O Πάπας Φραγκίσκος είπε σε συζήτησή του με γνωστό άθεο δημοσιογράφο «Δεν υπάρχει κόλαση!» (το Βατικανό το αρνείται)

Σε συνέντευξη του με τον μακροχρόνιο άθεο φίλο του Eugenio Scalfari, ο Φραγκίσκος ισχυρίζεται ότι η κόλαση δεν υπάρχει και ότι οι καταδικασμένες ψυχές απλώς «εξαφανίζονται». Αυτή είναι μια άρνηση της διδασκαλίας της Εκκλησίας για την πραγματικότητα της κόλασης και την αιώνια ύπαρξη της ψυχής.

Η συνέντευξη μεταξύ του 93χρονου Scalfari - ο οποίος είναι συνιδρυτής της εφημερίδας “La Repubblica” και ιδρυτής του αριστερού liberal κόμματος Partito Radicale (διαλύθηκε το 1989) - και του Πάπα δημοσιεύθηκε στις 28 Μαρτίου 2018 στην La Repubblica. Το σχετικό σχόλιο για την κόλαση μεταφράστηκε από το εξαιρετικά σεβαστό καθολικό ιστολόγιο, Rorate Caeli.

Η συνέντευξη έχει τίτλο "Ο Πάπας: Είναι τιμή να ονομάζεσαι επαναστάτης" ("Il Papa: “È un onore essere chiamato rivoluzionario."Il Papa: "Ενα άλλο κομμάτι του τσιάματο rivoluzionario".)

Ο Σκαλφάρι λέει στον Πάπα: «Η Αγιότητά σας, στην προηγούμενη συνάντησή μας μου είπατε ότι το είδος μας θα εξαφανιστεί σε μια συγκεκριμένη στιγμή και ότι ο Θεός, ακόμα από τη δημιουργική του δύναμη, θα δημιουργήσει νέα είδη. Δεν μου μιλήσατε ποτέ για τις ψυχές που πέθαναν μέσα στην αμαρτία και θα πάνε στην κόλαση για να υποφέρουν στην αιωνιότητα. Μου μιλήσατε όμως, για τις καλές ψυχές, που έγιναν δεκτές ενώπιον του Θεού, αλλά τι γίνεται με τις κακές ψυχές;

Ο Πάπας Φραγκίσκος λέει: "Δεν τιμωρούνται, εκείνες που μετανοούν αποκτούν την συγχώρεση του Θεού και εισέρχονται στην τάξη των ψυχών που Τον ενατενίζουν, αλλά αυτές που δεν μετανοούν και δεν μπορούν να συγχωρεθούν, εξαφανίζονται, δεν υπάρχει κόλαση, υπάρχει η εξαφάνιση των αμαρτωλών ψυχών".

Στις Κατηχήσεις (Catechism) της Καθολικής Εκκλησίας αναφέρεται: «Η διδασκαλία της Εκκλησίας επιβεβαιώνει την ύπαρξη της κόλασης και της αιωνιότητάς της · αμέσως μετά τον θάνατο, οι ψυχές εκείνων που πεθαίνουν σε μια κατάσταση θανάσιμης αμαρτίας κατεβαίνουν στην κόλαση, όπου υποφέρουν τις τιμωρίες της κόλασης, «αιώνια φωτιά». Η κύρια τιμωρία της κόλασης είναι η αιώνια διάσπαση της ψυχής από τον Θεό, εν τω Οποίω και μόνο ο άνθρωπος μπορεί να κατέχει τη ζωή και την ευτυχία για την οποία δημιουργήθηκε και την οποία λαχταράει». (1035).

Και επίσης: "Οι δηλώσεις της Αγίας Γραφής και οι διδασκαλίες της Εκκλησίας πάνω στο θέμα της κόλασης είναι μια έκκληση προς την ευθύνη που φέρει ο άνθρωπος να κάνει χρήση της ελευθερίας του ενόψει του αιώνιου του πεπρωμένου. Μια επείγουσα έκκληση προς τη μεταστροφή: 'Εισέρχεστε από την στενή πύλη, γιατί πλατεία είναι η πύλη και ευρύχωρος είναι η οδός που οδηγεί σε καταστροφή (απώλεια) και οι εισερχόμενοι δια αυτής είναι πολλοί, γιατί στενή είναι η πύλη και τεθλιμμένη η οδός που οδηγεί στη ζωή, και εκείνοι που την βρίσκουν είναι λίγοι».

«Καθώς δεν γνωρίζουμε ούτε την ημέρα ούτε την ώρα, θα πρέπει να ακολουθούμε τη συμβουλή του Κυρίου και να προσέχουμε συνεχώς, ώστε όταν ολοκληρωθεί η πορεία της γήινης ζωής μας, αξίζει να εισέλθουμε μαζί Του στη γιορτή του Γάμου και να αριθμηθούμε ανάμεσα στους ευλογημένους και όχι, όπως οι κακοί και ανελεήμονες υπηρέτες, να υποχρεωθούμε να οδηγηθούμε στην αιώνια φωτιά, στο σκότος το εξώτερον, όπου «θα υπάρχει ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων».

Σε δήλωση που δημοσιεύθηκε στις 29 Μαρτίου, μετά την αναφορά του Scalfari, το Βατικανό είπε:

"Ο Άγιος Πατέρας Φραγκίσκος δέχθηκε πρόσφατα τον ιδρυτή της εφημερίδας La Repubblica σε ιδιωτική συνάντηση με την ευκαιρία του (καθολικού) Πάσχα, χωρίς όμως να του δώσει συνεντεύξεις. Αυτό που αναφέρει ο συντάκτης στο σημερινό άρθρο [στην La Repubblica] είναι το αποτέλεσμα δικής του ανακατασκευής, στην οποία δεν μνημονεύονται οι λέξεις που ανέφερε ο Πάπας. Ούτε γίνεται καμία αναφορά στο προαναφερθέν άρθρο ως μια πιστή μεταγραφή των λόγων του Αγίου Πατρός".

Ως απόδειξη της παρερμηνείας των λόγων του Φραγκίσκου καθολικά sites αναφέρουν ότι πρόσφατα ο Πάπας είχε παραγγείλει στα αφεντικά της Μαφίας να «μετανοήσουν για να μην βρεθούν στην κόλαση».

ΚΟ / Πηγή

Ο Richard Dawkins προτείνει να τρώμε ανθρώπινο κρέας για να ξεπεράσουμε το «ταμπού» του κανιβαλισμού

                                

Ο επαγγελματίας αθεϊστής Richard Dawkins (γνωστός από το βιβλίο "Η περί Θεού αυταπάτη"), μας προτείνει ότι η καλλιέργεια και η κατανάλωση ανθρώπινου «κρέατος» θα μπορούσε να βοηθήσει την κοινωνία να ξεπεράσει το «ταμπού» της ενάντια στον κανιβαλισμό.

Σχολιάζοντας ένα άρθρο από της βρετανικής Independent, το οποίο αναδεικνύει τα οφέλη του "καθαρού κρέατος" που παράγεται στο εργαστήριο, ο Dawkins έγραψε στο tweeter ότι ίσως κάτι παρόμοιο θα μπορούσε να γίνει με ανθρώπινη σάρκα που θα βοηθούσε τη δυτική κουλτούρα να αποβάλει ένα άλλο παράλογο υπόλοιπο από τις αναχρονιστικές χριστιανικές της ρίζες.

Ο Dawkins δήλωσε ότι η κατανάλωση ανθρώπινου κρέατος που παράγεται από εργαστήριο θα αποτελέσει μια «ενδιαφέρουσα δοκιμαστική περίπτωση για την ηθική των επακόλουθων παραγόντων σε σχέση με την «αντίδραση μπλιαχ», η οποία εμποδίζει τους ανθρώπους να κάνουν πράγματα μόνο και μόνο επειδή φαίνονται ηθικά αποτροπιαστικά.

Tissue culture “clean meat” already in 2018? I’ve long been looking forward to this.https://t.co/p41NR3NEZn
What if human meat is grown? Could we overcome our taboo against cannibalism? An interesting test case for consequentialist morality versus “yuck reaction” absolutism.

— Richard Dawkins (@RichardDawkins) 3 Μαρτίου 2018

Το κρέας που καλλιεργείται σε ένα εργαστήριο θα μπορούσε να βρίσκεται σε μενού εστιατορίων μέχρι το τέλος του έτους, σύμφωνα με έναν κατασκευαστή. Τα in vitro (πειράματα σε δοκιμαστικό σωλήνα) προϊόντα ζωικής προέλευσης, μερικές φορές αναφέρονται ως "καθαρό κρέας", παρασκευάζονται από στέλεχος...

Το άρθρο της Independent αναφέρει τον Josh Tetrick (φώτο), διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρίας κατασκευής καθαρού κρέατος JUST, ο οποίος ισχυρίζεται ότι το «καθαρό κρέας» - που προέρχεται από βλαστοκύτταρα που συλλέγονται από ζώα και στη συνέχεια καλλιεργείται σε εργαστήριο - θα μπορούσε να είναι στα μενού εστιατορίων μέχρι το τέλος του έτους.

Ο Richard Dawkins προτείνει να πάει η διαδικασία ένα βήμα παραπέρα και να παραχθεί ανθρώπινο «κρέας», το οποίο πιθανότατα θα προέρχεται επίσης από βλαστοκύτταρα.

Ως απόλυτος υλιστής ο Dawkins αρνείται την ύπαρξη του οτιδήποτε δεν μπορεί να μετρηθεί από την επιστήμη και ως εκ τούτου δεν υπάρχουν για αυτόν μεταφυσικοί και ηθικοί φραγμοί.

Πάντως, προς το παρόν, καλό είναι οι προσκεκλημένοι σε δείπνο στο σπίτι του, να επιλέξουν μια θέση κοντά στην πόρτα, σε περίπτωση που ο οικοδεσπότης τους αποφασίσει να αλλάξει το μενού.

ΚΟ / πηγή

Αυτό το άτομο υποστηρίζει την κτηνοβασία, την παιδοκτονία και την χρησιμοποίηση ατόμων με ειδικές ανάγκες ως πειραματόζωα: και είναι ο πιο διάσημος «ηθικός φιλόσοφος» της εποχής μας

Σε έναν κόσμο στον οποίο κάποιος που μπορεί να κάνει μια μη πολιτικά ορθή δήλωση μπορεί να καταστραφεί, ο Peter Singer θα έπρεπε λογικά, να αποτελεί ένα ανάθεμα, λόγω των πραγματικά απαίσιων πεποιθήσεών του.

Αντίθετα, παρουσιάζεται ως ένας σεβαστός ειδικός σε θέματα ηθικής (ethicist), για παράδειγμα, σε ένα άρθρο της Wall Street Journal σχετικά με το βιβλίο του που προτρέπει να δώσουμε το 1/3 των εισοδημάτων μας σε φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Αλλά ο αρθρογράφος εκεί παρέλειψε να πει για αυτά που κάνουν τις «υψηλές αξίες» του Singer τόσο σάπιες - και συχνά αντι-ανθρώπινες. Σκεφτείτε:

• Ο Singer υποστηρίζει τη θεωρία της «προσωπικότητας» (personhood) και την παιδοκτονία: Ισχυρίζεται ότι η έννοια της προσωπικότητας (personhood) πρέπει να αντικαταστήσει την έννοια της ανθρωπότητας (humanhood) ως το μέτρο της υψηλότερης αξίας. Από αυτή την άποψη, τα άτομα που δεν έχουν αυτοεπίγνωση δεν είναι "πρόσωπα" και επομένως έχουν χαμηλότερη αξία – κάτι που σημαίνει ότι μπορούν να σκοτωθούν τα λεγόμενα ‘μη ανθρώπινα άτομα’. Από αυτή την άποψη, ο Singer έκανε μια ρητή ηθική ισοδυναμία μεταξύ κάποιων ανθρώπων και του σκουμπριού στο ‘Rethinking Life and Death’ (Επανεξετάζοντας την Ζωή και τον Θάνατο), γράφοντας "Καθώς ούτε ένα νεογέννητο βρέφος, ούτε ένα ψάρι είναι άνθρωπος, το λάθος της δολοφονίας τέτοιων όντων δεν είναι τόσο μεγάλο όσο το λάθος της δολοφονίας ενός προσώπου".

• Ο Singer υποστηρίζει τη χρήση ατόμων με ειδικές ανάγκες σε ιατρικά πειράματα: Για παράδειγμα, όταν ερωτήθηκε από το Psychology Today σχετικά με τα οφέλη που πρόσφεραν οι χιμπατζήδες στην ανάπτυξη του εμβολίου κατά της ηπατίτιδας, ο Singer δήλωσε ότι οι άνθρωποι με αναπηρία θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν σε παρόμοιες έρευνες.

• Ο Singer υποστηρίζει τις διακρίσεις για λόγους ιατρικής: γράφει στις 15 Ιουλίου 2009 στους New York Times, "Η συζήτηση για τη μεταρρύθμιση της υγειονομικής περίθαλψης στις Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να ξεκινήσει από την αρχή ότι κάποια μορφή ορθολογισμού στον τομέα της υγείας είναι τόσο αναπόφευκτη όσο και επιθυμητή". Ο Singer προτιμά την προσέγγιση του "Quality Adjusted Life Year" (QALY), που έχει χρησιμοποιηθεί εδώ και χρόνια από την Εθνική Υπηρεσία Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου. Το QALY αποδίδει μεγαλύτερη αξία στις ζωές των αρτιμελών και νεαρών ατόμων από ό, τι των ατόμων με αναπηρίες και των ηλικιωμένων (τους οποίους «προσαρμόζουν» βασιζόμενοι στη χαμηλή «ποιότητα») όταν καθορίζουν εάν το κόστος μιας θεραπείας αξίζει την τιμή.

• Ο Singer έχει υπερασπιστεί την κτηνοβασία: αξιολόγησε θετικά ένα βιβλίο που εξυμνεί την ιστορία της κτηνοβασίας και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η απαγόρευση του σεξ με ζώα ήταν απλώς ένα μεταδοτικό «ταμπού» από μια πιο καταπιεστική σεξουαλικά εποχή. Μάλιστα, εγκωμίασε μια γυναίκα που την άφηνε αδιάφορη η προοπτική μιας αναγκαστικής σεξουαλικής επαφής με έναν ουρακοτάγκο, με το σκεπτικό ότι «(εμείς οι άνθρωποι) είμαστε μεγάλοι πίθηκοι».

• Ο Singer είναι ο συνιδρυτής του λεγόμενου ‘The Great Ape Project’ (Σχέδιο Μεγάλου Πιθήκου ή GAP): Το GAP είναι το πνευματικό τέκνο του Peter Singer και της Ιταλίδας φιλόσοφου Paola Cavalieri και επιδιώκει την «ισότητα πέρα από την ανθρωπότητα». Η συνειδητοποίηση ότι η απόκτηση ίσης ηθικής εκτίμησης για όλα τα ζώα θα είναι ένα πολυπαραγωγικό σχέδιο ο Singer και η Cavalieri αποφάσισαν να «σπάσουν το φράγμα των ειδών», αποκτώντας νομική αναγνώριση ότι όλοι οι μεγάλοι πίθηκοι - εμείς, οι γορίλες, οι χιμπατζήδες, οι ουρακοτάγκοι και οι μπαμπουίνοι - είναι μια «κοινότητα ίσων».

Ο κόσμος του Peter Singer είναι ένας βαθιά ανήθικος κόσμος. Ένας κόσμος που τα μωρά θα μπορούν να σκοτώνονται εάν δεν ταιριάζουν στα συμφέροντα των γονέων τους.

Ένας κόσμος όπου τα πιο ευάλωτα ανθρώπινα όντα – τα ζωντανά έμβρυα, τα ανεπιθύμητα βρέφη, τα άτομα με βαθιές γνωστικές δυσλειτουργίες - θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε ιατρικά πειράματα ή και να υποστούν θάνατο για τη συγκομιδή των οργάνων τους.

Ένας κόσμος όπου τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα θα μπορούσαν να υπόκεινται σε ανάκληση βάσει της ποιότητας της ζωής μας.

Και όμως, αυτός ο άνθρωπος είναι ο πιο διάσημος βιο-ηθικός και ηθικός φιλόσοφος της εποχής μας.

Αντιλαμβανόμαστε ότι το πρόβλημα δεν είναι ο Singer. Η πραγματική πηγή της ηθικής κατάρρευσης οφείλεται στο γεγονός ότι πάρα πολλοί από εμάς δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια και τη σημασία της ανθρώπινης ζωής.

ΚΟ: Ο Peter Albert David Singer, γεννήθηκε στην Μελβούρνη στις 6 Ιουλίου 1946 και είναι εβραϊκής καταγωγής. Κατά δήλωσή του είναι άθεος και αριστερός. Είναι καθηγητής βιοϊατρικής στο Πανεπιστήμιο του Princeton και καθηγητής στο Κέντρο Εφαρμοσμένης Φιλοσοφίας και Δημόσιας Δεοντολογίας του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης. Είναι γνωστός ιδιαίτερα για το βιβλίο του ‘Animal Liberation’ (Η Απελευθέρωση των Ζώων, 1975), το οποίο κυκλοφορήσει και στα ελληνικά και το οποίο θεωρείται το «ευαγγέλιο» των υπερασπιστών της χορτοφαγίας και των «δικαιωμάτων των ζώων» και το “A Darwinian Left” (Για μια Δαρβινική Αριστερά, 1999). Στις 22 Μαΐου 2015, ο Singer ήρθε στην Αθήνα και μίλησε στο αμφιθέατρο της Φιλοσοφικής Σχολής, προσκεκλημένος της ‘Πανελλαδικής Φιλοζωικής Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας’. Οι εκδηλώσεις «προς τιμήν του» κράτησαν τέσσερις ημέρες και έγιναν υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Αττικής. «Είναι μια μοναδική ευκαιρία να γνωρίσουμε από κοντά αυτόν τον πολύ σημαντικό φιλόσοφο και διανοητή και να ακούσουμε τι έχει να μας πει για τα Δικαιώματα των Ζώων και τη στάση μιας σύγχρονης Αριστεράς απέναντι στο ζήτημα», έγραφε δημοσιογράφος της Αυγής.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Εθνικισμός: Θανάσιμος εχθρός της Νέας Τάξης

Το 1990 κυκλοφόρησε το βιβλίο “The New World Order” (Η Νέα Παγκόσμια Τάξη) που έγραψε ο Αμερικάνος συγγραφέας και ερευνητής Anthony Ralph Epperson (γεννημένος το 1937).

Έχει σημασία ότι το βιβλίο αυτό, που γράφτηκε το 1989, δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 1990. Στις 11 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους, ο πατέρας Μπους, κατά την διάρκεια του Πολέμου του Κόλπου, εκφώνησε τον διάσημο λόγο του (“Toward a New World Order" speech”) σε μία συνεδρίαση του Κογκρέσου, όπου εισήγαγε με τον πιο πανηγυρικό τρόπο στην δημόσια σφαίρα τον όρο “New World Order”.

   

Συνοψίζοντας ο Epperson αναφέρει ότι η νέα παγκόσμια τάξη θα περιλαμβάνει αλλαγές:

 Στην οικογένεια:

Οι «γάμοι» των ομοφυλόφιλων θα νομιμοποιηθούν. [Αξίζει να πούμε πως έπρεπε να περάσουν 15 χρόνια από τις "προβλέψεις" του βιβλίου και να έρθει το έτος 2004 για να νομιμοποιηθεί ο "γάμος" των ομοφυλόφιλων από πολιτεία των ΗΠΑ, την Μασαχουσέτη. Απο εκεί και έπειτα βέβαια, δεν υπάρχει σταματημός]. Οι γονείς δεν θα έχουν τη δυνατότητα να ανατρέφουν τα παιδιά τους γιατί θα το κάνει το κράτος αυτό. Όλες οι γυναίκες θα απασχολούνται και δεν θα επιτρέπεται να είναι "νοικοκυρές". Το διαζύγιο θα γίνει εξαιρετικά εύκολο και ο «παραδοσιακός» μονογαμικός γάμος σιγά - σιγά θα σβήσει.

Στο χώρο εργασίας:

Η κυβέρνηση θα γίνει ο ιδιοκτήτης όλων των παραγόντων παραγωγής. Η ιδιωτική ιδιοκτησία θα τεθεί εκτός νόμου.

Στην θρησκεία:

Η θρησκεία θα τεθεί εκτός νόμου και οι πιστοί θα εξαλειφθούν ή θα φυλακιστούν. Η λατρεία του ανθρώπου και του μυαλού του θα είναι η νέα θρησκεία. 

- Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα παίξουν σημαντικό ρόλο σε αυτό το σχέδιο. 

- Θα χρησιμοποιηθούν και παγκόσμιοι πόλεμοι για να προωθηθούν οι στόχοι της Νέας Τάξης.

- Η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν θα δεχτεί εύκολα τη "νέα παγκόσμια τάξη", αλλά θα εξαπατηθεί να την δεχτεί με δύο στρατηγικές:

1. Αυτοί που θα ευνοηθούν από τις αλλαγές θα βρεθούν σε θέσεις εξουσίας, χωρίς ο κόσμος να προλάβει να συνειδητοποιήσει αυτό το γεγονός.

2. Η "παλαιά παγκόσμια τάξη" θα καταστραφεί κομμάτι - κομμάτι, με μια σειρά προγραμματισμένου "ροκανίσματος".

Το 34^ο κεφάλαιο του βιβλίου έχει τίτλο “The Attack on Nationalism” ("Η Επίθεση στον Εθνικισμό").

Εκεί γράφει ο Epperson:

«Πως έπεσες εκ του Ουρανού Εωσφόρε, υιέ της αυγής! Συντρίφθηκες κατά γης συ ο καταπατών τα έθνη!» (Ησαΐας 14: 12) [το αγγλικό λέει “weakened the nations” (ο αποδυναμώνων τα έθνη)].

Ένα από τα πράγματα που έκανε ο Εωσφόρος όταν έπεσε, σύμφωνα με τη Αγία Γραφή, ήταν να «αποδυναμώσει τα έθνη».

Η έννοια των εθνικών συνόρων δημιουργήθηκε από τον δημιουργό Θεό. Η Αγία Γραφή το λέει αυτό στις Πράξεις 17:24, 26: «Ο Θεός όστις έκαμε τον κόσμο και τα πάντα εν αυτώ... [και] διόρισε… τα οροθέσια της κατοικίας (των λαών)».

Έτσι, εάν ο σχεδιαστής των εθνικών συνόρων ήταν ο ίδιος ο Θεός, επόμενο είναι εκείνοι που τον αντιμάχονται να καταστρώνουν σχέδια για το πώς θα καταργήσουν όχι μόνο τα εθνικά σύνορα αλλά και τα έθνη του κόσμου. Και αυτό ακριβώς κάνουν.

Ο καθηγητής John Robison, που μέσα από τα βιβλία του εκθέτει τους Illuminati, έγραψε ότι μέσα σε αυτή τη μυστική κοινωνία: «... ο πατριωτισμός και η πίστη ονομάζονταν προκατειλημμένες προκαταλήψεις...» (“Proofs of a Conspiracy”, by John Robison, 1798).

Και ο λόγος που θεωρήθηκαν τέτοιες ήταν επειδή ο ιδρυτής τους, ο Adam Weishaupt, πίστευε ο ίδιος στην καταστροφή του έθνους. Έγραψε: «Καθώς προέκυψαν τα έθνη και οι λαοί, οι άνθρωποι του κόσμου έπαψαν να είναι μια μεγάλη οικογένεια, ένα μόνο βασίλειο... Ο εθνικισμός πήρε τη θέση της ανθρώπινης αγάπης...» (“Secret Societies and Subversive Movements”, by Nesta H. Webster).

Και πρότεινε μια λύση: «Μειώστε τον πατριωτισμό, και τότε οι άνθρωποι θα μάθουν να γνωρίσουν ο ένας τον άλλον ξανά ... και ο δεσμός της ένωσης θα διευρυνθεί. Τα έθνη θα εξαφανιστούν από τη γη».

Περίπου εβδομήντα χρόνια αργότερα, οι κομμουνιστές έσπευσαν να ενταχθούν στον αγώνα για την καταστροφή των εθνικών συνόρων.

Ο Κάρλ Μαρξ έγραψε στο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ: «Οι Κομμουνιστές επιθυμούν την κατάργηση των κρατών και των εθνικοτήτων».

Αλλά και οι ‘Ουμανιστές’ έτρεξαν επίσης να ενταχθούν στην ίδια χορωδία.

Η δωδέκατη αρχή του ‘ΟΥΜΑΝΙΣΤΙΚΟΥ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟΥ II’ έχει ως εξής:

«Λυπούμαστε για τον διαχωρισμό της ανθρωπότητας εξ αιτίας εθνικιστικών λόγων... η καλύτερη επιλογή είναι να ξεπεράσουμε τα όρια της εθνικής κυριαρχίας και να προχωρήσουμε στην οικοδόμηση μιας παγκόσμιας κοινότητας στην οποία μπορούν να συμμετάσχουν όλοι οι τομείς της ανθρώπινης οικογένειας. Έτσι εξετάζουμε την ανάπτυξη ενός συστήματος παγκόσμιου δικαίου και μιας παγκόσμιας τάξης που βασίζεται σε μια υπερεθνική ομοσπονδιακή κυβέρνηση».

[Υπάρχουν τρία Ουμανιστικά Μανιφέστα που προβάλλουν τις απόψεις του ουμανιστικού κινήματος και υπογράφουν διάφορες προσωπικότητες. Το 1933 το πρώτο προσδιόριζε τον ουμανισμό σαν μια ιδεολογία που ενστερνίζεται τη λογική, την ηθική και τη δικαιοσύνη, απορρίπτοντας τις θεϊκές και παραδοσιακές θρησκευτικές ιδέες. Στο δεύτερο, το 1973, διατυπώνεται η αντίδραση στο ρατσισμό και τα όπλα μαζικής καταστροφής, η υποστήριξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του διαζυγίου, του ελέγχου των γεννήσεων (αμβλώσεις) και της τεχνολογίας προκειμένου να «βελτιωθεί» η ζωή στην Δύση. Εισάγεται επιπλέον, η πρότασή για ένα διεθνές δικαστήριο. 

Ο ένας εκ των δύο συντακτών του Δεύτερου Ουμανιστικού Μανιφέστου (1973) είναι ο εβραϊκής καταγωγής Paul Kurtz (1925 – 2012, φωτο) που θεωρείται ένας από τους κορυφαίους Αμερικανούς φιλοσόφους, καθώς και ο "Πρόδρομος του κινήματος του Νέου Αθεϊσμού", που αντιπροσωπεύεται από φυσιογνωμίες όπως ο Βρετανός Ρίτσαρντ Ντόκινς, ο Γάλλος Μισέλ Ονφρέ και άλλοι). Ο άλλος είναι ο Edwin Henry Wilson (1898 – 1993). (Διάβασε: Υπάρχει «αθεϊστικό γονίδιο» στους Εβραίους;)].

O Manly P. Hall (γνωστός Καναδός αστρολόγος, μυστικιστής και μασόνος), έγραψε ότι μοιράζεται και αυτός τις ανησυχίες του Μαρξ και του Weishaupt και εξέφρασε την ελπίδα ότι κάποια μέρα σύντομα τα εθνικά σύνορα θα καταργηθούν.

Έγραψε: «... η ύπαρξη κρατών ή εθνών υπήρξε η δικαιολογία για την εκμετάλλευσή τους» ("Lectures on Ancient Philosophy" by Manly P. Hall).

«Ο πατριωτισμός είναι απλά ένας έντονος εγωισμός που αγκαλιάζει τα μέλη της φυλής ή του έθνους στο οποίο ανήκει ο εγωιστής. Ο πατριωτισμός που για χρόνια εθεωρείτο αρετή, θα αποδειχθεί η πιο καταστροφική συμπεριφορά».  ("Lectures on Ancient Philosophy" by Manly P. Hall).

Κάποιος πιο σύγχρονος επίσης έγραψε για την ανάγκη εξάλειψης των εθνικών συνόρων. Ο Zbigniew Brzezinski, Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Προέδρου Jimmy Carter, (και από τα ιδρυτικά μέλη της Τριμερούς Επιτροπής) έγραψε στο βιβλίο του “BETWEEN TWO AGES” ("Ανάμεσα σε Δύο Εποχές", 1970) σε ένα κεφάλαιο με τίτλο "Διεθνείς Προοπτικές" :

«... η φαντασία της [εθνικής] κυριαρχίας ... σαφώς δεν είναι πλέον συμβατή με την πραγματικότητα».

[Ο Brezinski στο βιβλίο του κάνει έκκληση για Ένα Παγκόσμιο Οικονομικό Σύστημα, προετοιμάζει τον αναγνώστη να δεχθεί ένα παγκόσμιο σύστημα φόρων και κάνει αναφορά στην μέθοδο της «Τμηματικής Προσέγγισης» με ταυτόχρονη εξασθένιση του εθνικισμού. Εξηγεί: «Γενικά, οι προοπτικές για αποτελεσματική διεθνή συνεργασία είναι σε θέση να βελτιωθούν αν διατηρηθούν ανέπαφοι οι θεσμοί - αυτό που τώρα αποκαλούμε μέθοδο της τμηματικής προσέγγισης... κατά μήκος των εθνικών συνόρων μπορούν να υπάρξουν συμμαχίες από ειδικούς που θα αφορούν συγκεκριμένες λειτουργικές περιοχές, εξασθενίζοντας τον εθνικισμό ο οποίος διαφορετικά ίσως να εμποδίσει την ομοφωνία...»].

Και ο Manly Hall λέει στους αναγνώστες του ότι το μέλλον του εθνικού κράτους είναι ζοφερό. Η μέρα έρχεται που το εθνικό κράτος θα είναι ένα ξεπερασμένο κατάλοιπο του παρελθόντος.

Έγραψε: «... πλησιάζουμε σε μια ευγενέστερη εποχή, όπου τα έθνη δεν θα υπάρχουν πια, όπου ολόκληρη η γη θα είναι κάτω από μία τάξη, μία κυβέρνηση, ένα διοικητικό όργανο» ("Lectures on Ancient Philosophy" by Manly P. Hall).

Συνεπώς, ο τελικός σκοπός αυτής της επίθεσης κατά του εθνικισμού είναι η κατάργηση των εθνικών συνόρων έτσι ώστε να μεταβούμε σε έναν κόσμο χωρίς σύνορα, ο οποίος θα διοικείται από μια παγκόσμια κυβέρνηση.

Οι Νεοεποχίτες / Ουμανιστές / Κομμουνιστές / Τέκτονες θέλουν μια παγκόσμια κυβέρνηση. Είναι σίγουροι ότι ο στόχος τους θα επιτευχθεί σύντομα, επειδή δημιουργούν τις συνθήκες που θα πείσουν τους ανθρώπους ότι πρέπει να δεχτούν την πρόταση για μια παγκόσμια κυβέρνηση όταν αυτή τους προσφερθεί.

Η έννοια της οικογένειας, το δικαίωμα της ιδιοκτησίας, τα εθνικά σύνορα, η χριστιανική πίστη, όλες αυτές οι πεποιθήσεις θα καταστραφούν, διότι ο κόσμος πρέπει να αποδεχθεί μια παγκόσμια κυβέρνηση υποστηριζόμενη από τους σχεδιαστές της μέσα στις μυστικές κοινωνίες και τις νέες θρησκευτικές ομάδες. Ο θεσμός της οικογένειας θα δεχθεί επίθεση και θα καταστραφεί. Τα παιδιά θα τα μεγαλώνει η "προοδευτική" κοινωνία μέσω της κυβέρνησης. Το δικαίωμα της ιδιωτικής ιδιοκτησίας θα καταργηθεί. Όλες οι εκτάσεις και τα ακίνητα θα ανήκουν στην κυβέρνηση. Την ίδια ώρα το ίδιο σκοτεινό συνδικάτο θα παρουσιάσει την Παγκόσμια Θρησκεία. Οι πιστοί που δεν θα συμβιβαστούν με αυτό το μοντέλο θα υποστούν κοινωνικό αποκλεισμό, φακέλωμα, διωγμούς, φυλακίσεις μέχρι και θάνατο.

Η Νέα Παγκόσμια Τάξη έρχεται...

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Κοινωνική αδικία και προσωπική υπευθυνότητα

Του Frank Schaeffer

 

Στον σύγχρονο κόσμο έχουμε την τάση να μιλούμε για την δικαιοσύνη και την αδικία σχεδόν αποκλειστικά με πολιτικούς, νομικούς, κοινωνικούς ή οικονομικούς όρους. Τείνουμε να ελαχιστοποιήσουμε την προσωπική ηθική υπευθυνότητα χάριν μιας συλλογικής ενοχής. Αυτό αποτελεί ένα είδος πολιτικού «προπατορικού αμαρτήματος», το οποίο με την σειρά του έχει δημιουργήσει τη νοοτροπία του «άψογου» ανεύθυνου πολίτη. Αυτός ο τρόπος σκέψης μας βγάζει από τη δύσκολη θέση, όσον αφορά τις ατομικές μας πράξεις. Έτσι συχνά η κατηγορία για την κακή προσωπική μας συμπεριφορά επιρρίπτεται στην κοινωνία. Για παράδειγμα, εγκλήματα που διαπράττονται από νέους, κατά κανόνα συγχωρούνται κάτω από την λαϊκή πίεση, επειδή πιστεύεται ότι η κοινωνία είναι «υπεύθυνη» για την παραγωγή των συνθηκών της φτώχειας ή του ρατσισμού, τα οποία με την σειρά τους «παράγουν» τους νεαρούς εγκληματίες*.

Ασθένειες που μεταδίδονται με τις σεξουαλικές σχέσεις, όπως το AIDS, περιγράφονται από τα μέσα ενημέρωσης με τέτοιο τρόπο ωσάν η ηθική ή ανήθικη συμπεριφορά να μην ήταν ένας παράγοντας που συνέβαλε στην διάδοσή τους. Αυτή η γεμάτη φαντασία προσέγγιση παρουσιάζει τα προβλήματα αυτού του είδους απλώς ως αποτέλεσμα της κακής «κοινωνικής πολιτικής», της έλλειψης ίσως «σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης» ή της ανεπαρκούς χρηματοδότησης για «επιστημονική έρευνα». Αδυνατεί να τα θεωρήσει ως συνέπεια συχνά της ανευθυνότητας και της αμαρτωλής συμπεριφοράς, για την οποία κάθε ένας πρέπει να αναλαμβάνει την προσωπική του ευθύνη.

 Για την Εκκλησία, η αμαρτία ποτέ δεν ταυτίζεται με ένα ζήτημα συλλογικής πολιτικής, φυλετικής ή σχετικής με το γένος ενοχής, αλλά πάντοτε είναι το αποτέλεσμα της προσωπικής ηθικής επιλογής και υπευθυνότητας. Όλα τα κοινωνικά πολιτικά και οικονομικά προβλήματα είναι το αποτέλεσμα και όχι η αιτία των ηθικών ή ανήθικων επιλογών για τις οποίες υπεύθυνα είναι τα πρόσωπα. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υπάρχει κάποιο δόγμα περί μοιρολατρικής κληρονόμησης της ενοχής, κατά την αυγουστιανική σχολαστική Δύση (ούτε έχουν οι χώρο οι ινδουιστικές αντιλήψεις περί μετενσάρκωσης και κάρμα).

Η Ιερά Παράδοση λέγει ότι ο Χριστός δίδαξε την ηθική υπευθυνότητα αποκλειστικά με προσωπικούς και όχι πολιτικούς όρους. Το όραμά του ήταν οι άνθρωποι να κάνουν τις ορθές ή λανθασμένες ηθικές επιλογές, για τις οποίες θα είναι προσωπικά υπεύθυνοι (Κατά Ματθαίον 12: 35-37).

Φυσιολογικά, εάν πολλοί άνθρωποι κάνουν το καλό - να συμπεριλάβουμε εδώ και τη θέλησή τους να επιπλήττουν την κακή συμπεριφορά - το γεγονός αυτό έχει «κοινωνικά αποτελέσματα»**. Όμως η Εκκλησία διδάσκει ότι η προσπάθεια για «κοινωνική αλλαγή», χωρίς προηγουμένως να πεισθούν οι άνθρωποι να αλλάξουν την ηθική τους συμπεριφορά είναι μάταιη. Νομίζω ότι ή ιστορία μας διδάσκει το ίδιο ακριβώς μάθημα.

Οι προσπάθειές μας να «μεταρρυθμίσουμε την κοινωνία», χωρίς να απαιτούμε ηθική υπευθυνότητα, αποτελούν τον πυρήνα της αποτυχίας του σοσιαλισμού του εικοστού αιώνα και ιδιαίτερα τη μεγάλη ανικανότητα της κυβέρνησης να επιτύχει μια εκούσια ανθρώπινη αλλαγή με τους βαρείς της φόρους και τα προγράμματα κοινωνικού εκσυγχρονισμού ή κοινωνικής πρόνοιας.

Η αναποτελεσματικότητα της μεγάλης κυβερνητικής προσπάθειας να επιβάλει μία κοσμική «ηθική» στην κοινωνία φάνηκε από την αποτυχία κάθε ουτοπικού, σοσιαλιστικού και κομμουνιστικού κράτους, με την μεγάλη ευημερία, να εκπληρώσει τις κοινωνικές του υποσχέσεις. Αυτές οι αποτυχίες οφείλονται εν μέρει στην εκκοσμίκευση της σύγχρονης πολιτικής κουλτούρας, η οποία προκάλεσε αυτό το οποίο ο ιστορικός Macaulay ονόμασε «το πιο τρομερό από όλα τα θεάματα, τη δύναμη του πολιτισμού χωρίς έλεος». Γιατί τα σύγχρονα υπερκράτη δημιούργησαν τα λουτρά αίματος και διακρίνονται ως τα πιο αιματηρά και τα πιο κοσμικά και πολιτειοκρατικά από τα κράτη όλων των αιώνων; Επειδή επιχειρούν να «κάνουν το καλό» αγνοώντας τη θρησκεία.

Ο ιστορικός Paul Johnson περιγράφει τις αντιανθρωπιστικές παρορμήσεις, που έχουν διαποτίσει τις σύγχρονες κοσμικές προσπάθειες να δημιουργήσουν άθεες πολιτικές ουτοπίες. Στις περιπτώσεις αυτές τα ερωτήματα της ηθικής και της βαθύτερης σημασίας των προσώπων και των πραγμάτων έχουν υποβαθμιστεί σε απλές παρεμβάσεις στις κοινωνικές δομές, και η πνευματικότητα και η θρησκεία έχουν υποβιβασθεί στο περιθώριο του πολιτισμού. Ο Johnson γράφει : « Η επιθυμία για δύναμη δημιούργησε ένα νέο είδος Μεσσία απόλυτου και αχαλίνωτου από κάθε θρησκευτικό περιορισμό και με μία ακόρεστη διάθεση για τον έλεγχο ολόκληρου του ανθρωπίνου γένους... με έναν ακυβέρνητο κόσμο έρμαιο σ’ έναν παγκόσμιο σχετικισμό. Αυτό ήταν μία πρόσκληση προς τους... γκάγκστερς-πολιτικούς να προβάλλουν στο προσκήνιο».

Το ματωμένο μάθημα του εικοστού αιώνα μας διδάσκει περισσότερο απ’ όλα ότι τα ιδεολογικά κοινωνικά και πολιτικά προγράμματα, τα οποία έχουν αποκοπεί από τις υπερβατικές θρησκευτικές άξιες, δημιουργούν κάτι πολύ περισσότερο από έναν εξαναγκασμό.

Από το βιβλίο «ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΜΟΝΟΣ – Αναζητώντας την Ορθόδοξη Πίστη στον Αιώνα των Ψεύτικων Θρησκειών» (2004). Ο 64χρονος Frank Schaeffer είναι Αμερικανός συγγραφέας, σκηνοθέτης, σεναριογράφος και δημόσιος ομιλητής. Η μεταστροφή του στην ορθοδοξία είχε κάνει αίσθηση, καθώς είναι γιος του διάσημου ευαγγελικού θεολόγου και συγγραφέα Francis Schaeffer. Τελευταία δείχνει να έχει χάσει τον προσανατολισμό του καθώς δηλώνει «χριστιανός αθεϊστής». Πολιτικά ανκαι υπήρξε "συντηρητικός" έχει γίνει πλέον λίμπεραλ.

* ειδικά όταν προέρχονται από «μειονότητες». Στις ΗΠΑ είναι σύνηθες για κάθε έγκλημα που διαπράττει ένας αφρoαμερικάνος να φταίει η "δουλεία" που υπήρχε πριν από 200 χρόνια. Για τους υπόλοιπους φταίνε τα "όπλα". Στις ευρωπαϊκές χώρες για κάθε έγκλημα που διαπράττει ένα παιδί από οικογένεια μεταναστών φταίει η «φτώχεια», η «γκετοποίηση», η «αποικιοκρατία» κλπ. Στην χώρα μας για κάθε έγκλημα που διαπράττει ένας «μετανάστης» ή «πρόσφυγας» φταίει «ο πόλεμος που έζησε», η «κουλτούρα με την οποία μεγάλωσε», ο «ρατσισμός», «ιμπεριαλισμός» ο «καπιταλισμός» και πάει λέγοντας.  

** Γνωστόν το πολυχρησιμοποιούμενο σλόγκαν «όλο μαζί μπορούμε» που έχει πολλαπλά μηνύματα και ύποπτους σκοπούς.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Denis Fahey: Οι αντιδράσεις των εθνών στην ιουδαιο-μασονική αταξία

Ο π. Denis Fahey (1883 - 1954) ήταν ένας Ιρλανδός καθολικός ιερέας και καθηγητής φιλοσοφίας, ο οποίος ίδρυσε το 1945, μια μικρή υπερ-συντηρητική – ή για άλλους «εξτρεμιστική» - καθολική ομάδα με το όνομα ‘Maria Duce’ (στα λατινικά Ντούτσε σημαίνει ηγέτης ή στρατηγός). Ο κύριος στόχος της ομάδας ήταν να ενσωματωθεί το καθολικό δόγμα στη νομική δομή του ιρλανδικού κράτους και να αναγνωριστεί η Καθολική Εκκλησία ως η επίσημη εκκλησία της Ιρλανδίας, όπως είχε γίνει και στην Ισπανία μέχρι το 1931. Αυτό αν και είχε προβλεφθεί κατά τη σύνταξη του Συντάγματος του 1937, τελικά απορρίφθηκε σε αναγνώριση του εμποδίου που έθετε η σχετικά μεγάλη προτεσταντική μειονότητα της Ιρλανδίας.

Ο Fahey είχε σε μεγάλη εκτίμηση την μεσαιωνική χριστιανοσύνη και πίστευε ότι ο πολιτισμός βρισκόταν σε παρακμή μετά τη Μεταρρύθμιση και την Γαλλική Επανάσταση και εσχάτως την Οκτωβριανή Επανάσταση. Θεωρούσε την σύγχρονη συνταγματική διακυβέρνηση ως ασυμβίβαστη με την υπερβατική τάξη που καθιέρωσε ο Θεός, πίστευε ακράδαντα ότι «ο κόσμος πρέπει να συμμορφωθεί στον Θεό και όχι Εκείνος σε αυτόν», και υπερασπιζόταν με πάθος την θεία «τάξη» και το «Μυστικό Σώμα του Χριστού» (εννοώντας με αυτά την ρωμαιοκαθολική εκκλησία, η οποία κατά αυτόν, είχε «από τον Θεό» θέση υπεροχής και ευθύνης της μέσα στον κόσμο). Για αυτό τον λόγο, ο Fahey ήρθε σε σύγκρουση με τα συστήματα τα οποία θεωρούσε ότι προωθούσαν τον "νατουραλισμό" (άρνηση του υπερφυσικού, όλα τα όντα, τα γεγονότα και τα φαινόμενα είναι φυσικού χαρακτήρα) και ιδιαίτερα καταφερόταν κατά της Μασονίας και του Ιουδαϊσμού. Ένιωθε ότι υπήρχε μια ιουδαιο-μασονική συνωμοσία ενάντια στο σχέδιο του Χριστού και υποστήριξε ότι οι Εβραίοι είχαν την κύρια συμμετοχή στη διάδοση του κομμουνισμού. Για αυτόν τον λόγο πολλοί σήμερα χαρακτηρίζουν τον Fahey «συνομωσιολόγο».

Ο Fahey άφησε πίσω του ένα μεγάλο συγγραφικό έργο το οποίο δεν θέλησε να προστατεύσει με δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας. Μεγάλο μέρος της δουλειάς του προώθησε ο Ιρλανδός χριστιανός ακτιβιστής L. Fry, ο οποίος υποστήριζε ότι οι Εβραίοι ήταν υπεύθυνοι τόσο για τον καπιταλισμό, όσο και για τον μπολσεβικισμό και ότι ο τελικός στόχος συγκεκριμένων Εβραίων και Μασόνων ήταν η «Παγκόσμια Κυριαρχία». Ο Fry, για αυτές τις θέσεις θεωρείται «αντισημίτης». Οι πεποιθήσεις του Fahey επηρέασαν επίσης και τον Gerry McGeough (γεννημένος το 1958), εθελοντή στον IRA και πρώην ακτιβιστή του Σιν Φέιν.

Μεταξύ των βιβλίων του Fahey είναι - ίσως το πιο γνωστό - το ‘The Rulers of Russia’ (1940), όπου δίνει τα ονόματα, την εθνικότητα και την φυλετική καταγωγή όλων των Μπολσεβίκων επαναστατών ηγετών και τις θέσεις που κατέλαβαν αμέσως μόλις ο Λένιν άρπαξε την εξουσία, καθώς και τα ‘Money Manipulation and Social Order’ (1944), ‘Grand Orient Freemasonry Unmasked as the Secret Power Behind Communism’ (1950) και ‘The Kingship of Christ and the Conversion of the Jewish Nation’ (1953).

Από αυτό το τελευταίο βιβλίο του είναι παρμένο το παρακάτω απόσπασμα / μετ. ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ:

Κεφάλαιο Τρίτο: Ορισμένες εθνικές ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ

Είδαμε ότι η σύγχρονη ιστορία μετά το 1789 έδειξε σε μεγάλο βαθμό την υποταγή του ενός κράτους μετά το άλλο, στη νατουραλιστική υπερεθνικότητα του Τεκτονισμού, πίσω από την οποία, σταδιακά και σταθερά βρίσκεται αναδυόμενη και πιο καλά οργανωμένη η νατουραλιστική υπερεθνικότητα του εβραϊκού έθνους. Τώρα, δεδομένου ότι η ανθρώπινη κοινωνία, ακριβώς όπως και ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά, δεν μπορεί να αποφύγει τις ουσιώδεις αποκλίσεις από την τάξη, εκτός εάν υποταχθεί στο Θεό μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, αυτή η αντι-υπερφυσική εξέγερση έχει επιφέρει αναπόφευκτη διαταραχή και φθορά, ακόμη και στη φυσική ζωή των εθνών..... Σε αυτές τις χώρες (και κυρίως στις προτεσταντικές), ο αποδεκτός διαχωρισμός του χριστιανού και του Πολίτη, συνεχίστηκε με την ευρεία νομιμοποίηση του διαζυγίου, την εξάλειψη της αληθινής χριστιανικής παιδείας, και ειδικότερα με την ανάπτυξη της κυριαρχίας του χρήματος με την πλήρη αντιστροφή της τάξης. Αυτή η αντιστροφή της τάξης περιλαμβάνει την υποταγή των χριστιανών, πραγματικών ή δυνητικών στην παραγωγή των υλικών αγαθών και στην παραγωγή του χρήματος. Τα αποτελέσματα φαίνονται στην αντιμετώπιση των ανθρώπων ως απλών ατόμων και όχι ως προσώπων, στην διάσπαση της οικογενειακής ζωής, στην αύξηση της κοινωνικοποίησης της ιδιοκτησίας, καθώς και στην υποταγή των εθνών σε εκείνους που ελέγχουν το χρήμα.

Τα τελευταία είκοσι χρόνια, σκεπτόμενοι άνθρωποι σε κάθε χώρα έχουν αρχίσει να βλέπουν την ανάγκη για εθνική αντίδραση ενάντια στις συνέπειες του νατουραλισμού, για τη διαφύλαξη της εθνικής τους ζωής και την διατήρηση της ανεξαρτησίας τους. Μια πλήρης αντίδραση εκ μέρους μιας χώρας θα σήμαινε την επιστροφή στην πλήρη αναγνώριση όλων αυτών που έχουμε δει να υπονοούνται στην βασιλεία του Χριστού στην ολότητά της. Αυτό θα σήμαινε όχι μόνο την απόρριψη της κυριαρχίας των νατουραλιστικών ή αντι-υπερφυσικών δυνάμεων του εβραϊκού έθνους και του Ελευθεροτεκτονισμού, αλλά και την αναγνώριση του θεϊκού σχεδίου για την τάξη, με την αποδοχή της αποστολής της Εκκλησίας και της διδασκαλίας σχετικά με την σχέση Εκκλησίας και Κράτους, σχετικά με την αποστολή της Εκκλησίας ως θεϊκά διορισμένου φύλακα του ηθικού νόμου, όσον αφορά το μυστήριο του γάμου και της οικογενειακής ζωής, την εκπαίδευση των νέων, την ιδιωτική ιδιοκτησία και την λειτουργία του χρήματος.

Η αντίδραση της ΙΣΠΑΝΙΑΣ

Η αντίδραση της Ισπανίας κατά των αρχών της Γαλλικής Επανάστασης ήταν η πιο οδυνηρή και η πιο εμπεριστατωμένη, επειδή, μετά τη Ρωσία, ήταν στην Ισπανία που  τα «δικαιώματα του ανθρώπου» ήρθαν πιο κοντά στην πλήρη ανατροπή των δικαιωμάτων του Θεού. Η ιστορία της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, από τις αρχές του δέκατου ένατου αιώνα, μπορεί να συνοψιστεί σε αυτά τα λόγια του Père Deschamps: "Οι επαναστάσεις που διαδέχθηκαν η μία την άλλη στις χώρες αυτές [Ισπανία και την Πορτογαλία] έχουν προκληθεί ως επί το πλείστον, από την αντιπαλότητα μεταξύ διαφόρων τμημάτων του Τεκτονισμού. Αυτοί συνεργάζονται αρμονικά στον αγώνα ενάντια της Χριστιανικής κοινωνικής τάξης, αλλά σχίζονται σε κομμάτια όταν έχουν επιτύχει την δύναμη. Το ίδιο ισχύει και για το Μεξικό. . . ". [Για τα γεγονότα στο Μεξικό και την ένοπλη μαζική λαϊκή αντίσταση των ‘Cristeros’ (1926-1929) ενάντια στον αντι-καθολικισμό του άθεου και μασόνου εβραϊκής καταγωγής τυραννικού κυβερνήτη Plutarco Elías Calles, διάβασε: "Viva Cristo Rey!" - Το ένοπλο κίνημα των Cristeros]

Η Ισπανική Επανάσταση του 1931 ήταν μια μασονική επανάσταση. Ένα Μασονικό δελτίο που δημοσιεύθηκε από τον M. de Léon Poncins διακηρύσσει στον κόσμο: «Η νέα Δημοκρατία», διαβάζουμε εκεί, «είναι η τέλεια ενσάρκωση των δογμάτων και των αρχών μας. Θα ήταν αδύνατο να επιφέρουμε μια πολιτική επανάσταση περισσότερο μασονική από την Ισπανική Επανάσταση». Η μασονική επανάσταση επρόκειτο να είναι μόνο ο προπομπός της κομμουνιστικής επανάστασης, αλλά ο στρατηγός Φράνκο εγέρθηκε να πολεμήσει για τα δικαιώματα του Θεού και έσωσε την Ισπανία για τον Χριστό τον βασιλιά.

Η αντίδραση της ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑΣ

Η αντίδραση της Πορτογαλίας κατά της ιουδαιο-μασονικής αταξίας ήταν στο σύνολό της ειρηνική, αλλά είναι καλό να γίνει γνωστό ότι εάν ο στρατηγός Carmona και ο Δρ Salazar ήταν σε θέση να συνεχίσουν το έργο τους για την ομαλή αναδιοργάνωση, ο Τεκτονισμός δεν έμεινε αδρανής. Το 1931 και μετά το 1935 η Μεγάλη Ανατολή προσπάθησε να απαλλαχτεί από αυτούς, αλλά απέτυχε. Όλοι γνωρίζουν ότι η επανάσταση του 1910, η οποία έβαλε τέλος στη μοναρχία ήταν το έργο του Ελευθεροτεκτονισμού.

Όσον αφορά τα σημεία του θεϊκού σχεδίου για την τάξη στη σχέση του κράτους με την Εκκλησία, την οικογένεια και την εκπαίδευση των χριστιανών, το πορτογαλικό σύνταγμα ευνοεί την επιστροφή στην τάξη, θεωρώντας ότι είναι φρόνιμο να ληφθούν υπόψη τα αποτελέσματα της φθοράς και περιμένοντας την ανάπτυξη της σωστής νοοτροπίας προς το θεϊκό σχέδιο μέσω της εκπαίδευσης. Έτσι, «το κράτος πρέπει να διατηρήσει το καθεστώς του διαχωρισμού σε σχέση με την Καθολική Εκκλησία, καθώς και κάθε άλλη θρησκεία ή λατρεία που ασκείται εντός της πορτογαλικής επικράτειας," αλλά θα κρατήσει τις διπλωματικές σχέσεις με την Αγία Έδρα με αμοιβαιότητα εκπροσώπησης. Ο πολιτικός γάμος και το διαζύγιο των πολιτών επιτρέπεται, αλλά το κράτος δεν θα επιτρέψει τους καθολικούς που έχουν παντρευτεί στην Εκκλησία να εφαρμόσουν την πολιτική για το διαζύγιο. Το κράτος, ως εκ τούτου, δεν θα βοηθήσει την εξέγερση των καθολικών εναντίον του Χριστού.

Το πορτογαλικό συντεχνιακό κράτος αναγνωρίζει πλήρως το γεγονός ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο ένα άτομο εξαρτώμενο από το κράτος, αλλά και ένα πρόσωπο για του οποίου την ευημερία και την ανάπτυξη, υφίσταται το κράτος.

Η αντίδραση της ΙΡΛΑΝΔΙΑΣ

Ο αγώνας ενάντια στην Αγγλία σε εθνικό επίπεδο απορρόφησε την προσοχή των Ιρλανδών, ώστε σχετικά λίγοι από αυτούς μπορούν να δουν την πραγματική σύγκρουση που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη μεταξύ του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και του Σατανά. Ξέρουμε ότι όταν η Αγγλία αγκάλιασε τις αιρετικές διδασκαλίες των λεγόμενων Μεταρρυθμιστών το δέκατο έκτο αιώνα, η Ιρλανδία παρέμεινε σταθερή στην τάξη, αλλά δεν ξέρουμε ποια ακριβώς ήταν η επίδραση της Γαλλικής Επανάστασης στην Ιρλανδία, όσον αφορά τον ζωτικής σημασίας αγώνα μεταξύ του Χριστού και του Σατανά ο οποίος διεξάγεται σε όλον τον κόσμο. Είδαμε ότι η πρόοδος της Γαλλικής Επανάστασης είχε ως αποτέλεσμα τη διαδοχική παραίτηση όλων των κρατών από την αναγνώριση του Μυστικού Σώματος του Χριστού και της υπερφυσικής τάξης, υπό την επίδραση της νατουραλιστικής υπερεθνικότητας του Ελευθεροτεκτονισμού και του εβραϊκού έθνους. Κατά συνέπεια όλες οι θρησκείες τοποθετούνται στην ίδια βάση, δηλαδή, η Καθολική Εκκλησία τοποθετείται "στο ίδιο επίπεδο με τις αιρετικές σέκτες και μάλιστα με την Ιουδαϊκή δολιότητα," για να χρησιμοποιήσω την έκφραση του Πάπα Πίου VII. Το κράτος έτσι δηλώνει ότι το ίδιο είναι αδιάφορο στον αγώνα μεταξύ του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και του νέου «Μεσσία» και γνωρίζουμε ότι «όποιος δεν είναι μαζί μου είναι εναντίον μου» (Κατά Ματθ. ΧΙΙ, 30).

Η ευρέως διαδεδομένη άγνοια στην Ιρλανδία της έννοιας του νατουραλισμού και της σημασίας των αρχών του 1789 αποδεικνύεται από τις επανειλημμένες παραινέσεις προς τους Ιρλανδούς να δεχτούν χωρίς διακρίσεις, όλες τις αρχές του Wolfe Tone και του James Connolly.

Η αντίδραση της ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

Για να κατανοήσουμε τα διάφορα ρεύματα στη γερμανική αντίδραση ενάντια στις ιουδαιο-μασονικές επιρροές, πρέπει να έχουμε καλά στο μυαλό μας ότι το εβραϊκό έθνος και ο Τεκτονισμός εργάζονται στο στρατόπεδο του Σατανά για την βασιλεία του νατουραλισμού, δηλαδή, για την διακοπή του θεϊκού σχεδίου για τάξη και την εξάλειψη της υπερφυσικής ζωής και της αγάπης από τον κόσμο. Θα το αρνηθούν έντονα αυτό ή θα το χλευάσουν, αλλά η αντικειμενική τάξη του κόσμου είναι γεγονός. Επιπλέον, οι ηγέτες του εβραϊκού έθνους στοχεύουν στα εγκαίνια της βασιλείας των φυσικών (ανθρώπινων) Μεσσίων και την απόρριψη του Θείου Κυρίου μας, εν όψει της δικής τους κυριαρχίας, και χρησιμοποιούν την αναμφισβήτητη επιρροή τους στον Ελευθεροτεκτονισμό για το σκοπό αυτό. Συνεπώς, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να δούμε αυτές τις νατουραλιστικές δυνάμεις να ευνοούν προτεσταντικές δυνάμεις όπως η Αγγλία και η Πρωσία, στο μέτρο που μπορεί να είναι χρήσιμες για την διάδοση του νατουραλισμού, και την ίδια στιγμή να προσπαθούν να τις χρησιμοποιήσουν για τον απώτερο ιουδαιο-μασονικό σκοπό. Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι επίσης για τις αντιδράσεις, όταν αυτές οι προτεσταντικές χώρες αντιληφθούν ότι αυτό που θεωρούν εθνικό τους συμφέρον έχει θυσιαστεί σε διάφορες περιπτώσεις σε εβραϊκά συμφέροντα και ότι η εθνική τους ζωή είναι σε κίνδυνο να φθαρεί και να διαφθαρεί.

Δεν πρέπει να εκπλαγούμε όταν βρούμε από τη μία πλευρά, σε βιβλία όπως το ‘Les Sociétés Secrètes et la Société’ του Père Deschamps SJ και το ‘Les Pourquoi de la Guerre Mondiale’ του Mgr. Delassus, εκ διαμέτρου αντίθετους ισχυρισμούς για τους τρόπους με τους οποίους ο Εβραϊσμός και ο Τεκτονισμός ευνόησαν την ηγεμονία της Πρωσίας πάνω από τις γερμανόφωνες χώρες, καθώς και την αντικατάσταση του Βερολίνου αντί της Βιέννης ως το πολιτιστικού κέντρου των γερμανόφωνων λαών. Από την άλλη πλευρά, θα βρείτε σε βιβλία όπως το ‘Weltfreimaurerei Weltrevolutioin, Weltrepublik’ του Δρ Friedrich Wichtl (1872 - 1922), να επικρίνεται ο Εβραϊσμός και ο Τεκτονισμός ότι συνεχώς εργάζονται ενάντια στα συμφέροντα της Γερμανίας. Για παράδειγμα, ο Wichtl δείχνει ότι ο Τεκτονισμός σε όλο τον κόσμο στράφηκε κατά της Γερμανίας κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1914-1918). Ειδικότερα, αποδεικνύει ότι ήταν μέσω της μασονικής πίεσης που η Ιταλία μπήκε στον πόλεμο κατά της Αυστρίας και της Γερμανίας. Δείχνει, επίσης, ότι η Κομμουνιστική Δημοκρατία στο Μόναχο και όλο το κομμουνιστικό κίνημα στη Γερμανία και τη Ρωσία, μετά τον Μεγάλο Πόλεμο ήταν έργο του ιουδαιο-μασονισμού και των αδελφών Toller, των Levien, Axelrod, Wadler, Ewinger, Λένιν και Τρότσκι, κ.λπ., κ.λπ. Στη σελίδα 286, δίνει ως συμπέρασμα του ότι «ούτε εμείς, οι Γερμανοί, ούτε οι ορατές κυβερνήσεις των  εχθρών μας είναι υπεύθυνες για τη φοβερή σφαγή του μεγάλου πολέμου, αλλά αυτή η σκοτεινή, μυστική δύναμη που έχουμε ονομάσει Παγκόσμια Μασονία, πίσω την οποία είναι κρυμμένο ο αόρατος ηγεμόνας των πεπρωμένων όλων των κρατών και των λαών, ο παγκόσμιος εβραϊσμός».

Η γερμανική αντίδραση ενάντια στην διαφθείρουσα νατουραλιστική επιρροή του Εβραϊσμού και του Τεκτονισμού, ήταν αντί να εγκαινιάσει την επιστροφή ολόκληρου του γερμανικού έθνους στο θείο σχέδιο για τάξη, από την οποία η βόρεια Γερμανία ξεστράτισε στο δέκατο έκτο αιώνα, (έγιναν Προτεστάντες) έχει εντείνει τη αταξία. Η αντίδραση είναι μια καθαρά νατουραλιστική αντίδραση, όπου η γερμανική φυλή έχει τεθεί στη θέση του Μυστικού Σώματος του Χριστού, το γερμανικό αίμα αντικαθιστά την αγιαστική χάρη και οι ενστικτώδεις προσδοκίες της γερμανικής φυλετικά συνδεδεμένης εθνικής ψυχή, όπως αυτή έχει ερμηνευθεί από τον αρχηγό της φυλής, έχουν αντικαταστήστε τον ηθικό νόμο. Στη θέση του υπερφυσικού, υπερεθνικού Μυστικού Σώματος του Χριστού, οι Εβραίοι έβαλαν επίσης την φυλή τους και το έθνος τους, δηλώνοντας έτσι ότι η τάξη που έρχεται στον κόσμο μέσα από όλα τα έθνη διαμορφώθηκε από το Εβραϊκό έθνος. Αντί να πάρει το προφανές μάθημα από την εβραϊκή απόρριψη του Χριστού και να προσπαθήσει να φέρει τη Γερμανία στο να δεχτεί το θεϊκό σχέδιό, το Εθνικό-Σοσιαλιστικό κίνημα έχει καταγγείλει το σύνολο της χριστιανικής αποκαλύψεως ως μια βαριά παραμόρφωση της γερμανικής εθνικής ψυχής και έχει θέσει την γερμανική φυλή (την οποία έχει θεοποιήσει) και τις εθνικές φιλοδοξίες της στη θέση και του Μυστικού Σώματος του Χριστού και, κατά μείζονα λόγο της εβραϊκής φυλής και έθνους.

Μπορεί κανείς εύκολα να συμπεράνει ότι η Εθνικο-Σοσιαλιστική αντίδραση ενάντια στην διαβρωτική επίδραση του εβραϊκού νατουραλισμού στην γερμανική εθνική ζωή οδηγεί, όχι μόνο σε μέτρα καταστολής κατά των Εβραίων, αλλά σε δεινές διώξεις της Καθολικής εκκλησίας.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή