Μην αλλάξεις αν κάποιος σου προξενήσει πόνο, απλά πάρε τα μέτρα σου!

Ένας Γέροντας είδε ένα σκορπιό να πνίγεται και προσπάθησε να τον σώσει τραβώντας τον από το νερό. 
Μόλις τον έβγαλε, ο σκορπιός τον τσίμπησε, ο πόνος ήταν οξύς και ο Γέροντας τον άφησε μονομιάς με αποτέλεσμα ο σκορπιός να ξαναπέσει στο νερό και να κινδυνεύει να πνιγεί. 
Ο Γέροντας ξαναπροσπάθησε και ο σκορπιός τον τσίμπησε ξανά.

Αββά, πες μου κάποιον λόγο, πώς θα μπορέσω να σωθώ - Αββάς Ευπρέπιος

Στις αρχές της μοναχικής του ζωής ο ίδιος ο Αββάς Ευπρέπιος επισκέφθηκε κάποιον Γέροντα και του είπε: 
“Αββά, πες μου κάποιον λόγο, πώς θα μπορέσω να σωθώ;” 

Κι εκείνος του είπε: 
“Εάν θέλεις να σωθείς, όπου κι αν πας, μη βιαστείς να πάρεις τον λόγο, πριν σε ρωτήσει κάποιος”. 

 Αυτός ένιωσε συντριβή για τον λόγο

Το τριαντάφυλλο δε μιλάει, αλλά μοσχοβολάει δυνατά! Άγιος Λουκάς Συμφερπουπόλεως

Μπορεί κανείς να είναι πάντα σιωπηλός, να μην μιλάει, να μην κηρύττει. 
Μπορεί να μην έχει την ικανότητα του λόγου και ταυτόχρονα να αγγίζει την καρδιά των ανθρώπων, να μπαίνει βαθιά μέσα της. 
Και χωρίς να έχουμε την ικανότητα του λόγου, μέσα στη σιωπή, αν οι πράξεις μας φανερώνουν την καλοσύνη μας, την ταπείνωση της καρδιάς, την δύναμη της πίστης και την αγάπη, τότε εκπέμπουμε τέτοια ευωδία σαν το τριαντάφυλλο. 
Το τριαντάφυλλο δε μιλάει, αλλά μοσχοβολάει δυνατά!

Ο γάμος είναι σαν την βαρκούλα…

Γέρων  Αμβρόσιος Λάζαρης
Όταν επισκέφθηκαν το Μοναστήρι για πρώτη φορά ένας άνδρας με τη γυναίκα του, είχαν την ακόλουθη εμπειρία με τον Γέροντα, ο οποίος βέβαια δεν ήξερε τίποτα γι’ αυτούς νωρίτερα.

Τον χαιρέτισαν, πήραν την ευχή του και έμειναν για λίγο δίπλα του σιωπηλοί.
Κάποια στιγμή, ρώτησε τα ονόματά τους. Έπειτα, εντελώς ξαφνικά, είπε στον σύζυγο: – Εσένα θα σου κοπούν τα χέρια και τα πόδια!
Ο έκπληκτος επισκέπτης μόλις που κατάφερε να ψελλίσει:

Ο ερημίτης ασκητής και ο ληστής της ερήμου...

Ήταν ένας γέροντας ασκητής και αναχωρητής, ο οποίος ασκήτευσε σ’ ένα έρημο τόπο 70 χρόνια, με νηστεία, παρθενία και αγρυπνία. 
Στα τόσα δε χρόνια που δούλευε στο Θεό, δεν αξιώθηκε να δει καμία οπτασία και αποκάλυψη εκ Θεού. Και σκέφθηκε, λέγοντας τούτο:
«Μήπως για καμίαν αφορμή που δεν ξέρω εγώ, δεν αρέσει του Θεού η άσκησή μου, και η εργασία μου είναι απαράδεκτη; Μήπως γιά τούτο δεν μπορώ να έχω αποκάλυψη και να δω κανένα μυστήριο:».
Αυτά λογιζόμενος ο γέροντας, άρχισε να δέεται και να παρακαλεί το Θεό περισσότερο, προσευχόμενος

Ὁ Σατανᾶς, κοιτάζοντας τόν Ἰησοῦ, εἶπε: "Ὅλο τό αἷμα σου! Ὅλα τά δάκρυά σου! Τήν ζωή σου!"

Ὁ ἡλικιωμένος ἱερέας ἀνέβηκε στόν ἄμβωνα κρατώντας στό χέρι τοῦ ἕνα ἄδειο κλουβί. Ὁ κόσμος ἀπό κάτω κοιτοῦσε ἀπορημένος, ἐνῶ κάποιοι εἶπαν, πάει τό ἔχασε τό μυαλό τοῦ ὁ γέρος…

– Χθές εἶδα ἕνα ἀγόρι πού εἶχε αὐτό τό κλουβί στά χέρια του. Στό κλουβί ὑπῆρχαν δύο μικρά πουλιά πού ἔτρεμαν ἀπό φόβο. Σταμάτησα τό ἀγόρι καί τό ρώτησα, εἶπε ὁ ἱερέας. 
-Τί ἔχεις μαζί σου, γιέ μου;

-Δύο μικρά πουλιά, ἀπάντησε.

-Καί τί θά κάνεις μέ αὐτά; Ρώτησα ξανά.

-Θά τά πάρω σπίτι καί θά διασκεδάσω μαζί τους ἐκεῖ, ἀπάντησε τό ἀγόρι χαμογελώντας.

-Θά τά βασανίσω, θά σκίσω τά φτερά τους γιά νά τά ἀκούσω νά κλαῖνε, θά τά χτυπήσω,

Kύριε μη με ελεήσεις. Γεροντικό

Πριν από πoλλά χρόνια ζoύσε σε κάπoιo χωριό της πατρίδoς μας ένας νέoς, πoυ από μικρός είχε τoν πόθo να γίνει ασκητής. 
Υπήρχαν όμως κάπoιες δυσκoλίες: 
Ήταν αγράμματoς, βραδύγλωσσoς, λίγo βραδύνoυς και με oικoγενειακές υπoχρεώσεις.

Ομως στην ηλικία των 40 περίπoυ ετών μπόρεσε να πραγματoπoιήσει τη κρυφή τoυ αγία επιθυμία. 
Έφυγε από τo χωριό τoυ και περιπλανώμενoς από τόπoυ εις τόπo

Γέροντας Θεοδόσιος Δαμβακεράκης – Ο απλός βοσκός που βρήκε την αγιότητα!

«Ο Γέροντας περιγράφει την ιστορία του απλού βοσκού»

Ο γέροντας Θεοδόσιος Δαμβακεράκης (1907-2000) ασκήτεψε στο χωριό Ακούμια του Νομού Ρεθύμνου. 
Γέροντας χαρισματούχος και διορατικός, χαρακτηρίστηκε από τον γέροντα Παΐσιο τον αγιορείτη ως “Διαμάντι της Κρήτης”.

Το θαύμα που βίωσε ο Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ κ. Νεκτάριος μας αφηγείται ένα πραγματικό περιστατικό που δείχνει πως, «ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις.» Εφ. 6,12. Ο Ναός του Αγίου Λουκά είχε φορέσει τα γιορτινά του εκείνη την ημέρα. Τρείς νέοι άνδρες, μετά από πολύμηνη κατήχηση,

Εκείνος που πετάει το λιθάρι προς τα πάνω, το ρίχνει στο κεφάλι του

Σας έχει τύχει να θυμώνετε στο δρόμο, αν ακούτε κάποιον να βλασφημεί; 

Έχετε νιώσει πίκρα αν ειρωνεύεται κάποιος τα Θεία; 
Σας κατακρίνουν γιατί μιλάτε συνεχώς για το Θεό ή γιατί αντιμετωπίζετε με αγάπη τους γύρω σας;
Ακόμα κι αν έχετε με τη σκέψη σας καταδικάσει όσους το έπραξαν, αλλά κι αν νιώσατε καταδικασμένοι από τους γύρω σας,

Αυγουστίνος Καντιώτης. Να είμαστε πιστά και αφοσιωμένα τέκνα της Αγίας μας Εκκλησίας!

Εγώ δεν σας λέω να πάτε στην Αφρική και να κηρύξετε το Χριστό, αλλά μέσα στο σπίτι σας.
Σου έδωσε τη γλώσσα ο Θεός, όχι για να βρίζεις, να καταριέσαι και να στέλνεις το παιδί σου στο διάβολο, όχι για να βλαστημάς και να κουτσομπολεύεις, όχι για να συκοφαντείς και να αισχρολογείς. 
Οχι για να κάθεσαι με τις ώρες στα καφενεία και στις τηλεοράσεις και να συζητάς τα αίσχη που βλέπεις..
Σου έδωσε τη γλώσσα ο Θεός για να πείς μόλις σηκωθείς το πρωί: 
Ευχαριστώ Θεέ μου, που μου έδωσες το φώς. Και όταν έρθει το μεσημέρι να πείς: 
Σε ευχαριστώ Θεέ μου, που μου έδωσες το ψωμί. 
Και όταν βραδιάζει να πείς: 
Σε ευχαριστώ Θεέ μου που με φύλαξες όλη την ημέρα.
Σήκω την Κυριακή να πας στην εκκλησία και να υμνήσεις τον Θεό.
Να μιλάς για τον Χριστό και μόνο για τον Χριστό.

Πριν βιαστείς να βγάλεις συμπέρασμα για κάποιον.....

Κάποτε στό Άγιον Όρος ήταν ένας μοναχός πού διέμενε στίς Καρυές.

Έπινε καθημερινά καί μεθούσε καί γινόταν αιτία νά σκανδαλίζονται οι προσκυνητές.
Κάποια στιγμή πέθανε καί ανακουφισμένοι κάποιοι πιστοί πήγαν στόν γέροντα Παΐσιο νά τού πούν μέ ιδιαίτερη χαρά ότι επιτέλους λύθηκε αυτό τό τεράστιο πρόβλημα.
Ο π. Παΐσιος τούς απάντησε ότι γνώριζε γιά τό θάνατο τού μοναχού, αφού είδε ολόκληρο τάγμα

Π. Ανδρέας Κονάνος: Όταν πεθάνεις, θα ‘ρθει ως ενίσχυσή σου μπροστά στο Θεό κάθε σου καλοσύνη!

Όταν πεθάνεις, θα ‘ρθει ως ενίσχυσή σου μπροστά στο Θεό κάθε σου καλοσύνη. Κάθε ζεστή κουβέντα που είπες στον πόνο του άλλου.
Κάθε δάκρυ συμπάθειας.
Κάθε δεκάλεπτο του ευρώ που έδωσες στο φτωχό που είδες στο μετρό.
Κάθε προσευχή αγάπης που έκανες για ανθρώπους που σε άγγιξαν.
Κάθε χιλιόμετρο που διάνυσες να επισκεφτείς έναν άρρωστο φίλο σου στο νοσοκομείο.
Κάθε αγκαλιά που έδωσες σ’ ένα μοναχικό άτομο.
Ακόμα και κάθε ασήμαντο λάικ αγάπης εδώ στο face.
Οι φορές που ήθελες να βρίσεις και συγκρατήθηκες.
Οι στιγμές που ήθελες να χτυπήσεις, κι έκανες τη γροθιά σου μαλακή.

Γέροντας Ιουστίνος Πάρβου: Ο Θεός κατά κάποιον τρόπο μας δείχνει σημάδια για να ετοιμαστούμε

Ο Θεός κατά κάποιον τρόπο μας δείχνει σημάδια για να ετοιμαστούμε. 
Εμείς όμως δεν δίνουμε σημασία. Αυτό σημαίνει ότι τα πάθη μάς τύφλωσαν τόσο πολύ που δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε το καλό από το κακό. 
Η γενιά αυτή είναι τόσο τυφλωμένη από τα πάθη που ακόμη κι αν δουν βομβαρδισμούς ή οτιδήποτε άλλο δεν πρόκειται να μετανοήσουν.
Όπως λέει και η Γραφή ο καθένας είναι αλυσοδεμένος από κάποιο πάθος.

Ο Μοναχός που έσωσε την μητέρα του από την κόλαση

Ο Επίσκοπος Κύρου Θεοδώρητος, ό όποιος έζησε τον Ε΄ μ.Χ. αιώνα, διηγείται πώς μια φορά τον επισκέφθηκε ένας μοναχός, πού ερχόταν από πολύ μακριά. Τον έβαλε να ξεκουρασθή και να φάγη.

Όταν έτρωγε ό μοναχός, παρατήρησε ότι χρησιμοποιούσε μόνο το αριστερό του χέρι και ότι το δεξί του ήταν τυλιγμένο με ένα παλιόρασο. 
Ό επίσκοπος τον ρώτησε, όχι από περιέργεια άλλα από ενδιαφέρον, γιατί είναι τυλιγμένο το χέρι του και μάλιστα με ένα παλιόρασο τριμμένο, ενώ εφαίνετο από την όλη του ενδυμασία ότι δεν ήταν μοναχός ρακένδυτος. Μάλιστα, θέλησε να το τραβήξει για να δη, όπως υποψιαζόταν, αν υπήρχε κάποια πληγή στο χέρι του μοναχού,

Σταχυολογήματα περί σιωπῆς

«τὸ σιγᾶν κρεῖττον ἐστί τοῦ λαλεῖν»

Ὁ Ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ λέγει:
«Μήν ἀνοίγεις τό στόμα σου καί τήν καρδιά σου στόν καθένα, στούς χίλιους κι ἄν ἕνας καταλάβει».
Ὅσιος Ἀρσένιος:
Προσευχόταν στόν Θεό νά τοῦ φανερώσει πῶς νά σωθεῖ, κι ἄκουσε: «Φεῦγε, σιώπα, ἡσύχαζε».
Ἀββᾶς Μωϋσῆς:
«Ὁ ἄνθρωπος πού ἀγαπᾶ τή σιωπή καί ἀποφεύγει τίς πολλές κουβέντες, μοιάζει μέ ὥριμο σταφύλι γεμάτο γλυκό χυμό, ἐνῶ ὁ πολυλογάς μοιάζει μέ ἀγουρίδα».

Το απλό είναι και το πιο πολύτιμο. Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

 Τέλεια βαθειά φιλοσοφημένη είναι η θρησκεία μας. Το απλό είναι και το πιο πολύτιμο. Έτσι να αγωνίζεσθε στην πνευματική ζωή, απλά, απαλά, χωρίς βία.
Η ψυχή αγιάζεται και καθαίρεται με τη μελέτη των λόγων των Πατέρων, με την αποστήθιση ψαλμών, αγιογραφικών χωρίων, με την ψαλτική, με την ευχή. Δοθείτε λοιπόν σε αυτά τα πνευματικά και αφήστε όλα τα άλλα.
Στη λατρεία του Θεού μπορούμε να φθάσουμε εύκολα αναίμακτα. Είναι δύο δρόμοι που μας οδηγούν στο Θεό, ο σκληρός και ο κουραστικός με τις άγριες

Κυριακή Α΄ Λουκά (Λουκά 5,1-11) Η αναγκαιότης της διδαχής

«Καὶ καθίσας ἐδίδασκεν ἐκ τοῦ πλοίου τοὺς ὄχλους» (Λουκ. 5,3)

Τὸ ἀκούσατε τὸ εὐαγγέλιο. Τί λέει; Διηγεῖ­ται ἕνα ἀπὸ τὰ θαύματα, τὰ ἄπειρα θαύματα ποὺ ἔκανε κάνει καὶ θὰ κάνῃ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. 
Σὲ μιὰ λίμνη οἱ ψαρᾶ­δες ψάρεψαν τὴ μία φορὰ χωρὶς τὸ Χριστὸ καὶ τὴν ἄλλη μαζὶ μὲ τὸ Χριστό, καὶ μὲ τὴν εὐ­λογία του τὰ ἀδειανὰ δίχτυα τους γέμισαν ψάρια.

Ἀλλὰ ἐγώ, ἀγαπητοί μου, δὲν θέλω σήμερα νὰ μιλήσω γιὰ τὸ θαῦμα· θέλω νὰ μιλήσω γιὰ κάτι ἄλλο ἀνώτερο.

Ο πολλαπλασιασμός των άρτων 1. Κυριακὴ Η´ Ματθαίου, Ματθ. ιδ´ 14-22. Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

«Γιατί ἆραγε ὁ Κύριος δὲν μετέτρεψε τὶς πέτρες σὲ ψωμιά, ὅταν τοῦ τὸ ζήτησε ὁ σατανᾶς, ἀλλὰ ἀργότερα πολλαπλασίασε τὸ λίγο ψωμὶ σὲ μία τεράστια ποσότητα;»

Ὁ πολλαπλασιασμὸς τῶν ἄρτων  (Κυριακὴ Η´Ματθαίου, Ματθ.  ιδ´ 14-22) [1]
Ὅλα ὅσα κάνει ὁ Ὕψιστος, εἶναι ἀπαραίτητα. Δὲν κάνει τίποτα ἄσκοπο, τίποτα ὑπερβολικό, τίποτα ποὺ νὰ μὴ χρειάζεται. Γιατί μερικοὶ ἄνθρωποι περιφέρονται τόσο ἄσκοπα καὶ κάνουν τόσο ἀδιάφορα πράγματα;

Ο πολλαπλασιασμός των άρτων 2. Κυριακὴ Η´ Ματθαίου, Ματθ. ιδ´ 14-22. Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

«Μόνο οἱ δαίμονες κι οἱ ἁμαρτωλοὶ ζητοῦν ἀπὸ τὸν Χριστὸ θαύματα ποὺ εἶναι ὑπερβολικὰ κι ἀχρείαστα, ὄχι ἀπαραίτητα»
Γιατί ὁ Κύριος δὲν μετακίνησε ὄρη ἀπὸ ἕνα σημεῖο σὲ ἄλλο ἢ δὲν τὰ ἔριξε στὴν θάλασσα; 

Θὰ μποροῦσε νὰ τὸ κάνει κι αὐτό, δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία. Γιατί λοιπὸν δὲν τὸ ἔκανε; Ἐκεῖνος ποὺ μποροῦσε νὰ διατάξει τὴν τρικυμισμένη θάλασσα καὶ νὰ γαληνέψει, τοὺς ἀνέμους καὶ νὰ ἠρεμήσουν, σίγουρα θὰ μποροῦσε νὰ μετακινήσει ὄρη καὶ νὰ τὰ