Διαβάζω στην ηλεκτρονική εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ On line»:
«Η ΣΤΕΪΣΙ ΣΝΑΪΝΤΕΡ ονειρευόταν να γίνει δασκάλα. Σπούδαζε στο Πανεπιστήμιο Μίλερσβιλ της Πενσυλβάνιας, είχε περάσει όλες τις εξετάσεις, είχε ολοκληρώσει την πρακτική της εξάσκηση, ήταν πάντα εντάξει στις υποχρεώσεις της, βρισκόταν ένα βήμα πριν από το πτυχίο. Και ακριβώς τη στιγμή εκείνη, μόλις λίγες ημέρες πριν από την αποφοίτησή της, οι καθηγητές της έκριναν πως η συμπεριφορά που είχε επιδείξει στην προσωπική της ζωή δεν ταίριαζε με τη συμπεριφορά που πρέπει να έχει μια παιδαγωγός. Το έγκλημά της; Είχε ανεβάσει σε μία ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης, και πιο συγκεκριμένα στο Μy Space, μία φωτογραφία που την απεικόνιζε μεταμφιεσμένη σε πειρατή να πίνει από ένα πλαστικό κύπελλο, υπό τον τίτλο «μεθυσμένος πειρατής» (βλ. φωτο πάνω). Συνάδελφός της στο σχολείο όπου έκανε την άσκησή της την είχε δει και την είχε καταγγείλει, με το επιχείρημα ότι η εν δυνάμει έκθεση μαθητών σε φωτογραφίες μιας δασκάλας που καταναλώνει αλκοόλ είναι αντιδεοντολογική. Αντιμέτωπη με τους υπευθύνους του πανεπιστημίου, η Στέϊσι προσφέρθηκε να κατεβάσει αμέσως τη φωτογραφία, ενώ υποστήριξε πως δεν ήταν καν δυνατό να δει κανείς τι περιείχε το κύπελλο- στο κάτω κάτω, τους είπε «τι κακό υπάρχει στη θέα ενός ενήλικα που καταναλώνει αλκοόλ;». Όλες οι προσπάθειές της όμως έπεσαν στο κενό. Η Στέισι Σνάιντερ δεν πήρε ποτέ το πιστοποιητικό που χρειαζόταν για να διδάξει και μια απόπειρα να μηνύσει το Πανεπιστήμιο που της το στέρησε, απέβη μάταιη».
Πέρα από τη συντηρητική και συγχρόνως υποκριτική στάση του Πανεπιστημίου (αν είναι δυνατόν να στερείς την επαγγελματική αποκατάσταση ενός ενήλικου νέου ανθρώπου, επειδή φωτογραφήθηκε να καταναλώνει αλκοόλ σε ποτήρι με παιγνιώδη τίτλο!), έχω να παρατηρήσω τα εξής, σχετικά με τις παγίδες που κρύβει το διαδίκτυο και ιδιαίτερα στους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης, όπως είναι το Facebook και το My Space.
- Πολλοί, νέοι κυρίως, άνθρωποι αυτοπαγιδεύονται μέσα στη γοητεία που αναδίδουν οι διαδικτυακοί αυτοί τόποι και κυριολεκτικά βάζουν μια κάμερα μέσα στο σπίτι τους, εκθέτοντας τις προσωπικές τους στιγμές, αλλά και τις αδυναμίες τους (π.χ. κατανάλωση αλκοόλ, ξέφρενα γλέντια, άσεμνες χειρονομίες, φωτογραφίες προκλητικού περιεχομένου κλπ).
- Κολακευμένοι και ενθουσιασμένοι από τους «φίλους» που θέλουν να τους κάνουν «add», πολλοί χρήστες του διαδικτύου προσθέτουν ανεξέλεγκτα πρόσωπα στους καταλόγους των «φίλων» τους, διευρύνοντας έτσι τον κύκλο των προσώπων που μπορούν να κάνουν ανεμπόδιστα χρήση του υλικού των σελίδων τους και συνεπώς και των προσωπικών τους δεδομένων. Είναι γνωστό ότι τέτοιο υλικό έχει έλθει, πολλές φορές, στα χέρια των εργοδοτών ή των υποψηφίων εργοδοτών, με αποτέλεσμα την απόλυση του επιπόλαιου χρήστη ή τη μη πρόσληψη του.
- Το διαδίκτυο είναι η "χαρά" των απατεώνων, των άσπονδων "φίλων" και κυρίως των αντιπάλων μας (τωρινών, αλλά και μελλόντων). Ας μη τους δίνουμε λοιπόν υλικό «στο πιάτο», για να μαζεύουν πληροφορίες εναντίον μας. Ας έχουμε πάντα κατά νου ότι χάνουμε τον έλεγχο κάθε νέας πληροφορίας προσωπικού χαρακτήρα που εκθέτουμε στην ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης.
Υ.Γ. Εγώ προσωπικά δεν διαθέτω ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης (Facebook, My Space κλπ), ακριβώς για να αποφύγω την αυτοπαγίδευση μου (ναι, μ' έχω ικανή να αυτοπαγιδευτώ). Θεωρώ ότι το blog μου, καθώς και το email αρκούν για να εκφράζομαι, να δικτυώνομαι και να επικοινωνώ. Γι’ αυτό, αγαπημένοι μου @φίλοι, μην κάνετε τον κόπο να με προσκαλείτε στις κοινωνικές ιστοσελίδες σας, θα σας απογοητεύσω.
