"Trugkieke" 8: zeebaars seizoen 2014

De zachte winter van 2013/14, en het mooie vroege voorjaar wat er op volgde, leek voor een super vroege start te zorgen van het afgelopen zeebaars seizoen. In April bereikte de zeewater temperatuur de 12 graden en in het weekend van 26 April stond ik voor de eerste keer aan de kustlijn. Helaas een vruchteloze poging, en toen er daarna zo begin Mei nog een aantal blanks op volgden, heb ik besloten om nog even een paar weken te wachten. Een soort ‘valse start’ van het seizoen dus. Maar goed, ik maak sowieso “mijn uren” liever op rustige stekken, wat dieper gelegen in het Oosterschelde gebied, dus maar even geduld tot waarschijnlijk begin Juni vooraleer de zeebaarzen daar actief zouden kunnen zijn. Deze inschatting bleek in iedere geval redelijk correct; eind Mei weer een poging gewaagd en direct mijn eerste baarsjes gevangen. De maand Juni werd een boven verwachting leuke maand, en daarmee de aftrap van een redelijk seizoen, verre van mijn beste seizoen ooit, maar zeker ook niet mijn slechtste.

De eerste maanden van het seizoen: Dog-X-mania!

Na mijn ‘valse start’ van het seizoen volgden aan aantal mooie Juni/Juli sessies, en wat aantal vissen betreft was de visserij gewoonweg goed. Geen supergrote exemplaren, maar vele baarzen van half in de 40 tot half in de 50cm. En omdat vrijwel all baarzen aan de oppervlakte werden gevangen, leverde dat prachtige visserij op, met soms ronduit spectaculaire aanvallen op de oppervlakte pluggen.  Er zaten ook nogal wat scholenbaarzen tussen, kleinere exemplaren van onder de 40cm, maar het geweld waarmee met name deze baarzen de oppervlakte plug aanvallen is ronduit schitterend om te zien.

Zoals altijd weer met tal van pluggen gevist, maar er was een oppervlakte plugje die er  in deze periode bovenuit stak, en dat was de Megabass Dog-X in de sliding variant. Overduidelijk leverde dit plugje veel meer aanbeten op dan andere pluggen en zorgde voor een ware “Dog-X-mania”. Het was onvoorstelbaar hoe de baarzen op dit plugje reageerden, waarbij vrijwel iedere worp wel actie achter de plug opleverde. Regelmatig verwisselde ik de Dog-X  voor een andere plug, en typisch werd het dan stiller, en zodra ik de Dog-X weer aan de speld deed, volgden de aanbeten weer. Het deed me een beetje denken aan seizoen 2008, toen in het naseizoen hetzelfde gebeurde met de Bonnie 95. Al was dat destijds in de overtreffende trap vergeleken met dit seizoen. Niet alles werd verzilverd uiteraard, missers horen nu eenmaal een beetje bij de oppervlakte visserij, maar dat mag de pret niet drukken.

Opvallend in deze periode van het seizoen was dat de vroege ochtendsessies veel beter waren dan de avond visserij. Zo net na zonsopkomst, in vaak hele rustige omstandigheden, bleek de visserij op haar  best. En dit bleek te gelden voor diverse stekken; in de vroege ochtend leuke visserij en in de avonden slechts een enkele aanbeet of simpelweg helemaal niets.

De tweede seizoenshelft

Na de zomervakantie waarin een paar weken niet is gevist,  eind Juli weer naar de waterkant. Vol goede hoop uiteraard gezien de mooie weken voor de vakantie, maar de visserij gaf toch een wat ander beeld. Het werd allemaal wat wisselvalliger, en blanks en succesvollere sessies wisselden elkaar af. Tevens werd het aantal veertigers minder, maar daar tegenover werden diverse mooie 50+ en 60+ baarzen geland, die zowel tijdens avond als vroege ochtend sessies zijn gevangen.

Ook was het plotseling over met de verbluffende aantrekkingskracht van de Dog-X; hoewel nog diverse keren ingezet, in de rest van het seizoen heb ik er nauwelijks meer een baars mee gevangen. Zeebaars visserij ten voeten uit zou ik zeggen; een kunstaasje wat vandaag top is kan morgen alweer flop zijn. Maar niet getreurd, er zijn vele andere alternatieven, en met name op de Xorus Patchinko 100 en de Ima Skimmer gingen de baarzen bij tijd en wijle helemaal los. De beste van deze twee was dit seizoen de Patchinko 100, die, zoals al een paar seizoenen op rij, wederom haar vangkracht bewees.

Naarmate het seizoen vorderde, vooral bij winderige condities, met wat grotere regelmaat ook ondiep duikende pluggen gebruikt. Hoewel het visuele spektakel van de oppervlakte visserij ontbreekt, maakt de immer snoeiharde onverwachte aanbeet op een snel binnen gedraaide duikende plug veel goed. Een beuk van jewelste op je spinhengel en direct een gierende molenslip; het blijft kicken. De duikende pluggen leverden een aantal mooie baarzen op, die vrijwel zonder uitzondering zijn gevangen met de Duo Tide MInnow 125SLD en Megabass Vision 110.

Helaas beperkte een druk reisschema voor mijn werk mijn September zeebaars visserij tot slechts enkele weekend sessies, maar toch een paar leuke najaarsbaarzen kunnen vangen. Tot en met medio Oktober heb ik de baarzen kunnen vinden, maar van de ene op de andere dag was het afgelopen. Mijn stekken leverden, behoudens een paar kleinere exemplaren, geen baarzen meer op. Er was beslist nog wel zeebaars te vangen, met name aan de kustlijn of in het Europoort gebied, maar ik vond het welletjes, eind Oktober was mijn seizoen klaar; tijd voor andere bezigheden.

Een goed seizoen?

Tja, wat maakt een seizoen goed? Dit is en blijft grotendeels een persoonlijke beleving; voor mensen die net gestart zijn met deze hobby maakt een handvol zeebaarzen het seizoen wellicht al goed, terwijl voor mensen die al vele jaren op zeebaars vissen –en andere tijden hebben meegemaakt- het tegenovergestelde het geval zal zijn. Voor mij persoonlijk is een goed seizoen in ieder geval veel meer dan louter het tellen van gevangen baarzen. Zo heb ik begin Oktober op een avond een paar uurtjes staan gooien met oppervlakte pluggen; diverse kolken en schijnaanvallen op de plug, zoals altijd weer geweldig mooi om te zien. Maar, de baarzen waren super voorzichtig, en wat ik ook probeerde, geen enkele baars weten te verleiden tot een aanbeet. En toch was dit absoluut een mooie avond die ik niet snel zal vergeten, een avond die je tot nadenken stemt wat je anders had kunnen doen om toch die aanbeet te krijgen. Ik bedoel maar, er is meer dan tellen hoeveel baarzen je hebt gevangen en vervolgens concluderen of het seizoen goed was of niet.

Ik ben dit jaar, op een enkele strandsessie na, de Oosterschelde niet uit geweest, en mijn seizoen was zeker niet slecht. Ik realiseer me overigens terdege dat over de gehele breedte van de Oosterschelde zeebaars visserij het niet al te best was. Meer dan ooit kreeg ik via mail en gesprekken aan de waterkant, signalen dat er alom werd geklaagd over matige tot zeer matige Oosterschelde zeebaars visserij. Ik wist gelukkig met regelmaat mijn baarzen wel te vangen, maar goed, ik loop inmiddels al meer dan 10 jaar rond aan de Oosterschelde dijken, deze ervaring, in combinatie met een fikse portie geluk, zal er wel debet aan zijn.

Al  met al het ik weer heel wat uurtjes gewapend met lichte spinhengel en schoudertasje gevuld met een handvol pluggen aan de waterkant gestaan. En met volle teugen genoten van het afgelopen seizoen.

Oosterschelde onder druk?

Een Nationaal Park, en een schitterend natuurgebied, maar de Oosterschelde staat wat mij betreft zwaar onder druk; diverse berichten berichten doken op dat de bruinvissen in de Oosterschelde verhongeren vanwege de afname van de hoeveelheid kleinere vis, waar deze kleine walvissen soort op jaagt en afhankelijk van is. Waar zijn ze gebleven, die grote scholen aasvis van een aantal jaren geleden? Ik heb ze in ieder geval niet gezien; de laatste keer dat ik een groep zeebaarzen heb zien jagen midden in een grote school aasvissen is alweer diverse jaren geleden. Het Oosterschelde water lijkt almaar helderder te worden, dit vanwege een sterke vermindering van fosfaten en stikstof verbindingen die minder en minder in de natuur terecht komen. Het gevolg is een verminderde groei van algen en plankton, en dat resulteert weer in voedselarmoede voor onder meer vislarven. En minder vislarven betekent simpelweg minder jonge vis. Daar bovenop is de Oosterschelde een zeearm met nauwelijks zoetwater instroom, en daarmee dus ook geen instroom van organismen die typisch aan het begin van de voedselketen staan in Estuaria. 

Dit proces van ‘verarming’ van het leven in de Oosterschelde speelt al een aantal jaren. Wat dit allemaal betekent voor de zeebaars weet ik niet, maar voor mij zijn dit tekenen aan de wand.  Passen de zeebaarzen zich simpelweg aan en richten ze zich in de Oosterschelde structureel op ander voedsel zoals krabben en garnalen? Of gaan de zeebaarzen op den duur wellicht meer en meer de Oosterschelde mijden? En in plaats hiervan op andere plaatsen foerageren die niet worden geplaagd door deze problemen, zoals bijvoorbeeld het Europoort gebied? De tijd zal het leren, maar wat zich afspeelt in de Oosterschelde in combinatie met het enorme probleem van overbevissing lijkt niet erg op een scenario dat kan zorgen voor de terugkeer van een rijk Oosterschelde zeebaars bestand.

Richting zeebaars seizoen 2015

De tijd gaat snel, en hoewel het nu nog slechts begin Januari is, kijken we al weer uit naar het volgende seizoen.  Een voorspelling durf ik nauwelijks te maken, maar de kans dat het veel beter wordt dan dit seizoen lijkt erg klein. Maar, voor een seizoen zoals dit afgelopen seizoen zou ik toch direct tekenen. Met regelmaat een of meerdere baarzen vangen, grotendeels aan de oppervlakte, in een prachtig natuurgebied; zoals gezegd, ik teken er voor.

Nog een paar wintermaanden en dan begint het voorjaar al weer. En voor je het weet is het Mei, en dan kunnen we weer.  Laten we hopen dat iedere sportvisser zijn baarsje weet te vangen!

Kleine plugjes en langzaam binnen vissen

We zitten midden in het zeebaars seizoen, het voorseizoen zit er op en de zomer is begonnen. Velen klagen steen en been over matige vangsten, en zeker mbt de Oosterschelde,  maar persoonlijk mag ik eerlijk gezegd niet klagen, en zeker niet wat aantallen betreft. Tja, die Oosterschelde, een schitterend gebied met vaak kraakhelder water, maar tevens de laatste jaren taaie zeebaars visserij. Het is 'uren maken' en diverse stekken uitproberen, en dan net dat beetje geluk hebben dat je op het juiste moment op de juiste stek staat. Soms is het raak en volgen een aantal mooie vissen, en een andere keer niet en wordt er niets gevangen. 

De meeste gevangen baarzen waren veertigers, typisch zo tussen de 40 en 45cm. Maar ook dat zijn mooie vissen, die met licht materiaal prima sport geven. Kleine plugjes, in combinatie met tergend langzaam binnenvissen gaven tot nu toe de meeste aanbeten. Zo ook weer tijdens een sessie van het afgelopen weekend, een uitschieter erbij van 54cm en een 3-tal baarzen zoals op de onderste foto, die net door de 40cm tikten.

Het vangende plugje van deze sessie was de Dog-X, die dit jaar tot nu toe een grote aantrekkingskracht lijkt te hebben op de zeebaarzen. Maar dat kan morgen weer helemaal anders zijn.

Mooie visserij

Na een paar visloze sessies, deze week er weer maar eens op uitgetrokken. De lastige Noordenwind was gelukkig enigszins geluwd, en er liep een mooie stroming met een lichte golfslag op het Oosterschelde water. Het zag er allemaal prima uit, en vol goede moed wandelde ik naar mijn stek. En wat denk je, de eerste de beste worp raak, een baars die vol op de Dog-X klapte. Een mooie vis die net de 50cm aantikte kon even later op de foto. 

De tweede en derde worp eveneens raak, twee scholenbaarsjes, maar goed, baars is baars. Wat een begin!, maar hierna bleef het zeker een half uur stil; ik dacht eigenlijk al "dat was het dan", en dat ik wellicht toch wat te laat op mijn stek was aangekomen. Maar even later toch weer een kolk achter de plug, even niks, en 'hangen'. Er volgden een paar mooie baarzen, zo tussen de 45 en 50cm. 

Op een gegeven moment kreeg ik geen beet meer. Het waterpeil was inmiddels flink gezakt en ook de wind was weer aangetrokken. De Dog-X gewisseld met een Ima Skimmer zodat ik wat verder weg kon vissen. De Dog-X gooit op zich prima, zeker voor zo'n klein licht plugje, maar kan bij lange na niet tippen aan de afstanden die met de Skimmer te halen zijn. Die plug gooit werkelijk als een speer, ook met de wind op kop of schuin op de kant; dat scheelt zo maar een metertje of 20. 

Het bleek een juiste keuze, de tweede worp raak, en een kwartiertje later kon de laatste baars van de avond worden geland. Weer volop genoten van een meer dan leuke zeebaars sessie; met oppervlakte pluggen de zeebaars belagen is en en blijft een mooie visserij. De baarzen zwemmen weer vrolijk rond. 

Top-water fun

Halverwege vorige week  heel vroeg aan de waterkant, iets over half 5 vloog mijn plug al in het water. Deze vroege uurtjes blijven voor mij iets magisch hebben, en zeker met de weersomstandigheden van die ochtend, helder  en bladstil. Een prachtige atmosfeer met in de verte de gloed van de naderende zonsopkomst. De Oosterschelde lag er bij als de bekende spiegel, en dat deed me wel even met de wenkbrauwen fronsen, immers, als het zo stil is dan beloofd dat meestal niet heel veel goeds, maar goed, je moet het nemen zoals het is. Maar, het tegendeel bleek waar, het zou een werkelijk fantastische oppervlakte visserij worden, echt genieten van de bovenste plank.

In eerste instantie was er overigens niets wat een succesvolle sessie zou doen vermoeden; na ruim een uur gooien met diverse plugjes nog geen kolkje of wat dan ook gezien. Omdat het zo stil was, hoofdzakelijk met kleine oppervlakteplugjes gevist, die overigens ondanks hun lichte gewicht prima ver weg te zetten zijn met mijn Yamaga Blanks Ballistick. Maar op een gegeven moment dan toch ‘bam’ in een keer een baars vol op de plug, die direct de molenslip van mijn Shimano Vanquish zijn werk liet doen. Even later kwam een baars die net de 50cm aantikte aan de kant. Na de foto de baars uiteraard weer retour Oosterschelde, en wat toen volgde was werkelijk geweldig. Zo’n beetje om de 4 a 5 worpen, met soms een wat langere ‘pauze’, een aanval op de plug, en dat gedurende zo’n klein uurtje. Er zaten diverse kleinere baarzen bij, maar ook een paar mooie vissen van 45 tot 50cm.

Zoals gezegd, hoofdzakelijk gevist met kleinere plugjes, en de ‘vangers’ van deze sessie waren een 2-tal plugjes uit de stal van Megabass. Zowel de Dog-x als de Dog-x Jr wisten de baarzen te verleiden tot een aanval. Uiteraard ook de nodige missers, maar niet heel veel gemist, de baarzen waren bijzonder agressief, weinig kolken en schijnaanvallen; de meesten knalden in een keer vol op de plug.

Het was een memorabele zeebaarsochtend, schitterende oppervlaktevisserij, met een mooi aantal vissen die konden worden geland. Een sessie die absoluut naar meer smaakt, maar dat is helaas vandaag de dag zo eenvoudig niet meer, maar goed, deze kan in ieder geval worden bijgeschreven. 

Klein aan de oppervlakte

Een dik uur voor zonsondergang op een mooie zomeravond,  het beetje wind dat er stond is helemaal gaan liggen en de kraakheldere Oosterschelde ligt er bij als een spiegel. De stilte is overweldigend, alleen het geluid van wat vogels in de verte en het zacht stromende afgaande water zijn hoorbaar. Behoedzaam loop ik langs de dijk naar de stek van mijn keuze, al het geluid wat je maakt is eigenlijk al teveel en dreigt de rust te verstoren.  Aangekomen bij mijn stek begeef ik me voorzichtig over de spekgladde stenen naar het water, ik zoek een relatief vlak stukje om te gaan staan. Een grote vlakke steen  waar nog maar een centimeter of 20 water op staat, is een mooi plekje om te beginnen. Ik bevestig een kleine oppervlakteplug aan mijn speld en begin te gooien. Rustig spin ik het plugje binnen en na drie worpen, volledig uit het niets klapt er een baars op de plug die de rust behoorlijk verstoort. Ik voel gelijk dat het geen grote baars is, maar dat maakt me niets uit, een mooie zeebaars van krap veertig centimeter ligt even later aan de kant. Na de baars onthaakt en even bewonderd te hebben zet ik ze weer terug in haar element. Een prima begin van mijn late avondsessie, mooier kan mijn visserij niet zijn.

Voor de oppervlakte visserij vragen dergelijke stille condities mijn inziens om een subtiele aanpak. Door te veel geluid en te veel opspattend water kunnen de zeebaarzen zo maar verjaagd worden. Derhalve geen grote zware pluggen, maar kleine en relatief lichte oppervlakteplugjes die veel beter aansluiten bij zulke stille omstandigheden.  Klein en licht betekent vaak ook minder verre worpen. Maar door je materiaal aan te passen en de goede pluggen te gebruiken kun je ook kleine lichte plugjes goed wegzetten. Met klein en licht bedoel ik plugjes van zo’n 7 tot 9 cm met een gewicht van ongeveer 6 tot 10 gram. Vrijwel all bekende kunstaasmerken hebben wel een of meerdere oppervlakte pluggen die in deze categorie vallen in hun assortiment, maar lang niet allemaal beschikken ze over goede (werp) eigenschappen waar ik naar op zoek ben.

Links Jackson Risk Bait; rechts Megabass Dog-X Jr

De kleinste plugjes die ik gebruik zijn de Jackson Risk Bait (7cm en 7 gram) en de Megabass Dog-X Jr (7,1cm en 5,8 gr). De Dog-X Jr heeft een bescheiden geluidsdrager en de Jackson Risk Bait is helemaal stil, beide plugjes hebben een mooie walk-the-dog actie die zowel rustig als snel kan worden uitgevoerd. Deze plugjes zijn perfect voor bladstille Oosterschelde condities. Een maatje groter, en eveneens prima geschikt zijn de Megabass Dog-X (8cm en 8,4 gr) en de Duo Slaver Pencil (8,5cm en 8,5 gr). De Dog-X is er in een W (walking) en S (sliding) versie, beiden gebruik ik, maar ik geef de voorkeur aan de sliding variant bij bladstil weer. De Dog-X maakt een wat luider geluid. De slanke body van de Duo Slaver Pencil beschikt weer over een wat subtielere zachtere geluidsdrager. Als laatste die ik in dit rijtje wil noemen, de Chihuahua 90 van MegaBait, die met zijn 9cm en 10 gram net weer een slagje groter is, maar wel in mijn rijtje pluggen past die ik gebruik in genoemde omstandigheden. Ik vind de Chihuahua een heerlijk plugje om mee te vissen, die bovendien van de genoemde pluggen veruit het verste werpt.

Megabass Dog-X

Er zijn veel meer kleine plugjes die geschikt zijn voor stille condities, en genoemde pluggen geven zeker geen totaal beeld, maar het zijn wel pluggen die voor mij prima werken en met allemaal zijn zeebaarzen gevangen. Dergelijke plugjes vragen om licht materiaal, zelf gebruik ik hier een tweetal hengels voor;  mijn Lucky Craft ESG2 871HFX (2,62m met cw 2,3-23gr) en  Yamaga Blanks Ballistick 81/12 (2,41m met cw 6-21gr), beide hengels in combinatie met mijn Daiwa Exist 3012 met dunne lijn.

Links MegaBait Chihuahua 90; rechts Duo Slaver Pencil

De avond begint te vallen en aan de horizon zakt de zon langzaam weg, na mijn eerste baars is het al drie kwartier stil gebleven. Het water is nu zo’n 2 uur aan het afgaan en de steen waar ik op sta is inmiddels helemaal droog gevallen, het begint harder te stromen en ik besluit om het eens een 100 meter verderop te proberen.  Langzaam begint het te schemeren en ik vermoed dat het bij die ene baars zal blijven, nog een paar worpen en dan naar huis. Maar dan toch, een lichte rimpeling in het water achter mijn Dog-X, gevolgd door een zware kolk, even niets en dan stort de baars zich vol de plug. Wat een geweld, alsof er een baksteen in het water wordt gegooid. Ik sta met een kromme hengel en een gierende slip te genieten, wat is dit machtig mooi, de adrenaline giert door mijn lijf. Na een mooie dril wordt een prachtige vijftiger geland die na de foto weer retour Oosterschelde gaat. Het is mooi geweest, morgen weer werken en ik besluit naar huis te gaan. Met een brede glimlach stap ik in de auto en geniet nog na van een prachtig anderhalf uur aan de Oosterschelde.