Οι γονείς μου, για παραπάνω από 25 χρόνια έκαναν εμπόριο επίπλων. Ουσιαστικά είχαν ένα φορτηγό (ΜΑΝ) και αγόραζαν τα έπιπλα από βιοτεχνίες και τα πωλούσαν σε εκθέσεις σε όλη την Ελλάδα. Εξαιτίας αυτού του επαγγέλματος τα καλοκαίρια του γυμνασίου και του λυκείου τα πέρασα βλέποντας / γνωρίζοντας / θαυμάζοντας την Ελλάδα και όλες τις πόλεις της.
Θυμάμαι αυτή την ηλικία σαν την περίοδο που καταλάβαινα ότι ζω σε μια χώρα / κόσμο που δεν θα είναι καλές οι συνθήκες...πως οι άνθρωποι δεν έχουν ιδιαίτερες ηθικές αρχές, πως δεν έχουν αίσθημα δικαίου, παιδεία για να έχουν σωστές σχέσεις με το γείτονα, συμπολίτη άγνωστο. Ότι δηλαδή δε θα περάσουμε και ρόδινα αφού δεν παίζει αγάπη στις καρδιές γύρω μας. Ήταν μια αρκετά δύσκολη συνειδητοποίηση. Έπρεπε να βρω "συμμάχους" για να με ντοπάρω, να με ανεβάσω συναισθηματικά. Ένα καταφύγιο όπου θα νιώθω ότι όλα βαίνουν καλώς. Εδώ έρχεται ο ρόλος της μουσικής και συγκεκριμένα της metal / black metal μουσικής. Ανάμεσα στα συγκροτήματα που με βοήθησαν πιο πολύ ήταν και οι δικοί μας Rotting Christ. Ειχα λοιπόν ένα γουολκμαν μαζί μου σε όλα αυτά τα ταξίδια και άκουγα heavy metal κασέτες.
Καταλάβαινα πάντα ότι το όνομα τους ήταν ένα κοινωνικό σχόλιο, ότι δηλαδή δεν γουστάρουμε κακία, πονηριά, εκμετάλλευση, προδοσία και γενικώς ξεφτίλα. Ίσα ίσα που γουστάρουμε αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη και για αυτό το λόγο προσπαθούμε να δείξουμε ότι ΕΛΕΟΣ με την υποκριτική τακτική "μια χαρά κλέβω εξευτελίζω σκοτώνω το συνάνθρωπο και μετά πάω και ανάβω το κεράκι μου" σαν σωστός και ευυπόληπτος πολίτης. Κάπως έτσι έβλεπα και βλέπω ακόμα και όλο το black metal.
Μια μικρή ιστορική αναδρομή σε αυτό το σημείο θα βάλει και κάποια πράγματα στη θέση τους.
Οι Ελληνικές black metal μπάντες για να κάνουν κάποια πράγματα χρειαζόντουσαν έξτρα αρ**δια γιατί σε αυτή τη γαμωχώρα οι γύρω σου άνθρωποι σε τραβάνε πάντα προς τα κάτω αντί να σε σπρώξουν προς τα πάνω...Λεπτομερέστερα να θυμίσω ότι οι black metal μπάντες ήταν ακόμα και από τους υπόλοιπους μεταλάδες καραγκιόζηδες, ξεφτίλες, ψώνια, κουλοί και άλλα πολλά όμορφα.Οι R.C. έκανα παγκόσμιες περιοδίες και στην ψαροκώσταινα τρώγανε πόρτα. Kι όμως είδες πως τα φέρνει τελικά η σουζάνα? Ήταν μπάντες όπως η R.C, οι NECROMANTIA, SEPTIC FLESH, NIGHTFALL που έβγαλαν έφθασαν το ελληνικό μέταλ στο εξωτερικό.
ΈΧΟΥΜΕ ΛΟΙΠΌΝ μια μπάντα που έχει δουλέψει ΠΟΛΥ που δεν έθαψε άλλες Ελληνικές μπάντες, που δεν καβάλησε το καλάμι και που παίζει ακόμα!!! ΈΤΣΙ συνδυάστηκε για εμένα η μουσικης τους με τον παντα ήλιο καιρό, με το συναισθημα ότι όλα θα πάνε καλά και με την ανακούφιση ότι και άλλοι άνθρωποι βλέπουν την κοινωνία και τον κόσμο όπως και εγώ, και με το γαιδουρινό πείσμα.
Όλα αυτά τα έγραψα γιατί δεν μπόρεσα λόγο μπύρας να τα πω στον ίδιο...ίσως και από φόβο μην του τα πρίξω...necromayhem ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!!!
Post αφιερωμένο στους R.C. και στον κουφ που φέρνοντας τον στο Rising μας έδωσε την ευκαιρία να πιούμε μια μπύρα μαζί του και να καταλάβουμε πόσο δίκιο είχαμε που τους λατρέψαμε.
Θυμάμαι αυτή την ηλικία σαν την περίοδο που καταλάβαινα ότι ζω σε μια χώρα / κόσμο που δεν θα είναι καλές οι συνθήκες...πως οι άνθρωποι δεν έχουν ιδιαίτερες ηθικές αρχές, πως δεν έχουν αίσθημα δικαίου, παιδεία για να έχουν σωστές σχέσεις με το γείτονα, συμπολίτη άγνωστο. Ότι δηλαδή δε θα περάσουμε και ρόδινα αφού δεν παίζει αγάπη στις καρδιές γύρω μας. Ήταν μια αρκετά δύσκολη συνειδητοποίηση. Έπρεπε να βρω "συμμάχους" για να με ντοπάρω, να με ανεβάσω συναισθηματικά. Ένα καταφύγιο όπου θα νιώθω ότι όλα βαίνουν καλώς. Εδώ έρχεται ο ρόλος της μουσικής και συγκεκριμένα της metal / black metal μουσικής. Ανάμεσα στα συγκροτήματα που με βοήθησαν πιο πολύ ήταν και οι δικοί μας Rotting Christ. Ειχα λοιπόν ένα γουολκμαν μαζί μου σε όλα αυτά τα ταξίδια και άκουγα heavy metal κασέτες.
Καταλάβαινα πάντα ότι το όνομα τους ήταν ένα κοινωνικό σχόλιο, ότι δηλαδή δεν γουστάρουμε κακία, πονηριά, εκμετάλλευση, προδοσία και γενικώς ξεφτίλα. Ίσα ίσα που γουστάρουμε αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη και για αυτό το λόγο προσπαθούμε να δείξουμε ότι ΕΛΕΟΣ με την υποκριτική τακτική "μια χαρά κλέβω εξευτελίζω σκοτώνω το συνάνθρωπο και μετά πάω και ανάβω το κεράκι μου" σαν σωστός και ευυπόληπτος πολίτης. Κάπως έτσι έβλεπα και βλέπω ακόμα και όλο το black metal.
Μια μικρή ιστορική αναδρομή σε αυτό το σημείο θα βάλει και κάποια πράγματα στη θέση τους.
Οι Ελληνικές black metal μπάντες για να κάνουν κάποια πράγματα χρειαζόντουσαν έξτρα αρ**δια γιατί σε αυτή τη γαμωχώρα οι γύρω σου άνθρωποι σε τραβάνε πάντα προς τα κάτω αντί να σε σπρώξουν προς τα πάνω...Λεπτομερέστερα να θυμίσω ότι οι black metal μπάντες ήταν ακόμα και από τους υπόλοιπους μεταλάδες καραγκιόζηδες, ξεφτίλες, ψώνια, κουλοί και άλλα πολλά όμορφα.Οι R.C. έκανα παγκόσμιες περιοδίες και στην ψαροκώσταινα τρώγανε πόρτα. Kι όμως είδες πως τα φέρνει τελικά η σουζάνα? Ήταν μπάντες όπως η R.C, οι NECROMANTIA, SEPTIC FLESH, NIGHTFALL που έβγαλαν έφθασαν το ελληνικό μέταλ στο εξωτερικό.
ΈΧΟΥΜΕ ΛΟΙΠΌΝ μια μπάντα που έχει δουλέψει ΠΟΛΥ που δεν έθαψε άλλες Ελληνικές μπάντες, που δεν καβάλησε το καλάμι και που παίζει ακόμα!!! ΈΤΣΙ συνδυάστηκε για εμένα η μουσικης τους με τον παντα ήλιο καιρό, με το συναισθημα ότι όλα θα πάνε καλά και με την ανακούφιση ότι και άλλοι άνθρωποι βλέπουν την κοινωνία και τον κόσμο όπως και εγώ, και με το γαιδουρινό πείσμα.
Όλα αυτά τα έγραψα γιατί δεν μπόρεσα λόγο μπύρας να τα πω στον ίδιο...ίσως και από φόβο μην του τα πρίξω...necromayhem ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!!!
Post αφιερωμένο στους R.C. και στον κουφ που φέρνοντας τον στο Rising μας έδωσε την ευκαιρία να πιούμε μια μπύρα μαζί του και να καταλάβουμε πόσο δίκιο είχαμε που τους λατρέψαμε.
