Η Αγία Βαρβάρα έζησε και μαρτύρησε επί Αυτοκράτορα Μαξιμιανού. Η μνήμη της τιμάται στις 4 Δεκεμβρίου από την Εκκλησία μας καθώς και από το Πυροβολικό πολλών χωρών.
Η Αγία Βαρβάρα ήταν μονογενής θυγατέρα του πλούσιου Έλληνα ειδωλολάτρη Διόσκουρου , Σατράπη της Νικομήδειας. Παρόλο που το περιβάλλον στο οποίο ανατράφηκε , το αποτελούσαν φανατικοί ειδωλολάτρες, η Αγία φωτίσθηκε
από την αλήθεια του Θείου Λόγου και νέα ακόμα ασπάσθηκε το Χριστιανισμό.
από την αλήθεια του Θείου Λόγου και νέα ακόμα ασπάσθηκε το Χριστιανισμό.
Αυτό προκάλεσε την οργή του πατέρα της που μεταχειρίσθηκε κάθε μέσο, ακόμα και βασανισμούς για να την μεταπείσει. Όταν όμως βρέθηκε εμπρός στην υπερήφανη και σταθερή στάση της την παρέδωσε στο διοικητή της επαρχίας , για να την τιμωρήσει.
Ο Έπαρχος εντυπωσιάσθηκε από την έξοχη ομορφιά της νέας και προσπάθησε να την επαναφέρει στην ειδωλολατρία. Εμπρός όμως στην αμετάκλητη απόφαση της να μην απαρνηθεί το Χριστό, την υπέβαλλε σε φρικτά μαρτύρια, γι’ αυτό και ονομάσθηκε Μεγαλομάρτυρας
Τελικά αποκεφαλίσθηκε με το ξίφος του ιδίου του πατέρα της, “ταίς πατρικαίς χερσί τω πατρικώ ξίφει την τελειώσιν δέχεται", όπως λέει ο βιογράφος της Συμεών. Και κατά την παράδοση, καθώς απομακρύνονταν από την σφαγή της θυγατέρας του , η Θεία Δίκη , με μορφή κεραυνού, κατέκαψε το δήμιο –πατέρα.
Τον τιμωρό αυτό κεραυνό συμβολίζουν τα πυρά του Πυροβολικού και το 1829 καθιερώθηκε ως προστάτιδα του Ελληνικού Πυροβολικού και στις 4 Δεκεμβρίου του ιδίου χρόνου γιορτάσθηκε το γεγονός στο στρατόπεδο του μόλις συγκροτιθέντος πρώτου “Τάγματος Πυροβολητών", όπως ονομάζονταν τότε, οπότε και προσφέρθηκαν στους επισκέπτες οι από τότε πατροπαράδοτοι λουκουμάδες με κονιάκ.
Η Διεύθυνση Πυροβολικού για να τιμήσει τη Προστάτιδα του Όπλου Αγία Βαρβάρα εξέδωσε (1999) αναμνηστικό μετάλλιο με την ευκαιρία των 170 ετών από της καθιέρωσης της ως προστάτιδος το 1829.
Εδώ μπορείτε να δείτε εικόνες από τον περσινό εορτασμό της Αγίας Βαρβάρας στο Καμάρι της Σαντορίνης.
Εδώ μπορείτε να δείτε εικόνες από τον περσινό εορτασμό της Αγίας Βαρβάρας στο Καμάρι της Σαντορίνης.
ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟΥ
Από τους πρώτους μήνες της επαναστάσεως του 1821 συγκροτείται με αιματηρές θυσίες στην Καλαμάτα η Πρώτη Πυροβολαρχία. Αμέσως μετά , όταν ένα μικρό κομμάτι της ελληνικής πατρίδος ανέπνεε ελεύθερο , άρχισε η συγκρότηση του Πυροβολικού. Το 1828 δημιουργείται το πρώτο τάγμα με πυροβόλα λείου σωλήνα, εμπροσθογεμή.
Το 1829, επί Καποδίστρια, οργανώνεται σε Σώμα και αποτελείται από ένα Τάγμα Πυροβολητών και ένα Λόχο Φρουριακού Πυροβολικού. Το 1843 γίνεται διάκριση σε πεδινό και ορειβατικό. Το 1853 το Τάγμα ονομάσθηκε Μοίρα Πυροβολικού. Το 1874 η Μοίρα αναπτύχθηκε σε Σύνταγμα με πυροβόλα οπισθογεμή αυλακωτά.
Και φθάνουμε στις αρχές του αιώνα μας, όπου η αποφασιστική προσπάθεια εκσυγχρονισμού και προόδου του Στρατού μας παρέχει τη μερίδα του λέοντος στο Πυροβολικό , το οποίο σήμερα είναι οργανωμένο σε Μοίρες Πεδινού, Μέσου και Βαρέως Πυροβολικού είτε ρυμουλκούμενες είτε αυτοκινούμενες και σε Αντιαεροπορικές Μοίρες κατευθυνόμενων και μη βλημάτων και εξοπλίζεται συνεχώς με καινούρια σύγχρονα πυραυλικά και αντιαεροπορικά συστήματα.
Από τότε έως και σήμερα, με την αδάμαστη θέληση των υπηρετών του, γράφει χρυσές σελίδες ένδοξης πολεμικής ιστορίας. Κάθε έπος της ιστορίας μας αποτελεί και έπος του Πυροβολικού.
Ο βρυχηθμός των πυροβόλων υπήρξε πάντοτε αποφασιστικής σημασίας για την αποτροπή ενός πολέμου. Ειδικότερα το Πυροβολικό σήμερα αισθάνεται την ανάγκη της ετοιμότητας βροντοφωνεί σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της επικράτειας, για να ακουσθεί παντού η ρητή διαβεβαίωση του προς τον Ελληνικό Λαό , χαλύβδινο τμήμα του οποίου αποτελεί , ότι τα κανόνια του βρίσκονται σε χέρια άξιων χειριστών, είναι άριστα από πάσης πλευράς και έτοιμα να γίνουν ο Κεραυνός του Έθνους ενάντια στον βέβηλο εχθρό.
Για περισσότερα δείτε τα πιο κάτω:
