Μεγάλη πέμπτη δύο χιλιάδες είκοσι ένα

Λέει κάπου (στην "Μικρά Σύρτιν") ο Λορεντζάτος "Γιατί χωρίς θεούς πολιτισμοί δεν υπάρχουν". 

Γι' αυτό τον ανασταίνουμε εμείς κάθε χρόνο: για να μην φανεί που τον σταυρώνουμε αδιάκοπα. Με μια ανάσταση τη φορά αίρονται οι αμαρτίες μας,  παραδινόμαστε καθαροί στην επόμενη σταύρωση. Πόσο πιο αληθινά θα ήταν τα πράγματα,  πιο αποκαλυπτικά,  αν μια φορά δεν πείθονταν κανείς πως και πάλι αναστήθηκε,  πως ποτέ δεν αναστήθηκε; Πως μια φορά υπήρξε ένας θεός που πάει,  τον σκοτώσαμε. Και μείναμε ορφανοί από θεό. Κι από συγχώρεση. Και σωτηρία. 

***

Το χαρακτικό είναι του Χριστόφορου Κατσαδιώτη]

10 άνθρωποι μιλούν για το καλοκαίρι ή γιατί διαβάζω τα blog

Δροσερά ή ιδρωμένα, απεγνωσμένα, στοχαστικά, ποιητικά, φωτογραφικά, σαρκαστικά, πολιτικά. Πάνω από όλα εμπνευσμένα – ακόμη και όταν κουράζονται: τα ιστολόγια που παρακολουθώ. Για την ακρίβεια: που απολαμβάνω να διαβάζω. Για να το πάω εκεί που θέλω: που καμαρώνω τη γραφή τους και ευχαριστιέμαι την παρέα τους. Ένας κόσμος που γράφει και καταθέτει όψεις και σκέψεις της καθημερινότητας, που αποδομεί την τηλεοπτική αποβλάκωση, που πολιτικοποιεί τις ενστάσεις του, που μηρυκάζει την ανθρωπιά του.

Ένα μπουκέτο – καλύτερα μια χούφτα χαλίκια- σας αφήνω από τα «καλοκαιρινά» τους κείμενα. Σκόπευα να σας τα σκορπίσω τη Δευτέρα, αλλά δεν κρατήθηκα. Καλή ανάγνωση.

«Σχεδόν πάλι» από τη Theorema στο “Three wishes’s weblog” **** «Το μεσημέρι καίει το μέτωπό σου» από το Βυτίο, α, και το «καϊμάκι» επίσης **** «Άφθονο καλοκαίρι», αλλά και «Πίσω απ’ την βιτρίνα» στο “the elf at bay” **** «Η εύνοια της αυθαιρεσίας» από τη Riski στο «Ουδέν αμιγές» **** «Η νωχελική βόλτα στην παραλία του ζεύγους Stone και του σκύλου τους» από το Μούργο στη «Λάσπη στ’ αστέρια» **** “The Chania Sessions I: British and Commonwealth War Cemetery” από τον Sillentcrossing **** «Φωτολόγιο φετινών διακοπών» από τη Renata στην «Αναγεννημένη» **** «Περιήγηση στας Ολλανδικάς εξοχάς» από την Krotkaya [το σημείο με τις κότες που προσφέρουν αυγά: το αγαπημένο μου] **** «Να μας πάρεις μακριά, να μας πας στα πέρα μέρη» από τον Romandante στο "Στάχτη και Burberry" **** «ΣΚ στο Μαϊάμι» από τον harisheiz στο “Crazy cows: η γελάδα ποτέ δεν πεθαίνει”

Γιορτάζουμε κάτι; (10 ερωτήσεις για τη δημοκρατία)

Με την ελληνική δημοκρατία έχουμε ηλικιακή διαφορά μερικών εβδομάδων μόνο. Κλείνουμε επομένως και οι δύο τα 36 φέτος. Ωστόσο βρε πατέρα θέλω να μου απαντήσεις ποια δημοκρατία γιορτάζει στις 24 Ιουλίου;

Σε είχα ρωτήσει και πέρυσι. Δεν μου απάντησες. Φέτος έχω και άλλες (αναπάντητες σίγουρα) ερωτήσεις. Μην μου πεις λοιπόν ποια δημοκρατία γιορτάζει στις 24 Ιουλίου:

1. Η δημοκρατία του Μνημονίου ή του Συντάγματος;
2. Η δημοκρατία που σκοτώνει επώνυμους «δημοσιογράφους» ή αυτή που σκοτώνει «ανώνυμους» μετανάστες;
3. Η δημοκρατία που συντηρείται ή αυτή που κερδίζεται;
4. Η δημοκρατία των διαδρόμων ή αυτή των δρόμων;
5. Η δημοκρατία των ατιμώρητων επωνύμων ή αυτή των φυλακισμένων που κάνουν απεργία πείνας;
6. Η δημοκρατία των χορηγών ή αυτή των χορηγούμενων;
7. Η δημοκρατία του Ανδρέα Λοβέρδου ή αυτή του Μανώλη Γλέζου;
8. Η δημοκρατία που εκχωρεί τη δημόσια περιουσία ή αυτή που προστατεύει την ιδιωτική;
9. Η δημοκρατία των κομμάτων ή η δημοκρατία των κινημάτων;
10. Η δημοκρατία που κερδήθηκε το 1974 ή αυτή που έχει χαθεί;

ο Άγιος Βασίλης μπλογκάρει

Σε όσους μου έκαναν παρέα, είτε τους διάβαζα, είτε με διάβαζαν το χρόνο που τελειώνει, σκέφτηκα να δώσω βιβλιοδώρα μέρες που είναι.

Νομίζω πως τα λόγια και οι σιωπές σας είναι μια συμπόρευση και αυτές τις μέρες που η "Αθήνα θ' ανάβει σα μεγάλο καράβι" ας πάρουμε μαζί μας αποσκευές της σκέψης και του ονείρου.

Τα δώρα λοιπόν:

Στην Κόκκινο Μπαλόνι:

Στον Don’t kiss the frog:

Στον ANemos:

Στη Ρίτσα Μασούρα:

Στις εμμονές του Ροΐδη:

Στην Krotkaya:

Στην Greek libraries in a new world:

Στη wicked librarian:

Στους e-scriptorum:

Στο Μπαμπάκη:

Δέκα ερωτήσεις της «μάχιμης» βιβλιοθηκονομίας

Πολλοί νεώτεροι συνάδελφοι θα απαντούσαν με ένα αυστηρό μονολεκτικό «ΝΑΙ» στην πρώτη ερώτηση, αρνούμενοι να απαντήσουν στις επόμενες. Αρκετοί θεωρούν υποτιμητικό τον όρο «βιβλιοθηκάριος», ενώ… «επιστήμονας της πληροφόρησης»… άλλο πράγμα…

Λίγο ενδιαφέρει τελικά αν η βιβλιοθηκονομία είναι επιστήμη ή τέχνη. Είναι πάντως ένα σύνολο γνώσεων απαραίτητων για την οργάνωση και την παροχή πληροφοριών με μια διεθνή δυναμική ανάπτυξης αναντίστοιχη με την ελληνική (εφαρμοσμένη) πραγματικότητα.

Αφιερώνω αυτή την ανάρτηση στους άνεργους… επιστήμονες της πληροφόρησης. Σε λίγο καιρό θα τους κάνω πάλι παρέα. Την αφιερώνω και σε όσους συναδέλφους μου δεν έχουν καταλάβει ακόμη ότι η επίκληση της επιστημονικότητας δεν λύνει το οξύ πρόβλημα της ανεργίας , δεν αναβαθμίζει το χαμηλό κοινωνικό στάτους του επαγγέλματός μας, δεν λύνει τα βασικά προβλήματα των βιβλιοθηκών, ούτε ενισχύει τη βασική αξία της δουλειάς μας: την παροχή (ελεύθερης) πρόσβασης (σε όλους) στην πληροφορία και τον πολιτισμό.

Για τους πολλούς (πολιτικούς, ακαδημαϊκούς, τεχνοκράτες, καθηγητές και δασκάλους) η βιβλιοθήκη είναι μια αποθήκη βιβλίων. Κάποια στιγμή θα καταλάβουν, όταν καταλάβουμε και εμείς ποια είναι η αποστολή μας: η διαφύλαξη και το μοίρασμα της γνώσης. Δεν αρκεί αυτό;

Οι ερωτήσεις λοιπόν:

1. Η βιβλιοθηκονομία είναι αναμφισβήτητα επιστήμη;
2. Αν όχι, τι άλλο θα μπορούσε να είναι;
3. Αφού διδάσκεται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, οι απόφοιτοί των σχολών αυτών είναι επιστήμονες;
4. Αν δεν είναι επιστήμονες είναι μήπως κάτι … κατώτερο, για παράδειγμα τεχνίτες;
5. Είναι ευκολότερη η βιβλιοθηκονομία ως τέχνη, από ότι ως επιστήμη;
6. Ποια η διαφορά βιβλιοθηκάριου, βιβλιοθηκονόμου και… επιστήμονα της πληροφόρησης;
7. Ένας βιβλιοθηκονόμος εργαζόμενος σε βιβλιοθήκη ή βιβλιοπωλείο είναι επιστήμονας;
8. Ένας απόφοιτος μίας σχολής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι περισσότερο απαραίτητος στην κοινωνία από έναν άλλο; Μήπως πρέπει να αντιμετωπίζεται με περισσότερη φροντίδα… και προδέρμ;
9. Το μεταπτυχιακό δίπλωμα πιστοποιεί ανώτερη, πλατύτερη ή βαθύτερη γνώση μιας επιστήμης ή τέχνης;
10. Στα Συνέδρια των Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών γίνονται επιστημονικές ανακοινώσεις;

Δέκα blog μαζί που πλύθηκαν και έχουνε γίνει…

Στη Βλογάνδη το σύστημα των χρωμάτων είναι δικομματικό (κόκκινο-πράσινο). Ωστόσο υπάρχουν κι άλλα χρώματα που απειλούν αυτή την εναλλαγή στις κυβερνήσεις.

Ενδεικτικά («μάτωσα» να τα βρω) σας παραπέμπω στα μπλε, μαύρα, άσπρα και μωβ ιστολόγια. Δεν βρήκα κίτρινα, ροζ, πορτοκαλί και καφέ…


1. Μπλε τετράδιο ριγέ και μαύρο μολύβι Νο2…
2. Μπλε βελούδο
3. Santorini blue news
4. Blue winter roses
5. Το μαύρο πρόβατο
6. Μαύρο φίδι
7. Μαύρος Πητ
8. Λευκός θόρυβος
9. Μωβ στιγμές
10. Μωβ αέρας

Δέκα πράσινα blog

Τι είναι πράσινο λοιπόν στην Ελλάδα; Μην είναι οι κάμποι, τα βουνά και οι χαράδρες; Δεν θα το έλεγα… Πράσινοι είναι οι οικολόγοι, το ΠΑΣΟΚ και ο Παναθηναϊκός.....

1. Το πράσινο μυρμήγκι

2. Το πράσινο χαμομηλάκι
3. Πράσινα κτίρια για έναν πράσινο κόσμο
4. Πράσινα ελάφια

5. 46 days… για δυο παπούτσια… πράσινα!
6. Πράσινο μίλι
7. Οικολόγοι-πράσινοι Δωδεκανήσου
8. Οι οικολόγοι-πράσινοι για τις περιοχές του ΔΙΚΤΥΟΥ 2000
9. Οικολόγοι-Πράσινοι Βόρειας Αττικής

10. Πράσινη συνείδηση

Δέκα κόκκινα blog

Τα ιστολόγια είναι διάσπαρτα στην παραλία του διαδικτύου. Είναι σαν να την περπατάς και το μάτι σου να σαρώνει προς εύρεση ωραίας πέτρας. Αυτό είναι και από τα ενδιαφέροντα της ιστορίας… πλην όμως ως βιβλιοθηκάριος, εντάξει… εντάξει… ως βιβλιοθηκονόμος και επιστήμονας της πληροφόρησης (με μία ανάσα)… έχω αυτή τη μανία της συγκέντρωσης, της οργάνωσης.

Και επειδή στα περιβόλια της… Βλογάνδης… φυτρώνουν διάφορα φυτά ξεκινάω την καταγραφή με τα χρώματα. Αν έλεγες σε κάποιον να διαλέξει κάποιο χρώμα, το πρώτο που θα σκεφτόταν θα ήταν το κόκκινο.

Για να δούμε λοιπόν τι συνδέει μια φανατική με την Αρβανιτάκη μουσικόφιλη με έναν βαμμένο οπαδό του Ολυμπιακού και τις συνταγές μαγειρικής, τα πιτσιρίκια του Γυμνασίου της Κατούνας με ένα χωριό της Λάρισας που… κόπηκε στα δυο, τους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ με τους συντρόφους του ΚΚΕ:
Και μια μικρή εξομολόγηση: το «κόκκινο μπαλόνι» πετάει όμορφα….

1. Βαθύ κόκκινο
2. Κόκκινο θρανίο
3. Κόκκινο πιπέρι

4. Το κόκκινο φουστάνι
5. Κόκκινο Νερό

6. Κόκκινο Μπαλόνι

7. Κόκκινος Θεός

8. Κόκκινος Ουρανός
9. Το κόκκινο που ήταν μπλε
10. Κόκκινο offline

Δέκα διάσημοι Έλληνες που εργάστηκαν ως βιβλιοθηκονόμοι

Σαν παιχνίδι αναζήτησα γνωστούς Έλληνες που έχουν εργαστεί σε βιβλιοθήκες. Στα 10 ονόματα οι 6 είναι ποιητές… και 1 πολιτικός:

1. Ο συγγραφέας Μενέλαος Λουντέμης (1912-1977) το 1938 διορίζεται βιβλιοθηκάριος της «Αθηναϊκής Λέσχης» με τη βοήθεια του Μιλτιάδη Μαλακάση
2. Ο Μέντης Μποσταντζόγλου (Μποστ) (1918-1995) το 1952 έπιασε δουλειά στην εφημερίδα «Καθημερινή», την οποία τότε διηύθυνε η Ελένη Βλάχου και στην οποία αρχικά εργαζόταν ως ταμίας και βιβλιοθηκάριος.
3. Ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος από το 1958 ως το 1965 εργάστηκε ως βιβλιοθηκάριος στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Θεσσαλονίκης
4. Ο ποιητής Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου (1931-1996) εργάστηκε ως βιβλιοθηκάριος στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
5. Ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος (1909-1990) το 1926 εργάστηκε ως βοηθός βιβλιοθηκάριου και γραφέας στο Δικηγορικό Σύλλογο της Αθήνας
6. Ο ποιητής, μεταφραστής και επιμελητής εκδόσεων Γιώργος Μπλάνας (1959-) σπούδασε βιβλιοθηκονομία και εργάστηκε μεταξύ άλλων ως βιβλιοθηκάριος και διαφημιστής.
7. Η ποιήτρια Ζέφη Δαράκη (1939-) το 1964 διορίζεται βιβλιοθηκάριος στη Δημοτική Βιβλιοθήκη του Δήμου Αθηναίων, θέση στην οποία παραμένει ώς το 1985, μ΄ ένα «διάλειμμα» επτά χρόνων στη διάρκεια της δικτατορίας, όταν απολύθηκε λόγω αριστερών φρονημάτων.
8. Ο Νικόλαος Πολίτης (1852-1921), πατέρας της λαογραφικής επιστήμης στην Ελλάδα και καθηγητής της Ελληνικής Μυθολογίας και της Ελληνικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, το 1880 διορίστηκε βιβλιοθηκάριος στη βιβλιοθήκη της Βουλής, εργαζόμενος για τέσσερα χρόνια στη σύνταξη του καταλόγου της.
9. Ο πρώην υπουργός Εθνικής Οικονομίας Γιάννος Παπαντωνίου (1949-) είχε εργασθεί το 1971 κι ενώ σπούδαζε στις ΗΠΑ (Ουισκόνσιν) ως βιβλιοθηκάριος στο Πανεπιστήμιο για να συμπληρώσει το εισόδημά του.
10. Ο στιχουργός και ποιητής Ισαάκ Σούσης (1962) έχει σπουδάσει βιβλιοθηκονομία και έχει εργαστεί ως βιβλιοθηκονόμος στα ΑΣΚΙ

10 ερωτήσεις για τη δημοκρατία

Με την ελληνική δημοκρατία έχουμε ηλικιακή διαφορά μερικών ημερών μόνο. Κλείνουμε επομένως και οι δύο τα 35 φέτος. Ωστόσο βρε πατέρα θέλω να μου απαντήσεις ποια δημοκρατία γιορτάζει στις 24 Ιουλίου:

1. Η δημοκρατία που κερδήθηκε το 1974 ή αυτή που έχει χαθεί;
2. Η δημοκρατία των αγωνιστών ή η δημοκρατία των διαπλεκόμενων διαχειριστών;
3. Η δημοκρατία των πολιτών ή η δημοκρατία των Πρετεντέρηδων;
4. Η δημοκρατία των Ελλήνων ή η δημοκρατία των πολιτών;
5. Η δημοκρατία του Δήμου ή η δημοκρατία του Δήμαρχου;
6. Η δημοκρατία του απολυμένου και άνεργου ή η δημοκρατία του ζεύγους Αγγελόπουλου;
7. Η δημοκρατία της παραλίας ή η δημοκρατία του καναπέ;
8. Η δημοκρατία που σκότωσε ένα παιδί ή η δημοκρατία που αποπειράθηκε να σκοτώσει μια συνδικαλίστρια;
9. Η δημοκρατία της μίζας ή η δημοκρατία των μπάτσων;
10. Η αριστερή, η κεντρώα ή η δεξιά δημοκρατία;

Οι ερωτήσεις μπαμπά είναι πολλές ακόμη, αλλά αν μου απαντήσεις σε αυτές, εγώ καλύπτομαι…

Οι δέκα μυρωδιές-κλειδιά

Η όσφρηση αποτελεί, ίσως περισσότερο από τις άλλες αισθήσεις, ένα ασφαλές και επίμονο σύστημα ταξιθέτησης των αναμνήσεών μας. Με 10 μυρωδιές-κλειδιά που ανοίγουν πόρτες της ζωής μου θα φτιάξω μια αρμαθιά της:

1. Λεμονανθός: μυρωδιά της Άνοιξης, μισθοφόρος πασχαλινών αναμνήσεων

2. Περπατάς στους δρόμους μιας οποιασδήποτε ελληνικής πόλης ένα πρωινό καλοκαιριού, και από ανοιγμένα παράθυρα επιτίθενται μυρωδιές φαγητών που κατασκευάζονται. Τα γεμιστά σαφώς ξεχωρίζουν
3. Το κυπαρίσσι είναι άλλη μια καλοκαιρινή μυρωδιά. Γύμνια και θάλασσα
4. Ο καπνός από το τζάκι και εγκλωβισμένη μοναξιά εκεί έξω από τα σπίτια
5. Το νοτισμένο χώμα, τα πρωτοβρόχια, μελαγχολική επαναφορά
6. Τα βιβλία δεν έχουν βέβαια μόνο μία (άλλα χαρτιά, άλλες χρονιές, δέρμα, κόλλα), αγαπημένη ομάδα οσμών.
7. Η ανθρώπινη μυρωδιά-ταυτότητα σε σπίτια και κρεβάτια
8. Μυρωδιές των φρούτων (βερίκοκο πεπόνι, μήλο)
9. Οι στάνες. Πώς θα μπορούσε να υπάρχει ο κόσμος μας χωρίς αυτές…
10. Η τσίκνα, εθνική μυρωδιά μας

Βέβαια υπάρχουν κι άλλες πολλές (τα ξεβρασμένα φύκια, τα κομμένα ξύλα, το Κάιρο, το λιβάνι) που δεν χωρούν σε μια δεκάδα, όπως χωρούν σε μια ζωή

Οι δέκα δρόμοι με...ονοματεπώνυμο

Αφού οι άνθρωποι πολλές φορές είναι δρόμοι στη ζωή μας, ας πούμε πως έχουμε την ευχέρεια να βαφτίσουμε 10 δρόμους με το όνομά τους. Ποιοι είναι αυτοί; Και γιατί τους διαλέξαμε;

1. Σαπφούς Νοταρά: γιατί ήταν μια γυναίκα-σύμβολο μιας εποχής, μιας λαϊκότητας, μια φωνή-βράχος

2. Βασίλη Τσιτσάνη: για τη "Συννεφιασμένη Κυριακή"

3. Γιάννη Τσαρούχη: για τα ζεϊμπέκικα και τα αντρικά γυμνά

4. Πάμπλο Πικάσσο: γιατί σε κάνει να νοιώθεις πως η ζωγραφική είναι ένας άλλος κόσμος μέσα στον κόσμο μας

5. Μάνου Χατζηδάκι: για τις νυχτερινές μελωδίες του και τον αναρχισμό του

6 Νίκου Ξυλούρη: για το μέταλλο της ψυχής και της φωνής του

7. Τάσου Λειβαδίτη: για τη μοναξιά της ποίησής του

8. Χόρχε Λουίς Μπόρχες: για τη βιβλιοθήκη του μυαλού του

9. Τσε Γκεβάρα: για το όραμα της επανάστασης, την πίστη στην αλλαγή

10. Μελίνας Μερκούρη: όπως και να το κάνουμε ήταν Γυναίκα.

Όπως βέβαια μια πόλη δεν έχει μόνο δέκα δρόμους έτσι και η ζωή μας δεν έχει μόνο δέκα ονόματα...