Participa no encontro de Soberanía Alimentaria en As Corcerizas!‏

ENCONTRO DE SOBERANÍA ALIMENTARIA ALTERNATIVAS LOCAIS PARA UN CAMBIO GLOBAL Amigos da Terra convídavos a participar nun encontro do 26 ao 28 de setembro, no que pretendemos construir pontes entre a xente e os seus alimentos A relación que temos cos alimentos e a forma na que os producimos está sometida a presións crecentes. Como resultado, a agricultura a pequena escala está sendo reemplazada por unha a gran escala, creada por agro-empresas transnacionais. AMPLIAR INFORMACIÓN E INSCRIBIRSE AGRO-INDUSTRIA E REPERCUSIÓNS SOBRE O MEDIO E COMUNIDADES: con Blanca Ruibal-Amigos de la Tierra: Quén se beneficia cos transxénicos? Unha industria baseada en mitos Acaparamento de terras: casos exemplo de Liberia e Indonesia Os tratados de libre comercio: o novo asalto da globalización económica DA HORTA AO PRATO. Obradoiro de Cociña EcoLóxica Local: alternativas prácticas para un cambio global. Con Gloria Domecq, especialista en cociña natural. Outros temas que trataremos: Obradoiro de autoprodución de setas Os "Alimentos Quilométricos" O despilfarro alimentario

Facebook As Corcerizas Participa!   Límite de inscrición: 23 de setembro; prazas limitadas! Máis información: www.ascorcerizas.com/info@ascorcerizas.com ou contactando no 986 229 089, local de Amigos da Terra en Vigo.  www.ascorcerizas.com | www.amigosdaterra.net

Voluntariado de Amigos da Terra no centro ambiental de As Corcerizas.

Un grupo de activistas da asociación ecoloxista Amigos da Terra organiza a vindeira fin de semana, dende o 6 ata o 8 de setembro unha xornada de voluntariado ambiental para dar continuidade aos traballos forestais que se iniciaron esta primavera no entorno de As Corcerizas, na serra de San Mamede: recollida de leña, limpeza do monte, protección de árbores, e para completala xornada conpartindo experiencias, organizaráse un cursillo de auto cultivo de setas.

O aloxamento no albergue será gratuito, así como o almorzo. Os participantes terán que levar a comida do sábado e o domíngo, asi como unhas verdurillas para a cea do sábado, co fin de acompañar a pasta e o arroz que porá a asociación.

A chagada será o venres ás 18:00 h e a saída o domingo pola tarde.

Se queredes participar nesta actividade debedes enviar un correo ou chamar por telf á oficina da asociación en Ourense.

correo: www.voluntariado.galicia@amigosdaterra.net 

teléfono: 988 374 318

Ahí xa contactarán con vós para ultimar detalles.

 

Estrelliña dos piñeiros: o pequeno habitante da serra.

A estreliña dos piñeiros (Regulus regulus) é un dos máis pequenos paxaros que voan no continente europeo, competindo por tal título co seu cercano parente, a estreliña riscada (Regulus ignicapillus) e coa carriza (Troglodytes troglodytes).

Até hai tan só unhas décadas moi poucos puntos da xeografía galaica contaban coa presenza desta curiosa especie, sen embargo o aumento da superficie forestal repoboada con piñeiros silvestres (Pinus sylvestris) fixo que pouco a pouco a súa presenza se afianzase, criando hoxe en día en numerosas serrras da Galiza.

Na nosa provincia a especie está presente nas serras limítrofes coas proivincias de Zamora, Pontevedra e Lugo, así como coas fronteirizas con Portugal (Serra do Xurés), onde se confirmou a cría por primeira vez na nosa provincia. Ademáis na actualidade sabemos a súa presenza consolidada nas serras que compoñen o mazizo central e as súas estribacións.

Durante o inverno, a estreliña dos piñeiros realiza movimentos nómadas e irruptivos, polo que pode aparecer noutros puntos, normalmente asociado a bandos mixtos de páridos e estreliñas.

Habitualmente, durante a época de nidificación, a especie aparece fortemente asociada ás plantacións de piñeiro silvestre de media e alta montaña, por riba dos 800 m, aínda que ocasionalmente pode atoparse criando a altitudes inferiores.

Cuco na serra de San Mamede.

Dicía a miúdo a miña avoa materna, asturiana de nacimento e galega de adopción, un refrán curioso que facía referencia á unha especie de ave, moi popular tanto polo seu reclamo como, sobre todo polo seu comportamento reproductivo, o cuco (Cuculus canorus).

Dicía a miña avoa: "soy de la opinión del cuco, paxarín que nunca anida, pon en huevu en nido ajeno y otru paxaro lu cría".

O cuco é unha ave migradora que pasa o inverno en África para chegar na primavera a críar no continente europeo. Unha vez chega os cucos macho enchen os nosos campos e montes co seu reclamo, o coñecido Cuu.Cuu. Unha das características máis peculiares desta especié a o seu comportamento reproductivo, xa que se trata dunha ave parásita.

Cando chega o momento de por os ovos, a femia pescuda niños doutras especies onde por os ovos para que sexan esas especies as que críen os seus polos. As femias de cuco son capaces de por ovos que imitan case á perfección o deseño cromático dos ovos da especie parasitada. Cando o polo de cuco nace, aínda sen prumas, pode tirar do niño aos ovos e polos xa nados da especie parasitada. aínda que en ocaións pode convivir cos seus irmás adoptivos, que de todos os xeitos estarán en condicións desfavorables perante ao irmán adptivo. Normalmente de maior tamaño que eles e con maiores requerimentos alimenticios.

Os cucos adultos aliméntanse sobre todo de eirugas, este feito pon de manifesto a importancia desta especie para o control de pragas como a da procesionaria do piñeiro.

As imaxes amosan un cuco macho fotografado no mes de xuño na Serra de San Mamede.

Xornadas de Rastros nas Corcerizas.

Pica na imaxe para máis información, anímate e participa con nós neste novo encontro no Centro de Educación Ambiental das Corcerizas.

Águias reais na Serra de San Mamede.

Se un privilexio ornitóloxico ten esta provincia de Ourense, no contexto galego, é a oportunidade de ver á xoia da corona formada polas aves rapaces, este xoia é sin dúbida algunha a maxestuosa águia real (Aquila chrysaetos).

A águia real é un ave rapaz de gran tamaño, duns 2 metros de envergadura. Extremadamente escasa en Galicia, Ourense conta ca maioría (senón todas) das parellas que aniñan na nosa comunidade.

En tempos presente na maioría dos hábitats faborables para a especie (lugares como a Ribeira Sacra ou a Baixa Limia), na actualidade contadas parellas aniñan nas montañas do leste ourensán, acosadas polos campos eólicos, líneas imposibles de alta tensión, cazadores sin escrúpulos e envelenamentos.

O pasado día 26 de setembro de 2010, os integrantes do encontro de voluntarios de Amigos da Terra fixemos un roteiro dende as Corcerizas ata o Bidueiral de Montederramo, xa de volta tivemos a oportunidade de observar dous exemplares desta especie voando sobre os cumios da Serra de San Mamede, unha experiencia que, ben seguro, ningún de nos esquecerá facilmente.

Cobra lagarteira europea nas Corcerizas.

A cobra lagarteira europea ou común (Coronella austriaca) é, como vos comentei recentemente, un oficio escaso e localizado na provincia de ourense, aínda así puidenvos ofrecer xa dous exemplares nas últimas duas semanas, toda unha sorte, xa que era un réptil que se me resistía.

O exemplar que vedes nas imaxes apareceu durante as labouras de reparación da balsa de depuración de augas residuais das Corcerizas, o pasado día 24 de setembro de 2010, ao cabar e remobelas pedras que rodeaban a charca.

As cobras do xénero Coronella, reciven o nome de lagarteiras pola súa alimentación, composta maioritariamente por seres de sangre fría, como por exemplo lagartos e lagartiñas.

Lagartiñas galegas nas Corcerizas.

Outra das especies que atopamos durante as tarefas de reparación da xa mencionada balsa foi a lagartiña galega (Podarcis bocagei), trátase dun lacértido endémico do cadrante noroccidental ibérico, de ahí o seu nome.

Nas imaxes aparecen un macho e unha femia grábida deste especie, o exemplar raiado. Dise que unha femia de réptil está grabida cando está a piques de por os ovos, esta acumulación de ovos fai que as femias teñan un aspecto máis "rechoncho" do habitual.

Algunhas especies de réptiles, entre elas a Podarcis bocagei, fan postas duas veces ao ano, unha na primavera e outra no outono.

Rá da Veiga nas Corcerizas.

A rá da veiga (Discoglossus galganoi), tamén coñecida como papiño pinto ou raxado, é un endemismo ibérico. En tempos abondoso, a alteración do seu hábitat, unido ao declive xeneralizado das poboacións de anbibios que o cambio climático parece estar provocando, fai desta especie, unha especie escasa na actualidade na provincia de Ourense.

Durante a reparación da balsa da que vos falei anteriormente, fixemos un rescate previo das especies de hérpetos (anfibios e réptiles) que habitan tanto na masa de auga como nas pedras circundantes que tiveron que ser movidas.

Na balsa de auga atopamos un gran número de rás da veiga (Discoglossus galganoi) que foron trasladadas á balsa que non tivo que ser reparada.

A rá da veiga posúe duas variedades cromáticas, que poden aparecer dentro da misma poboación en porcentaxes variables, neste caso a maioría eran da forma manchada, que posúe manchas máis ou menos circulares e máis escuras, sobre a cor xeral do exemplar que é parda, a outra variedade cromática, da que atopamos dous exemplares, posúe unha franxa lonxitudinal parda clara dende o fuciño ata a parte posterior do corpo.

Nas imaxes que acompañan este post, optidas os pasados días 17 e 18 de setembro de 2010, podedes apreciar parte dos exemplares atopados, así como as dúas variadades cromáticas que vos acabo de comentar.

Depuración de augas residuais con macrofitas nas Corcerizas.

Como vos dixen na anterior entrada, a pasada fin de semana estivemos de encontro de voluntariado cos Amigos da Terra na Serra de San Mamede.

Unha das labouras realizadas durante este encontro foi a reparacións dunha das balsas de depuracións de augas residuais que posúe as instalacións das Corcerizas.

A depuración de augas residuais con macrofitas consiste na utilización de prantas acuáticas como xuncos ou espadanas, para elo se constrúen balsas de auga que se enchen ca auga que rebosa dos pozos negros, nestas balsas se colocan unhas estructuras frotantes nas que se prantan as macrofitas, as balsas están impermeabilizadas polo que as raices están en pleno contacto ca auga. As bacterias que viven en sibiose nas raices das prantas son as que realizan esta depuración das augas, axudadas polo aire que existe nas cabidades das folllas das propias prantas.

Nas instalacións das corcerizas construiuse asemade unha segunda balsa para facer unha segunda depuración das augas para o súa posterior liberación ao medio.

Esta balsa necesitaba unha urxente reparación debido a que se detectou unha fuga de auga que fixo que a vexetación acuática se secase, polo tanto procedimos ao baleirado da mesma, co correspondente rescate de fauna asociada á balsa, para repara-la impermebilización.

Nas imaxes que acompañan este post podedes ver o avance da reparación da balsa e a outro que non foi reparada xa que se atopa en perfectas condicións de uso. De todos xeitos, desta última foron retirados os salgueiros (Salix sp) polo perigo que supuñan para as macrofitas,, xa que podían "afogar-las" xa que compiten con estas polo espazo da charca, estes salgueiros foron reprantados nun lugar máis axeitado.