`
Εκείνο
Όταν έρχεται «εκείνο»
ξεχνάει πού έβαλε τη ζάχαρη,
ο τοίχος γίνεται χαρτοπολτός,
καλές προθέσεις και ρήματα
της β’ συζυγίας
ανατρέπονται
στην στροφή του Μαλιακού
ο όμορφος πατέρας της
είναι ένα σκιάχτρο
που τσιμπολογούν τα πουλιά,
τη μάνα της την βίασε τρελός
ή μεθυσμένος ναύτης,
τη λένε Σάρα
είναι θαμμένη στην Πολωνία
κι εγώ δεν ξέρω
σε ποια γλώσσα
θα την καταδώσω
πάλι.
`
*
Θηριο-θαυμαστές
Οι ίδιοι είναι
αυτοί που σε χτυπούν
με το μαστίγιο
μέχρι να στέκεσαι
στο ένα πόδι
για μια μαλακή καραμέλα
μετά φοράνε κοστούμι,
παίρνουν από το χέρι
τα παιδιά τους
και σε χειροκροτούν
απ’ την πλατεία.
`
*
Εγκαταλείποντας
Ίσως δεν θα ‘πρεπε να δίνω
τόση σημασία
σε κάθε αποχαιρετισμό
από τα σώματα
πέρασα ένοικος,
από τις ηδονές, πελάτης
κι απ΄τις ζωές των άλλων
ξένος
ένας τουρίστας
που φωτογράφιζε αξιοθέατα.
`
*
Χωρίς παραμύθι θα κοιμηθώ
Ετούτο τον τόπο
να τον ρίξετε στη θάλασσα
παρορμητικά,
χωρίς πολλή σκέψη,
όπως ένα παιδί
θα πέταγε ξαφνικά
το παιχνίδι του.
Έχει κι άλλο παρακάτω
δεν θα το αντέξετε
ούτε με το κεφάλι στην άμμο
ούτε με την ουρά στα σκέλια.
Κυριακή
περνούν κορνάροντας
οι κομπάρσοι
από γάμους πλανόδιους
και κηδείες μπουρλέσκ,
μισοί ντυμένοι πρόσκοποι,
οι άλλοι μισοί ναυτάκια.
Κλικ κλοκ
κουρδίζονται, ξεκουρδίζονται
στο μυαλό μου
την ώρα που πέφτω να κοιμηθώ
αγκαλιά με τον σκορπιό
και το σκυλί που με δάγκωσε.
`
......................
Lamprini T.
