Klein aan de oppervlakte

Een dik uur voor zonsondergang op een mooie zomeravond,  het beetje wind dat er stond is helemaal gaan liggen en de kraakheldere Oosterschelde ligt er bij als een spiegel. De stilte is overweldigend, alleen het geluid van wat vogels in de verte en het zacht stromende afgaande water zijn hoorbaar. Behoedzaam loop ik langs de dijk naar de stek van mijn keuze, al het geluid wat je maakt is eigenlijk al teveel en dreigt de rust te verstoren.  Aangekomen bij mijn stek begeef ik me voorzichtig over de spekgladde stenen naar het water, ik zoek een relatief vlak stukje om te gaan staan. Een grote vlakke steen  waar nog maar een centimeter of 20 water op staat, is een mooi plekje om te beginnen. Ik bevestig een kleine oppervlakteplug aan mijn speld en begin te gooien. Rustig spin ik het plugje binnen en na drie worpen, volledig uit het niets klapt er een baars op de plug die de rust behoorlijk verstoort. Ik voel gelijk dat het geen grote baars is, maar dat maakt me niets uit, een mooie zeebaars van krap veertig centimeter ligt even later aan de kant. Na de baars onthaakt en even bewonderd te hebben zet ik ze weer terug in haar element. Een prima begin van mijn late avondsessie, mooier kan mijn visserij niet zijn.

Voor de oppervlakte visserij vragen dergelijke stille condities mijn inziens om een subtiele aanpak. Door te veel geluid en te veel opspattend water kunnen de zeebaarzen zo maar verjaagd worden. Derhalve geen grote zware pluggen, maar kleine en relatief lichte oppervlakteplugjes die veel beter aansluiten bij zulke stille omstandigheden.  Klein en licht betekent vaak ook minder verre worpen. Maar door je materiaal aan te passen en de goede pluggen te gebruiken kun je ook kleine lichte plugjes goed wegzetten. Met klein en licht bedoel ik plugjes van zo’n 7 tot 9 cm met een gewicht van ongeveer 6 tot 10 gram. Vrijwel all bekende kunstaasmerken hebben wel een of meerdere oppervlakte pluggen die in deze categorie vallen in hun assortiment, maar lang niet allemaal beschikken ze over goede (werp) eigenschappen waar ik naar op zoek ben.

Links Jackson Risk Bait; rechts Megabass Dog-X Jr

De kleinste plugjes die ik gebruik zijn de Jackson Risk Bait (7cm en 7 gram) en de Megabass Dog-X Jr (7,1cm en 5,8 gr). De Dog-X Jr heeft een bescheiden geluidsdrager en de Jackson Risk Bait is helemaal stil, beide plugjes hebben een mooie walk-the-dog actie die zowel rustig als snel kan worden uitgevoerd. Deze plugjes zijn perfect voor bladstille Oosterschelde condities. Een maatje groter, en eveneens prima geschikt zijn de Megabass Dog-X (8cm en 8,4 gr) en de Duo Slaver Pencil (8,5cm en 8,5 gr). De Dog-X is er in een W (walking) en S (sliding) versie, beiden gebruik ik, maar ik geef de voorkeur aan de sliding variant bij bladstil weer. De Dog-X maakt een wat luider geluid. De slanke body van de Duo Slaver Pencil beschikt weer over een wat subtielere zachtere geluidsdrager. Als laatste die ik in dit rijtje wil noemen, de Chihuahua 90 van MegaBait, die met zijn 9cm en 10 gram net weer een slagje groter is, maar wel in mijn rijtje pluggen past die ik gebruik in genoemde omstandigheden. Ik vind de Chihuahua een heerlijk plugje om mee te vissen, die bovendien van de genoemde pluggen veruit het verste werpt.

Megabass Dog-X

Er zijn veel meer kleine plugjes die geschikt zijn voor stille condities, en genoemde pluggen geven zeker geen totaal beeld, maar het zijn wel pluggen die voor mij prima werken en met allemaal zijn zeebaarzen gevangen. Dergelijke plugjes vragen om licht materiaal, zelf gebruik ik hier een tweetal hengels voor;  mijn Lucky Craft ESG2 871HFX (2,62m met cw 2,3-23gr) en  Yamaga Blanks Ballistick 81/12 (2,41m met cw 6-21gr), beide hengels in combinatie met mijn Daiwa Exist 3012 met dunne lijn.

Links MegaBait Chihuahua 90; rechts Duo Slaver Pencil

De avond begint te vallen en aan de horizon zakt de zon langzaam weg, na mijn eerste baars is het al drie kwartier stil gebleven. Het water is nu zo’n 2 uur aan het afgaan en de steen waar ik op sta is inmiddels helemaal droog gevallen, het begint harder te stromen en ik besluit om het eens een 100 meter verderop te proberen.  Langzaam begint het te schemeren en ik vermoed dat het bij die ene baars zal blijven, nog een paar worpen en dan naar huis. Maar dan toch, een lichte rimpeling in het water achter mijn Dog-X, gevolgd door een zware kolk, even niets en dan stort de baars zich vol de plug. Wat een geweld, alsof er een baksteen in het water wordt gegooid. Ik sta met een kromme hengel en een gierende slip te genieten, wat is dit machtig mooi, de adrenaline giert door mijn lijf. Na een mooie dril wordt een prachtige vijftiger geland die na de foto weer retour Oosterschelde gaat. Het is mooi geweest, morgen weer werken en ik besluit naar huis te gaan. Met een brede glimlach stap ik in de auto en geniet nog na van een prachtig anderhalf uur aan de Oosterschelde.

“Trugkieke” 4: seizoenen 2010 en 2011

De laatste “trugkieke” uit de serie van vier, waarin 8 zeebaars seizoenen kort de revue zijn gepasseerd. Ook hier weer een selectie van foto’s waarin een aantal mooie momenten zijn vastgelegd.

Het jaar 2010 was voor mij een minder jaar, hoewel het voorjaar super begon met onder meer een mooie baars van 70cm op een Ima Skimmer,  was de zomer matig, eigenlijk gewoon slecht. Zelfs een paar uitstapjes naar de Westerschelde gemaakt, wat wel een paar baarzen opleverde maar dat was ook niet echt om over naar huis te schrijven. Het naseizoen was beter, maar helaas niet zoveel visuren kunnen maken vanwege een late vakantie en een aantal familie events. Maar goed, er zijn ergere dingen op de wereld.

In 2010 heb ik mijn zeebaars materiaal uitgebreid met een 2-tal nieuwe spinhengels en een spinmolen. Een Tenryu Rod Bar 270 voor het pluggenwerk in wat ruwere omstandigheden, en een Lucky Craft ESG2 871HFX (2,3-23 gram) voor het lichte spinwerk. De molen in kwestie is een Daiwa Certate 3000, het nieuwe 2010 model. Voor mij zijn zowel de hengels als de molen een schot in de roos, werkelijk prachtig materiaal waar ik met plezier mee vis. Hoewel een minder jaar, is het niet zo dat er helemaal geen baarzen zijn gevangen, zowel met duikende pluggen als aan de oppervlakte zijn er toch weer mooie baarzen geland. Mijn best scorende duikende pluggen in 2010, de OSP Rudra en LC Flashminnow, en aan de oppervlakte de Ima Skimmer en de Xorus Frosty.

Dan het vorige seizoen, na regen komt zonneschijn was hier zeker van toepassing, en na het magere 2010 was 2011 een stuk beter. Vanaf begin mei tot midden oktober met grote regelmaat mijn baarzen kunnen vangen. Uiteraard heb ook ik mijn ‘blank’ sessies, maar gelukkig geen lange perioden met geen of slechts enkele baarzen.

Ik heb in 2011 veel gevist met mijn nieuwste aanwinst, een superlichte spinhengel van 2.40m, slechst 112 gram zwaar en met een cw van 6-21 gram: Yamaga Blanks Balllistick 81/12. Door de jaren heen ontstaat er langzaam maar zeker, in ieder geval bij mij, ook een ‘materiaal passie’, een interesse in de enorme keuze in specifieke hengels en molens voor de spinvisserij op zeebaars. Al dat materiaal heb je natuurlijk niet echt nodig om te kunnen genieten van de zeebaarsvisserij, maar voor mij, en vele anderen, zit ook dit aspect in het hart van de hobby. Enfin, de Ballistick 81/12 is een geweldig stukje gereedschap voor het superlichte werk, fantastische blank, waarmee heel precies geworpen kan worden. Met uitzondering van het vroege voorjaar en late najaar, is het grootste gedeelte van het seizoen met oppervlaktepluggen gevist. Mijn duikende toppers dit jaar waren de Ima Keep 125F, de X-120 en Zonk 120, beiden van Megabass. Oppervlakte pluggen die het voor mij deden in 2011 waren wederom de Ima Skimmer, Xorus Frosty en een ‘ouwe getrouwe’, de LC Gunfish 95.

Met de manier van binnenvissen van de Gunfish was iets opmerkelijks aan de hand; tijdens een sessie eind Augustus, stond ik al een uur te gooien zonder maar ook een enkel teken van leven. Een paar keer van plug gewisseld, maar dat maakte niet veel uit. Ik besloot een Gunfish in te zetten, en ook dit leek in eerste instantie weinig verschil te maken, tot ik de Gunfish wat sneller binnen viste met zeer korte felle hengel tikjes. Direct een paar kolken achter de plug. En even later was het bingo en konden kort achter elkaar 4 baarzen geland worden. Het opmerkelijke was dat alleen deze manier van binnen vissen aanbeten opleverden. Ik viste die dag met mijn Yamaga Blanks Ballistick, waarmee de zeer snelle korte tikjes perfect uitgevoerd konden worden. Een aantal sessies heeft zich dit herhaald, waarbij alleen het relatief wat sneller binnenvissen van de Gunfish, met zeer korte felle tikjes, baarzen opleverden.  Zeebaarzen blijven wispelturig.

Al met al kijk ik met een goed gevoel terug op 2011. Zoals gezegd, het hele seizoen door zeebaarzen gevangen, en het naseizoen was ronduit goed te noemen. En nu maar weer afwachten wat 2012 ons zal brengen.