Cobra lagarteira europea: unha de cal e outra de area.

Por desgracia, esta imaxe que vos presento a continuación, é un feito moi frecuente, que aqueles que bicheamos polo monte galego, nos atopamos con moita frecuencia, o asasinato vil e impune, de réptiles ao longo e ancho da xeografía galaica.

A imaxe provén do concello de Calvos de Randín e amosa un exemplar de cobra lagarteira europea (Coronella austriaca) decapitado nunha estrada rodeada de explotacións gandeiras, a imaxe foi tomada o pasado día 23 de Outubro de 2010 na compaña de Anxos Romeo, Martiño Cabana, Rafa Vázquez e Xosé Ramón Reigada.

Por sorte, e dentro da mesma xornada, pero xa en terreos do concello de Baltar, atopamos este exemplar vivo e coleando, ambos son exemplares xuveniles, probablemente nados este mesmo ano, ¿qué futuro lle agardará entón a este?, agardo sinceramente que non sexa acabar como o seu conxénere anterior.

Ras verdes por Ourense adiante!

Moitas veces falamos a través das páxinas deste blog da extraordinaria varierade cromática que a rá verde (Pelophylax perezi) ten en Ourense, voa prova deste feito son as fotografías que aquí vos presento.

Nelas aparecen exemplares atopados en diferentes puntos da provincia de Ourense durante as xornadas dos pasados días 23 e 24 de Outubro de 2010, na compaña dos colegas Rafa Vázquez, Xosé Ramón Reigada, Martiño Cabana, e Anxos Romeu.

Este exemplar foi atopado nun pozo do concello de Barbadás, este exemplar, habitan con outros conxéneres un pozo cerca de Piñor, como se aprecia na imaxe trátase dun exemplar de gran tamaño e tons "leopardinas", cunha forte pigmentación ventral.

Este exemplar, carente de liña vertebral clara e de tons uniformemente verde procede do pobo de O Freixo, pertencente ao concello de Cartelle, foi atopado nunha poza.

Por último este exemplar foi ataopado nunha veiga do concello de Calvos de Randín, nel observades unha rá verde ibérica típica, de cor verde botella e liña vertebral clara.

Espiñentos nunha fonte do concello de Baltar.

Un dos problemas aos que se teñen que enfrontar os nosos anfibios, por si tiveran poucos, é a introducción sistemática de peixes nos seus lugares de cría, como pilóns, fontes ou depósitos de auga.

Esta costume, moi extendida nos últimos tempos, pode significar a extinción de poboacións enteiras de anfibios, xa que estes peixes depredan sobre as postas e os adultos canto estes se dirixen a estes puntos aillados de auga durante a época reproductora.

A estes puntos de auga aillados os peixes nunca chegarían sin que a propia man do home os levara.

Na imaxe aparecen uns cantos espiñentos (Gasterosteus gymnurus) atopados nunha fonte do concello limiao de Baltar, fonte que estaba colapsada por esta especie e que carecía por completo de anfibios.

Curiosamente o espiñento é, en xeral, unha especie escasa, calificada como vulnerable no catálogo nacional de especies ameazadas; quizáis a solución pasaría por trasladar estes espiñentos a un lugar máis axeitado.

Sapiños comadróns na Baixa Limia.

Durante a xornada de "bicheo" compartida cos colegas Anxos Romeu, Martiño Cabana, Rafa Vázquez e Xosé Ramón Reigada o pasado día 23 de outubro de 2010, por diversos cncellos das bisbarras da Limia e A Baixa Limia, puidemos localizar varias e sans poboacións de sapiños comadróns (Alytes obstetricas), todo un luxo nos tempos que corren.

E digo luxo xa que o sapiño comadrón é unha das especies de anfibións que máis ten sufrido a regresión da súa área de distribución nos últimos tempos, feito xa comentado en post anteriores.

Nas imaxes apreciase perfectamente a pupila vertical deste anuro adaptado á vida nocturna, nalgunha das mesmas podedes ver que áinda teñen un pequeno rabo, esto indica que son metamórficos, o que quere dicir que acaban de rematar a metamorfose e aínda posúen certas características larvarias, como é este pequeno resto da cauda de cágado.