Η ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΗΣ ΜΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ-ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Γράφει ο Θεόδωρος Λάσκαρης

                                                           Bedtime Stories (ελλ. παραμύθια…)
                               
                                                                ΑΦΗΓΗΣΗ 1η

Η αφήγηση των δημοκρατών, όσον αφορά την ιστορία των ολοκληρωτισμών είναι η ακόλουθη: Οι μεγάλες και ειλικρινείς δημοκρατίες της Δύσης, την περίοδο 1917-1939, αναπαύονταν μέσα στην παραδείσια αγνότητά τους και ξαφνικά, ω! του θαύματος, βλέπουν να εμφανίζονται οι ολοκληρωτισμοί των εθνικιστών δικτατόρων και να ξεσπούν κόκκινες επαναστάσεις. Τι θλίψη για τις καλές αυτές δημοκρατίες.

Είναι άραγε αυτή η πραγματική ιστορία; Συνήθως, η δημόσια συζήτηση, όταν  αναφέρεται στους ολοκληρωτισμούς του 20ου αιώνα, εννοεί το ναζισμό, το φασισμό και ενίοτε τον κομμουνισμό, όπως αυτοί εξελίχθησαν αντιστοίχως στη Γερμανία, στην Ιταλία και στη Ρωσία. Όμως στη δημόσια αυτή συζήτηση δεν γίνεται ποτέ νύξη για εκείνους που επώασαν, εξέθρεψαν και φρόντισαν με κάθε μέσον την ανάπτυξη και την ενηλικίωση αυτών των ολοκληρωτισμών. Γι’ αυτό το θέμα ουδείς μιλά, ‘Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει!’…

ΔΥΟ ΑΡΘΡΑ ΣΕ ΕΝΑ: ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΩΝΤΑΣ ΤΑ ΤΡΕΧΟΝΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤA & Η ΑΠΟΣΙΩΠΗΣΗ ΤΗΣ “ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ”

                               ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΩΝΤΑΣ ΤΑ ΤΡΕΧΟΝΤΑ  ΖΗΤΗΜΑΤΑ

Γράφει ο Ελευθέριος Αναστασιάδης

Πριν κάποιες ημέρες, τα τρέχοντα θέματα δημόσιας συζήτησης ήταν τα εξής: η απόφαση της κυβέρνησης να επιλέγονται οι σημαιοφόροι των δημοτικών σχολείων με κλήρωση και οι νέες κυρώσεις που οι ΗΠΑ επέβαλλαν στη Ρωσία. Ίσως να είναι χρήσιμο να πούμε δύο λόγια για καθένα από αυτά τα δύο ζητήματα.

                                             Η ΚΛΗΡΩΣΗ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΙΑ

«Η εποχή δεν μπορεί να είναι βαθύτατa συντηρητική, 

ούτε η Ελλάδα, η μεταμνημονιακή, να είναι του Πατρίς 

Θρησκεία Οικογένεια και του Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών»,

  δήλωσε ο κάπελας  του  ΣΥΡΙΖΑ και μετά έριξε

 και  άλλο κοκκινέλι στην καράφα.

 

Ακούστηκαν κραυγές, διαμαρτυρίες και ειπώθηκαν πολλά, αλλά μάλλον ουδείς θέλησε να αποκρυπτογραφήσει τον πυρήνα του ζητήματος. Είναι σημαντικό να αρχίσουμε τη συζήτηση από την έννοια που προσδίδει η διαδικασία της κλήρωσης σε διάφορες καταστάσεις και αυτές είναι κυρίως δύο. Κατά πρώτον, επιλύει ένα ζήτημα επιλογής μεταξύ διαφορετικών υποκειμένων, όταν δεν υπάρχουν χαρακτηριστικά που τα διαφοροποιούν το ένα από το άλλο. Για παράδειγμα, υπάρχουν δύο στρατιώτες και ένας από αυτούς πρέπει να σταλεί σε μία επικίνδυνη αποστολή. Έχουν την ίδια ηλικία, την ίδια ικανότητα, έχουν και οι δύο σύζυγο και παιδιά. Αναγκαστικά γίνεται κλήρωση μεταξύ ίσων. Η δεύτερη περίπτωση είναι όταν η κλήρωση γίνεται ακριβώς για να επιβάλλει την ισότητα εκεί που δεν υπάρχει. Αυτό δηλαδή που γινόταν σε κάποιες αρχαίες δημοκρατίες στις οποίες δεν υπήρχε το αξιακό σύστημα των αρίστων αρχόντων, αλλά η ιδέα (μη ανταποκρινόμενη στην πραγματικότητα) της κοινωνικής ισότητας. Η περίπτωση της επιλογής σημαιοφόρων με κλήρωση εντάσσεται σε αυτή τη δεύτερη περίπτωση.

Η ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

       

Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου

Η αριστερά είναι χρήσιμη; Θα έλεγα, εξαιρετικά! Η χρησιμότητά της είναι διαχρονική και πολυδιάστατη. Θα ξεκινήσω αμέσως με μερικές ιστορικές αναφορές:  Το μεγάλο κεφάλαιο, οι ελίτ  που σχεδιάζουν τις γεωστρατηγικές μεταβολές, αλλά και τα συμφέροντα μιας φυλής ''εκλεκτών'',  χρησιμοποίησαν την αριστερά το 1917 για να εντάξουν την Ρωσία σε μία νέα γεωπολιτική κατάσταση. Είναι γνωστές οι παρεμβασεις της αγγλοσαξονικής καπιταλιστικής προτεσταντικής ελίτ με την συνεργασία των ''εκλεκτών'', στην δημιουργία της επανάστασης των Μπολσεβίκων. (επ αυτού διαβάστε σχετικό άρθρο του Θεόδοτου) 

Σήμερα γνωρίζουμε πλέον, ότι οι ελίτ της παγκοσμιοποίησης προωθούν τις μαζικές μεταναστευτικές  ροές. Το 1988 στο φεστιβάλ της ιταλικής αριστερής εφημερίδας «Unita»( Κάτι αντίστοιχο με το δικό μας φεστιβάλ του «οδηγητή») που έγινε κοντά στην  Φλωρεντία,  οι ομιλητές είχαν δηλώσει: «θα φροντίσουμε να φθάσουν μαζικά μετανάστες, θα μας χρησιμέψουν για να αναβιώσουμε την πάλη των τάξεων, και να εξαρθρώσουμε το δυτικό σύστημα και τη χριστιανική εκκλησία». Τα ίδια έκαναν και στην Αγγλία οι τροτσκιστές (σχετικό άρθρο μας εδώ).

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΝΩ

Σε παλαιότερη δημοσίευση μας είχαμε παρουσιάσει το μνημειώδες έργο του Dr. Kerry Bolton, Revolution from Above. Για τις ανάγκες του ελληνικού κοινού το βιβλίο μεταφράστηκε στα ελληνικά και κυκλοφορεί σε μια ευκολοδιάβαστη περίληψη του από τις εκδόσεις Ελεύθερος Κόσμος. Δίνεται μαζί με την ομώνυμη εφημερίδα που θα κυκλοφορήσει τη Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013. Εκ μέρους του Θεόδοτου θέλουμε να τονίσουμε πως το έργο αυτό αποτελεί το πλέον απαραίτητο εργαλείο για την κατανόηση του σύγχρονου κόσμου. Δημοσιεύουμε εδώ τον πρόλογο της ελληνικής έκδοσης του βιβλίου.

Πρόλογος

το εξώφυλλο της ελληνικής έκδοσης

Ο Kerry Bolton είναι πρωταγωνιστής στο κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης. Γεννημένος το 1956 στη Νέα Ζηλανδία, αναμείχθηκε γρήγορα  στην πολιτική ζωή: συμμετείχε ενεργώς ή και δημιούργησε  κινήσεις που διέπονταν από την ιδεολογία της Δεξιάς. Αρχικά είχε πάρει τεχνική μόρφωση. Μελετώντας αδιάκοπα όμως, πήρε πρώτα πτυχίο στην Ψυχολογία και, στη συνέχεια, διδακτορικά διπλώματα στη Θεολογία και την Ιστορική Θεολογία. Το 2009, τέλος, ίδρυσε μαζί με τρεις άλλους ιδεολογικούς του συντρόφους την Ακαδημία Κοινωνικών και Πολιτικών Ερευνών (Academy of Social and Political Research), από την οποία εκδίδεται, στα αγγλικά, το περιοδικό Ab Aeterno.

          H μεγάλη προσφορά του Κ. Bolton έγκειται στην αποκάλυψη των παραγόντων που δρουν πίσω από τις «επαναστάσεις» τις οποίες προκαλεί η Αριστερά. Πολλοί ήταν εκείνοι που προσφάτως κατανόησαν ότι η κοινωνική πραγματικότητα είναι ακριβώς η αντίθετη από εκείνη που προέβαλε  ο Μαρξ και  οι οπαδοί του: Κατά κανόνα, οι –υλικώς- φτωχοί είναι δεξιοί και πατριώτες,  ενώ οι απανταχού της γης πλούσιοι εντάσσονται στην Αριστερά και εμφορούνται από κοσμοπολιτική ιδεολογία. Την ορθότητα όμως αυτού που πολλοί είχανε δει πρώτος ο Bolton την απέδειξε. Και οι βασικότερες αποδείξεις του, περιβεβλημένες από τους διαυγείς συλλογισμούς του, περιέχονται στο ανά χείρας βιβλιδάριον.

          Όπως θα δει ο αναγνώστης, η Γαλλική Επανάσταση βασικά υπήρξε καρπός της  δράσης μυστικών εταιρειών και, φυσικά, άνωθεν χρηματοδότησης. Το ίδιο ισχύει και για τη Ρωσική Επανάσταση καθώς και για την επανάσταση που αναπτύσσεται ακριβώς τώρα, στις μέρες μας – κυρίως στον πολιτιστικό τομέα. Κινήματα όπως οι χίππυς, ο φεμινισμός και γενικώς η Νέα Αριστερά, τα οποία καθοριστικώς επισφράγισαν τη δεκαετία του 1960, είχαν αναπτυχθεί υπό τη στοργική προστασία της CIA και χάρη στη δαψιλή χρηματοδότηση των –σχεδόν πάντοτε ιουδαϊκής καταγωγής- πλουτοκρατών στις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρεταννία. Και αφού τα κινήματα αυτά επικράτησαν στην Αμερική και την Αγγλία ξαπλώνονται τώρα στην ηπειρωτική Ευρώπη, με σκοπό τη διάλυση της Οικογένειας και των Εθνών. Και τούτο, διότι, όπως σωστά έχουνε καταλάβει οι πλουτοκράτες, μόνο έτσι θα είναι δυνατή η μετατροπή των ευρωπαϊκών Λαών σε ανθρωπομάζα που, ασυνειδήτως υποδουλωμένη, θα ζει μόνο και μόνο για να καταναλώνει.

ΟΙ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΤΩΝ ΝΤΟΝΜΕΔΩΝ

Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου

Shabbetai Zevi, Nathan of Gaza, Jacob Frank

Έχετε σκεφτεί ποτέ, ποιές θα ήταν οι συνέπειες για την Ελλάδα, εάν το κίνημα των κρυπτοϊουδάιων ντονμέδων είχε αποτύχει και η Τουρκία παρέμενε μία μουσουλμανική χώρα; Εκτός του ότι η εκστρατεία της Μικράς Ασίας θα είχε σίγουρα διαφορετική κατάληξη και σήμερα ίσως ο χάρτης της Ελλάδας να συμπεριλάμβανε και τις ακτές της Μικράς  Ασίας, είναι σίγουρο ότι η Τουρκία, ως μουσουλμανική χώρα, θα είχε μείνει έξω από τους δυτικούς οργανισμούς, το ΝΑΤΟ κ.λπ, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να εγείρει διεκδικήσεις εναντίον της Ελλάδας· και φυσικά δεν θα μπορούσε να εισβάλει στην Κύπρο. Όμως και στην μέση Ανατολή, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά, αφού το Ισραήλ θα είχε στην περιοχή του μία ακόμη μουσουλμανική χώρα που θα ήταν εχθρικά κείμενη απέναντι του. Ας κάνουμε λοιπόν μία σύντομη σύνοψη της ιστορίας των ντονμέδων, γιατί όπως θα δούμε στην συνέχεια, υπάρχουν κάποιες νέες αποκαλύψεις με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Τον 17ο αιώνα εμφανίστηκε στην Οθωμανική αυτοκρατορία (στη Σμύρνη) ένας άνθρωπος φυσικά και μεταφυσικά διεστραμμένος: ο Shabbetai Zevi, Εβραίος ασκεναζί, του οποίου ο πατέρας προερχόταν από την Πάτρα. Στην νεανική του ηλικία μυήθηκε στα μυστικά του εβραϊκού οργιαστικού γνωστικισμού: Η σωτηρία επέρχεται μέσω της αμαρτίας. Ο μύστης πρέπει να γευθεί όλα τα αμαρτήματα.

Αυτός ο άνθρωπος, λοιπόν, κατάφερε να φτιάξει ένα τεράστιο «μεσσιανικό» κίνημα κηρύττοντας τις δοξασίες του Γνωστικισμού και την κατάργηση κάθε παραδοσιακής θρησκείας. Πολλοί ραββίνοι πιστέψανε πως ήταν ο Μεσσίας που περίμεναν – και τον ακολούθησαν. Η Θεσσαλονίκη, η Σμύρνη και η Κωνσταντινούπολη εξελίχθηκαν στα σημαντικότερα κέντρα αυτού του μεσσιανικού/γνωστικού κινήματος. Τελικά ο Σουλτάνος ανησύχησε και έδωσε εντολή να συλληφθεί ο Shabbetai Zevi. Αυτός τότε ασπάστηκε το Ισλάμ, δίνοντας εντολή στους Ιουδαίους οπαδούς του να κάνουν το ίδιο αλλά μόνο εξωτερικά: «Από τα μέσα», μυστικά, θα παρέμεναν πιστοί στον μεσσιανικό γνωστικισμό που κήρυττε ο Shabbetai Zevi. Αυτό και έγινε· και οι Τούρκοι τους ονόμασαν dönme (πληθυντικός: dönmler [στα ελληνικά ντονμέδες]), δηλαδή αποστάτες. Περί το 1900 ζούσαν στη Θεσσαλονίκη περίπου 15.000 (!) ντονμέδες, χωρισμένοι σε τρεις τάξεις, τους Konyosos, τους İsmirli και τους Jakoblar (Jacobiti).

ΟΤΑΝ Η ΚΕΦΑΛΗ ΤΟΥ "ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΚΟΣΜΟΥ" ΠΡΟΩΘΕΙ ΤΟΝ ΔΙΕΘΝΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ, ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΨΥΧΡΟ ΠΟΛΕΜΟ

γράφει ο Alex Synodinos

 

Υποθέτω πως οι περισσότεροι αναγνώστες του Θεόδοτου γεννήθηκαν πριν από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και ασφαλώς έχουν ακούσει την επίσημη «δεξιά» ιστορική θεώρηση για την περίοδο εκείνη· πώς δηλαδή οι ΗΠΑ αντιμετώπισαν το σοβιετικό μπλοκ και τον διεθνή κομμουνισμό όπου κι αν αυτός σήκωσε το «άσχημο κεφάλι του» (για να θυμηθούμε και την περιβόητη φράση του Τρούμαν). Αποτελεί κάποιου είδους ιδιόμορφης ιεροσυλίας να αμφιβητήσει κάποιος αυτή τη θέση, ειδικά στην Ελλάδα όπου η συντηρητική παράταξη θεωρεί την αμερικανική βοήθεια στον Συμμοριτοπόλεμο ως θεόσταλτο δώρο κατά των κομμουνιστών.

Σε αυτό το κείμενο θα καταδείξουμε πως η ψυχροπολεμική πολιτική των ΗΠΑ πολύ απέχει από του να χαρακτηρισθεί ως αντικομμουνιστική «σταυροφορία». Όσον αφορά μάλιστα την ενίσχυση του ελληνικού στρατού κατά την περίοδο του Συμμοριτοπολέμου ήταν το αποτέλεσμα μιας γεωπολιτικής στρατηγικής η οποία δεν θέλει την κάθοδο της Ρωσίας στην ανατολική μεσόγειο. Μια στρατηγική την οποία οι Αμερικάνοι κληρονόμησαν από τους Βρεταννούς και η οποία, εάν επικρατούσαν οι κομμουνιστές το 1949, θα ματαιωνόταν, εφόσον η Ελλάδα θα γινόταν δορυφόρος της (σοβιετικής έστω) Ρωσίας.

Το να αναλύσουμε βέβαια όλη την ιστορία του Ψυχρού Πολέμου σαφώς είναι αδύνατον σε ένα άρθρο·  μπορούμε όμως να ερευνήσουμε διάφορα περίεργα περιστατικά εκείνης της περιόδου που αμφισβητούν ευθέως την επίσημη ιστορία όπως μας την έμαθαν.

ΟΙ «ΘΕΟΙ»: ΟΙ ΔΙΑΜΟΡΦΩΤΕΣ ΤΗΣ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΚΑΚΙΕΡΑΣ ΤΟΥ 20ού ΑΙΩΝΑ

Mετά την έκδοση του βιβλίου του K. R. Bolton, Revolution from Above, το παρακάτω άρθρο επίλεκτου συνεργάτη μας έρχεται να διαφωτίσει πλήρως τα τεκταινόμενα στον πλανήτη μας. Διαβάστε το και συνδέστε το με τα τωρινά γεγονότα.

                                                                                                                                                       Θεόδοτος

 

Γράφει ο Θεόδωρος  Λάσκαρης                      

Σε προηγούμενα άρθρα σε αυτό το μπλογκ, έγινε η παρουσίαση των παρασκηνιακών διαδικασιών που οδήγησαν στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, στη δημιουργία της Σοβιετικής Ένωσης και στη συνέχεια της εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας· εκείνων δηλαδή των γεγονότων που διαμόρφωσαν τις  γεωπολιτικές εξελίξεις του 20^ού  αιώνα, μέσα από τις οποίες προήλθε μία νέα τάξη πραγμάτων.

 Όμως ποιοι ήταν αυτοί που σχεδίασαν και πυροδότησαν αυτή την αιματηρή ‹‹κοσμογονία››; Την ιστορία αυτών των επίγειων θεών θα προσπαθήσουμε τώρα να σκιαγραφήσουμε. Στην  Ευρώπη  του 1600, οι σχέσεις των οπαδών του Πουριτανισμού με τον Ιουδαϊσμό ήταν τόσο έντονες, ώστε αρκετοί Πουριτανοί ασπάζονταν την ιουδαϊκή θρησκεία για να νοιώθουν ότι είναι περισσότερο αυθεντικοί. Γινόταν όμως και το αντίστροφο: υπήρχαν Ιουδαίοι που γίνονταν Πουριτανοί,  για να αποκτήσουν τίτλους ευγενείας και γενικώς για ανοίξουν τον δρόμο της κοινωνικής τους ανέλιξης.

πορτραίτο του Μenasseh ben Israel

Όσον αφορά ειδικώς αυτό, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν τα γεγονότα στην Αγγλία. Εκείνη την εποχή, σε αυτήν τη χώρα, στους υψηλούς κύκλους των διανοουμένων Πουριτανών, ανθούσε το ενδιαφέρον για την εβραϊκή Καββάλα  και τον Ροδοσταυρισμό. Το αποτέλεσμα ήταν να διαμορφωθεί μέσα στους κόλπους του Πουριτανισμού  ένας  μυστικιστικός πυρήνας, ο οποίος εξωτερικά έφερνε την πουριτανική ταυτότητα, αλλά εσωτερικά ακολουθούσε τον εβραϊκό καββαλιστικό  γνωστικισμό. 

Η γνωστή ιστορικός Frances Yates γράφει: «Η επιστροφή των Ιουδαίων στην Αγγλία, και η προετοιμασία της από τον ραββίνο Menasseh ben Israel κατά την διάρκεια της διακυβέρνησης του Όλιβερ Κρόμγουελ, (ο οποίος ως πουριτανός συμπαθούσε τους Ιουδαίους) υπήρξε...στην ουσία το αποκορύφωμα της βαθμιαίας διαμόρφωσης της νέας συμπεριφοράς προς τους Εβραίους και την θρησκεία τους. Σε νεανική ηλικία  ο Menasseh ben Israel έγινε ραββίνος στο Άμστερνταμ και υπήρξε φημισμένος για τα γραπτά του που τράβηξαν την προσοχή όχι μόνον  των Ιουδαίων αλλά και των  Άγγλων. Σχεδόν όπως όλα τα μέλη της κοινότητας του Άμστερνταμ, ο  Menasseh ήταν ένας ένθερμος... Καμπαλιστής που περίμενε τον ερχομό του μεσσία(...)»

Η WALL STREET ΔΗΜΙΟΥΡΓEI ΤΗ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ

 γράφει ο Θεόδωρος Λάσκαρης

                                                             

                                                                    Η   ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
 

Η Wall Street συγχαίρει τον Μάρξ

   Κατά τα έτη 1970-1980, κάτω από την πίεση   νέων αποκαλύψεων, η ιστορική άποψη για την   επανάσταση των Μπολσεβίκων υπέστη διορθώσεις. Ακούστηκαν δημοσίως πολλές σημαντικές φωνές. Έτσι, ο ποιητής Naum Korjanin έγραψε: ‹‹Εάν η συμμετοχή των Ιουδαίων στην επανάσταση  γίνει  ταμπού, δεν θα μπορεί πια να μιλάμε καθόλου για την αυτήν [την επανάσταση]. Ένα καιρό οι Ιουδαίοι ήταν   υπερήφανοι για αυτήν τη συμμετοχή τους. Οι Ιουδαίοι [πράγματι] πήραν μέρος στην επανάσταση και [μάλιστα] σε  ποσοστά αφύσικα μεγάλα››. Από την πλευρά του, ο M. Agurski έγραψε: «Η συμμετοχή των Ιουδαίων στην επανάσταση και στον εμφύλιο πόλεμο δεν περιορίστηκε σε μία πολύ μεγάλη δραστηριότητα  στους κόλπους του  κρατικού μηχανισμού, αλλά υπήρξε απείρως ευρύτερη».  Με τον ίδιο τρόπο ο Ιουδαίος σοσιαλιστής S.Tsyrulnikov δήλωσε: «Στην αρχή της επανάστασης οι Ιουδαίοι υπήρξαν η βάση του νέου καθεστώτος».

Ας ξεκινήσουμε  λοιπόν από τα γεγονότα  της προεπαναστατικής  περιόδου.

    Είναι γνωστό ότι ο καλύτερος τρόπος για την δημιουργία κλίματος ανασφάλειας και χάους, είναι η τρομοκρατία. Αυτή η μέθοδος, αν και τις περισσότερες φορές δεν έχει σημαντικά  αποτελέσματα στην πράξη, ωστόσο  προκαλεί στις μάζες μία ψυχολογική κατάσταση αναμονής: Κάτι πρόκειται να συμβεί, κάτι έρχεται. Έτσι, μετά το 1780  άρχισαν με ιδιαίτερη ένταση τρομοκρατικά  κτυπήματα στην Ρωσία: Το 1789 ο Ιουδαίος  G. Davidovich Goldenberg δολοφονεί τον πρίγκιπα Κραπότκιν. Τον  Μάρτιο του 1881 μία ομάδα τρομοκρατών  υπό την ηγεσία της Ιουδαίας Fignez Jesse Helfmann και του Nikolai Sablin δολοφονούν τον Τσάρο Αλέξανδρο  Β'. Ήταν όμως το κτύπημα του 1911  που είχε καθοριστική σημασία για το μέλλον της Ρωσίας.  Ο  Ιουδαίος  Bogrov (Mordekhai Gershkovich) δολοφονεί τον πρωθυπουργό  Pyotr  Arkadyevich  Stolypin,   o οποίος είχε αποφασίσει να προωθήσει μία αγροτική μεταρρύθμιση, με σκοπό την άμβλυνση της  δυσαρέσκειας του  αγροτικού  πληθυσμού. Επίσης προσπάθησε να βελτιώσει το επίπεδο ζωής των βιομηχανικών εργατών στις πόλεις και να αυξήσει τη δύναμη των τοπικών κυβερνήσεων. Σκόπευε, με λίγα λόγια, να δημιουργήσει μία αγροτική τάξη οικονομικώς αυτάρκη, η οποία θα λειτουργούσε ως στήριγμα της κοινωνικής τάξης και γαλήνης. Γι’ αυτό οι Ιουδαίοι ιδιοκτήτες μεγάλων εκτάσεων γης ήταν αντίθετοι με αυτή την αγροτική μεταρρύθμιση. Η Ιουδαϊκή Εγκυκλοπαίδεια γράφει:

Η WALL STREET ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΤΗ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ

 Aναστασίου Γιαννά

Σε δύο χρόνια η Γερμανία θα παράγει πετρέλαιο και αέριο από
μαλακό άνθρακα αρκετό για μακροχρόνιο πόλεμο. Η  Standard Oil
της Νέας Υόρκης την προμηθεύει με εκατομμύρια δολάρια για να
βοηθήσει. (Αναφορά του Εμπορικού Ακόλουθου, Πρεσβεία των ΗΠΑ στο
Βερολίνο, Γερμανία, Ιανουάριος 1933, προς State Department,
Ουάσιγκτον.)

         
           

    Το 1947 ο Heinrich Brüning, ο οποίος είχε διατελέσει καγκελάριος της Γερμανίας κατά τα έτη 1930-1932, έστειλε απ’ την Αμερική μία επιστολή στην Deutsche Rundschau: «Η χρηματοδότηση του ναζιστικού κόμματος από πρόσωπα τα οποία δεν θα περίμενε ποτέ κανείς να το υποστηρίξουν, είναι κεφάλαιο ιδιαίτερο. Εγώ δεν μίλησα ποτέ δημοσίως, όμως για το συμφέρον της Γερμανίας ίσως θα ήταν αναγκαίο να το κάνω, για να αποκαλύψω πώς οι ίδιοι τραπεζίτες, το φθινόπωρο του 1930, προσπάθησαν να επηρεάσουν τον πρεσβευτή Sackett εναντίον της κυβέρνησής μου και υπέρ του Ναζιστικού κόμματος…»

     Τι εννοούσε με αυτές τις φράσεις ο Heinrich Brüning;   Φυσικά   δε  αναφερόταν  στον Αμερικανό βιομήχανο  Henry Ford, μια  που εξαιτίας των πεποιθήσεών του, ήταν φυσικό  και  αναμενόμενο να  χρηματοδοτήσει τον Χίτλερ. Ποια ήταν λοιπόν εκείνα τα πρόσωπα για τα  οποία ο  Heinrich Brüning δεν μπόρεσε ποτέ να μιλήσει δημοσίως;
     Είναι γνωστό πως τα είχε  απαριθμήσει σε μία επιστολή του προς τον Winston Churchill  το 1937: Από τον Οκτώβριο του 1928 οι  μεγαλύτεροι   χρηματοδότες του ναζιστικού κόμματος ήταν δύο από τους σημαντικότερους Ιουδαίους τραπεζίτες του  Βερολίνου - και μάλιστα ο ένας εξ αυτών ήταν ο αρχηγός του σιωνιστικού  κινήματος στην Γερμανία. Η επιστολή βρίσκεται στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Syracuse, στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης (Dorothy Thompson collection of  the George  Arents Research Library), και παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον το ακόλουθο απόσπασμά της:   I didn't, and do not even today for understandable reasons, wish to reveal [that]  from October 1928, the two largest regular contributors to the Nazi Party were the general managers of two of the largest Berlin banks, both of Jewish faith and one of them the leader of Zionism in Germany.

                                                                        *                                                                                     

   Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.     

      Ο William Averell Harriman ήταν γιος του μεγιστάνα των Αμερικανικών σιδηροδρόμων Edward Harriman. Το 1913 αποφοίτησε από πανεπιστήμιο του Yale. Εκεί, κατά την διάρκεια των σπουδών του,έγινε στέλεχος του περιβόητου τάγματος Skull & Bones (=  Νεκροκεφαλή και Οστά). Το 1919 μαζί με τον Prescott Bush,  πατέρα του πρώην προέδρου των ΗΠΑ G.W Bush, φτιάξανε την εταιρία Harriman & Co, της οποίας την προεδρία αναλαμβάνει το 1933 ο ιουδαίος τραπεζίτης Max Warburg.