Διαλύθηκε ένα ακόμα κόσμημα της παραδοσιακής ναυπηγικής

Υπομονετικά περίμενε μέρες ολόκληρες έως ότου έρθει η σειρά του και να υποστεί την βαρβαρότητα της καταστροφής το καΐκι «Παναγιά», στην περιοχή του Θόλους της Χίου.
Όπως ενημερώνει με ανάρτησή του στην προσωπική του σελίδα στο Fecebook ο κ. Αντώνης Τσατσαρώνης (Antonis Tsatsaronis) «είκοσι χρονών σκάφος, το τελευταίο από τις ξύλινες ανεμότρατες φτιαγμένο με περίσσιο μεράκι στην Καβάλα. Σκαρί υπέροχο, ένα αριστούργημα της ελληνικής παραδοσιακής ναυπηγικής και μαστοριάς που θα μπορούσε να ζήσει

Καθετή με προοπτικές

Ποιο είναι το ζητούμενο προετοιμάζοντας μια εκδρομή για ψάρεμα; Ενα καλό αποτέλεσμα! Τα καλά ψαρέματα γίνονται συνήθως σε ξέρες, τραγάνες, λασποτραγάνες και τόπους με μαρουλάκι, χωρίς να περιφρονούμε τις αποχές σε απότομους και κοφτούς κάβους ή τις αποχές ξερών, που μπορεί να δίνουν λίγα ψάρια, αλλά πολύ μεγάλα σε μέγεθος. Αυτούς τους τόπους αναζητάμε και τους βρίσκουμε με το βυθόμετρο - fish-finder του σκάφους μας.

Το Ψάρεμα και τα Μυστικά του .... Επιλέγοντας αγκίστρια

Η σωστή επιλογή ενός αγκιστριού βασίζεται ουσιαστικά σε ένα και μοναδικό κριτήριο, την επιλογή του κατάλληλου είδους και μεγέθους για το είδος του ψαρέματος που σκοπεύουμε να κάνουμε και αυτό αφορά και το είδος των ψαριών που ευελπιστούμε να πιάσουμε.
Η πρώτη επαφή ενός νέου ερασιτέχνη ψαρά με κάποια αγκίστρια είναι στα καταστήματα ειδών αλιείας. Η κλασσική δήλωση ότι «θα ήθελα και κάποια αγκίστρια» είναι συνήθως η

Ψάρεμα. Μικρά Μυστικά που κάνουν την Διαφορά!

Το ψάρεμα έχει πολλά μικρά μυστικά, που μπορούν να μας φανούν χρήσιμα και να βελτιώσουν τα αποτελέσματα των ψαρεμάτων μας, αλλά και να μας λύσουν τα χέρια σε πολλές περιπτώσεις.

Αυτά τα μικρά και χρήσιμα, είναι γνώσεις και εμπειρίες που μεταφέρονται από στόμα σε στόμα και από γενιά σε γενιά, η ακομα μπορεί να αποτελούν νέες ιδέες και παρατηρήσεις των σημερινών ψαράδων. Παρακάτω θα διαβάσουμε και θα θυμηθούμε όσα από αυτά μπόρεσα να ανασύρω από την μνήμη μου και ελπίζω ότι αρκετά θα φανούν και σε εσάς χρήσιμα.

Πώς πιάνεις την συναγρίδα με παραγάδι

Τη λένε και «άλογο της θάλασσας» κι όχι άδικα…

Η συναγρίδα έχει χρώμα ροζ και γκριζομπλέ, είναι πολύ ευκίνητη και διαθέτει φοβερά δόντια. Είναι ψάρι της τραγάνας και της ξέρας, δεινός κυνηγός στα καθαρά νερά, όπου ζει σε κοπάδια.
Ψαρεύεται με χοντρά παραγάδια, δίχτυα και σύρτες βυθού με καταπληκτικά αποτελέσματα.

Βαθιά καθετή - Παράμαλλα χωρίς να βυρινιάζουν, χάνους ή μπαλάδες

Oταν ψαρεύουμε σε μεγάλο σχετικά βάθος, 60 έως 90 μέτρα, ιδιαιτέρως σε βαθιά τραγάνα που κρατάει χάνους ή μπαλάδες, κατά το ανέβασμα των ψαριών τα παράμαλλα βυρινιάζουν με αποτέλεσμα η αρματωσιά μας να αχρηστεύεται, σε βαθμό ώστε να χρειάζεται αλλαγή κάθε δυο ριξιές. Eίμαστε οπότε αναγκασμένοι εκ των πραγμάτων να προβούμε σε αλλαγή της αρματωσιάς το οποίο σημαίνει: Πρώτον, αφιέρωση πολύτιμου χρόνου για την αντικατάσταση και δεύτερον, χρήματα για την αγορά υλικών.

Τυχερή ψαριά για παγκόσμιο ρεκόρ

Ένας συνταξιούχος αστυνομικός δεν φανταζόταν ποτέ όταν ξεκινούσε για ψάρεμα ότι η μέρα του θα είχε τέτοια περιπετειώδη και εντυπωσιακή εξέλιξη!

Το βράχωμα και το ξεβράχωμα των ροφών

Στους φίλους που έφυγαν....

Όταν συμβαίνει να βραχώνει ένα μαύρο ψάρι το μόνο σίγουρο είναι πως κάτι δεν έχουμε κάνει καλά. Μπορεί να δηλώνει αδυναμία εξοπλισμού, απειρία, απερισκεψία, κακή εκτίμηση της απόστασης βολής και ενίοτε του μεγέθους του θηράματος, βιασύνη προκειμένου να κατακτήσουμε το τρόπαιο που θα μας κατατάξει (νομίζουμε) μεταξύ των μεγάλων (νομίζουν) του χώρου.

Η αλήθεια είναι πως το βράχωμα δε θα πρέπει να συμβαίνει ποτέ! Δυστυχώς όμως κάποιες φορές θα συμβεί. Τότε λοιπόν θα πρέπει να γνωρίζουμε κάποια πράγματα που θα μας βοηθήσουν να έχουμε ένα καλό τελικό αποτέλεσμα και για το ψάρι αλλά περισσότερο για μας, επιστρέφοντας τον εαυτό μας σώο και αβλαβή εκεί που οι δικοί μας περιμένουν να επιστρέψουμε........

Τι σημαίνει βράχωμα; Είναι πιθανό οι καινούργιοι φίλοι του υποβρύχιου κυνηγιού να το έχουν ακούσει αλλά να μη καταλαβαίνουν για ποιο πράγμα μιλάμε. Όταν λοιπόν έχουμε χτυπήσει ένα ροφό σε όχι καίριο σημείο, τότε αυτός έχει τη δυνατότητα να εισχωρήσει σε ένα στενό σημείο του θαλαμιού του που πολλές φορές ίσα που τον χωράει και εκεί να ανοίξει τα βραγχιακά του επικαλύμματα και να ορθώσει τα ισχυρά ραχιαία αγκάθια του ακουμπώντας τα στην οροφή του σημείου που κατέφυγε. Με λίγα λόγια να στριμωχτεί σε αυτή τη στενωσιά και τεχνικά να διογκώσει το σώμα του, αντιστεκόμενος με αυτό τον τρόπο στον δύτη που προσπαθεί να τον τραβήξει βίαια έξω.

Αναζητώντας λοιπόν νέοι φίλοι μου το πρώτο σας αξιόλογο μαύρο, έχετε κατά νου πως δεν είναι αρκετό μόνο να το δείτε, ούτε καν να το πετύχετε σε κάποιο σημείο του σώματός του. Θα πρέπει να ευνοήσουν όλες οι συνθήκες για να σας συνοδέψει από την πρώτη κιόλας βουτιά σας στην επιφάνεια.
Τα μεσαία δε μεγέθη ψαριών 5 - 10 κιλά έχω παρατηρήσει πως βραχώνουν ευκολότερα και μάχονται για τη ζωή τους με περισσότερο πείσμα από τα μεγαλύτερα του είδους.

Κατά το παρελθόν έχουν αναφερθεί ξεβραχώματα με τη βοήθεια γρύλλων αυτοκινήτων, λοστών για μετακίνηση ογκόλιθων και ακόμα πριόνισμα μέρους των βραχωμένων ροφών, έτσι για να μη φύγουν οι χασάπηδες από τη θάλασσα χωρίς λίγο φαγητό.
Δε ξέρω τι πιστεύετε εσείς αλλά για μένα αυτό δεν είναι υποβρύχιο κυνήγι. Ίσως να είναι κάτι άλλο αλλά υποβρύχιο κυνήγι δεν είναι με τίποτα!!!

Όταν εντοπίσουμε ένα μεγάλο μαύρο και πριν επιχειρήσουμε να το συλλάβουμε , θα πρέπει να εκτιμήσουμε πρώτα την κατάστασή μας. Αν δηλαδή βρισκόμαστε σε μια καλή μέρα όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχολογικά. Το ίδιο ακριβώς πρέπει να γνωρίζει και ο συνάδελφος που μας συνοδεύει. Αν σε έναν από τους δύο κάτι δεν πάει καλά, τραβιόμαστε παραέξω και κυνηγάμε σκάρους. Σαφώς, η γενική γνώση των ορίων μας δεν αρκεί, αφού η μία μέρα είναι διαφορετική από την άλλη. Το ίδιο συμβαίνει και από βουτιά σε βουτιά. Μπορεί να διαπιστώσουμε μεγάλες διαφορές από τη μία στιγμή στην άλλη. Το ότι κάποια στιγμή βουτήξαμε και επιχειρήσαμε επιτυχώς ξεβράχωμα στα τάδε μέτρα δε σημαίνει πως μπορούμε να το κάνουμε με την ίδια άνεση και σήμερα.

Σεβόμαστε λοιπόν το ξένο περιβάλλον που μας φιλοξενεί και προσπαθούμε να ακούσουμε με προσοχή αυτά που προσπαθεί να μας πει ο οργανισμός μας. Η βουτιά δεν πρέπει να εκβιάζεται.

Το μοναδικό σημείο που πρέπει να χτυπηθεί ο μεγάλος ροφός είναι το κεφάλι του. Σημείο G η περιοχή ανάμεσα από τα μάτια του και δύο - τρία εκατοστά προς τα πίσω.
Μην προσπαθήσει κανείς να πάρει ροφό στην τρύπα αν αυτός δεν έχει στρέψει το κεφάλι προς το μέρος του. Αν τον χτυπήσεις στο σώμα του έχεις δηλώσει αμέσως εθελοντής ταλαιπωρίας.
Το ψάρι της φωτογραφίας, μου κόστισε πάνω από τέσσερις ώρες ταλαιπωρίας επαναλαμβανόμενων βουτιών επειδή δεν είχα τη σύνεση να το χτυπήσω στο κεφάλι.

Όταν το βράχωμα είναι εξασφαλισμένο και πρόκειται να ξεκινήσουμε την επίπονη διαδικασία του ξεβραχώματος καθαρίζουμε το χώρο που θα κινούμαστε από κάθε επικίνδυνο αντικείμενο για τις ανεμπόδιστες βουτιές μας. Προσέχουμε για ξεχασμένα παλιά παραγάδια ή δίχτυα τα οποία πολύ προσεχτικά απομακρύνουμε από το χώρο δράσης μας. Μεγάλη προσοχή χρειάζεται στο σκοινί του όπλου το οποίο στο μεταξύ η άνωση θα το έχει ωθήσει προς την επιφάνεια και θα αιωρείται. Το σχοινί του είναι πολύ πιθανό να μας εμποδίζει, οπότε και το παραμερίζουμε σε σημείο που δεν θα ενοχλεί.

Στη σημαδούρα μας πρέπει να υπάρχει οπωσδήποτε μια βέργα από την οποία θα έχουμε αφαιρέσει το φτεράκι . Η άφτερη αυτή βέργα θα αποτελέσει ένα καλό εργαλείο στην περίπτωση που το θήραμά μας είναι ακόμα ζωντανό. Λίγες βολές ανάμεσα από τα μάτια του θα λυτρώσουν αυτό και θα ταλαιπωρηθούμε λιγότερο εμείς. Τα βραγχιακά του επικαλύμματα στην περίπτωση θανάτωσης θα χαλαρώσουν και η έξοδος του ψαριού θα γίνει πιο εύκολα . Και μια και μιλάμε για τα βράγχια του ροφού ποτέ δε θα βάλουμε το χέρι μας σε αυτά. Αν ένας μεγάλος ροφός αποφασίσει να τα κλείσει δε θα είναι καθόλου εύκολο να το ξαναβγάλουμε από εκεί. Χώρια που όταν το καταφέρουμε θα δούμε πως αποκτήσαμε ένα καταματωμένο χέρι.
Χρήσιμο επίσης θα ήταν να κουβαλάμε μαζί μας και την παλιά λαβή ενός όπλου που να ταιριάζει φυσικά στη βέργα που έχει χτυπήσει το ψάρι. Αν φτάνουμε την άκρη της βέργας μπορούμε να προσαρμόσουμε επάνω της τη σκέτη λαβή και να δημιουργήσουμε έτσι ένα πολύ ικανό ξεβραχωτήρι.

Πριν από κάθε βουτιά αγγίξτε το μαχαίρι ή καλύτερα τα μαχαίρια σας και βεβαιωθείτε πως βρίσκονται ασφαλισμένα στη θέση τους και σε άμεσα προσβάσιμα σημεία για τα χέρια σας. Εννοείται πως γνωρίζουμε για την αποτελεσματικότητά τους στο κόψιμο και πως δεν έχουν στομώσει η σκουριάσει. Το μαχαίρι του ποδιού να βρίσκεται στο εσωτερικό σημείο της γάμπας και όχι στο εξωτερικό μειώνοντας έτσι τους κινδύνους μπλεξίματος. Τυχόν ψαροβελόνες μέσης πρέπει να αφαιρούνται άμεσα και κατά την έναρξη κάθε κατάδυσης ο αναπνευστήρας να παραδίδεται στα χέρια του ζευγαριού.
Ο γάντζος πρόκειται για ένα εργαλείο που παραπέμπει σε μάλλον προϊστορικές εποχές. Όταν τον έχεις μαζί σου αισθάνεσαι πως θα σε βοηθήσει σε ξεβραχώματα και τότε δεν προσέχεις τις βολές σου στα μεγάλα μαύρα και μπλέκεις. Παρόλα αυτά μπορεί να σε γλυτώσει από πολύωρες καταστάσεις αν τον χρησιμοποιήσεις σωστά. Επέλεξε μια γερή ανοξείδωτη κατασκευή ειδικά αν αυτός που θα αγοράσεις είναι πτυσσόμενος. Πιστεύω πάντως πως το μοντέρνο κυνήγι θέλει σίγουρες βολές και ψάρια έξω από τρύπες.

Τέλος ποντίζουμε το αποσπώμενο της σημαδούρας μας σε τέτοιο σημείο που να μη μας ενοχλεί το σκοινί της. Πρώτα παρατηρούμε την κατεύθυνση των ρευμάτων και μετά το ποντίζουμε. Δεν είναι παράξενο αν έχουμε παρατήσει το βαρίδι οπουδήποτε, σε κάποια από τις αναδύσεις μας το σκοινί της σημαδούρας να μας βρεθεί εμπόδιο.
Εννοείται πως αν έχουμε βάρκα δεν την αγκυροβολούμε κοντά ή ακόμα χειρότερα πάνω από το σημείο βραχώματος.

Αν ένα κομμάτι της βέργας μας φαίνεται έξω από το θαλάμι του ψαριού είναι ενθαρρυντικό για τη συνέχεια. Αν η βέργα φαίνεται και κινείται από τα σπαρταρίσματα του μαύρου είναι π ά ρ α πολύ ενθαρρυντικό! Αν η βέργα είναι σε σημείο που δεν πιάνεται από το χέρι μας και μάλιστα ακίνητη ετοιμαστείτε για τη μάχη που πρόκειται να αρχίσετε.
Το αίμα σε συνδυασμό με την θολούρα θα δημιουργήσουν ένα απροσπέλαστο εμπόδιο για την οπτική μας επαφή με το σημείο που έχει καταφύγει γιαυτό δεν θα πρέπει να βιαστούμε τραβώντας κάτι το οποίο δεν πρόκειται να ξεκολλήσει από εκεί που βρίσκεται, αφού δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε σε πιο σημείο έχει στριμωχτεί και τι εμπόδια μεσολαβούν σε αυτό και εμάς.
Αφήνουμε λοιπόν κάποιο χρόνο να κυλήσει προκειμένου να καθαρίσει το θαλάμι του χτυπημένου ψαριού ή μπορούμε να κάνουμε ελαφριές πεδιλιές έξω από την τρύπα για να βοηθήσουμε στο γρηγορότερο καθάρισμα της θολότητας.

Αν ένας ροφός έχει βραχώσει για τα καλά δεν υπάρχει κανένας λόγος βιασύνης. Δεν υπάρχει περίπτωση να πάει πουθενά. Αυτό σημαίνει πως από βουτιά σε βουτιά έχουμε την ακριβή πολυτέλεια της απόλυτης χαλάρωσης. Αν είστε αγχωμένοι με την ιδέα του βραχωμένου θηρίου, κάντε μια βόλτα γύρω και ξεχαστείτε παρατηρώντας την γαλήνη του γύρω βυθού.
Γύρω από το χτυπημένο ψάρι είναι πολύ πιθανό να ξετρυπώσουν και άλλοι κάτοικοι του βυθού και μάλιστα πολύ κοντά στο θαλάμι που επιχειρούμε. Μου έχει τύχει να μαζεύονται διάφορα ψάρια κατά τη διάρκεια ξεβραχώματος και να παρατηρούν αυτά που συμβαίνουν. Ο νους μας όμως θα πρέπει να είναι στο χτυπημένο ψάρι και μόνο εκεί.

Μεγάλη προσοχή στις αναπνοές πριν την κατάδυση. Μπορεί άθελά σου να υπεραεριστείς. Βαθιές εισπνοές λοιπόν και πολύ αργές εκπνοές θα σας χαλαρώσουν πριν τη βουτιά στην επιφάνεια και θα διατηρήσουν τα επίπεδα των αερίων εκεί που πρέπει. Όσο βρισκόμαστε στον πυθμένα θα πρέπει συνεχώς να έχουμε κατά νου και την ανάδυση. Τα αποθέματα του οξυγόνου θα πρέπει να είναι υπεραρκετά για μια πολύ άνετη έξοδο από το νερό, λαμβάνοντας υπόψη ότι με το μυϊκό έργο που θα επιτελέσουμε, τα αποθέματα αυτά θα εξαντληθούν πολύ πιο γρήγορα απ΄ότι σε μια κατάδυση ρουτίνας.
Όταν κατά τη διάρκεια μιας κατάδυσης καταλάβουμε πως δεν θα έχουμε μια απολύτως άνετη ανάδυση είτε λόγω άγχους, είτε λόγω ελλιπούς εισπνοής αέρα, είτε λόγω κακών εξισώσεων ή και για οποιονδήποτε άλλο λόγο, θα πρέπει να διακόψουμε την κατάδυση αυτή άμεσα! Θα έχουμε πολλές ευκαιρίες να επιτύχουμε την άνετη βουτιά. Η βιασύνη είναι ο εχθρός και η λογική ο σύμμαχος.

Τελευταία ένας καλός φίλος και εξελισσόμενος ψαροκυνηγός από τα μέλη μας εδώ στο GD μου εξομολογήθηκε πως χρησιμοποίησε πέντε μήκη σκοινιού στο δυνατό του όπλο για να πάρει ένα ροφό. Το ψάρι χάθηκε. Όλα τα άλλα τα είχε κάνει τέλεια. Τα πέντε όμως μήκη σκοινιού σημαίνουν για το ψάρι οκτώ ολόκληρα μέτρα ελευθερίας κινήσεων αν η βέργα μας δεν το έχει πλήξει καίρια. Φαντάζεστε που θα ήθελε να καταφύγει ένα πονεμένο και τρομαγμένο πλάσμα; Εγώ φαντάζομαι στο βαθύτερο, σκοτεινότερο και στενότερο σημείο μιας μεγάλης συστάδας βράχων. Και μετά το ψάρι αυτό δε βγαίνει, όσο καλή διάθεση και να έχουμε να το καταφέρουμε!

Έχοντας μεγάλη εμπειρία στο κυνήγι των επινέφελων καταθέτω πως την τελευταία δεκαετία δεν μου έχει συμβεί κανένα βράχωμα. Είναι κάτι για το οποίο θα ήθελα να μου επιτρέψετε να αισθάνομαι κάποια υπερηφάνεια σαν αποτέλεσμα στην προσπάθεια να εξελίξω το κυνήγι μου. Όταν αντιληφθώ ροφό ικανού μεγέθους έξω από το θαλάμι του, η πρώτη μου κίνηση είναι να μαζέψω στο μουλινέ τα δύο από τα τρία μήκη του σκοινιού του όπλου μου και να χαλαρώσω το φρένο του. Όταν φθάσω σε απόσταση βολής, το ένα χέρι πιέζει την σκανδάλη του όπλου και το άλλο βρίσκεται σε ετοιμότητα. Αμέσως μετά το πάτημα της σκανδάλης το ελεύθερο χέρι πιάνει το σκοινί τραβώντας το ψάρι προς το μέρος μου. Ταυτόχρονα με ισχυρές πεδιλιές απομακρύνομαι από τα βράχια που χτυπήθηκε ο ροφός. Όλα αυτά συγχρονισμένα δίνουν εκπληκτικά πολλές πιθανότητες να αναδυθώ με το θήραμα από την πρώτη κιόλας βουτιά.

Στις περιπτώσεις που η βολή έχει γίνει στον προθάλαμο και διαπιστώνω την παραμικρή κόντρα εκ μέρους του ψαριού αναδύομαι ελευθερώνοντας σκοινί από το μουλινέ μέχρι την επιφάνεια. Προσοχή! Εδώ δεν αφήνω καθόλου να χαλαρώσει το τεντωμένο σκοινάκι. Ο ροφός θα πάρει τα παραμικρά μπόσικα και θα τα εκμεταλλευτεί. Μέχρι να αναδυθώ αισθάνομαι την τάση του. Καταλαβαίνω πόση δύναμη διαθέτει ή πόσο καίρια χτυπήθηκε. Στην επιφάνεια καταλύτης είναι το ζευγάρι μας.
Ο ένας συντηρεί το τέντωμα του σκοινιού με συνεχείς πεδιλιές και ο ξεκούραστος βουτάει. Όταν ο καταδυόμενος φθάσει στο επιχειρησιακό βάθος και πιάσει τη βέργα, το ζευγάρι θα πρέπει να χαλαρώσει το τέντωμα. Μετά είναι θέμα δυνατού και αποφασιστικού τραβήγματος για να εξέλθει από το προθαλάμι και να βρεθεί στα χέρια μας.
Κάποιες φορές δεν χρειάζεται μόνο να τραβάμε αλλά και να σπρώχνουμε. Αυτό ενδέχεται να δημιουργήσει στο ψάρι μια χαλάρωση για δέκατα του δευτερολέπτου αφού νομίζει πως το μέλημα του εχθρού του είναι το ωθήσει προς τα βαθύτερα σημεία του θαλαμιού. Τότε σε μια πιθανή του αντίδραση να ξαναβολευτεί στο αρχικό σημείο το ένα χέρι μας πρέπει να είναι σε ετοιμότητα να τραβήξει το σκοινί ή ακόμα καλύτερα τη βασική βέργα.
Αν αυτή η μέθοδος δεν αποδώσει με τις δύο ή τρεις φορές δε θα αποδώσει ποτέ στο ίδιο ψάρι.

Μη πιστεύετε πως μόνο η μυϊκή σας δύναμη είναι αυτή που θα σας χαρίσει το βραχωμένο ψάρι. Σαφώς και αυτή παίζει κάποιο ρόλο, αλλά τον ρόλο του πρωταγωνιστή τον έχει το μυαλό μας. Μην ανεβοκατεβαίνετε άσκοπα τραβολογώντας μια βέργα επίσης άσκοπα. Ειδικά μετά από ισχυρά τραβήγματα αν καταλάβετε πως το ψάρι δεν έχει μετακινηθεί ούτε εκατοστό. Αυτό θα σας εξουθενώσει πολύ σύντομα. Και σωματικά και ψυχολογικά. Κάντε ένα νοερό πλάνο πριν από την κάθε βουτιά σας. Αξίζουν κάποιες βουτιές για να παρατηρήσετε μόνο και μόνο πως έχει η κατάσταση. Ψάξτε για άλλα προσβάσιμα σημεία για το όπλο σας. Κάποιες φορές η λύση μπορεί να έρθει από ένα νέο χτύπημα στο κοτσάνι της ουράς με μια βέργα με φτεράκι. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει ένα καλό μοχλό τραβήγματος και να αλλάξει την κατάσταση υπέρ μας.

Κοιτάξτε για τα σημεία του θαλαμιού που καταφέρνει να εισχωρήσει το φως της ημέρας. Μπορεί να πρόκειται για άλλες εισόδους - εξόδους και να είναι κατά πολύ προτιμότερο να επιχειρήσουμε από αυτές αντί αυτής που χτυπήθηκε το ψάρι.
Αν ανακαλύψετε να ανοίγματα αυτά και πριν κάνετε οτιδήποτε αναδυθείτε, σκεφτείτε και κάντε ένα νέο πλάνο επιχείρησης . Μη φορτώσετε χωρίς λόγο με βέργες το ροφό, αυτό ενδέχεται να δυσκολέψει περισσότερο μια ήδη δύσκολη κατάσταση.

Όταν θα χρειαστεί να τραβήξουμε προσπαθούμε με μικρά, δυνατά και απότομα τραβήγματα. Αν ο ροφός ξεκολλάει εκατοστό - εκατοστό θα το καταλάβουμε. Η συνεχόμενη έλξη αποδυναμώνει περισσότερο εμάς και λιγότερο το ψάρι. Άσε που συνήθως δεν είναι αποτελεσματική.
Δεν κάνουμε ποτέ σπείρες το σκοινί του ψαροτούφεκου γύρω από το χέρι μας και δε χωνόμαστε σε τρύπες που μπορεί να προκαλέσουν το δικό μας βράχωμα!

Με την πάροδο της ώρας και μετά από κάμποσες ανεπιτυχείς προσπάθειες, θα αρχίσει να επέρχεται η κόπωση. Οι πιθανότητες για κάποιες κράμπες αυξάνονται, το γαλακτικό οξύ δεν θα επιτρέψει στους μύες των ποδιών να λειτουργούν σωστά. Αυτά σε συνδυασμό με το κρύο που πιθανά επικρατεί στον πυθμένα και με το άγχος για να ξεμπερδεύουμε γρήγορα, μπορεί να οδηγήσουν σε επικίνδυνο περιστατικό.
Εδώ τα μεγάλα διαλλείματα επαναφοράς θα μας βοηθήσουν να κρατήσουμε το σώμα μας σε καλή κατάσταση, αλλά περισσότερο να διατηρήσουν την διαύγεια του νου σε επιθυμητά επίπεδα. Αν υπάρχει σκάφος κοντά μας θα βοηθήσει πολύ στην ξεκούρασή μας. Αν δεν υπάρχει, καλό θα ήταν να αναζητήσουμε την έξοδο από τη θάλασσα για την αναπλήρωση των χαμένων υγρών του οργανισμού και γιατί όχι για ένα ημίωρο υπνάκο.

Κατά τα χειμερινά ξεβραχώματα έχουμε εχθρό εκτός των άλλων την υποθερμία και την πολύ μικρή ημέρα. Όποιος αισθανθεί ρίγη που γίνονται όλο και πιο ισχυρά θα πρέπει άμεσα να εξέλθει από τη θάλασσα για να φροντίσει την επαναφορά του εαυτού του σε κανονική θερμοκρασία.

Ένα ερώτημα που μου τίθεται τακτικά είναι στο ποιόν τελικά ανήκει το ψάρι του ξεβραχώματος. Η απάντηση είναι νομίζω αυτονόητη. Δεν ανήκει ούτε σε αυτόν που το χτύπησε ούτε σε αυτόν που το ξεβράχωσε. Ανήκει στην εξόρμηση και σε όσους συμμετείχαν σε αυτή. Έτσι για να μην αιωρείται κανένας ανόητος ανταγωνισμός και για να υπάρχει πάντα η προθυμία και από τα δύο μέρη της επανασυμμετοχής σε ίδιο περιστατικό.

Η επιπολαιότητα δεν θα πρέπει να μας οδηγεί σε κινήσεις με αμφίβολα αποτελέσματα. Στο κάτω κάτω το ζευγάρι μας δεν φταίει σε τίποτα να χάσει την εξόρμησή του για τη δική μας απερισκεψία. Σωστός εξοπλισμός λοιπόν και κρύο αίμα θα μας οδηγήσουν σε θετικό αποτέλεσμα. Λάθος εξοπλισμός (και μιλάω περισσότερο για το όπλο) και ψυχική ταραχή σίγουρα θα μας οδηγήσουν στα οδυνηρά μονοπάτια του ξεβραχώματος.

Όταν δούμε πως ο ήλιος κοντεύει να βασιλέψει τα παρατάμε. Αν η εξόρμηση είναι μονοήμερη τα μαζεύουμε και φεύγουμε. Παραδεχόμαστε την ήττα μας, αναγνωρίζουμε πόσο μικροί είμαστε σε αυτό το ξένο περιβάλλον και αναλογιζόμαστε τα λάθη μας για να μην υπάρξει και άλλη τέτοια φορά. Δεν αξίζει σε ένα βασιλιά να πεθαίνει κατ΄αυτό τον τρόπο. Με τέτοια βασανιστήρια! Δικαιούται ένα αξιοπρεπέστερο τέλος. Και αυτό δεν είναι ποίηση. Είναι μια μεγάλη αλήθεια.
Αν πρόκειται να διανυκτερεύσουμε , καργάρουμε το ψάρι με τη σημαδούρα μας ή με ένα ποντισμένο καλαδούρι μισό μέτρο κάτω από την επιφάνεια και επιστρέφουμε την επόμενη. Στην καλύτερη περίπτωση θα έχει αποφασίσει να εγκαταλείψει την ασφάλεια του θαλαμιού και να ψυχορραγεί εκεί γύρω, οπότε με μια νέα βολή το φέρνουμε στην επιφάνεια. Μη επιχειρήσετε να το πιάσετε με τα χέρια θεωρώντας το νεκρό, γιατί μπορεί να εμπλακείτε σε νέα διαδικασία ξεβραχώματος χωρίς λόγο.
Το άλλο το σενάριο, το άσχημο, είναι το ψάρι να μην έχει κουνηθεί ρούπι από τη θέση του. Προσπαθήστε μερικά τραβήγματα μήπως έχει εξουθενωθεί από την αιμορραγία των βολών και έχει χαλαρώσει το στρίμωγμα του.

Μην υποτιμήσεις ποτέ τη δύναμη που μπορεί να έχει ένα δεκάκιλο ψάρι στο νερό. Είναι ικανό να πάει υποβρύχιο περίπατο τα ογδόντα σου κιλά με μεγάλη άνεση.

Μιλάμε για το ροφό κύριοι! Το βασιλιά των βράχων!
Μιλάμε για το ψάρι φαινόμενο που έχει καταφέρει να κρατήσει κοντά του ένα πολύ μεγάλο αριθμό συναδέλφων υποβρύχιων κυνηγών, στριμωγμένο σε μια σκοτεινή στενωσιά, βραχωμένο από ένστικτο αυτοσυντήρησης, χωρίς την παραμικρή τάση επιθετικότητας..

...απλά αμυνόμενο. 

 

http://www.ftiaxno.gr/2011/08/blog-post.html

Είδη ψαρέματος: Πεταχτάρι

Μια πολύ συνηθισμένη μορφή ερασιτεχνικής αλιείας στην Ελλάδα και Κύπρο
είναι το ψάρεμα με πεταχτάρι από την στεριά η από βάρκα. 

Πρόκειται για πολύ απλό εργαλείο από μακρύ νήμα (παλαιότερα κατασκευαζόταν από υδραίικο σπανό ή λινό, καννάβινο, ενώ σήμερα αποκλειστικά και μόνο από συνθετική πετονιά), με δύο ή περισσότερα αγκίστρια και με μια ή δυο μολυβήθρες.

Το πεταχτάρι δολώνεται με γαρίδα, ψαράκια, σκουλήκι, καραβίδα ή καλαμάρι (για νυχτερινό ψάρεμα) και με αυτό συλλαμβάνονται μουρμούρες, λαβράκια, σαργοί, σπάροι κ.ά. και την νύχτα ροφοί , μεγάλα πετρόψαρα μουγγριά. 

Το πεταχτάρι είναι ο πιο συνηθισμένος τρόπος ψαρέματος των αρχάριων ερασιτεχνών ψαράδων. Στις πιο εξελιγμένες μορφές του, η πετονιά είναι τυλιγμένη σε κυκλικό εξάρτημα το οποίο επιτρέπει στον ψαρά να εκσφενδονίσει όσο μακρύτερα μπορεί το πεταχτάρι του.

Ένα ειδικό πεταχτάρι είναι το λεγόμενο πολυάγκιστρο, στο οποίο μια σειρά από 10-15 δεμένα αγκίστρια τυλίγονται σε ξερό ψωμί και με αυτό τον τρόπο αλιεύονται κυρίως οι κέφαλοι, συνήθως από ακτές και λιμενοβραχίονες.

http://www.kynigos.com/%CE%A8%CE%AC%CF%81%CE%B5%CE%BC%CE%B1/%CE%9D%CE%AD%CE%B1%CE%A8%CE%AC%CF%81%CE%B5%CE%BC%CE%B1/tabid/276/ctl/Details/mid/943/ItemID/51/Default.aspx

Ελεύθερη κατάδυση Ψαριές και τεχνικές! eleytherh katadysi

Ολοι, λίγο ή πολύ, έχουν τη δυνατότητα να κρατήσουν την αναπνοή τους και να καταδυθούν. Αλλωστε, η θάλασσα «δέχεται» τους πάντες. Οσους είναι κάποιας ηλικίας, τους λιγότερο ασκημένους, τους καπνιστές... Το να καταδύεται κανείς με μια ανάσα αποτελεί μια δεξιότητα, στην οποία όσο περισσότερο ασκείται, τόσο ανεβαίνουν οι επιδόσεις του.

Στη διαδικασία της ελεύθερης κατάδυσης υπάρχουν κρίσιμα σημεία, καθώς και δικλίδες ασφαλείας, γι’ αυτό δεν θα ήταν καθόλου κακή ιδέα να παρακολουθήσει κανείς κάποιες σειρές μαθημάτων ελεύθερης κατάδυσης σε κάποια σχολή εξουσιοδοτημένη από την Ομοσπονδία. Εκεί θα μάθει χρήσιμα πράγματα και θα επιταχύνει την εξέλιξή του.

Μπορεί να ειπωθεί ανεπιφύλακτα πως το ψαροτούφεκο είναι πανάκεια, ή «πασπαρτού» αν προτιμάτε, το αλιευτικό εργαλείο με το οποίο πιάνονται όλα τα είδη των ψαριών. Οι πιο εξασκημένοι που γνωρίζουν να εφαρμόζουν τις τεχνικές προσέγγισης των θηραμάτων, μπορούν και πιάνουν συναγρίδες, μαγιάτικα, καθώς και όλα τα είδη των μεγάλων πετρόψαρων.

Η θάλασσα όμως θα φανεί γενναιόδωρη και στους αρχάριους. Εκτός από τα εύκολα θηράματα, τους «ακίνητους στόχους» όπως τα μαλάκια, τα μπαρμπούνια, τις γλώσσες κλπ., οι τελευταίοι θα έχουν συχνά την ευκαιρία να φέρουν στο τραπέζι των διακοπών μεγάλους κέφαλους, σκάρους και χειλούδες, ενώ η πρόοδος και η εξέλιξη θα αποτυπώνεται όσο περνάει ο καιρός, τόσο στην ποιότητα, αλλά και στην ποσότητα της ψαριάς.

Οι βασικοί τρόποι προσέγγισης ενός ψαριού σε απόσταση βολής, που είναι και το ζητούμενο, συνιστούν τέσσερις διαφορετικές μεθόδους οι οποίες αναφέρονται ως τεχνικές.
Η κατακόρυφη κάθοδος προς το ψάρι που στέκεται ή κινείται αργά στον βυθό, στην αργκό των υποβρύχιων ψαράδων λέγεται πλανάρισμα. Στη διάρκειά του ο δύτης «πέφτει» προς τα κάτω από ένα σημείο της βουτιάς και μετά, χάρη στην αρνητική πλευστότητα. Η έλλειψη κίνησης κι η ήρεμη προσέγγιση συχνά καθησυχάζουν το ψάρι και δεν μένει παρά η ευστοχία του κυνηγού που θα επισφραγίσει την επιτυχία.

Το καρτέρι είναι μία τεχνική που μόλις την τελευταία εικοσαετία αναπτύχθηκε στις ελληνικές θάλασσες. Σε αυτό, ο δύτης ακινητοποιείται σε κάποιο σημείο του βυθού, αφήνοντας την πρωτοβουλία της προσέγγισης στο θήραμα. Οι λόγοι για τους οποίους ένα ψάρι θα κάνει κάτι τέτοιο ποικίλλουν, από την απλή περιέργεια έως τη διεκδίκηση του ζωτικού του χώρου. Είναι μια τεχνική συναρπαστική, χάρη στην οποία η γκάμα των θηραμάτων του ψαροκυνηγού διευρύνθηκε, συμπεριλαμβάνοντας δύσκολα και δύσπιστα ψάρια, όπως οι συναγρίδες και τα διάφορα πελαγικά είδη.

Η φαντασία και ο αυτοσχεδιασμός, αφιερωμένων σε αυτόν τον τρόπο κυνηγών έφερε στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια το συρτό καρτέρι, μια τεχνική που συνδυάζει την ενέδρα με την κίνηση. Τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά και εξόχως συναρπαστικά.

Στο ψάρεμα στην τρύπα, ο κυνηγός ψαρεύει δυναμικά, ερευνώντας τα ανοίγματα των βράχων, χτυπώντας τα ψάρια στο θαλάμι τους. Πρόκειται για την πρώτη τεχνική που εφαρμόστηκε και απέδωσε σε θηράματα. Το αρνητικό στοιχείο είναι ο κίνδυνος βραχώματος των μεγάλων ροφών, ένας κίνδυνος που δεν είναι διόλου αμελητέος και θα αναλυθεί στο αμέσως επόμενο κεφάλαιο.


Οι κίνδυνοι

Οπως σε όλα τα πράγματα στη ζωή, έτσι και στο υποβρύχιο ψάρεμα υπάρχουν κίνδυνοι, τους οποίους δεν πρέπει να αγνοεί κανείς, αλλά ούτε και να φτάνει σε επίπεδο φοβίας. Ο τρόπος που ασκεί κανείς μια δραστηριότητα κι όχι η δραστηριότητα αυτή καθαυτή είναι που δημιουργεί τις προϋποθέσεις επικίνδυνου συμβάντος. Στο ψάρεμα με άπνοια οφείλει να γνωρίζει κανείς ότι σε κάθε βουτιά το υπ’ αριθμόν ένα ζητούμενο παραμένει η έγκαιρη έξοδος στην επιφάνεια κι όχι το ψάρι που κυνηγά.

Η παρατεταμένη, εκτός ορίων άπνοια, οδηγεί τον οργανισμό στην υποξία, μια λιποθυμική κατάσταση που στη στεριά δεν θα είχε κανένα επακόλουθο, αλλά στη θάλασσα κατά κανόνα συνεπάγεται πνιγμό. Είναι στατιστικά αποδεδειγμένο ότι η υποξία σε πολλές περιπτώσεις προκλήθηκε εξαιτίας βραχώματος ροφού ή άλλου πετρόψαρου.

Οι αλλεπάλληλες καταδύσεις, το αυξημένο στρες αλλά και η μυϊκή προσπάθεια που απαιτεί ένα ξεβράχωμα, συχνά αποδείχτηκαν μοιραίοι παράγοντες. Ιδού λοιπόν ο λόγος που το ψάρεμα στην πέτρα δεν πρέπει να προτιμάται. Η παρουσία συντρόφου αποτελεί παράγοντα ασφάλειας, και είναι μια πρακτική αυτή που πρέπει να ακολουθεί κανείς, ιδίως όταν βρίσκεται ακόμη σε πρώιμο στάδιο εκπαίδευσης.

Η ραγδαία αύξηση του αριθμού των ταχύπλοων σκαφών, αλλά και το έλλειμμα ενημέρωσης και εκπαίδευσης των χειριστών έχουν αποτελέσει τις αιτίες σημαντικού αριθμού δυστυχημάτων τα τελευταία χρόνια. Ο πλωτήρας που σηματοδοτεί την ύπαρξη ανθρώπου στη θάλασσα δυστυχώς αγνοείται από πολλούς κυβερνήτες και δεν καλύπτει απόλυτα εκείνον που τον μεταφέρει. Θα πρέπει να είναι κανείς ιδιαίτερα προσεκτικός, να αποφεύγει να ψαρεύει σε πολυσύχναστα μέρη και, αν είναι δυνατόν, να εποπτεύεται από βάρκα με κυβερνήτη έμπειρο και επιδέξιο θαλασσινό.

Αυτά είναι σε γενικές γραμμές τα περί του ψαρέματος με άπνοια. Η θάλασσα απαιτεί τον σεβασμό μας κι εφόσον υπεισέρχεται ο παράγοντας της θανάτωσης του θηράματος θα πρέπει ό,τι γίνεται να απέχει από έννοιες όπως επιβεβαίωση, αναψυχή, χαβαλές. Η σωστή προσέγγιση της θάλασσας μπορεί να ανοίξει μια ανέλπιστη ατραπό, μια διέξοδο που για πολλούς είναι πολύτιμη σταθερά, σε έναν κόσμο που δυσκολεύεται να βρει την ουσία.

Γι’ αυτό, αν νιώθεις το κάλεσμά της, μη διστάζεις. Εκεί, κάτω από την επιφάνεια του νερού, η θάλασσα καρπίζει την τροφή σου. Εκεί θα ξυπνήσεις τον κυνηγό που αιώνες τώρα ασφυκτιά μέσα σου. Εκεί επίσης θα πραγματοποιήσεις το όνειρο της κίνησης στις τρεις διαστάσεις, το όνειρο της πτήσης. Εκεί ίσως να νιώσεις τον χρόνο να διαστέλλεται, σχεδόν να σταματά, σαν τη σταματημένη αναπνοή σου.

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΚΩΣΤΗΣ ΓΕΩΡΓΑΣ

http://www.psaria.net/2010_08_01_archive.html#631624338558608777

Ψάρεμα Αστακού Ερασιτεχνικό - Lobster Fishing Amateur

Ψάρεμα Αστακού Ερασιτεχνικό - Lobster Fishing Amateur

Το ψάρεμα του αστακού είναι ένα ψάρεμα πολύ δύσκολο ακόμα και από επαγγελματίες, πόσο μάλλον από ερασιτέχνες.


Όμως υπάρχει ένα ψάρεμα αστακού όχι δύσκολο θα έλεγα, που μπορούν να το κάνουν ερασιτέχνες που δεν έχουν τα κατάλληλα εργαλεία όπως οι επαγγελματίες, χρειαζόμαστε δυο ζευγάρια γυναικείες κάλτσες όσο το δυνατόν αντοχής, μια πλαστική σημαδούρα, σχοινί όσο χρειάζεται, και μαλάγρα από ψάρια που έχουν βρομίσει.

Αφού ρωτήσουμε κάποιον που ξέρει που έχει αστακούς ξεκινάμε για το ψάρεμα μας, βρίσκουμε το κατάλληλο βυθό ο οποίος πρέπει να έχει τις λεγόμενες τραγάνες, αν είναι δυνατόν να έχει και σπηλιές, και να είναι απότομος και βραχώδης

Βάζουμε την μια κάλτσα μέσα στην άλλη και την γεμίζουμε με την μαλάγρα μας, στο τέλος της κάλτσας τη δένουμε με ένα σχοινί και την αφήνουμε σιγά σιγά στο μέρος που έχουμε διαλέξει, όταν ακουμπήσει στο βυθό κοιτάμε το σχοινί να είναι τεντωμένο για να μένει όρθια η κάλτσα, και δένουμε το σχοινί πάνω στη σημαδούρα, την αφήνουμε 10 με 12 ώρες και γυρνάμε να δούμε τα χάλια μας, αν δεν μας την έχουν κλέψει μπορεί να είμαστε τυχεροί και να βρούμε κανένα δυο κομμάτια αστακούς γατζωμένα πάνω στην κάλτσα !

http://www.psaria.net/2009_08_01_archive.html#2149335181975988520

Αστεία ψαρέματα, δείτε το βίντεο

Εργαλεία ψαρέματος

Τα εργαλεία ψαρέματος τα διακρίνουμε, σε εργαλεία θέσεως και βίας και σε εργαλεία προσέλκυσης.

Α. Εργαλεία επιθέσεως και Βίας είναι:
Το καμάκι, το ψαροτούφεκο, ο πεζόβολος, τα δίχτυα που έλκουμε, όπως η τράτα κ.ά. και τα παράνομα αλιευτικά εργαλεία, μέσα και υλικά, όπως: ναρκωτικά τοξικά, φυτικά και χημικά μέσα και οι δυναμίτες, που απαγορεύονται απολύτως, γιατί προξενούν τεράστιες ζημιές στα αλιεύματα στους ιχθυοτόπους και στον ενάλιο πλούτο μας γενικά και που οι τυχόν παρανομούντες, τιμωρούνται αυστηρότατα με μεγάλες ποινές, πρόστιμα και φυλακίσεις.

Β. Τα εργαλεία προσέλκυσης σαγήνης είναι: για συγκέντρωση και μετά σύλληψη των ψαριών Η μαλάγρα, δηλαδή τροφές αλλοιωμένες, ή ψαράκια, ή τυρί, ή παστά, ή αχινοί και μύδια κοπανισμένα και ζυμωμένα με άμμο.
Τα φυσικά δολώματα είναι τροφές που τρώνε τα ψάρια, όπως γαρίδες, καραβίδες, σκουλήκια, μύδια, ψαράκια ολόσωμα ή τεμαχισμένα, ή κ.ά. που τα γατζώνουμε κατάλληλα στα αγκίστρια, για να πιάσουμε τα ψάρια μόλις τολμήσουν και τσιμπήσουν.
Τα τεχνητά δολώματα, που ξεγελούν την όραση τους, οπως λευκό πανί, φτερά, ποικίλα ομοιώματα ψαριών (ψαράκια συρτής), καλαμαριέρα, απομιμήσεις γαρίδας, πετάλουδας, μύγας κ.ά.Η ζόκα, που αστράφτει και προσελκύει τα ψάρια με το δόλωμα που αγκιστρώνουμε.Το φως.σαλαγγιά, που είναι ειδική για τους κεφάλους.

Η ξυλοσουπιά, ειδική για τις μπάφες κ.ά.Χρήσιμα στοιχεία, για τα πιο συνήθη αλιευτικά εργαλεία του ερασιτέχνη ψαρά (πεταχτάρι, τσαπαρί, παραγάδι, καλάμι, κιούρτο, μαλάγρα, ζόκα, πετονιά, συρτή, πετονιές με καλαδούρα, πολυάγκιστρα, κολπάδα, καλαμαριέρα, μπρακαράλα και χταποδιέρα).

ΚΑΛΑΜΙ (ΚΑΛΑΜΙΔΙ!)
Αυτό το εργαλείο, είναι συνήθως ένα μακρύ καλάμι 5 - 7 μ,, με νάιλον μάνα No 30, φελλό, ώστε να μένει 1,50 μ. πάνω απ' το βυθό, μολύβι μικρό, στριφτάρι τριπλό για τη μανά και τα δυό παράμαλλα No 20 και αγκίστρια No 9 - 10, ή σαλαγγιά No 4 ή 5. Το ψάρεμα με καλάμι γίνεται χωρίς Βάρκα, απ' τη στεριά, βράχια, λιμάνι και σε κρεμαστά νερά. Τα είδη που ψαρεύουμε είναι συνήθως κέφαλοι, σπάροι, σαργοί, ούγενες, σάλπες, τσιπούρες, λαβράκια κ.ά.
Ψαρεύουμε όρθιοι ή καθιστοί σε σκαμνάκι με το καλάμι, που έχει ή όχι κουΒαρίστρα (μηχανισμό για το μάζεμα της μεσηνέζας), δολώματα, καλαθάκι, και λοιπά σύνεργα (απόχη, νερό, καπέλο ή ομπρέλα για ήλιο και βροχή), υπομονετικά απ' το πρωί μέχρι αργά το βράδυ. Σαν δόλωμα για το καλάμι, χρησιμοποιούμε συνήθως, ψωμί και τυρί ζυμωμένο με θαλασσινό νερό, ή φρυγανιά με λάδι, ή μικρά τεμάχια γαύρου, σαρδέλας, σκουμπριού.

ΠΕΤΑΧΤΑΡΙ
Αυτό το εργαλείο είναι καθετή με κοντά παράμαλλα, η μανά είναι νάιλον 30 - 40 , με αρματωσιά No 0,20 - 0,30, μολυβήθρες No 1 ή 2, παράμαλλα σε μεγάλο φελλό 20 εκ. Το πεταχτάρι, με 1 αγκίστρι και τρύπια μολυβήθρα χρησιμοποιείται για το ψάρεμα λαβρακιών, τσιπούρων και μουρμούρων. Το παράμαλλο όμως για να ψαρέψουμε τα ανωτέρω είδη, πρέπει να είναι 35 εκ., το αγκίστρι μεγάλο και το στριφτάρι γερό. Ειδικά για τα μουγγριά και τις σμέρνες, το παράμαλλο πρέπει να είναι συρμάτινο. Για δόλωμα μονάγγιστρου, χρησιμοποιούμε συνήθως νωπό και ντούρο γαύρο ή σαρδέλα, σε φιλέτο ή ακέφαλη, αλλά και καραβιδάκι, σκουλήκι, ή γαρίδα. Με το πεταχτάρι ψαρεύουμε κυρίως τον Ιούλιο και μετά, απ' το σούρουπο και αργότερα, σαργούς, μουρμούρες και τσιπούρες. Αρχικά μαλαγρώνουμε με αχινούς, μύδια, σαρδέλα και γαύρο.

ΠΕΤΟΝΙΑ
Η πετονιά είναι απλό εργαλείο, από νάιλον κατοστάρι ή υραλόν, που το απλώνουμε σε γιαλό με βράχια και σε κρεμαστά νερά, όπως το πεταχτάρι, ή και με σκάφος στα ανοιχτά, καλουμάροντας μέχρι το βυθό το αγκίστρι, ενώ δένουμε την πετονιά σε πάσαλο ή σε βράχο. Για δόλωμα χρησιμοποιούμε στο αγκίστρι της πετονιάς, μικρά τεμάχια ψαριού, ή κριτσίνι, ή σκουλήκι κ.ά.
Με τις πετονιές ψαρεύουμε μουγγριά, σμέρνες, ροφούς, σικυούς και άλλα μεγάλα ψάρια.



ΠΕΤΟΝΙΕΣ ΜΕ ΚΑΛΑΔΟΥΡΙ
Me αυτές ψαρεύουμε κοντά στο γιαλό με βάρκα, μακριά όμως από κολυμβητές και πλοιάρια. Αφού δολώσουμε κατάλληλα τα αγκίστρια της κάθε πετονιάς, τις ποντίζουμε στο Βυθό και ψαρεύουν μόνες τους. Η καλαδούρα είναι η σημαδούρα πλωτήρας (από φελλό, φελιζόλ ή άδειο πλαστίκο δοχείο), που επιπλέει για να εντοπίσουμε την πετονιά μας.

ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΕΧΝΗΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΡΤΗ
ΣΥΡΤΗ
Συρτή αφρού .Ψάρεμα με πολλές αποδόσεις σε διάφορα είδη ψαριών Μελανούρια , Τονάκια , Λούτσους , Παλαμίδες , ζαργάνες , με ψιλά εργαλεία με χονδρά ,Τόνους , Ξιφίες ,.
Συρτή βυθού .Η συρτή βυθού ψαρεύει μεγάλα ψάρια σφυρίδες, συναγρίδες, στείρες, λαβράκια, κ.ά., αλλά απαιτεί γνώση του βυθού, για να εντοπίζουμε την απόχη που έχει τα ψάρια και το βάθος της, αλλά και τέχνη, γιατί πρέπει να βρίσκεται πάντοτε το ψαράκι της συρτής μας, μια οργιά πάνω απ' το βυθό.
Το ψάρεμα με τη συρτή είναι για ψάρια αφρού, μεσονέρων και ψάρια βυθού

ΤΣΑΠΑΡΙΤο εργαλείο αυτό, στριφτάρι, αρματοσιά και μολύβι. Το νήμα της μάνας είναι νάιλον ή περλόν No 70 και στο τέλος της έχει στριφτάρι με τά τσαπαρί και μολύβι μακρύ υδροδυναμικό και βαρύ μεγαλύτερο των 80 γραμ. Συνήθως έχουμε 7 παράμαλλα, 20 εκ. το καθένα, με 7 αγκίστρια No 3, με φτερό γλάρου στην άκρη. Με το τσαπαρί ψαρεύουμε πολύ πρωί, μέχρι και την ανατολή, αλλά και προτού δύσει ο ήλιος. Το ψάρεμα γίνεται με Βάρκα να την παρασύρει το ρεύμα και με κουπιά, οπότε απλώνουμε πρύμα το τσαπαρί, καθώς αυτή αρμενίζει, και όταν το μολύβι πάει στο Βυθό, μαζεύουμε 15 μ. τη μάνα κι' αφήνουμε πάλι, μέχρι να Βρει το Βυθό.
Με το τσαπαρί ψαρεύουμε αφρόψαρα, σαφρίδια, κοκκάλια, κολιούς, σκουμπριά, σκαθάρια και λυθρίνια. Τα παράμαλλα με τα φτερά δίνουν την εντύπωση σμηνών σαρδέλας και γαύρου.



Πολυάγκιστρα

έχουν αγκίστρια No 3 στη μάνα, νάιλον 7 εκ. No 40. πολυάγκιστρα μπορεί να είναι με παράμαλλα, ή χωρίς παράμαλλα. Δολώνουμε στα αγκίστρια ψωμί, ή ολόσωμο ψάρι (σαρδέλα, σαφρίδι, φρίσσα κ.ά.). Κατά την ώρα του ψαρέματος με πολυάγκιστρο, πρέπει να τραβάμε αμέσως το νήμα, ώστε το ψάρι να αγκιστρώνεται καλά, το δε ξενέρισμά του να γίνεται με απόχη και προσεκτικά, για να μη χάσουμε ότι πιάσαμε με κόπο.
Συνήθως με τα πολυάγκιστρα ψαρεύουμε κεφάλους, μουρμούρες, λαβράκια κ.ά.

ΚΟΛΠΑΔΑ
Αυτή αποτελείται από χοντρή μεσηνέζα με 4 σπάρους και 25 εκ. αλυσίδα. Me την κολπάδα ψαρεύουμε από σκάφος, που κινείται σιγά με τα κουπιά ή και το ρέμα και καλουμάρουμε, ενώ κουνάμε το νήμα πάνω κάτω. Με τη κολπάδα ψαρεύουμε χταπόδια, που τα ξενερίζουμε όμως απαραίτητα με απόχη. Σε μερικά μέρη της χώρας μας κολπάδα ονομάζουν και την καλαμαριέρα.

ZOKA
Ζόκα είναι μολυβένιο ψαράκι, περασμένο σαν δόλο στη λαβή αγκιστριού. Ζόκες υπάρχουν διαφόρων μεγέθον όπως και τα αγκίστρια τους (No 3 - 8), για μικρά και μεγάλα ψάρια. Στο αγκίστρι της ζόκας βάζουμε και δόλωμα, ψαράκι, ή σουπιά αγκιστρωμένη στο ψαχνό στην πλάτη, ενώ οι κλέφτες αγκιστρώνονται στα φτερά της σουπιάς και τη βυθίζουμε με καλούμα. Στο ψάρεμα σύρουμε τη ζόκα, 3 μ πάνω απ' το βυθό και τραβάμε το νήμα της συχνά και απότομα. Για φαγγριά μέχρι και 12 κιλών είναι απαραίτητη και η απόχη.
Με ζόκα ψαρεύουμε από Μάιο μέχρι και Ιούνιο, πρωί και βράδυ. Για τα φαγγριά, χρησιμοποιούμε καθετή νάιλον No 90, στριφτάρι γερό συρτής, παράμαλλο μακρύ No 60 και ζόκα 120 γραμ. με κλέφτες χρωματισμένη. Στις δυο άκρες δένουμε αγκίστρια μακρόλαιμα NO 2 - νούλα (γοφαριού με λεπτό στέλεχος). Για δόλωμα χρησιμοποιούμε επίσης κεφαλόποδα, μικρά ψαράκια, σουπιά, καλαμάρι, μοσχιό ή χταποδάκι.
Με μικρές ζόκες ψαρεύουμε συνήθως τσιπούρες, σαργούς, λυθρίνια και λαβράκια.

Κιούρτος
αυτό το εργαλείο είναι μια ψαροπαγίδα, που αγοράζουμε συνήθως έτοιμη, απ' τα μαγαζιά αλιευτικών Εργαλείων.Απαραίτητα όμως στο ψάρεμα μας με κιούρτο πρέπει να το καμουφλάρουμε με φύκια, ώστε να μοιάζει σαν βυθός, άλλως τα ψάρια θα πονηρευτούν και δεν θα τον πλησιάζουν. Στο μέσο του κιούρτου, Βάζουμε μαλάγρα τυλιγμένη σε πανί, από λιωμένα ψάρια (ρέγγες, σαρδέλες, γαύρο κ.ά) που τα ζυμώνουμε με μύδια, αχινούς και άμμο.
Τον κιούρτο φουντάρουμε σε κατάλληλο Βυθό, στα ριχά, σε υφάλους απαλλαγμένους από ισχυρούς κυματισμούς, προσέχοντας να σταθεί σωστά πάνω στο Βυθό. Φουντάρουμε δεμένη στον κιούρτο και μια πέτρα με σχοινί μήκους 3 μ. και άλλο σχοινί που έχει τη σημαδούρα για τον εντοπισμό του.

ΤΡΑΙΝΑ
Τράινα ειναι το εργαλείο που ψαρεύει σουπιές και κεφαλόποδα και δολώνεται με ψάρι, όπως δείχνουμε στο σχέδιο.







ΠΑΡΑΓΑΔΙΤο παραγάδι είναι ίδιο για επαγγελματίες και ερασιτέχνες ψαράδες και ψαρεύει στο βυθό. Είναι ένα πανέρι πλατύ και Βαθύ, που στα χείλη του φέρει φελλό όπου καρφώνουμε 150 -200 αγκίστρια από παρόμαλλα, με μεσηνέζα 300 - 500 μ. Τα παραγάδια είναι ψιλά, μέτζα και χοντρά. Τα μέτζα έχουν μεγαλύτερα και παχύτερα υλικά. Μάνα No 90 - 100, παράμαλλα 70, αγκίστρια No 10 - 11, απόσταση μεταξύ τους 6 μ. και μήκος 1,30 μ. Στα χοντρά παραγάδια (χοντροπαράγαδα ιδίως για σκορπιούς, σκαθάρια, σαργούς και στήρες), η μάνα είναι No 150, παράμαλλα No 120, αγκιστρια No 5,6,7 και απόσταση 9 μ.μήκος 1,70 μ. Τα παραγαδια τα απλώνουμε για ψάρεμα κυρίως το καλοκαίρι στην γάνα, ή σε αμμολασπώδεις βυθούς.
Τα παραγάδια τα δολώνουμε από νωρίς, νύχτα αρμενιζουμε και το χάραμα ψαρεύουμε. Το δόλωμα στα παραγάδια είναι σαρδέλες, σαφρίδια, καραβιδάκι, σκαλτσίνια, κυρίως για το ψάρεμα μουρμουρών, λιθρινιών, αγγούρι σκαΘαριών και σαργών. Στα παραγάδια βάζουμε και σημαδούρες με καλάμια, ή πλαστικές και καλαδούρα χραματιστή σε σχήμα κουΒαρίστρας 2 σε κάθε παραγάδι οι και τρείς για περισσότεροι ασφάλεια στα άκρα τους.

ΚΑΛΑΜΑΡΙΕΡΑ
Εργαλείο με βελόνες σε μορφή ψαράκια το χρησιμοποιούμε για να ψαρέψουμε καλαμάρια σουπιές. Τις σουπιές ψαρεύουμε ακόμη και με καμάκι, ή τραίνα. Καλαμαριέρες εκτός από τις απλές και με μονή στεφάνη βελονών, υπάρχουν και έγχρωμες φωσφόρου με διπλή σειρά Βελονών.ΜΠΡΑΚΑΡΟΛΑΑυτό το εργαλείο είναι μια αρπάγη, σαν την κολλπάδα, με 2 - 3 φελλούς, που έχουν καθένας γύρω του 7 αγκίστρια (No 8 παραγαδιού). Για βαρίδι εδώ έχουμε μια αλυσίδα 25 εκ.. Me τη μπρακαρόλα ψαρεύουμε χταπόδια, κουνώντας την πάνω κάτω.
ΧΤΑΠΟΔΙΕΡΑ
Η χταποδιέρα είναι απλά ένα μακρύ, βαρύ μολύβι, με ενσωματωμένα 4 αγκίστρια στο ένα άκρο του και οπή στο άλλο μέρος, για το δέσιμο μιας χοντρής (No 90) μεσηνέζας. Μετά 15 εκ. απ' τη χταποδιέρα δένουμε με θηλιά ένα άσπρο πανί. Με τη χταποδιέρα ψαρεύουμε χταπόδια, κουνώντας πάνω κάτω τη μεσηνέζα, απ' το λιμάνι ή το σκάφος μας,
www.fishfinder.gr

 http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=8152795761898392464

Ψάρεμα με κιούρτο

Το ψάρεμα με Κιούρτο είναι ένα εντυπωσιακό ψάρεμα και τις περισσότερες φορες έχουμε και κάτι στον κιούρτο μας
Το ψάρεμα με κιούρτους πάντα έχει αποτελέσματα και όλο και κάποιο μεζέ θα τσιμπήσουμε, τεμπέλικο ψάρεμα και το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να έχεις μια καλή μαλάγρα και να βρείς το κατάλληλο μέρος για να ρήξεις τους κιούρτους.

Ψάρεμα με απλό καλάμι

1. Εξοπλισμός

Το πιο φτηνό και εύκολο σε εξοπλισμό ψάρεμα είναι το ψάρεμα με απλό καλάμι, δηλαδή φυσικό καλάμι χωρίς μηχανάκι ή άλλο εξοπλισμό. Το ψάρεμα αυτό θεωρείται και είναι εισαγωγικό σε άλλα πιο πολύπλοκα και πιο ακριβά σε εξοπλισμό ψαρέματα, αλλά μπορεί να χαρίσει αρκετές συγκινήσεις σε φίλους που τώρα ξεκινάνε να ψαρεύουν. Επειδή το θέμα απευθύνεται σε αυτούς, η αρματωσιά που περιγράφω είναι η απλούστερη δυνατή (αυτή που χρησιμοποιούσα και εγώ στα πρώτα μου ψαρέματα). Ξέρω ότι οι πιο έμπειροι φίλοι θα ήθελαν να προσθέσουν κάποια επιπλέον "καλούδια" αλλά ας τα αφήσουμε για λίγο αργότερα.

Αν και με λίγα χρήματα μπορούμε να βρούμε στο εμπόριο ένα απλό καλάμι μπαμπού (σπαστό σε δύο ή τρία κομμάτια) έτοιμο με την αναγκαία αρματωσιά (πετονιά, φελλό, βαρίδι, αγκίστρι), θα πούμε δυό λόγια για εκείνους τους "μανιώδεις", που θέλουν να τα φτιάχνουν όλα μόνοι τους.

Για το καλάμι: Σίγουρα είναι εύκολο να βρούμε ένα (φυσικό) καλάμι. Κοντά σε ρυάκια, ποταμάκια, χειμάρρους κλπ, είναι άφθονες οι καλαμιές. Διαλέγουμε και κόβουμε κάποιο καλάμι γύρω στα τρία μέτρα (το μεγαλύτερο δεν ενοχλεί, αλλά δημιουργεί πρόβλημα μεταφοράς), κατά το δυνατόν ίσιο (συνήθως οι άκρες τους είναι ελαφρά καμπυλωμένες επειδή είναι λεπτές) και ξερό (να είναι κίτρινο, σκληρό αλλά ευλύγιστο, χωρίς φούντα στην άκρη του και με φύλλα ξερά κατά προτίμηση). Με ένα μαχαιράκι το καθαρίζουμε από τα ξερά φύλλα και τους κόμπους, ώστε να είναι λείο σε όλο του το μήκος. Προσοχή: Τα φύλλα κόβουν σαν ξυράφι και καρφώνονται σαν βελόνες. Η άκρη που θα δέσουμε την πετονιά (η λεπτή), πρέπει να είναι ευλύγιστη. Δοκιμάζουμε να την καμπυλώσουμε με τα χέρια μας και πιθανά αφαιρούμε κάποιο κομμάτι της, αν είναι πολύ λεπτό και μας φαίνεται επικίνδυνο να σπάσει.

Για την αρματωσιά: Χρειαζόμαστε πετονιά, φελλό, βαρίδι, αγκίστρι. Η πετονιά δένεται στην λεπτή άκρη του καλαμιού, ο φελλός πρέπει να μπορεί να μετακινείται κατά μήκος της πετονιάς, το αγκίστρι δένεται στην ελεύθερη άκρη της πετονιάς και το βαρίδι "μαγκώνεται" (πολύ μαλακά για να μην πληγωθεί η πετονιά) δεκαπέντε με είκοσι πόντους πάνω από το αγκίστρι. Για το συνολικό μήκος της αρματωσιάς πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι όταν ψαρεύουμε (όρθιοι ή καθιστοί) και κρατάμε το καλάμι όρθιο το αγκίστρι δεν πρέπει να σέρνεται κάτω ανεξέλεγκτα, αλλά πρέπει να είναι στον αέρα ώστε να μην υπάρχει φόβος να φύγει το δόλωμα, αλλά πολύ περισσότερο να μπορούμε να πιάσουμε γρήγορα και να ξαγκιστρώσουμε κάποιο ψάρι που πιάσαμε. Αν και καλύτερα είναι να δοκιμάσει ο καθένας μόνος του το μήκος που του φαίνεται βολικό, χοντρικά μπορούμε να πούμε ότι το μήκος της αρματωσιάς πρέπει να είναι όσο το μήκος του καλαμιού συν τριάντα με σαράντα πόντους.

Για την πετονιά: Η πετονιά πρέπει να είναι λεπτή ανθεκτική και ευλύγιστη, για να μπορεί να δεθεί στην άκρη του καλαμιού, να μπορούμε να δέσουμε πάνω της το αγκίστρι και το βασικότερο να μην τρομάζει τα ...ελαφρών βαρών ψάρια που είναι ο στόχος μας. Μιλώντας πιο τεχνικά πρέπει να είναι νούμερο είκοσι έως τριάντα. Το κακό είναι ότι στο εμπόριο οι πετονιές κυκλοφορούν σε καρούλια των εκατό μέτρων, που πέφτουν πολλά αν απλά και μόνο θέλουμε να αρματώσουμε ένα καλάμι. Η πιο εύκολη λύση είναι να ζητήσετε από κάποιον άλλο ερασιτέχνη φίλο ή άγνωστο από αυτούς που ψαρεύουν στις ακτές. Κανείς δεν πρόκειται να αρνηθεί να σας δώσει τέσσερα μέτρα λεπτή πετονιά για να αρματώσετε ένα καλάμι (εκτός και αν δεν έχει).

Το δέσιμο στην άκρη του καλαμιού: Ο σκοπός είναι να αποκλειστεί η περίπτωση να φύγει η αρματωσιά από το καλάμι. Ο καθένας μπορεί να κάνει όποιο δέσιμο νομίζει. Πάντως επειδή η μύτη είναι στρογγυλή και λεπτή και η πετονιά γλιστράει το δέσιμο δεν είναι όσο εύκολο φαίνεται. Γενικά αποφύγετε τους ...φιόγκους. Για να βοηθηθούν στο δέσιμο κάποιοι καρφώνουν πολύ λεπτά καρφάκια στην άκρη του καλαμιού. Προσωπικά νομίζω ότι ένα πολύ ελαφρύ σκίσιμο της άκρης (κατά την έννοια της διαμέτρου) και το πέρασμα της πετονιάς μέσα από το σχίσιμο βοηθάει πολύ για ένα "αξιοπρεπές" δέσιμο.

Για τον φελλό: Η ουσία είναι ότι ο φελλός πρέπει να μετακινείται κατά μήκος της πετονιάς, ώστε να μπορούμε να ρυθμίζουμε το βάθος που ψαρεύουμε και ότι δεν πρέπει να είναι ογκώδης για να μην τρομάζουν τα ψάρια από την σκιά του. Προσοχή: Ο φελλός πρέπει να περάσει στην αρματωσιά πριν από το βαρίδι και το αγκίστρι. Στο εμπόριο κυκλοφορούν άπειρα είδη φελλών. Συνήθως έχουν μία τρύπα από όπου περνάμε την πετονιά και ένα ξυλαράκι που εφαρμόζει στην τρύπα και "μαγκώνει" την πετονιά στην επιθυμητή θέση. Έχοντας στο μυαλό αυτή την ιδέα μπορούμε να φτιάξουμε μόνοι μας φελλούς για το καλάμι μας. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε φελλούς από μπουκάλια ή διάφορα "απομεινάρια" φελλών από δίκτυα που πάντα βρίσκουμε διάσπαρτα στις παραλίες και με ένα μαχαιράκι τους να τους φέρουμε στο επιθυμητό μέγεθος. Αν δεν είναι εύκολο να τους κάνουμε τρύπα μπορούμε να τους σκίσουμε με ένα μαχαιράκι κατά μήκος και να τους περάσουμε στην πετονιά. Με τον τρόπο αυτό μπορούμε να κάνουμε κάποια ψαρέματα, αλλά μετά λόγω αρμύρας, ήλιου κλπ, η σχισμή δεν μαγκώνει την πετονιά, οπότε τους πετάμε και κάνουμε καινούριους.

Για το βαρίδι: Το προφανές είναι ότι το βαρίδι βοηθάει το δόλωμα να κατέβει γρήγορα στο βάθος που ψαρεύουμε όμως η ουσία ξεκινά από τον ...φελλό. Ο φελλός πρέπει να είναι πολύ ευαίσθητος, πρέπει να μαρτυράει δηλαδή και το παραμικρό τσίμπημα και για να γίνει αυτό πρέπει να καταφέρουμε "μόλις και με τα βίας" να επιπλέει. Για να το καταφέρουμε αυτό πρέπει να βάλουμε τόσο βαρίδι (σαν έρμα) στην αρματωσιά όσο χρειάζεται ο συγκεκριμένος φελλός που χρησιμοποιούμε και το πετυχαίνουμε μόνο με δοκιμές. Τα βαρίδια για καλάμια, που βρίσκουμε στο εμπόριο, είναι συνήθως σφαιρικά σκισμένα από την μία πλευρά, οπότε περνάμε την πετονιά ανάμεσα στα δύο φύλλα και την μαγκώνουμε κλείνοντας τα φύλλα με το χέρι μαλακά για να μην την πληγώσουμε. Κυκλοφορούν και άλλου τύπου βαρίδια με τρύπα και αν έχουμε τέτοιο πρέπει να το μαγκώσουμε πιέζοντάς το ελαφρά με μια πένσα. Τα βαρίδια είναι φτιαγμένα από μολύβι (μόλυβδο), που υπάρχει στα μαγαζιά υδραυλικών ειδών σε αφθονία σε φύλλα ή σωλήνες. Μπορούμε επομένως να φτιάξουμε και μόνοι μας το κατάλληλο βαρίδι, αφού βρούμε μολυβένια αντικείμενα. Πάντα βάζουμε τόσα βαρίδια όσα χρειάζεται ο φελλός μας, αν και καλύτερα είναι να βάλουμε ένα (κατάλληλου βάρους) ώστε να μην τρομάζει τα ψάρια. Το βαρίδι μπαίνει περίπου δεκαπέντε με είκοσι πόντους πάνω από το αγκίστρι.

Για το αγκίστρι: Το αγκίστρι που χρειαζόμαστε είναι το μικρότερο αγκίστρι που μπορούμε να βρούμε. Είναι σημαντικό να είναι μικρό για να μην φοβίζει τα ψάρια (σκεφτείτε ότι θέλουμε να το βάλουν στο στόμα τους). Το καμπύλο κομμάτι του δεν πρέπει να είναι μεγαλύτερο από το μέγεθος μιας φακής. Κυκλοφορούν άπειροι τύποι αγκιστριών κατάλληλων για καλάμια και δεν μπορεί να πει κανείς πιο είναι καλύτερο. Μόνο δοκιμάζοντας μπορεί κανείς να αποφασίσει πιο "δουλεύει" καλύτερα κατά την γνώμη του. Σημαντικό πάντως είναι να μην είναι σκουριασμένο, να είναι μυτερό και το "αρπάδι" του (το γύρισμα που κάνει κάτω από την μύτη του) να είναι σε πολύ καλή κατάσταση.

Το δέσιμο του αγκιστριού: Το ζητούμενο είναι ένας κόμπος που να κρατά το αγκίστρι σφιχτά και να μην είναι ογκώδης. Δυστυχώς οι ...γαϊδουρόκομποι που χρησιμοποιούμε συνήθως στα άλλα δεσίματά μας, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν εδώ. Πρέπει αναγκαστικά να χρησιμοποιήσουμε κάποιου τύπου ψαρόκομπο. Θα προσπαθήσω να περιγράψω τον πιο απλό αν και δεν είναι εύκολο: Όταν θέλουμε να κάνουμε ένα κόμπο σε ένα σπάγκο παίρνουμε την ελεύθερη άκρη του με το ένα χέρι, την γυρνάμε ώστε να δημιουργηθεί ένας κύκλος και περνάμε την άκρη μέσα από τον κύκλο. Τραβάμε από τις δύο μεριές και ο κόμπος είναι έτοιμος. Στον ψαρόκομπο περνάμε την άκρη δύο φορές μέσα από τον κύκλο. Αν τραβήξουμε και από τις δύο μεριές θα δούμε ότι δημιουργείται κάτι σαν οκτώ (8). Κρατάμε το αγκίστρι από το καμπύλο κομμάτι με την μύτη προς τα επάνω και το μακρύ οριζόντιο κομμάτι προς τα κάτω. Κρατάμε την πετονιά ώστε η ελεύθερη άκρη να δείχνει προς το καμπύλο κομμάτι του αγκιστριού και περνάμε το "κεφάλι" του αγκιστριού (το πλατύ μέρος στην μια άκρη) και από τους δύο κύκλους του οκτώ αβίαστα και χωρίς να πειράξουμε τον κόμπο. Αφήνουμε το αγκίστρι και πιάνουμε την πετονιά τραβώντας και από τις δύο μεριές. Αν όλα πήγαν καλά το αγκίστρι είναι δεμένο σφιχτά. Κόβουμε την άκρη που περισσεύει και είμαστε έτοιμοι. Αν δεν πετύχει με την πρώτη θα πετύχει η δεύτερη γιατί η διαδικασία είναι πολύ απλή. Το πλεονέκτημα του ψαρόκομπου είναι ότι όσο τραβιέται σφίγγει, δεν πληγώνει (πολύ) την πετονιά και δεν είναι ογκώδης.

2. Δόλωμα

Πάντα, όταν θέλουμε να διαλέξουμε δόλωμα, πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας τα ψάρια που στοχεύουμε να πιάσουμε. Κάθε ψάρι έχει το δικό του διαιτολόγιο και επομένως το δόλωμα που θα προτιμήσει δεν μπορεί να ξεφεύγει από τις διατροφικές του συνήθειες. Τα ψάρια που στοχεύουμε ψαρεύοντας με απλό καλάμι από την ακτή είναι πολλά, με ποικιλία διατροφικών συνηθειών. Σαν νέοι ερασιτέχνες είναι καλό να διαλέξουμε ένα δόλωμα που να αρέσει και να απευθύνεται σε μεγάλη γκάμα ψαριών, για να αυξήσουμε τις πιθανότητές μας για μια καλή ψαριά. Επίσης, είναι σημαντικό για τον νέο ερασιτέχνη να διαλέξει ένα δόλωμα που να μπορεί εύκολα να βρεθεί ή να φτιαχτεί.
Το πιο κλασσικό δόλωμα για ψάρεμα με καλάμι, που καλύπτει τα κριτήρια που βάλαμε παραπάνω, είναι η ζύμη ή καλύτερα οι ζύμες. Η ποικιλία στην παρασκευή των μιγμάτων των ζυμών δεν έχει όρια και βασίζεται πολύ στην εμπειρία και την φαντασία του ερασιτέχνη ψαρά. Η ζύμη χρησιμοποιείται σαν δόλωμα και από πολύ έμπειρους ερασιτέχνες, αλλά συνήθως οι 'συνταγές' που χρησιμοποιούν θέλουν αρκετή προετοιμασία (και είναι λίγο - πολύ απόρρητες:). Θα περιοριστούμε στην περιγραφή κάποιων εύκολων και γρήγορων ζυμών.

Ζύμη από ψωμί: Παίρνουμε δυό φέτες ψωμί φρέσκο ή παλιό δεν έχει σημασία. Αν είναι φρέσκο βγάζουμε την κόρα περιμετρικά, το βουτάμε σε νερό (ή θάλασσα) και το πλάθουμε με τα χέρια (σαν πλαστελίνη), υπομονετικά, και μέχρι να μην κολλάει στα χέρια μας. Αν είναι μπαγιάτικο (σκληρό) το βουτάμε στο νερό περισσότερη ώρα (μέχρι να μουλιάσει λίγο) και μετά το πλάθουμε, αφαιρώντας κάποια κομμάτια (κόρας) που είναι σκληρά και ...αντιστέκονται. Το πιο απλό δόλωμα που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε είναι έτοιμο.

Ζύμη από αλεύρι: Η παραδοσιακή συνταγή λέει αλεύρι, νερό και λάδι. Σε ένα πιάτο βάζουμε μια χούφτα αλεύρι (δυό κουταλιές της σούπας) και προσθέτουμε σιγά σιγά νερό ανακατεύοντας και πλάθοντας το μίγμα με το χέρι μας (ή άλλο ...κατάλληλο όργανο) μέχρι το μίγμα να μην κολλάει στο χέρι μας. Αν πέσει περισσότερο νερό προσθέτουμε λίγο αλεύρι κλπ. Στο τέλος βάζουμε και λίγο λάδι (ένα κουταλάκι του γλυκού περίπου). Αν μπούμε στην 'ταλαιπωρία' να φτιάξουμε ζύμη από αλεύρι μπορούμε να προσθέσουμε στο μίγμα χίλια δυό επί πλέον 'καλούδια' για να κάνουμε την ζύμη πιο ...ελκυστική για τα ψάρια. Το πρώτο που έρχεται στο μυαλό είναι τυρί (ξυσμένο ή σε κομματάκια), περισσέματα από λάδια κονσερβών ψαριών ή και λιωμένο ζωικό λίπος αντί για απλό λάδι, φιλετάκια ψαριών (φρέσκων ή από κονσέρβα, χωρίς κόκαλα) κλπ. κλπ. Δεν υπάρχει τέλος σε αυτή την λίστα και ο καθένας μπορεί να προσθέσει ό,τι θέλει και να δοκιμάσει... Σημαντικό είναι όμως η ζύμη να είναι ομογενής (να έχει παντού την ίδια σύσταση) μετά το πλάσιμο (το τελικό μίγμα), όχι εδώ τυρί, εκεί φιλετάκι, αλλού κάτι άλλο.

3. Μαλάγρωμα

Μαλάγρα λέμε τα διάφορα μίγματα που χρησιμοποιούμε για να τραβήξουμε τα ψάρια προς το μέρος που θα ψαρέψουμε. Με την μαλάγρα δεν θέλουμε να 'ταίσουμε' τα ψάρια, αλλά μόνο να τα μαζέψουμε στο σημείο που θα ψαρέψουμε.
Για τον λόγο αυτό προτιμάμε υγρά μίγματα, που δεν μπορούν να φαγωθούν. Ζουμιά από άλμη (το υγρό που διατηρούν τα τυριά), περισσέματα λαδιών από κονσέρβες, αποφάγια φαγητών κλπ. είναι ιδανικά για μαλάγρωμα. Επειδή δεν μπορούμε να τα πετάξουμε στην θάλασσα εύκολα (εκεί που θέλουμε), τα μαζεύουμε συνήθως σε ένα δοχείο (μικρό κουβά, κομμένο πλαστικό μπουκάλι εμφιαλωμένου νερού, κομμένη κονσέρβα ή ό,τι) και προσθέτουμε άμμο ή ψιλό βοτσαλάκι. Ανακατεύουμε καλά με ένα κατάλληλο ξυλαράκι και μαλαγρώνουμε πετώντας το μίγμα με ένα κουτάλι (δικό μας, της μαμάς ή καλύτερα της ...γιαγιάς, για να αποφύγουμε την ...μουρμούρα), σε ένα νοητό ημικύκλιο με κέντρο το σημείο που θα ψαρέψουμε και ακτίνα γύρω στα έξι με επτά μέτρα.

Το μαλάγρωμα γίνεται λίγο πριν ψαρέψουμε (μισή με μία ώρα πριν, ας πούμε) για να μπορέσει η μαλάγρα να 'δουλέψει' και να μαζέψει τα ψάρια. Μπορούμε δηλαδή να μαλαγρώσουμε, να φύγουμε και να ξαναγυρίσουμε μετά για το ψάρεμά μας. Σε σημεία που ψαρεύουν πολλοί ερασιτέχνες υπάρχει ο κίνδυνος να μαλαγρώσουμε κάπου και μετά να πάμε για ψάρεμα και να βρούμε ...κάποιον άλλο να ψαρεύει εκεί που μαλαγρώσαμε. Για να αποφύγουμε τέτοιες ...εκπλήξεις καλό είναι να μαλαγρώσουμε μόλις φτάσουμε στο σημείο που θα ψαρέψουμε, μετά να καθυστερήσουμε λίγο ετοιμάζοντας τον εξοπλισμό, και μετά να αρχίσουμε το ψάρεμα. Επίσης, καλό είναι να μαλαγρώνουμε και κατά την διάρκεια του ψαρέματος, ειδικά όταν παρατηρούμε ότι τα τσιμπήματα των ψαριών λιγοστεύουν.

Η αξία της μαλάγρας και του μαλαγρώματος αν και είναι μεγάλη, δεν είναι φανερή σε κάποιον νέο ερασιτέχνη. Επειδή επίσης η (καλή) μαλάγρα έχει άσχημη μυρωδιά και μπορεί να ξεσηκώσει ...θύελλες διαμαρτυριών από τον οικογενειακό περίγυρο, μπορούμε να την παρακάμψουμε και να μην μαλαγρώσουμε καθόλου πριν ψαρέψουμε. Σε τέτοια περίπτωση καλό είναι να ρίξουμε μικρά κομματάκια από την ζύμη μας εκεί που θα ψαρέψουμε, για να δούμε και την 'κίνηση' του βυθού.

4. Τοποθεσία

Το καλό ψάρεμα αρχίζει πάντα στην προβλήτα των (επαγγελματιών) ψαράδων ή ακόμα καλύτερα στο ...καφενείο της παραλίας, χωρίς καλάμια, δολώματα και μαλάγρες. Πιείτε κανένα καφεδάκι το πρωί, κανένα ουζάκι το απόγευμα (κεράστε και κανένα, δεν ...βλάπτει) και πιάστε κουβέντα για θάλασσα, ψάρια και ψαρέματα. Μαζέψτε όσο περισσότερες πληροφορίες μπορείτε για τους ψαρότοπους της περιοχής και προφανώς επικεντρώστε σε ψάρεμα με καλάμι.
Αν κάνετε υποβρύχιο ψάρεμα ή αν απλά σας αρέσει να κολυμπάτε με μάσκα, κάντε διερευνητικές κολυμβητικές βόλτες στην ακτή για να αποκτήσετε και δική σας άποψη. Αν τίποτα από τα προηγούμενα δεν αποδώσει παρακολουθήστε που ψαρεύουν άλλοι ερασιτέχνες και αν δεν υπάρχουν δοκιμάστε να ψαρέψετε οπουδήποτε σε καθαρά νερά, κατά προτίμηση μακρυά από κίνηση και φασαρία, σε βάθος νερών τουλάχιστον ενάμιση μέτρο. Αν δεν βρείτε ψάρια να τσιμπάνε αλλάξτε τόπο, αν και αυτό δεν είναι ό,τι καλύτερο ειδικά αν έχετε μαλαγρώσει.
Η τοποθεσία που ψαρεύουμε είναι πολύ σημαντική για το ψάρεμα, αλλά στο ψάρεμα με καλάμι στόχος μας είναι τα μικρού και μεσαίου μεγέθους ψάρια της παραλίας. Συνήθως τα ψάρια αυτά βρίσκονται παντού, εύκολα χωρίς πολύ ψάξιμο.

5. Ώρα

Τα ψάρια τρώνε με όρεξη συνήθως όταν ξυπνάνε το πρωί (με το πρώτο φως) και λίγο πριν κοιμηθούν το βράδυ. Τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας απλά τσιμπολογάνε, αν βρουν τίποτα ενδιαφέρον. Αυτό ισχύει περισσότερο για τα μεγαλύτερα ψάρια. Τα πιο μικρά έχουν μια ...διαβολεμένη όρεξη όλες τις ώρες της ημέρας. Οι καλύτερες ώρες για ψάρεμα είναι επομένως νωρίς το πρωί και αργά το απόγευμα.

Πάντως μπορούμε να ψαρέψουμε με καλάμι οποιαδήποτε ώρα έχουμε όρεξη, αν δεν έχουμε μεγάλες απαιτήσεις για την ψαριά μας.

6. Τεχνική

Το ψάρεμα με το καλάμι βασίζεται στην εξής πολύ απλή λογική: Το ψάρι δαγκώνει το δόλωμα και πάει να φύγει βιαστικά (για να φάει κάπου κρυμμένο, με την ησυχία του). Τραβώντας το δόλωμα, τραβιέται η αρματωσιά και κατά συνέπεια ο φελλός βυθίζεται στο νερό, δίνοντας σήμα σε εμάς να σηκώσουμε το καλάμι σε μια προσπάθεια να καρφώσουμε το ψάρι.
Παρόλο που η ιδέα και η τεχνική είναι απλούστατη, δίνοντας την ευκαιρία και στον πιο ατζαμή να πιάσει ψάρι(α), υπάρχουν μερικά 'πονηρά' σημεία, που αξίζει να επισημάνουμε στην προσπάθεια για καλύτερη ψαριά.

Οι σκιές: Τα ψάρια είναι πονηρά και τρομάζουν εύκολα, ειδικά τα μεγαλύτερα. Επίσης βλέπουν έξω από το νερό και αν ψαρεύουμε με ...χορευτικές κινήσεις είναι σίγουρο ότι στο τέλος θα μείνουν μόνο τα πιο απονήρευτα μικρά ψαράκια. Η σκιά μας επίσης, αν πέφτει στο νερό είναι και αυτή αιτία για να τρομάξουν και να φύγουν. Το καλάμι δεν δημιουργεί πρόβλημα μια και είναι λεπτό και τα ψάρια το συνηθίζουν γρήγορα. Έχοντας όλα αυτά στο μυαλό μας πρέπει να 'σχεδιάσουμε' το πως θα σταθούμε στον τόπο που επιλέξαμε να ψαρέψουμε και καμιά φορά ακόμα και να αλλάξουμε τόπο αν δούμε ότι τρομάζουμε τα ψάρια για κάποιον από τους προηγούμενους λόγους.

Ο αέρας: Αν φυσάει είναι λίγο δύσκολο να καταλάβουμε τα τσιμπήματα μια και ο φελλός 'άγεται και φέρεται' από το κύμα. Πάντως είναι παρατηρημένο ότι ένα ελαφρύ (τουλάχιστον) αεράκι, ευνοεί όλα τα ψαρέματα και το ψάρεμα με καλάμι. Ένα θέμα είναι αν θα ψαρέψουμε κόντρα στον αέρα ή το αντίθετο, αλλά για αυτό ο καθένας πρέπει να δοκιμάσει τι τον βολεύει περισσότερο. Πάντως να έχουμε στο μυαλό μας ότι κόντρα στον αέρα είναι ευκολότερο το σήκωμα και δυσκολότερο το ρίξιμο, ενώ μαζί με τον αέρα συμβαίνει το αντίθετο.

Το μέτρημα: Για να βρούμε το βάθος στο σημείο που θα ψαρέψουμε και να ρυθμίσουμε κατάλληλα τον φελλό, είναι απαραίτητο να κάνουμε το λεγόμενο μέτρημα. Περνάμε από το αγκίστρι ένα (βοηθητικό) βαρυδάκι που έχει κατάλληλο κρικάκι στο πάνω μέρος, ποντίζουμε στην θάλασσα και παρακολουθούμε τον φελλό, μετακινώντας τον κατά μήκος της αρματωσιάς. Όταν ο φελλός είναι τελείως κάθετος και μόλις επιπλέει, τότε το βαρίδι (αυτό το δεύτερο, το βοηθητικό) πατάει στον βυθό και άρα έχουμε το βάθος του σημείου που ψαρεύουμε. Βγάζουμε το επί πλέον βαρίδι και κατεβάζουμε τον φελλό καμιά δεκαριά πόντους ακόμα για να εξασφαλίσουμε ότι το δόλωμά μας δεν πατάει στον βυθό, αλλά ισορροπεί περίπου δέκα πόντους πάνω από αυτόν. Η διαδικασία του μετρήματος με λίγη πείρα μπορεί να γίνει χωρίς την χρήση του επί πλέον βαριδιού.
Αν ο φελλός βουλιάζει ακόμα και όταν τον τοποθετήσουμε κοντά στην μύτη του καλαμιού, τότε το βάθος είναι μεγαλύτερο από το μήκος της αρματωσιάς (τρία μέτρα περίπου στην διαδικασία που περιγράψαμε στην αρχή). Σε αυτήν την περίπτωση αφήνουμε τον φελλό περίπου είκοσι πόντους κάτω από την μύτη του καλαμιού και ψαρεύουμε κρεμαστά, μαλαγρώνοντας συχνά με την μαλάγρα (αν έχουμε) ή με κομματάκια ζύμη από το δόλωμά μας.

Το βάθος που ψαρεύουμε: Όταν ψαρεύουμε με καλάμι δεν ψαρεύουμε ποτέ πατωτά (το δόλωμα να ακουμπάει στον βυθό). Τα ψάρια δεν προτιμάνε (γενικά) να πάρουν το δόλωμα από τον βυθό.
Ξεκινάμε πάντα το ψάρεμα περίπου δέκα πόντους πάνω από τον βυθό, έχοντας στο μυαλό μας ότι τα μεγαλύτερα και πονηρότερα ψάρια τα βρίσκουμε πάντα κοντά στον βυθό. Αν τα τσιμπήματα κόψουν (ελαττωθούν) σε αυτό το βάθος, κατεβάζουμε τον φελλό λίγο ακόμα ώστε το δόλωμα να ισορροπεί ψηλότερα πάνω από τον βυθό δοκιμάζοντας να βρούμε το βάθος που τα ψάρια τσιμπάνε.
Ποτέ δεν ψαρεύουμε στον αφρό (το βαρίδι να ακουμπάει στον φελλό και επομένως το δόλωμα να ισορροπεί δέκα με είκοσι πόντους κάτω από την επιφάνεια) εκτός και αν η περιοχή έχει πολλά αφρόψαρα (κεφαλόπουλα συνήθως), που μαζεύονται και τσιμπάνε στον αφρό. Είναι σίγουρο πάντως ότι μεγαλύτερα κεφαλόπουλα δεν θα ανέβουν στον αφρό για να φάνε, αλλά θα προτιμήσουν την ζώνη κοντά στον βυθό.

Το δόλωμα: Η ποσότητα του δολώματος που βάζουμε είναι πολύ σημαντική σε όλα τα ψαρέματα. Η γενική ιδέα είναι ότι το αγκίστρι πρέπει να μένει κρυμμένο μέσα στο δόλωμα, για να μην βάζει υποψίες στα ψάρια.
Πλάθουμε ένα σφαιρίδιο από την ζύμη μας στο μέγεθος της φακής ή μικρότερο, ανάλογα με το αγκίστρι μας, και βυθίζουμε το αγκίστρι μέσα σε αυτό. Το μέγεθος είναι σωστό αν καλύπτεται όλο το αγκίστρι. Ξεκινάμε να ψαρεύουμε με αυτό το μέγεθος δολώματος και παρατηρούμε το αποτέλεσμα. Αν έχουμε συνέχεια τσιμπήματα αλλά δεν πιάνουμε ψάρια, τότε ελαττώνουμε την ποσότητα του δολώματος (το δόλωμα είναι πολύ, δεν χωράει στο στόμα των ψαριών που τσιμπάνε, το δαγκώνουν αλλά δεν πιάνονται). Δοκιμάζουμε περίπου στην μισή ποσότητα από πριν, που πρέπει να καλύπτει όλο το καμπύλο κομμάτι του αγκιστριού μέχρι το ύψος της μύτης. Αν και πάλι δεν έχουμε αποτέλεσμα, ελαττώνουμε και άλλο την ποσότητα του δολώματος μέχρι στο τέλος να βρούμε το σωστό μέγεθος των σφαιριδίων.
Η ελάχιστη ποσότητα που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε είναι αυτή που καλύπτει μόνο την μύτη του αγκιστριού και το αρπάδι από κάτω, αφήνοντας όλο το υπόλοιπο αγκίστρι ακάλυπτο, αλλά αυτή απευθύνεται μάλλον σε μικρά και απονήρευτα ψάρια. Δεν είναι άσχημη ιδέα να δοκιμάζουμε διάφορα μεγέθη δολωμάτων σε όλη την διάρκεια του ψαρέματος (κάποιο μεγάλο ψάρι μπορεί να έρθει αργότερα, παρατηρώντας το ...τσιμπούσι των μικρότερων).

Ο φελλός: Είναι απόλυτα αναγκαίο να μάθουμε καλά την συμπεριφορά του φελλού μας στα τσιμπήματα των ψαριών (σε αυτόν βασιζόμαστε στο ψάρεμα με καλάμι).
Αν ένα ψάρι καταπιεί το δόλωμα και πάει να φύγει τότε ο φελλός θα βουλιάξει τελείως και το ψάρι είναι σίγουρα πιασμένο (εκτός και αν αργήσουμε να σηκώσουμε και το ψάρι προλάβει να φτύσει τον ...μεζέ), αλλά αυτή είναι μονάχα η απλή περίπτωση.

Ανάλογα με το τσίμπημα και την πονηριά του ψαριού ο φελλός ...χορεύει σε διαφορετικό ρυθμό και είναι απόλυτα αναγκαίο να μπορούμε να αποκρυπτογραφούμε την συμπεριφορά του, για να αποφασίζουμε σωστά το πότε σηκώνουμε το καλάμι. Μερικά δευτερόλεπτα καθυστέρηση μπορεί να μας κάνουν να χάσουμε ένα ...πρόθυμο ψάρι και στο τέλος να χάσουμε και την όρεξη για ψάρεμα. Δυστυχώς κάθε φελλός έχει την δική του συμπεριφορά και δεν υπάρχουν γενικοί κανόνες για να ακολουθήσουμε, παρά μόνο ένας: Σε οποιαδήποτε ύποπτη κίνηση του φελλού πλην της πλήρους ...ακινησίας σηκώνουμε το καλάμι, τουλάχιστον για να ξαναδολώσουμε (η ζύμη είναι μαλακή και φεύγει συνήθως σε κάθε σήκωμα της αρματωσιάς).

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλα αυτά τα ζυμαράκια που μένουν (έστω και άσκοπα) στον βυθό λειτουργούν, χωρίς να το επιδιώκουμε άμεσα, σαν μαλάγρα για τα ψάρια. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που κάποιοι αποφεύγουν το μαλάγρωμα όταν ψαρεύουν με καλάμι (οι άλλοι είναι η μυρωδιά και η ...μουρμούρα).

Αν τα νερά είναι καθαρά και μπορούμε να δούμε το δόλωμα είναι καλό να παρακολουθούμε ταυτόχρονα φελλό και δόλωμα για να βοηθηθούμε να μάθουμε τον φελλό, αλλά και να αποφασίζουμε σωστότερα για την σωστή στιγμή σηκώματος του καλαμιού. Αν επίσης υπάρχουν πολλά ...ορεξάτα ψάρια μπορούμε να κατεβάσουμε τον φελλό στην αρματωσιά, ώστε να ψαρεύουμε κοντύτερα στην επιφάνεια και να μπορούμε να παρατηρούμε την κίνηση γύρω από το δόλωμα. Αυτό θα μας βοηθήσει να μάθουμε τον φελλό αλλά συστήνεται μόνο για τα ένα δυό πρώτα ψαρέματα, μια και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα μεγαλύτερα ψάρια προτιμούν πάντα την ζώνη λίγο πάνω από τον βυθό.

Οι κινήσεις: Δεν κάνουμε ποτέ άτσαλες και απότομες κινήσεις.
Στο πέταγμα κρατάμε την αρματωσιά στο ύψος του βαριδιού (όπου μας βολεύει καλύτερα) και γυρνάμε την μύτη του καλαμιού προς το νερό αφήνοντας ταυτόχρονα την αρματωσιά. Στόχος μας είναι να πέσει ο φελλός όσο μακρύτερα γίνεται κρατώντας το καλάμι σχεδόν παράλληλο με το νερό και αυτό δεν είναι καθόλου δύσκολο.

Στο σήκωμα (είτε λόγω τσιμπήματος είτε για να ξαναδολώσουμε) σηκώνουμε το καλάμι μαλακά μέχρι να βγει η αρματωσιά έξω από το νερό και μετά κρατάμε το καλάμι τελείως κατακόρυφα μέχρι να πιάσουμε την αρματωσιά. Αν έχουμε πιάσει ψάρι, το κρατάμε σφικτά με το ένα χέρι για να μην σπαρταράει και με το άλλο πιάνουμε το αγκίστρι και ξαγκιστρώνουμε. Έχουμε πάντα στο μυαλό μας ότι κρατώντας τελείως κατακόρυφα το καλάμι, η αρματωσιά θα έρθει οπωσδήποτε (...ο νόμος της βαρύτητας ισχύει και στο ψάρεμα) προς τα χέρια μας.

Η απόχη: Η απόχη είναι απαραίτητη σε όλα τα ψαρέματα. Στο ψάρεμα με καλάμι αν πιαστεί κάποιο μεγαλύτερο ψάρι είναι πιθανό να μας πέσει στο νερό και να φύγει από το αγκίστρι, αν δεν έχουμε απόχη. Αν έχουμε σέρνουμε το καλάμι προς τα πίσω και προσπαθούμε να πιάσουμε την άκρη της πετονιάς στην μύτη του καλαμιού. Τραβάμε την πετονιά μαλακά και όταν το ψάρι έρθει σε ακτίνα βολής το αποχιάζουμε (στην πράξη είναι λίγο ...δυσκολότερο από την περιγραφή, αλλά όλα είναι θέμα εμπειρίας και συνήθειας).

Μπορείτε να πάτε για ψάρεμα και χωρίς απόχη, αλλά να είστε προετοιμασμένοι ότι μπορεί να χάσετε κάποιο μεγαλύτερο ψάρι ειδικά αν ψαρεύετε από σημείο αρκετά ψηλότερα από την επιφάνεια της θάλασσας (προβλήτα ή βράχος). Αυτό που συμβαίνει είναι ότι σηκώνοντας ένα μεγαλύτερο (βαρύτερο) ψάρι έξω από το νερό είναι πολύ πιθανό να σκιστούν τα χείλια ή το στόμα του (ανάλογα που έχει καρφωθεί) και να πέσει πάλι στο νερό. Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει οποιοδήποτε πιασμένο ψάρι να έρχεται πολύ γρήγορα στα χέρια μας ή έστω πάνω από ...έδαφος.

Η υπομονή: Η υπομονή είναι το πιο μεγάλο προτέρημα του ψαρά. Αν δεν έχει κανείς ξαναψαρέψει, είναι απίθανο να πιάσει ψάρι με το πρώτο τσίμπημα. Καλύτερα μην πάτε καθόλου για ψάρεμα, αν είστε από φύση ανυπόμονοι. Η τύχη του πρωτάρη έχει βέβαια και στο ψάρεμα εφαρμογή, αλλά μην βασίζεστε σε αυτήν: είναι πολύ πιθανό να απογοητευτείτε.

7. Το πιάτο

Ο επίλογος κάθε ψαρέματος γράφεται πάντα στο ...τραπέζι, με κρασάκι, μπυρίτσα ή ουζάκι ανάλογα το γούστο, την ψαριά και την περίπτωση.

Η ψαριά στο ψάρεμα με το καλάμι δεν θα έχει μεγάλα ψάρια και η εμπειρία λέει ότι θα καταλήξει στο ...τηγάνι. Η ποικιλία των ψαριών εξαρτάται πολύ από το ψαρότοπο και την εποχή του χρόνου, αλλά σχεδόν σίγουρα δεν θα πιάσετε μόνο ένα είδος ψάρια. Οι πιο συνηθισμένες ψαριές περιλαμβάνουν κεφαλόπουλα, σπάρους και γύλους όμως δεν αποκλείονται σάλπες, σαργοί, αυλιάδες, μελανούρια, χάνοι, πέρκες, λαπίνες, κοκωβιοί και καμιά σαλιάρα για τη ...γάτα.
Με ψάρεμα σε κρεμαστά νερά (κάβους και συναφή) μπορεί να πέσουμε πάνω σε κάποιο κοπαδάκι πιο ...εξωτικών ψαριών (γόπες, μένουλες, μαρίδες), αλλά αυτό είναι μια μάλλον σπάνια περίπτωση. Μια ικανοποιητική ψαριά (για νέο ερασιτέχνη) γεμίζει το τηγάνι, οτιδήποτε περισσότερο πρέπει να θεωρηθεί επιτυχία. Καθάρισμα από εντόσθια και λέπια, αλεύρωμα, αλάτισμα, τηγάνισμα, καλή παρέα και ...καλή όρεξη...

Πηγή :www.pathfinder.gr