Durante as xa mencionadas xornadas formativas do programa SARE, os asistentes acudiron prestos, despois da calurosa estancia na Depresión Ourensá, á bisbarra da Limia onde se atoparon durante o transecto nocturno polas Areeiras da Limia de Sandiás con este curioso réptil, o escáncer tridáctilo (Chalcides striatus), nada facía presaxiar que ao día seguinte se repetiría ata en tres ocasións máis a visión desta especie, desta volta no concello de Monterrei.
A voltas co tema dos nomes vernáculos, como xa sabedes os siareir@s deste blogue, achegarémonos ao complexo vernacular dos réptiles integrantes dos xéneros Anguis, Chalcides e Blanus.
Xeralmente as especies galegas pertencentes aos devanditos xéneros reciben un nome común que pode ser segundo a zona escárcer, cancer, esgonzo, escouparón, escoupolo, escouparín ou viverón, sen que popularmente se fagan distincións entre as diferentes especies.
No caso da da bisbarra da Limia o nome máis extendido é escáncer ou cáncer, como xa comentamos noutras ocasións, vernáculo ámplamente extendido non só por terras ourensás, senón tamén por outras provincias da Galiza.
Chegados ao Val do Támega (bisbarra de Monterrei) o vernáculo máis extendido parece ser escouparón, seguido de escóupolo e viverón (que pode ser exclusivo para Blanus). Os primeiros coinciden sensiblemente co vernáculo recollido na bisbarra da Baixa Limia, escouparín, que coincide asemade cun topónimo homónimo (Escouparín) rexistrado no concello de Muiños a carón do encoro das Cunchas.
A voltas co tema dos nomes vernáculos, como xa sabedes os siareir@s deste blogue, achegarémonos ao complexo vernacular dos réptiles integrantes dos xéneros Anguis, Chalcides e Blanus.
Xeralmente as especies galegas pertencentes aos devanditos xéneros reciben un nome común que pode ser segundo a zona escárcer, cancer, esgonzo, escouparón, escoupolo, escouparín ou viverón, sen que popularmente se fagan distincións entre as diferentes especies.
No caso da da bisbarra da Limia o nome máis extendido é escáncer ou cáncer, como xa comentamos noutras ocasións, vernáculo ámplamente extendido non só por terras ourensás, senón tamén por outras provincias da Galiza.
Chegados ao Val do Támega (bisbarra de Monterrei) o vernáculo máis extendido parece ser escouparón, seguido de escóupolo e viverón (que pode ser exclusivo para Blanus). Os primeiros coinciden sensiblemente co vernáculo recollido na bisbarra da Baixa Limia, escouparín, que coincide asemade cun topónimo homónimo (Escouparín) rexistrado no concello de Muiños a carón do encoro das Cunchas.
