Στην αρχή ήταν απλά παρέα, μαζί στο σχολείο, στα παιχνίδια, στην αλητεία. Έλα όμως που ο Μπούφος είχε (κλασικά) ένα ξάδερφο που κάποια στιγμή (πρέπει να ήμουν στην Α' γυμνασίου) έφερε μερικά βινύλια... Μάθαμε τους Iron Maiden, Accept, Running Wild, Judas Priest, Motorhead, Venom... Αυτό ήταν!!! Αγοράζαμε κασσέτες "με το κιλό" και γράφαμε τα βινύλια που μας έφερνε ο ξάδερφος Ντίνος. Δεν έπαιζαν λεφτά για να αγοράσουμε δίσκους, άσε που το μοναδικό δισκάδικο που είχε Metal βινύλια τα πουλούσε 4000 δρχ το "μονό", και 7500 δρχ το "διπλό" βινύλιο. Τότε ήταν πολλά λεφτά αυτά. Έπειτα ήταν ένας τύπος (Στέργιος) που δούλευε στον πατέρα του Μπίλη (ο Μπίλης αργότερα ο τραγουδιστής της μπάντας) που όλο ξεχνούσε κάτι κασσέτες τύπου "Testimony of the ancients" και "Cause of death". Tότε δεν ήταν εύκολο να βρείς Metal μουσική, το Hammer έφθανε 1 μήνα αργότερα στην επαρχία. Η μόνη λύση για να ακούσεις καινούριες κυκλοφορίες ήταν το ραδιόφωνο. Ατελείωτες κασσέτες γράφτηκαν από την εκπομπή του Στασινόπουλου.
Μετά από 2 χρόνια έπεσε στα χέρια μας το 7" "Dawn of the iconoclast", ταυτόχρονα γνωρίσαμε τον Φοίβο (αργότερα ο ντράμερ) από τον οποίο γνωρίσαμε μπάντες όπως Amorphis, Therion, Skyclad... Kάπου εκεί αποφασίσαμε να κάνουμε τη δική μας μπάντα. Κανένας από εμάς δεν ήξερε να παίζει ούτε είχε μουσικό όργανο (εκτός του Μπούφου / φλάουτο). Χρήματα δεν υπήρχαν. Μοιραία η κιθάρα ήταν η κλασική του πατέρα μου, τα τύμπανα ήταν συσκευασίες (γίγας) από απορρυπαντικό πλυντηρίου, ένα "πουφ" σκαμπό, και η ηλεκτρική σόμπα (πιατίνι). Τέλος το φλάουτο του Μπούφου. Παίξαμε στο δωμάτιό μου, στα υπόγεια των σπιτιών μας, στα δώματα (ταράτσες), στο ποτάμι... όπου μπορούσαμε να κάνουμε την κάβλα μας χωρίς να μας τα πρήζουν. Η σύνθεση των τραγουδιών έγινε με τις κλασικές κιθάρες.
Όταν είχαμε έτοιμα 2-3 τραγούδια, καταλάβαμε πως για να τα γράψουμε στο στούντιο θα έπρεπε πρώτα να κάνουμε κάποιες πρόβες με κανονικά όργανα και να βρούμε λεφτά για το στούντιο. Ο Φοίβος αγόρασε τύμπανα, εγώ δανείστηκα κιθάρα, ο Μπούφος δούλεψε σε βυρσοδεψείο, εγώ λουστραδόρος σε βιοτεχνία επίπλων, μαζεύτηκαν τα λεφτά, κάναμε πρόβες (στο δωμάτιο του Αντώνη / θενκς). Κατεβήκαμε Αθήνα, γράψαμε, όλα καλά. Μετά το στείλαμε στο Hammer και περιμέναμε...
Μετά από μερικούς μήνες και ενώ είχαμε χωριστεί (στρατός / σπουδές) με πέρνει τηλέφωνο ο Φοίβος και μου λέει ότι στο καινούριο Hammer έχει την κριτική του ντέμο μας. Ρίξαμε πολύ γέλιο... αμήχανα, υστερικά, χαρούμενα... Κουτσά στραβά κάναμε 2 live (Λάρισα, Θεσ/νίκη). Ως εκεί ήταν. Επειδή υπήρχαν όμως καμιά 15αριά ακυκλοφόρητα τραγούδια είπαμε σε κάποια φάση μετά από 15 χρόνια να τα γράψουμε και να βγάλουμε ένα δίσκο... αλλά δε βγάλαμε άκρη μεταξύ μας. Για τα πρακτικά να πω ότι το ντέμο πούλησε περίπου 300 κόπιες και δώσαμε περίπου 100 σε zine με υπόσχεση πως θα μας στείλουν ένα τεύχος με τη κριτική / συνέντευξη, όμως δεν έστειλε
ΟΥΤΕ ΕΝΑ από τους 100... χαχαχχαχα... Τέσπα αυτή ήταν η μπάντα μου, παραθέτω μερικές φώτο αντιπροσωπευτικές της εποχής και του κλίματος, όπως και τα 2 τραγούδια του demo.
Στη πορεία της μπάντας, μπήκαν οι: Γιακ - μπάσο, Θανάσης - δευτερη κιθάρα, Μπέλος- μπάσο.
