Γι' αλλού κινήσαμε και στη Βιέννη βρεθήκαμε....

Κάθε χρόνο τα ίδια. Προγραμματίζουμε να πάμε σε διάφορα μέρη (εξωτερικό ή εσωτερικό), κάνουμε σχέδια γι’ αυτά, ψάχνουμε πληροφορίες και σχεδόν πάντα καταλήγουμε να επισκεφθούμε άλλα (άσχετα με τα αρχικά μας σχέδια) μέρη. Η κόρη μου γελά γι’ αυτό. Και αποφάσισε να μη λέει πού θα πάμε στην παρέα της, παρά μόνο την παραμονή. Για να  μη μας περνούν για τρελλούς, λέει. Χα χα χα!!

Έτσι και φέτος. Στην αρχή προγραμματίζαμε να πάμε στη Β. Ιταλία και Ν. Γαλλία. Ξέρετε, Ιταλική Ριβιέρα, Κυανή Ακτή, Μονακό κλπ. Μετά αλλάξαμε γνώμη. Αποφασίσαμε να κάνουμε το γύρο της Ισπανίας. Αμ, δε….. Τελικά, πιστοί στη συνήθη ανακολουθία μας, βρεθήκαμε στη Βιέννη, την πρωτεύουσα της Αυστρίας. Ο άντρας μου κι εγώ. Τα παιδιά μας προτίμησαν τα (ελληνικά) νησιά φέτος. Πέρασε η εποχή που μας ακολουθούσαν…

Το γκρουπ μας δεν ήταν μεγαλύτερο από 10 άτομα. Και όλοι είμασταν από 45 χρονών και πάνω. Έχω προσέξει ότι κάθε χρόνο και λιγότεροι  είναι οι ταξιδιώτες του εξωτερικού και μάλιστα μεγαλύτερης ηλικίας. Αναπολώ την εποχή (πριν 12 χρόνια περίπου) που πήγαμε στην Ιταλία και το πούλμαν ήταν πλήρες και μάλιστα όλο (σχεδόν) με νέους ανθρώπους. Ήταν και τα παιδιά μαζί μας τότε!

Ο καιρός στη Βιέννη ήταν ανοιξιάτικος ή μάλλον φθινοπωρινός, με τις λιακάδες του αλλά και τη βροχή του. Η θερμοκρασία γύρω στους 18-25 βαθμούς Κελσίου. Τις δύο από τις πέντε συνολικά μέρες που μείναμε έβρεχε καταρρακτωδώς (το μπουφανάκι και η ομπρέλα απαραίτητα). Τις υπόλοιπες μέρες είχαμε πότε ήλιο, πότε συννεφιά με ψιλόβροχο.

Η Βιέννη, με πληθυσμό 1,6 περίπου εκατομμύρια κατοίκους, είναι μια ωραία πόλη, καθαρή, με πολλά πάρκα και Μουσεία. Έχει πολύ καλή συγκοινωνία με μετρό, λεωφορεία και τραμ, με αποτέλεσμα, σε αντίθεση με την Αθήνα, ελάχιστα Ι.Χ. αυτοκίνητα να κυκλοφορούν στους δρόμους της. Άσε που ένα μεγάλο μέρος του κέντρου είναι πεζοδρομημένο. Είναι μια ήσυχη πόλη, χωρίς ιδιαίτερη εγκληματικότητα. Ίσως είναι πιο ήσυχη ακόμα και για τα γούστα μου. Σάββατο πρωί που κάναμε μια βόλτα στο κέντρο της πόλης μου φάνηκε σχεδόν νέκρα. Η ζωή όχι ιδιαίτερα ακριβή. Σε μερικούς τομείς είναι πιο ακριβή από την Αθήνα, όπως στα ενοίκια (που κυμαίνονται από 500€ η πιο φτηνή γκαρσονιέρα και άνω) και στα εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών (1,80€ αν το προμηθευτείς απ’ έξω και 2,20€ αν το εκδώσεις μέσα στο λεωφορείο ή τραμ). Σε άλλους (τομείς) πιο φτηνή, όπως στα τρόφιμα στο σούπερ μάρκετ, στον καφέ, στο φαγητό στις μπυραρίες. Να φανταστείτε με 30€ φάγαμε 2 άτομα χορταστικά, μέχρι σκασμού θα έλεγα και ήπιαμε μπύρες σε μια θαυμάσια μπυραρία. Και τέλος σε πολλά αγαθά οι τιμές είναι ίδιες.

Ας δούμε τώρα μερικές φωτογραφίες τόσο από τη Βιέννη, όσο και από το Σάλτζμπουργκ με τις σχετικές πληροφορίες (αν δεν βαριέστε). 

Το Αυστριακό Κοινοβούλιο. Χτίστηκε από το Δανό Θεόφιλο Χάνσεν κατά τα έτη 1874-1884. Η ελληνική επιρροή στο στυλ είναι εμφανής. Ο Χάνσεν πριν εγκατασταθεί στη Βιέννη έζησε και δημιούργησε στην Αθήνα. Δικό το δημιούργημα είναι το Μέγαρο της Ακαδημίας Αθηνών.

Ο καθεδρικός ναός του Αγίου Στεφάνου στο κέντρο της πόλης.

Ένα χαριτωμένο υπαίθριο ανθοπωλείο σε πεζόδρομο της Βιέννης

Roadartist στο κέντρο της πόλης  (μεγάλο μέρος του οποίου είναι πεζοδρομημένο)

Βιτρίνα ενός από τα πολλά και όμορφα ζαχαροπλαστεία της Βιέννης

Η πριγκίπισσα Σίσσυ που τη γνωρίσαμε κάπως στο ομώνυμο κινηματογραφικό έργο (με τη Ρόμυ Σνάιντερ), στο οποίο όμως παρουσιαζόταν μ' ένα ωραιοποιημένο τρόπο. Στην πραγματικότητα η πριγκίπισσα ή μάλλον η αυτοκράτειρα Ελισάβετ (1837-1898), γυναίκα του αυτοκράτορα Φραγκίσκου Ιωσήφ, ήταν μια ανορεκτική, ωραιοπαθής γυναίκα με στοιχεία κατάθλιψης. Για να αποφύγει την πλήξη του παλατιού, ταξίδευε συνέχεια. Είναι γνωστό ότι το Παλάτι Αχίλλειο  στην Κέρκυρα κτίστηκε απ' αυτήν. Γνώριζε και λίγα ελληνικά που τα διδάχθηκε από τον Κων/νο Χριστομάνο που ήταν ερωτευμένος μαζί της.

Ο τραγικός διάδοχος του Αυστριακού θρόνου Ροδόλφος νεκρός σε ηλικία μόλις 31 ετών. Ήταν γιος της Σίσσυ και του Φραγκίσκου Ιωσήφ. Καταθλιπτικός σαν τη μητέρα του και πιεσμένος από το σκληρό βασιλικό πρωτόκολλο, κατέληξε αλκοολικός, αλλά και οπιομανής. Λέγεται ότι αρθρογραφούσε κατά της Μοναρχίας, με ψευδώνυμο, σε έντυπα της εποχής.  Υπάρχουν πολλές εκδοχές για το θάνατο του (1889), η επικρατέστερη από τις οποίες είναι η αυτοκτονία. Αυτοκτόνησε στο κυνηγετικό περίπτερο του Μάγιερλινγκ.

Η Μαρία Βετσέρα, ερωμένη του Ροδόλφου, την οποία, πριν αυτοκτονήσει, σκότωσε, σε ηλικία μόλις 17 ετών. Ήταν κόρη του Ούγγρου διπλωμάτη Α. Βετσέρα και της Ελληνίδας Έλενας Μπαλτατζή από την Κωνσταντινούπολη. Τη φωτο τράβηξα στο χώρο, όπου συνέβη η τραγωδία. Τώρα έχει μετατραπεί σε παρεκκλήσι. Τη μέρα που επισκεφθήκαμε το Μάγιερλινγκ έβρεχε καταρρακτωδώς.

Το Ανάκτορο Σενμπρουν (Schönbrunn) που ήταν η θερινή κατοικία της Δυναστείας των Αψβούργων (τμήμα του ίδιου παλατιού είναι και στην εικόνα πάνω πάνω)

Η καμινάδα του εργοστασίου επεξεργασίας των σκουπιδιών της Βιέννης. Σωστό έργο τέχνης!!

Το παλάτι Μιραμπέλ στο Σάλτζμπουργκ. Δώρο του καθολικού Αρχιεπισκόπου Βολφ Ντίτριχ Φον Ράτεναου στην ερωμένη του, με την οποία (ο ατακτούλης) είχε αποκτήσει 16 παιδιά!!!!!

Στους δρόμους του Σάλτζμπουρκ κυκλοφορούν ακόμα και σήμερα γυναίκες με την τοπική ενδυμασία!

Το ποτάμι του Σάλτζμπουργκ

Η περιοχή των Λιμνών, όπου γυρίστηκε και το φιλμ "Η Μελωδία της Ευτυχίας"

Επιστρέφοντας στο αεροδρόμιο "Ελ. Βενιζέλος" με την Ολυμπιακή (από κάτω φάνηκε ήδη η Αττική)