ΜΙΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΟΡΟΪΔΙΑ

Σήμερα, μετά από την διεξαγωγή διαφόρων ερευνών και δημοσιευμάτων (συμπεριλαμβανομένων και του Θεόδοτου) και στοιχείων που προέρχονται ακόμη και από εβραϊκές πηγές, έχει καταδειχθεί η εβραϊκή καταγωγή του Μουσταφά Κεμάλ και το θέμα μπορεί να θεωρεί λήξαν. Προκύπτει όμως ένα άλλο γεγονός, εξίσου σημαντικό, που ρίχνει μία νέα διάσταση πάνω στα γεωπολιτικά γεγονότα εκείνης της περιόδου.

Γράφει ο  Θεόδωρος Λάσκαρης

Είπαμε ότι σήμερα είναι πλέον γνωστή η εβραϊκή καταγωγή του Κεμάλ. Όμως για ολόκληρες δεκαετίες διαβάζαμε στα ιστορικά βιβλία και σε όλες τις δημοσιεύσεις, ότι η πραγματική καταγωγή του δεν έχει διευκρινιστεί, ότι μπορεί να ήταν Αλβανός, Τούρκος, Σλάβος κλπ. Αυτά διαβάζαμε το 1950, το 1960, το 1970, το 1980, το 2000. Και όμως! αποδεικνύεται ότι ενώ ο Κεμάλ βρισκόταν εν ζωή, ενώ συνέβαιναν οι γενοκτονίες, ενώ μαινόταν ο Ελληνοτουρκικός Πόλεμος, οι μεγάλες δυνάμεις γνώριζαν την εβραϊκή καταγωγή του και ποιοι ήταν αυτοί που έκαναν κουμάντο στην Τουρκία. Δηλαδή οι Ντονμέδες.

ΟΙ ΕΜΠΝΕΥΣΤΕΣ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ

 Αναστασίου  Γιαννά            

      

       Εδώ και πολλές δεκαετίες, οι πολιτικοί αναλυτές ασχολούνται με τα προβλήματα που δημιουργεί ο τουρκικός εθνικισμός στις γειτονικές  της Τουρκίας χώρες αλλά και στις μειονότητες που κατοικούν στο  εσωτερικό της ίδιας της Τουρκίας. Αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό, είναι το πως και από ποιους δημιουργήθηκε αυτή η εθνικιστική ιδεολογία.

       Μας το αποκαλύπτει ο καθηγητής Bernard  Lewis στο βιβλίο του  «Το Ισλάμ στην Ιστορία». Στην οθωμανική αυτοκρατορία δεν υπήρχαν εθνικιστικές -φυλετικές ιδεολογίες. Η κυρίαρχη ιδεολογία ήταν η πίστη στο Ισλάμ. Γιαυτό και σέβονταν τους Άραβες που είχαν υπαχθεί στην οθωμανική κυριαρχία. Τα πράγματα όμως άρχισαν να αλλάζουν μετά το 1800 εξαιτίας τριών Εβραίων. Ο πρώτος ήταν ο Arthur L. David (1811-1832), Άγγλος υπήκοος, ο οποίος ταξίδεψε στην Τουρκία και έγραψε ένα  βιβλίο με τίτλο «Προκαταρκτικές ομιλίες». Με αυτό προσπάθησε να αποδείξει ότι η Τούρκοι είναι μία ξεχωριστή φυλή και ανώτερη από τους Άραβες και τους άλλους ανατολικούς  λαούς. Το βιβλίο του  Arthur L. David μεταφράστηκε στα Τουρκικά και έτσι άρχισαν να κυκλοφορούν οι πρώτες  ιδέες για την ανωτερότητα της «Τουρκικής  φυλής». 

      

David Leon Cahun

       Ο δεύτερος Εβραίος ήταν ο  David Leon Cahun, Γάλλος υπήκοος. Το 1899 έγραψε το βιβλίο «Γενική εισαγωγή στην ιστορία της Ασίας», στο οποίο και αυτός εκθείαζε την ανωτερότητα της «Τουρκικής φυλής» και μιλούσε για τα «επικά κατορθώματά» της στο πέρασμα της ιστορίας. Θεωρείται ένας από τους εμπνευστές του παντουρκισμού. Ο τρίτος, και ίσως  αυτός που έπαιξε τον κυριότερο ρόλο στην ανάπτυξη του Τουρκικού εθνικισμού ήταν ο Ουγγροεβραίος Arminius Vambery, ιστορικός, γλωσσολόγος και κατάσκοπος για λογαριασμό των Άγγλων. Δημοσίευσε πολλές εργασίες   στις οποίες υποστήριζε την ανάγκη αναγέννησης του τουρκικού εθνικισμού και γενικότερα της τουρκικής «κουλτούρας». Ανέπτυξε στενές σχέσεις με την οθωμανική ελίτ και έγινε γραμματέας του Φουάτ Πασά.

ΟΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΚΑΤΑΒΟΛΕΣ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΕΣ ΤΡΙΩΝ ΗΓΕΤΩN: SARKOZY, BUYUKANIT & MERKEL

Το άρθρο γράφτηκε ενόσω ο Γιασάρ Μπουγιουκανίτ υπηρετούσε ως επικεφαλής των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων. Η σχέση Τουρκίας-Ισραήλ έχει σαφέστατα πλέον αλλάξει λόγω της ανόδου του ισλαμισμού και της πολιτικής εξασθένισης των Κεμαλιστών.


 Αναστασίου Γιαννά

   Η διήγησή  μας μπορεί να αρχίσει απ΄το έτος 1626. Εκείνη την χρονιά γεννήθηκε στη Σμύρνη μία πραγματικά εφιαλτική προσωπικότητα η οποία έμελε να  παίξει καθοριστικό ρόλο στην πολιτική ιστορία της Τουρκίας. Αυτός δεν  ήταν άλλος από τον Shabbetai Zevi, Εβραίο ασκεναζί (δηλαδή με καταγωγή από τη Γερμανία), του οποίου  ο πατέρας όμως  είχε γεννηθεί στην Ελλάδα, για την ακρίβεια στην... Πάτρα!
 Για τους ιστορικούς αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι, τόσους αιώνες μετά την καταστροφή του Ναού του Σολομώντος (το 70 μ.Χ.), ακριβώς όπως είχε προείπει ο Ιησούς Χριστός,  και τη διαμόρφωση του πρώτου γνωστικού ρεύματος, ο ακραίος Γνωστικισμός ξαναεμφανίστηκε στο πρόσωπο αυτού του ανθρώπου. Και καλό είναι να θυμηθεί κανείς εδώ τι σημαίνει Γνωστικισμός: Είναι θρησκευτικό σύστημα το οποίο απορρίπτει τον παραδοσιακό Ιουδαϊσμό και τιμάει τον... εωσφόρο, δηλαδή τον διάβολο, γιατί τον θεωρεί φορέα της γνώσης και, κατά συνέπεια, λυτρωτή της ανθρωπότητας. Κατά τον  Shabbetai Zevi λοιπόν, ο «φωτισμένος» έπρεπε να γευθεί το «μέλι της Αβύσσου», δηλαδή την αίσθηση του ψεύδους και της ισχύος, την απόλαυση που προσφέρουν τα σεξουαλικά όργια και τη διεστραμμένη χαρά που προκύπτει από την καταπάτηση οποιασδήποτε ηθικής αρχής. Από επιστήμονες που έχουν εγκύψει στο θέμα αυτής ειδικώς της μορφής του γνωστικισμού, ο Shabbetai Zevi θεωρήθηκε άτομο  με έντονη ψυχοπαθολογική συμπεριφορά. Και όμως...  αυτό το άτομο  κατάφερε να φτιάξει ένα τεράστιο «μεσσιανικό»  κίνημα, οι απόηχοι του οποίου παραμένουν αισθητοί μέχρι σήμερα.
    Αρχικά ο Shabbetai Zevi κήρυττε τις δοξασίες του Γνωστικισμού και, συνακολούθως, την κατάργηση κάθε παραδοσιακής θρησκείας. Πολλοί ραββίνοι πιστέψανε πως ήταν ο Μεσσίας που περίμεναν – και τον ακολούθησαν. Η Θεσσαλονίκη, η Σμύρνη και η Κωνσταντινούπολη εξελίχθηκαν στα σημαντικότερα κέντρα αυτού του μεσσιανικού/γνωστικού κινήματος. Τελικά ο Σουλτάνος ανησύχησε και έδωσε εντολή να τον πιάσουν. Και τότε ο Shabbetai Zevi λιποψύχησε μπροστά στην προοπτική τού μαρτυρικού θανάτου και ασπάστηκε το Ισλάμ, δίνοντας παράλληλα εντολή στους Εβραίους οπαδούς του να κάνουν το ίδιο αλλά μόνο εξωτερικά : «Από τα μέσα», κρυφά,   μυστικά, θα παρέμεναν πιστοί στον μεσσιανικό γνωστικισμό που είχε κηρύξει ο  Shabbetai Zevi.
Αυτό και έγινε• και οι Τούρκοι τους ονόμασαν dönme (στα ελληνικά ντονμέδες), δηλαδή αποστάτες. Σύμφωνα με επιστημονικούς υπολογισμούς, περί το 1900 ζούσαν στη Θεσσαλονίκη  περίπου 15.000 (!) ντονμέδες, χωρισμένοι σε τρεις τάξεις, τους Konyosos, τους İsmirli και τους Jakoblar (Jakobiti). Βίωναν την πίστη τους με άκρα μυστικότητα, και παντρεύονταν μόνο μεταξύ τους. Πολλοί ντονμέδες άλλωστε κατετάγησαν στον Τουρκικό στρατό, έγιναν αξιωματικοί και υπήρξαν από τους πρωτεργάτες του κινήματος των Νεότουρκων στη Θεσσαλονίκη. Στην πρώτη κυβέρνηση, πράγματι που ανέλαβε την εξουσία μετά την επανάσταση αυτών  των τελευταίων  το 1908, συμμετείχαν τρεις ντονμέδες υπουργοί, μεταξύ των οποίων και ο υπουργός των Οικονομικών Τζαβίτ μπέης. Πολλοί Εβραίοι της Θεσσαλονίκης, μάλιστα, με επιμονή υποστήριζαν ότι και ο ίδιος ο Κεμάλ Ατατούρκ ήταν ντονμές. Και όπως ήδη είπαμε, ένας απ’τους ραββίνους της Θεσσαλονίκης που διεκρίθη ως στέλεχος των ντονμέδων ήταν και  ο Haim Joseph Mallah, προπάππους του σημερινού προέδρου της Γαλλίας, Nicolas Sarcozy.