H ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΡΜΕΝΙΩΝ: Ο ΛΑΟΣ ΤΩΝ ΑΜΑΛΗΚΙΤΩΝ

Άρθρο του M. Blondet                                           

Μετάφραση: Θεόδωρος Λάσκαρης

Η Οθωμανική Aυτοκρατορία δεν μπορούσε να διατάξει καμία γενοκτονία κατά την διάρκεια των ετών 1913-1918, διότι πολύ απλά ήταν θύμα ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος. Τη διακυβέρνηση είχε αναλάβει μία ομάδα που είχε τη μασονική ονομασία ‘Κομιτάτο Ένωσης και Προόδου’. Την ομάδα αυτή την αποτελούσαν αξιωματικοί, επιχειρηματίες, τραπεζίτες, δικηγόροι και πλούσιοι αστοί, συχνά με δεσμούς συγγένειας μεταξύ τους. Όπως γνωρίζουν οι αναγνώστες μας, οι περισσότεροι από αυτούς ήταν Ντονμέδες, δηλαδή κρυπτοιουδαίοι οπαδοί του ψευδομεσσία Sabbatai Zevi (1626-1676), που ασπάστηκε εξωτερικά το Ισλάμ ενώ στην πραγματικότητα ήταν ο δημιουργός ενός εξτρεμιστικού γνωστικού αντινομιστικού κινήματος. Πράγματι τα μέλη της σέκτας τελούσαν οργιαστικές πρακτικές, αιμομιξία και ανταλλαγή των γυναικών τους. Όμως δύο αιώνες μετά τον θάνατο του μεσσία τους, αυτοί οι κρυπτοιουδαίοι αποτελούσαν πλέον τη ραχοκοκαλιά μιας εκκοσμικευμένης, αντι-μουσουλμανικής και αντι-χριστιανικής μποργκεζίας της Τουρκίας. Είχαν δημιουργήσει την πολιτική σέκτα των Νεότουρκων, πάνω στο μοντέλο της “Νέας Ιταλίας” του G. Mazzini.Αυτοί είναι που προκάλεσαν τη γενοκτονία των Αρμενίων και των Ποντίων.

ΜΙΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΟΡΟΪΔΙΑ

Σήμερα, μετά από την διεξαγωγή διαφόρων ερευνών και δημοσιευμάτων (συμπεριλαμβανομένων και του Θεόδοτου) και στοιχείων που προέρχονται ακόμη και από εβραϊκές πηγές, έχει καταδειχθεί η εβραϊκή καταγωγή του Μουσταφά Κεμάλ και το θέμα μπορεί να θεωρεί λήξαν. Προκύπτει όμως ένα άλλο γεγονός, εξίσου σημαντικό, που ρίχνει μία νέα διάσταση πάνω στα γεωπολιτικά γεγονότα εκείνης της περιόδου.

Γράφει ο  Θεόδωρος Λάσκαρης

Είπαμε ότι σήμερα είναι πλέον γνωστή η εβραϊκή καταγωγή του Κεμάλ. Όμως για ολόκληρες δεκαετίες διαβάζαμε στα ιστορικά βιβλία και σε όλες τις δημοσιεύσεις, ότι η πραγματική καταγωγή του δεν έχει διευκρινιστεί, ότι μπορεί να ήταν Αλβανός, Τούρκος, Σλάβος κλπ. Αυτά διαβάζαμε το 1950, το 1960, το 1970, το 1980, το 2000. Και όμως! αποδεικνύεται ότι ενώ ο Κεμάλ βρισκόταν εν ζωή, ενώ συνέβαιναν οι γενοκτονίες, ενώ μαινόταν ο Ελληνοτουρκικός Πόλεμος, οι μεγάλες δυνάμεις γνώριζαν την εβραϊκή καταγωγή του και ποιοι ήταν αυτοί που έκαναν κουμάντο στην Τουρκία. Δηλαδή οι Ντονμέδες.

ΠΕΡΙ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΩΝ Ο ΑΛΗΘΗΣ ΛΟΓΟΣ

Γράφει ο Ελευθέριος Αναστασιάδης

Κάθε τόσο, ακούμε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, από κάποιες γνωστές προσωπικότητες (πχ ο Πάπας), από πολιτικούς και από ορισμένους ιστορικούς, να κατηγορούν τους 'Οθωμανούς' ή κάποιους, αποκαλούμενους γενικά και αόριστα, 'Νεότουρκους', για την γενοκτονία των ποντίων και των αρμενίων. Πόσο θα διαρκέσει αυτή υποκρισία,  αυτή η συνειδητή απόκρυψη της αλήθειας, κανείς δεν γνωρίζει…

Η Οθωμανική αυτοκρατορία δεν ήταν ασυνήθιστη στην διάπραξη σφαγών εναντίον όσων λαών προσπαθούσαν να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους από αυτήν. Όμως εκείνη την συγκεκριμένη εποχή δεν μπορούσε να διατάξει καμία γενοκτονία, για τον απλούστατο  λόγο ότι μεταξύ του 1915-1918  ήταν το θύμα ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος. Η εξουσία είχε περάσει στα χέρια των συνωμοτών  του μασονικού (της γαλλικής εκδοχής του τεκτονισμού) 'Κομιτάτου Ένωση και Πρόοδος', του οποίου τα στελέχη ήταν στρατιωτικοί, επιχειρηματίες, τραπεζίτες, δικηγόροι,  οι γνωστοί Νεότουρκοι οι περισσότεροι  εκ των οποίων ήταν Ντονμέδες': Eβραίοι που ακολουθούσαν τη νέο-γνωστική διδασκαλία του ψευδομεσσία Σαμπετάι Σεβί και είχαν ασπαστεί (εξωτερικά  μόνον)την μουσουλμανική θρησκεία.

Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ

γράφει ο Θεόδωρος  Λάσκαρης

                           

   ‘’… Η  ήττα του γνωστικισμού στους κύκλους της διανόησης  είναι ένα  εντυπωσιακό  παράδειγμα της ικανότητας της αριστοκρατικής κουλτούρας κατά την ύστερη Αρχαιότητα να αναχαιτίσει ένα κίνημα που έναν αιώνα  νωρίτερα φαινόταν να οδηγεί στην πλήρη προδοσία των διανοούμενων."  Peter Brown, Ο Κόσμος της Ύστερης Αρχαιότητας.

Αποφασίσαμε να κάνουμε μία σύνοψη της πολιτικής έκφρασης του νέο-γνωστικού ρεύματος, προσθέτοντας και στοιχεία που αφορούν την πολιτική ιστορία των μουσουλμανικών χώρων, έτσι ώστε να υπάρχει μία πλήρης εικόνα ενός τρομακτικού παγκόσμιου φαινομένου, το οποίο άλλαξε εκ θεμελίων το πολιτισμό μεγάλου μέρους του πλανήτη, και που η επίσημη ιστοριογραφία αρνείται πεισματικά να περιγράψει και να φανερώσει.

                               Ο   ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΣ  ΕΙΣΒΑΛΕΙ  ΣΤΗ  ΔΥΣΗ

Δεν θα αναφερθούμε διεξοδικά στις πρώιμες φάσεις του γνωστικισμού, όταν δηλαδή το 70 μ.χ. μετά την καταστροφή του Ναού του Σολομώντος από τους Ρωμαίους, μία ομάδα ραβίνων αποσκίρτησε από τον παραδοσιακό Ιουδαϊσμό, αναγνωρίζοντας πλέον ως αληθινό θεό  μόνον τον Εωσφόρο, ξεκινώντας έτσι το έργο της διαμόρφωσης του κόσμου σύμφωνα με τις επιταγές της νέας τους πίστης. Eίναι γνωστές οι διαδρομές του Γνωστικισμού στην ελληνιστική περίοδο, όταν έλαβε επιδράσεις από διάφορα φιλοσοφικά –μεταφυσικά ρεύματα, τόσο του ελληνικού κόσμου όσο και της ανατολής, καταλήγοντας έτσι σε ένα συγκρητιστικό θρησκευτικό κίνημα, που τον μεσαίωνα θα  λάβει και χριστιανικές αποχρώσεις. Πράγματι ήταν στην μεσαιωνική εποχή που οι γνωστικές σέχτες των Καθαρών, Βογομίλων, Παυλικιανών κλπ προτάσσουν με έντονο τρόπο κομμουνιστικές και αναρχικές πολιτικές θεωρίες. Τελικά, το 1500 ο Γνωστικισμός επιτυγχάνει την πρώτη μεγάλη νίκη του, αφού εισέβαλε μέσα στον θεσμοθετημένο χριστιανισμό με την δημιουργία του πουριτανικού κινήματος από τον Ιωάννη Καλβίνο.

ΟΙ ΕΜΠΝΕΥΣΤΕΣ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ

 Αναστασίου  Γιαννά            

      

       Εδώ και πολλές δεκαετίες, οι πολιτικοί αναλυτές ασχολούνται με τα προβλήματα που δημιουργεί ο τουρκικός εθνικισμός στις γειτονικές  της Τουρκίας χώρες αλλά και στις μειονότητες που κατοικούν στο  εσωτερικό της ίδιας της Τουρκίας. Αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό, είναι το πως και από ποιους δημιουργήθηκε αυτή η εθνικιστική ιδεολογία.

       Μας το αποκαλύπτει ο καθηγητής Bernard  Lewis στο βιβλίο του  «Το Ισλάμ στην Ιστορία». Στην οθωμανική αυτοκρατορία δεν υπήρχαν εθνικιστικές -φυλετικές ιδεολογίες. Η κυρίαρχη ιδεολογία ήταν η πίστη στο Ισλάμ. Γιαυτό και σέβονταν τους Άραβες που είχαν υπαχθεί στην οθωμανική κυριαρχία. Τα πράγματα όμως άρχισαν να αλλάζουν μετά το 1800 εξαιτίας τριών Εβραίων. Ο πρώτος ήταν ο Arthur L. David (1811-1832), Άγγλος υπήκοος, ο οποίος ταξίδεψε στην Τουρκία και έγραψε ένα  βιβλίο με τίτλο «Προκαταρκτικές ομιλίες». Με αυτό προσπάθησε να αποδείξει ότι η Τούρκοι είναι μία ξεχωριστή φυλή και ανώτερη από τους Άραβες και τους άλλους ανατολικούς  λαούς. Το βιβλίο του  Arthur L. David μεταφράστηκε στα Τουρκικά και έτσι άρχισαν να κυκλοφορούν οι πρώτες  ιδέες για την ανωτερότητα της «Τουρκικής  φυλής». 

      

David Leon Cahun

       Ο δεύτερος Εβραίος ήταν ο  David Leon Cahun, Γάλλος υπήκοος. Το 1899 έγραψε το βιβλίο «Γενική εισαγωγή στην ιστορία της Ασίας», στο οποίο και αυτός εκθείαζε την ανωτερότητα της «Τουρκικής φυλής» και μιλούσε για τα «επικά κατορθώματά» της στο πέρασμα της ιστορίας. Θεωρείται ένας από τους εμπνευστές του παντουρκισμού. Ο τρίτος, και ίσως  αυτός που έπαιξε τον κυριότερο ρόλο στην ανάπτυξη του Τουρκικού εθνικισμού ήταν ο Ουγγροεβραίος Arminius Vambery, ιστορικός, γλωσσολόγος και κατάσκοπος για λογαριασμό των Άγγλων. Δημοσίευσε πολλές εργασίες   στις οποίες υποστήριζε την ανάγκη αναγέννησης του τουρκικού εθνικισμού και γενικότερα της τουρκικής «κουλτούρας». Ανέπτυξε στενές σχέσεις με την οθωμανική ελίτ και έγινε γραμματέας του Φουάτ Πασά.

ΟΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΚΑΤΑΒΟΛΕΣ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΕΣ ΤΡΙΩΝ ΗΓΕΤΩN: SARKOZY, BUYUKANIT & MERKEL

Το άρθρο γράφτηκε ενόσω ο Γιασάρ Μπουγιουκανίτ υπηρετούσε ως επικεφαλής των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων. Η σχέση Τουρκίας-Ισραήλ έχει σαφέστατα πλέον αλλάξει λόγω της ανόδου του ισλαμισμού και της πολιτικής εξασθένισης των Κεμαλιστών.


 Αναστασίου Γιαννά

   Η διήγησή  μας μπορεί να αρχίσει απ΄το έτος 1626. Εκείνη την χρονιά γεννήθηκε στη Σμύρνη μία πραγματικά εφιαλτική προσωπικότητα η οποία έμελε να  παίξει καθοριστικό ρόλο στην πολιτική ιστορία της Τουρκίας. Αυτός δεν  ήταν άλλος από τον Shabbetai Zevi, Εβραίο ασκεναζί (δηλαδή με καταγωγή από τη Γερμανία), του οποίου  ο πατέρας όμως  είχε γεννηθεί στην Ελλάδα, για την ακρίβεια στην... Πάτρα!
 Για τους ιστορικούς αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι, τόσους αιώνες μετά την καταστροφή του Ναού του Σολομώντος (το 70 μ.Χ.), ακριβώς όπως είχε προείπει ο Ιησούς Χριστός,  και τη διαμόρφωση του πρώτου γνωστικού ρεύματος, ο ακραίος Γνωστικισμός ξαναεμφανίστηκε στο πρόσωπο αυτού του ανθρώπου. Και καλό είναι να θυμηθεί κανείς εδώ τι σημαίνει Γνωστικισμός: Είναι θρησκευτικό σύστημα το οποίο απορρίπτει τον παραδοσιακό Ιουδαϊσμό και τιμάει τον... εωσφόρο, δηλαδή τον διάβολο, γιατί τον θεωρεί φορέα της γνώσης και, κατά συνέπεια, λυτρωτή της ανθρωπότητας. Κατά τον  Shabbetai Zevi λοιπόν, ο «φωτισμένος» έπρεπε να γευθεί το «μέλι της Αβύσσου», δηλαδή την αίσθηση του ψεύδους και της ισχύος, την απόλαυση που προσφέρουν τα σεξουαλικά όργια και τη διεστραμμένη χαρά που προκύπτει από την καταπάτηση οποιασδήποτε ηθικής αρχής. Από επιστήμονες που έχουν εγκύψει στο θέμα αυτής ειδικώς της μορφής του γνωστικισμού, ο Shabbetai Zevi θεωρήθηκε άτομο  με έντονη ψυχοπαθολογική συμπεριφορά. Και όμως...  αυτό το άτομο  κατάφερε να φτιάξει ένα τεράστιο «μεσσιανικό»  κίνημα, οι απόηχοι του οποίου παραμένουν αισθητοί μέχρι σήμερα.
    Αρχικά ο Shabbetai Zevi κήρυττε τις δοξασίες του Γνωστικισμού και, συνακολούθως, την κατάργηση κάθε παραδοσιακής θρησκείας. Πολλοί ραββίνοι πιστέψανε πως ήταν ο Μεσσίας που περίμεναν – και τον ακολούθησαν. Η Θεσσαλονίκη, η Σμύρνη και η Κωνσταντινούπολη εξελίχθηκαν στα σημαντικότερα κέντρα αυτού του μεσσιανικού/γνωστικού κινήματος. Τελικά ο Σουλτάνος ανησύχησε και έδωσε εντολή να τον πιάσουν. Και τότε ο Shabbetai Zevi λιποψύχησε μπροστά στην προοπτική τού μαρτυρικού θανάτου και ασπάστηκε το Ισλάμ, δίνοντας παράλληλα εντολή στους Εβραίους οπαδούς του να κάνουν το ίδιο αλλά μόνο εξωτερικά : «Από τα μέσα», κρυφά,   μυστικά, θα παρέμεναν πιστοί στον μεσσιανικό γνωστικισμό που είχε κηρύξει ο  Shabbetai Zevi.
Αυτό και έγινε• και οι Τούρκοι τους ονόμασαν dönme (στα ελληνικά ντονμέδες), δηλαδή αποστάτες. Σύμφωνα με επιστημονικούς υπολογισμούς, περί το 1900 ζούσαν στη Θεσσαλονίκη  περίπου 15.000 (!) ντονμέδες, χωρισμένοι σε τρεις τάξεις, τους Konyosos, τους İsmirli και τους Jakoblar (Jakobiti). Βίωναν την πίστη τους με άκρα μυστικότητα, και παντρεύονταν μόνο μεταξύ τους. Πολλοί ντονμέδες άλλωστε κατετάγησαν στον Τουρκικό στρατό, έγιναν αξιωματικοί και υπήρξαν από τους πρωτεργάτες του κινήματος των Νεότουρκων στη Θεσσαλονίκη. Στην πρώτη κυβέρνηση, πράγματι που ανέλαβε την εξουσία μετά την επανάσταση αυτών  των τελευταίων  το 1908, συμμετείχαν τρεις ντονμέδες υπουργοί, μεταξύ των οποίων και ο υπουργός των Οικονομικών Τζαβίτ μπέης. Πολλοί Εβραίοι της Θεσσαλονίκης, μάλιστα, με επιμονή υποστήριζαν ότι και ο ίδιος ο Κεμάλ Ατατούρκ ήταν ντονμές. Και όπως ήδη είπαμε, ένας απ’τους ραββίνους της Θεσσαλονίκης που διεκρίθη ως στέλεχος των ντονμέδων ήταν και  ο Haim Joseph Mallah, προπάππους του σημερινού προέδρου της Γαλλίας, Nicolas Sarcozy.