Κυνο-διηγησεις

Γεια χαρά,

είμαι ο Πραξιτέλης, οι φίλοι με φωνάζουν Τέλη, και που και που θα σας διηγούμαι τις ιστορίες μου. Οι ώρες της μοναξιάς μέσα στο κλουβί είναι ατέλειωτες και έπρεπε να βρω μια απασχόληση για να μην τρελαθώ. Αποφάσισα λοιπόν να γράφω. Ίσως κάποιος άνθρωπος να τα βρει ενδιαφέροντα και να τα διαβάσει. Έχω την εντύπωση ότι εμείς καταλαβαίνουμε τους ανθρώπους περισσότερο από ότι αυτοί εμάς. Αν με διαβάσετε λοιπόν ίσως μας καταλάβετε καλύτερα.

Τελευταία με τις βροχές σκεφτόμουν ότι είμαι πολύ τυχερός. Όταν βρέχει οι τσίγκοι πάνω από το κλουβί μου κόβουν τα πιο πολλά νερά και μπορώ να χαζεύω τη βροχή χωρίς να μπαίνω στην ξύλινη κούτα μου. Όταν όμως φυσά, αναγκαστικά μπαίνω επειδή τα νερά πέφτουν λοξά και όταν γίνω μούσκεμα κρυώνω. Μπαίνω λοιπόν μέσα στη κούτα και ας μυρίζει άσχημα. Ψεκάζει το αφεντικό μου για τους ψύλλους και τα τσιμπούρια και η μυρουδιά από το φάρμακο μου φέρνει φτάρνισμα και αναγούλα. Έλα όμως που άμα σκέφτομαι εκείνο το πούντολ από την πάνω γειτονιά που τα αυτιά είναι γεμάτα τσιμπούρια και έχει αφόρητες φαγούρες νιώθω δυο φορές τυχερός. Κρίμα το πούντολ, είναι καλό παιδί αλλά από τότε που πέθανε η κυρά του ζει στους δρόμους τρώγοντας ξεροκόμματα από μια γειτόνισσα της κυράς του και από τα σκουπίδια. Το αγαπούσε η γριούλα και όταν έκανε πολύ κρύο ή πολλή ζέστη το άφηνε να μπαίνει στο σπίτι και να κοιμάται στο χαλάκι. Τώρα ψάχνει γωνιές να προστατευτεί από το κρύο και τη βροχή. Έρχεται καμιά φορά έξω από το κλουβί και κουβεντιάζουμε αλλά μόνο όταν λείπει το αφεντικό μου, επειδή τον κυνηγάει γιατί λέει μπορεί να με κολλήσει καμιά αρρώστια. Κάποτε τον ζηλεύω επειδή κυκλοφορεί ελεύθερος αλλά μου λέει ότι έξω είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα και μου διηγείται ιστορίες λίγο φοβιτσιάρικες. Κάποιες θα σας τις διηγηθώ εδώ σύντομα.

Η μεγαλύτερη μου στενοχώρια είναι που δεν μπορώ να βλέπω συχνά τη Μελανή. Μου λείπει η γλυκειά μου. Είναι η πρώτη μου αγάπη και η παντοτινή. Είναι μια πανέμορφη κόλι και μου λέει ότι και αυτή το ίδιο νιώθει για μένα. Από τότε που ο αδελφός του αφεντικού μου, που είναι το δικό της αφεντικό, μετακόμισε σε καινούριο σπίτι έξω από το χωριό, τη βλέπω μόνο μια φορά στις δέκα δεκαπέντε μέρες. Τη φέρνει το αφεντικό της όταν έρχεται να δει τον αδελφό του. Όταν έρθει με βγάζουν και μένα στην αυλή και παίζουμε σαν τρελόπαιδα. Μου λέει τα νέα της. Πιο πολύ μου λέει για τη γάτα που ζει μαζί της στο σπίτι και επιμένει ότι είναι καλό ζωάκι. Τη βρίσκω λίγο περίεργη επειδή η μάνα μου αλλά και όλοι οι φίλοι μου ξέρουμε ότι οι γάτες είναι εχθροί μας. Το καλοκαίρι μου έκανε παράπονα για τη ζέστη. Είναι που το τρίχωμα της είναι χοντρό και ζεσταίνεται. Δεν βλέπει την ώρα να γυρίσουν τα αφεντικά της από τη δουλειά να ανάψουν τον κλιματισμό. Είναι το πιο τυχερό από όλα τα σκυλιά που έχω γνωρίσει. Κάποιοι άλλοι φίλοι την λένε αριστοκράτισσα. Μόνο αυτή και ένα μικρούτσικο μίνι ντόμπερμαν από όλα τα σκυλιά του χωριού ζουν μέσα στο σπίτι. Δεν μεγαλοπιάνεται όμως. Έτσι είναι τα σκυλιά. Μια κυρία μπορεί να κάνει παρέα και με ένα αλητόσκυλο. Είμαι τρελά ερωτευμένος μαζί της και θέλω να γίνουμε ζευγάρι και να κάνουμε παιδάκια. Μου είπε όμως ότι αυτό αποκλείεται επειδή είναι στειρωμένη. Είναι μεγάλο ζήτημα η στείρωση για μας τα σκυλιά. Κάπου έχω γράψει κάτι γι' αυτό. Θα το βρω να σας το βάλω εδώ μια άλλη φορά. Στενοχωρήθηκα πολύ αλλά συνήθισα πια και χαίρομαι που είμαστε κολλητοί ας είναι και πλατωνικά.

Η ζωή μου είναι συνήθως πολύ ανιαρή. Περιμένω πως και πως να έρθει η περίοδος του κυνηγίου για να βγω στα χωράφια, να τρέξω να ξεμουδιάσουν τα πόδια μου και όλο μου το κορμί,  να μυριστώ τις μυρωδιές της γης, να δω άλλους τόπους και άλλους ανθρώπους, να κυνηγήσω σαύρες, πουλάκια, λαγούς. Οι μέρες του κυνηγιού είναι οι καλύτερες μου. Το αφεντικό μου δίνει περισσότερη σημασία, δείχνει να νοιάζεται για μένα. Θα μου άρεσε όμως ακόμα περισσότερο αν δεν με έβαζε στη κάσια του διπλοκάμπινου. Τρέμει η ψυχή μου κάθε φορά που στρίβει ή φρενάρει. Νομίζω θα βρεθώ στο χαντάκι. Κάποια σκυλιά λέγαν την άλλη μέρα ότι φέτος δύο σκυλιά από το χωριό σκοτώθηκαν πέφτοντας από τα φορτηγάκια των αφεντικών τους. Επίσης θα προτιμούσα το αφεντικό μου και οι φίλοι του να μην πυροβολούν τους λαγούς. Οι ντουφεκιές με τρομάζουν και έτυχε δυο τρεις φορές εκεί που παίζαμε κυνηγητό με τον λαγό να τον σκοτώσουν και το παιγνίδι τέλειωσε. Έχω δει και άλλα κακά όταν βγαίνουμε στο κυνήγι. Γνώρισα σκυλιά που τα παράτησαν τα αφεντικά τους στα βουνά επειδή δεν τους άρεσε και τόσο πολύ να κυνηγούν. Είδα και ένα που το σκότωσαν επειδή δεν μυρίστηκε τον λαγό. Έχω όμως γνωρίσει και πολλά σκυλιά από άλλα μέρη. Είναι δυο τρία φιλαράκια που τα αφεντικά μας είναι φίλοι και βρισκόμαστε κάθε χρόνο. Τελικά με τα καλά του και τα κακά του, το κυνήγι είναι η αγαπημένη μου εποχή!

Θα μείνω ως εδώ σήμερα. Σε λίγο θα έρθει η κυρά μου να μου φέρει φαγητό και μπορεί σήμερα να καθαρίσει και το κλουβί. Ποστάρω λοιπόν, μαζεύω λάπτοπ και περιμένω τα σχόλια σας. Αα εδώ μια πιο παλιά μου φωτογραφία.