CAPUT DECIMUM QUINTUM.
Exercitui Americano valedicil Washingtonius. — Novum Eboracum vacuefaciunt Britanni. — Washingtonius, Annapolim profectus, diploma militare suum Congressui tradit. — Washingtonii laudes. — Ad montem Vernonium properat. — Vitæ domi ratio. — Mons Vernonius depingitur. — Præses primus Washingtonius electus est. — Jurejurando, admunus suum pertinente, Novi Eboraci sese obstringit. — In ærario pecunia deficit. — Inter cives, de nova reipublicæ forma, dissentiones exoriuntur.DIE secundo mensis Novembris, exercitus omnis Americanus dimittendus erat. 1 Die illo, Washingtonius, præfectis cunctis militibusque valedixit. Mensis ejusdem vigesimo quinto die, exercitus Britannus Eboracum Novum vacuum reliquit, in eamque urbem paulo post, Washingtonius ingressus est, summo cum consensu lætitiâque civium omnium, paucis tantummodò exceptis, qui, republicâ turbat^a, omnia, quàm otium malunt. Exercitu dimisso, Washingtonius Annapolim profectus, ut diplomate sibi à Congressu, belli initio, dato, sese abdicaret: quâ imperii abdicatione à Congressu palam acceptâ, Washingtonius à Consilio civitatum fœderatarum omnium Americanarum publico conditor2 alter tutorque reipublicæ judicatus est. Eo præsente, pericula multa, et mala, quæ sæpenumerò perpessi, inter semetipsos recensebant; 3 libertatis, quam nemo bonus, 4 nisi cum animâ simul amittit, pacisque, 5 Washingtonii dexterâ maximè partæ, animis gratissimis recordabantur. Washingtonium stupebant, major altiorque qui privatus videbatur, (quippè qui imperium libentissimè deposuerat, cum tenere facillimè potuisset) quàm quum exercitum victorem imperator duceret. Diploma Washingtonio à Congressu datum, quod eis nunc reddidit à quibus fuerat acceptum, hîc subjiciendum putavimus: “Coloniarum fœderatarum delegati, GEORGIO WASHINGTONIO salutem dicentes, eum copiarum omnium, quæ jam vel conscriptæ sunt, vel olim conscribentur, ducem et imperatorem constituêre.”—Quod diploma, à Peytonio Randolph Congressâs æside, et Carolo Thompson à secretis, decimo septimo Junii die, Christi anno millesimo septingentesimo septuagesimo quinto, signatum scriptumque, Washingtonio traditum. Tempore, quo diploma hocce accepit Washingtonius, coloniis fœderatis6 auxilii externi spes nulla; sine armis militaribus7 erant, sine propugnaculis, navibus, copiis bello exercitatis, præfectisque8 rei militaris peritis. Imperio accepto, Washingtonius vitam supplicio summo, rem autem publicationi, obnoxiam fecit. Quantas res pro patriâ gessit! quanta, denique, mala, pro libertate communi certans, æquo animo subiit! Si Camænæ omnes, si facundia et suadela ipsa mihi centum ora, vocem ferream, linguamque Ciceronem ipsum eloquio vincentem, darent, haudquaquam Washingtonii Iaudem, tam multis et variis meritis dignam, memorare aut prædicare possum. Res ejus gestæ majores sunt, quàm ut sermone pedestri dignè scribantur. Maronis doctiloqui, aut vatis Mæonii, 9 musam ingeniumque postulant.
Washingtonius jam ad montem Vernonium properabat, ubi à conjuge piâ, vicinis, famulis, servisque lætissimè est acceptus, et, habitu militari deposito, gladium vomere libentissimè commutavit. Agriculturâ maximè delectabatur. Fundo ad Vernonium montem posito, præcipuè occupabatur, qui triticum, poma terrestria, linum, multos, præterea, pecudum, jumentorumque greges, quotannis extulit. 10 Eo inspectante, pannos11 varios fabricaverunt ejus servi, et vestium satis ad vestiendum ferè mille hominum, singulos in annos, 12 fecerunt. Peregrini omnes, qui Americam septentrionalem peragrare instituerunt, Washingtonium semper visebant. Canes multos circum se alebat, et unà cum familiaribus quibusdam, tunc temporis13 Alexandriæ degentibus, nonnunquam venabatur. Vitam14 ejus moderabatur temperantia: diluculo primo, è lecto surgere solebat, totoque die rebus rusticis absumpto, horam15 circiter nonam dormitum 16 ivit. Hæc facere haud destitit, nisi cum hospitum præsentiâ eum prohibebat. Mensa ejus saluberrimis cibis vinoque instruebatur; attamen, victu simplici, ut plurimùm, utebatur, vinique minimè bibax fuit. Academiam Alexandriæ munificentissimè instituendam curavit. Pauperibus benefacere haud cessavit; instar, enim, solis, mundum universum beneficio afficere volebat.
Hic, autem, non alienum videtur, locum, herois nostri præsentiâ celebratum, paucis17 depingere. Vernonius mons, ripâ 18 Virginiensi Potomac fluminis, ubi duo milliaria latum, pulcherrimè situs est. Mons iste acclivis pedibus19 ducentis mare superat, cujus20 fastigium jugera decem continet, et in me dio, simplicitate augustâ, villa apparet. 21 Domûs frons, quæ 22 flumini contraria, porticu nonaginta sex pedes longâ, et viginti altâ, decoratur. Alæ nemoribus fruticibusque variis ornantur; prospectus à fronte in agros valdè delectat; sylva, insuper, parva, quæ secundùm23 ripas fluminis Potomac pertinet, Anglicanas, et Americanas bestias, tam 24 feras, quam cicures, alit. Hæ res, unà cum navibus, quæ flumine labuntur, locum istum prorsùs jucundum reddunt. Parvulum trans rivum, à parte septentrionali, campus latus segetes, et pascua, greges multos et armenta ostendit; latum, interim, flumen, et silvæ remotæ culti colles, vallesque ad terram Mariæ pertinentes, grande aliquid spectantium oculis offerunt. In his locis amænissimis quatuor ferè annos attriverat Washingtonius, cum ad Congressum civitatum omnium fœderatarum Americanarum, qui25 Philadelphiæ convenit, missus sit: cujus conventus moderator electus fuit. Etsi multæ et variæ sententiæ apud cives, de novâ reipublicæ formâ, erant, una, tamen, sententia omnes tenebat, summam rerum administrationem Washingtonio mandari oportere. Washingtonius igitur, summo omnium bonorum consensu, civitatum fœderatarum Americæ septentrionalis Præses primus electus fuit. Die Martii quarto, Christi anno millesimo septingentesimo octogesimo nono, formam reipublicæ novam lucem videre, à Congressu populoque statutum fuerat; at causis quibusdam intercedentibus, Washingtonius de præsidis officio haud ante diem decimum quartum Aprilis certior fuit factus. Postridie ejus diei, Eboracum Novum profectus est. Dum eò cursum tendebat, via, per quam ivit, populo frequenti referta. Multi jam militiâ functi, colonique, honoris gratiâ, ei obviam procedebant. Pons domini, civis Philadelphiensis, haud procul ab urbe situs, quem trajicere volebat Washingtonius, floribus omnibus coronisque ornabatur. Postquam Eboracum Novum venerat Washingtonius, ut26 jurejurando sese, (prout lex postulat,) obstringeret, nequid detrimenti, eo præside, libertas Americana caperet, à populo Congressuque petitum. Præsidis officio accepto, Washingtonius orationem habuit luculentam, quam, 27 quia sciunt omnes, præterire est animus. — Cum rerum habenas et moderamen sumpsisset Washingtonius Civitatum Americanarum status adeo infirmus omnibus videbatur, ut multi, rationem rempublicam gubernandi novam non diù duraturam esse, crederent. Grande28 æs alienum, et à Congressu et a privatis, peregrinis multis debebatur. Conatus omnes, nummorum debitorum solvendorum causa facti, incassum erant; tum, quia in ærario nihil eral; tum, quia, pecunia, qua vulgo utebatur plebs, nihili pendebatur: has ob causas, fiebat igitur, ut persolvere fere poterat nemo. Ad hoc, cives inter sese, de ratione nova rempublicam ordinandi, vehementissime dissidebant. Rationem illam multi indignabantur, quorum29 plurimi in Congressum novum electi erant. Conventum novum nonnulli flagitabant, alii, autem, facta infecta30 volebant. Civitates31 duæ, Septentrionalis, nempe, Carolina, et Insula Rhodensis, ad novam reipublicæ formam accedere recusabant.
Ad hoc, 32 iræ acerbæ civitates fœderatas Americanas inter gentemque Britannicam acriter exercebantur. Altera33 gens alteram fœdifragam appellare. Fines, insuper, civitatum fœderatarum haudquaquam statuti aut vulgo cogniti erant. Exercitus civitatum omnium Americanarum sex cenios homines vix continebat. Nec pecunia quidem, ad amicitias emendas, nec vis ulla ad pericula propulsanda, civitatibus novis aderat. Plu rima alia mala exitium libertati Americanæ minitabantur, eo, præsertim, tempore, quo reipublicæ Americanæ gubernacula sumpsit Washingtonius.