Καημός....

Ζεϊμπέκικο...
Ζευς και Μπέικος (ψωμί)....
Θεός και φαγητό....
Έπρεπε κάπου να υπάρχει και η λέξη καημός...ίσως την ξέχασαν επίτηδες για να την προσθέτει ο καθένας που σηκώνεται για να τον χορέψει...
Και τον πήρα αυτόν τον καημό μαζί με φίλους που ξεχειλίζουν από ενδιαφέρον και αγάπη , και πήγα να τον χορέψω...
Και στο άκουσμα της πρώτης νότας σαν να χτύπησε τα πόδια μου κεραυνός...Προσταγή να σηκωθούν και να γίνουν βάρος στο ξύλινο πάτωμα...
Τι και αν την επόμενη μέρα τα τακούνια μου ήθελαν να κάνουν επίσκεψη στον τσαγκάρη...τι και αν ο ιδρώτας πότισε την μπλούζα μου...τι και αν η κούραση φώναζε δυνατά να κάτσω στην καρέκλα...
Καημέ μου , για πάρτη σου σηκώθηκα...
Σηκώθηκα να ξελαφρώσω λίγο από το βάρος σου....να αφήσω κάποια κομμάτια σου στις νότες που στόλιζαν τα αυτιά μου, στα λόγια του τραγουδιού που ψιθύριζα ...
Βόγγαγε το πάτωμα από τα τακούνια που το χτυπούσαν σαν σφυριά...άνοιγε ο ουρανός από τα χέρια που άπλωναν προς τα πάνω σαν να παρακαλούσαν....και μετά στροφή ....στροφή και κάθεσαι στα γόνατά σου....απλώνεις το χέρι και σαν μαγικό ραβδί ανοίγεις την γη από κάτω σου....
Και τότε όλα γίνονται ένα...
Ένα συνονθύλευμα ψυχής και σώματος και καρδιάς και καημού που θέλουν να φτάσουν τα άκρα για να εμποδίσουν τα δάκρυα που έρχονται στα μάτια σου...
Γιατί στο ζεϊμπέκικο δεν κλαις...
Ούτε γελάς..
Είσαι εσύ και κανένας άλλος....Δεν σε βλέπει κανείς....Δεν σ ακούει κανείς....
Δεν χορεύεις για κάποιον....χορεύεις για σένα...

Απλά εύχεσαι να ήταν εκεί για να σε δει....να δει αυτό που είσαι, αυτό που μπορείς να γίνεις, αυτό που κουβαλάς και αυτό που του υπόσχεσαι...
Εύχεσαι να ήταν εκεί να δει τον καημό σου και να ρθει να τον πάρει...να μην σε πονάει πια , να μην σε βαραίνει....
Και εσύ γυρίζεις ακόμα με τον καημό σου σαν κάπα από τη μια να σε ζεσταίνει και από την άλλη να σε προστατεύει από το κρύο..
Και συντροφιά σου επτά νότες καλοκαμωμένες , δάχτυλα που τις δουλεύουν , χορδές που τις τραγουδάνε και βλέμματα που τις συντροφεύουν....
Και όταν κάθεσαι στην καρέκλα...ο καημός εκεί...
Για λίγο τον αφομοίωσες, τον έκανες ένα με το χορό και τη στροφή πάνω στο πάτωμα, και μετά επανήλθε για να σου θυμίσει ότι η ζωή σου είναι ζεϊμπέκικο διαρκείας....