ΤΟ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΗΝ ΙΜΒΡΟ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝΟΣ

Του μακαριστού Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνος* 

Οικιακός μας είναι ο θάνατος εδώ πάνω στο νησί μας. Ήμερος. Αναμενόμενος. Παραμερίζει τις ροδοδάφνες και ξεπροβάλλει. Και ο δούλος του Κυρίου, αντικρύζοντάς τον, δεν αιφνιδιάζεται, δεν αγριεύεται. Φυσικά, δεν είναι καλόδεχτος. Όμως, ακόμη και στις τραγικώτερες επισκέψεις του, δεν είναι ξένος, επίσημος, παγερός. 

Στις συναντήσεις μαζί του κυριαρχεί ένας τόνος μαλακός, ένα είδος σπιτικής ζεστασιάς. Κάπου εκεί στο γωνίδι τον βάζουμε και κάθεται, και αρχίζουμε μαζί του συνομιλία. Μοιρολογούμε. Διαλογικά μοιρολογούμε. Ζητούμε λόγους, εξηγήσεις. Παραπονιόμαστε. Τον κακίζουμε τον θάνατο. Χύνουμε πύρινα δάκρυα. Κάποτε ο τόνος γίνεται θερμότερος. Ανεβαίνει η κλίματα του θρήνου, γίνεται κραυγή γοερή, οδυρμός. Πάλι όμως τα πράγματα είναι μερωμένα, δεν ξεπερνούν τα χριστιανικά ανθρώπινα όρια. 

Οικιακός μας είναι ο θάνατος εδώ. Το βασίλειό του βρίσκεται λίγο πέρα από την αυλή του σπιτιού μας, στην στροφή του αυλόγυρου της εκκλησίας μας. Συνορεύει με το χωράφι μας και με τ’ αμπέλι μας… Απλά απλωμένο κοντά στην ζωή μας, το νεκροταφείο του χωριού, ούτε μας απωθεί, ούτε μας τρομάζει. Σκόρπιοι χαμηλοί σταυροί ξεφυτρώνουν μέσ’ απ’ το χαμομήλι. 

Πουθενά βάρος και κρυάδα μαρμάρου. Καμμία καταθλιπτική επιβλητικότητα. Ούτε άκαμπτη γαλήνη. Ειρήνη ιλαρή… πλάϊ στην ορθή αυστηρότητα του κυπαρισσιού, μία αγριοτριανταφυλλιά έχει τινάξει το ρόδινό της τόξο, και μέσ’ απ’ τον κισσό ξεπηδά μία φαιδρή νότα ανθισμένης αμυγδαλής. Θαρρείς κι’ είναι περιβόλι του σπιτιού μας… 

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝΟΣ: ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνος (1913-1989)

Ἐλέῳ τοῦ Θεοῦ, ἄγγελος καί λειτουργός τῆς Ἀναστάσεως, Παναγιώτατε, στοιχῶν τῷ ἀρχαίῳ ἔθει, ἐξῆλθες τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας καί τῶν τειχῶν τῆς Θεοφρουρήτου Πόλεως, μετά τῆς περί Σέ Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, πρός τήν ἔκτασιν ταύτην τῆς Ἱστορίας καί τοῦ θρύλου τῆς πίστεως καί τῆς εὐσπλαχνίας, τῆς ἐλπίδος καί τῆς προσδοκίας, κομίζων τήν Ἀνάστασιν πρός τόν πόνον καί πρός τόν θάνατον. Καί ἱερουργῶν τό μυστήριον τῆς μιᾶς τῶν Σαββάτων, τό μυστήριον τῆς ἀφθαρσίας ὑπέρ τήν φθοράν, τῆς ἐπιβιώσεώς μας, τῆς ἀνανεώσεώς μας, καταυγάζεις μέ τήν ἀμίαντον λάμψιν τοῦ ἀνεσπέρου φωτός τήν περιοχήν τοῦ παρελθόντος, τήν ἀγωνίαν τοῦ παρόντος καί τήν ἀβεβαιότητα τοῦ μέλλοντος, καί φῶς Χριστοῦ φαίνει πᾶσι. 

‘Ὑπό τό φῶς τοῦτο, τά παρῳχημένα, τά παρόντα καί τά μέλλοντα, μέχρι καί τῶν ἐσχάτων, θεωροῦνται ὡς ἀλληλουχία σταδίων τοῦ σχεδίου τῆς Θείας Οἰκονομίας, κατατείνοντος πρός τόν σαφῆ σκοπόν τῆς ἐπικρατήσεως τοῦ θελήματος καί τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ὁ δέ πόνος και ὁ θάνατος ἀξιολογοῦνται εἰς ἀναπλήρωσιν τῶν παθημάτων Χριστοῦ καί εἰς συνανάστασιν μετ’ Αὐτοῦ. 

ΜΙΑ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ 70 ΧΡΟΝΩΝ ΤΟΥ ΑΠΟ ΙΜΒΡΟΥ ΚΑΙ ΤΕΝΕΔΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝΟΣ

Μητροπολίτου Ίμβρου και Τενέδου Μελίτωνος, 

του μετέπειτα Γέροντος Χαλκηδόνος (1913-1989) 

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΠΙ Τῼ ΠΑΣΧΑ 1951 

Προλαβόντες τόν Ὄρθρον μετά τῶν Μυροφόρων καί εὑρόντες τόν λίθον ἀποκυλισθέντα τοῦ μνήματος, ἀκούομεν ἐκ τοῦ Ἀγγέλου ὅτι "ἠγέρθη ὁ Κύριος"! 

Τό φαιδρόν τοῦτο τῆς Ἀναστάσεως κήρυγμα, τό ὁποῖον ἐπί εἴκοσιν αἰῶνας ἀποτελεῖ τήν μοναδικήν φωτεινήν στήλην, τήν καθοδηγοῦσαν πρός ἀσφάλειαν καί σωτηρίαν τά βήματα τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἔρχεται καί πάλιν, τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, νά καταυγάσῃ τάς ψυχάς μας καί νά μεταδώσῃ εἰς ἡμᾶς τήν ἔκστασιν καί τό θεῖον ρῖγος, τήν εὐλογίαν καί τήν εἰρήνην, τήν ἐλπίδα καί τήν ἀμίαντον χαράν, τάς ὁποίας ἠσθάνθησαν οἱ μαθηταί ἰδόντες τόν Κύριον. 

Ἡ ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ δέν ἀποτελεῖ μόνον τό σπουδαιότερον γεγονός τῆς ἱστορίας τῆς ἀνθρωπότητος, τό ὁποῖον ἔλυσε τό δρᾶμα τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου καί μᾶς ἤνοιξε τήν ὁδόν πρός τόν Θεόν, πρός τόν ἀληθῆ προορισμόν μας, πρός τήν αἰωνιότητα, ἀλλ' εἶναι συγχρόνως διά τόν πιστόν πηγή φωτισμοῦ καί ἐμπνεύσεως, δυνάμεως καί παρηγορίας εἰς τόν ἀγῶνα τοῦ καθ' ἡμέραν βίου. 

Διά τῆς Ἀναστάσεως ἔχομεν εἰς τήν ὁδοιπορίαν τοῦ βίου πλησίον μας Συνοδοιπόρον, ἀόρατον ἀλλά παρόντα, γλυκύν καί ἰσχυρόν, τόν Ἀναστάντα Κύριον. Ὅπως δέ τάς Μυροφόρους καί τούς Μαθητάς, οὕτω καί ἡμᾶς αἰφνιδιάζει καί συνοδεύει πανταχοῦ ἡ Θεία Παρουσία τοῦ Κυρίου. Ὁπουδήποτε εὑρισκόμεθα, ἰδού παρών ὁ Ἀναστάς Κύριος, ἄλλωτε λέγων πρός ἡμᾶς "Χαίρετε", "Μή φοβεῖσθε". ἄλλοτε ἀκολουθῶν ἡμᾶς πορευομένους πρός Ἐμμαούς καί παρακαθημένους εἰς τήν τράπεζαν καί εὐλογῶν τόν ἄρτον ἡμῶν, καί ἄλλοτε ἐμφανιζόμενος ἐν μέσῳ ἡμῶν, τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, καί λέγων "Εἰρήνην ὑμῖν". 

ΓΕΡΩΝ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝ: ΦΩΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ - Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ο Χαλκηδόνος Μελίτων προεξάρχων της τελετής της Αναστάσεως το Πάσχα του 1972,
παρουσία του μεγάλου Πατριάρχου Αθηναγόρου - Φωτ. Νικόλαος Μαγγίνας 

Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνος (1913-1989) 

Καλῶς ἤλθατε εἰς τήν Μητέρα Σας, τήν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν, κατά τήν μεγίστην ταύτην ἑορτήν τῆς ἁγίας ἡμῶν πίστεως, τήν ἑορτήν τῶν ἑορτῶν καί τήν πανήγυριν τῶν πανηγύρεων, τό Ἅγιον Πάσχα. 

Ὡσάν τήν μητέρα πού ἀναμένει καί ὑποδέχεται τά πανταχόθεν τέκνα της, γεμάτη τρυφερότητα καί στοργήν, καί μέ βαθυτάτην συγκίνησιν Σᾶς ὑποδέχεται καί Σᾶς ἐναγκαλίζεται σήμερον ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία, ἡ Μητέρα Σας, ἡ Ἐκκλησία Σας, ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία τῶν ἁπανταχοῦ Ὀρθοδόξων. 

Ἐδῶ, εἰς τήν Μητέρα Σας Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν, ὑπάρχει φυλαγμένο ἀπό αἰώνων ἕνα φῶς. Εἶναι τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως. 

Τό φῶς αὐτό, τό ἀμίαντον καί ἀνέσπερον, ὡδήγησεν εἰς τήν χριστιανικήν πίστιν, ὄχι μόνον ἕνα λαόν, αὐτόν πού πρῶτος παρέλαβε τό φῶς, ἀλλά λαούς πολλούς καί ἔθνη πολλά, εἰς τά ὁποῖα ὁμοῦ μέ τήν χριστιανικήν πίστιν, μετέδωσε καί τόν πολιτισμόν καί ἐφώτισε τήν ἐθνικήν των συνείδησιν καί τόν δρόμον τῆς πορείας των ἐν τῇ Ἱστορίᾳ. 

Καί τό φυλαγμένον ἐδῶ, εἰς αὐτήν τήν Μεγάλην Ἐκκλησίαν, φῶς τῆς Ἀναστάσεως καί τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Πίστεως, εἶναι ἕνα φῶς δυνάμεως, ἕνα φῶς δυναμικόν. 

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝΟΣ: Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ

Αὐτήν τήν μεγάλην ὥραν τῆς δημιουργίας, πού ἑρμηνεύει τό νόημα τῆς ἱστορίας καί φωτίζει τήν ἀξίαν τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί τό μεγαλεῖον τοῦ θείου προορισμοῦ του, τήν φοβεράν αὐτήν ὥραν τοῦ Πάθους του Θεανθρώπου μέ τήν ἀκραίαν στιγμήν τῆς Σταυρώσεως, ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία, μέ ἱερόν δέος καί εὐλαβῆ κατάνυξιν δοκιμάζει τήν συνταύτισίν της ἐν τῷ Πάθει καί τῇ Σταυρώσει. 

Ἀπόψε, ἐδῶ, εἰς τό Ἱερόν τοῦτο τῆς Ὀρθοδοξίας, δέν τελοῦμεν ἱεροτελεστίαν ἱστορικῆς μνήμης. Ἱερουργοῦμεν, ἐνώπιοι Ἐνωπίῳ, τήν ἀναβάπτισιν καί ἀνανέωσιν καί δικαίωσιν τοῦ ἀείποτε συγχρόνου μυστικοῦ βιώματος τῆς συσταυρώσεως τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας τῷ Κυρίῳ της. 

Ὁ τόπος, ὅπου ἀπόψε ἱστάμεθα, ὁ κρανίου τόπος, εἶναι τόπος μας. Ὁ Γολγοθᾶς οἰκεῖος μας. Δέν ἐπιστρέφομεν εἰς αὐτόν ὡς πρός κάτι ἔξω τοῦ καθ' ἡμέραν, ὡς προσκυνηταί ἅπαξ τοῦ ἔτους. Μόνιμοι πολῖται του, ἀπόψε, βεβαιότερον, καί σαφέστερον τόν ἐπανααναγνωρίζομεν καί τόν ἐπαληθεύομεν. Ποῖος θά εἴπῃ, ὅτι ἀγνοοῦμεν τάς ἀττραποῦς του; Μᾶς εἶναι γνώριμοι. 

Εἶναι γνώριμα εἰς τήν Μητέρα αὐτήν Ἐκκλησίαν ὅλα τά σύνδρομα πρόσωπα καί ὄργανα τοῦ Πάθους καί τῆς Σταυρώσεως. Καί ὁ Πιλᾶτος μέ τήν ἐξουσίαν του, τήν κρίσιν του καί τήν κουστωδίαν του. Καί ὁ Ἄννας καί ὁ Καϊάφας μέ τόν ζῆλον των νά μή διαταραχθῇ ἡ ἀσφάλεια τοῦ κατεστημένου καί ζημιωθοῦν αἱ προνομίαι των. Καί οἱ νομομαθεῖς τοῦ Συνεδρίου, οἱ ὑπεραμυνόμενοι τῶν ὀχυρῶν τοῦ γράμματος τοῦ Νόμου καί τῆς ἀληθείας των ἔναντι τοῦ ταραχοποιοῦ αὐτοῦ Θεοῦ, τοῦ φιλανθρώπου καί συγκαταβατικοῦ, ὁ Ὁποῖος, μέ τά καινά δαιμόνια τῆς ἀγάπης πρός ὅλους καί τῆς σωτηρίας ὅλων, ἀνατρέπει τάς περί Θεοῦ ὀρθάς ἀντιλήψεις των, καί ὁ Ὁποῖος, μέ τήν μωρίαν καί τήν ἀδυναμίαν τοῦ σταυροῦ Του, ἀπειλεῖ τόν μόχθον τῆς σοφίας καί τόν ἱδρῶτα τῆς ἰσχύος, τάς συγκεκριμένας αὐτάς πραγματικότητας τῆς ζωῆς. 

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝΟΣ: ΓΑΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΘΟΣ

Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνος (1913-1989)

Ὅπως ἐπί αἰῶνας, διασχίζων κάθε εἴδους νύκτας καί ἀνέμους, ἀκολουθούμενος ἀπό τά ἴα καί τίς ἀνεμῶνες, προσπερνῶν ἀρχαῖα γνώριμα τείχη καί βαδίζων ἐπάνω εἰς τά λιθόστρωτα τῶν ἰδίων στενῶν δρόμων, ἔρχεται καί ἀπόψε εἰς τοῦ Φαναρίου τό παλαιόν Μοναστήριον, εἰς τήν Μεγάλην Ἐκκλησίαν Του- Μόνος καί Ὁλόϊδιος- ὁ Νυμφίος.

Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται!

Καί ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός, ὡσάν ἕνα φῶς, μέσα ἀπό τόν ἄνεμον, ὡσάν τήν γαλήνην.

Ἔτσι, ὅπως πάντοτε, ἀπόψε εἰς τό Φανάριον, ὁ Νυμφίος ἔρχεται.

Καί ἡμεῖς, οἱ δοῦλοι, γρηγοροῦντες, Τόν ἀναμένομεν, πιστοί, εἰς τόν ἴδιον τόπον, καί διαβαίνοντες τά σύνορα τῶν ἀλλαγῶν. Τόν ὑποδεχόμεθα καί Τόν προσκυνοῦμεν.

Εὐλογημένος ὁ Νυμφίος, ὁ πού πάλιν ἔρχεται.

Καί μακάριοι οἱ δοῦλοι, πού καί πάλιν εὑρίσκει γρηγοροῦντας.

Ἀλλ' ὁ Νυμφίος ἀπόψε δέν ἔρχεται μόνον ἐδῶ καί μόνον πρός ἡμᾶς. Ἔρχεται πρός τήν κάθε ἀνθρωπίνην κατάστασιν, πρός τόν κάθε ἄνθρωπον.

Καί ἔρχεται διά νά μᾶς εἰσαγάγῃ εἰς τό δραματικόν μυστήριον τοῦ θείου Πάθους.

Ἔτσι, ὡς Νυμφίον πορευόμενον πρός γάμον, Τον εἶδε καί Τόν ἐβίωσε ἡ Ἐκκλησία τόν Κύριόν της, εἰς τήν εἴσοδον τοῦ Πάθους.

Γάμος καί Πάθος! Παντοδυναμία καί ἔνδεια! Λατρεία καί χλεύη! Θεῖον μεγαλεῖον καί τελειότης καί κάλλος- καί ἀκάνθινος στέφανος καί κοκκίνη χλαμύς καί κάλαμος καί θρόμβοι αἵματος! Ἀπαστράπτουσα Θεότης καί πάσχουσα ἀνθρωπότης!... Ὅλα αὐτά, τά ἄντικρυς ἀντίθετα, ἐπί τό αὐτό συναπτόμενα, συνταυτισμένα καί ἡνωμένα εἰς τό ἕνα καί μοναδικόν πρόσωπον τοῦ Νυμφίου τῆς Ἐκκλησίας!

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝΟΣ: ΙΔΟΥ Ο ΝΥΜΦΙΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ (ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΙΜΒΡΟ -1955)

Σάν ἐμᾶς, μαζύ μέ μᾶς, ἑκατομμύρια ἀνθρώπων, νοσταλγοί τῆς οὐρανίου πατρίδος, θά ἐπιχειρήσουν, ἀπόψε, ἔξοδο ἀπό τήν χώρα τῆς φθορᾶς, και σάν ἐλάφια διψασμένα θά πλημμυρίσουν τίς αὐλές τοῦ Κυρίου.

Μέσα στό ἡμίφως τῶν Ναῶν, μέσα στή θεία ἔξαρση τῆς ἱερῆς ὑμνωδίας, μέσα στό πρᾶο πνεῦμα τῆς πρώτης αὐτῆς ἁγίας ἑσπέρας τοῦ Θείου Πάθους, ἴσως ἐνσυνείδητα, ἵσως ἀσυναίσθητα, ἀναζητοῦμε τό σημεῖον ἐπαφῆς μέ τόν Θεόν.

Ὅπως ἡ μαγνητική βελόνη, τό σημεῖον τοῦ βορρᾶ, ὅπως τό ἀπογαλακτισμένο βρέφος, τόν μητρικό κόλπο, ἔτσι ἡ καρδιά μας ἀπόψε, γεμάτη λαχτάρα ἐκεῖ στρέφεται: στόν Θεόν.

Κι’ ἐνῷ,μέσα στή γαλήνη τῆς νυκτός, ἀνήσυχοι ἀναζητοῦμε, προσπαθοῦμε νά προσανατολισθοῦμε, ἐντείνουμε τήν προσοχή ν' ἀκούσουμε, να δοῦμε, να ψηλαφίσουμε ἐνῷ ἐμεῖς πηγαίνουμε…

Ἰδού, ὁ Νυμφίος ἔρχεται.

Ἀπό τά βάθη τῆς αἰωνιότητος ξεκινᾶ. Ἀπό τά ὕψη τῆς θείας μεγαλειότητος κατεβαίνει. Καί ἀπό τόν θρόνο τῆς κραταιᾶς βασιλείας, μέσα ἀπό τό μονοπάτι τῆς ἀνοίξεως, τήν γαλανή αὐτή νύκτα, περνᾶ στήν περιοχή τῆς ζωῆς μας…

Ἔρχεται…

ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝΟΣ ΣΤΗΝ Ε' ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝΟΣ (1913-1989)

Τῌ Ε’ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ 

Χριστιανοί Ἀθηναῖοι, 

Ἐκφράζω τήν χαράν μου, διότι πρόφρονι προσκλήσει τοῦ Μακ. Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Σεραφείμ ἔχω σήμερον τό προνόμιον κατά τήν σύντομον αὐτήν διέλευσή μου ἀπό τάς Ἀθήνας νά συμπροσευχηθῶ μαζί σας, νά σᾶς μεταδώσω τήν στοργήν τῆς Μητρός σας Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας καί τήν Πατριαρχικήν εὐλογίαν καί νά σᾶς ὁμιλήσω ἐπί τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς. 

Ἡ δόξα καί ἡ ἰσχύς ἔχουν πολλούς ἐραστάς, πολλούς κόλακας, πολλούς διεκδικητάς πάσης ἀποκλίσεως. Εἶναι πολύ ρεαλιστικός, ἀνθρώπινος ὁ κανών αὐτός. Μέσα σ' αὐτόν τόν κανόνα δύο ἄνθρωποι ἠθέλησαν νά τοποθετήσουν καί τήν κλίμακα τῶν ἀξιῶν τοῦ Θεοῦ. Οἱ δύο ἄνθρωποι αὐτοί εἶναι ὁ Ἰάκωβος καί ὁ Ἰωάννης, οἱ υἱοί Ζεβεδαίου, πού ἐζήτησαν ἀπό τόν Χριστόν ὁ ἕνας τήν δεξιάν καί ὁ ἄλλος τήν ἀριστεράν τῆς δόξης καί τῆς ἰσχύος. 

Ἀδελφοί μου, τό ἐπεισόδιον πού μᾶς διηγεῖται σήμερα ὁ Εὐαγγελιστής, φαίνεται ὅτι συνέβη λίγο μετά τήν Μεταμόρφωση, βέβαια, πρό τοῦ Πάθους. Ὁ Ἰάκωβος καί ὁ Ἰωάννης, μαζί μέ τόν Πέτρο, ἐστάθηκαν μάρτυρες τῆς Μεταμορφώσεως. Εἶδαν, καθώς ἠδύνατο τήν δόξαν τοῦ Θεοῦ καί τήν λάμψη της. Εἶδαν τήν ἑτέραν μορφήν τοῦ Θεανθρώπου, τήν Θείαν. Τί ἦταν αὐτό τό θέαμα τῆς Μεταμορφώσεως; Κανείς ἀπό τούς τρεῖς μάρτυρες δέν μπόρεσε ποτέ νά τό περιγράψῃ, διότι φυσικά ἀνήκει στήν κατηγορία τῶν ἀπεριγράπτων. Μόνον ὁ Πέτρος μᾶς ἀφῆκε μία ὠχρή ἀντανάκλαση μέσα σ' ἐκεῖνον τόν περίφημο λόγο του πού εἶπε πρός τόν Κύριο: 

Καλά θά ἦταν νά μέναμε γιά πάντα ἐδῶ, ἐπάνω στό Θαβώρ, νά κάμναμε τρεῖς σκηνές, μιά γιά σένα, μιά γιά τόν Μωυσῆ καί μιά γιά τόν Ἠλία, νά σκηκώναμε δηλαδή τίς δύο Διαθῆκες, ὅλη τή θεία Οἰκονομία γιά τή δημιουργία, καθώς παίρνει αὐτή, ἐδῶ ἐπάνω, μέσα σ'αὐτή τή λάμψη, τήν ἐσχατολογική ἔκφραση τῆς μακαριότητος καί μεῖς, ἀρκεῖ νά βλέπαμε καί νά ζούσαμε αὐτήν τήν κατάσταση, χωρίς σκηνή στό ὕπαιθρο, κάτω ἀπ' ὅλους τούς ἀνέμους, κάτω ἀπό τόν κατώτερο ἥλιο, ἤ ἀπό τήν καταιγίδα, ἀρκεῖ νά εἴμασταν κοντά στό ὕπατο ἀγαθό. 

ΤΟ "ΒΛΑΣΦΗΜΟ" ΚΑΙ "ΑΣΕΒΕΣ" ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ "ΑΡΧΙΕΡΕΑ ΤΟΥ ΒΑΚΧΟΥ" ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΝΑΒΑΛΟ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Για την περίφημη ομιλία του μακαριστού Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνος για τον “Καρνάβαλο” (Μητροπολιτικός Ναός Αθηνών 8.3.1970), έχουν γραφτεί πολλά κατά καιρούς. 

Εμείς εστιάζουμε σε δύο σημαντικά κείμενα που φωτίζουν τις προεκτάσεις της στην εκκλησιαστική ζωή σήμερα. 

Διαβάζοντάς τα κανείς, και έχοντας υπ' όψιν του φυσικά και την περιώνυμη ομιλία, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι και μόνο αυτή την ομιλία να είχε εκφωνήσει ο επιφανής αυτός – στον καιρό του – ιεράρχης του Οικουμενικού Θρόνου, θα είχε μείνει στην ιστορία. 

Το πρώτο κείμενο περί της ομιλίας αυτής είναι του Άρχοντος Μ. Ιερομνήμονος της Μ.τ.Χ.Ε. Καθηγητού Αριστείδη Πανώτη. 

Το δεύτερο κείμενο είναι του Κωνσταντίνου Ι. Μπελέζου, Επ. Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, δημοσιευμένο στο ένθετο του Κυριακάτικου φύλλου (17.3.2013) της εφημερίδας Ελεύθερος Τύπος Θρησκευτικά Αναγνώσματα, το οποίο έχει ως θέμα “Οι Απόκριες και η Χριστιανική Θρησκεία”. 

Το κείμενο του Α. Πανώτη είναι οιονεί αυτοβιογραφικό, αφού ο ίδιος ο Άρχοντας έζησε όλο το ...παρασκήνιο της ομιλίας του Χαλκηδόνος Μελίτωνος στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών και το περιγράφει με ενάργεια τέτοια, σα να το ξαναζεί. Η προσωπική του σχέση, άλλωστε, με τον μακαριστό Μελίτωνα τον καθιστούσε αυτόχρημα αυτήκοο και αυτόπτη μάρτυρα όλων των σχετικών γεγονότων. Γι' αυτό, όπως ο ίδιος σημειώνει, “ως ο εωρακώς, θα σας εξιστορήσω υπό ποίες συνθήκες γράφτηκε και ακούστηκε πριν ακριβώς 43 χρόνια μια πραγματική δημηγορία του Γέροντα που και το ραδιοφωνικό άκουσμά της από τη Μητρόπολη των Αθηνών κατατάραξε τότε τις ακοές και τις συνειδήσεις των αλαζόνων κρατούντων και ανησύχησε τους εκλεγέντες «αριστίνδην» σε αρχιερατικούς θρόνους και ιδίως τούς καθ΄ έξιν φαντασμένους «ευσεβείς» της φαρισαϊκής «υψηγορίας».” 

Αφού ο Α. Πανώτης αναλύει το συλλογιστικό της ομιλίας του Χαλκηδόνος, καταλήγει πως “μετά την επισήμανση αυτών των αληθειών ήταν φυσικό όχι μόνων οι υπόλογοι αποδέκτες των λόγων του Γέροντα να αντιδράσουν, αλλά και οι κάθε λογής παραπλανητές της ευσεβείας της συνειδήσεως της Εκκλησίας και με διαμαρτυρίες και αναφορές να απευθυνθούν στην Ιερά Σύνοδο επιστρατεύοντας κάθε δογματική ασυναρτησία και κανονική αντιφατικότητα για να επιτιμηθεί ο Χαλκηδόνος ως κακόδοξος. Αυτό όμως είχε αντίθετα αποτελέσματα γιατί δημοσιεύθηκε στον Δελτίο της «Επισκέψεως» που εκδίδετο από το Πατριαρχικό Κέντρο της Γενεύης μία συντριπτική θεολογική και Πατερική θεμελίωση των λόγων του Γέροντα, που και έφραξε για πάντα την αυθάδη προπέτεια της οργανωσιακής κακεντρέχειας”. 

Το άλλο κείμενο, τώρα, του καθηγητού Κ. Μπελέζου, είναι μία εξονυχιστική, θα λέγαμε, μελέτη πάνω στην ομιλία του Γέροντος Χαλκηδόνος και τα περί αυτήν. 

Ο Κ. Μπελέζος αναφέρεται και αυτός στις σφοδρές αντιδράσεις που προκάλεσε τότε η ομιλία – με πλήρη βιβλιογραφική τεκμηρίωση – αλλά και στην ουσία της ομιλίας, δηλ. στο υψηλό θεολογικό περιεχόμενό της, ασύμβατο – κατά πως φάνηκε – με την Ελλαδική θρησκευτική πραγματικότητα. Επίσης, αναλύει το γλωσσικό ιδίωμα της ομιλίας, την δομή της (κηρυγματική τεχνική) και επισημαίνει με έμφαση την εκπληκτική δεξιοτεχνία του Μελίτωνος στην ερμηνεία του βιβλικού λόγου και την επικαιροποίησή του, σύμφωνα με τις εκάστοτε και τις διαχρονικές ανάγκες του ανθρώπου.

ΒΙΝΤΕΟ - ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝΑ

Παραθέτουμε μία σημαντική δήλωση του μακαριστού Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνος, για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, για την οποία πολύ εκοπίασε και η οποία συνεκλήθη τελικώς τον Ιούνιο του 2016 υπό του πνευματικού του τέκνου, του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου. 

Η σύντομη, αλλά άκρως ουσιαστική, δήλωση του μακαριστού Γέροντος, δίνει το πραγματικό πλαίσιο και περιεχόμενο της Συνόδου. 

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟ ΤΡΙΣΑΓΙΟ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝΟΣ

Ο μακαριστός Γέρων Χαλκηδόνος Μελίτων εόρταζε σαν σήμερα τα ονομαστήριά του, επί τη μνήμη των Αγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων. 

Σήμερα, Τρίτη 9 Μαρτίου, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος μετέβη στο Κοιμητήριο του Αγίου Ιγνατίου της Χαλκηδόνος και τέλεσε τρισάγιο στη μνήμη του μακαριστού Γέροντός Του, συνοδευόμενος από τον νέο Μητροπολίτη Γέροντα Χαλκηδόνος κ. Εμμανουήλ.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΚΥΡΟΥ ΜΕΛΙΤΩΝΟΣ "ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΟΜΙΛΙΑΙ"

Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος κυρού Μελίτωνος, Λόγοι και Ομιλίαι, επιμέλεια: διάκονος Ανδρέας Νανάκης (νυν Μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου), εκδ. Πανσέληνος, Άγιον Όρος 1991.

 

Πατριαρχικό Τρισάγιο για τον μακαριστό Μητροπολίτη Καστορίας Σεραφείμ

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, πληροφορηθείς τον θάνατο του αειμνήστου Μητροπολίτου Καστορίας κυρού Σεραφείμ, τον οποίο ιδιαιτέρως αγαπούσε και εκτιμούσε, τέλεσε στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό, σήμερα, Τρίτη, 29 Δεκεμβρίου 2020, Τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μακαριστού Αρχιερέως του Θρόνου, περιστοιχούμενος από κληρικούς της Πατριαρχικής Αυλής. 

Χθές, Δευτέρα, ο Παναγιώτατος μετέβη στο Κοιμητήριο της Χαλκηδόνος όπου τέλεσε Τρισάγιο στον τάφο του Γέροντός του μακαριστού Μητροπολίτου Χαλκηδόνος κυρού Μελίτωνος, υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του, με αφορμή την 31η επέτειο από την κοίμησή του. 

Φώτο: Νίκος Μαγγίνας / Οικουμενικό Πατριαρχείο

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ ΜΕΛΙΤΩΝ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΓΝΑΤΙΟ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ (ΦΩΤΟ)

Σήμερα, Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2020, τελέστηκε Αρχιερατικό Ετήσιο Μνημόσυνο στον Ιερό Κοιμητηριακό Ναό Αγίου Ιγνατίου Χαλκηδόνος, για την ανάπαυση της ψυχής του αειμνήστου Σταύρου Αυγερινού, Μουσικολογιωτάτου Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Ιεράς Μητροπόλεως Χαλκηδόνας Κωνσταντινουπόλεως. 

Η Θεία Λειτουργία τελέστηκε από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Φιλαδελφείας κ. Μελίτωνα, ο οποίος  στη συνέχεια διάβασε τρισάγια στούς τάφους: του πνευματικού του πατέρα μακαριστού Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνα Χατζή, των αειμνήστων  Μητροπολιτών Χαλκηδόνος Θωμά, Ηρακλείας Φωτίου και στη μνήμη των γονέων του Οικουμενικού Πατριάρχου, Χρήστου και Μερόπης. 

Ο ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΑΣΧΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ

Φωτογραφία: Νικόλαος Μαγγίνας

Ένα συγκλονιστικό κείμενο - μαρτυρία του αειμνήστου Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνος, για το τελευταίο Πάσχα (1972) του μακαριστού Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρα στο Φανάρι. 

Ο ΓΕΡΩΝ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ by Panagiotis Andriopoulos on Scribd

ΓΕΡΩΝ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ

Για τα έργα του διαπρεπούς Έλληνα ζωγράφου, σκηνοθέτη, σκηνογράφου και ενδυματολόγου, Βασίλη Φωτόπουλου (1934-2007), τα οποία δώρισε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, μίλησε ο Μητροπολίτης Χαλκηδόνος Αθανάσιος, στο συμπόσιο για θέματα εικονογραφίας, το οποίο οργάνωσε το διήμερο 28-29 Σεπτεμβρίου 2013, το Κέντρο Εικονολογίας της Ιεράς Μονής Χρυσορρογιατίσης, στην Πάφο, με χορηγό το Ίδρυμα Λεβέντη. 

Πρόκειται για τα έργα του Β. Φωτόπουλου: α) μακέτα κουστουμιού άρχοντα του θεατρικού έργου για τον αυτοκράτορα Νικηφόρο Φωκά, που βρίσκεται στο Φανάρι β) το τρίπτυχο της «Μεγάλης Εισόδου», στο Γραφείο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Αθήνα, γ) Τρεις αρχιερατικοί σάκκοι διακοσμημένοι από μεγάλο πολυσταύριο, δ) Υαλογραφία στο παρεκκλήσιο της Ιεράς Μητροπόλεως Χαλκηδόνος με παραστάσεις της Σταυρώσεως και της εις Άδου Καθόδου και ε) Το μαρτύριον του Αγίου Μελίτωνος στην λίμνη της Σεβαστείας. 

Ο μητροπολίτης Χαλκηδόνος Αθανάσιος επεσήμανε ότι στα πιο πάνω έργα του Βασίλη Φωτόπουλου «βλέπει κανείς την φινέτσα και την ευαισθησία του, και δη όχι μόνον την εξπρεσιονιστική και μανιεριστική χροιά, αλλά ευρύτερα την προσήλωση του στην πλούσια παράδοση της Βυζαντινής τέχνης». 

Παραθέτουμε στη συνέχεια ολόκληρο το σχετικό κείμενο του Γέροντος Χαλκηδόνος, όπως δημοσιεύθηκε στο ΕΙΚΟΝΟΣΤΑΣΙΟΝ, την Περιοδική Έκδοση του Κέντρου Εικονολογίας της Ι. Μονής Χρυσορρογιατίσσης Κύπρου (Τεύχος 4, Ιούνιος 2013). 

Η ΜΑΥΡΟΝΤΥΜΕΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος

Στον Γέροντα Χαλκηδόνος Αθανάσιο

Ο Γέρων Χαλκηδόνος Αθανάσιος μας έχει δώσει θαυμάσια κείμενα για τα έργα του Βασίλη Φωτόπουλου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, τα οποία έχουμε δημοσιεύσει στο παρελθόν.
Σήμερα, μέρα του Ευαγγελισμού, ανατρέχουμε σε μια πραγματικά ξεχωριστή δημιουργία του μεγάλου καλλιτέχνη, ο οποίος συνδεόταν με τον μακαριστό Γέροντα Χαλκηδόνος Μελίτωνα. 

Τον Μάρτιο του 2008 το Μουσείο Μπενάκη μάς χάρισε μια μοναδική έκδοση. 

Ένα πολύτιμο λεύκωμα για τον διεθνούς φήμης και βραβευμένο με Όσκαρ Έλληνα σκηνογράφο και ζωγράφο Βασίλη Φωτόπουλο (1934-2007). Η έκδοση πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της έκθεσης «Το Βυζάντιο του Βασίλη Φωτόπουλου», η οποία οργανώθηκε στο Μουσείο Μπενάκη (04/12/07 - 27/01/08). 

Στις σελίδες της γίνεται αναφορά στη δημιουργική πορεία του Βασίλη Φωτόπουλου, στο θέατρο, τον κινηματογράφο και τη ζωγραφική, καθώς και στην ιδιαίτερη ενασχόλησή του με θρησκευτικά θέματα, όπως ο σχεδιασμός εκκλησιαστικών αντικειμένων.

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝΟΣ ΕΙΣ ΤΟ "ΧΑΙΡΕ ΣΙΓΗΣ ΔΕΟΜΕΝΩΝ ΠΙΣΤΙΣ"

Παραθέτουμε μια ιστορική ομιλία του Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνος (1913-1989), η οποία εκφωνήθηκε από τον ίδιο στις 14 Απριλίου του 1967 στον Ιερό Καθεδρικό Ναό του Αγίου Μηνά Ηρακλείου Κρήτης κατά την ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου. 

Το κείμενο της ομιλίας που επικεντρώνεται στον στίχο «Χαίρε σιγής δεομένων πίστις» έχει ως εξής:

«Το «Χαίρε» του Ευαγγελισμού σας φέρω απόψε... από την Αγία Μητέρα Σας, την Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, την Εκκλησία της Παναγίας, την Ευαγγελίστρια, την Γεννήτρια και την Τροφό πολλών Ευαγγελισμών της οποίας μοναδικό γνώρισμα εστάθη και είναι: να ευαγγελίζεται στους άλλους χαρά μεγάλη και ανάταση και ελευθερία και λόγο, να κρατεί δε για τον εαυτό της το μοναδικό προνόμιο του μεγαλείου του σταυρού και της σιωπής, της Παναγίας το προνόμιο. 

Και καθώς σας μεταδίδω απόψε τον χαιρετισμό του Ευαγγελισμού και ψάλλω μαζί σας εδώ, τον Ακάθιστο Ύμνο, σταματώ σε ένα στίχο, ίσως εκ πρώτης όψεως ασήμαντο, ο οποίος, εν τούτοις, μας εισάγει στο μυστήριο της Θεομήτορος και στην θεωρία του μυστικού βάθους της σιωπής. Ακούσατέ τον τον στίχο: «Χαίρε σιγής δεομένων πίστις». Δηλαδή: Συ Παναγία, που είσαι το αντικείμενο της πίστεως, η εμπιστοσύνη, η ασφάλεια αυτών που δέονται εν σιγή, των σιωπηλών ανθρώπων, Συ είσαι η ακοή της σιγής των δεομένων. 

Και είσαι η εμπιστοσύνη και η ασφάλεια των σιωπηλών ανθρώπων, διότι είσαι η βίωση της σιγής και επομένως η κατανόηση της σιγής των δεομένων. Πρέπει να έχει κανείς βιώσει το μυστήριο της σιγής για να έχει ευαίσθητη ακοή στην σιγή του άλλου, όπως για να βιώσει κανείς την σιγή, πρέπει να έχει προσψαύσει το μυστήριο της Θεότητος, να θεαθεί οράματα, να πλησιάσει πολύ και να συμπαθήσει σε κλίμακα ιδίου βιώματος, των ανθρώπων τα δράματα. Μόνον το ημέτερον Γένος και η Εκκλησία του, στις καλύτερες στιγμές τους, ήταν δυνατόν να συλλάβουν και να εκφράσουν, στο λιτό βάθος αυτού του στίχου των τεσσάρων λέξεων, το μυστήριο της σιωπής της Παναγίας και της εσωτέρας οργανικής της σχέσεως με την σιγή των πιστών. «Χαίρε σιγής δεομένων πίστις». 

Πράγματι, αδελφοί μου, η πίστη της σιγής των δεομένων, δηλαδή η Θεοτόκος είναι η προσωποποίηση της σιγής. Τι είναι ο βίος της Θεομήτορος; Μία απέραντη και βαθεία σιωπή. Ελάχιστα ελάλησε η Παναγία. Ολίγους μετρημένους λόγους της μας διέσωσαν οι Ευαγγελιστές, μάλιστα εξ αυτών οι περισσότεροι ελέχθησαν πριν γεννηθεί ο Χριστός. Και κατόπιν, όλα βυθίζονται σε μια μεγάλη σιγή. Και πώς ήταν δυνατόν να γίνει άλλως; Η Παναγία ελάλησε σεσαρκωμένο τον ένα Λόγο, τον άπαξ, τον μοναδικό, τον «εν αρχή Λόγον» τον προς τον Θεόν, τον Θεόν όντα Λόγον. Τί, μετ' Αυτόν; Τί, πέραν Αυτού; Τί, περισσότερον Αυτού, ήταν δυνατόν να πει; Τί άλλο, παρά σιγή.

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ (10 Μαρτίου 2020)

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ  

Ἐκκλησιαστικαί εἰδήσεις 

Ἐπί τῇ ἑορτῇ τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐτέλεσεν ἐν τῷ Πατριαρχικῷ Παρεκκλησίῳ τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου Τρισάγιον ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τοῦ ἀειμνήστου Γέροντος Αὐτοῦ, Μητροπολίτου Γ. Χαλκηδόνος κυροῦ Μελίτωνος. 

* * * 

Ἡ Α.Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐδέξατο εἰς ἀκρόασιν: 

- Τόν Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπον Κρήτης κ. Εἰρηναῖον. 

Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΜΕΛΙΤΩΝ ΠΡΟΣΦΩΝΩΝ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΕΠΙ ΤΩ ΝΕΩ ΕΤΕΙ (1982)

Ημείς με την συνείδησιν του χρέους και της ιστορικής ευθύνης, γρηγορούντες, από την χθες, διά της σήμερον, εισερχόμεθα εις την αύριον, πιστεύοντες εις την διάστασιν της αιωνιότητος, που διαπερά τα σημεία των καιρών και κρίνει και τελειοί την ιστορίαν, και ελπίζοντες, πάντοτε ελπίζοντες. Βέβαια, οι σοφοί του κόσμου τούτου θα μειδιάσουν. Οι ισχυροί, οι μεγαλομανείς και οι ματαιόδοξοι, που πιστεύουν εις την ισχύν και την έξω λάμψιν, θα μας περιφρονήσουν. Οι επιπόλαιοι και οι ημερομίσθιοι της ζωής και του προορισμού των θα απογοητευθούν. Οι ιστορικοί, οι αριθμολόγοι και οι ηλεκτρονικοί εγκέφαλοι θα απορήσουν, θα μας κατακρίνουν και θα μας καταδικάσουν, διότι πιστεύομεν πέραν της λογικής των πραγμάτων. 

Και ημείς; Ημείς το χρέος επιτελούντες και την πίστιν και την υπομονήν και την ελπίδα ιερουργούντες, και γνωρίζοντες ότι δεν έχει λογικήν η ιστορία, θα επιμείνωμεν. Θα επιμείνωμεν εις το σκάνδαλον και την σοφίαν της κατά Χριστόν μωρίας και της εν ασθενεία τελειουμένης δυνάμεώς Του. Και έτσι, λοιπόν, σήμερον ανανεώνομεν το έλαιον εις την κανδήλαν του Θυσιαστηρίου του Αποστόλου Ανδρέου, ανανεώνομεν το νάμα εις το Άγιον Ποτήριον και το άλευρον το προφητικόν του Ηλία εις την μικράν ζύμην, διά την αναζύμωσιν του Άρτου της Προθέσεως, διά την συνέχισιν της Θείας Ευχαριστίας, επάνω εις το ίδιο Θυσιαστήριον, εις τον ίδιον τόπον. 

Και, ακόμη κτυπούμε σήμερα, κατά τον όρθρον αυτόν του νέου έτους, πάλιν την καμπάνα δια την συνέχισιν της Ακολουθίας «των Ακοιμήτων». 

Από την προσφώνησιν του μακαριστού Γέροντος Χαλκηδόνος Μελίτωνος προς τον Οικουμενικόν Πατριάρχην Δημήτριον Α΄ επί τω Νέω Έτει 1982. 

Ελέχθη, εν τω Οικουμενικώ Πατριαρχείω, τη 1η Ιανουαρίου 1982.