Zimowa sałatka owocowa wg Aleex

Na weekend przyjechała Gwiazdeczka z Dominikiem. Bardzo się ucieszyliśmy z ich wizyty. Dominik z Dariem jak zawsze zorganizowali sobie czas, pracując na działce, my z córcią zajęłyśmy się zakupami. Po obiedzie całą rodziną wybraliśmy się do kina na „Fantastyczne zwierzęta: Zbrodnie Grindelwalda”. Kiedy rok temu oglądałam pierwszą część tego filmu, nie „powaliła mnie na kolana”. Ot, ciekawa historia, inspirowana magicznym światem Harry’ego Pottera. Tym razem nasze odczucia były podobne – druga część filmu jest lepsza, choć do Harry’ego jej nadal daleko. Akcja filmu, do którego scenariusz napisała J.K. Rowling, rozpoczyna się w 1927 r., kilka miesięcy po tym, jak główny bohater, Newt, pomógł schwytać potężnego czarnoksiężnika Grindelwalda. Grindelwald trafia do więzienia, jednak udaje mu się uciec w dramatycznych okolicznościach. Będąc na wolności, gromadzi nowych zwolenników swojej sprawy — pragnie wyniesienia czarodziejów nad wszystkie niemagiczne istoty. Nie interesuje go nędzny kompromis, czyli pokojowe życie obok siebie dwóch nacji, czarodziejów i mugoli. Grindelwald jest przebiegły – świetnie manipuluje słowem, dzięki czemu potrafi przekonać do swojej misji wielu czarodziejów i uśpić czujność innych. Tylko nieliczni dostrzegają prawdziwe zagrożenie z jego strony. Jedyną osobą, która może go powstrzymać, jest jego dawny przyjaciel — Albus Dumbledore. Jednak Dumbledore nie chce walczyć z Grindelwaldem. Mimo że Albus unika pojedynku, wie, że czarnoksiężnika należy zatrzymać. Dumbledore’owi pomaga w tym były uczeń, Newt Scamander, który z misją udaje się do Europy.
W filmie ponownie pojawiają się znani już z części pierwszej bohaterowie -
Tina, Queenie i Jacob. Ich spotkanie to prawdziwy sprawdzian lojalności, miłości i uczciwości. Świetna jest obsada – Grindelwalda gra Johnny Depp, a Dumbledore’a- Jude Law. W filmie pojawia się kilka szokujących zwrotów akcji. Najlepszy w filmie jest finał, będący jednocześnie intrygującą zapowiedzią przyszłości.
Po powrocie do domu, dalej dyskutowaliśmy o filmie, ale siedząc wygodnie na kanapie i jedząc zimową sałatkę owocową, którą zrobiłam rano i przechowałam w lodówce. Skorzystałam z przepisu Gwiazdeczki. Było pysznie.

Składniki:

• 1 melon miodowy lub Galia
• 1 świeży ananas
• jasne winogrona bezpestkowe
• 1 granat
• 1 dojrzałe mango
• 2 pomarańcze
• serek homogenizowany waniliowy
• granola

Sposób przygotowania:

1. Owoce obrać, pokroić w kostkę. Wymieszać.
2. Salaterkę z owocami wstawić do lodówki.
3. Owoce podawać schłodzone.

4. Możne je jeść same, ale świetnie smakują z dodatkiem serka homogenizowanego waniliowego i granoli.

Smacznego.

Pyszne pierogi wg Aleex

Odkąd pamiętam pierogi w naszej rodzinie robiła babcia, potem mama. Nikt inny nie miał patentu na to, żeby były pyszne, mięciutkie, idealne w smaku. W moim domu rodzinnym pierogi pojawiały się dość często i wyłącznie w dwóch wersjach: z mięsem oraz z kapustą i grzybami. Gdy dorosłam, rzadko robiłam pierogi – wciąż była to domena mamy. Mama zawsze przygotowywała ich ogromną ilość, a potem dzieliła między mnie i siostrę, sobie pozostawiając niewiele. Dobrze wiedziała, że nasze dzieci uwielbiają jej pierogi i pochłaniają ich mnóstwo. I tak właśnie było. Młody i Gwiazdeczka nie tylko uwielbiali jeść pierogi babci, ale często zabierali je ze sobą na zapas. W kryzysowych momentach życia studenckiego zawsze mogli sięgnąć do zamrożonych zapasów i zjeść pyszne pierogi, tak bardzo przypominające dom i babcię.
Oczywiście w swojej kuchni też przygotowywałam pierogi. Szukałam jednak swojej wersji tego dania, eksperymentowałam z farszem, próbowałam różne odmiany ciasta. Ostatnio stwierdziłam, że MUSZĘ nauczyć się robienia pierogów. Dlaczego? Po pierwsze – wszyscy je lubimy, moje dzieci nadal za nimi przepadają. Po drugie – mama jest coraz starsza, więc nie mogę obciążać jej tym zadaniem. A po trzecie – już niedługo zostaną babcią, a to ogromna odpowiedzialność i obowiązek – przede wszystkim w kwestii umiejętności lepienia pysznych pierogów.
Skoro postanowiłam, to i zrobiłam. Najpierw odkurzyłam przepis, który odkryłam już 10 lat temu u behemotki84. Potem nastawiłam się psychicznie. Poczekałam na wolne popołudnie i…. ta dam! Zrobiłam. Przyznaję, że z lekkim niepokojem czekałam na werdykt chłopaków. Kiedy wieczorem wrócili z pracy, z przyjemnością zjedli domowe pierogi. Baardzo im smakowały. Dość powiedzieć, że 60 sztuk starczyło im zaledwie na 2 dni. Ocenili, że były pyszne. I dobrze. Babcie muszą umieć robić pyszne pierogi. Tak więc uznałam, że pierwszy egzamin kwalifikacyjny na babcię zdałam. Przede mną wiele kolejnych. Ale sądzę, że i z nimi sobie poradzę. A tymczasem zapraszam Was na pierogi. Ciasto jest mięciutkie, można je cieniutko rozwałkować, idealnie się lepią. Naprawdę, naprawdę polecam.

Składniki:
Na około 60 pierogów o średnicy 4 cm.

Ciasto:
• 0,5 kg przesianej mąki tortowej
• 3 łyżki przesianej mąki ziemniaczanej
• 2 łyżki oleju
• 0,5 szkl ciepłej wody (koniecznie jak najcieplejszej)
• 1 szkl ciepłego mleka
• szczypta soli

Farsz mięsny:
• kurczak 1,5 kg ugotowany
• 2 skrzydełka z indyka
• 1 marchewka
• 2 cebule
• przyprawy: sól, pieprz
• bulion
• olej

Farsz pieczarkowy:
• 500 g pieczarek
• 2 cebule
• olej
• przyprawy: sól, pieprz

Sposób przygotowania:

1. Przygotować farsz mięsny: mięso oddzielić od kości, zemleć razem z marchewką.

2. Na patelni zezłocić na oleju cebulkę pokrojoną w kostkę.

3. Dodać cebulkę do mięsa. Doprawić.

4. Gdyby farsz był za suchy, dodać kilka łyżek bulionu. Wymieszać.

5. Przygotować farsz pieczarkowy: Grzyby obrać, pokroić na plasterki i podsmażyć na oleju razem z cebulką pokrojoną w kostkę.

6. Całkowicie odparować wodę, ale nie rumienić.
7. Przesmażone pieczarki z cebulką zemleć. Doprawić. Można dodać 1-2 łyżeczki bułki tartej. Wymieszać.

8. Przygotować ciasto: przesiać mąkę tortową i ziemniaczaną do miski. Dodać sól.

9. W przesianej mące zrobić wgłębienie, wlać olej.

10. Do miski wlać ciepłe mleko i gorącą wodę.

11. Wymieszać widelcem i zagnieść ciasto.

12. Wyrabiać chwilę, aż będzie elastyczne i jednolite.

13. Ciasto włożyć do miseczki. Przykryć ściereczką.
14. Odrywać porcjami.
15. Rozwałkować cieniutko i wycinać krążki.

16. Nadziewać farszem w 2 wersjach: z mięsem i z pieczarkami.

17. Nafaszerowane pierożki układać na desce lekko oprószonej mąką. Przykryć ściereczką, żeby nie obsychały.

18. Zagotować wodę z łyżką oleju i z solą.
19. Na wrzątek wrzucać porcjami pierogi. Gotować od wypłynięcia 2-3 minuty, w zależności od wielkości.
20. Wyjmować łyżką cedzakową. Podawać z podsmażoną cebulką lub skwarkami.

Smacznego.

Schab gotowany wg Aleex

Dodatkowy wolny dzień spędziłam w domu razem z chłopakami. W naszej miejscowości nie było już uroczystości, a spacer wykluczyło przeziębienie. Przywlokłam jakiegoś wirusa z Lublina, złapałyśmy go razem z Gwiazdeczką i teraz trzeba go zwalczyć. Nie narzekam jednak. Nie mam zbyt wielu okazji, aby po prostu posiedzieć w spokoju. Dlatego celebrowałam dzisiejszy pobyt w domu jak rzadko kiedy. Poczytałam, obejrzałam kilka programów w telewizji, no i zrobiłam dla nas coś dobrego. Fajnie jest mieć czas tylko dla siebie i rodziny. A ona zawsze jest najważniejsza. Bo nawet jak trzeba zmagać się z trudnościami zawodowymi, to rodzina zawsze jest ostoją spokoju. Tutaj, w domu, z nikim nie muszę się spierać, nic nikomu nie muszę udowadniać. Tutaj, z najbliższymi, jest mi po prostu dobrze. Dlatego to dla moich najbliższych wciąż się staram i dlatego tak mnie ucieszył dzisiejszy, wolny dzień, ponieważ mogłam porozpieszczać kulinarnie chłopaków.
W ramach tego rozpieszczania udoskonaliłam swój dawny przepis na schab. Zależało mi na tym, by mięso było delikatne i soczyste. I takie właśnie jest. Ten przepis to modyfikacja najdelikatnieszego schabu wg Aleex, który Wam tak smakował. Teraz będzie smakował jeszcze lepiej. Jestem o tym przekonana. Spróbujcie, a schab gotowany na pewno wykorzystacie jeszcze nie raz. Kto wie? Może zrobicie go także na nadchodzące święta? Gorąco polecam.

Składniki:

• 1 kg surowego schabu środkowego
• 1 marchewka
• 1 pietruszka
• kawałek pora
• przyprawy: sól, papryka czerwona słodka, czosnek granulowany, Delikat Knorr’a do mięs

Sposób przygotowania:

1. Mięso opłukać pod zimną wodą. Osuszyć i natrzeć ulubionymi przyprawami. Ja użyłam soli, czosnku granulowanego i Delikata Knorr’a do mięs.

2. Tak przygotowane mięso przykryć folią spożywczą (aby nie obeschło) i wstawić na noc do lodówki.

3. Następnego dnia obrać warzywa, pokroić je na kawałki i włożyć do szerokiego garnka.

4. Między warzywami położyć mięso.

5. Zalać schab zimną wodą. Powinno jej być tyle, aby mięso było całkowicie przykryte. Wodę posolić.

6. Garnek postawić na ogniu. Jak się zagotuje, zmniejszamy płomień, aby woda w garnku tylko “mrugała”. Gotować schab, od zawrzenia wody, godzinę (1kg=1godz). Jeśli mamy kawałek mięsa o innej wadze, czas gotowania należy skrócić lub wydłużyć.

7. Po upływie określonego czasu wyłączyć gaz. Garnek z zawartością odstawić do całkowitego wystudzenia.

8. Zimny schab wyjąć na przygotowany ręcznik papierowy. Osuszyć.

9. Wierzch mięsa posypać cienką warstewką czerwonej papryki.

10. Podawać jako wędlinę.

Smacznego.

Deser niepodległościowy wg Aleex

Świąteczny weekend. Wyjątkowy. Jedyny taki raz na sto lat. Świętuję, oczywiście, ale jak zawsze nietypowo. Sobotę spędziłam u Gwiazdeczki w Lublinie. Dziś rano wsiadłam w samochód i przyjechałam do swojego miasta. Ledwo zdążyłam na mszę za Ojczyznę, a potem przez chwilę, razem z młodzieżą, uczestniczyłam w miejskich obchodach tego wyjątkowego święta. W domu oglądaliśmy obchody w Warszawie, ze szczególną uwagą wypatrując wśród defilujących żołnierzy tego, który szedł w pierwszej czwórce Kompanii Reprezentacyjnej Wojska Polskiego. Patrzyłam na las biało-czerwonych flag, na radosnych ludzi, na sposób uczczenia tego niepowtarzalnego dnia i myślałam sobie o nas, Polakach. Przez 123 lata niewoli dążyliśmy do odzyskania własnego państwa. W walkach o Niepodległą ginęli nasi przodkowie. Nie ma w kraju rodziny, która nie straciłaby bliskiej osoby podczas toczących się powstań narodowych i działań w czasie I wojny światowej. My mamy ten przywilej, że żyjemy w wolnym, suwerennym kraju. Możemy uczyć się, mówić po polsku, kultywować polskie tradycje i zwyczaje. Ale musimy pamiętać, że wolność nie jest nam dana raz na zawsze. Dlatego trzeba o nią codziennie dbać, żyjąc dla Ojczyzny. I wreszcie powinniśmy się nauczyć, że jedną z najważniejszych wartości jest zgoda narodowa. Takie proste, a takie trudne, prawda?
Dla swoich chłopaków przygotowałam niepodległościowy deser. Nic nadzwyczajnego, prosty krem z owocami, nawiązujący kolorystycznie do barw narodowych. Za to naprawdę smaczny. W sam raz na świąteczny wieczór.

Składniki (na 6 porcji):

• 500 ml śmietanki kremówki 30%
• 500 g serka mascarpone
• 2 puszki owoców w syropie (u mnie wiśnie i jeżyny)
• 2 cukry waniliowe
• biszkopty

Sposób przygotowania:

1. Śmietanę mocno schłodzić. Przelać do wysokiego naczynia, dodać 2 cukry waniliowe i ubić gęstą masę.

2. Gdy śmietana będzie już prawie sztywna, dodać serek masacarpone. Zmiksować na gęsty krem.

3. Połowę kremu przełożyć do miseczki, dodać syrop z owoców. Powinno być go tyle, aby krem zmienił kolor.

4. Do kremu dołożyć owoce.

5. Do pucharków wkładać porcję kremu owocowego, na wierzch wyłożyć krem waniliowy. Wierzch ozdobić owocami.

7. Do pucharków można dodać po 2 biszkopty.

Smacznego.

Fusia (prażucha) wg Aleex

Dzisiaj zapraszam was na danie, którego nie znałam zupełnie. W moich stronach, w moim rodzinnym domu nie było tradycji przygotowywania tej potrawy. O fusi pierwszy raz usłyszałam od Gwiazdeczki, kiedy razem z mężem wrócili od jego rodziny.
- Mamo! Ale fajną rzecz jedliśmy! – zawołała.
- Czyli jaką? – pytam.
- Jedliśmy fusię! – opowiadała z entuzjazmem.
Zdębiałam. Co to jest? Zaczęłam dopytywać.
- A co to ta fusia?
- No ziemniaki – zgodnie odpowiedzieli Młodzi.
- No dobrze, ale jakie ziemniaki? – drążę temat.
- No takie z wodą i mąką, i skwarkami – wciąż się zachwycają.
Powoli zaczęli mi opowiadać co i jak z tą fusią. Wypytałam o składniki, o proporcje, przejrzałam Internet. Wreszcie, pewnego chłodnego wieczoru, postanowiłam zrobić fusię na późny obiad chłopakom. Zrobiłam. Podałam z pieczoną kiełbaską. Kiedy postawiłam talerze na stole, Dario zapytał:
- A co to jest?
- Fusia. – odparłam spokojnie.
- Aaaa…. – stwierdził filozoficznie mąż – może być i fusia, ale z tej fusi najlepsze są ziemniaki…
Uśmialiśmy się później, kiedy mu wyjaśniłam,że ta tajemniczo brzmiąca nazwa odnosi się do ziemniaków właśnie. Jednak najbardziej zaskoczyła mnie moja mama. Gdy jej także opowiedziałam o fusi i powiedziałam, jak się ją robi, mama stwierdziła:
- To porka. Moja babcia taką robiła, ale ja nie umiałam.
- Dlatego o tym nie słyszałam wcześniej – doszłam do wniosku.
Fusia jest nazywana także fuszerem, prażuchą lub porką. To po prostu oryginalny sposób przygotowywania ziemniaków z okrasą, którą jest pokrojony w dużą kostkę boczek (w wersji bogatej) lub cebulka (w wersji uboższej). Fusia może być dodatkiem do różnych dań, na pewno świetnie sprawdzi się do sosów lub do chłodnika latem. Naprawdę ją Wam polecam.

Składniki:
• 1,5 kg ziemniaków
• 1 duża cebula
• 250 g chudego boczku
• 2 pełne łyżki mąki pszennej
• sól
• pieprz
• olej

Sposób przygotowania:

1. Ziemniaki obrać, gotować w osolonej wodzie do miękkości.

2. W tym czasie na patelni rozgrzać łyżkę oleju. Jeśli boczek jest przerośnięty, nie trzeba go używać. Boczek pokroić w dość dużą kostkę i podsmażyć na złoty kolor.

3. Cebulę pokroić w kostkę, podsmażyć razem z boczkiem.

4. Ugotowane ziemniaki odcedzić, odlewając do szklanki 3/4 szklanki wody z ziemniaków. Wodę zostawić.

5. Do parujących ziemniaków w garnku wlać z powrotem zostawioną wodę z gotowania.

6. Ziemniaki posypać mąką pszenną. Przykryć pokrywką i odstawić na 2-3 minuty.

7. Zdjąć pokrywkę, utłuc ziemniaki - długo i dokładnie, aż staną się kleiste, lekko ciągnące się i będą prawie same odchodzić od tłuczka.

8. Tak przygotowane ziemniaki wyłożyć na talerze, lekko je uklepać.
9. Ziemniaki polać tłuszczem z patelni i posypać usmażoną cebulką oraz skwarami z boczku.

10. Podawać z ogórkiem kiszonym lub surówką z kiszonej kapusty. Fusia może być też dodatkiem do chłodnika lub barszczu.

Smacznego.