Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 38
W. Weissenborn, Ed.

34. hoc metu iniecto Lacedaemoniis imperatum primum, uti muros diruerent; deinde ut omnes externi auxiliares, qui mercede apud tyrannos militassent, terra Laconica excederent; [2] [p. 327] tum uti quae servitia tyranni liberassent — ea magna multitudo erat — ante diem certam abirent; qui ibi mansissent, eos prendendi abducendi vendendi Achaeis ius esset; ¹ Lycurgi leges moresque abrogarent, Achaeorum adsuescerent legibus institutisque: [3] ita unius eos corporis fore et de omnibus rebus facilius consensuros. [4] nihil oboedientius fecerunt, quam ut muros diruerent, nec aegrius passi sunt quam exules reduci. [5] decretum Tegeae in concilio communi Achaeorum de restituendis iis factum est; [6] et mentione illata externos auxiliares dimissos ac Lacedaemoniis adscriptos — ita enim vocabant qui ab tyrannis liberati erant — urbe excessisse, in agros dilapsos, priusquam dimitteretur exercitus, ire praetorem cum expeditis et comprehendere id genus hominum et vendere iure praedae placuit. [7] multi comprehensi venierunt. porticus ex ea pecunia Megalopoli permissu Achaeorum refecta est, quam Lacedaemonii diruerant. [8] [p. 328] et ager Belbinates, quem iniuria tyranni Lacedaemoniorum ² possederant, restitutus eidem civitati ex decreto vetere Achaeorum, quod factum erat Philippo Amyntae filio regnante. [9] per haec velut enervata civitas Lacedaemoniorum diu Achaeis obnoxia fuit; nulla tamen res tanto erat damno quam disciplina Lycurgi, cui per octingentos annos adsuerant, sublata.