“Trugkieke” 2: de jaren 2006-2007

Het jaar 2006 was een jaar met een late start, mijn eerste baars pas gevangen op 5 juni, wel een mooi exemplaar, van ruim 70cm op een pilker-twister combinatie. Het voorjaar en de zomer bleken matig te zijn, wel baarzen gevangen, maar het was toch echt minder dan 2005.

Het naseizoen was beter en maakte veel goed; van september tot half november mooie baarzen mogen vangen, waarin verschillende 70+ baarzen en een pracht exemplaar die op 3mm na 80cm op de meetlat aangaf. De grote baarzen kwamen allemaal op de Blue Fox Slyflex Wriggler, een donkerrode shad met twisterstaart, die overigens niet meer in het huidige Blue Fox programma zit

Het jaar 2007 begon goed met mooie baarzen begin mei, maar het was ook een jaar van verandering, verandering mbt onze manier van zeebaarsvissen. Harold (team Zeevisland) had in 2006 het vissen met oppervlaktepluggen geintroduceerd, en dit maakte me bijzonder nieuwsgierig. In de winter van 2006/2007 wat Sammy’s e.d. aangeschaft en vanaf half juli zo af en toe eens geprobeerd. Het leverde allemaal niet veel op, maar ja, je krijgt pas vertrouwen in je kunstaas als je er mee vangt... Maar toch, op een zondagochtend eind Juli die ik nooit meer zal vergeten, reden Charles en ik naar een nieuwe stek om die eens uit te proberen. In eerste instantie gevist zoals we gewend waren, na een uur gooien nog geen beet gehad en dan toch maar eens een Sammy proberen. Dat leverde ook niet veel op, en ik vroeg me al af of ik het eigenlijk wel goed deed; de Sammy liet wel een mooie zig-zag actie zien, maar was het niet te snel, of juist te langzaam? Het was bovendien bladstil weer en de Oosterschelde lag er bij als een spiegel; wellicht lukken oppervlaktepluggen alleen als er een fikse kabbel op het water is? Terwijl ik zo stond te mijmeren, volkomen onverwacht, slechts een paar meter uit de kant, was er een enorme kolk en een hoop gespat achter mijn Sammy.  Ik schrok me werkelijk het apelazerus en deed als gevolg hiervan dus alles verkeerd; gaf een ruk aan de hengel, de Sammy vloog uit het water, en tja, weg baars natuurlijk. Mijn adreline gehalte spoot werkelijk omhoog en ik stond als een bezetene Charles  te wenken die een 50m verderop stond te vissen om mijn verhaal te doen. We hebben geen beet meer gehad, maar toen pas wist ik zeker dat de oppervlaktepluggen inderdaad ook voor mij effectief kunnen zijn. Een week later, op dezelfde stek, was het bingo en werden de eerste baarzen op de oppervlakte pluggen gevangen.

Deze eerste succesvolle oppervlakte sessie staat nog steeds in mijn geheugen gegrift. Het was werkelijk fantastisch, een visueel spektakel van de bovenste plank, ook vele missers -(veel) meer dan met shads/twisters-, maar het plezier in de visserij is echt geweldig, wat mij betreft kan hier absoluut niets tegen op. Vanaf dit seizoen was ik werkelijk verslaafd aan het vissen aan de oppervlakte, een verslaving die nog steeds springlevend is.

“Trugkieke” 1: 2004-2005

 Als ik op een druiligere late zondagnamiddag wel eens zappend op de bank zit, dan kom ik wel eens uit bij het programma “Trugkieke” van omroep Zeeland, waarin terug gekeken wordt naar vroeger jaren. Ik wil hier dan nog wel eens –de protesten van de kinderen negerend- naar kijken. Een mooie titel om eens  terug te blikken op de zeebaarsseizoenen die achter ons liggen. Deze eerste gaat over 2004 en 2005.

Voor mij was 2004 het jaar waarin mijn hobby gestalte kreeg. Na een voorzichitg begin, samen met mijn vismaat Charles vele uren gemaakt aan de Oosterschelde dijken en met name Walcherse stranden, het gebrek aan ervaring mbt de kuntsaasvisserij brak me op; heel veel kunstaas verspeelt, en heel weinig gevangen. Het was ook een lastig jaar, weinig aasvis en vele meldingen op Zeevisland en andere sites mbt slechte zeebaarsvangsten. In de winter na dit teleurstellende eerste seizoen heb ik regelmatig potentiële stekken verkend, en in 2005 betaalde zich die inspanningen meer dan uit! Het jaar 2005 bleek een topjaar te zijn; prachtige baarzen gevangen waarvan diverse exemplaren tussen de 70cm en 76cm.

Ik viste in deze jaren hoofdzakelijk met shads en twisters met loodkopjes van 15 tot 22 gram; met name de shads van Blue Fox (Slyflex minnow en wriggler) en Bass Assassin (red sea shad en curly shad) waren erg succesvol. De visserij speelde zich hoofdzakelijk in de avondschemer/eerste donkere uurtjes en de vroege ochtendschemer af. Ik viste wel eens met (duikende) pluggen en lepels, maar dat leverde eigenlijk niet echt veel baarzen op.

Spinhengel en molen waren vergeleken met mijn huidig materiaal relatief zwaar; ik viste de eerste jaren met Shimano Diaflash 300XH (50-100 gram) icm Shimano Twinpower 5000FA. Een combinatie overigens waar zo’n beetje half Nederland mee viste, met name in het Rotterdamse. Robuust materiaal, met naar mijn mening een hengel met een geweldige blank, ik heb lang getwijfeld om de hengel te houden, maar heb deze uiteindelijk net als de molen toch maar verkocht. Was er zo van af, hoewel deze hengel en molen al lang uit het Shimano assortiment zijn verdwenen, zijn er nog steeds liefhebbers die niets anders willen dan dit. Het vissen met shads en twisters, die net over de bodem aangeboden werden, betekende wel vaak vast zitten en kunstaas verspelen. Een wat zwaardere hengel voor dit type visserij, in combinatie met mijn toen nog relatief geringe ervaring, was daarom zeker geen verkeerde keuze.