Ο Πάγκαλος έκανε μια από τις ατακαδόρικες δηλώσεις του, ξέρετε, από αυτές που "κλέβουν την παράσταση", ειδικά όταν ο λαός δεν τολμάει να μιλήσει, και δήλωσε συγκεκριμένα πως, κατά την άποψη του, "το ΚΚΕ θέλει έναν νεκρό".

Εντάξει, είναι φανερό πως ο Πάγκαλος βγαίνει κάθε λίγο και λιγάκι και τα λέει αυτά για να χτυπήσει το ΚΚΕ και τις κινητοποιήσεις γενικότερα. Αλλά από εκεί και πέρα, το ερώτημα που μπαίνει είναι...αυτός πόσους νεκρούς θέλει;

Ναι, για τον Πάγκαλο λέω, και για τους κυβερνώντες γενικότερα. Και σε διεθνές επίπεδο, όχι μόνο στην Ελλάδα. Διότι μπορεί τέλος πάντων το ΚΚΕ να θέλει έναν νεκρό, άντε να δεχτούμε δηλαδή ότι ο Πάγκαλος έχει δίκιο (που δεν πολυισχύει, αλλά τέλος πάντων).

Αν όμως το ΚΚΕ θέλει "έναν νεκρό", τότε πόσους νεκρούς θέλουν αυτοί που καταδικάζουν ένα σωρό κόσμο, σε όλον τον κόσμο σε ανεργία και φτώχεια;

Και δε μιλάω μόνο για τους ανθρώπους στο Αφγανιστάν, ή σε άλλα τέτοια μέρη, που στο μυαλό του
 Πάγκαλου δεν είναι καν άνθρωποι, είναι «σχεδόν» άνθρωποι. Μιλάω για τους ανθρώπους στη δύση (που στο μυαλό του Πάγκαλου είναι όντως άνθρωποι, απλά είναι «κατώτεροι άνθρωποι»)

Αφού πολλοί έχουν ήδη πεθάνει, πολλοί πεθαίνουν, ακόμα και από ασιτία, και πολλοί ακόμα θα πεθάνουν, και όλοι το ξέρουν (άλλο αν μερικοί σφυρίζουν αδιάφορα, και εφευρίσκουν και μερικά φανταχτερά ονόματα όπως "δημοσιονομική προσαρμογή", κτλ για να καλυφθούν από πίσω τους).

Πόσοι θα πεθάνουν; Με πόσους νεκρούς θα είναι ευχαριστημένοι η [κάθε] κυβέρνηση και ο [κάθε] Πάγκαλος;

Και δεν είναι μόνο ο θάνατος, εντάξει, μερικοί θα πεθάνουν. Οι ζωντανοί; Αυτοί που καταδικάζονται σε μια ζωή μιζέριας και φτώχειας, για να τρώνε οι Πάγκαλοι; Το να πεθαίνεις είναι ένα πράγμα. Το να ζεις ολοένα και περισσότερο ως σκλάβος είναι "άλλο πράγμα" όμως. Διότι, πως να το κάνουμε, υπάρχει το "ζην", υπάρχει και το "ευ ζην", και η κυβέρνηση ναι μεν στερεί από πολλούς το ζην (με το να τους αφήνει άπορους ουσιαστικά τους δολοφονεί), αλλά στερεί και από τους υπόλοιπους το "ευ ζην". "Ζωή και αυτή" - να ζεις ως σκλάβος του Πάγκαλου και του Προβόπουλου και του έτσι και του αλλιώς, και να βγαίνει μετά ο Πάγκαλος και να λέει για το ΚΚΕ ότι "θέλει έναν νεκρό".

Δε ξέρω όσους νεκρούς θέλει το ΚΚΕ, δεν ξέρω καν (και δε το νομίζω) ότι θέλει "έναν νεκρό". Εγώ πάντως θέλω πολλούς νεκρούς - απλά μάλλον είμαι ο μόνος με την ειλικρίνεια και την ευθύτητα να το πει. Όχι, μη νομίζετε ότι είμαι φοβερά "κακός" (τι είναι "κακία" άλλωστε?), ούτε ότι τα γράφω αυτά εν βρασμώ ψυχής. Απλά διαπιστώνω ότι η άρχουσα τάξη, με τους Πάγκαλους τους, το έχει πάρει απόφαση να μας γυρίσει στο μεσαίωνα. Ειδικά από τη στιγμή που έβαλαν το δάχτυλο τους στο βάζο που λέγετε "Κίνα" και δοκίμασαν, γλυκάθηκαν τόσο πολύ που πλέον δε σταματούν, θέλουν την "Κίνα" τους, όλα τα άλλα δεν τους φαίνονται αρκετά. Ποιο κράτος πρόνοιας, ποιος δημοκρατικός διάλογος, ποιος πολιτισμός, ποια κουβέντα μπορεί να διεξαχθεί με ανθρώπους που δίνουν 30 ευρώ το μήνα μισθό, και βγαίνουν μετά και δηλώνουν ότι θέλουν να "διορθώσουν τα προβλήματα της οικονομίας".

Μα...αυτοί είναι το πρόβλημα και οι πολιτικές τους, αν το δεις από τη σκοπιά του εργάτη. Αν βέβαια το δεις από τη μεριά τους, το πρόβλημα είναι οι εργάτες της δύσης, που ζητούν παράλογους μισθούς και ωράρια: Και αφού είμαστε παράλογοι, πρέπει να μας φέρουν "στα λογικά μας". Και δε θα σταματήσουν μέχρι να το κάνουν. Ήδη το έχουν κάνει αυτό ξεκάθαρο με τις πράξεις τους.

Αντίθετα, οι εργάτες με τις πράξεις τους, ή/και με την απουσία πράξεων, δείχνουν πως δεν έχουν συνειδητοποιήσει την κατάσταση, και δεν είναι επαρκώς οργανωμένοι για να την αντιμετωπίσουν. Είναι όμως σαν του καθολικούς γάμους - λίγο πριν την ολοκλήρωση, ο παπάς ρωτάει αν κάποιος έχει αντίρρηση στο γάμο, αλλιώς ο γάμος ολοκληρώνεται. Εγώ έχω λοιπόν αντίρρηση, και νομίζω ολοένα και περισσότεροι αρχίζουν να έχουν και αυτοί ολοένα και περισσότερες αντιρρήσεις. Αλλά θα πρέπει να τις πουν, αλλιώς ο παπάς θα ολοκληρώσει το "γάμο", και μετά άντε να τρέχεις να πάρεις διαζύγιο...