Het blijft vissen

Vrijwel alle voorgaande jaren vormde het naseizoen, met name de maanden September en Oktober, het absolute hoogtepunt van het zeebaarsseizoen. Volgevreten gretig jagende zeebaarzen, beresterk en in top conditie, die met grote felheid achter je kunstaas aan zitten. Vaak leidde dat tot een geweldige visserij, maar helaas gaat dat dit jaar niet op, althans niet bij mij. Vanaf medio September leek het seizoen letterlijk als een nachtkaars uit te gaan. Mijn Oosterschelde (kant)stekken leken verlaten, en op een enkele baars na volgde blank na blank. En niet alleen bij mij, ‘collega’ sportvissers die zo’n beetje in hetzelfde Oosterschelde gebied actief zijn als ik hadden stuk voor stuk dezelfde ervaring. Nou is het zo dat mijn zeebaars sessies in Oktober gereduceerd zijn tot veelal een enkele sessie in het weekend, maar toch, dat is niet heel veel anders dan andere jaren.

Het is inmiddels bijna November, en hoewel de water temperatuur met zo’n 13 a 14 graden nog prima is, lijkt het toch ver gedaan te zijn. Mijn laatste gevangen baars, nog een die van de oppervlakte kwam,  dateert al weer van zo’n 2 weken terug. En hoewel ik van plan ben om nog een enkele poging te gaan wagen, zou deze baars zo maar eens de laatste van het seizoen geweest kunnen zijn. Tja, ik had het graag anders gezien, maar het is niet anders. Maar niet getreurd, het is maar hobby en ook als je niets vangt zijn een paar uurtjes aan de waterkant een welkome afwisseling van een hele week op kantoor. En ja, blanks horen er ook bij; immers, het blijft vissen.

Slowly

Weinig wind afgelopen weekend, en met name zaterdag viel die ook nog eens regelmatig helemaal weg, zodat de Oosterschelde er uit zag als een grote rimpelloze spiegel. Hmm, tijd voor een subtiele aanpak dus; niet te veel rumoer in het water maken en behoedzaam te werk gaan. Eerlijk gezegd verwachtte ik er niet al te veel van, maar na een paar worpen toch duidelijk wat beweging bij mijn plug, maar geen aanbeet. Even later wederom hetzelfde, ander plugje proberen, maar ook dat gaf geen resultaat.

Nadat dit zich een paar keer herhaalde, de walk-the-dog nog verder vertraagd; tergend langzaam binnen draaien en de plug een dito langzame zig-zag op het wateroppervlak laten maken, met af en toe stop-and-go. De plug wordt dan als een 'net niet dood' aasvisje rustig met de getijde stroom mee gevoerd. Dit bleek de gouden greep, de zeebaarzen vielen de pluggen nu wel aan, en nog behoorlijk agressief ook. Uiteraard was niet alles raak en werden er ook wat baarzen gemist, maar in 2 sessies toch een 7-tal baarzen weten te vangen; 4 van rond de 40cm, 2 exemplaren van circa 50cm en de grootste van het weekend mat 55cm. De vangende plugjes waren de Patchinko 100, een "gemodificeerde" Sammy 100, en de Superspook Jr. 

Een stekje in de luwte

Er stond zaterdag een fiks briesje uit het Noordwesten, bij de stek aangekomen waar ik in eerste instantie van plan was om te gaan vissen, was het me allemaal net wat te ruw.  Een fikse golfslag met witte schuimkoppen op het water. Het verraste me enigszins, het waaide harder dan ik had ingeschat en ik had niet het materiaal meegenomen voor deze condities. Daarom besloten om verder te rijden naar een stek waar ik de wind schuin van achter zou hebben, en dus enigszins in de luwte zou kunnen vissen. Een verschil van dag en nacht bij deze stek, slechts een lichte golfslag en er liep een mooie stroming. 

Na een minuut of 10 een eerste kolk achter de plug, en even later wederom wat kolken, nog geen aanbeet, maar er zat in ieder geval baars. Na een paar keer van plug gewisseld te hebben was het raak, een baars van 50cm op de 'good old' Sammy 100. Op dezelfde plug zouden er nog 2 volgen van zo'n 40cm. Ook diverse missers, maar goed, dat hoort er nu eenmaal bij. Nadat het een kwartiertje stil was volgde nog een baars op de Chihuahua 110, die ver van de kant op de plug klapte. 

Helaas wist ik de grootste van de dag niet te vangen; een lichte rimpeling achter de plug, de aanbeet en vervolgens een gierende molen slip, alsof er een locomotief met mijn plug vandoor ging, geen houden aan. Maar ja, de baars schoot de diepte in, waar de bodem bezaaid ligt met stenen en grove oesterbedden, de lijn schuurt naar alle waarschijnlijkheid langs de scherpe rand en pats, afgelopen, weg baars en weg plug. Tja, daar is helaas weinig tegen te doen. Maar goed, met 4 gevangen baarzen en dito missers, op een stek die niet mijn eerste keuze was, was het toch weer een geslaagde dag. 

Wie het kleine niet eert...

Weer terug van vakantie en de eerste werkweek zit er inmiddels al weer op. Vrijdagavond voor het eerst weer in de gelegenheid om naar de waterkant te rijden voor een (korte) zeebaars sessie. Na een half uurtje gooien een kolkje achter de Patchinko 100, even niets, en vlak bij de kant werd de plug alsnog aangevallen. Even een paar korte snokken en los, maar goed, dit schept in ieder geval wat vertrouwen. Een minuut of 5 later wederom leven in de brouwerij, wat gespetter achter de plug en hangen. Even later een kleine baars aan de kant. Er volgde een half uurtje met regelmatig beet; echter nogal wat missers, maar ook een aantal gelande baarsjes. 

Het begon stilaan te schemeren en de aanbeten namen duidelijk af. De Patchinko werd verwisselt door een Ima Skimmer, en tot mijn verbazing volgde wederom aanbeet na aanbeet; 'verandering van spijs doet eten' was hier zeker van toepassing. Nog even in het donker door gevist, en de aanbeten bleven komen. Ik had geen lampje bij me, en het werd me allemaal net wat te link op de gladde stenen zonder licht, dus uiteindelijk maar gestopt. Al met al een 8-tal baarsjes weten te landen en zeker een 10-tal gemist. Het waren echt allemaal kleinere baarzen, een enkeling tikte de 40cm aan, maar de meesten waren kleiner, de kleinste niet veel groter dan mijn  plug. De vele aanbeten, en de felheid waarmee sommigen van deze baarzen zich op de plug storten maken echter veel goed, al met al een mooie avond gehad met volop actie aan het wateroppervlak. 

Vanmorgen nog met Charles op stap geweest; een 3-tal stekken aangedaan, gevist met zowel duikende als oppervlakte pluggen, echter geen enkele aanbeet gehad. Tja, het kan verkeren.

Met regelmaat een baars

Afgelopen week een paar maal aan de waterkant gestaan, mooie zomeravonden, waarbij het aan het water prima toeven is. Iedere sessie werden wel een of meerder baarzen gevangen, al waren ze niet allemaal even groot. Over het algemeen was er weinig wind, de ene keer iets meer dan de andere. Afhankelijk van de stek, stroming en wind werden diverse pluggen gebruikt. De mooiste zeebaars van afgelopen week, een baars van 63cm, viel voor de Z-Claw van Gan Craft, en zorgde voor een mooi oppervlakte spektakel. Ik heb de Z-Claw al een wat jaartjes in mijn bezit, en zet deze ook zo nu en dan eens in, maar dit was eigenlijk de eerste keer dat ik er mee mooie baars mee wist te verschalken. Uiteraard waren er ook de nodige missers, dat hoort er bij de oppervlakte visserij nou eenmaal bij; zoals bij een sessie samen met Charles, Charles ving een 50+ baars op de Frosty, en voor mij bleef het bij slechts een aantal kolken en missers. 

Vanmorgen vroeg, voor de naderende regen, nog een 2-tal uurtjes gevist; het werd een waar scholenbaars festijn, de scholenbaarsjes storten zich iedere keer als ware kamikazes op de plug, soms zelfs met z'n tweeën tegelijk. Ik weet niet meer hoeveel ik er heb gevangen, ben gewoonweg de tel kwijt geraakt, maar het waren er nogal wat. Al met al een leuke zeebaars week achter de rug. Van mij mag de zomer nog heel lang duren. 

Op de Skimmer

Na eerder deze week een avondje met oppervlaktepluggen in de weer te zijn geweest, wat resulteerde in een aantal kolken en wat missers, besloten om vanavond met de oppervlaktepluggen op herhaling te gaan. Na het werk snel naar huis, snel gegeten en naar de Oosterschelde gereden. Het werd een mooie avond, met 6 gevangen baarzen en een 4-tal missers, en allemaal op de Ima Skimmer. De gevangen baarzen waren tussen de 40 en 45 cm, op een uitzondering na, een uitzondering die er zijn mocht.

Geen kolken en schijnaanvallen van deze zeebaars, maar in een keer boem vol op de plug. Onmiddellijk voel je dat het een krachtpatser van jewelste is; je voelt de power van een grove baars, en zeker met het materiaal waar ik vanavond mee viste. Na een mooie dril waarbij de baars zich zo maar niet gewonnen gaf, werd ze uiteindelijk toch geland. Een pracht exemplaar van 75 cm, voorzichtig gelift met mijn BogaGrip die 11 lbs, oftewel krap 5 kg, aangaf. Nou is mijn BogaGrip verre van een geijkte weegschaal, maar een redelijk goede gewichtsindicatie geeft die zeker. Deze mooie dame was verbluffend snel hersteld van haar avontuur en zwom vrij vlot weer weg toen ik haar in het water hield bij het terugzetten. Het gebuikte materiaal vanavond: Yamaga Blanks Ballistick 81/12 (cw 6-21 gram) icm Shimano Vanquish C3000. 

Een late start

Het is begin Juli en na het uitzonderlijk koude voorjaar lijkt het zeebaars seizoen dan nu toch langzaam maar zeker op stoom te komen. Na een paar vergeefse pogingen in Mei, door allerlei omstandigheden in Juni helaas niet aan vissen toegekomen. Een enigszins late start dus, maar sinds vorig weekend er weer twee keer op uit getrokken. Het viel me nog niet mee, een drietal baarsjes van krap 40cm op de plug is de oogst tot nu toe. Maar goed, alleen al aan de waterkant staan met dit fraaie zomer weer is al de moeite waard om vroeg uit bed te komen. Al vang ik liever ook een paar mooie 50+ baarzen J , maar wat niet is kan nog komen, het seizoen is nog lang.