Το τελευταίο γνωμικό που κατατέθηκε

Ο Χρύσιππος ο Σολεύς είπε: " "Θα συμπεραίναμε στην περίπτωση ενός όμορφου σπιτιού ότι χτίστηκε για τους ιδιοκτήτες τους και όχι για ποντίκια. Οφείλουμε επομένως, με τον ίδιο τρόπο, να θεωρούμε το σύμπαν σαν το σπίτι των θεών.""
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα νους. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα νους. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

ΝΙΡΒΑΝΑ: Ο Καταρράκτης

 Αν πάτε στην Ιαπωνία και επισκεφτείτε το μοναστήρι του Eiheiji λίγο πριν την είσοδο θα δείτε μια μικρή γέφυρα που ονομάζεται Hanshaku-kyo, που σημαίνει "γέφυρα μισής κουτάλας."
Όποτε ο δάσκαλος Dogen έπαιρνε νερό από το ποτάμι, χρησιμοποιούσε μια μισογεμάτη κουτάλα, επιστρέφοντας το υπόλοιπο στο ποτάμι, χωρίς να το πετάει. Γι' αυτό ονομάζουμε την γέφυρα Hanshaku-kyo, " Γέφυρα μισής Κουτάλας." Στο μοναστήρι όταν πλένουμε το πρόσωπο μας, γεμίζουμε την λεκάνη κατά το 70% της χωρητικότητας. Και αφού πλυθούμε αδειάζουμε το νερό αντί για μακριά , προς  το σώμα μας. Αυτό εκφράζει σεβασμό για το νερό.
Αυτού του είδους η άσκηση δεν βασίζεται πάνω στην ιδέα του να είσαι οικονομικός. Μπορεί να είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί ο Dogen γυρνούσε το μισό νερό που έπαιρνε στο ποτάμι. Αυτού του είδους η πράξη είναι πέρα από την σκέψη μας.
Όταν αισθανόμαστε την ομορφιά του ποταμού, όταν είμαστε ένα με το νερό, το κάνουμε διαισθητικά με τον τρόπο του Dogen. Είναι η αληθινή μας φύση να το κάνουμε έτσι. Αλλά αν η αληθινή σου φύση είναι καλυμμένη από ιδέες οικονομίας ή αποτελεσματικότητας, o τρόπος του Dogen δεν γίνεται κατανοητός.

Πήγα στο εθνικό πάρκο Yosemite (Αμερική), και είδα κάτι τεράστιους καταρράκτες. Ο μεγαλύτερος είχε περίπου 400 μέτρα ύψος, και από αυτό το ύψος το νερό πέφτει σαν μια κουρτίνα που ρίχνεται από την κορυφή του βουνού. Δεν μοιάζει να πέφτει γρήγορα, όπως θα περιμένατε· μοιάζει να πέφτει πολύ αργά λόγω της απόστασης. Και το νερό δεν πέφτει σαν ένα ρεύμα, αλλά διαχωρίζεται σε πολλά μικρά ρεύματα. Από μακριά μοιάζει με κουρτίνα. Και σκέφτηκα ότι θα πρέπει να είναι μια πολύ δύσκολη εμπειρία για κάθε σταγόνα νερού να πέφτει από την κορυφή
ενός τόσο ψηλού βουνού. Παίρνει χρόνο, ξέρετε, πολύ χρόνο, ώστε το νερό τελικά να φτάσει στο κάτω μέρος του καταρράκτη.
Και μου φαίνεται ότι η ζωή μας μπορεί να μοιάζει με αυτό. Έχουμε πολλές δύσκολες εμπειρίες στη ζωή μας. Αλλά την ίδια στιγμή, σκέφτηκα, το νερό δεν ήταν αρχικά χωρισμένο, αλλά ήταν ένας ολόκληρος ποταμός. Μόνο όταν είναι χωρισμένο έχει μια δυσκολία στο να πέσει. Είναι σαν το νερό να μην έχει καθόλου αισθήσεις όταν είναι ένας ολόκληρος ποταμός. Μόνο όταν έχει χωριστεί σε πολλές σταγόνες μπορεί να έχει ή να εκφράζει κάποιο συναίσθημα. Όταν βλέπουμε ένα ολόκληρο ποταμό δεν νιώθουμε την ζωντανή δραστηριότητα του νερού, αλλά όταν πιάσουμε ένα μέρος του νερού με την κουτάλα, έχουμε την εμπειρία κάποιας αίσθησης του νερού, και επίσης νιώθουμε την αξία του ατόμου που χρησιμοποιεί το νερό. Νιώθοντας τον εαυτό μας και το νερό με αυτόν τον τρόπο, δεν μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε μόνο με υλιστικό τρόπο. Είναι ζωντανό. 
Πριν γεννηθούμε δεν είχαμε κανένα συναίσθημα· είμασταν ένα με το σύμπαν. Αυτό ονομάζεται "μοναδικός νους", ή "ουσία του νου," ή "μεγάλος νους." Αφού έχουμε χωριστεί με τη γέννηση μας από αυτήν την μοναδικότητα, όπως το νερό που πέφτει από τον καταρράκτη χωρίζεται από τον αέρα και τους βράχους, αποκτούμε συναίσθηση. Έχετε δυσκολία επειδή έχετε συναίσθημα. Ταυτίζεστε με το συναίσθημα που έχετε χωρίς να ξέρετε πως αυτού του είδους το συναίσθημα δημιουργείται. Όταν δεν συνειδητοποιείτε ότι είστε ένα με τον ποταμό, ή ένα με το σύμπαν, τότε νιώθετε πόνο. Είτε είναι χωρισμένος σε σταγόνες είτε όχι, το νερό είναι νερό.
Η ζωή μας και ο θάνατος είναι το ίδιο πράγμα. Όταν συνειδητοποιήσουμε αυτό το γεγονός,
δεν έχουμε πλέον φόβο για το θάνατο, και δεν έχουμε πλέον πραγματική δυσκολία στη ζωή μας.
Όταν ο ποταμός ξαναγυρνά στην αρχική του ενότητα, δεν έχει πια ατομικό συναίσθημα· ξαναπαίρνει την φύση του, και βρίσκει ηρεμία. Πόσο χαρούμενο πρέπει να είναι το νερό που ξαναγύρισε στον αρχικό ποταμό! Αν έχουν έτσι τα πράγματα, τι συναίσθημα θα έχουμε όταν πεθαίνουμε; Νομίζω ότι είμαστε σαν το νερό στην κουτάλα. Θα έχουμε ηρεμία τότε, τέλεια ηρεμία.
Μπορεί να είναι πολύ τέλεια για εμάς ακόμα, επειδή ταυτιζόμαστε τόσο πολύ με το συναίσθημα μας, στην ατομική μας ύπαρξη. Εμείς, τώρα, έχουμε κάποιο φόβο θανάτου, αλλά αφού ξαναβρούμε την αυθεντική μας φύση, υπάρχει Νιρβάνα. Γι' αυτό λέμε, "Για να αποκτήσεις Νιρβάνα πρέπει να πεθάνεις." "Να πεθάνεις" δεν είναι μια τόσο επαρκής έκφραση. Ίσως "να περάσεις" ή "να συνεχίσεις", ή "να ενωθείς" θα ήταν καλύτερη. 
Θα προσπαθήσετε να βρείτε κάποια καλύτερη έκφραση για το θάνατο; Όταν θα την βρείτε, θα έχετε μια καινούργια ερμηνεία στη ζωή σας. Θα είναι σαν την εμπειρία μου όταν είδα το νερό στο μεγάλο καταρράκτη. Φανταστείτε! Είχε 400 μέτρα ύψος! 
Λέμε, "Όλα προέρχονται από την κενότητα." Ένας ενιαίος ποταμός ή ένα ενιαίο μυαλό είναι κενότητα. Όταν φτάσουμε αυτή την κατανόηση βρίσκουμε την αληθινή σημασία της ζωής μας. Όταν φτάσουμε αυτήν την κατανόηση μπορούμε να δούμε την ομορφιά στην ανθρώπινη ζωή. Προτού συνειδητοποιήσουμε αυτό το γεγονός, όλα αυτά που βλέπουμε είναι απλά πλάνη. Μερικές φορές υπερτιμούμε την ομορφιά· μερικές φορές υποτιμούμε ή αγνοούμε την ομορφιά επειδή ο μικρός νους μας δεν βρίσκεται σε συμφωνία με την  πραγματικότητα. Το να μιλάμε για αυτό με αυτόν τον τρόπο είναι εύκολο, αλλά το να έχουμε το πραγματικό συναίσθημα δεν είναι τόσο εύκολο. Αλλά με την εξάσκηση στο ζαζέν μπορείτε να καλλιεργήσετε αυτό το αίσθημα. Όταν μπορέσετε να "καθίσετε" με ολόκληρο το σώμα και τον νου, και με την ενότητα σώματος και νου υπό τον έλεγχο του συμπαντικού νου, μπορείτε εύκολα να αποκτήσετε αυτού του είδους την σωστή κατανόηση. Η καθημερινή σας ζωή θα ανανεωθεί χωρίς να ταυτίζεστε με μια λανθασμένη ερμηνεία της ζωής. Όταν συνειδητοποιήσετε αυτό το γεγονός, θα ανακαλύψετε πόσο χωρίς νόημα ήταν η παλιά σας ερμηνεία, και πόσο πολύ άχρηστη προσπάθεια είχατε καταβάλλει. Θα βρείτε το αληθινό νόημα της ζωής, και ακόμα και αν έχετε δυσκολία κατά την πτώση από την κορυφή του καταρράκτη στο κάτω μέρος του βουνού, θα χαίρεστε την ζωή σας. 



Quotations

  • "Strictly speaking, there are no enlightened people, there is only enlightened activity."
  • "Our tendency is to be interested in something that is growing in the garden, not in the bare soil itself. But if you want to have a good harvest, the most important thing is to make the soil rich and cultivate it well."
  • "So the secret is just to say 'Yes!' and jump off from here. Then there is no problem. It means to be yourself, always yourself, without sticking to an old self."
  • "When you do something, you should burn yourself completely, like a good bonfire, leaving no trace of yourself."
  • "Zazen practice is the direct expression of our true nature. Strictly speaking, for a human being, there is no other practice than this practice; there is no other way of life than this way of life."
  • "Take care of things, and they will take care of you."
  • "In the beginner's mind there are many possibilities, in the expert's mind there are few." - Shunryu Suzuki
  • "Life and death are the same thing. When we realize this fact, we have no fear of death anymore, nor actual difficulty in our life."
  • "As soon as you see something, you already start to intellectualize it. As soon as you intellectualize something, it is no longer what you saw."
  • "The way that helps will not be the same; it changes according to the situation."
  • “That bird is free – you owe me a bird.”
  • "Without accepting the fact that everything changes, we cannot find perfect composure. But unfortunately, although it is true, it is difficult for us to accept it. Because we cannot accept the truth of transience, we suffer."

Κυριακή 11 Ιουλίου 2010

Ευτυχία και μυαλό.

Σημ. Και τα δύο βίντεο είναι υποτιτλισμένα στα ελληνικά. (Επιλογή από το σχετικό πεδίο.)

Τι είναι ευτυχία, και πώς μπορούμε να την κερδίσουμε? Ο Matthieu Ricard, ένας βιοχημικός που έγινε Βουδιστής μοναχός, λέει ότι μπορούμε να εκπαιδεύσουμε το μυαλό μας σε συνήθειες ευημερίας γεννώντας μία αληθινή αίσθηση γαλήνης και πληρότητας.


Translated into Greek by Ioannis
Mavroidis




Η Τζιλ Μπόλτι Τέηλορ είχε μια ερευνητική ευκαιρία που λίγοι μελετητές του εγκεφάλου θα ευχόντουσαν να έχουν. Έπαθε ένα σοβαρό εγκεφαλικό και παρακολούθησε τον εαυτό της καθώς οι λειτουργίες του εγκεφάλου της, η κίνηση, η ομιλία, η αυτοσυνείδηση, σταματούσαν μία μία. Μία εκπληκτική ιστορία.


Translated into Greek by Theodora
Apostolopoulou



Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2010

Τότε, μόνο τότε, είμαι ελεύθερος...

Πρώτη με πλησίασε η ΟΝΝΕΔ στα ευαίσθητα μαθητικά μου χρόνια. Έφταιγε η μόδα; ή οι φίλοι που παίρναν μέρος; Δεν ξέρω. Πήγα όμως. Όταν κάποιος έβγαλε σε προεκλογική περίοδο με κατσαβίδι το μάτι ενός πασόκου με ζώσανε τα φίδια. Δεν μίλησα όμως, είχα βλέπεις καλή ανατροφή. Όταν τυχαία όμως μια μέρα, ανοίγοντας ένα ντουλάπι στο Τ.Ο. Διοικητηρίου, είδα βόμβες μολότοφ, την έκανα με ελαφριά πηδηματάκια.
Στο πανεπιστήμιο ΔΑΠ και ΠΑΣΠ μου πρόσφεραν, χωρίς ντροπή, "ευκολίες" στην φοιτητική μου καριέρα και "ευκαιρίες" στην επαγγελματική μου αποκατάσταση. Είχε "πήξει" όμως λίγο το μυαλό και ντράπηκα να τις αρπάξω. Με πλησίασαν οι αριστεροί και μου είπαν: "Εσύ έχεις αριστερές ιδέες!". Χάρηκα στην αρχή γιατί θεώρησα ότι βρήκα το λιμάνι μου. Αλλά μετά μου εξήγησαν ότι δεν είναι σωστό να παρεκκλίνουν οι ιδέες μου από τη γραμμή του κόμματος. Αυτοί είχαν φάει την ζωή με το κουτάλι, είχαν αγωνιστεί και ξέρανε καλύτερα από εμένα. Δεν ήξερα τότε γιατί, αλλά ευτυχώς φοβήθηκα. Πήγα λοιπόν προς τη μεριά της αναρχίας. Αλλά πάλι το ξερό μου το κεφάλι με έβγαλε και από τούτο το νέο λιμάνι: Έπρεπε να οργανωθούμε, να γίνουμε πολλοί, να επικοινωνήσουμε ιδέες, να πάμε προς την ουτοπία, να δραστηριοποιηθούμε. Πως είναι δυνατόν να θέλεις να οργανώσεις την αναρχία, σκέφτηκα και είπα ότι η αναρχία μου κάτι άλλο σήμαινε...
Έτσι μου τελειώσαν οι ιδεολογίες και ελευθερώθηκα από τις ελπίδες που προσφέρουν για πάρτη μου οι "άλλοι".

...


Με βάφτισαν Χ.Ο. και μου είπαν να χαίρομαι γι' αυτό. Από μικρό παιδί λοιπόν αισθανόμουν ευγνωμοσύνη που δεν γεννήθηκα αλλού και δεν έγινα μωαμεθανός, βουδιστής ή τίποτα άλλο πέραν του σωστού. Μόλις όμως το σκέφτηκα αυτό (και πραγματικά το σκέφτηκα σε πολύ μικρή ηλικία) είπα: Μόνο 10 εκατομμύρια θα πάνε στον παράδεισο; Και οι υπόλοιποι στην κόλαση ΕΠΕΙΔΗ γεννήθηκαν αλλού; Δεν είναι δυνατόν. Δεν μίλησα όμως. Είχα καλή ανατροφή...
Μίλησα πολύ αργότερα όταν μια μέρα άκουσα κάποιον να λέει να μην ανοίγουμε την πόρτα στους Ιεχωβάδες. Γιατί, ρώτησα όλο αφέλεια. Μα γιατί αυτοί θέλουν να σε προσηλυτίσουν!!! Τότε δεν άντεξα και είπα: μα και εσείς το ίδιο κάνατε και δεν με ρωτήσατε κιόλας!
Έτσι μου τελειώσαν και τα πιστεύω και ελευθερώθηκα κι άλλο...


...


Δεν είμαι όμως ακόμα ελεύθερος. Μου έμεινε η αμφιβολία να με καίει. Να αναρωτιέμαι αν έκανα σωστά, αν σκέφτηκα όλες τις παραμέτρους. Στο φινάλε, ποιος είμαι εγώ που ξέρω καλύτερα; Αυτοί και σοβαροί φαίνονται και μεγαλύτεροι είναι. Άκου και πόσο όμορφα και μορφωμένα μιλάνε! Εξάλλου δες τριγύρω σου: όλο μίση, πόλεμοι, αδικία. Πρέπει κάτι να γίνει. Πρέπει να κάνουμε, να γίνουμε, δεν ξέρω τι, αλλά δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε έτσι. Έτσι με τυραννάει η σκέψη και δεν μ' αφήνει σε ησυχία. Δεν μπορεί κάποιος να είναι ελεύθερος με τέτοια ερωτήματα...

 ...

Όμως υπάρχουν στιγμές, ελάχιστες δυστυχώς, που ελευθερώνομαι και από τις ερωτήσεις. Δεν με φοβίζει τότε να μην έχω ερώτηση. Είναι σαν να αμφιβάλλω για την ίδια μου την αμφιβολία.  Είναι σαν να αμφιβάλλω για το αν υπάρχω. Είναι σαν  να είμαι η ίδια η ασημαντότητα μου. Είμαι τίποτα, ή καλύτερα δεν είμαι καν ο εαυτός μου. Και τότε, μόνο τότε, μένω μόνος, εντελώς μόνος, και το μόνο που κάνω (όχι "εγώ"), είναι να "κοιτάω". Τότε, μόνο τότε, είναι η ζωή πραγματική. Τότε, μόνο τότε, είμαι ελεύθερος...

Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

Δύναμη και διάνοια - μια φιλοσοφική προσέγγιση

Αγαπημένε αναγνώστη,

Αν θέσουμε το ερώτημα τι είναι δύναμη στον εαυτό μας και διαχωρίσουμε την σωματική δύναμη από την πνευματική μπορούμε ευκολότερα να κατανοήσουμε ότι η πρώτη ανήκει σε έναν ορατό κόσμο ενώ η δεύτερη σ'ένα αόρατο. Η πρώτη γίνεται αντιληπτή με τις αισθήσεις, ενώ η δεύτερη με τον Νου. Γίνεται αντιληπτή με τον νου, δηλαδή μπορεί να δια-νοη-θεί αφού στο κάτω-κάτω συζητάμε γιαυτήν. Εξάλλου "από όσα υπάρχουν στο σύμπαν, ελάχιστο μόνο μέρος έχουμε την δυνατότητα να δούμε, ψηλαφίσουμε ή αντιληφθούμε με τις σωματικές αισθήσεις. Το μεγαλύτερο μέρος από όσα υπάρχουν και έχουν μορφή, σχήμα και χρώμα δεν είναι ούτε ορατό ούτε ψηλαφητό ούτε με άλλο τρόπο αισθητό". - (Πλάτων Δρακούλης)


Τα παραπάνω μας οδηγούν στην παραδοχή ενός "Αόρατου Κόσμου" αυτό που ίσως ο Πλάτωνας ονόμαζε κόσμο των Ιδεών. Η Ομορφιά, η Αγάπη, ο Έρωτας μαζί με την Δύναμη αποτελούν στοιχεία αυτού του κόσμου. Η ιδέα που έχουμε διαμορφώσει για όλα αυτά τα στοιχεία αποτελεί την "ματιά" μας στον κόσμο αυτό.

Η "ματιά" αυτή πολλές φορές είναι στατική - διαμορφωμένη. Είναι οι σκιές στην σπηλιά του Πλάτωνα. Είναι συνήθως προϊόν μνήμης και ως εκτούτου προβάλλει το παρελθόν. Μια εμπειρία μας ίσως ή μια επίκτητη γνώμη. Δεν λέω ότι είναι "λάθος" ματιά αλλά περιοριστική αφού δεν μας αφήνει να αντικρίσουμε την μαγεία του Όλου. Παρόλα αυτά η εξέταση πολλών τέτοιων εμπειριών από διάφορα άτομα βοηθάει, γιατί είναι σαν να συναρμολογείς ένα πάζλ. Κάθε κομματάκι είναι μέρος της συνολικής εικόνας.

Αν συμφωνούμε ως εδώ θεωρώ ότι όλοι μας έχουμε δει κάποιες φορές αυτή την Αόρατη Πραγματικότητα και ως προς την Ιδέα Δύναμη έχει ρίξει ο καθένας μας τις "ματιές" του. Στοχαζόμενοι λοιπόν πάνω στο κίνητρο ή την επιθυμία μας για δύναμη ο καθένας με το προσωπικό του κίνητρο έχει αντιληφθεί μια όψη ή ένα κομμάτι του συνόλου. Η κάθε επιθυμία όμως και επομένως και αυτή για δύναμη, μας περιορίζει την όραση. Επειδή λοιπόν η επιθυμία είναι δική μας επιλογή φέρουμε ευθύνη γιαυτή. Γιαυτό πρέπει λοιπόν να εξετάζουμε σχολαστικά και ειλικρινά το οποιαδήποτε ελατηρίο μας. Και αν το κάνουμε σωστά, θα παραδεχτούμε ότι δεν γνωρίζουμε τι είναι η δύναμη, άρα το κίνητρο μας βασίζεται σε μια φανταστική ιδέα της δύναμης, που γέννησε η σκέψη μας. Και αυτή είναι μια θεμελιώδης αρχή της δύναμης που ψάχνουμε. Δεν μπορείς να έχεις κίνητρο για να την βρεις. Δεν βρίσκεται με την σκέψη. Το κάθε κίνητρο σε τυφλώνει. Είναι τοίχος που σου εμποδίζει την "οπτική" επαφή με αυτήν.

Αν όμως προσπαθώντας να απελευθερωθούμε από εγωιστικές επιθυμίες με ανιδιοτέλεια και αποβλέποντας μόνο στο διαρκές καλό σε εμάς και τους συνανθρώπους μας, κάνοντας έτσι τις έννοιες της βίας και της εξουσίας αταίριαστες με την δύναμη, ψάξουμε όχι με την σκέψη που είναι μνήμη (που είναι παθητική και ετεροχρονισμένη) αλλά με το πνεύμα, την διάνοια, την αντίληψη
εκείνη που είναι ενέργεια του νου, τότε το "μάτι" μας εντελώς "τυχαία και συμπτωματικά" μπορεί να πέσει σε κάτι που θα μας βοηθήσει να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπάνω. Το δικό μου έπεσε σ'ένα ρητό του Αριστοτέλη: "Η γαρ του νου ενέργεια ζωή". "Και ζωή δε γε υπάρχει τω Θεώ. Η γαρ νού ενέργεια ζωή, εκείνος δε ενέργεια. Ενέργεια δε η καθ αυτή εκείνου ζωή αρίστη και ο ίδιος. Φαμέν δε τον Θεόν είναι ζώον (ζών όν) αΐδιον (αιώνιο) και άριστον, ώστε ζωή και αιών συνεχής υπάρχει τω Θεώ" (μετ.:" Και αποτελεί βεβαίως την πηγή της ζωής. Διότι η ενέργεια του νου είναι ζωή, ο δε Θεός είναι η ενέργεια. Ενέργεια είναι δε η καθαυτή άριστη ζωή εκείνου και ο ίδιος. Αποφαινόμεθα ακόμη ότι ο Θεός είναι ον, που εμφορείται από ζωή αιώνια και αρίστην. Ώστε ο Θεός έχει ζωή και αιωνιότητα συνεχή").

Δεν έχει δίκιο ο Αριστοτέλης σύμφωνα μ'αυτά που ειπώθηκαν; Η ενέργεια του νου λέει για να διαχωρίσει από την σκέψη, είναι ζωή. Είναι όμως ζωή; Ζωή δεν είναι μόνο η Ορατή Πραγματικότητα (ότι γίνεται αντιληπτό με τις αισθήσεις μας) αφού παραδεχτήκαμε ότι υπάρχει και η Αόρατη Πραγματικότητα. Συνεπώς η ενέργεια του νου είναι μέρος της Ζωής. Και είναι λογικό ότι η μόνη Δύναμη που μπορεί να ανακαλύψει, είναι η Δύναμη της Ζωής - το Πνεύμα.

Μετά από ένα τέτοιο συμπέρασμα πολλά ξεκαθαρίζουν σχετικά με την δύναμη.

- Η δύναμη δεν είναι ιδιοκτησία μας. Την έχουμε δανεική, όπως ακριβώς και το σώμα μας. Άρα πρέπει να τη χειριστούμε σωστά , αρμονικά και άψογα.

- Όση παραπάνω δύναμη διαθέτουμε τόσο καλύτερα ζούμε γιατί αντιλαμβανόμαστε καλύτερα την Αόρατη Πραγματικότητα.

- Δεν είμαστε όντα τα οποία απλώς βρίσκονται πάνω στη γη αλλά είμαστε συμπαντικά όντα με ένα ανεξερεύνητο αλλά απεριόριστο δυναμικό.

- Αποτελούμε μέρος της δύναμης και η ζωή που κάνουμε είναι δείκτης του πως την χρησιμοποιούμε.

- Ο καθένας έχει μια ποσότητα δύναμης και είναι στο χέρι του με την ζωή που κάνει να την αυξήσει ή να την μειώσει.

- Που έχεις στραμμένο τον νου σου; Εκεί βρίσκεσαι την ίδια στιγμή. Αν δεν στοχάζεσαι αυτό που κάνεις τότε η δύναμη σου διασπάται.

- Από την στιγμή που κάποιος ανακαλύψει αυτή τη δύναμη καθώς και τους κανόνες που τη διέπουν, σταματά να στοχάζεται άσχημα και μη ωφέλημα πράγματα. Σπάει τις πλάκες που είχαν γραμμένα όλα τα πιστεύω του. Πιστεύει πια στη ζωή αντί στο θάνατο.

- Ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να δημιουργήσει με το πνεύμα του. Πιστεύοντας στη ζωή δημιουργεί. Δίνει ο ίδιος ζωή σε όλους και σε όλα γύρω του.

Θέλω εδώ να κάνω αναφορά στο εκπληκτικό βιβλίο του Πλάτωνα Δρακούλη "Στοιχεία Βιονομίας" όπου σε επίρρωση του Αριστοτέλη που υποστηρίζει ότι "η γαρ του νου ενέργεια ζωή" γράφει:
"Η διάνοια έχει δύναμη ελκτική και αναλόγως της διαθέσεως στην οποία βρίσκεται, αντλεί και φέρνει σε εμάς, πράγματα καλά ή κακά, ωφέλιμα ή επιζήμια, ευάρεστα ή δυσάρεστα. Μπορείς να ρυθμίσεις την διάνοια σου κατά τέτοιο τρόπο ώστε, εάν μονίμως την διατηρείς έτσι, να σου φέρει πλούτο, δύναμη, υγεία, ολβιότητα.
"

και αλλού: "Το λεγόμενο κενό είναι μεστό πραγματικοτήτων. Κενός χώρος στην φύση δεν υπάρχει. Οι πραγματικότητες αυτές θα ήσαν φανερές σε εμάς εάν ήμασταν περισσότερο ανεπτυγμένοι. Με αυτές τις πραγματικότητες η διάνοια έχει συγγένεια και γι αυτό τις έλκει. Όσο οι λεπτότερες μας αισθήσεις αναπτύσσονται τόσο οι πραγματικότητες αυτές γίνονται λίγο ή πολύ φανερές σε εμάς......"

Και στον "Ερωτικό" του Δημοσθένη: "Πάντων των εν ανθρώποις ευρήσομεν διάνοιαν ηγεμονεύουσαν, ταύτην δε (την διάνοια) μόνην φιλοσοφίαν δυνάμενην παιδεύσαι τε ορθώς και γυμνάσαι". (μετ.: Σε όλους τους ανθρώπους βρίσκουμε διάνοια που κυβερνά. Μόνο η φιλοσοφία μπορεί να την εκπαιδεύσει και να τη γυμνάσει σωστά.)


Τα παραπάνω αποτελούν όπως πάντα τροφή για σκέψη και συζήτηση. Καλείστε, όπως πάντα, να σχολιάσετε πάνω σε ασάφειες του κειμένου, λάθη, παραλήψεις ή να ξετυλίξετε κιάλλο το κουβάρι της συζήτησης για τη δύναμη ή την διάνοια...





Εγγραφή μέσω email

Enter your email address:

Blog Widget by LinkWithin