Ζεύς
παύσασθε, ὦ Ἀσκληπιὲ καὶ Ἡράκλεις,
ἐρίζοντες πρὸς ἀλλήλους ὥσπερ ἄνθρωποι: ἀπρεπῆ γὰρ
ταῦτα καὶ ἀλλότρια τοῦ συμποσίου τῶν θεῶν.
Ἡρακλῆς
ἀλλὰ ἐθέλεις, ὦ Ζεῦ, τουτονὶ τὸν φαρμακέα
προκατακλίνεσθαί μου;
Ἀσκληπιός
νὴ Δία: καὶ ἀμείνων γάρ εἰμι.
Ἡρακλῆς
κατὰ τί, ὦ ἐμβρόντητε; ἢ διότι σε ὁ Ζεὺς
ἐκεραύνωσεν ἃ μὴ θέμις ποιοῦντα, νῦν δὲ κατ᾽ ἔλεον αὖθις
ἀθανασίας μετείληφας;
Ἀσκληπιός
ἐπιλέλησαι γὰρ καὶ σύ, ὦ Ἡράκλεις, ἐν τῇ
Οἴτῃ καταφλεγείς, ὅτι μοι ὀνειδίζεις τὸ πῦρ;
Ἡρακλῆς
οὔκουν ἴσα καὶ ὅμοια βεβίωται ἡμῖν, ὃς
Διὸς μὲν υἱός εἰμι, τοσαῦτα δὲ πεπόνηκα ἐκκαθαίρων
τὸν βίον, θηρία καταγωνιζόμενος καὶ ἀνθρώπους ὑβριστὰς
τιμωρούμενος: σὺ δὲ ῥιζοτόμος εἶ καὶ ἀγύρτης,
νοσοῦσι μὲν ἴσως ἀνθρώποις χρήσιμος ἐπιθήσειν τῶν
φαρμάκων, ἀνδρῶδες δὲ οὐδὲν ἐπιδεδειγμενος.
