Σωκράτης
φέρε νυν ἀθρήσω πρῶτον ὅ τι δρᾷ τουτονί.
οὗτος καθεύδεις;
Στρεψιάδης
μὰ τὸν Ἀπόλλω 'γὼ μὲν οὔ.
Στρεψιάδης
μὰ Δί᾽ οὐ δῆτ᾽ ἔγωγ᾽.
Στρεψιάδης
οὐδέν γε πλὴν ἢ τὸ πέος ἐν τῇ δεξιᾷ.
Σωκράτης
735οὐκ ἐγκαλυψάμενος ταχέως τι φροντιεῖς;
Στρεψιάδης
περὶ τοῦ; σὺ γάρ μοι τοῦτο φράσον ὦ Σώκρατες.
Σωκράτης
αὐτὸς ὅ τι βούλει πρῶτος ἐξευρὼν λέγε.
Στρεψιάδης
ἀκήκοας μυριάκις ἁγὼ βούλομαι,
περὶ τῶν τόκων, ὅπως ἂν ἀποδῶ μηδενί.
Σωκράτης
740ἴθι νῦν καλύπτου καὶ σχάσας τὴν φροντίδα
λεπτὴν κατὰ μικρὸν περιφρόνει τὰ πράγματα,
ὀρθῶς διαιρῶν καὶ σκοπῶν.
Σωκράτης
ἔχ᾽ ἀτρέμα: κἂν ἀπορῇς τι τῶν νοημάτων,
ἀφεὶς ἄπελθε, καὶ κατὰ τὴν γνώμην πάλιν
745κίνησον αὖθις αὐτὸ καὶ ζυγώθρισον.
Στρεψιάδης
ὦ Σωκρατίδιον φίλτατον.
Στρεψιάδης
ἔχω τόκου γνώμην ἀποστερητικήν.
Στρεψιάδης
εἰπὲ δή νύν μοι —
Στρεψιάδης
γυναῖκα φαρμακίδ᾽ εἰ πριάμενος Θετταλὴν
750καθέλοιμι νύκτωρ τὴν σελήνην, εἶτα δὴ
αὐτὴν καθείρξαιμ᾽ ἐς λοφεῖον στρογγύλον,
ὥσπερ κάτοπτρον, κᾆτα τηροίην ἔχων —
Σωκράτης
τί δῆτα τοῦτ᾽ ἂν ὠφελήσειέν σ᾽;
Στρεψιάδης
ὅ τι;
εἰ μηκέτ᾽ ἀνατέλλοι σελήνη μηδαμοῦ,
755οὐκ ἂν ἀποδοίην τοὺς τόκους.
Στρεψιάδης
ὁτιὴ κατὰ μῆνα τἀγύριον δανείζεται.
Σωκράτης
εὖ γ᾽: ἀλλ᾽ ἕτερον αὖ σοι προβαλῶ τι δεξιόν.
εἴ σοι γράφοιτο πεντετάλαντός τις δίκη,
760ὅπως ἂν αὐτὴν ἀφανίσειας εἰπέ μοι.
Στρεψιάδης
ὅπως; ὅπως; οὐκ οἶδ᾽: ἀτὰρ ζητητέον.
Σωκράτης
μή νυν περὶ σαυτὸν εἶλλε τὴν γνώμην ἀεί,
ἀλλ᾽ ἀποχάλα τὴν φροντίδ᾽ ἐς τὸν ἀέρα
λινόδετον ὥσπερ μηλολόνθην τοῦ ποδός.
Στρεψιάδης
765ηὕρηκ᾽ ἀφάνισιν τῆς δίκης σοφωτάτην,
ὥστ᾽ αὐτὸν ὁμολογεῖν σ᾽ ἐμοί.
Στρεψιάδης
ἤδη παρὰ τοῖσι φαρμακοπώλαις τὴν λίθον
ταύτην ἑόρακας τὴν καλήν, τὴν διαφανῆ,
ἀφ᾽ ἧς τὸ πῦρ ἅπτουσι;
Στρεψιάδης
ἔγωγε. φέρε τί δῆτ᾽ ἄν, εἰ ταύτην λαβών,
770ὁπότε γράφοιτο τὴν δίκην ὁ γραμματεύς,
ἀπωτέρω στὰς ὧδε πρὸς τὸν ἥλιον
τὰ γράμματ᾽ ἐκτήξαιμι τῆς ἐμῆς δίκης;
Σωκράτης
σοφῶς γε νὴ τὰς Χάριτας.
Στρεψιάδης
οἴμ᾽ ὡς ἥδομαι
ὅτι πεντετάλαντος διαγέγραπταί μοι δίκη.
Σωκράτης
775ἄγε δὴ ταχέως τουτὶ ξυνάρπασον.
