ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ
ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ
κ. κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ
ΕΙΣ ΤΙΜΗΤΙΚΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΙΝ
ΔΙΑ ΤΟΝ ΜΟΥΣΙΚΟΛ. ΑΡΧΟΝΤΑ ΛΑΜΠΑΔΑΡΙΟΝ
κ. ΙΩΑΝΝΗΝ ΧΑΡΙΑΤΙΔΗΝ
(18 Δεκεμβρίου 2010)
Ἱερώτατοι Ἀδελφοί,
Ἀγαπητὲ Ἄρχων Λαμπαδάριε,
Μουσικολογιώτατοι,
Φιλόμουσος ὁμήγυρις!
Ἡ ἀποψινὴ συνάθροισις ἡμῶν, εἰς ὥρας τόσον ἁγίας, μίαν μόλις ἑβδομάδα πρὸ τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων, σκοπὸν ἔχει νὰ ἀποδοθῇ τιμὴ εἰς ἕνα ὀτρηρὸν ἐργάτην τῆς λογικῆς ἡμῶν λατρείας, τὸν σεμνὸν Ἄρχοντα Λαμπαδάριον τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας καὶ εἰς πάντας ἐξαιρέτως ἀγαπητόν, τὸν κ. Ἰωάννην Χαριατίδην.
Χαριέστατος καὶ γλυκὺς τὴν ἔντευξιν, πρᾶος καὶ εὐλαβὴς τὸν τρόπον, ταπεινὸς καὶ ἄτυφος τὸ σχῆμα, δεξιὸς τὴν συνεργασίαν, εὐγενὴς πρὸς πάντας, ἀκριβὴς καὶ ἀκαταπόνητος εἰς τὴν ἐκπλήρωσιν τοῦ καθήκοντος, περὶ πολλοῦ ποιούμενος τὴν ἀξίαν τοῦ εὐλογημένου ράσου τῶν εἰς τὰ ἱερὰ ἀναλόγια παρεδρευόντων, πιστὸς εἰς τὴν Πατριαρχικὴν παράδοσιν, ὑπάκουος εἰς τὰ ἐκκλησιαστικὰ κελεύσματα, κοσμεῖ ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν τὰ ἀναλόγια τοῦ πανσέπτου Πατριαρχικοῦ καὶ ἄλλων, περιστασιακῶς, ναῶν τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κωνσταντινουπόλεως.
Ὁ τιμώμενος, θὰ ἠδυνάμεθα νὰ εἴπωμεν, εἶναι «γεννημένος ἱεροψάλτης». Ὅπως ὁ Ἀπόστολος Τιμόθεος «ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδε», κατὰ τὴν ὁμολογίαν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, οὕτω καὶ ὁ κ. Χαριατίδης ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων ἤγγισε τὸ ἀναλόγιον καὶ ἐμυσταγωγήθη τὴν πάντιμον τέχνην τῆς βυζαντινῆς ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς. Ἀπὸ μικρὸς μαθητὴς τῆς Ε΄ τάξεως τοῦ Δημοτικοῦ ἀνέλαβε Κανονάρχος εἰς τὸν Ἅγιον Δημήτριον Ταταούλων. Τὸ αὐτί του παιδιόθεν ἐγέμισεν ἀπὸ τὰς φωνὰς καὶ τὴν τέχνην τοῦ Σεκέρογλου, τοῦ Πρίγγου, τοῦ Νικολαΐδου καὶ τοῦ Τοπάλογλου, διαπρεπῶν μυστῶν τῆς πατρῴας ἐκκλησιαστικῆς ἡμῶν μουσικῆς. Ἀργότερον ἐγένετο Δομέστικος τοῦ ἀειμνήστου Βασιλείου Νικολαΐδου, καὶ ὅταν ὁ τελευταῖος, εἰς ὥρας τραγικὰς διὰ τὴν ἐνταῦθα ὁμογένειαν, ἐκλήθη ἐπαξίως ὑπὸ τοῦ ἀοιδίμου Πατριάρχου Ἀθηναγόρου νὰ ἀναλάβῃ τὸ στασίδιον τοῦ Ἄρχοντος Πρωτοψάλτου τοῦ Πατριαρχικοῦ ἡμῶν Ναοῦ, ὁ κ. Χαριατίδης τὸν ἠκολούθησε καὶ ἀνεδείχθη, ἐπαξίως καὶ αὐτός, Α΄ Δομέστικος τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Τοιουτοτρόπως, ἀπὸ τὸ 1964, ὁ κ. Χαριατίδης συνέδεσεν ὅλην του τὴν ζωὴν μὲ τὸν Πατριαρχικὸν Ναόν, μὲ τὴν ἀσίγητον δοξολογίαν τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ ἐν ὑποδειγματικῇ ἀφοσιώσει ἐντὸς τοῦ πλέον ἐπισήμου Θυσιαστηρίου τῆς Ὀρθοδοξίας. Συνειργάσθη ἁρμονικῶς τόσον μὲ τὸν ἀείμνηστον Βασίλειον Νικολαΐδην, ὅσον καὶ μὲ τὸν νῦν Ἄρχοντα Πρωτοψάλτην κ. Λεωνίδαν Ἀστέρην καὶ ἔδωκεν ὅλην του τὴν καρδίαν, ὅλην του τὴν ψυχήν, εἰς τὸ ἅγιον ἔργον τῆς θείας ὑμνῳδίας, διακονῶν, ὡς Δομέστικος κατ’ ἀρχὴν καὶ ὡς Λαμπαδάριος ἐν συνεχείᾳ, μὲ τρεῖς κατὰ σειρὰν Οἰκουμενικοὺς Πατριάρχας, μὲ πλειάδα Ἱεραρχῶν, μὲ πολλοὺς ἀξίους λειτουργοὺς τοῦ Πατριαρχικοῦ Θυσιαστηρίου. Ταυτοχρόνως, ἐπὶ ἑξήκοντα σχεδὸν ἔτη, ἐργάζεται φιλοτίμως εἰς τὰ πλαίσια τοῦ Συνδέσμου Μουσικοφίλων, προγυμνάσας, καταρτίσας καὶ διδάξας πλειάδα ἱεροψαλτῶν, οἱ ὁποῖοι ἀνέλαβον τὰ στασίδια τῶν Ναῶν τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς, μεταδοὺς εἰς αὐτοὺς ὄχι μόνον ψαλτικὰς γνώσεις καὶ ὗφος παραδοσιακόν, ἀλλὰ καὶ ἦθος ἱεροπρεπὲς ἐν φόβῳ Θεοῦ, ἐκ τοῦ περισσεύματος τῆς πιστευούσης καρδίας του. Διὰ πάντα ταῦτα τοῦ εἴμεθα πολὺ εὐγνώμονες ἅπαντες καὶ τὸν δίκαιον αὐτοῦ ἔπαινον ἐξαγγέλλομεν ἀπόψε, καταστέφοντες αὐτὸν μὲ ὁλόθυμον τὴν Πατριαρχικὴν ἡμῶν εὐαρέσκειαν, εὐλογίαν καὶ εὐχήν.
Συγχαίρομεν τοὺς σχόντας τὴν ὡραίαν πρωτοβουλίαν τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ ἰωβηλαίου τοῦ Ἄρχοντος Λαμπαδαρίου.
Λυπούμεθα ποὺ τὴν ἀποψινὴν χαρὰν δὲν μοιράζεται εὑρισκομένη ἐν μέσῳ ἡμῶν ἡ καλὴ σύζυγός του. Εἴμεθα ὅμως βέβαιοι ὅτι καὶ αὐτὴ παρακολουθεῖ ἄνωθεν καὶ συγχαίρει σεμνῶς καὶ συνευφραίνεται καὶ ἐπικροτεῖ. Ἄς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη της!
Εὐχόμεθα εἰς τὸν Μουσικολογιώτατον ἡμέτερον Ἄρχοντα Λαμπαδάριον μῆκος ἡμερῶν πολύ, ἐν ὑγιείᾳ ἀμφιλαφεῖ καὶ δυνάμει παρὰ Θεοῦ, ἵνα συνεχίζῃ μέχρι βαθυτάτου γήρους καὶ πρεσβείου τὸ θεοφιλὲς ἔργον του, πρὸς δόξαν Θεοῦ, τέρψιν Ἀγγέλων, οἰκοδομὴν πιστῶν, χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν ἡμετέραν καὶ τιμὴν τοῦ ὀνόματος τῶν Πατριαρχικῶν ἀναλογίων!
Εἰς πάντας εὐχόμεθα εὐφρόσυνα ἅγια Χριστούγεννα, ἐν εὐλογίᾳ Κυρίου πολλῆ!
