Λυκῖνος
τίσι λέγεις; τοῖς κατὰ ποίαν ὁδὸν ἐλθοῦσιν,
ἢ τίνι τῶν ἡγεμόνων ἀκολουθήσασιν; αὖθις γὰρ ἡμῖν
τὸ αὐτὸ ἄπορον ἐν ἄλλῃ μορφῇ ἀναφαίνεται ἀπὸ τῶν
πραγμάτων ἐπὶ τοὺς ἄνδρας μετεληλυθός.
Λυκῖνος
ὅτι ὁ μὲν τὴν Πλάτωνος τραπόμενος καὶ
συνοδοιπορήσας μετ᾽ αὐτοῦ, ἐκείνην ἐπαινέσεται δῆλον
ὅτι, ὁ δὲ τὴν Ἐπικούρου, ἐκείνην, καὶ ἄλλος ἄλλην, σὺ
δὲ τὴν ὑμετέραν. ἢ πῶς γάρ, ὦ Ἑρμότιμε; οὐχ οὕτως;
Λυκῖνος
οὐ τοίνυν ἀπέλυσάς με τῆς ἀπορίας, ἀλλ᾽
ἔτι ὁμοίως ἀγνοῶ τῷ μᾶλλον χρὴ πιστεῦσαι τῶν ὁδοιπόρων:
ὁρῶ γὰρ ἕκαστον αὐτῶν καὶ αὐτὸν τὸν ἡγεμόνα
μιᾶς πεπειραμένον καὶ ἐκείνην ἐπαινοῦντα καὶ λέγοντα,
ὡς αὕτη μόνη ἄγει ἐπὶ τὴν πόλιν. οὐ μέντοι ἔχω εἰδέναι
εἰ ἀληθῆ φησιν: ἀλλ᾽ ὅτι μὲν ἀφῖκται πρός τι τέλος καὶ
εἶδέ τινα πόλιν, δώσω αὐτῷ ἴσως, εἰ δὲ ἐκείνην εἶδεν, ἣν
ἐχρῆν, ἐν ᾗ ἐπιθυμοῦμεν ἐγώ τε καὶ σὺ πολιτεύσασθαι,
ἢ δέον εἰς Κόρινθον ἐλθεῖν, ὁ δ᾽ εἰς Βαβυλῶνα ἀφικόμενος
[p. 352]
οἴεται Κόρινθον ἑωρακέναι, ἄδηλον ἐμοὶ γοῦν ἔτι:
οὐ γὰρ πάντως ὁ τινὰ πόλιν ἰδὼν Κόρινθον εἶδεν, εἴ γε
ού μόνη πόλις ἐστὶν ἡ Κόρινθος. ὃ δὲ δὴ μάλιστα εἰς
ἀπορίαν με καθίστησιν, ἐκεῖνό ἐστι, τὸ εἰδέναι ὅτι πᾶσα
ἀνάγκη μίαν εἶναι τὴν ἀληθῆ ὁδόν: καὶ γὰρ ἡ Κόρινθος
μία ἐστίν, αἱ δ᾽ ἄλλαι πανταχόσε μᾶλλον ἢ εἰς Κόρινθον
ἄγουσιν, εἰ μή τις οὕτω σφόδρα παραπαίει, ὡς οἴεσθαι
καὶ τὴν εἰς Ὑπερβορέους καὶ τὴν εἰς Ἰνδοὺς ἄγουσαν εἰς Κόρινθον στέλλειν.
Ἑρμότιμος
καὶ πῶς οἷόν τε, ὦ Λυκῖνε; ἄλλη γὰρ ἀλλαχόσε ἄγει.
