Είναι τόσο ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ανακουφιστικό (μην πω συγκινητικό) να βρίσκεις μια μπάντα που έχει ακριβώς ΟΛΑ όσα θες και τίποτα απ' όσα απεχθάνεσαι. Και μάλιστα την κατάλληλη χρονική στιγμή για σένα! Τη στιγμή δηλαδή που αρχίζεις να πιστεύεις οτι οι ψαγμένες παραγωγές κολλήσαν ανεπιστρεπτί στα sludge-o-stoner-o-vintage-ο-σκατόψυχα γκρουπ και οτι το κλασσικό heavy θα μαγειρεύεται από 'δώ και πέρα αποκλειστικά σε pro-tools κατσαρόλες για να σερβιριστεί σαν νερόβραστο PC-metal. Και σου 'ρχονται μπαρουτοκαπνισμένοι οι High On Fire…… επικοί rock 'n roll βάρβαροι με το ένα πόδι στο doom και το άλλο στους Slayer, με μερακλήδικες sludge στιγμές και riffs μεγατόνων, με στίχους για δράκους και βασιλιάδες και μάχες, με εξώφυλλα υπερακαυλωτικά και την ανάσα να βρωμάει αλκοόλ και αλητεία… Ε, ακαριαία σε καρφώνει το βέλος του έρωτα και μετά ψάχνεσαι να δεις τι ήταν αυτό που σε χτύπησε! Καμαρώνεις φυσικά και επειδή όλα αυτά προέρχονται από μουσικούς καθόλου τυχαίους, με παρελθόν σε γκρουπ σαν τους Sleep ή τους Ζeke(;!)(και holy terror o jeff matz!) που παιχτικά σκίζουν, αλλά και επειδή επιτέλους η βρωμιά και η βαρβατίλα εκσυγχρονίζονται με άποψη και χωρίς καγκουριές.
Όσον αφορά τώρα το τελευταίο τους πόνημα θα ξεκινήσω με την φράση "ΠΟΣΟ ΜΑ ΠΟΣΟ ΑΔΙΚΗΘΗΚΕ ΤΟ SNAKES FOR THE DIVINE ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ;;;". Η απάντηση στην ρητορική αυτή ερώτηση είναι φυσικά "ΠΟΛΥ!". Τώρα βέβαια άρχισε να βγαίνει και όλο το φαρμάκι για τον ήχο του συγκεκριμένου άλμπουμ στα blogs, παρασέρνοντας αδίκως βέβαια και ολόκληρο το δίσκο σε χαρακτηρισμούς του στυλ "χλιαρό" ή "αδύναμο" ενώ όταν κυκλοφόρησε οι ίδιοι τύποι έπλεκαν διθύραμβους. Φυσικά και διαφωνώ με τους παραπάνω χαρακτηρισμούς αφού τον θεωρώ συνθετικά τουλάχιστον ισάξιο του κολοσιαίου "Death is This Communion" αλλά δεν μπορώ και να μην κλάψω όταν το φαντάζομαι με την παραγωγή του Κurt Ballou του τελευταίου άλμπουμ. Γιατί πραγματικά θεωρώ οτι ο ήχος που έβγαλε ο αγαπημένος μας μαϊντανός στο "De Vermis Mysteriis" είναι απλά ο πιο ΤΑΙΡΙΑΣΤΟΣ στο ύφος της μπάντας που έχει γίνει ως τώρα. Τελος. Δύναμη σώστα κατανεμημένη, καθαρό αλλά όχι γυαλισμένο, γρέζι χωρίς θόρυβο και όγκος χωρίς μπούκωμα. Η απόδοση δε των μελών στα όργανά τους γαμεί και κέρναει όλο το μαγαζί με άνεση, ειδικά το απίστευτο drumming του Kensel και τα φωνητικά του Pike.
Και πάμε στις συνθέσεις. Εντύπωση κάνει το πόσο απίστευτα ζυγισμένο όσον αφορά την ποικιλία και την εναλλαγή ταχύτητων είναι ολόκληρο το άλμπουμ. Μόνο και μόνο το θρασάτο "fertile green" να βάλεις δίπλα στο ντιπ για ντιπ sleep-άτο "madness of an architect" καταλαβαίνεις για πόση ποικιλία μιλάμε. Πρόσθεσε σ' αυτά το γλυκούλι instrumental "samsara" και το μονολιθικό πολεμικό άσμα "warhorn" και έχεις μια έξτρα δυναμωτική High on Fire σούπα που πολύ δύσκολα θα βαρεθείς ή θα μπουχτίσεις. Κανα δυο ακόμα πραματάκια που δεν γίνεται να μην αναφέρω είναι η αίσθηση οτι πρώτον έχουμε να κάνουμε προφανώς με το πιο ώριμο εως τώρα άλμπουμ της μπάντας αλλά, και οτι υπάρχει κάτι το ανανεωτικό στον αέρα που υπόσχεται πράγματα για το μέλλον. Επίσης έχω την αίσθηση οτι το συγκεκριμένο άλμπουμ φέρει ισχυρότερη από ποτέ την σφραγίδα της μπάντας, κάτι που κατά τη γνώμη μου επιτυγχάνεται ΜΟΝΟ όταν η μπάντα έχει ωριμάσει αρκετά και φυσικά βρίσκεται στο peak της καριέρας της. Με λίγα λόγια αυτή η κυκλοφορία θα αποτελέσει στο μέλλον σημείο αναφοράς για την μπάντα και ίσως και την έναρξη μιας καινούργιας εποχής για την δισκογραφική πορεία της.
LET THE WARHORN ROAR!!!
ΥΓ. ΓΙΑΤΙ ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΧΩΡΙΣ ROPER????!!! κλαψ, σνιφ, λυγμ…..
και μια δική μου πρόταση να νιώσω καλύτερα και να αποκαταστήσω την δικαιοσύνη "κλεβοντας" τους Grand Magus :P
