ΝΙΡΒΑΝΑ: Ο Καταρράκτης

 Αν πάτε στην Ιαπωνία και επισκεφτείτε το μοναστήρι του Eiheiji λίγο πριν την είσοδο θα δείτε μια μικρή γέφυρα που ονομάζεται Hanshaku-kyo, που σημαίνει "γέφυρα μισής κουτάλας."

Όποτε ο δάσκαλος Dogen έπαιρνε νερό από το ποτάμι, χρησιμοποιούσε μια μισογεμάτη κουτάλα, επιστρέφοντας το υπόλοιπο στο ποτάμι, χωρίς να το πετάει. Γι' αυτό ονομάζουμε την γέφυρα Hanshaku-kyo, " Γέφυρα μισής Κουτάλας." Στο μοναστήρι όταν πλένουμε το πρόσωπο μας, γεμίζουμε την λεκάνη κατά το 70% της χωρητικότητας. Και αφού πλυθούμε αδειάζουμε το νερό αντί για μακριά , προς  το σώμα μας. Αυτό εκφράζει σεβασμό για το νερό.

Αυτού του είδους η άσκηση δεν βασίζεται πάνω στην ιδέα του να είσαι οικονομικός. Μπορεί να είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί ο Dogen γυρνούσε το μισό νερό που έπαιρνε στο ποτάμι. Αυτού του είδους η πράξη είναι πέρα από την σκέψη μας.

Όταν αισθανόμαστε την ομορφιά του ποταμού, όταν είμαστε ένα με το νερό, το κάνουμε διαισθητικά με τον τρόπο του Dogen. Είναι η αληθινή μας φύση να το κάνουμε έτσι. Αλλά αν η αληθινή σου φύση είναι καλυμμένη από ιδέες οικονομίας ή αποτελεσματικότητας, o τρόπος του Dogen δεν γίνεται κατανοητός.

Πήγα στο εθνικό πάρκο Yosemite (Αμερική), και είδα κάτι τεράστιους καταρράκτες. Ο μεγαλύτερος είχε περίπου 400 μέτρα ύψος, και από αυτό το ύψος το νερό πέφτει σαν μια κουρτίνα που ρίχνεται από την κορυφή του βουνού. Δεν μοιάζει να πέφτει γρήγορα, όπως θα περιμένατε· μοιάζει να πέφτει πολύ αργά λόγω της απόστασης. Και το νερό δεν πέφτει σαν ένα ρεύμα, αλλά διαχωρίζεται σε πολλά μικρά ρεύματα. Από μακριά μοιάζει με κουρτίνα. Και σκέφτηκα ότι θα πρέπει να είναι μια πολύ δύσκολη εμπειρία για κάθε σταγόνα νερού να πέφτει από την κορυφή

ενός τόσο ψηλού βουνού. Παίρνει χρόνο, ξέρετε, πολύ χρόνο, ώστε το νερό τελικά να φτάσει στο κάτω μέρος του καταρράκτη.

Και μου φαίνεται ότι η ζωή μας μπορεί να μοιάζει με αυτό. Έχουμε πολλές δύσκολες εμπειρίες στη ζωή μας. Αλλά την ίδια στιγμή, σκέφτηκα, το νερό δεν ήταν αρχικά χωρισμένο, αλλά ήταν ένας ολόκληρος ποταμός. Μόνο όταν είναι χωρισμένο έχει μια δυσκολία στο να πέσει. Είναι σαν το νερό να μην έχει καθόλου αισθήσεις όταν είναι ένας ολόκληρος ποταμός. Μόνο όταν έχει χωριστεί σε πολλές σταγόνες μπορεί να έχει ή να εκφράζει κάποιο συναίσθημα. Όταν βλέπουμε ένα ολόκληρο ποταμό δεν νιώθουμε την ζωντανή δραστηριότητα του νερού, αλλά όταν πιάσουμε ένα μέρος του νερού με την κουτάλα, έχουμε την εμπειρία κάποιας αίσθησης του νερού, και επίσης νιώθουμε την αξία του ατόμου που χρησιμοποιεί το νερό. Νιώθοντας τον εαυτό μας και το νερό με αυτόν τον τρόπο, δεν μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε μόνο με υλιστικό τρόπο. Είναι ζωντανό. 

Πριν γεννηθούμε δεν είχαμε κανένα συναίσθημα· είμασταν ένα με το σύμπαν. Αυτό ονομάζεται "μοναδικός νους", ή "ουσία του νου," ή "μεγάλος νους." Αφού έχουμε χωριστεί με τη γέννηση μας από αυτήν την μοναδικότητα, όπως το νερό που πέφτει από τον καταρράκτη χωρίζεται από τον αέρα και τους βράχους, αποκτούμε συναίσθηση. Έχετε δυσκολία επειδή έχετε συναίσθημα. Ταυτίζεστε με το συναίσθημα που έχετε χωρίς να ξέρετε πως αυτού του είδους το συναίσθημα δημιουργείται. Όταν δεν συνειδητοποιείτε ότι είστε ένα με τον ποταμό, ή ένα με το σύμπαν, τότε νιώθετε πόνο. Είτε είναι χωρισμένος σε σταγόνες είτε όχι, το νερό είναι νερό.

Η ζωή μας και ο θάνατος είναι το ίδιο πράγμα. Όταν συνειδητοποιήσουμε αυτό το γεγονός,

δεν έχουμε πλέον φόβο για το θάνατο, και δεν έχουμε πλέον πραγματική δυσκολία στη ζωή μας.

Όταν ο ποταμός ξαναγυρνά στην αρχική του ενότητα, δεν έχει πια ατομικό συναίσθημα· ξαναπαίρνει την φύση του, και βρίσκει ηρεμία. Πόσο χαρούμενο πρέπει να είναι το νερό που ξαναγύρισε στον αρχικό ποταμό! Αν έχουν έτσι τα πράγματα, τι συναίσθημα θα έχουμε όταν πεθαίνουμε; Νομίζω ότι είμαστε σαν το νερό στην κουτάλα. Θα έχουμε ηρεμία τότε, τέλεια ηρεμία.

Μπορεί να είναι πολύ τέλεια για εμάς ακόμα, επειδή ταυτιζόμαστε τόσο πολύ με το συναίσθημα μας, στην ατομική μας ύπαρξη. Εμείς, τώρα, έχουμε κάποιο φόβο θανάτου, αλλά αφού ξαναβρούμε την αυθεντική μας φύση, υπάρχει Νιρβάνα. Γι' αυτό λέμε, "Για να αποκτήσεις Νιρβάνα πρέπει να πεθάνεις." "Να πεθάνεις" δεν είναι μια τόσο επαρκής έκφραση. Ίσως "να περάσεις" ή "να συνεχίσεις", ή "να ενωθείς" θα ήταν καλύτερη. 

Θα προσπαθήσετε να βρείτε κάποια καλύτερη έκφραση για το θάνατο; Όταν θα την βρείτε, θα έχετε μια καινούργια ερμηνεία στη ζωή σας. Θα είναι σαν την εμπειρία μου όταν είδα το νερό στο μεγάλο καταρράκτη. Φανταστείτε! Είχε 400 μέτρα ύψος! 

Λέμε, "Όλα προέρχονται από την κενότητα." Ένας ενιαίος ποταμός ή ένα ενιαίο μυαλό είναι κενότητα. Όταν φτάσουμε αυτή την κατανόηση βρίσκουμε την αληθινή σημασία της ζωής μας. Όταν φτάσουμε αυτήν την κατανόηση μπορούμε να δούμε την ομορφιά στην ανθρώπινη ζωή. Προτού συνειδητοποιήσουμε αυτό το γεγονός, όλα αυτά που βλέπουμε είναι απλά πλάνη. Μερικές φορές υπερτιμούμε την ομορφιά· μερικές φορές υποτιμούμε ή αγνοούμε την ομορφιά επειδή ο μικρός νους μας δεν βρίσκεται σε συμφωνία με την  πραγματικότητα. Το να μιλάμε για αυτό με αυτόν τον τρόπο είναι εύκολο, αλλά το να έχουμε το πραγματικό συναίσθημα δεν είναι τόσο εύκολο. Αλλά με την εξάσκηση στο ζαζέν μπορείτε να καλλιεργήσετε αυτό το αίσθημα. Όταν μπορέσετε να "καθίσετε" με ολόκληρο το σώμα και τον νου, και με την ενότητα σώματος και νου υπό τον έλεγχο του συμπαντικού νου, μπορείτε εύκολα να αποκτήσετε αυτού του είδους την σωστή κατανόηση. Η καθημερινή σας ζωή θα ανανεωθεί χωρίς να ταυτίζεστε με μια λανθασμένη ερμηνεία της ζωής. Όταν συνειδητοποιήσετε αυτό το γεγονός, θα ανακαλύψετε πόσο χωρίς νόημα ήταν η παλιά σας ερμηνεία, και πόσο πολύ άχρηστη προσπάθεια είχατε καταβάλλει. Θα βρείτε το αληθινό νόημα της ζωής, και ακόμα και αν έχετε δυσκολία κατά την πτώση από την κορυφή του καταρράκτη στο κάτω μέρος του βουνού, θα χαίρεστε την ζωή σας. 

- Shunryu Suzuki 
(original text in english)

ΝΙΡΒΑΝΑ: Ο Καταρράκτης from Iptamenos Ollandos on Vimeo.

Suzuki from Iptamenos Ollandos on Vimeo.

Quotations

• "Strictly speaking, there are no enlightened people, there is only enlightened activity."
• "Our tendency is to be interested in something that is growing in the garden, not in the bare soil itself. But if you want to have a good harvest, the most important thing is to make the soil rich and cultivate it well."
• "So the secret is just to say 'Yes!' and jump off from here. Then there is no problem. It means to be yourself, always yourself, without sticking to an old self."
• "When you do something, you should burn yourself completely, like a good bonfire, leaving no trace of yourself."
• "Zazen practice is the direct expression of our true nature. Strictly speaking, for a human being, there is no other practice than this practice; there is no other way of life than this way of life."
• "Take care of things, and they will take care of you."
• "In the beginner's mind there are many possibilities, in the expert's mind there are few." - Shunryu Suzuki
• "Life and death are the same thing. When we realize this fact, we have no fear of death anymore, nor actual difficulty in our life."
• "As soon as you see something, you already start to intellectualize it. As soon as you intellectualize something, it is no longer what you saw."
• "The way that helps will not be the same; it changes according to the situation."
• “That bird is free – you owe me a bird.”
• "Without accepting the fact that everything changes, we cannot find perfect composure. But unfortunately, although it is true, it is difficult for us to accept it. Because we cannot accept the truth of transience, we suffer."

Μαγικές συμβουλές για το φθόνο

Τελικά ο κόσμος του διαδικτύου διαφέρει σε πολύ λίγα από τον πραγματικό κόσμο. Όταν στέλνεις τις σκέψεις σου και αυτά που σε απασχολούν  προς τα έξω τότε στην ουσία εκθέτεις τον εαυτό σου σε κάθε είδους ανθρώπους. Ακριβώς όπως όταν είσαι ένα δημόσιο πρόσωπο. 

Τα λόγια που λες αλλά και που δέχεσαι είναι ένα είδος μαγείας. Είναι βέλη που στέλνεις προς όλες τις κατευθύνσεις τα οποία ανάλογα με το που αποσκοπείς αλλά και την κατάσταση που είσαι μπορούν να είναι βουτηγμένα σε δηλητήριο ή σε ίαμα. Δυστυχώς οι περισσότεροι από εμάς δεν είμαστε συνεχώς σε επαγρύπνηση ούτε χειριζόμαστε τόσο άψογα την γλώσσα, ώστε να αποφύγουμε να πληγώσουμε και να πληγωθούμε. Όταν όμως κάποιος ισχυρίζεται ότι έχει βγει από το "λήθαργο" θα πρέπει να προσέχει τις λέξεις του πολύ περισσότερο. Δεν ανήκω σ' αυτήν την κατηγορία παρά το γεγονός ότι παιδεύω τις λέξεις όσο περισσότερο μου επιτρέπουν οι εμπειρίες μου και οι γνώσεις μου. Προσπαθώ να είμαι όσο τον δυνατόν περισσότερο τέλειος στα δικά μου μέτρα. Και αν είστε καιρό αναγνώστες θα έχετε διαπιστώσει ότι δεν αναφέρομαι ποτέ προσωπικά σε κάποιον, αλλά ούτε και στο εαυτό μου. (παρά μόνο ίσως στα σχόλια όπου τις περισσότερες φορές χαλαρώνω και απαντώ άμεσα αφού δεν έχω τον χρόνο να κάνω έρευνα). Η εξήγηση είναι ότι έχω δημιουργήσει ένα alter ego, μια άλλη προσωπικότητα αν θέλετε, (Ιπτάμενος Ολλανδός) ο οποίος είναι μια εσωτερική ανακάλυψη στην οποία προσπαθώ να δώσω "υπόσταση" διαδικτυακά με σκοπό να την ανασύρω στην επιφάνεια και στόχο να στείλω βέλη θεραπευτικά στον κόσμο. Πολλές φορές σίγουρα δεν θα πετυχαίνω το στόχο μου και άλλες πάλι σφάλλω επειδή είμαι άνθρωπος. 

Όμως υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που αρέσκονται στο να στέλνουν "δηλητηριασμένα βέλη" και μάλιστα προσωπικά. Δεν διαθέτουν την ευγένεια να σου δείξουν που σφάλλεις, και φυσικά ούτε επιχειρήματα για να στηρίξουν την άποψη τους. Τα "μάγια" τους θα σε αρρωστήσουν αν τα πάρεις προσωπικά και ειδικά αν είσαι άνθρωπος ο οποίος δεν είναι τόσο σίγουρος για τον εαυτό του. Άνθρωπος "μοναχικός", όπως πολλοί από εμάς που ασχολούμαστε με τα ιστολόγια, όχι στο ότι δεν έχουμε παρέες ή φίλους, αλλά στο ότι δεν έχουμε κάποιον για να επικοινωνήσουμε την βαθύτερη σκέψη μας, κάποιον τον οποίο θα μας καταλάβει και θα μπορέσουμε να συνομιλήσουμε στο ίδιο επίπεδο. Κάποιον που θα είμαστε βέβαιοι ότι θα αντιληφθεί την ουσία και τις επιπτώσεις αυτού που λέμε. Είναι τόσο εύκολο να κάνεις συναισθηματική ζημιά σε κάποιον! Αν αυτός ο κάποιος είναι και αδύναμος (από την άποψη ότι δεν έχει ζήσει αρκετά στην ζωή του ή/και τυγχάνει να έχει μια πιο ευαίσθητη ψυχή από τους γύρω του) τότε η βλάβη στην ψυχή μπορεί να είναι και μόνιμη ή να οδηγήσει ως και σε ακραίες πράξεις (αυτοκτονία). 

Βασικό κίνητρο για την παραπάνω συμπεριφορά είναι ο φθόνος. Ο Φ. Μπαίηκον δίνει επιγραμματικά κάποιους λόγους που σε φέρνουν σ' αυτήν την κατάσταση. Λέει λοιπόν ότι τείνουν να φθονούν αυτοί:  που έχουν έλλειψη αρετής, ανησυχία σε συνδυασμό με περιέργεια (πολλά ενδιαφέροντα), καλύπτεται ή αλλάζει η διαφορά ανάμεσα σε δύο ανθρώπους (πχ. οι γεννημένοι ευγενείς φθονούν τους κοινωνικά ανερχόμενους, ή η άνοδος κάποιου που προηγουμένως ήταν κοινωνικά ίσος με κάποιον άλλο), φυσικά ελαττώματα και προσωπικές ατυχίες.

Γι' αυτούς δε, που έχουν χτυπηθεί από τέτοια βέλη, γράφει σε κάποιο σημείο: "όπως είπαμε και στην αρχή, η πράξη του φθόνου έχει μέσα της κάτι από μαγική τέχνη (!), και έτσι δεν υπάρχει άλλη θεραπεία για το φθόνο παρά η θεραπεία της μαγείας. Και αυτή είναι να απομακρύνει κανείς τα μάγια και να τα ρίξει αλλού." Βέβαια γράφοντας αυτές τις γραμμές σκεφτόταν βασιλείς και υπουργούς οι οποίοι έχουν και τα εξιλαστήρια θύματα τους (ανθρώπους υπό τις διαταγές τους) στους οποίους ρίχνουν τα βάρη του φθόνου. Ευτυχώς λοιπόν έχω "δημιουργήσει" έναν "υποτελή" για τέτοιου είδους περιπτώσεις. Τον λένε Ιπτάμενο Ολλανδό και δεν χαμπαριάζει τίποτα... Ωστόσο θα ήθελα να προσθέσω στο δοκίμιο του Μπαίηκον, από προσωπική εμπειρία, ότι τις περισσότερες φορές αρκεί η συνειδητοποίηση, ότι μία λεκτική "επίθεση" οφείλεται σε φθόνο, για να αφαιρέσει όλη την δραστική ικανότητα του δηλητηρίου.

Τελειώνοντας αυτή την σύντομη αναφορά στο φθόνο θα ήθελα να κάνω ένα διαχωρισμό ανάμεσα στην υγιή ζήλια, αυτή που φέρνει την άμιλλα και τον υγιή ανταγωνισμό, και τον αρρωστημένο φθόνο ο οποίος σε μαραζώνει (όπως ο έρωτας) γιατί απλούστατα είναι συναίσθημα το οποίο ριζώνει μέσα σου, είναι επίμονο και έχει μεγάλη διάρκεια.

Η φώτο είναι κλεμμένη από εδώ

Η Σοφία του Μικρού Πρίγκηπα

Αγαπημένοι φίλοι,
αν και δεν μου αρέσει να μιλώ για τον εαυτό μου θα μοιραστώ σήμερα μαζί σας ένα μάθημα της ζωής μου μέσω της "κριτικής" ενός βιβλίου.

Όταν ξεκίνησα να μαθαίνω γαλλικά σκέφτηκα να βρω ένα κλασσικό βιβλίο, εύκολο στην ανάγνωση. Ο σκοπός ήταν να συνδιάσω τη βαρετή γραμματική με την ενδιαφέρουσα ανάγνωση. Λόγω πείρας από τα Ολλανδικά, αποφάσισα να διαλέξω κάποιο παραμυθάκι, κατά προτίμηση για μικρά παιδιά, αφού στα γαλλικά είμαι πλέον ενός χρονών και 4 μηνών... Το μόνο που ήρθε στο μυαλό μου και που δεν είχα διαβάσει ήταν ο Μικρός Πρίγκηπας. Όταν το ζήτησα στο βιβλιοπωλείο του πανεπιστημίου, μου είπαν να κοιτάξω στα παιδικά βιβλία και άμα δεν ήταν εκεί, θα μπορούσαν να μου το παραγγείλουν. Όπως και έγινε τελικά.

Μετά από 2-3 μήνες τελείωσα αυτό το μικρό βιβλιαράκι. Μόνο που αποδείχθηκε ότι εγώ, οι υπεύθυνοι του βιβλιοπωλείου του πανεπιστημίου, όπως και πολλοί άλλοι που δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο κάναμε ένα μεγάλο λάθος. Το βιβλίο δεν είναι παιδικό. Μοιάζει ίσως για όποιον το έχει ξεφυλλίσει, αλλά δεν το έχει διαβάσει προσεκτικά. Ίσως να μπερδεύει λίγο τα πράγματα και η αφιέρωση που κάνει ο συγραφέας στην αρχή του βιβλίου, αλλά ο προσεκτικός αναγνώστης δεν μπορεί να ξεγελαστεί τόσο εύκολα:

Στον Leon WERTH

θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη απ' τα παιδιά που αφιέρωσα το βιβλίο αυτό σ' ένα μεγάλο· ωστόσο, έχω μια σοβαρή δικαιολογία: αυτός ο μεγάλος είναι ο πιο καλός μου φίλος σε τούτο τον κόσμο. Έχω και μια άλλη δικαιολογία: αυτός ο μεγάλος όλα τα καταλαβαίνει, ακόμη και τα παιδικά βιβλία. Έχω και μια τρίτη δικαιολογία: αυτός ο μεγάλος ζει στη Γαλλία, όπου πεινάει και κρυώνει. Έχει τόσο μεγάλη ανάγκη από κάποια παρηγοριά. Αν όλοι οι παραπάνω λόγοι δεν είναι αρκετοί, πολύ θα το ήθελα ν' αφιερώσω τούτο το βιβλίο στο παιδί που ήταν άλλοτε αυτός ο μεγάλος. Όλοι οι μεγάλοι ήταν κάποτε παιδιά (Μα λίγοι ίσως ανάμεσά τους το θυμούνται). Διορθώνω, λοιπόν, την αφιέρωσή μου:

Στον Leon WERTH όταν ήταν μικρό παιδί

Ο συγραφέας Antoine de Saint-Exupéry δημιούργησε ένα αριστούργημα ποίησης, ανθρωπισμού και συγκίνησης το οποίο πρωτοεκδόθηκε το 1943. Κάνει αρκετές στοχαστικές παρατηρήσεις για τη ζωή και την ανθρώπινη φύση που αποτελούν πρώτης τάξεως τροφή για σκέψη. Ένα βιβλίο που χτίζεται αριστοτεχνικά βήμα προς βήμα γύρω από ένα μυστικό ξεχασμένο εδώ και καιρό από τους περισσότερους ανθρώπους (μεγάλους όχι τα παιδιά). Το μυστικό είναι απλό, αλλά λίγοι το καταλαβαίνουν σε όλη του την σημασία: "Οι άνθρωποι βλέπουν καλά μόνο με την καρδιά. Το ουσιώδες είναι αόρατο για τα μάτια." Η φιλία και η ομορφιά είναι μερικά από τα ουσιώδη, αλλά πως μπορείς να τα δεις αν όχι με τα μάτια της καρδιάς; Αν δεν μπορέσεις να τα αισθανθείς; Και πως να την αισθανθείς αν δεν έχεις πονέσει και προσπαθήσει γι'αυτά; "Είναι ο χρόνος που έχεις χάσει για το ρόδο σου, που κάνει το ρόδο σου σημαντικό." λέει η αλεπού που είχε ζητήσει να εξημερωθεί από τον Μικρό Πρίγκηπα.

Κεφ. ΧΧΙ (Απόσπασμα)

"Η ζωή μου είναι πολύ μονότονη. Κυνηγώ τα κοτόπουλα, οι άνθρωποι με κυνηγούν. Όλα τα κοτόπουλα μοιάζουν μεταξύ τους, και όλοι οι άνθρωποι μοιάζουν μεταξύ τους. Και έτσι έχω αρχίσει να βαριέμαι. Αν με εξημερώσεις, θα νιώσω να έχει έρθει ο ήλιος στη ζωή μου. Θα αναγνωρίζω τον ήχο από τα βήματά σου που θα είναι διαφορετικά από εκείνον όλων των άλλων. Τα άλλα βήματα με κάνουν να κρύβομαι .Τα δικά σου θα με καλούν, σα μουσική, έξω από τη κρυψώνα μου. Και μετά, βλέπεις εκείνα τα χωράφια με το σιτάρι; Δεν τρώω ψωμί. Το σιτάρι μου είναι εντελώς άχρηστο. Τα χωράφια με το σιτάρι δεν μου λένε τίποτα. Και αυτό είναι θλιβερό. Μα τα δικά σου μαλλιά έχουν το χρώμα του χρυσού. Σκέψου πόσο θαυμάσιο θα είναι όταν θα με έχεις εξημερώσει. Τα στάχυα που είναι επίσης χρυσά, θα με κάνουν να σε σκέφτομαι. Και θα μου αρέσει να ακούσω τον αέρα ανάμεσα στα σιτάρια..."

- "Σε παρακαλώ εξημέρωσέ με!" είπε.
- "Το θέλω πάρα πολύ" απάντησε ο Μικρός Πρίγκηπας. "Αλλά δεν έχω πολύ χρόνο. Ψάχνω για φίλους και θέλω να γνωρίσω πολλά πράγματα."
- "Γνωρίζουμε μόνο τα πράγματα που εξημερώνουμε", είπε η Αλεπού. "Οι άνθρωποι δεν έχουν χρόνο να γνωρίσουν το οτιδήποτε. Αγοράζουν τα έτοιμα πράγματα από τα καταστήματα. Αλλά δεν υπάρχει κανένα κατάστημα στο κόσμο από το οποίο να μπορούν να αγοράζουν φίλους και έτσι οι άνθρωποι δεν έχουν πια κανένα φίλο. Εάν θες ένα φίλο, εξημέρωσε με..."

"Τι πρέπει να κάνω για να σε εξημερώσω;" ρώτησε ο Μικρός Πρίγκηπας.
"Πρέπει να είσαι πολύ υπομονετικός" απάντησε η Αλεπού. "Πρώτα θα καθίσεις στο γρασίδι κάπως μακριά μου, όπως τώρα. Θα σε βλέπω με την άκρη του ματιού μου και δεν λες τίποτα. Οι λέξεις είναι αιτία παρεξηγήσεων. Μέρα με τη μέρα θα έρχεσαι πιο κοντά μου..."

Την επόμενη ημέρα ο Μικρός Πρίγκηπας επέστρεψε.
"Θα ήταν καλύτερα να έρχεσαι πάντα την ίδια ώρα" είπε η Αλεπού. "Για παράδειγμα, αν έρχεσαι στις τέσσερις η ώρα το απόγευμα, τότε γύρω στις τρεις η ώρα θα αρχίσω να νιώθω ευτυχισμένη. Όσο περνάει η ώρα θα νιώθω όλο και πιο ευτυχισμένη. Στις τέσσερις η ώρα, θα είμαι ανήσυχη και σχεδόν θα χοροπηδώ από ευτυχία. Θα σου δείχνω πόσο ευτυχισμένη είμαι. Αλλά αν δεν έρχεσαι συγκεκριμένη ώρα, δεν θα ξέρω πότε θα πρέπει να φορέσει η καρδιά μου τα καλά της για να σε υποδεχθεί... Πρέπει τηρούμε τα τελετουργικά..."
"Τι θα πει τελετουργικό;" ρώτησε ο Μικρός Πρίγκηπας.
"Και τα τελετουργικά είναι επίσης ένα πράγμα πολύ ξεχασμένο" είπε η Αλεπού. "Είναι αυτό που κάνει τη μια ημέρα να διαφέρει από τις άλλες ημέρες, την μια ώρα από τις άλλες ώρες. Για παράδειγμα, οι κυνηγοί έχουν ένα τελετουργικό. Κάθε Πέμπτη χορεύουν με τα κορίτσια του χωριού. Έτσι η Πέμπτη είναι μια θαυμάσια ημέρα για μένα! Μπορώ να κάνω ένα περίπατο στους αμπελώνες. Αλλά αν οι κυνηγοί χόρευαν οποτεδήποτε, κάθε ημέρα θα ήταν όπως κάθε άλλη ημέρα, και δεν θα μπορούσα ποτέ να έχω καθόλου διακοπές."

Έτσι ο Μικρός Πρίγκηπας εξημέρωσε την Αλεπού. Και όταν έφτασε η ώρα της αναχώρησής του πήγε κοντά της.
"Α" είπε η Αλεπού, "θα κλάψω."
"Εσύ φταις γι' αυτό" είπε ο Μικρός Πρίγκηπας. "Δεν ήθελα να σου κάνω κακό - μα εσύ θέλησες να σε εξημερώσω..."
"Ναι, είναι αλήθεια" είπε η Αλεπού.
"Μα τώρα πρόκειται να κλάψεις!" είπε ο Μικρός Πρίγκηπας.
"Ναι, είναι αλήθεια" είπε η Αλεπού.
"Τότε δεν κέρδισες κάτι που σε εξημέρωσα!"
"Κέρδισα" είπε η Αλεπού. "Κέρδισα το χρώμα του σταχυού."


Δηλαδή όπως το θέτει ο ίδιος ο συγραφέας σε άλλο βιβλίο του: "Αυτός που έχει φύγει, αν διατηρούμε την μνήμη του, κατοικεί μέσα μας πιο δυναμικά - όχι - πιο ζωντανά και από τους ζωντανούς ανθρώπους."

Κεφ. ΧΧΙΙΙ

- Καλημέρα, είπε ο μικρός πρίγκιπας.
- Καλημέρα, είπε ο έμπορος.
Ήταν ένας έμπορος τελειοποιημένων χαπιών που έκοβαν τη δίψα. Έπινες ένα κάθε βδομάδα και έτσι δεν ένιωθες πια την ανάγκη να πιεις νερό.
- Γιατί τα πουλάς αυτά; είπε ο μικρός πρίγκιπας.
- Κάνεις μεγάλη οικονομία χρόνου, είπε ο έμπορος. Οι ειδικοί έχουν κάνει τους υπολογισμούς. Κερδίζεις πενηντατρία λεπτά τη βδομάδα.
- Και τι τα κάνεις αυτά τα πενηντατρία λεπτά;
- Τα κάνεις ότι θέλεις...
«Εγώ, είπε μέσα του ο μικρός πρίγκιπας, αν είχα πενηντατρία λεπτά σε χρόνο να ξοδέψω, θα έκανα σιγά-σιγά ένα ωραίο περίπατο μέχρι κάποια πηγή...


Ο συγραφέας επιχειρεί να ξυπνήσει ξεχασμένα συναισθήματά μας. Επίσης προσπαθεί να προβάλλει τον λανθασμένο τρόπο ζωής μας και την λάθος σκέψη μας σε πολλά θέματα. Όπλο του η αχαλίνωτη γόνιμη φαντασία του. Γνώμη μου είναι ότι τα καταφέρνει με απαράμιλλη δεξιοτεχνία, μέσα από ένα φαινομενικά απλό αλλά παράλληλα βαθειά φιλοσοφικό κείμενο.

Το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους σας με την προτροπή να μην ξεγελαστείτε από την φαινομενική του απλότητα και το διαβάσετε γρήγορα. Είναι και αυτή μια αρρώστια της εποχής μας βλέπετε. Νομίζουμε ότι η ζωή μας είναι μικρή και προσπαθούμε να την ζήσουμε γρήγορα. Αυτό είναι όμως που την συρρικνώνει και την κάνει άσχημη. Πως θα μπορέσεις να δεις την ομορφιά αν κάνεις κάτι γρήγορα; Δεν πρέπει να κοντασταθείς σταματώντας να κάνεις αυτό που κάνεις και να κοιτάξεις γύρω σου με τα μάτια της καρδιάς; Πως αλλιώς θα μπορέσεις να την δεις; Η ζωή είναι μεγάλη από μόνη της. Αν προσπαθείς να την ζήσεις με αργούς ρυθμούς τότε και μόνο τότε μπορεί να γίνει απέραντη και γεμάτη θησαυρούς κάτω από κάθε πέτρα του δρόμου της...

Όλο το βιβλίο στα ελληνικά εδώ και εδώ. Σε γαλλικά, αγγλικά, γερμανικά και ισπανικά μπορείτε να το βρείτε εδώ.