ΛΑΛΗΜΕΝΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ (1): the bad bad trip

Με απλά λόγια ταινίες που τις παρακολουθείς (και γουστάρεις βεβαίως) αλλά στο τέλος αναρωτιέσαι: πως διάολο γίνεται να βρήκαν το δρόμο προς τις αίθουσες αυτά τα ανοσιουργήματα (πλην όμως αριστουργήματα) και πόσο θεούλης ήταν αυτός που τα χρηματοδότησε; Φαντάζεσαι δηλαδή καμιά δεκαριά κουστουμάτους 60αρηδες σε ιδιωτική προβολή να περιμένουν το πολυαναμενόμενο αποτέλεσμα της χρηματοδότησης τους στην 7η τέχνη και να πέφτουν πάνω στο Videodrome; μουαχαχα! Πόσο μα πόσο θεοί ήταν αυτοί οι σκηνοθέτες τότε… 

ALTERED STATES (1980)

Director: Ken Russell

Writers: Paddy Chayefsky (written for the screen by), Paddy Chayefsky (novel)

Stars: William Hurt, Blair Brown, Bob Balaban

 Εδώ έχουμε μια κλασσική περίπτωση λαλημένης ταινίας τόσο λαλημένης που ήταν αυτή που με έκανε να συλλάβω αυτό το κονσεπτάκι. Ελπίζω έτσι να δίνω το στίγμα για την ανάλογη συνέχεια από άλλον της παρέας και από προτάσεις αναγνωστών(στα comments). Οπαδοί της ψυχεδέλειας, του τρόμου, της επιστημονικής φαντασίας και των παραισθησεογόνων ναρκωτικών (μιλάμε για πλήθος ε) αυτή είναι η ταινία σας. Αδέξιο στυλιστικά αλλά τόσο τολμηρό σεναριακά που σοκάρει για την εποχή του - αλλά παρ' ολα αυτά πείθει για τις προθέσεις του. Χωρίς να είναι ακραίο με την συμβατική κινηματογραφική έννοια καταφέρνει να σκαλώσει στο μυαλό του θεατή πανεύκολα.

Τα οπτικά και ηχητικά εφέ (προτάθηκε για το Όσκαρ ήχου) εντυπωσιάζουν με την over the top ψυχεδέλεια τους και μερικές εικόνες (όπως ο τράγος με τα 7 μάτια) μένουν για πάντα στο πάνθεον της cult κινηματογραφίας και επηρεάζουν αρκετούς καλλιτέχνες του ακραίου ήχου (βλ. εξώφυλλο Godflesh-Streetcleaner, samples στο Psalm 69 των Ministry, τραγούδι "Altered State" από τους Sepultura και άλλα).

Εν κατακλείδι... That's one hell of a trip!

VIDEODROME (1983)

Director: David Cronenberg

Writer: David Cronenberg

Stars: James Woods, Deborah Harry, Sonja Smits

Χα! Παλιός καλός Cronenberg… ΛΑΤΡΕΙΑ! Και μάλιστα στην καλύτερη στιγμή της λαλημένης φιλμογραφίας του. Με ταινιάρες ήδη στο βιογραφικό του (Rabid, The Brood, Scanners) εδώ ο αγαπημένος μας ανισόρροπος - γκουρού του "βιολογικού" τρόμου μας παραδίδει ένα άνευ προηγουμένου εφιαλτικό ταξίδι φουτουριστικού extravagant τρόμου. Προφητικό, ακραίο και πάνω απ' όλα σκεπτόμενο, ένα φίλμ που ισορροπεί ανάμεσα στην υπερβολή και την αλήθεια μιας εποχής που "έρχεται" - "ήρθε" ή "πάντα ήταν εδώ". Ο Cronenberg τότε δεν έδινε δεκάρα για μόδες αμερικάνικες, budget υψηλά για να βγεί το τάδε εφέ και σενάρια αψεγάδιαστα με ακαδημαική γραφή και σίγουρο κοινό.

Το μόνο που ήθελε ήταν να πει αυτό που είχε στο μυαλό του. Και είχε ΚΑΤΙ να πει. Όχι όπως οι περισσότερες ταινίες, ειδικά στο "χώρο του", που αγγίζαν τόσο επιφανειακά την ουσία - χωρίς άποψη για τίποτα - καταδικάζοντας ένα ολόκληρο είδος στην αφάνεια και την απαξίωση. Τα χαρακτηριστικά της σκηνοθετικής και σεναριακής του υπερβολής (της πρώιμης καριέρας του) είναι κι εδώ παρόντα μετέωρα στο όριο του κιτς και του τρας αλλά ΟΠΟΙΟΣ μπορέσει να δει πίσω απο αυτά κερδίζει. Κερδίζει μιάμιση ώρα καταβύθησης σε έναν εφιάλτη που δεν χαρίζεται σε τίποτα και δεν κρύβει τίποτα. Το Videdrome είναι το εφυές αριστούργημα μιας τέχνης που πέθανε στην γέννησή της.
Κι αυτό το κάνει τόσο πολύτιμο. Long live the new flesh!