνια. Τόσους τόκους έχει εισπράξει απ' αυτόν. Θα ζητήσει ένα μεγάλο νέο δάνειο, μπας και μπορέσει να ξελασπώσει. Η Τράπεζα, γνωρίζοντας πια την οικτρή οικονομική του κατάσταση, του έβαλε όρους. Ήθελε να εξασφαλίσει τα χρήματα της. Οι όροι είναι σκληροί, αλλά τους υπέγραψε για να πάρει τα χρήματα. Άλλους όρους τήρησε και άλλους όχι. Η γυναίκα του, ξεχνώντας ότι η οικτρή οικονομική τους κατάσταση οφείλεται, κατά ένα μέρος, και σ’ αυτήν και στις απαιτήσεις της, άρχισε να του κάνει σκληρή κριτική και να τον μέμφεται που υπέγραψε τη συμφωνία με την Τράπεζα. Αποτυχημένο τον ανεβάζει, ξεφτίλα τον κατεβάζει. Ο γιος του, ο μεγάλος, του κρατά μούτρα. Ενίοτε στήνει και ένα γερό καυγά μαζί του, θεωρώντας τον υπαίτιο που διαψεύστηκαν τα όνειρα του για μια καλή θέση στο Δημόσιο. Και σαν μην έφταναν όλα αυτά, έχει στο κεφάλι του κι ένα γέρο θείο του, παλιό αριστερό που πέρασε, ένα διάστημα, και από τη ΝΔ (επί Μητσοτάκη). Αυτός, λοιπόν, τον βάζει κατσάδα που παίρνει δανεικά από Ευρωπαϊκή Τράπεζα και γίνεται υπόδουλος της και δεν προτιμά Ρώσικη ή Κινέζικη! Καλύτερα να γίνεις δούλος των Ρώσων ή των Κινέζων, του λέει, παρά αυτών των βάρβαρων Ευρωπαίων.
Με τούτα και με κείνα, έφτασε η μέρα που θα εκταμιευόταν η 6η δόση του συμφωνημένου τραπεζικού δανείου. Τα έξοδα τρέχουν, τα χρέη τον περιμένουν στη γωνία. Τα χρήματα του φτάνουν μόνο για λίγες μέρες. Μετά δεν θα έχουν να φάνε. Θα τους κόψουν και το ρεύμα. Πήγε στην Τράπεζα να εισπράξει τη δόση. Ο γιος του τον ακολούθησε και άρχισε να τον βρίζει μπροστά στους υπαλλήλους της Τράπεζας. Τον αποκαλούσε ψεύτη και απατεώνα. Σε λίγο κατέφτασε και η γυναίκα του και προειδοποίησε το Διευθυντή της Τράπεζας ότι, όταν θα αναλάβει αυτή τη διαχείριση των οικονομικών της οικογένειας, θα ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση των όρων της σύμβασης. Ο Διευθυντής, χολωμένος, του ανακοινώνει ότι δεν πρόκειται να πάρει τη δόση, αν δεν υπογράψει τη σύμβαση δανείου ως εγγυήτρια και η γυναίκα του. Έφυγε άπραγος. Α, ξέχασα να σας πω. Εκεί που έφευγε, του φάνηκε ότι είδε το γείτονα (αυτόν με τη MERCEDES) να μπαίνει κατηφής στο γραφείο του Διευθυντή. 
Η γυναίκα του αρνείται να υπογράψει. Θέλει τα λεφτά σαν τρελή, αναγκάστηκε τελικά να ομολογήσει ότι δάνειο, χωρίς όρους δεν γίνεται, αλλά δεν υπογράφει. Αυτή είναι περήφανη γυναίκα. Είναι Ελληνίδα, έχει μπέσα. Δεν ταπεινώνεται. Το πολύ πολύ, λέει, να πάρει τηλέφωνο ένα γνωστό της υπάλληλο της Τράπεζας και να του πει να πει στο Διευθυντή ότι συμφωνεί να πάρει ο άντρας της τα χρήματα. Μέχρι εκεί μπορεί να υποχωρήσει. Υπογραφή δεν βάζει, πάει και τελείωσε. Ο γιος του ο μεγάλος φωνάζει ότι αυτός ο εκβιασμός δεν θα περάσει, ανεμίζοντας, αγωνιστικά, το κόκκινο λάβαρο που βρήκε στην αποθήκη. Το πού η οικογένεια θα βρει τα λεφτά να καλύψει τις ανάγκες της, αν η μάνα του και ο Διευθυντής παραμείνουν μουλαρωμένοι, δεν είναι δική  του δουλειά. Η δική του δουλειά είναι να καταγγέλλει τον πατέρα του και τη μάνα του και την Τράπεζα φυσικά. Δεν είναι να βρίσκει λύσεις.
Τα δύο μικρότερα παιδιά της οικογένειας ζάρωσαν στη γωνιά τους και περιμένουν να δουν τι θα γίνει. Βλέπουν τα καμώματα των μεγάλων και ο φόβος τους μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. 

Ελλάδα, η χώρα των "ειδημόνων" και των "αρμοδίων"!

Τις προάλλες άκουγα μια, χαριτωμένη είναι αλήθεια, διαφήμιση στο ραδιόφωνο. Μια γυναίκα κι ένας άνδρας συνομιλούν και η γυναίκα ρωτά τον άντρα με τι ασχολείται. «Είμαι καρδιοχειρουργός στο Seattle Grace Hospital» απαντά αυτός γεμάτος αυτοπεποίθηση. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι δεν είναι καρδιοχειρουργός, ούτε καν γιατρός, απλώς βλέπει τη σειρά «Grey’s Anatomy» στην τηλεόραση και νομίζει ότι αυτόματα απέκτησε γνώσεις καρδιοχειρουργικής. Γέλασα, γιατί αναλογίστηκα πόσοι Έλληνες κάνουν το ίδιο! Η συντριπτική πλειοψηφία θα έλεγα. Ακούς παντού «ειδήμονες» να σου αναλύουν θέματα ιατρικής, οικονομίας, πολιτικής, νομικών κλπ με τον αέρα του πανεπιστήμονα.

Έτσι, μεταξύ άλλων, γίναμε όλοι νομικοί και δίνουμε νομικές συμβουλές. Προχθές ένας συγκάτοικος ήρθε να πληρώσει τα κοινόχρηστα (δυστυχώς, είμαι διαχειρίστρια φέτος) και με παρακάλεσε να αγοράσω κλειδαριά και να κλειδώσω το ντουλάπι με τους μετρητές της ΔΕΗ, για να μην μπορούν, λέει, οι υπάλληλοι της ΔΕΗ να έχουν πρόσβαση και να μας κόψουν το ηλεκτρικό ρεύμα, αν δεν το πληρώσουμε, λόγω του τέλους ακινήτου. Και αυτός, όπως μου είπε, δεν έχει σκοπό να πληρώσει το εν λόγω τέλος. Θα πάει, λέει, σε ένα ATM Tράπεζας και μ' ένα περίεργο τρόπο (που δεν τον πολυκατάλαβα) θα πληρώσει μόνο την αξία του ρεύματος. Πρέπει όμως, συνέχισε, να είναι κλειδωμένο το ντουλάπι, για να αποτραπεί η διακοπή της ηλεκτροδότησης του σπιτιού του. Όταν τον κοίταξα περίεργα, με πληροφόρησε ότι αυτή η φαεινή ιδέα- συμβουλή κυκλοφορεί ευρέως στο διαδίκτυο, αλλά και σε ΜΜΕ και ότι την έχουν δώσει νομικοί. Έλα Χριστέ και Παναγία! Τι είδους νομική συμβουλή είναι αυτή!! Είναι φανερό ότι η οικονομική κρίση και οι απανωτοί φόροι και τέλη μας κτύπησαν όλους κατακέφαλα. Του απάντησα ότι καταλαβαίνω τον πόνο του και τις οικονομικές δυσκολίες του, άλλωστε σχεδόν όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε, αλλά δεν μπορώ να κλειδώσω το ντουλάπι, είναι παράνομο. Οι υπάλληλοι της ΔΕΗ πρέπει να έχουν πάντα πρόσβαση στους μετρητές, οι οποίοι, σύμφωνα με το νόμο, είναι ιδιοκτησίας της Επιχείρησης Ηλεκτρισμού και όχι δικοί μας. Αν αποκόψουμε την πρόσβαση, υπάρχει κίνδυνος να διακοπεί η ηλεκτροδότηση σε όλη την πολυκατοικία. Του είπα δε ότι αν δεν πειστεί η Κυβέρνηση να πάρει πίσω το μέτρο, ο μόνος νόμιμος τρόπος να μην του κόψουν το ρεύμα, ενώ δεν έχει πληρώσει το τέλος ακινήτου, είναι να καταφύγει στη Δικαιοσύνη. Με κοίταξε δύσπιστα, κούνησε το κεφάλι του και έφυγε.

Χθες διάβασα με έκπληξη στον ηλεκτρονικό τύπο (βλέπε εδώ) ότι ο Υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος τα έβαλε με το Μονομελές Πρωτοδικείο Καλαμάτας που εξέδωσε προσωρινή διαταγή απαγόρευσης της διακοπής ηλεκτροδότησης ακινήτου, για το οποίο είχε εσφαλμένα υπολογιστεί το τέλος ακινήτου. Απέδωσε δε στο Δικαστήριο υπέρβαση δικαιοδοσίας και προανήγγειλε παρέμβαση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Χριστός κι Απόστολος! Τίποτε σ’ αυτόν τον τόπο δεν αφήνουν να το κρίνουν οι αρμόδιοι. Και ο μόνος αρμόδιος κ. Υπουργέ μου, για την ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου σε μια συγκεκριμένη υπόθεση, είναι τα Δικαστήρια και όχι εσύ που είσαι εκπρόσωπος της Εκτελεστικής Εξουσίας, ούτε το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους που επικαλείσαι.

Όχι τίποτε άλλο, αλλά θα διαβάσει την είδηση αυτή και ο γείτονας και θα γελά μαζί μου για τη συμβουλή που του έδωσα να καταφύγει στο Δικαστήριο.

----------------------

Προσθήκη: 

Επειδή ο φίλος συμπλόγκερ @giorgos με ρωτά ποια η έννοια του άρθρου 77 του Συντάγματος, το οποίο ορίζει ότι «Η αυθεντική ερμηνεία των νόμων ανήκει στη νομοθετική λειτουργία» έχω να κάνω την εξής διευκρίνιση: Η συνταγματική επιταγή αυθεντικής ερμηνείας των νόμων αποκλειστικά από το νομοθέτη συνιστά κανόνα που ρυθμίζει τις σχέσεις μεταξύ της Νομοθετικής Εξουσίας (Βουλής) και της Εκτελεστικής Εξουσίας (Κυβέρνησης). Απαγορεύει δε στη δεύτερη (δηλ. στην Κυβέρνηση) να ερμηνεύει αυθεντικά τη βούληση της πρώτης. Μόνο η Νομοθετική Εξουσία έχει την αρμοδιότητα έκδοσης ερμηνευτικών νόμων. Το άρθρο 77 δεν αφορά και δεν δεσμεύει τη Δικαστική Εξουσία, κατά την εκτέλεση της συνταγματικής της αποστολής. Στο πλαίσιο της εν λόγω αποστολής τους, τα Δικαστήρια δεν προβαίνουν σε αυθεντική ερμηνεία των νόμων, αλλά έχουν την εξουσία να ερμηνεύουν τις νομοθετικές διατάξεις που είναι κρίσιμες για την επίλυση της συγκεκριμένης διαφοράς που φέρεται, εκάστοτε, ενώπιον τους. 

Ολοταχώς προς το Φούφουτο??

Προχθές βράδυ κοιμήθηκα με το όνομα του Λουκά Παπαδήμου και το πρωί ξύπνησα με το όνομα του Βασίλη Σκούρτη. Το βράδυ κοιμήθηκα με το όνομα του Απόστολου Κακλαμάνη και σήμερα ξύπνησα με το όνομα του Φίλιππου Πετσάλνικου. Έλεος! Με την κατηφόρα που πήραν οι επιλογές, φοβάμαι πια να πάω για ύπνο, γιατί τρέμω τι όνομα θα ακούσω το πρωί. 

Περιμένοντας τον καπνό....

Τι γίνεται βρε παιδιά?  

Δεν σας φαίνεται ότι παρατράβηξε η αναμονή????? Από το Λουκά Παπαδήμο, φτάσανε να συζητάνε για τον Απ. Κακλαμάνη και το Φιλ. Πετσάλνικο. Και μη χειρότερα.

Μα, επιτέλους, με ποιον είσαι θυμωμένος κ. Σαμαρά?

Εδώ και αρκετό καιρό βλέπω τον Αντώνη Σαμαρά να είναι διαρκώς θυμωμένος (κοινώς "τσαντισμένος") στις τηλεοπτικές εμφανίσεις του. Μάλιστα το θυμό του συνοδεύουν ορισμένες νευρικές κινήσεις, όπως π.χ. απότομη ανύψωση των ώμων (και των δύο ώμων, όχι του ενός, όπως κάνει ο Επίτιμος). Δεν μπορώ δε, παρά να εκφράσω την απορία μου. Γιατί, ή μάλλον με ποιον είναι τόσο θυμωμένος ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας? Θα μου πείτε, βέβαια, πώς τολμώ να ρωτάω γιατί ο οποιοσδήποτε Έλληνας είναι θυμωμένος, σήμερα, με την κατάσταση που βρισκόμαστε. Κι όμως τολμώ, γιατί ο Αντώνης Σαμαράς δεν είναι ο οποιοσδήποτε Έλληνας. Είναι ο αρχηγός ενός κόμματος, που το μερίδιο του στη διαμόρφωση της σημερινής άθλιας κατάστασης είναι περισσότερο από φανερό. Μάλιστα ο ίδιος ήταν μέλος της τελευταίας μοιραίας Κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή που μας έφερε στο χείλος της χρεοκοπίας (ανεξαρτήτως του ότι οι προηγούμενες καθώς και η μετέπειτα Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έπαιξαν κι αυτές το ρόλο τους στην επέλευση της καταστροφής).

Σε ρωτώ, λοιπόν, Αντώνη Σαμαρά. Με ποιον είσαι τόσο θυμωμένος?

• Με το ΠΑΣΟΚ και το Γιώργο Παπανδρέου που δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν αποτελεσματικά το τεράστιο χρέος που δημιουργήθηκε, είναι αλήθεια, με την ευθύνη και των δύο μεγάλων κομμάτων?
• Με το κόμμα σου, τη ΝΔ, που ενώ είχαμε μπει, επί των ημερών της, ήδη βαθιά στην ύφεση και το έλλειμμα είχε ξεφύγει σε ποσοστό πολύ πάνω από 10%, εξακολουθούσε να διορίζει τα "δικά της παιδιά" σε διάφορες θέσεις που δημιουργούσε προς τούτο (ας μη ξεχνάμε την αλήστου μνήμης "ΑΓΡΟΓΗ") και κυρίως μας κορόιδευε ότι το έλλειμμα είναι… Αλήθεια, πόσο μας έλεγε ότι είναι, δεν θυμάμαι καλά, 3%? Ή προς το τέλος «ομολόγησε» ότι είναι 6% ????
• Με τον εαυτό σου που δεν κατόρθωσες να πετάξεις από πάνω σου το προφίλ του περιφερειακού εθνικιστή (μη ξεχνάμε ότι εξαιτίας σου έχει βαλτώσει εδώ και 20 χρόνια το "Σκοπιανό" και όλη η Υφήλιος αποκαλεί πλέον τη γείτονα χώρα "Μακεδονία" σκέτο), να πεις όλη την αλήθεια στους πολίτες (π.χ. ότι δεν παίρνουμε δανεικά, χωρίς δεσμεύσεις) και να αρθείς υπεράνω ατομικού και κομματικού συμφέροντος?

Άσχετο?

Περιμένω το αποτέλεσμα για την ψηφοφορία της παροχής ψήφου εμπιστοσύνης σε μια Κυβέρνηση που, υποτίθεται, αύριο το πολύ μεθαύριο, θα φύγει. Άλλο πάλι και τούτο!! Για να περάσει η ώρα κάνω τη βόλτα μου στο διαδίκτυο. Και πέφτω πάνω σε μια φωτογραφία (βλ. εδώ). Έλα Χριστέ και Παναγία! Απεικονίζει τον Πειραιώς Σεραφείμ, τη Λιάνα Κανέλλη του ΚΚΕ και το βιβλίο του Κ. Πλεύρη «Εβραίοι, Όλη η αλήθεια». Όλοι μέσα στην καλή χαρά. Όχι το βιβλίο, ο Σεραφείμ και η Κανέλλη είναι μέσα στη χαρά. Θα μου πείτε άσχετο. Είναι όμως άσχετο? Δεν δείχνει το αλαλούμ της ελληνικής πραγματικότητας??? Αναρωτιέμαι αν θα είχε τόσο μεγάλη χαρά η Κανέλλη αν της χάριζε ο Αλ. Τσίπρας ή ο Φ. Κουβέλης ένα άλλο βιβλίο, όπως π.χ. το "Η ηθική ταυτότητα της Αριστεράς, χθες, σήμερα" του Θανάση Βακαλιού. Όχι δεν αστειεύομαι.

--------------------------
Προσθήκη:
Ο ιστολόγος @JustAnotherGoneOff, από τον οποίο πήρα τη φωτογραφία, διευκρινίζει με σχόλιο του, κατόπιν δικής μου παράκλησης (στο ιστολόγιο του), ότι στην εν λόγω φωτογραφία, την οποία αλίευσε από εδώ, έγινε μοντάζ, μόνο, όμως, ως προς την προσθήκη του βιβλίου του Πλεύρη. Η συνάντηση και οι χαρούλες είναι αληθινές. Τροποποιώντας, λοιπόν, λίγο, το πιο πάνω σχόλιο μου  αναρωτιέμαι: Θα μετείχε, άραγε, η Κανέλλη σε κοινή εκδήλωση της Αριστεράς με Τσίπρα και Κουβέλη  και μάλιστα θα έκανε και τόσες χαρούλες???

Αυτή είναι η πρωτότυπη φωτογραφία

Τι ήταν αυτό πάλι που μας βρήκε?

«Το παιδί δεν κάνει για Πρωθυπουργός» είχε πει κάποτε ο «Επίτιμος» για το ΓΑΠ και δεν του δώσαμε σημασία. «Επίτιμος» είναι αυτός, όλο κακίες λέει, σκεφτήκαμε. Και να που τώρα ο «γρουσούζης» τείνει να επαληθευτεί. Τι φαεινή ιδέα ήταν αυτή για το δημοψήφισμα!

Σε τέτοιες κρίσιμες καταστάσεις, όπως αυτή που βρισκόμαστε τον τελευταίο καιρό, χρειαζόμαστε Ηγέτη με πυγμή, ψυχραιμία, αποφασιστικότητα και πάνω απ’ όλα μακριά από λαϊκισμούς. Δεν χρειαζόμαστε Ηγέτη, Πόντιο Πιλάτο, που να ρίχνει το μπαλάκι σε μένα, σε σένα, στην κυρά Μαρίκα από το χωριό, οι οποίοι, μετά το κακό που μας βρήκε, βρισκόμαστε, οι περισσότεροι, εν πλήρη συγχύσει. Και αν πούμε «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα (που είναι πολύ πιθανό, έτσι όπως, πολλοί, το είδαμε «Τσε Γκεβάρα»), μετά τι? Ή μήπως έχει πειστεί (ο ΓΑΠ) ότι δεν θα φτάσουμε τελικά μέχρι εκεί, αφού επίκειται η πτώση του, την οποία είναι έτοιμος να αποδώσει σε «αποστάτες»?

Δεν ξέρω βρε παιδιά, με κείνα και με τούτα είναι να μη σε πιάσει κοιλόπονος και να τρέχεις σε Νοσοκομείο?