Ironik bicimde gittigimiz supermarket yolunun uzerinde gorurdum tabelasini, ironik cunku tuketim karsiti bir adam. Fransizcadan cakmadigim zamanlar gaver/ doldurmak, gravage doldurulan yer filan muhtemelen kaz cigeri yapilan bir yer zannettiydim. Esimde anlamadi kelimenin ne anlami oldugunu. Cunku gravage
patois yani Normandiya yerel diline at bir sozcuk. Eskinden kanunlar sadece deniz kenarinda yasayan insanlara denizin getirdiklerini toplama hakki verirmis bunun patois adi gravage'a gitmek. Atolyenin ismi buradan geliyor. Bugunlerde insanlar cakiltaslari ve kumlarin yumusattigi objelere dokunmayi sevdiginden yada plajda cop toplama hareketinin neticesi olarak toplama yapiyor. Insanlarin bakisina ve hassasiyetine gore bu "hicbir sey madeninden" hazineler cikiyor der bizim dervis.
Bir pazar gunu kapisini caldik; bahcede kocaman bir masanin etrafinda genc insanlar ve dervise benzeyen bir uzun sacli adam. Buyrun serbestce gezin, fotograf cekin sonra gelin bir seyler ikram edeyim size dedi. Bilenler bilir Fransa'da fotograf cekmek deveye hendek atlatmaktan zor, sikilarak sorarsiniz ve hayir cevabi hazirdir. Caktirmadan cekeyim dersiniz mutlaka yakalayip hayat dersleri vermeye hazir insnalar vardir etrafinizda. tam bir kabustur, daha sormadan etmeden gulumseyerek buyrun fotograf ceken diyen biri bambaska bir yerde oldugumuzu gosteriyor. Atolye eski hayvan ahiliymis, dezenfekte edilip satisa cikinca kocaman bir atolyey edonusturmek icin bizim dervis tarafindan satin alinmis. Koca bir bahce ve goleti var. Atolyede 25 yildir plajdan toplanmis hersey duzenli bir sekilde istif edilmis. Ilham gelisine gore objelere farkli acilardan bakarak uzerlerinde oynama yapmadan rastlantisal benzerliklerle bir araya getirilmis parcalari sanat eserine donusturuyor bizim dervis. Atolye buyuk gelip calismak isteyen diger sanatcilara ucretsiz olarak acik. Daha fazla tuketin mottosundan fenalik gelmis alternatif bir hayat arayan insanlarin Mekke'si burasi. Atolyede yok yok, ipler, taha parcalari, kumun asindirdigi seramik , cam, tugla parcalari. Yazlikcilardan kalan terlikler, tokyolar, deodorantlar, plastik siseler, bidonlar, semsiyeler, catallar, kasiklar, kitaplar daha neler neler. Cok etkileniyoruz gezimiz bitince, iceklerimiz icerek dervisle sohbet ediyoruz. Normandiya'nin mesafeli insanlarindan degil her gelen kapisi acik, ikrami var ve sohbet koyu. Askla yaptigi birseyden bahseden insalara ozgu mutluluk var yuzunde! amaci eserlerini satmak degil ve simdiye kadar ulusal, uluslararasi bir cok sergiye katilmis. Leonardo'nun plajdan topladigi bir tahtayi dinzazor kemigi olduguna inanarak sakladigindan bahsediyorum istikbal goruyor oglumda:) Benim yillardir mutlaka birseye donusturmek icin sakladigim, topladigim seylerden bahsedemiyorum cunku bir turlu konsantre olup bir seye donusemediler henuz. Plastik ve cirkin oyuncaklarin alinip ki buna bilgisayarlar, cep telefonlari vs ekleyebiliriz kirilinca yerine yenisinin alindigi toplumlarda kaybedilmis, cope donusmus eyalara yeniden can vermek ve onlari sanat malzemesi olarak gorerek enstelasyonlara donusturen Dervis bircok mesaji ayni anda veriyor. Anlayan ve gorenlere tabi...
Baska bir ironi liberal ekonominin babalarindan Keynes'in sozu bulunan kitaplardan birinde.
