The Nomads - Nomadic Dementia -The Best Of The First 25 Years (2006)

1 (I'm) Out Of It
2 Wasn't Born To Work
3 Primordial Ooze
4 Ain't No King Of Rock 'N' Roll
5 The Way (You Touch My Hand)
6 Where The Wolf Bane Blooms
7 The Fast Can't Lose
8 Call Off Your Dogs
9 Crystal Ball
10 The King Of Night Train
11 She Pays The Rent
12 Beyond The Valley Of The Dolls
13 Fire And Brimstone
14 Don't Pull My Strings
15 The Goodbye Look
16 Twilight Fades
17 Bad Vibes
18 Salvation By Damnation
19 I Can't Wait Forever
20 Skolsången

συλλογάρα

 

We're Loud Athens Documentary

A documentary on the contemporary underground rock'n'roll scene, filmed in the Greek capital during the We're Loud Fest, organized by Slovenly Recordings and taking place in September 2015, on the same turbulent weekend as political elections which immediately followed a extremely tense summer, with the country on the brink of financial collapse.

Featuring interviews and live footage of: THE KIDS (be),
NEW BOMB TURKS (usa), USELESS EATERS (usa),
ACID BABY JESUS (gr), BAZOOKA (gr), WAU & LOS
ARRRGHS!!! (es), AVENUE Z (fr), THE RIPPERS (it), LOLITE
(nl), THEE OOPS (it), SULTAN BATHERY (it), BIKES
(de), MAGNETIX (fr), KOMODINA3 (gr), THE ANOMALYS
(nl), GAY ANNIVERSARY (gr).

RED DONS - The Dead Hand of Tradition (2015)

Eχοντας περάσει πέντε χρόνια από το Fake Meets Failure  και στο ενδιάμεσο κυκλοφορήσει ένα σερί απο εφτάρια απο όπου μεγάλη μερίδα κόσμου (μεταξύ εμού) κόλλησε με την πάρτυ τους με το "χιτάκι" Auslander

η αναμονή για το επόμενο πολυαναμενόμενο full lenght έφτασε στο τέλος της.

Στο γνωστό τους κολληματικό μελωδικό "πορτλαντικό" πανκ ροκ στύλ,ίσως λιγότερο επιθετικός και πιο ώριμος αυτός ο νέος τους δίσκος

ακούγεται πάλι αποκλειστικά στο repeat!!

εδω

...and we just keep playing along,it never ends...

TΣΕΚΑΡΕ! KVELERTAK NEW VIDEO!!!

ΣΚΩΤΣΕΖΙΚΟ ΟΥΙΣΚΙ!!!

   Aκόμα και όταν άκουγα μόνο Black metal, υπήρχαν δυο τρεις μπάντες που άκουγα με θρησκευτική ευλάβεια. Μπάντες όπως οι Skyclad και οι Jethro Tull. Tο στοιχείο που μου άρεσε σε αυτές τις μπάντες είναι το πάντρεμα της παραδοσιακής (folk) μουσικής με το "σκληρό" ήχο. Και βέβαια οι δυνατοί στίχοι. Το ίδιο συνέβη και όταν "πήγα" σε άλλα μουσικά είδη. Στο garage, στη Τζαζ, στην Ελληνική μουσική.
    Στην punk rock "μπλέχτηκα" με δύο μεγάλες μπάντες, η μία είναι οι Flogging Molly (Για τους οποίους έχω ποστάρει ήδη) και οι άλλοι είναι οι Καναδοί (με ρίζες από Σκωτία) The real McKenzies! 
    6 μέλη ( 7 σε κάποιες περιόδους ), 10 δίσκους στο βιογραφικό της μπάντας, 2 από τα μέλη παίζουν γκάιντα. Τραγούδια και δίσκοι για όλες τις ώρες, τους βάζεις το πρωί για "ντούρο" ξύπνημα αλλά τους ακούς χαλαρά και βράδυ με άφθονες μπύρες. Η μουσική τους είναι μια μίξη του punk rock ήχου με τη παραδοσιακή μουσική της Σκωτίας. Τους έχω δει ζωντανά και ενω εγω είχα βγάλει "οφ" το σβέρκο και τα πόδια μου, αυτοι (Ειναι "παππούδια" πια) συνέχιζαν το μαραθώνιο μουσικής και ουισκιού (2,5 ώρες παίξαν).  Αν περάσουν από το τόπο σας ΔΕΙΤΕ τους!!!
    Ο "Off the leash"είναι ο αγαπημένος μου δίσκος, επειδή έχει άψογη ισορροπία ανάμεσα στην ενέργεια και την ατμόσφαιρα. Είναι ο όγδοος δίσκος τους. Καλή χρονιά, γεια μας!!!

Γαμιούνται οι ΣΤΑΡ!!!

"Ρε παιδιά, δε γίνεται να συνεχίσουμε έτσι, έχει στραβώσ' το μικρόφωνο, μην ανεβαίνετε όλοι πάνω."
 Έτσι ακριβώς ήταν το χθεσινό live στην Νομική (Θεσσαλονίκη) των Ζώα Προς Εξαφάνιση (Βανδαλούπ), με όποιες εικόνες μπορεί να δημιουργούνται στο μυαλό όσων τους έχουν δεί live (και μη). Πυρσοί, ότι νά ναι ήχος, άφθονες μπύρες και οτιδήποτε άλλες παρεκτροπές και εορταστικές "εκπλήξεις". 
 Ακολουθεί live ηχογράφηση του '95 κάπου στην Θεσσαλονίκη και  live video στο στέκι στην Ιατρική το '98 μαζί με Καταδίκη και Κοινωνική Αποσύνθεση.

LIVE Βανδαλούπ 1995

 

Sharp Objects (2011)

Αφού ο αγαπητός σου φίλος Ρούλης-Δρακούλης, σου έχει κάνει πρόσφατα δώρο το έν λόγω κάτωθεν βινύλιο, ανοίγεις τον ενισχυτή σου και βάζεις το πικάπ να παίξει στις 45 στροφές, γιατί οι Sharp Objects έχουν άποψη έν έτη 2011 και γουστάρουν τον ήχο τους μελετημένο και Punk rock. Η ένταση λίγο παραπάνω απο το 1/4 και πατάς το start. Το volume συνεχίζει να ανεβαίνει μέχρι στο σημείο που έχεις αρχίσει να ακούς τον έφηβο μέσα σου να σου ψιθυρίζει τους πρώτους στίχους, αφού έχεις πέσει με τα μούτρα στο εσώφυλλο. Punk rock '77 με όρεξη και σιγουριά του 2011. Γενικά, στην συγκεκριμμένη σκηνή οι μπάντες έχουν λίγο-πολύ κορεστεί στο να αναμασάνε τα ίδια και τα ίδια, ξεχωρίζουν μόνο αυτές που έχουν να σου πούν κάτι με ειλικρίνεια. Αυτό που μετράει (κατά την γνώμη μου) είναι ο τρόπος που θα παίξει, πως θα φωνάξει στο μικρόφωνο και άν η πρόθεση είναι, να σε γεμίσει ενέργεια και διάθεση για "αλητείες" με τους υπόλοιπους "χαζο-χαρούμενους" της παρέας. Αμερικάνοι, από τα καλύτερα δείγματα που αναδεικνύει ο χώρος, με τρία εφτάρια στην πλάτη τους και το συγκεκριμμένο βινυλιάκι με τον ομώνυμο τίτλο. O Daniel J. Travanti των The Briefs, σαν μέλος της μπάντας, αφήνει το στίγμα του LA Punk rock του '80 δηλώνοντας αντίδραση και άρνηση για συμβιβασμό σε οτιδήποτε "πλαστικό" και ψεύτικο, με τσαμπουκά και σπασμένο χαμόγελο. Οι Sharp Objects ταρακουνάνε μέσα σου το παιδάκι, που μόλις βρήκε το αγαπημένο του παιχνίδι και δεν πρόκειται να σταματήσει να παίζει μέχρι να πέσει ξερό απο κούραση ή να αρχίσει να παραπαίει ωσάν σεβαστά γνήσιος λιωματέος έφηβος μέχρι να φτάσει στην πολυπόθητη "φωλιά" του και να σωριαστεί στο αγαπημένο του κρεεβαΤΑΑΚιιι.

...WE MUST GO

THE END IS CLOSE

SO DRINK YOUR BEER

AND WATCH IT DECOMPOSE

LOST IN THE CITY...

support

The Nomads - Outburst (1984) + Hardware (1987)

Scandinavian garage punk 'n' roll στα σπάργανα... Όλοι μας, πιστέυω, γνωρίζουμε την τεράστια σκηνή που έχει η Σκανδιναβία στο είδος που προαναφέραμε. Με μπροστάρηδες τους Hellacopters, Gluecifer, Turbonegro, Hives, κτλ., οι χώρες των βίκινγκ μας έχουν χαρίσει καταπληκτικές μπάντες "αμερικάνικου" γκαραζοπανκ ροκενρολ, παιγμένο καλύτερα και από τους ίδιους τους αμερικάνους.... Respect the rock America που λεν' και τα ελικόπτερα...

Όλες αυτές οι μπάντες ομως ΔΕΝ θα υπήρχαν, αν δεν προϋπήρχαν οι Σουηδοί Nomads. Τεράστια επιρροή για όλες τις σκανδιναβικές μπάντες της φάσης, έχουν το απόλυτο ρισπέκτ από όλους, μιας και πάιζουν από αρχές των '80s και έχουν μια δισκογραφία ΝΑ με το συμπάθειο, που δεν γίνεται να αναφερθεί εδώ.

Οι ίδιοι αναφέρουν, οτι είχαν κάβλα και επιρροές από συγκροτήματα όπως MC5, Stooges, Ramones, Dead Moon, Roky Erickson, Motorhead, Sonics, Gun Club, Saints, New York Dolls και όλα τα υπόλοιπα "καλά" παιδιά του ροκενρολ, όπως και όλα τα γκαράζ συγκροτήματα των 60ς τύπου Nuggets...

Δεν θα ξεχάσω ΠΟΤΕ το καλοκαίρι του 2007, που τους είδαμε λαιβ στην Λάρισα, στο No Budget Fest (με 5ευρω εισητηριάκι παρακαλώ), όπου μας ξετιναξαν τα μυαλά σε μια βραδιά δυνατού παρτυ ν' ρολ, με άψογο δέσιμο και ΠΑΘΟΣ, κάνοντας εμάς να πίνουμε την μια μπύρα πίσω από την άλλη και να χοροπηδάμε σαν τα κατσίκια σε φάση έκστασης. Με το που ανέβηκαν στην σκηνή, καταλάβαινες οτι οι άνθρωποι ΤΟ'ΧΟΥΝ...

Δυστυχώς, όλη η χαρά μας κατέληξε σε ψυχρολουσία, όταν μετά από κανα 45λεπτο, ήρθε η αστυνομία να διακόψει το λαιβ λόγω περασμένης ώρας!!! Τρελή ξενέρα και για εμάς και για την μπάντα που έλεγε οτι δεν της έχει ξανατύχει κατι τέτοιο..

Αυτό όμως το λαιβ θα μείνει χαραγμένο στην μνήμη μου ως ένα από τα καλύτερα 45λεπτα συναυλιακής εμπειρίας.....

ΥΓ. Οι κολλημένοι σίγουρα θα το'χουν τσεκάρει, αλλά αξίζει να δείτε και το ντιβιντάκι Live In Madrid, όπου πέρα απ'το live έχει και όλα τα clips τους, συνεντεύξεις κτλ...

                              

                                                                  1984
                                                                  1987

"Θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό"

Είναι κάτι παιδιά που δεν μεγάλωσαν κανονικά, όπως λέει και ένα ελληνικό τραγούδι. Ένα φτύσιμο στη μάπα και μια κλωτσιά στα αρχίδια ήταν η απάντηση των Dead Moon όταν τους χτύπησαν την πόρτα οι κανόνες της μουσικής βιομηχανίας, ο "σωστός" ήχος ή το "σωστό" παίξιμο... και όπως έχουν καταλάβει και νιώσει όσοι τους ακούν, αυτή η πορεία είναι φυσική, από ένστικτο και όχι από άποψη. Μια πορεία με διαλυμένο αυτοκίνητο, αλλά προς τη σωστή κατεύθυνση. Ο ήχος, ο τρόπος που τραγουδούν, οι στίχοι, οι φωτογραφίες και τα εξώφυλλα των δίσκων περιγράφονται τέλεια από τους παρακάτω στίχους των Carcass "Don't tell me how to think, what to say, what to do, how i should behave... don't tell me what to sing, what to play, how to write... don't tell me the rules of your game... cause i really don't wanna be like you".

              Τους πρωτοσυνάντησα στη Λάρισα, στο Stage, στα πλαίσια της τελευταίας περιοδείας τους πριν διαλύσουν. Μπήκα μέσα ράκος και βγήκα θεός. Διαλέγω το "Trash and burn" γιατί, μπορεί να μην έχει τη συνοχή και την "ιστορική" αξία των πρώτων δίσκων, αλλά έχει το αγαπημένο μου Dead Μoon κομμάτι ever, to "40 miles of bad road". Highlights του δίσκου... "Shadows of the night", "Never again", "Sabotage".

              Για τα τυπικά, έχουν 13 δίσκους, εκ των οποίων οι περισσότεροι ηχογραφημένοι στο σαλόνι τους, και έχουν κυκλοφορήσει από την εταιρία τους. Ακούγονται παντού με άφθονη μπύρα. Γειά μας!

Be Thankful ... That's All You Can

Άλλος ένας δίσκος που με έχει κάνει να ταξιδέψω,  να διασκεδάσω, να σκεφτώ,  να γιορτάσω,  και φυσικά να κλάψω... Το παθαίνω πάντα όταν κάτι μου μιλάει στα αλήθεια!!!  Κλαίω από συγκίνηση που στάθηκα τυχερός και έπεσα πάνω στο συγκεκριμένο τραγούδι, δίσκο, μπάντα, βιβλίο, ταινία, τοπίο, άνθρωπο. Κλαίω από ανακούφιση που ακούστηκε η ευχή μου (το κάλεσμά μου) και που η προσμονή μου για κάτι όμορφο έλαβε τέλος. Κλαίω που υπάρχουν και άλλοι στην ίδια θέση με έμενα... κλαίω γενικά και με ευχαρίστηση, τι να λέμε τώρα...... Ας πάμε όμως και στην τουριστική ξενάγηση.... Υπάρχουν αμέτρητα συγκροτήματα που έχουν παντρέψει το punk, το rock και την παραδοσιακή μουσική της Ιρλανδίας. Άλλες το κάνουν όμορφα, άλλες λιγότερο πετυχημένα. Οι Flogging Molly δεν ανήκουν σε καμιά από τις δύο κατηγορίες. Διαφέρουν λόγο ποιότητας. Ποιότητα σύνθεσης αλλά και έμπνευσης. Έχουμε λοιπόν από πάνκ-ροκ πανυγηριώτικα τραγούδια ως και μεθυσμένες μελαγχολικές μπαλάντες. (Τα πανυγηριώτικα πρέπει να τους δείτε να τα παίζουν ζωντανά). Μόνο στους Skyclad έχω ξανασυναντήσει τόσο καλογραμμένα τσαμπουκαλεμένους στίχους. Βέβαια δεν θα κόλαγα μαζί τους τόσο πολύ, αν δεν είχαν τον ήχο που έχουν. Ήχος ζεστός, φυσικός και απλός. Ήχος ζωντανός. Χωρίς υπερβολές και πυροτεχνήματα. Το FLOAT είναι ο αγαπημένος μου... με αυτόν τους γνώρισα. Φαντάζομαι πως στους περισσότερους από αυτούς που τους παρακολουθούν, μια συναυλία είναι πραγματικά γιορτή... αλλά εγώ άνετα τους ακούω παρέα με ένα τριπλοαποσταγμένο Ιρλανδέζικο Τούλαμορ Ντιού......                        ah but don't, no don't sink the boat....that you built to keep afloat....  http://youtu.be/Svc4Ibm2Orw