Στρεψιάδης
ὦ Σώκρατες,
ὦ Σωκρατίδιον.
Σωκράτης
τί με καλεῖς ὦφήμερε;
Στρεψιάδης
πρῶτον μὲν ὅ τι δρᾷς ἀντιβολῶ κάτειπέ μοι.
Σωκράτης
225ἀεροβατῶ καὶ περιφρονῶ τὸν ἥλιον.
Στρεψιάδης
ἔπειτ᾽ ἀπὸ ταρροῦ τοὺς θεοὺς ὑπερφρονεῖς,
ἀλλ᾽ οὐκ ἀπὸ τῆς γῆς, εἴπερ;
Σωκράτης
οὐ γὰρ ἄν ποτε
ἐξηῦρον ὀρθῶς τὰ μετέωρα πράγματα,
εἰ μὴ κρεμάσας τὸ νόημα καὶ τὴν φροντίδα
230λεπτὴν καταμείξας ἐς τὸν ὅμοιον ἀέρα.
εἰ δ᾽ ὢν χαμαὶ τἄνω κάτωθεν ἐσκόπουν,
οὐκ ἄν ποθ᾽ ηὗρον: οὐ γὰρ ἀλλ᾽ ἡ γῆ βίᾳ
ἕλκει πρὸς αὑτὴν τὴν ἰκμάδα τῆς φροντίδος.
πάσχει δὲ ταὐτὸ τοῦτο καὶ τὰ κάρδαμα.
Στρεψιάδης
235τί φῄς;
ἡ φροντὶς ἕλκει τὴν ἰκμάδ᾽ ἐς τὰ κάρδαμα;
ἴθι νυν κατάβηθ᾽ ὦ Σωκρατίδιον ὡς ἐμέ,
ἵνα με διδάξῃς ὧνπερ οὕνεκ᾽ ἐλήλυθα.
Στρεψιάδης
βουλόμενος μαθεῖν λέγειν.
240ὑπὸ γὰρ τόκων χρήστων τε δυσκολωτάτων
ἄγομαι φέρομαι, τὰ χρήματ᾽ ἐνεχυράζομαι.
Σωκράτης
πόθεν δ᾽ ὑπόχρεως σαυτὸν ἔλαθες γενόμενος;
Στρεψιάδης
νόσος μ᾽ ἐπέτριψεν ἱππικὴ δεινὴ φαγεῖν.
ἀλλά με δίδαξον τὸν ἕτερον τοῖν σοῖν λόγοιν,
245τὸν μηδὲν ἀποδιδόντα. μισθὸν δ᾽ ὅντιν᾽ ἂν
πράττῃ μ᾽ ὀμοῦμαί σοι καταθήσειν τοὺς θεούς.
Σωκράτης
ποίους θεοὺς ὀμεῖ σύ; πρῶτον γὰρ θεοὶ
ἡμῖν νόμισμ᾽ οὐκ ἔστι.
Στρεψιάδης
τῷ γὰρ ὄμνυτ᾽; ἢ
σιδαρέοισιν ὥσπερ ἐν Βυζαντίῳ;
Σωκράτης
250βούλει τὰ θεῖα πράγματ᾽ εἰδέναι σαφῶς
ἅττ᾽ ἐστὶν ὀρθῶς;
Στρεψιάδης
νὴ Δί᾽ εἴπερ ἔστι γε.
Σωκράτης
καὶ ξυγγενέσθαι ταῖς Νεφέλαισιν ἐς λόγους,
ταῖς ἡμετέραισι δαίμοσιν;
Σωκράτης
κάθιζε τοίνυν ἐπὶ τὸν ἱερὸν σκίμποδα.
Στρεψιάδης
255ἰδοὺ κάθημαι.
Σωκράτης
τουτονὶ τοίνυν λαβὲ
τὸν στέφανον.
Στρεψιάδης
ἐπὶ τί στέφανον; οἴμοι Σώκρατες
ὥσπερ με τὸν Ἀθάμανθ᾽ ὅπως μὴ θύσετε.
Σωκράτης
οὔκ, ἀλλὰ ταῦτα πάντα τοὺς τελουμένους
ἡμεῖς ποιοῦμεν.
Στρεψιάδης
εἶτα δὴ τί κερδανῶ;
Σωκράτης
260λέγειν γενήσει τρῖμμα κρόταλον παιπάλη.
ἀλλ᾽ ἔχ᾽ ἀτρεμί.
