Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 3
Benjamin Oliver Foster, Ph.D., Ed.

37. circumspectare tum patriciorum voltus¹ plebeii et inde libertatis captare auram unde servitutem timendo in eum statum rem publicam adduxerant. [2] primores patrum odisse decemviros, odisse plebem; nec probare quae fierent, et credere haud indignis accidere; avide ruendo ad libertatem in servitutem elapsos iuvare nolle, [3?] cumulari² quoque iniurias, ut taedio praesentium consules duo tandem et status pristinus rerum in desiderium veniant. [4] iam et processerat pars maior anni et duae tabulae legum ad prioris anni decem tabulas erant adiectae, nec quicquam iam supererat, si eae quoque leges centuriatis comitiis perlatae essent, cur eo magistratu rei publicae opus esset. [5] exspectabant quam mox consulibus creandis comitia edicerentur. id modo [p. 122] plebes³ agitabat, quonam modo tribuniciam⁴ potestatem, munimentum libertati, rem intermissam, repararent; cum interim mentio comitiorum nulla fieri. [6] et decemviri, qui primo tribunicios homines, quia id populate habebatur, circum se ostentaverant plebi, patriciis iuvenibus saepserant latera. eorum catervae tribunalia obsederant. [7] hi ferre agere plebem plebisque res, cum fortuna, quidquid⁵ cupitum foret, potentioris esset. [8] et iam ne tergo quidem abstinebatur; virgis caedi, alii securi subici; et ne gratuita crudelitas esset, bonorum donatio sequi domini supplicium. hac mercede iuventus nobilis corrupta non modo non ire obviam iniuriae, sed propalam licentiam suam malle quam omnium libertatem.