Έλα Απόστολε Αντρέα μου!

• Breaking News: Ο Φούλης δεν έμεινε ΚΑΘΟΛΟΥ ευχαριστημένος με τη συνέντευξη του προέδρου. Το ΑΚΕΛ είναι ΠΛΗΡΩΣ ικανοποιημένο από τη συνέντευξη του προέδρου. Ερώτηση: Το μαύρο και το άσπρο είναι τα μόνα χρώματα που αναγνωρίζουν οι Κυπραίοι πολιτικοί; Και αν είναι δυνατόν, αυτά να θεωρούνται ειδήσεις. Μόνο στη Κύπρο

• Σαν να τζιαι ησυχάσαν τα κοπέλλια της ΔΗΚΟικής αντιπολίτευσης; Γιατί άραγε;

• Ακούσετε για εθκιεβάσετε κανέναν εκτός που τους Χριστοφογουοτσιανούς, που καλωσόρισε την επιστροφή του Λιλλήκα;

• Μακροχρόνια η μόνη σωτηρία για να μη ξεραθεί η Κύπρος είναι το νερό από τη Τουρκία. Με τα μυαλά που κουβαλούν μερικοί όχι μόνο το Κυπριακό δεν θα λυθεί ποτέ, αλλά και η Κύπρος θα ξεράνει. Εννοείτε, ελληνική τζι' ας εν τζιαι ποζαύλιν!

• Αρχιεπισκοπικού DNA μετάλλαξη. Μόνο έτσι μπορώ να χαρακτηρίσω τη αλλαγή στη συμπεριφορά του προκαθήμενου. Καλού κακού ας πάει να τσιακκαριστεί. Λαλείτε να μας φκει νενέκκος;

• Διαβάζω "..σε κατάθεσή του ο ισοβίτης εμπλέκει τους δύο συλληφθέντες στις δύο υποθέσεις". Ο Κίτας καθοδηγεί τις έρευνες για τη κλοπή της σωρού του Τάσσου και της δολοφονίας Χατζηκωστή. Φτού μας!

• Γ. Καρατζαφέρης: «Η Ελλάδα έχει καρκίνο» ...καλώς τον ογκολόγο!

• Είδετε τον φίλο μας τον Μιχάλη Μιχαήλ, ντυμένο μάγο; Αν όχι πηγαίνετε εδώ. Εγώ πάντως ακόμα γελώ. Μπορεί η συμπεριφορά των κοπελλιών της "επιτροπής" να θυμίζει φασιστοτραμπούκους συχνά πυκνά, αλλά κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί την ευρηματικότητα τους. 
• Περάστε τζιαι ποδά. Ο Αγρινός κτυπά τα ρέστα του!

Πρόεδρε, μεταγραφές επειγόντως

Αναδημοσιεύω το άρθρο του Χαράλαμπου Προύντζου από τον Πολίτη με την ευγενική άδεια του συγγραφέα τον οποίον και ευχαριστώ. Τις απόψεις μου επί του θέματος θα τις βρείτε μετά το τέλος του άρθρου.

Όταν ο Κασουλίδης έπαιρνε 47% στο δεύτερο γύρο των εκλογών απέναντι σε όλα τα κόμματα και τις κινήσεις του τόπου κάποιοι ερμήνευσαν το φαινόμενο ως μια χρυσή ευκαιρία του ΔΗΣΥ να διεισδύσει στον ενδιάμεσο, μετριοπαθή χώρο του εκλογικού σώματος. Δύο χρόνια σχεδόν μετά από τις προεδρικές εκλογές θεωρώ ότι η ερμηνεία αυτή έχει απολέσει κάθε ρεαλιστικό έρεισμα και υπόβαθρο. Και γι' αυτό ευθύνονται δύο παράγοντες:

1. Η τροπή της προεκλογικής εκστρατείας Κασουλίδη για τη δεύτερη Κυριακή και η συνεπακόλουθη απομάκρυνση μετριοπαθών ανένταχτων δυνάμεων.

2. Η παντελής έλλειψη ιδεολογικής επανατοποθέτησης και αξιοποίησης του σημαντικού ποσοστού νέων δυνάμεων που στήριξαν την υποψηφιότητα Κασουλίδη.

Για το πρώτο ευθύνεται ο Κασουλίδης και κάποιοι πέριξ αυτού οι οποίοι υποστήριξαν μια στροφή προς ακραία δεξιά ρητορική η οποία αναίρεσε την εκπληκτική δουλειά που έγινε για ένα ολόκληρο έτος πριν τις προεδρικές από φανερούς και αφανείς υποστηρικτές.

Για το δεύτερο όμως φέρει ακέραια την ευθύνη ο Αναστασιάδης. Θα μου πείτε τώρα γιατί ασχολούμαι με τις προεδρικές του 2008; Αυτά είναι περσινά ξινά σταφύλια. Έλα όμως που δεν είναι έτσι τα πράγματα. Ο Αναστασιάδης είχε μια χρυσή ευκαιρία τότε να διευρύνει το κόμμα με άτομα νέα τόσο σε ηλικία όσο και σε πολιτική προσέγγιση και λόγο. Είχε τη δυνατότητα να τα επιβάλει έξω από την νομενκλατούρα της νεολαίας και της κομματικής πυραμίδας γιατί απλούστατα είχε το αριθμητικό έρεισμα για να το κάνει. Ποιος θα αμφισβητούσε τότε μια στροφή προς το κέντρο με μια τεράστια δεξαμενή κεντρώων/μετριοπαθών ψηφοφόρων να ψάχνει για στέγη όχι με πελατειακά αλλά με πολιτικά κίνητρα; Σίγουρα κάποια ακραία δεξιά στοιχεία που συνεχίζουν σε στυλ πολιτικών φεουδαρχών και τσιφλικάδων να κρατούν όμηρο το κόμμα. Η πλειοψηφία όμως τότε μπορούσε να πειστεί για μια ποιοτική ανανέωση του κόμματος. Αντ' αυτού ο Αναστασιάδης επέλεξε να πάρει πίσω τον Χρίστο Κληρίδη και τον Πρόδρομο. Αυτή την «ανανέωση» και «ενίσχυση» άξιζε το κόμμα. Δύο καμένα πολιτικά χαρτιά που διώχνουν πολύ περισσότερους απΆ αυτούς που υπόσχονται να φέρουν. Ας δει ο Νίκαρος την περίφημη εκπομπή του Αντ1 να καμαρώσει την ηχηρή πολιτική μεταγραφή του. Ο πνευματικός και πολιτικός φασισμός σε δικηγορική συσκευασία.

Με προβληματίζει η παρούσα κατάσταση του ΔΗΣΥ. Όχι επειδή ανησυχώ για τα κομματικά ποσοστά αλλά γιατί αυτό το συνονθύλευμα από προσωπικές ατζέντες τείνει να επισκιάσει την σπουδαία προοπτική του κόμματος όπως την χάραξε ο Γλαύκος Κληρίδης. Και δυστυχώς το άμεσο αλλά και το μελλοντικό διακύβευμα είναι πολύ σοβαρό για να τίθεται εν αμφιβόλω από την προσωπική ατζέντα του κάθε στελέχους. Μπορεί να επιβάλει ο Αναστασιάδης στο σύνολο των στελεχών την επίσημη γραμμή του κόμματος στο Κυπριακό; Τα περί δημοκρατικής εκφοράς απόψεων από όλα τα στελέχη τα θεωρώ φαιδρά και πασατέμπο για το κοινό. Είμαστε στην τελική ευθεία για έναν ιστορικό συμβιβασμό ή για τη διχοτόμηση. Όλοι ξέρουμε ποιος είναι ο Νίκος Αναστασιάδης. Όταν οι άλλοι «τσιμέντωναν» αυτός και ολίγοι άλλοι γραφικοί στέκονταν στην πολιτική κρεμάλα και σφύριζαν αμέριμνα με αυταπάρνηση. Το θέμα είναι ποιος είναι σήμερα ο ΔΗΣΥ. Ο Χρίστος Κληρίδης ή ο Χρίστος Στυλιανίδης; Ο Αναστασιάδης ή ο Αβέρωφ; Και τα δύο μαζί δεν γίνεται. Η παρούσα κομματική πυραμίδα του ΔΗΣΥ δεν ανταποκρίνεται στις αρχές που υποτίθεται ότι πρεσβεύει το κόμμα - ρεαλιστική προσέγγιση του Κυπριακού, πολιτική και οικονομική καινοτομία, σεβασμός στην αξιοκρατία. Και το κυριότερο δεν εμπνέει κανέναν ασχέτως των υψηλών ποσοστών του κόμματος. Απαιτείται επειγόντως ποιοτική εξωκομματική ενίσχυση, ιδεολογική επανατοποθέτηση και κομματική πειθαρχία. Αλλιώς ούτε λύση θα δούμε ούτε το κόμμα θα επανέλθει στην εξουσία ως συνειδητή επιλογή

Χαράλαμπος Προύντζος
Δικηγόρος
cprountzos.law@cytanet.com

Κωδικός άρθρου: 906845

ΠΟΛΙΤΗΣ - 04/11/2009, Σελίδα: 6

Τον κύριο Προύντζο φαίνεται να  τον διακατέχει πραγματική έγνοια για τη λύση του κυπριακού. Βασική προϋπόθεση θεωρεί την συνεπή υποστήριξη κάθε σοβαρής προσπάθειας λύσης από το κόμμα της αντιπολίτευσης, τον ΔΗΣΥ. Επίσης παίρνω την αίσθηση από τα γραφόμενα του, ότι πιστεύει ότι ένας σύγχρονος κεντροδεξιός ΔΗΣΥ αποτελεί την πιο σοβαρή ελπίδα για καλύτερες μέρες στον τόπο.

Ο λόγος που παρέθεσα το κείμενο του βέβαια, δεν είναι για να καταγράψω τη συμφωνία μου ή τις διαφωνίες μου. Κατ' αρχήν θεωρώ το άρθρο ως πολύ σοβαρό και συμφωνώ σε πολλά σημεία μαζί του. Ο κύριος λόγος όμως είναι, για να καταδειχθεί μέσα από τα λόγια ενός υποστηριχτή του κόμματος της δεξιάς ότι εκπτώσεις και αβαρίες που μπορεί να βλάψουν την υπόθεση μας γίνονται και από το μεγάλο κόμμα της δεξιάς που εκ των θέσεων του θεωρείται ο φυσικός σύμμαχος του Χριστόφια και του ΑΚΕΛ στη προσπάθεια για λύση. 

Όσον αφορά τη σύγχυση που προκαλεί το ΑΚΕΛ και η κυβέρνηση με τις αντιφατικές θέσεις και δηλώσεις που κάποιες φορές  συναγωνίζονται αυτές του απορριπτικού μετώπου, γράφονται πάρα πολλά, και όχι άδικα. Σε σημείο μάλιστα που κάποτε υπερτονίζονται τα αρνητικά αντί τα θετικά των θέσεων τους.

Δυστυχώς λοιπόν, παλινδρομήσεις, αντιφατικές δηλώσεις και θέσεις, όσο και ανακολουθίες σε σχέση με τη συνέπεια λόγων και έργων που έχει ανάγκη σήμερα το κυπριακό πρόβλημα βρίσκουμε στη πολιτική και των δύο μεγάλων κομμάτων. 

Λέω δυστυχώς, επειδή από τη συνέπεια στις θέσεις του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ θα εξαρτηθεί, (όσο θα εξαρτηθεί από τη δική μας πλευρά), η λύση του κυπριακού. Και από τη στιγμή που και τα δύο αυτά κόμματα, τα θεωρούμενα ως τα πιο συνεπή, μεταγγίζουν σε κάθε δήλωση και θέση τους και ολίγην μέχρι μπόλικη προσπάθεια κατευνασμού των λοιπών δυνάμεων του απορριπτικού μετώπου αλλά και ολίγον μέχρι μπόλικο αναχρονισμό από την εποχή που έπαιζαν το παιγνίδι των ισχυρών του ψυχρού πολέμου, ζήτω που καήκαμε.

Αν δεν αλλάξουν μυαλά τόσο στην Εζεκία Παπαϊωάννου όσο και στην Πινδάρου στο πως αντιμετωπίζουν την ενδεχόμενη λύση αλλά και ο ένας τον άλλο, θα φέρουν περισσότερη ευθύνη σε ενδεχόμενη αποτυχία, ακόμα και από αυτή των απορριπτικών. Επειδή τουλάχιστον, εκείνοι δεν θεωρούν τον εαυτό τους έτοιμο για να κάνει τους αναγκαίους συμβιβασμούς που χρειάζονται για να βρεθεί η πολυπόθητη λύση.

Αν οι κύριοι του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ δεν κατανοήσουν ότι τον πιο ανώδυνο γι' αυτούς συμβιβασμό, που είναι να αφήσουν κατά μέρος τη μικροπολιτική, δεν μπορούν να τον κάνουν, δύσκολα μας πείθουν ότι είναι άξιοι για τα μεγάλα και τα σπουδαία που συνεπάγεται η λύση. Για να το πετύχουν οφείλουν να μαζέψουν τη σοβαρότητα τους όπου και αν βρίσκεται. Το οφείλουν όχι μόνο στους οπαδούς και ψηφοφόρους τους αλλά και σε αυτούς ακόμα τους απορριπτικούς. Επειδή το ναυάγιο θα μας πάρει όλους στο πάτο!

Περισσότερα για τον πίνακα θα βρείτε εδώ

Άστε τα σκυλιά να γαυγίζουν. Το καραβάνι τραβάει μπροστά!

Προς Ελληνο-(προ)αγωγούς: Κύριοι φύλακες της ελληνικής παιδείας και των παρελκομένων της! Όταν εγώ, ο φτωχός στις λέξεις εξ΄ου και λεξιπένητας, θέλω να πιστεύω ότι κατανοώ την έννοια της λέξης "αυτονομία", ανέμενα από εσάς με την αποδεδειγμένα τέλεια γνώση της γλώσσας μας, όχι μόνο να την γνωρίζατε αλλά να την κατανοούσατε και να την σεβόσαστε. Και μιλώ για την αυτονομία του πανεπιστημίου. Αλλά κρίμα οι σπουδές σας. Μείνατε κοινωνικά αναλφάβητοι!

Αναφέρομαι, πέραν από την σοφή ΟΕΛΜΕΚ και την αρχηγό της, υπέρσοφη κυρία Σεμελίδου (αν ήμουν στη θέση της θα εχώννουμουν μεσ΄τα πετσιά μου μετά από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των τελειοφοίτων στο μάθημα των Νέων Ελληνικών), στο ΑΚΕΛ, τον ΔΗΣΥ, το ΔΗΚΟ, την ΕΔΕΚ, το Ευροκικιρικοκό, και όλους τους άλλους χασοδρόμηδες. Ελπίζω, όταν θα καταλάβουν πόση ζημιά προκαλούν στη Κύπρο με τις εμμονές, τα σύνδρομα και τα κόμπλεξ τους, η ζημιά να μην είναι μη αναστρέψιμη.

Άκου "κατάχρηση του δικαιώματος της αυτονομίας". (Δε σας λέω ποιος το είπε. Βρεστε το μόνοι σας). Τι λες ρε μαλακοπίτουρα;. Τι δικαίωμα θα ήταν ρε κουρκουτά, αν μπορούσες να το πετσοκόβεις όπως και όποτε σου καπνίσει; Θα μας βάλετε και μετρητή στο κλάσιμο και "κότα" στο γαμήσι σε λίγο!

Μπράβο στη σύγκλητο του πανεπιστημίου! Δεν κιότεψε μπροστά στη τρομοκρατία της Σεμελίδου και του συρφετού του "CY University watch". Τους έγραψε κανονικά! Πολύ το χάρηκα.

ΥΓ: Απολογούμαι στον κ. Περδίκη και την παρέα του που εκ παραδρομής δεν του συμπεριέλαβα στην άνωθεν εκλεκτήν παρέα.

Για αναγνώστες με average IQ

Ο Αναστασιάδης εν έξυπνος άνθρωπος. Τζιαι άμα λαλεί ότι το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα εν το μεγαλύτερον στην Ευρωβουλή τζιαι η Ευρωπαϊκή αριστερά έσιει μόνο 5% γι΄αυτό πρέπει να ψηφίσουμε ΔΗΣΥ, ξέρει καλά ότι ο πολλύς ο κόσμος έθθα σκεφτεί ότι ακριβώς εν τούτοι που κυβερνούν την Ευρώπη τζιαι εκάμαν τες οικονομίες των χωρών τους σκατά τζιαι πλερώννει ο κοσμάκης.

Τζιαι άμα λαλεί ότι εννα κάμει πολιτική με γνώμονα τα συμφέροντα των εργαζομένων, εν τζιαι εξηγά του κόσμου ότι οι παραπάνω που την ηγεσία της Ομοσπονδίας Εργοδοτών τζιαι Βιομηχάνων εν στελέχη του κόμματος του.

Τζιαι άμα περηφανεύκεται ότι εν πιο Ευρωπαίος που σένα τζιαι μένα, εν μας εξηγά γιατί αντιδρά στην συμπλήρωση των κενών της ιστορίας μας, τζιαι γιατί λλίον πολλύ εσυφφώνησε με τζείνους που εφκάλαν το Πουργουρίδην προδότη, τζιαι γιατί τα βάλλει με μια που τες φωτογραφίες που εννα μας εκπροσωπήσουν στη μπιενάλλε, τζιαι γιατί τζιαμέ που εφώναζεν για 14 μήνες θητεία εκαταψήφισεν τη μείωση στους 19 μήνες, τζιαι τέλος πάντων πότε εννα απεξαρτηθεί το κόμμαν του που τα εθνικιστικά σύνδρομα τζιαι να γινεί Ευρωπαϊκόν;

Τελικά ενι χρειάζεται να εν κάποιος πολλά έξυπνος για να αντιληφτεί ότι ο ΔΗΣΥ ακροβατεί μεταξύ εθνικισμού τζιαι ευρωπαϊσμού τζιαι πως όπως κάποτε επούλαν μας Ελλάδα τωρά πουλά μας Ευρώπην, αλλά έμεινεν του πολλύν στοκ που την παλιάν πραμάθκια.

Ευρωεκλογές: Μια από τα ίδια!

Το πολιτικό κλίμα φορτίστηκε αρκετά τον τελευταίο καιρό και αυτό δεν είναι άσχετο με το ότι μπήκαμε στη τελική ευθεία για τις Ευρωεκλογές. Τα κόμματα δεν μπορούν να αποστασιοποιηθούν από το βασικό σκοπό που διέπει τη λειτουργία και δράση τους. Και αυτός δεν είναι άλλος από την αύξηση της εκλογικής τους επιρροής. Μέσω βεβαίως αυτής προσδοκούν στην αύξηση της πολιτικής και οικονομικής τους επιρροής στο παιγνίδι που παίζεται ασταμάτητα και στο οποίο ο λαός δεν είναι παρά μόνο κομπάρσος.

Δεν θα ισχυριστώ ότι οι ευρωεκλογές δεν έχουν τη σημασία τους και στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό. Από την άλλη όμως πιστεύω ότι τα κόμματα προσπαθούν να τους προσδώσουν περισσότερο κυπριακά παρά ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά. Είμαι σίγουρος ότι κανένας από εμάς δεν θυμάται έστω και μια ομιλία, ανακοίνωση, δήλωση πολιτικού που να εστιάζεται κυρίως στα μεγάλα προβλήματα που έχει να λύσει η Ευρώπη. Σίγουρα οι Κύπριοι ευρωβουλευτές δεν θα πάψουν να είναι Κύπριοι αλλά θα έπρεπε οι υποψήφιοι και οι κομματάρχες να εξηγήσουν στο λαό ότι εκεί στις Βρυξέλλες η Κύπρος θα ήταν τυχερή αν αποτελούσε το ένα εικοστό έβδομο της έγνοιας του κοινοβουλίου και ότι ο πρωταρχικός ρόλος τους εκεί, είναι μέσα από τη δράση τους να προωθήσουν την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Εννοείται ότι στο μέτρο του δυνατού θα προωθούν και τα συμφέροντα της Κύπρου

Η επιρροή των ντόπιων κομμάτων μέσα στα Ευρωπαϊκά αδελφά τους κόμματα σίγουρα σε κάποιο βαθμό θα μπορούσε να επηρεάσει τις θέσεις τους στο κυπριακό αλλά πρέπει ο λαός να γνωρίζει ότι οι μεγάλες πολιτικές αποφάσεις δεν παίρνονται από το κοινοβούλιο και ούτε καν από τις συναντήσεις κορυφής. Οι αποφάσεις παίρνονται από τις 4-5 μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης και στο βαθμό που υπάρχουν επαρκείς μοχλοί πίεσης επιβάλλονται και στους υπόλοιπους.

Γι΄αυτό αν τα κριτήρια μας για ψήφιση συγκεκριμένων υποψηφίων στις Ευρωεκλογές είναι το πόσο δημοφιλείς είναι στη Κύπρο ή πόσο συμφωνούμε με τη πολιτική τους στο Κυπριακό, νομίζω θα κάνουμε λάθος επιλογή. Το κύριο κριτήριο θα έπρεπε να ήταν πόσο γνωρίζουν και αντιλαμβάνονται τις δράσεις και τις ζυμώσεις που αναπτύσσονται εκεί και δεν είναι προσκολλημένοι σε στερεότυπα και πόσο μάλλον σε κυπριακά στερεότυπα.

Ας ρίξουμε μια ματιά στις επιλογές μας αλλά και στις στρατηγικές των κομμάτων.

ΑΚΕΛ: Φτωχό ψηφοδέλτιο και υπερβολική αγωνία για τη πρωτιά.

Δεν ήταν γραφτό του Άντρου Κυπριανού να υπάρξει μια ήρεμη περίοδος προσαρμογής μετά την ανάληψη των καθηκόντων του. Εκτός από το (δικαιολογημένο) μούδιασμα του Ν. Κατσουρίδη, ήρθε καπάκι να προσθέσει στις σκοτούρες του και το αδύναμο ψηφοδέλτιο του κόμματος. Εκτός από τον Τάκη Χατζηγεωργίου λόγω της σύγχρονων πολιτικών και κοινωνικών αντιλήψεων του και τον ακαδημαϊκό Ιωσήφ Ιωσήφ λόγω της Ευρωπαϊκής του εμπειρίας και τριβής δεν έχει άλλα χαρτιά το κόμμα. Εκτός και αν κάποιοι θεωρούν πετυχημένη τη θητεία του κ. Τριανταφυλλίδη.

Αυτό που βρίσκω σε αρκετές αναλύσεις και φαίνεται να απασχολεί το ΑΚΕΛ είναι ότι αν χάσει τη πρωτιά στις εκλογές τότε το κόμμα αλλά και ο πρόεδρος Χριστόφιας θα βρεθούν σε δυσχερή θέση. Μόνο να θυμηθούμε, ότι παρόλο που ήρθε δεύτερο στις προηγούμενες ευρωεκλογές, κατάφερε όχι μόνο να ξαναπάρει τη πρωτιά στις εθνικές εκλογές αλλά και να εκλέξει και τον ηγέτη του πρόεδρο, αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό δεν στέκει. Ωστόσο δεν φαίνεται να πάψαμε να αντικρίζουμε τις εκλογικές μάχες με ποδοσφαιρικούς όρους.

ΔΗΣΥ: Δυνατά ονόματα και μπόλικος ευρωβαυκαλισμός

Ο ΔΗΣΥ προσπαθεί να κεφαλαιοποιήσει κέρδη από τις σχεδόν σίγουρες απώλειες του ΔΗΚΟ και του ΕΥΡΩΚΟ αλλά και να κρατήσει τη πρώτη θέση που είχε το 2004. Με δυνατό ψηφοδέλτιο κυρίως λόγω Θεοχάρους, Κασουλίδη και Στυλιανίδη φαντάζει να είναι ο πιο «ευρωπαϊκός» συνδυασμός. Η εικόνα του πιο φιλοευρωπαϊκού κόμματος του δίνει κάποιο πλεονέκτημα. Η σημασία που δίνει στη πρωτιά έχει τα ίδια ποδοσφαιρικά χαρακτηριστικά με την ανάλογη του ΑΚΕΛ. Το σίγουρο είναι ότι για ακόμα μια φορά θα έχουμε το θρίαμβο του δικομματισμού που βολεύει και τους δυο μεγάλους μονομάχους.

ΔΗΚΟ: Οι εφιάλτες του Μάριου Κάρογιαν

Μπροστά το άγχος από πιθανή συρρίκνωση των ποσοστών του κόμματος του, ο Κάρογιαν φαίνεται να μην λογαριάζει καν τη φθορά των σχέσεων του με ΑΚΕΛ και ΕΔΕΚ. Έριξε όλο το βάρος του στη καλλιέργεια του κομματικού πατριωτισμού προσδοκώντας ότι έτσι θα καλύψει τις απώλειες από την αποστασιοποίηση των εσωκομματικών του αντιπάλων και τη φτώχεια του ψηφοδελτίου του. Πραγματικά τι να πει κανείς για ένα ψηφοδέλτιο που το Νο 1 είναι η Αντιγόνη; Άσε που η επανάληψη της όψιμης ψύχωσης τους με το σοσιαλισμό τους καταντά γελοίους.

Η απορριπτική ομάδα μέσα στο κόμμα φαίνεται να δουλεύει πάνω σε δική της ατζέντα και αναμένει την ήττα του κόμματος την οποία θα επιχειρήσουν να φορτώσουν στον Κάρογιαν. Το ΔΗΚΟ είναι το μόνο κόμμα που σίγουρα δεν θα μείνει ανεπηρέαστο από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών.

ΕΔΕΚ: Να ησυχάσουν επιτέλους από την εμμονή!

Τη «ζημιά» που έπαθε η Κύπρος από την απουσία σοσιαλιστή ευρωβουλευτή θα αντιστρέψει η ΕΔΕΚ. Λίγο ακόμα και θα μας πουν ότι αν είχαμε Εδεκίτη στο Ευρωκοινοβούλιο θα έφευγαν και τα τουρκικά στρατεύματα. Οι Εδεκίτες πρέπει να πουν και ένα ευχαριστώ στον Αναστασιάδη που με τη μαστοριά του μάζεψε τους απολωλώτες κατά Μάτση και ΕΥΡΩΚΟ μεριά και έτσι θα εκλέξουν τον πρώτο «Κύπριο Σοσιαλιστή Ευρωβουλευτή.» WOW!!!

Με τον Δημήτρη Κωμοδρόμο να ξεχωρίζει λόγω Ευρωπαϊκής εμπειρίας, το υπόλοιπο ψηφοδέλτιο μυρίζει κυπριακό παλαιοκομματισμό. Μετά το τέλος των εκλογών θα έχουν και τον πονοκέφαλο από τη εμμονή του ΔΗΚΟ να ενταχθεί στη Σοσιαλιστική ομάδα. Αναμένονται πλάκες.

ΕΥΡΩΚΟ: Άγχος για το ποσοστό. Κίνδυνος καταποντισμού.

Δεν θα είναι έκπληξη αν το ΕΥΡΩΚΟ βρεθεί με ποσοστά κοντά στο 2% τον Ιούνη. Η ακρότητα και η φτώχεια του πολιτικού τους λόγου θα φέρει τα αποτελέσματα της. Η παρουσία Κουτσού, Ρίκκου και Στράτου στο ψηφοδέλτιο δεν αναμένεται να αλλάξει τα πράγματα.

Εκτός και αν η πριμοδότηση που ακούγεται ότι θα τύχουν από μερίδα του ΔΗΚΟ δεν είναι κακόβουλο κουτσομπολιό.

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ: Για τη τιμή των όπλων

Πρόγνωση:

ΑΚΕΛ 31% - 34%
ΔΗΣΥ 32% - 35%
ΔΗΚΟ 14% - 17%
ΕΔΕΚ 8% - 11%
ΕΥΡΩΚΟ 3% - 6%
ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ 1% - 3%
Άλλοι 0,5% - 1,5%

Δηλαδή, μια από τα ίδια!

Σημ.: Η αφίσα στη κορυφή είναι της Ε.Ε., η οποία κάνει μεγάλη εκστρατεία για να καταπολεμήσει την αδιαφορία και την αποχή. Παρόμοια άγχη έχουν και τα κυπριακά κόμματα.

Αβέρωφ, ο Κύπριος Ρομπέν των Δασών

Οι φτωχοί και οι καταφρονεμένοι της χώρας μας βρήκαν τον δικό τους Ρομπέν των δασών. Αυτός είναι ο κ. Αβέρωφ Νεοφύτου, βουλευτής του ΔΗΣΥ, μεγαλοεπιχειρηματίας, μεγαλοεπενδυτής, μεγαλοϊδιοκτήτης γαιών και πρόσφατα ακραιφνής υπερασπιστής των δικαίων των φτωχότερων λαϊκών στρωμάτων.

Σχεδόν καθημερινά βγαίνει στα κανάλια και με το γνωστό του ύφος των χίλιων ειδημόνων διανθισμένο με μπόλικη δόση ειρωνείας και ξερολισμού, αναγάγει τον μηδενισμό στο αγαπημένο του χόμπι. Δεν θα μπω στη ουσία των θέσεων του ούτε και θα ισχυριστώ ότι δεν δικαιούται να έχει τις δικές του θέσεις όσο πεσιμιστικές και μηδενιστικές και αν είναι. Ούτε θα ισχυριστώ ότι η κυβέρνηση πήρε όλα τα σωστά μέτρα ή ότι όποια μέτρα πήρε για την αντιμετώπιση της κρίσης είναι όλα σωστά.

Αυτό που αμφισβητώ είναι η συναίσθηση της ευθύνης που (δεν;) έχει ο κ. Νεοφύτου στο βάθεμα της ίδιας της κρίσης. Για όσους παρακολουθούν τα γεγονότα μέσα από αναλύσεις ειδικών μέσα από το διεθνή τύπο, ένα είναι βέβαιο. Ότι η κρίση μεγάλωνε και απλωνόταν περισσότερο από τον πανικό που έσπερναν οι αρνητικές ειδήσεις με τις οποίες βομβαρδίζονταν νυχθημερόν οι πολίτες σε παγκόσμιο επίπεδο. Η μεγάλη ανησυχία που προκαλούσε στο κόσμο το ενδεχόμενο μιας μεγάλης κρίσης, είχε σαν πρώτη επίπτωση τον περιορισμό της κατανάλωσης και ιδιαίτερα των επενδύσεων πράγμα που μείωσε κάθετα τη ρευστότητα στην αγορά και δυνάμωσε τη κρίση.

Στη Κύπρο δεν μας φτάνουν όλα όσα αρνητικά μας μεταφέρουν τα «αιμοδιψή» ΜΜΕ έχουμε και τον κ. Αβέρωφ συνειδητά να βοηθά στο μη ξεπέρασμα της κρίσης και στην ένταση της ανησυχίας και του φόβου των πολιτών. Γνωρίζει πολύ καλά ο κ. Νεοφύτου ότι υπερ-υπερβάλλει με γνώμονα το κομματικό συμφέρον και τη ζημιά στη κυβέρνηση. Αυτό αποτελεί πολιτική πρακτική που πόρρω απέχει από το σύγχρονο ευρωπαϊκό πολιτικό λόγο που προσπαθεί να πείσει ο κ. Νεοφύτου ότι υιοθέτησε η παράταξη του.

ΥΓ: Δεν αντιλήφθηκα από που πηγάζει όλη αυτή η σιγουριά του κ. Νεοφύτου ότι αν υιοθετούνταν οι θέσεις του θα είχαμε καλύτερα αποτελέσματα. Παρεμπίπτοντος συμβαίνει η Κύπρος να έχει τους καλύτερους δείκτες τόσο σήμερα όσο και στις προβλέψεις για τα επόμενα χρόνια.

Να προστατέψουμε τη λύση!

Είναι γεγονός ότι όλο και περισσότερη απαισιοδοξία απλώνεται μέσα στη σκέψη των Ε/Κ σε ότι αφορά τη λύση του πολιτικού μας προβλήματος. Οι πραγματικότητες που ζούμε καθημερινά μεταφέρουν την απαισιοδοξία στις συνειδήσεις και καθιστούν πιο εύκολη την εργολαβία των υποστηρικτών της μη λύσης. Και αυτές δεν είναι άλλες από τη δυστοκία των ηγετών των δύο κοινοτήτων σε πολλά καυτά σημεία των συνομιλιών αλλά και η στροφή των Τ/Κ σε πιο εθνικιστική γραμμή με την ανάδειξη του Έρογλου στη πρωθυπουργία του κρατικού τους μορφώματος.

Η ατμόσφαιρα που δημιουργείται ανάμεσα στους Ε/Κ θα έλεγα ότι έχει περισσότερο τα χαρακτηριστικά της απάθειας και της αδιαφορίας για τα τεκταινόμενα στις συνομιλίες, παρά του ενδιαφέροντος και της ανησυχίας. Η τεχνητή όξυνση που επιχειρούν οι υπερπατριώτες και η προσπάθεια της εκ των προτέρων δαιμονοποίησης του ΟΠΟΙΟΥ σχεδίου προταθεί φαίνεται να αφήνει τη τεράστια πλειοψηφία του λαού ασυγκίνητη. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη πολιτική οξυδέρκεια για να αντιληφθεί κάποιος ότι η αντεπίθεση των απορριπτικών που άρχισε μετά την ήττα του Τάσσου στις εκλογές απέτυχε. Μπορώ να ισχυριστώ μάλιστα ότι απέτυχε παταγωδώς. Η πλειοψηφία των πολιτών που ψήφισαν ΟΧΙ δεν είναι διατεθειμένη να ακολουθήσει τη συμμαχία των εθνικιστών, παπάδων, βολεμένων, φοβικών, φασιστών και λοιπού κακού συναπαντήματος στην επανάληψη μιας νέας περιρρέουσας.

Η απουσία ηγέτη που θα μπορούσε να εμπνεύσει τον εθνικιστικό παροξυσμό είναι ολοφάνερη. Μετά τον Τάσσο το χάος! Ευτυχώς! Ούτε ο πολιτικά γεροπαραλυμένος Λυσσαρίδης, ούτε ο αρχιπαπάς του 8%, ούτε οι νεοφανείς πολιτικάντηδες, Νικολάκης, Συλλούρης, Λιλλικας κλπ έχουν το πολιτικό εκτόπισμα που θα μπορούσε να προκαλέσει πισωγύρισμα στην ατμόσφαιρα του 2004. Αυτό βέβαια που περισσότερο φαίνεται να προκαλεί το βραχυκύκλωμα τους είναι η συνειδητοποίηση εκ μέρους των πολιτών ότι πέραν από εύηχα συνθήματα δεν έχουν τίποτε να προτείνουν. Και πως στα χρόνια που πέρασαν από το δημοψήφισμα τα κατοχικά τετελεσμένα εδραιώνονται και ισχυροποιούνται. Η ανάγκη για λύση τώρα είναι πια μονόδρομος. Για όλους εκείνους τους λόγους που έχουν αναλυθεί πάμπολλες φορές και που δεν θα επαναλάβω. Και για τον επιπρόσθετο κίνδυνο της οριστικοποίησης της διχοτόμησης σε περίπτωση αποτυχίας και αυτής της προσπάθειας.

Αντίθετα με το τι φαίνεται πάντως στην επιφάνεια, μια πιο προσεκτική προσέγγιση και ανάλυση των εξελίξεων οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πριν το τέλος του χρόνου θα προταθεί στους Ε/Κ και στους Τ/Κ σχέδιο λύσης που θα έχουν συμφωνήσει Χριστόφιας και Ταλάτ. Ας λέει ο Χριστόφιας, λύση από τους Κύπριους για τους Κύπριους! Ξέρει πολύ καλά ότι τόσο η Ευρώπη όσο και οι ΗΠΑ που τόσο εύκολα επικαλούμαστε όταν ζητάμε τη βοήθεια τους για να πιέσουν τη Τουρκία έχουν στρατηγικά, γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα που εξαρτώνται από μια λύση και σε καμιά περίπτωση δεν θα επιτρέψουν αυτή να αφίσταται σε βαθμό που αυτά να διακυβευθούν. Καλό είναι το σλόγκαν του για σκοπούς εσωτερικής κατανάλωσης αλλά λίγο το παράκανε.

Ο Ερντογάν φαίνεται να ευνοεί τη λύση. Η Ελλάδα θα γλυτώσει επιτέλους από τον πονοκέφαλο. Η Ευρώπη θα κλείσει τη χειρότερη πληγή που έχει στο σώμα της. Η πολιτική Ομπάμα δεν δείχνει να επιθυμεί κάτι διαφορετικό. Στο χέρι μάλλον του δικού μας προέδρου είναι να μας φέρει ένα σχέδιο που θα το διαπραγματευτεί εξαντλητικά και να μην περιέχει πρόνοιες που με τον ένα και τον άλλο τρόπο εμπεδώθηκαν σαν κόκκινες γραμμές στη συνείδηση της πλειοψηφίας των πολιτών. Με λίγα λόγια ένα βελτιωμένο σχέδιο όπως μας "έταζε" το 2004.

Το σχέδιο που θα έρθει δεν πρόκειται να διαφέρει κατά πολύ από το Ανάν. Αυτό το γνωρίζουν οι πάντες και ας μην το παραδέχεται κανείς. Το ΑΚΕΛ θα το αποδεχτεί, ο ΔΗΣΥ ακόμα πιο εύκολα. Από κει και πέραν μένει να πειστεί ο λαός ότι τα μακρόχρονα συμφέροντα του περνούν μέσα από τη λύση και την εγκαθίδρυση σχέσεων καλής γειτονίας με τη γείτονα Τουρκία μέσα στα πλαίσια της Ε.Ε. Εδώ είναι που πιστεύω ότι η κυβέρνηση δεν κάνει αρκετά. Η ενίσχυση του κινήματος υπέρ της λύσης τόσο από το ΑΚΕΛ όσο και από τον ΔΗΣΥ με προτροπή της κυβέρνησης θα δημιουργούσε αδιαπέραστη ασπίδα πάνω στην οποία θα έσπαγε κάθε προσπάθεια ανάπτυξης εμφυλοπολεμικού κλίματος που με μαθηματική ακρίβεια οι έξαλλοι θα επιχειρήσουν.

Η ανατροπή της απαράδεκτης κατάστασης που επικρατεί στο ΡΙΚ θα πρέπει να είναι στις προτεραιότητες του προέδρου. Είναι ανεπίτρεπτο οι καπεταναίοι της απορριπτικής συμμαχίας μέσα στο κρατικό ίδρυμα να σαμποτάρουν τη προσπάθεια του προέδρου ανοικτά και συγκαλυμμένα. Η αντικατάσταση του Δ.Σ. είναι κοντά. Το ΡΙΚ πρέπει να ευθυγραμμιστεί με την επιταγή που έδωσαν οι πολίτες στον Χριστόφια και τη κυβέρνηση του για λύση και επανένωση. Με το ΡΙΚ να πολεμά τη λύση, λύση δεν έχει. Ας γίνει από εκεί η αρχή και μέσα από τη συνεννόηση του ΑΚΕΛ με τον ΔΗΣΥ αλλά και μετριοπαθών στελεχών των κομμάτων του κέντρου και μαζί με τη μάζα των ανένταχτων πολιτών ενεργών και μη, να δημιουργηθεί το μέτωπο αποτροπής της διχοτόμησης και εμπέδωσης της λύσης.

Για να μη χαθεί και η τελευταία ευκαιρία για λύση από δική μας ολιγωρία. Ας εμπλέξει η κυβέρνηση τους πολίτες. Μόνο έτσι θα κερδηθεί η ενότητα και ο αγώνας της Κύπρου!