Ο Φόβος φυλάει τσίλιες........για του φόβου το αληθές

Ημέρα αφιερωμένη  σε μια εκτεταμένη συζήτηση για το φόβο.

Από πολλά ιστολόγια (ο κατάλογος παραπλεύρως) και το δικό μου.

Ας μιλήσουμε  για το φόβο.

Και πάνω απ'όλα για το ΦΟΒΟ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ.

Τα σχόλια είναι ελεύθερα λόγω της ημέρας.

                                                  Ο φόβος του άγνωστου της παιδικής ηλικίας
 

Ο Φόβος της μοναξιάς που μας πάει στην αγάπη...........
(Για να  ακούσετε τη μελοποίηση του ποιήματος συνδεθείτε εδώ)

Το σκοτάδι, οι νεραϊδες που σου παίρνουν τη λαλιά, η βροντερή φωνή του ιερέα εκ του άμβωνος,
 ο Κάϊν και ο 'Αβελ, οι νυχτερίδες,  τα ύψη, τα θηρία, το σχοινί που κόβεται, ''ο θεός που βλέπει τα πάντα΄΄, η αποτυχία, η απογοήτευση, η αρρώστια, η μοναξιά, η ανεργία, ο βυθός, οι απώλειες, τα σκοτεινά πρόσωπα, οι μαφιόζοι, οι νυχτερινές επιθέσεις, ο εαυτός, η απόρριψη,  ο θάνατος, το σύμπαν, αυτό το θηρίο που κατοικεί μέσα μας.Τόσο ανακατωμένοι οι φόβοι.
Να τελειώνουμε με όλα αυτά (ψιθυρίζω) Πως να τελειώνουμε;
'Ερχονται καταιγίδες, θλίψεις, πρόσωπα πιό σκοτεινά και από το μαύρο σκοτεινό, με πράξεις ωσάν  το έρεβος, σχεδιάζουν  το μέλλον εξουσιάζοντας και εξουσιάζουν εκβιάζοντας τις νύχτες και  τις μέρες μας.Γιατί έχουν τόσο σκοτεινά βλέμματα;
Μα αυτούς και με αυτά πρέπει να τελειώνουμε.
Αλλά πως;
Μιλήστε, φωνάξτε, γράψτε για να μοιραστούμε αυτό το πως.
Ευχαριστώ τους συνιστολόγους και ιδιατέρως τον Κορίνθιο ''Βιβλιοθηκάριο'' που μου  χάρισε το εισητήριο  για πολλά  και ατρόμητα πράγματα.