"Trugkieke" 8: zeebaars seizoen 2014

De zachte winter van 2013/14, en het mooie vroege voorjaar wat er op volgde, leek voor een super vroege start te zorgen van het afgelopen zeebaars seizoen. In April bereikte de zeewater temperatuur de 12 graden en in het weekend van 26 April stond ik voor de eerste keer aan de kustlijn. Helaas een vruchteloze poging, en toen er daarna zo begin Mei nog een aantal blanks op volgden, heb ik besloten om nog even een paar weken te wachten. Een soort ‘valse start’ van het seizoen dus. Maar goed, ik maak sowieso “mijn uren” liever op rustige stekken, wat dieper gelegen in het Oosterschelde gebied, dus maar even geduld tot waarschijnlijk begin Juni vooraleer de zeebaarzen daar actief zouden kunnen zijn. Deze inschatting bleek in iedere geval redelijk correct; eind Mei weer een poging gewaagd en direct mijn eerste baarsjes gevangen. De maand Juni werd een boven verwachting leuke maand, en daarmee de aftrap van een redelijk seizoen, verre van mijn beste seizoen ooit, maar zeker ook niet mijn slechtste.

De eerste maanden van het seizoen: Dog-X-mania!

Na mijn ‘valse start’ van het seizoen volgden aan aantal mooie Juni/Juli sessies, en wat aantal vissen betreft was de visserij gewoonweg goed. Geen supergrote exemplaren, maar vele baarzen van half in de 40 tot half in de 50cm. En omdat vrijwel all baarzen aan de oppervlakte werden gevangen, leverde dat prachtige visserij op, met soms ronduit spectaculaire aanvallen op de oppervlakte pluggen.  Er zaten ook nogal wat scholenbaarzen tussen, kleinere exemplaren van onder de 40cm, maar het geweld waarmee met name deze baarzen de oppervlakte plug aanvallen is ronduit schitterend om te zien.

Zoals altijd weer met tal van pluggen gevist, maar er was een oppervlakte plugje die er  in deze periode bovenuit stak, en dat was de Megabass Dog-X in de sliding variant. Overduidelijk leverde dit plugje veel meer aanbeten op dan andere pluggen en zorgde voor een ware “Dog-X-mania”. Het was onvoorstelbaar hoe de baarzen op dit plugje reageerden, waarbij vrijwel iedere worp wel actie achter de plug opleverde. Regelmatig verwisselde ik de Dog-X  voor een andere plug, en typisch werd het dan stiller, en zodra ik de Dog-X weer aan de speld deed, volgden de aanbeten weer. Het deed me een beetje denken aan seizoen 2008, toen in het naseizoen hetzelfde gebeurde met de Bonnie 95. Al was dat destijds in de overtreffende trap vergeleken met dit seizoen. Niet alles werd verzilverd uiteraard, missers horen nu eenmaal een beetje bij de oppervlakte visserij, maar dat mag de pret niet drukken.

Opvallend in deze periode van het seizoen was dat de vroege ochtendsessies veel beter waren dan de avond visserij. Zo net na zonsopkomst, in vaak hele rustige omstandigheden, bleek de visserij op haar  best. En dit bleek te gelden voor diverse stekken; in de vroege ochtend leuke visserij en in de avonden slechts een enkele aanbeet of simpelweg helemaal niets.

De tweede seizoenshelft

Na de zomervakantie waarin een paar weken niet is gevist,  eind Juli weer naar de waterkant. Vol goede hoop uiteraard gezien de mooie weken voor de vakantie, maar de visserij gaf toch een wat ander beeld. Het werd allemaal wat wisselvalliger, en blanks en succesvollere sessies wisselden elkaar af. Tevens werd het aantal veertigers minder, maar daar tegenover werden diverse mooie 50+ en 60+ baarzen geland, die zowel tijdens avond als vroege ochtend sessies zijn gevangen.

Ook was het plotseling over met de verbluffende aantrekkingskracht van de Dog-X; hoewel nog diverse keren ingezet, in de rest van het seizoen heb ik er nauwelijks meer een baars mee gevangen. Zeebaars visserij ten voeten uit zou ik zeggen; een kunstaasje wat vandaag top is kan morgen alweer flop zijn. Maar niet getreurd, er zijn vele andere alternatieven, en met name op de Xorus Patchinko 100 en de Ima Skimmer gingen de baarzen bij tijd en wijle helemaal los. De beste van deze twee was dit seizoen de Patchinko 100, die, zoals al een paar seizoenen op rij, wederom haar vangkracht bewees.

Naarmate het seizoen vorderde, vooral bij winderige condities, met wat grotere regelmaat ook ondiep duikende pluggen gebruikt. Hoewel het visuele spektakel van de oppervlakte visserij ontbreekt, maakt de immer snoeiharde onverwachte aanbeet op een snel binnen gedraaide duikende plug veel goed. Een beuk van jewelste op je spinhengel en direct een gierende molenslip; het blijft kicken. De duikende pluggen leverden een aantal mooie baarzen op, die vrijwel zonder uitzondering zijn gevangen met de Duo Tide MInnow 125SLD en Megabass Vision 110.

Helaas beperkte een druk reisschema voor mijn werk mijn September zeebaars visserij tot slechts enkele weekend sessies, maar toch een paar leuke najaarsbaarzen kunnen vangen. Tot en met medio Oktober heb ik de baarzen kunnen vinden, maar van de ene op de andere dag was het afgelopen. Mijn stekken leverden, behoudens een paar kleinere exemplaren, geen baarzen meer op. Er was beslist nog wel zeebaars te vangen, met name aan de kustlijn of in het Europoort gebied, maar ik vond het welletjes, eind Oktober was mijn seizoen klaar; tijd voor andere bezigheden.

Een goed seizoen?

Tja, wat maakt een seizoen goed? Dit is en blijft grotendeels een persoonlijke beleving; voor mensen die net gestart zijn met deze hobby maakt een handvol zeebaarzen het seizoen wellicht al goed, terwijl voor mensen die al vele jaren op zeebaars vissen –en andere tijden hebben meegemaakt- het tegenovergestelde het geval zal zijn. Voor mij persoonlijk is een goed seizoen in ieder geval veel meer dan louter het tellen van gevangen baarzen. Zo heb ik begin Oktober op een avond een paar uurtjes staan gooien met oppervlakte pluggen; diverse kolken en schijnaanvallen op de plug, zoals altijd weer geweldig mooi om te zien. Maar, de baarzen waren super voorzichtig, en wat ik ook probeerde, geen enkele baars weten te verleiden tot een aanbeet. En toch was dit absoluut een mooie avond die ik niet snel zal vergeten, een avond die je tot nadenken stemt wat je anders had kunnen doen om toch die aanbeet te krijgen. Ik bedoel maar, er is meer dan tellen hoeveel baarzen je hebt gevangen en vervolgens concluderen of het seizoen goed was of niet.

Ik ben dit jaar, op een enkele strandsessie na, de Oosterschelde niet uit geweest, en mijn seizoen was zeker niet slecht. Ik realiseer me overigens terdege dat over de gehele breedte van de Oosterschelde zeebaars visserij het niet al te best was. Meer dan ooit kreeg ik via mail en gesprekken aan de waterkant, signalen dat er alom werd geklaagd over matige tot zeer matige Oosterschelde zeebaars visserij. Ik wist gelukkig met regelmaat mijn baarzen wel te vangen, maar goed, ik loop inmiddels al meer dan 10 jaar rond aan de Oosterschelde dijken, deze ervaring, in combinatie met een fikse portie geluk, zal er wel debet aan zijn.

Al  met al het ik weer heel wat uurtjes gewapend met lichte spinhengel en schoudertasje gevuld met een handvol pluggen aan de waterkant gestaan. En met volle teugen genoten van het afgelopen seizoen.

Oosterschelde onder druk?

Een Nationaal Park, en een schitterend natuurgebied, maar de Oosterschelde staat wat mij betreft zwaar onder druk; diverse berichten berichten doken op dat de bruinvissen in de Oosterschelde verhongeren vanwege de afname van de hoeveelheid kleinere vis, waar deze kleine walvissen soort op jaagt en afhankelijk van is. Waar zijn ze gebleven, die grote scholen aasvis van een aantal jaren geleden? Ik heb ze in ieder geval niet gezien; de laatste keer dat ik een groep zeebaarzen heb zien jagen midden in een grote school aasvissen is alweer diverse jaren geleden. Het Oosterschelde water lijkt almaar helderder te worden, dit vanwege een sterke vermindering van fosfaten en stikstof verbindingen die minder en minder in de natuur terecht komen. Het gevolg is een verminderde groei van algen en plankton, en dat resulteert weer in voedselarmoede voor onder meer vislarven. En minder vislarven betekent simpelweg minder jonge vis. Daar bovenop is de Oosterschelde een zeearm met nauwelijks zoetwater instroom, en daarmee dus ook geen instroom van organismen die typisch aan het begin van de voedselketen staan in Estuaria. 

Dit proces van ‘verarming’ van het leven in de Oosterschelde speelt al een aantal jaren. Wat dit allemaal betekent voor de zeebaars weet ik niet, maar voor mij zijn dit tekenen aan de wand.  Passen de zeebaarzen zich simpelweg aan en richten ze zich in de Oosterschelde structureel op ander voedsel zoals krabben en garnalen? Of gaan de zeebaarzen op den duur wellicht meer en meer de Oosterschelde mijden? En in plaats hiervan op andere plaatsen foerageren die niet worden geplaagd door deze problemen, zoals bijvoorbeeld het Europoort gebied? De tijd zal het leren, maar wat zich afspeelt in de Oosterschelde in combinatie met het enorme probleem van overbevissing lijkt niet erg op een scenario dat kan zorgen voor de terugkeer van een rijk Oosterschelde zeebaars bestand.

Richting zeebaars seizoen 2015

De tijd gaat snel, en hoewel het nu nog slechts begin Januari is, kijken we al weer uit naar het volgende seizoen.  Een voorspelling durf ik nauwelijks te maken, maar de kans dat het veel beter wordt dan dit seizoen lijkt erg klein. Maar, voor een seizoen zoals dit afgelopen seizoen zou ik toch direct tekenen. Met regelmaat een of meerdere baarzen vangen, grotendeels aan de oppervlakte, in een prachtig natuurgebied; zoals gezegd, ik teken er voor.

Nog een paar wintermaanden en dan begint het voorjaar al weer. En voor je het weet is het Mei, en dan kunnen we weer.  Laten we hopen dat iedere sportvisser zijn baarsje weet te vangen!

Zomerse baarzen

Het ziet er naar uit dat we de komende week een wat koeler en natter weertype krijgen, maar afgelopen week was het heerlijk zomerweer. Prima zomer zeebaars weer om er op uit te trekken. Een paar keer aan de Oosterschelde dijken gestaan en weer wat baarzen en baarsjes weten te vangen. Een avond begin deze week met de oppervlaktepluggen in de weer geweest, en na aanvankelijk geen enkele beweging bij de plug te hebben gezien, was het opeens dan toch raak. Op een half uur tijd een 6-tal baarzen gevangen, een heel mooi exemplaar van 66cm en een aantal veertigers. Allemaal op de Patchinko 100.

Een paar dagen later wilde het aan de oppervlakte niet echt lukken, geen enkele kolk of beweging bij de plug waar kunnen nemen. Na een uurtje maar eens met een duikende plug geprobeerd, en met een Duo Tide Minnow staan gooien. In eerste instantie dacht ik 'dit wordt ook niks', maar vervolgens een enorme beuk op de hengel en een gierende molen slip. Helaas van korte duur, want na een half minuutje loste de baars. Een paar worpen later stond ik wederom met een kromme hengel en werden meters lijn van de spoel getrokken. Zonder meer weer een sterke baars, vergelijkbaar met de vorige aanbeet. Even later lag een dikke geblokte baars aan de kant van 62cm. Hierna volgden diverse aanbeten, allemaal baarzen van zo rond de 40-45cm. Heerlijk zomerweer en een aantal baarzen vangen, wat kun je je als zeebaars sportvisser nog meer wensen. 

“Trugkieke” 6: zeebaars seizoen 2012

Het seizoen 2012 zal voor de meeste zeebaars vissers niet in de boeken gaan als een topjaar, en zeker niet voor degenen die vanaf de kant in het Oosterschelde gebied vissen. Uitzonderingen daargelaten die het geluk hadden tegen een goed stekje aan te lopen, al dan niet met bootjes op dieper water konden vissen. Maar al met al was het over de gehele linie aan de matige kant; en volgens sommigen onder ons druk ik me dan nog zeer voorzichtig uit. Velen vragen zich af wat er aan de hand is en ‘begrijpen er niets van’. Het antwoord lijkt echter vrij simpel; jaar in jaar uit worden duizenden kilo’s zeebaars weggevangen; uiteindelijk kan de natuur hier niet tegen op, en ieder jaar worden de zeebaarsbestanden kleiner en kleiner.  We beginnen dit duidelijk te merken en als dit zo door gaat komen allerlei doemscenario’s in beeld…., de enige oplossing is regulering en beheersing die wordt afgedwongen vanuit de Europese Unie, maar dat gaat nog wel even duren vrees ik.

Maar genoeg hier over, ondanks bovenstaande heb ik weer met volle teugen genoten van de zeebaars visserij. Voor mij persoonlijk was het voorjaar ronduit taai, maar met name de tweede seizoenshelft was redelijk en soms zelfs goed.

De eerste seizoenshelft

Zo rond half mei bereikte de zeewater temperatuur de 12 graden grens, en werden in het Oosterschelde gebied de eerste zeebaarzen met kunstaas gevangen. Aan mij waren die eerste baarzen echter niet besteed; het was niet echt mijn voorjaar, met slechts wat scholenbaarzen en een paar missers, waarvan overigens een zeer mooi exemplaar die vlak voor mijn voeten alsnog er vandoor ging. Maar goed, half juni wist ik dan toch de eerste mooie baarzen te vangen, kerngezonde maar tevens nog relatief magere voorjaarsbaarzen. De weken er na werden een aantal zeebaarzen gevangen, maar het was nou niet echt een vetpot.

Stekken

Na die eerste 50+ baarzen half juni ging het niet echt ‘los’, zo af en toe een mooie baars, maar ook vele blanks, beduidend malen meer de ‘0’ dan voorgaande jaren. Stekken die andere jaren steevast baarzen opleverden in het voorjaar/vroege zomer, leken verlaten….  Oei, paniek?, nee hoor, verre van dat, maar je moet dan wel iets ondernemen. Immers, je kunt dan wel stug keer op keer naar diezelfde stekken toe rijden, maar dat schiet dan toch echt niet op. Als je verschillende ‘tij-stippen’ hebt uitgetest, dan weet je op een gegeven moment wel hoe het zit en laat je die stekken maar eens een tijdje links liggen. Andere stekken uitproberen dus; gebruik maken van de door de jaren heen opgedane ervaring, waarbij succes overigens niet gegarandeerd is. Daar gaan weer wel wat uurtjes inzitten, maar dat is niet zo erg, ook dat is een onderdeel van de zeebaars visserij. De voldoening is enorm groot als je na een paar weken van verschillende potentiële stekken uittesten succes hebt. Met name 2 stekken bleken succesvol, de ene iets meer dan de andere, waar ik bovendien gedurende het seizoen nauwelijks iemand ben tegen gekomen.

Materiaal

Gedurende het seizoen heb ik grotendeels 3 van mijn spinhengels gebruikt; mijn Tenryu Rod Bar 270 in combinatie met de Daiwa Certate 3000 voor winderige omstandigheden, en voor het vissen met grotere en zwaardere pluggen in het najaar. Ten tweede mijn Megabass Xör Independence 83iR ML , waarbij ik zowel mijn Certate als mijn Daiwa Exist gebruik, voor het ‘allround spinning’ werk. En ten derde mijn Yamaga Blanks Ballistick 81/12 die samen met mijn Daiwa Exist 3012 een superlichte combinatie oplevert waarmee ik grotendeels de gehele zomer heb gevist. Zodra de omstandigheden het maar enigszins toelaten neem ik deze combinatie mee, werkelijk een genot om mee te vissen.  Volledig voorzien voor alle omstandigheden dus? Ja, eigenlijk wel, al blijven er altijd wel wat ‘wensen’;  een net iets andere lengte of c.w. of wat dan ook; allemaal  niet echt nodig, maar wel leuk.

De tweede seizoenshelft

Na 3 weken vakantie in Juli waarin niet is gevist, brak er toch een leuke tweede seizoenshelft aan; in augustus werden weer wat meer baarzen gevangen, en, wat ik persoonlijk belangrijker vind, minder blank sessies. Werkelijk een paar heerlijke avonden en vroege ochtenden staan vissen met schitterend weer en bovendien tal van aanbeten die baarzen opleverden. Dit is genieten van de bovenste plank. Niet alles werd verzilverd, en als ik de balans opmaak over het afgelopen seizoen dan stel ik vast dat er relatief meer missers waren dan andere seizoenen, maar dat mag de pret niet drukken. In de meeste sessies werden slechts enkele baarzen gevangen, met soms een uitschieter met 4 tot 7 baarzen. Slechts 1 keer in 2012 kon ik ‘dubbele cijfers’ in mijn statistieken schrijven. Dat was andere seizoenen beduidend meer, maar is allemaal voor mij wat minder belangrijk; het is de beleving van de hobby die telt, niet de aantallen.

Duikende pluggen

Waar ik andere jaren ook wel een aantal, vaak nachtelijke, sessies ondernam met softbaits, heb ik dit seizoen uitsluitend met pluggen gevist. Hoewel het zeker niet altijd effectiever is (misschien wel vaker niet…), vind ik het simpelweg leuker. De pluggen visserij blijft me intrigeren; pluggen die het ene jaar helemaal top zijn, blijken het andere jaar ‘niets meer waard’, pluggen die je nieuw aanschaft en hoge verwachtingen van hebt maken het niet waar, en pluggen waar je aan twijfelt blijken het ineens wel goed te doen. Het ene jaar ‘top’ en het andere jaar ‘nop’ lijkt overigens met name voor de oppervlakte pluggen te gelden.  

Voor duikende pluggen ziet mijn 2012 top 3 er als volgt uit:

1. Met stip op 1: Megabass Vision 110 SW
2. Duo Tide Minnow 125 SLD
3. En op de derde plaats: Ima Hound 125F Fang

De Megabass Vision 110 was een aangename verrassing; typisch zo’n plug die zijn kwaliteit al vele jaren heeft bewezen, maar die een beetje in de (mijn) vergetelheid was geraakt en niet al te vaak meer in mijn kunstaas tas belandde. Maar de Vision 110 was voor mij dé plug van de zomer; goed werpend en bovendien zeer stabiel in harde stroming en dit seizoen een top vanger gebleken. Ik vis al heel wat jaartjes met de Vision’s 110, maar nooit eerder leverden die zoveel baarzen op als dit seizoen.

Vanaf September heb ik wat vaker grotere pluggen ingezet, niet alles was succesvol, maar een tweetal pluggen staken er boven uit. Dit waren de Megabass X-140 en de Ima Sasuke 140, met beide pluggen zijn diverse baarzen gevangen.

De oppervlakte

Dan de oppervlakte pluggen, de oppervlakte visserij van dit seizoen is voor mij wat stof tot nadenken. Voor het eerst sinds 2008 heb ik minder met oppervlakte pluggen gevangen dan met duikende pluggen. Ik vis sinds 2007 met de stickbaits, en zonder hoog van de toren te willen blazen is me dat afgelopen seizoenen bijzonder goed afgegaan.  Het schitterende visuele spektakel met vaak spectaculaire aanbeten heeft geleid tot mijn absolute voorkeur voor het vissen met oppervlakte pluggen. Dit seizoen echter heb ik beduidend minder baarzen aan de oppervlakte kunnen vangen dan voorgaande jaren. Ik ben er nog niet helemaal uit waar dit aan ligt; wellicht de andere stekken, of dressuur, of wat dan ook; in ieder geval stof tot nadenken.  Enfin, een top-3 kan ik dit jaar niet echt opstellen, eerder een top-2:

1. Op 1: Xorus Patchinko 100
2. En op de 2e plaats: Ima Skimmer

De Xorus Patchinko 100 leverde de meeste en mooiste baarzen op, al moet ik wel zeggen dat die baarzen in slechts een 4-tal sessies in september/oktober werden gevangen. Eén sessie sprong er uit, een fantastische avond eind September, met 7 gevangen baarzen en dito missers, en allemaal met dit slanke plugje. De Ima Skimmer leverde wel minder baarzen in aantal op, maar vanaf eind juni tot aan medio oktober werd er regelmatig een baars mee gevangen, al waren die niet altijd even groot. Verder zijn er op diverse andere pluggen nog baarzen gevangen aan de oppervlakte, bewezen vangers van vorige jaren zoals de Xorus Frosty en Gunfish 95 en wat baarzen op wat nieuwere pluggen, maar al met al onvoldoende om die in een ‘top-3’ te kunnen plaatsen.

Langzaam richting seizoen 2013

Het afgelopen seizoen was over de gehele linie aan de taaie kant, mijn 2^e seizoenshelft was redelijk en met momenten goed, maar eerlijk is eerlijk, wel minder dan voorgaande seizoenen. Ik heb  nogal wat zeebaars vissers gesproken die begin oktober nog maar een paar baarzen hadden gevangen, en meer dan ooit was “zeebaars vissen is uren maken” van toepassing. Tevens lijken tal van mensen te zijn afgehaakt; vanaf half Augustus kwam ik nauwelijks nog iemand tegen aan de waterkant.  Aan de andere kant, echt slecht was het nou ook weer niet, en ik ga zeker niet klagen over een slecht jaar.  Ik heb weer met veel plezier gevist dit seizoen; de zeebaars visserij blijft voor mij een fantastische hobby waarin je in een prachtige natuur een uitlaat vindt voor een druk leven.

Het jaar 2012 was tevens het jaar waarin mijn bescheiden blog gestalte kreeg, en dit ‘bloggen’ is me uitstekend bevallen. Erg leuk om zo nu en dan wat op te schrijven over je hobby, waarbij ik me overigens heb beperkt in het aantal vangstberichten, ik heb weinig zin om van alles over me af te roepen waar ik van gruwel.

Het jaar 2012 ligt inmiddels achter ons, we gaan langzaam maar zeker op weg naar seizoen 2013. Nog even de winter door en het voorjaar komt weer in zicht. Voor het volgend seizoen heb ik diverse nieuwe potentiële stekken op het oog om eens te gaan uitproberen, niet allemaal in de Oosterschelde overigens, en wil ik eindelijk eens die strandsessies ondernemen waar het nog steeds niet van gekomen is. In ieder geval  kijk ik uit naar het volgend seizoen!

Een mooie ochtend

Wind uit de oosthoek, dood tij en een zon die hoog aan de heldere hemel staat; je kunt je betere condities voorstellen voor de zeebaarsvisserij. Enfin, het weer was fantastisch, dus toch maar naar de Oosterschelde gereden, overigens zonder enige verwachting op grootse vangsten; ik zei al tegen mijn vrouw toen ik wegging, dat het me al mee zou vallen als ik alleen al een enkele aanbeet zou krijgen. Met opkomend water gaan vissen en het eerste uur leek inderdaad een bevestiging te worden van mijn vermoedens; met tal van pluggen staan gooien zonder enig resultaat. Maar zoals al zo vaak meegemaakt, kan zeebaars behoorlijk onberekenbaar zijn; volledig onverwacht die heerlijk klap op mijn spinhengel en direct een gierende molenslip. Niet veel later kon een mooie baars worden geland die net door de 50cm tikte.

Hierna volgde een mooi anderhalf uurtje; regelmatig beet en een behoorlijk aantal zeebaarzen kunnen landen. Niet allemaal even groot, diverse veertigers, maar ook een aantal die de 50cm grens overschreden. De zeebaarzen worden duidelijk merkbaar sterker en sterker, zelfs de baarzen van begin 40cm geven al geweldige sport, en zeker op licht materiaal. Zoals gezegd, een mooi aantal baarzen kunnen landen, die overigens allemaal weer retour Oosterschelde zijn gegaan. Ik had behoorlijk wat pluggen in mijn tas gestopt, maar uiteindelijk kwamen alle baarzen op hetzelfde plugje, een Duo Tide Minnnow 125 SLD-F in de kleur H139. In je shirtje onder een stalende zon aan de waterkant en zeebaarzen die je plug belagen; wat wil je nog meer, het was een mooie ochtend aan de Oosterschelde.

Van alles wat

De pluggenvisserij in de Oosterschelde is wat taai op dit moment, in ieder geval op mijn stekken. Nogal wat blank sessies, maar eerder deze week kwam er in een keer van alles boven. Een baars van 50cm op een OSP Rudra, en daarnaast fint, geep, en zelfs een zeeforelletje.

Juli is traditioneel niet mijn beste zeebaars maand, maar wellicht worden we aangenaam verrast, we zullen het zien.

Ima Keep 125F

De eerste van een aantal posts over kunstaas welke ik op een bepaalde manier ben gaan waarderen in mijn zeebaarssessies. Beschrijvingen van een zeer persoonlijke aard; met andere woorden, niet iedereen hoeft het met mij eens te zijn, het betreft louter en alleen hoe ik een bepaalde plug ben gaan waarderen, en welke pro's en contra's ik beleef. De eerste is de Ima Keep 125F, een voorbeeld van zo'n plug met in mijn beleving pro's en con's.

In het voorjaar van het vorige seizoen, werden we nogal eens geconfronteerd met een harde, soms zelfs stormachtige wind, zo’n 5 a 6BF, die bovendien ook nog schuin of recht op kop stond. Het was dus zaak om met materiaal op pad te gaan om deze winderige condities het hoofd te bieden, en, de juiste pluggen mee te nemen. Pluggen zoals de Megabass Zonk 120 en de Duo Tide Minnow SLD zijn vermaarde pluggen voor dergelijke omstandigheden, die naast een prachtige actie ook geweldige werp capaciteiten hebben. Een plug die wat mij betreft ook zondermeer in het rijtje van ‘lange afstand’ pluggen thuis hoort is de Ima Keep 125F. Een slanke plug van 125mm, 15 gram en een voor veel stekken ideale zwemdiepte van 40 tot 100cm.

Als je het design van deze plug eens goed bekijkt, dan vallen twee dingen direct op; een slanke en aerodynamische body, en een net zo’n aerodynamische ellipsvormige zwemlip. Deze plug lijkt als het ware ontwikkeld in een windtunnel, gemaakt om grote afstanden mee te overbruggen. En dat doet deze plug zonder meer. Ik heb ook een Duo Tide Minnow SLD 125F, die eveneens prima gooit, maar met name wind op gooit de Ima Keep 125F toch net wat verder. De Ima Keep gaat nooit ‘fladderen’, en gooit worp na worp ver, de plug snijdt door de lucht, wind op, schuin, maakt allemaal niets uit. Het weight shift systeem met een tweetal kogels zorgt er voor dat de plug als een pijl uit een boog wegschiet bij de worp.

Nou dat is mooi, dus alleen Ima Keep’s in mijn tas? Nee, dat ook weer niet, want niet op alle aspecten blinkt deze plug altijd uit. Als ik de vergelijking maak met de Duo Tide Minnow SLD 125F, die een zelfde lengte heeft, vergelijkbaar gewicht en zwemdiepte, dan laat de Ima Keep een wat mindere rollende en zigzaggende actie zien dan de Tide Minnow. Bovendien is de Tide Minnow stabieler, en vrijwel ongevoelig voor sterke zijwaartse stroming en hoge inhaal snelheden. De Ima Keep is hier wispelturiger, en kan met name bij een sterke zijwaartse stroming wel eens zonder enige actie in een rechte lijn naar de kant komen, tja, en dat is nou net niet de bedoeling natuurlijk. In dergelijke omstandigheden de inhaalsnelheid verlagen helpt, maar ook dan is de plug niet altijd stabiel. Soms gaat het 20 worpen achtereen goed, en dan weer een paar worpen waarbij de retrieve nergens op lijkt. De aerodynamische zwemlip heeft dan wel een voordeel voor verre worpen, maar ‘eist zijn tol’ in genoemde omstandigheden. Zoals gezegd, meestal gaat de retrieve gewoon goed, en laat de Ima Keep de actie zien waar die voor ontworpen is, maar niet altijd.

Op de Ima Japan website staan een paar kenmerken genoemd waarin de Keep 125F zou excelleren: werpafstand, ongevoelig voor wind op kop en zijwind, en, een rollende actie die ongevoelig is voor de snelheid van binnenvissen. Ik kan de sublieme werpeigenschappen volmondig onderschrijven, maar met name bij een sterke zijwaartse stroming is de plug niet altijd op haar best, en genoemde Duo Tide Minnow 125F toch wel een klasse beter.

Afhankelijk van de stek, kan werpafstand absoluut belangrijk zijn, en zeker bij veel wind kan een metertje of 5 tot 10 verder kan zomaar net het verschil maken. Ik heb derhalve vorig voorjaar veel gevist met de Ima Keep’s, en daar verschillende mooie baarzen mee mogen vangen, en vrijwel zonder uitzondering ver van de kant. De Ima Keep 125F is naar mijn mening een plug ‘met twee gezichten’; subliem voor de lange afstand, maar niet altijd stabiel in de retrieve. Maar ondanks deze beperking, is voor mij de Ima Keep 125F een plug die aankomend seizoen toch weer regelmatig in mijn tas zal zitten.