Πριν από δύο ακριβώς μήνες, στις 16.3.2010, στο blog “ANemos” διαβάσαμε αυτό:
Εμείς, του blogging οι εκδρομείς…
Διαβάστε, παρακαλώ, αυτό: Πέντε καμπάνιες που δεν κάναμε εμείς οι νάρκισσοι των social media για την κρίση της Ελλάδας
Κι ας το ξανασκεφτούμε όλοι μαζί...
Ή ας παραμείνουμε απόμακροι εξ' αρχής, εκτός παραδομένου κόσμου εμείς.
…και, φυσικά, πήγαμε και διαβάσαμε εκεί που μας παράπεμπε:
Πέντε καμπάνιες που δεν κάναμε εμείς οι νάρκισσοι των social media για την κρίση της Ελλάδας
"Κυριαρχούμε" στο Twitter, "λυώνουμε" το Facebook, γράφουμε πανέξυπνα post στα blog μας, αλλά είμαστε περίπου ο καθένας μόνος του... Έχουμε κάνει, πολλοί από εμάς, εκατοντάδες παρεμβάσεις για την κρίση, που σε μεγάλο βαθμό συμπίπτουν, τουλάχιστον ως προς το πνεύμα... Πάνω από 500 εξ ημών έχουμε γράψει για την κατασπατάληση/διαφθορά στα νοσοκομεία και τα ασφαλιστικά ταμεία. Μπορεί να είμαστε πάνω από 1.000 που έχουμε γράψει για το "φαινόμενο" των 1.800 υπαλλήλων της Βουλής με τους 16 μισθούς και τα λοιπά προνόμια. Κάπου τόσοι έχω αντιληφθεί να γράφουν για την άρνηση επαγγελματιών να δώσουν αποδείξεις (parking, γιατροί, κλπ). Πολλοί περισσότεροι έχουν (έχουμε) γράψει για θέματα της εκπαίδευσης...
Κι όμως, ο τρόπος που έχουμε ασχοληθεί με όλα τα παραπάνω, μου φαίνεται ότι δικαιώνει όσους υποστηρίζουν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι των social media είναι κατά βάθος, μοναχικές προσωπικότητες, που εμφορούνται και από κάποιου είδους ναρκισσισμο (η υπόθεση αυτή ανοίγει μεγάλο θέμα, αλλά ας το συζητήσουμε άλλη φορά).
Επειδή ερχεται μπόρα μεγάλη, ας σκεφτούμε μήπως μπορούμε να αξιοποιήσουμε αυτη τη μεγάλη δύναμη των social media, που σε άλλες χώρες έχει γίνει εφικτό να επιστρατευθεί προς όφελος συλλογικών στόχων και κοινωνικών αναγκών. Γιατί έχει πολύ μεγαλύτερη αξία να συντονιστούν 500 ευαίσθητοι πολίτες κάτω από μια μετριοπαθή, αλλά ενιαία καμπάνια για την καταπολέμηση της σπατάλης στα νοσοκομεία, από το να γράφουν πύρινα posts δεκαπλασιοι bloggers ή tweetεράδες, ο καθένας μόνος του.
ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΧΩΡΙΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ
Είναι δικαιολογημένο να αναδεικνύουμε τις ευθύνες του πολιτικού συστήματος, π.χ. για την κατάρρευση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού ή για την αχρήστευση 60 έργων e-government που κόστισαν 200 εκατιμμύρια ευρώ στο Γ' ΚΠΣ, αλλά δεν λειτουργούν. Κι όμως, αυτή τη στιγμή υπάρχουν πολιτικοί σε αυτή τη χώρα, λίγοι έστω, που επιχειρούν να βάλουν φρένο σε αυτά τα φαινόμενα. Αν δε υπάρξει, όμως, έμπρακτη και οργανωμένη συμπαράσταση από κοινότητες πολιτών, είναι πολύ πιθανόν αυτοί οι πολιτικοί να κάνουν πίσω, λόγω της αφόρητης πίεσης από συναδέλφους τους ή/και συντεχνίες.
Η μάχη κατά της κρίσης δεν είναι ηθικολογική. Είναι μια μάχη συσχετισμών... Τα έξυπνα (ή εξυπνακίστικα) posts που γράφω, είναι ένα καλό εργαλείο για εκτόνωση, άντε και για ζύμωση 1.000, 5.000, το πολύ 20.000 ανθρώπων. Ναι, είμαστε, σύμφωνα με τα εγχειρίδια της επικοινωνίας, influencers και opinion leaders και έχουμε επαφή με τους decision makers. Αρκεί αυτό; Μάλλον όχι, όταν είναι έτοιμοι 100.000 έλληνες να ενώσουν τη φωνή τους για να σταματήσει το απίστευτο πάρτυ στα νοσοκομεία και τα ασφαλιστικά ταμεία.
ΟΙ 5 ΚΑΜΠΑΝΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ... ΑΚΟΜΑ!
Η συμπόρευση μέσα από τα social media είχε δώσει δύναμη στην καμπάνια για την κατάργηση του αφορολόγητου 2% των media. Φαίνεται ότι υπάρχουν τουλάχιστον ακόμα 5 θέματα, που εκφράζουν ευρύτερες δυνάμεις πολιτών, που ανεξάρτητα άλλων προτιμήσεων, θα μπορούσαν να βάλουν την υπογραφή τους και 10 posts ο καθένας για να κινητοποιήσουν εκείνους που παίρνουν αποφάσεις, αλλά και πολίτες που έχουν απογοητευτεί από τις συλλογικές διαδικασίες. Οι πέντε παρακάτω ιδέες είναι απλώς παραδείγματα:
1. ΘΕΛΟΥΜΕ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗΣ, ΤΩΡΑ: για να μην τρέχουμε για 4-5 υπεύθυνες δηλώσεις κάθε εβδομάδα ή να ψάχνουμε επί 30 λεπτά θέση παρκιγκ γύρω από το δημαρχείο.
2. ΤΕΡΜΑ ΣΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ ΚΑΙ ΤΑΜΕΙΩΝ: όλες οι ελληνικές οικογένειες γνωρίζουν πού οδηγεί η σημερινή κατάσταση.
3. ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ: αφορά στις εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριωτών μας που δουλεύουν στον τομέα αυτό, αλλά και όσους από εμάς περνάμε ένα μέρος ή όλες τις διακοπές μας σε εγχώριους προορισμούς.
4. ΦΡΕΝΟ ΣΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ: τα ελληνικά πανεπιστήμια θα μπορούσαν να προσελκύουν ξένους φοιτητές, όπως κάνει η Τσεχία και η Ουγγαρία, κάτι που θα ήταν από τις λίγες παραγωγικές δραστηριότητες μιας χώρας που έχε ξεμείνει από τομείς δημουργίας πλούτου.
5. ΚΙΝΗΤΡΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΞΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ: σε μια χώρα και μια οικονομία που πολλά είναι γερασμένα, η καινοτομία είναι μονόδρομος για την αναγέννηση.
Είναι βέβαιο ότι μπορουν να κατατεθούν καλύτερες ιδέες από λαμπρά μυαλά που αφιερώνουν κάθε μέρα χρόνο στη σκέψη και στη δημιουργία, άξιοι πολίτες, που χωρίς -ενδεχομένως- να είναι πρόσκοποι, θέλουν να αφήσουν κάτι στέρεο στις επόμενες γενιές. Προσωπικά, αυτο που μπορώ να πω για να είμαστε πρακτικοί, είναι ότι θα επιχειρήσω να ξεκινήσουν δύο από τις παραπάνω και να συμμετάσχω -με κάτι παραπάνω από την υπογραφή μου- σε όσες κινητοποιήσεις κινούνται στο παραπάνω πνεύμα.
ΠΗΓΕΣ:
Β)
http://stathishaikalis.blogspot.com/2010/03/social-media.html
