Old Boy Υπερβολή

Old Boy

Υπερβολή

Οι "ικέτες" της Αθήνας και του Παρισιού . AΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΖΕΚΥΛ και ΧΑΪΝΤ

Κυριακή, 30 Ιανουαρίου 2011

Οι "ικέτες" της Αθήνας και του Παρισιού

Το γαλλικό προηγούμενο με την απεργία πείνας 300 μεταναστών σε χώρο ασύλου
Του Δημήτρη Ψαρρά   Στις 28 Ιουνίου 1996 τριακόσιοι μετανάστες χωρίς χαρτιά από την Αφρική (κυρίως από το Mάλι και τη Σενεγάλη) εισέβαλαν στην εκκλησία του Παρισιού Σεν Μπερνάρ και ξεκίνησαν απεργία πείνας με αίτημα τη νομιμοποίηση της παρουσίας τους στη Γαλλία. Είχε προηγηθεί η προσπάθειά τους να εγκατασταθούν στο άσυλο μιας άλλης εκκλησίας, της Σεν Αμπρουάζ, τρεις μήνες νωρίτερα. Από κει εκδιώχτηκαν με επέμβαση της αστυνομίας, στην οποία παρέδωσε τα κλειδιά της εκκλησίας ο ιερέας της με την εντολή του καρδινάλιου Λούστιγκερ. Στη συνέχεια, οι 300 μετανάστες κατέφυγαν σε άλλα σημεία του Παρισιού (ένα γυμνάσιο και δυο εγκαταλειμμένες αποθήκες), αλλά και από κει τους έδιωξε η αστυνομία. Η υπόθεση πήρε μεγάλες διαστάσεις στα γαλλικά μέσα ενημέρωσης και εκδηλώθηκε μαζικό κύμα συμπαράστασης. Ετσι η εγκατάστασή τους στην εκκλησία Σεν Μπερνάρ αντιμετώπισε την ανοχή των αρχών. Επί δύο μήνες συνεχιζόταν η απεργία πείνας, ενώ η γαλλική κυβέρνηση υποσχόταν ότι αν οι απεργοί υποχωρήσουν τότε θα εξεταστούν θετικά τα αιτήματά τους. Κάτω, όμως, από την πίεση του Λεπέν και του ακροδεξιού Τύπου, ο τότε πρόεδρος Σιράκ και ο πρωθυπουργός Ζιπέ αποφάσισαν τελικά τη βίαιη επέμβαση της αστυνομίας στην εκκλησία. Σχεδόν 1.500 άνδρες των γαλλικών ΜΑΤ (CRS) συμμετείχαν σε μια τεράστια επιχείρηση την αυγή της 23ης Αυγούστου 1996. Πρώτα διέλυσαν τους διαδηλωτές που ήταν συγκεντρωμένοι γύρω από την εκκλησία και στη συνέχεια έσπασαν την πόρτα του Σεν Μπερνάρ με τσεκούρι και συνέλαβαν τους "ικέτες"-μετανάστες. Οι περισσότεροι απεργοί πείνας εκδιώχτηκαν από τη Γαλλία με τη βία, παρά τις υποσχέσεις που είχαν λάβει. Η γαλλική κοινωνία την κρίσιμη ώρα βρέθηκε διχασμένη και η κυβέρνησή της επέλεξε να ακολουθήσει τη γραμμή που υποδείκνυε ο Λεπέν. Αλλά ο αγώνας των μεταναστών του Σεν Μπερνάρ -που μέχρι σήμερα αποτελούν σύμβολο για το αντιρατσιστικό κίνημα σε όλη την Ευρώπη- δεν πήγε χαμένος. Το κίνημα αλληλεγγύης που αναπτύχθηκε γύρω από την εκκλησία λειτούργησε ως ασπίδα για να αποκρουστούν -προσωρινά βέβαια- οι σκληρότερες νομοθετικές προβλέψεις του περιβόητου νόμου Πασκουά για το άσυλο και τη μετανάστευση. Δεν είναι δύσκολο να μεταφέρει κανείς στην ελληνική πραγματικότητα τα διδάγματα αυτής της ιστορίας: - Δεν έχουν ανάγκη από "υποκινητές" οι μετανάστες για να οδηγηθούν σ΄ αυτές τις οριακές μορφές αγώνα. Απλά το μόνο τους όπλο είναι η ίδια η ζωή τους. - Η εκδίωξη των απεργών πείνας από ένα σημείο της πόλης σε ένα άλλο δεν μειώνει την αγωνιστική τους διάθεση. - Κανείς στη Γαλλία δεν υπέδειξε ως "λύση" την κατάργηση του ασύλου στις εκκλησίες. Ούτε καν ο Λεπέν. - Μέχρι και σήμερα, η βάρβαρη εισβολή των CRS στην εκκλησία αποτελεί στίγμα για τη γαλλική πολιτική τάξη.

GREEK RIDER: Μετανάστες στην Ελλάδα: Της Γης οι Κολασμένοι

GREEK RIDER: Μετανάστες στην Ελλάδα: Της Γης οι Κολασμένοι

Anni di piombo

Κατάληψη της Νομικής και απεργία πείνας από μετανάστες( ΗΡΟΔΟΤΟΣ)

Κατάληψη της Νομικής και απεργία πείνας από μετανάστες

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: ο ρατσισμός συμφωνα με τον Φουκο

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: ο ρατσισμός συμφωνα με τον Φουκο

The Life of Poe..

The Life of Poe..

ερωτας θνητος -απωθημένος θάνατος

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: ερωτας θνητος -απωθημένος θάνατος

Αποσπασμα απο το '' Ερωτας Θνητος Απωθημένος θάνατος ''
του Πέτρου Θεοδωριδη : Δημοσιευτηκε στο περιοδικο ΕΝΕΚΕΝ ,ΤΕΥΧΟς 7. απριλιος 2007

Για το (φρουδικό) ασυνείδητο- ο θάνατος είναι παντελώς ασύλληπτος και ως εκ τούτου ανύπαρκτος .Καθώς το ασυνείδητο δεν γνωρίζει το όχι, δεν έχει τρόπο να αρνηθεί την αδιάφορη ροή της ζωής του . 

Κανένας άνθρωπος δεν συνυπάρχει με την ιδέα του θανάτου αλλά ,αντίθετα είναι σίγουρος ότι έχει συνάψει μια συμφωνία αθανασίας»
Καθώς ξετυλίγεται ο χρόνος, το αναπόφευκτο των αλλαγών ,η πίεση των πάμπολλων ερεθισμάτων μας οδηγούν σε μια τάση σταματήματος του. Επιθυμούμε να σταματήσουμε τον χρόνο να τον ακινητοποιήσουμε, να τον εντάξουμε σε προκαθορισμένα σχήματα. 

Αναπολούμε, νοσταλγούμε και εκλαμβάνουμε το παρελθόν και το μέλλον ως πάγιες οντότητες, ακλόνητες, αδιαπέραστες από τον ρυθμό των μεταβολών.


Αυτή η τάση οντοποίησης του χρόνου, ως νοσταλγία του παρελθόντος ή ως θεοποίηση του μέλλοντος, ξεκινά από το φόβο της εξαφάνισης, του θανάτου.
Όμως όπως μας προειδοποιεί ο Richard Rorty η έκφραση «φόβος της εξαφάνισης» δεν μας βοηθάει. 


Δεν υπάρχει φόβος της ανυπαρξίας σαν τέτοιος ,παρά μόνο φόβος μιας συγκεκριμένης απώλειας. «Θάνατος » και «ανυπαρξία» είναι όροι εξίσου ηχηροί και εξίσου κενοί. Το να λέμε πως μας φοβίζουν είναι το ίδιο αδέξιο όσο και η προσπάθεια του Επίκουρου να πει γιατί δεν θα έπρεπε να μας φοβίζουν
Το ένστικτο του θανάτου γράφει ο H Marcuse λειτουργεί κάτω από την αρχή της Νιρβάνα :Τείνει προς την κατάσταση της «διαρκούς ικανοποίησης » όπου καμία ένταση δεν γίνεται αισθητή – μια κατάσταση χωρίς έλλειψη. Ο Marcuse υποστηρίζει ότι η ερωτική ευτυχία συνδέεται με την ανακατάκτησης του χρόνου, του Temps retrouve, του χρόνου της ικανοποίησης και της πλήρωσης.
Ο έρωτας συγκινείται από την ενθύμηση χρησιμοποιεί τη μνήμη στην προσπάθεια του να νικήσει τον χρόνο μέσα σε ένα κόσμο κυριαρχούμενο από τον χρόνο, αλλά εφόσον ο χρόνος διατηρεί την ισχύ του επάνω στον έρωτα η ευτυχία είναι ουσιαστικά ένα πράγμα του παρελθόντος

«Η τρομερή καταδίκη που λέει ότι μόνο οι χαμένοι παράδεισοι είναι οι πραγματικοί κρίνει και ταυτόχρονα διασώζει το Temps Perdue. Οι χαμένοι παράδεισοι είναι οι μόνοι αληθινοί όχι επειδή μέσα στην ανασκόπηση , η παρωχημένη χαρά φαίνεται πιο όμορφη από όσο ήταν πραγματικά αλλά επειδή μόνο η ενθύμηση παρέχει τη χαρά χωρίς το άγχος για το πέρασμα της και ετσι της δίνει μια αλλιώτικα αδύνατη διάρκεια . Ο χρόνος χάνει την ισχύ του όταν η ενθύμηση ανακτά το παρελθόν .''
------------------------------------------------------------------------------------------------

δείτε αυτην την εξαιρετική αναρτηση στου Περαστικού : Ο Συνήθης φασισμός

"Ο συνήθης φασισμός"

 

αναδημοσιευση  απο τον ΠΕΡΑΣΤΙΚΟ :

Ο φασισμός κερδίζει έδαφος όταν πείθει ότι ο μόνος τρόπος για να επιβιώσεις, να προστατεύσεις τον εαυτό σου και τους δικούς σου, είναι να γίνεις παλιάνθρωπος. Να γίνεις, δηλαδή, δήμιος ή τουλάχιστον αδιάφορος για τον «άλλο». Ο φασισμός λέει στον φοβισμένο άνθρωπο ότι, για να σωθεί, πρέπει «να σπάσει αβγά» και εννοεί κεφάλια. Ο φασισμός διαιρεί τον κόσμο σε «εμείς» και σε «άλλους». Δεν αφήνει κανένα περιθώριο για άλλες λύσεις ή για την οποιαδήποτε μικρή παραχώρηση. Η λογική του είναι «ή μαζί μας ή εναντίον μας». Αν πεις «μια στιγμή, εντάξει, αλλά μήπως να δούμε πώς θα βοηθήσουμε λίγο και αυτούς», ή αν σε δουν να δίνεις ένα κομμάτι ψωμί, μια κουβέρτα, θέτεις εαυτόν στους «εναντίον μας».

.

Η ευσπλαχνία είναι αδυναμία, βλαπτική για την κοινωνία και απόδειξη κατωτερότητας και ο σημαντικότερος λόγος για αυτό είναι ότι αν οι φασίστες παραδεχθούν ότι αυτό που κάνεις είναι σωστό, τότε αυτομάτως είναι σαν να παραδέχονται ότι αυτός που βοηθάς είναι και αυτός «εμείς», οπότε αυτοί, που του επιτίθενται, που τον αντιμετωπίζουν σαν πράγμα, είναι παλιάνθρωποι. Όλο το οικοδόμημα καταρρέει.
Ο οίκτος που δείχνεις είναι από μόνος του προσβολή για τους φασίστες. Αν μια μητέρα που είναι φασίστρια σε δει να βοηθάς τον ξενο/το πρεζόνι/το αδέσποτο σκυλί, θα θεωρήσει ότι με αυτή σου την πράξη επιτίθεσαι στα παιδιά της. Ο φασίστας δεν δέχεται ως λύση την ένταξη και ενσωμάτωση του άλλου, αλλά μόνο την εξόντωση ή εκδίωξή του και αυτό έχει να κάνει και με την αποστροφή του για την αλλαγή.

.

Ο φασισμός είναι εξαιρετικά λογικοφανής και απλοϊκός και για αυτό δεν δυσκολεύεται να πείσει αρκετούς σε περιόδους κρίσης και ριζικών ανακατατάξεων. Έχει μια ισχυρότατη εσωτερική λογική και συγκρότηση με βάση τον εγωισμό και την αποδοχή ότι το παρελθόν, αυτό που επικρατούσε ως τώρα, είναι η «φυσική τάξη». Η λογική του φασισμού είναι αυτή των κλειστών συστημάτων. Κατά τον φασισμό, μια κοινωνία σε κρίση είναι σαν μια βάρκα με ναυαγούς. Προκειμένου να μην εξαντληθούν τα τρόφιμα και το νερό, πρέπει να εντοπιστεί αυτός που μπορεί ευκολότερα να διαχωριστεί από τους άλλους με βάση κάποιο χαρακτηριστικό, αυτός που θα βαπτιστεί ξένος/ αντικοινωνικός/ μίασμα/ απειλή για τη βάρκα. Οι άλλοι ναυαγοί θα πρέπει τότε να συνασπιστούν εναντίον του και να τον πετάξουν στη θάλασσα.

.

Αν κάποιος φέρει αντιρρήσεις, ο φασίστας αρχικά θα του ζητήσει επίμονα να προτείνει άλλη λύση και, φυσικά, δεν θα δεχθεί ότι αντί να γίνεις δήμιος είναι προτιμότερο να βρεις ένα τρόπο να ψαρεύεις, να προσανατολιστείς προς την πλησιέστερη στεριά, ούτε και φυσικά να κάνεις κάποια οικονομία περιμένοντας ότι θα φανεί κάποιο πλοίο. Συμβιβασμοί για τα μιάσματα δεν γίνονται, η λύση πρέπει να είναι άμεση και εύκολη και η βάρκα δεν πρέπει να μετακινηθεί προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. (Εξάλλου, άλλα πλοία και στεριές δεν υπάρχουν.) Αν αρνηθείς το έγκλημα ή προτείνεις εναλλακτική λύση, ο φασίστας θα σε περιγελάσει και θα πει ότι βάζεις σε κίνδυνο την ομάδα. Αν επιμείνεις, θα σε θέσει και εσένα εκτός των ορίων του «εμείς» και θα πει να πετάξουν και εσένα στη θάλασσα. Ο φασίστας ζει σε ένα εξαιρετικά κλειστό, πεπερασμένο κόσμο που λειτουργεί αποκλειστικά με επιλογές του τύπου «ή το Α ή το Β». Όλα τα άλλα είναι αερολογίες, μπούρδες, φαντασιοπληξίες.

.

Ο φασισμός, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, βασίζεται στην αποστροφή των ανθρώπων για την αλλαγή. Όταν προκύπτει ένα πρόβλημα, μια κρίση, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αναζητούν το νέο σημείο ισορροπίας, δεν εξετάζουν τη νέα κατάσταση για να αναζητήσουν τη διέξοδο της εξέλιξης, τις νέες ευκαιρίες, την καλύτερη δυνατή εκδοχή του μέλλοντος, αλλά πασχίζουν απεγνωσμένα να κρατήσουν αυτό που ήταν πριν, ακριβώς όπως το ήξεραν, το παρελθόν. Αυτό είναι κάτι φυσιολογικό μέχρι ένα σημείο, αλλά όποιος διαθέτει κάποια σοφία καταλαβαίνει ότι από ένα σημείο και πέρα η προσαρμογή και η αλλαγή είναι προτιμότερα, ότι αν συνεχίσει να προσπαθεί μάταια να υπερασπιστεί το παλιό, το κόστος θα είναι δυσανάλογα μεγάλο. Το παλιό όχι μόνο δεν θα σωθεί, αλλά και το μέλλον που θα γεννηθεί δεν θα είναι το καλύτερο, θα είναι ένα μέλλον παραμορφωμένο, δηλητηριασμένο.

.

Αν ένας άνθρωπος δεν θέλει να γίνει φασίστας, πρέπει να δέχεται την αλλαγή ως αναπόφευκτο συστατικό της ύπαρξης, πρέπει να αναγνωρίζει ότι κάθε αγώνας για να κρατήσεις το παρελθόν, όσο αγαπημένο και αν ήταν αυτό, είναι μάταιος. Αν ένας άνθρωπος δεν θέλει να γίνει φασίστας, πρέπει να εγκαταλείψει τους διαχωρισμούς, πρέπει να βλέπει τον εαυτό του στο πρόσωπο του άλλου, πρέπει να σκέφτεται τη μοίρα του αν ερχόταν αντιμέτωπος με αυτά που αντιμετώπισε ο άλλος και να είναι σεμνός για το ότι είχε την καλή τύχη να γεννηθεί από αυτή και όχι από την άλλη πλευρά της όποιας νοητής ή υπαρκτής διαχωριστικής γραμμής. Αν ένας άνθρωπος δεν θέλει να γίνει φασίστας, πρέπει να έχει πίστη, όχι σε θρησκείες και σε ιερά και όσια, αλλά πίστη στο αύριο, πίστη και επίγνωση ότι και αύριο θα ανατείλει ο ήλιος, πίστη ότι ο κόσμος είναι ανοικτός και θαυμαστός.

.

Σε τελική ανάλυση, φασισμός είναι να ανάγεις σε ιδεολογία και υπέρτατη αξία το γεμάτο ψυγείο σου ή/και το να αρπάζεις τη μερίδα του διπλανού σου και μετά να επαίρεσαι για το πόσο αξιότερος και ανώτερος είσαι, δείχνοντάς τον με περιφρόνηση να λιμοκτονεί.

Τέλος για ενα απο τα καλυτερα Ιστολογια στην ελληνική Μπλογκοσφαιρα

Radical Desire

με εξαιρετικές αναρτήσεις .

A.Badiou και μεταρρυθμιστική αριστερά:Μέρος πρώτο

LEFT LIBERAL SYNTHESIS

A.Badiou και μεταρρυθμιστική αριστερά:Μέρος πρώτο

Ο Οικτος η Συμπονια και η Αηδια ,

Ο Οίκτος η Συμπόνια  και η Αηδία 

------------------
Την συμπόνια την κρατάμε για όσους είναι ανθρώπινοι έχουν καλοσύνη και συναίσθημα . Αν έχουν αναγκη αν χρειάζονται την βοήθεια μας νιώθουμε γι αυτούς συμπόνια 
------------------
για όσους ξεπεφτουν τόσο που να μην ειναι πιά ανθρώπινοι , που έχουν αδειάσει απο καλοσύνη και συναίσθημα και παρόλα αυτά είναι αξιοθρηνητοι δεν νιώθουμε συμπόνια 
αλλά ΟΊΚΤΟ 
----------------
 Κι η υπάρχει και μια Τρίτη κατάσταση-κατηγορια  ανθρώπων.. Αυτοί είναι  εντελώς μα εντελώς  αξιοθρήνητοι  αλλά παρόλα αυτά δεν αισθανόμαστε γι αυτούς  Ούτε το ένα ουτε το άλλο..Ούτε Οίκτο ούτε συμπόνια . Δεν μπορούμε καν να αισθανθούμε  κάτι πέρα από την  ......................

Απεργία πείνας αρχίζουν την Τρίτη, 25 του μήνα, τριακόσιοι μετανάστες που βρίσκονται στη χώρα μας μόνιμα ή παράνομα.

 

(

«Προτιμούμε να πεθάνουμε, παρά τα παιδιά μας να ζήσουν αυτά που περάσαμε εμείς» αναφέρουν

Απεργία πείνας αρχίζουν την ερχόμενη Τρίτη, 25 του μήνα, τριακόσιοι μετανάστες που βρίσκονται στη χώρα μας μόνιμα ή παράνομα.

Με ανακοίνωσή της μάλιστα η Συνέλευση Αλληλεγγύης στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας αναφέρει μεταξύ άλλων: «Ζούμε από τον ιδρώτα μας και με το όνειρο κάποια στιγμή να αποκτήσουμε ίσα δικαιώματα με τους Έλληνες συναδέλφους. Τον τελευταίο καιρό, τα πράγματα έχουν γίνει πολύ δύσκολα για εμάς. Όσο κόβονται οι μισθοί και οι συντάξεις, όσο ακριβαίνουν τα πάντα, τόσο ο μετανάστης παρουσιάζεται ως φταίχτης, ως ο υπαίτιος για την εξαθλίωση και την άγρια εκμετάλλευση των Ελλήνων εργαζομένων και μικροεπιχειρηματιών».

Και τονίζει: «Είμαστε μετανάστες και μετανάστριες από όλη την Ελλάδα. Ήρθαμε εδώ διωγμένοι από τη φτώχεια, την ανεργία, τους πολέμους, τις δικτατορίες. Οι πολυεθνικές της Δύσης και οι πολιτικοί υπηρέτες τους στις πατρίδες μας, δεν μας άφησαν άλλη επιλογή από το να ρισκάρουμε τις ζωές μας 10 φορές, για να έρθουμε μέχρι την πόρτα της Ευρώπης.

Η Δύση που καταληστεύει τον τόπο μας, με το απείρως καλύτερο βιοτικό επίπεδο από εκεί, είναι για μας η μοναδική ελπίδα να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Ήρθαμε (με κανονική ή όχι είσοδο) στην Ελλάδα και δουλεύουμε για να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Βρισκόμαστε στην αναξιοπρέπεια και στο σκοτάδι της παρανομίας, για να ωφελούνται οι εργοδότες και οι υπηρεσίες του κράτους από την άγρια εκμετάλλευση της εργασίας μας.

Η προπαγάνδα φασιστικών και ρατσιστικών κομμάτων και οργανώσεων έχει πλέον γίνει η επίσημη γλώσσα του κράτους για το μεταναστευτικό. Η φρασεολογία τους αναπαράγεται πλέον αυτούσια από τα Μ.Μ.Ε., όταν μιλάνε για εμάς.

Οι “προτάσεις” τους πλέον εξαγγέλλονται ως κυβερνητικές πολιτικές. Τείχος στον Έβρο, πλωτά στρατόπεδα και ευρωστρατός στο Αιγαίο, πογκρόμ και τάγματα εφόδου στις πόλεις, μαζικές απελάσεις. Πάνε να πείσουν τους Έλληνες εργαζόμενους πως συνιστούμε ξαφνικά απειλή για αυτούς, πως εμείς φταίμε για την πρωτοφανή επίθεση που δέχονται από τις ίδιες τους τις κυβερνήσεις.

Η απάντηση στο ψέμα και στη βαρβαρότητα πρέπει να δοθεί τώρα και θα τη δώσουμε εμείς οι μετανάστες και μετανάστριες. Μπαίνουμε μπροστά με τη ζωή μας για να σταματήσουμε τώρα την αδικία σε βάρος μας.
Ζητάμε τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, ζητάμε ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους Έλληνες εργαζομένους και εργαζόμενες. Ζητάμε από τους Έλληνες συναδέλφους μας εργαζομένους, από κάθε άνθρωπο που τώρα υποφέρει κι αυτός από την εκμετάλλευση του ιδρώτα του, να σταθεί δίπλα μας.

Να στηρίξει τον αγώνα μας, για να μην αφήσει να επικρατήσει και στο δικό του τόπο το ψέμα και η αδικία, ο φασισμός και η απολυταρχία των πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Αυτό δηλαδή που έχει επικρατήσει και στις δικές μας πατρίδες και μας ανάγκασε να ξενιτευτούμε, για να μπορέσουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, εμείς και τα παιδιά μας.

Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη. Βάζουμε την ζωή μας σε κίνδυνο, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είναι ζωή αυτή για έναν αξιοπρεπή άνθρωπο. Προτιμούμε να πεθάνουμε εδώ, παρά τα παιδιά μας να ζήσουν αυτά που περάσαμε εμείς».

πηγη:

http://jobulani.inews.gr/97/apergia-peinas-archizoun-tin-triti-300-metanastes.htm

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Για την υποκρισία, και τον κυνισμό

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Για την υποκρισία, και τον κυνισμό

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Δυσφορία στη Δημοκρατία..

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Δυσφορία στη Δημοκρατία..

ΑΓΩΝΙΕΣ

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Κρίση και Αριστερά...αναδημοσιευση

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Κρίση και Αριστερά...αναδημοσιευση

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Το Ηθικόν Δίδαγμα

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Το Ηθικόν Δίδαγμα

Dizzy Gillespie Quintet - Tin Tin Deo

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Mary and the Boy- Staring

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Mary and the Boy- Staring

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Bye Bye Life - "All That Jazz" 1979

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Bye Bye Life - "All That Jazz" 1979

ειμαστε μια αβαθής κοινωνία Μια κοινωνία που πνίγεται μες την ρηχοτητα της

 ειμαστε μια αβαθής κοινωνία. 

Μια κοινωνία που πνίγεται μες την ρηχοτητα της .Από την παραδοσιακή κοινωνία περάσαμε σε μια  ταχύτατη υπερνεωτερικοτητα στις προηγούμενες  δυο -τρεις δεκαετίες .. Και αυτό μας ξεγύμνωσε απο την σταθερότητα και  την συνάφεια των ρόλων  που προϋπέθετε η Οικογένεια  και η συγγένεια  της παραδοσιακοτητας .. Λυσσασμένα θαρρείς για ..εκσυγχρονισμό ριχτηκαμε , με τα μούτρα και απληστία  κατα ιτς δυο προηγούμενες  δεκαετίες  στην κατανάλωση , στο χρηματιστήριο, στην εκμετάλλευση του φθηνού μεταναστευτικού δυναμικού, ...

Και , ταυτόχρονα δεν αναστοχαστηκαμε ,δεν μελετήσαμε  δεν αντιληφθήκαμε καν τις αλλαγές που συνέβαιναν γύρω μας  αλλά και μέσα μας .. Σε δυο δεκαετίες προχωρήσαμε - χωρίς καν να το αντιληφθούμε - στην πιο Ωμή  στην πιο ακατέργαστη εξατομίκευση - που είναι κατι άλλο απο την  ατομικότητα .Εύπλαστοι πρωτεϊκοί, αμοιβάδες θαρρείς, χυθήκαμε  σε ξέφρενες αλλαγές , χωρίς καμία  εμπειρία στην επεξεργασία του εαυτού , χωρις πρόγραμμα , χωρις την παράδοση της Μοναχικοτητας που χαρακτήριζε την Δύση (και που η Μοναχικοτητα πέραν της Μοναξιάς  περιέχει κάτι καλό : Την αναζήτηση ευθύνης  , την  αυτο-νομια..)

 και Συν τοις αλλοις  Επιμείναμε οτι όχι δεν αλλάξαμε - ότι όχι - παραμένουμε  ακίνητοι στον χρόνο Αριστεροί Δεξιοί , καθηλωμένοι στις Πληγές  του Εμφυλίου και σε Ταυτότητες καβούκι , ταυτότητες Άδειο κέλυφος  με την ιδια  Μνησικακία της Πικρίας με την ίδια Χολή του φαντασιακά αδικημένου με την   πεπεισμένη για το Δίκιο της Οργή του Μικροαστού που επιμένει ότι αυτός Δικαιούται και οι αλλοι οχι ..

Και ηρθε η Κρίση .. Και ολα τα αρνητικά συναισθήματα  , η οργή ο Φθονος το Μισος ,  και μαζι ο απωθημένος ανεπεξεργαστος Πονος , το δακρυ εκεινο που ποτέ δεν βγαινει και κοκκινιζει τα ματια- ξεγυμνωνονται μπρος τα μάτια μας  σαν τα δοντια των  αγριων Σκυλων πριν τον Σκυλοκαυγά. 

Για τα “αρχαία ελληνικά” του Πόντου

Για τα “αρχαία ελληνικά” του Πόντου

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: The People's Front. Mοντυ Παιθονς

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: The People's Front. Mοντυ Παιθονς

Οχτωβριανή Επανάσταση και λογοτεχνία

Οχτωβριανή Επανάσταση και λογοτεχνία

celin: ΗΘΙΚΟΛΟΓΙΑ,ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ Η ΠΥΡΙΚΗ ΗΘΙΚΗ ΡΟΜΦΑΙΑ:Ο ΚΑΝΤ ΚΑΙ Ο ΣΑΝΤ

celin: ΗΘΙΚΟΛΟΓΙΑ,ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ Η ΠΥΡΙΚΗ ΗΘΙΚΗ ΡΟΜΦΑΙΑ:Ο ΚΑΝΤ ΚΑΙ Ο ΣΑΝΤ

Brazil:Μια προφητική Ταινια για τον Ολοκληρωτικό Νεοφιλελευθερισμό που ζουμε σημερα (και για την Μοναξια , την αλλοτριωση , την ομορφια

Brazil:Μια προφητική Ταινια για τον Ολοκληρωτικό Νεοφιλελευθερισμό που ζουμε σημερα (και για την Μοναξια , την αλλοτριωση , την ομορφια

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Ο ερωτισμός Ζωρζ Μπατάιγ (Σκέπτομαι όπως ένα κορίτσι βγάζει το φουστάνι του Georges Bataille )

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Ο ερωτισμός Ζωρζ Μπατάιγ (Σκέπτομαι όπως ένα κορίτσι βγάζει το φουστάνι του Georges Bataille )

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: η αλήθεια είναι «μυστηριώδης, φευγαλέα, πάντα προς κατάκτηση» Ο Καμί ενάντια στο ψέμα

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: η αλήθεια είναι «μυστηριώδης, φευγαλέα, πάντα προς κατάκτηση» Ο Καμί ενάντια στο ψέμα

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: για την δεκαετια που διανύουμε(διανύσαμε),τα Παθη , την παγκοσμιοποίηση,τις ταυτοτητες

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: για την δεκαετια που διανύουμε(διανύσαμε),τα Παθη , την παγκοσμιοποίηση,τις ταυτοτητες

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Ας υποθεσουμε οτι συνειδητοπουμε πληρως ολο το Βαρος του εαυτού μας

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Ας υποθεσουμε οτι συνειδητοπουμε πληρως ολο το Βαρος του εαυτού μας

..Δεν υπάρχει καμμια μαγική συνταγή για την ανθρωπινη ελευθερια.

 σχόλιο μου απο τη συζητηση :

-Είναι ο σταλινισμός Αριστερά;

..Δεν υπάρχει καμμια μαγική συνταγή για την ανθρωπινη ελευθερια..

Αν καποιοι νομιζουν οτι ανακαλυπτουν ως αιτία τον σταλινισμό για να απεκδυθουν τις δικες τους ευθυνες τοτε επαναλαμβανουν αντισταλινικά τον .σταλινισμό..

Ουτε οι αμεσοδημοκρατικές διαδικασιες εγγυωνται την ανθρωπινη ή πολιτική χειραφετηση..

δεν υπάρχεια πανακεια

ουτε φυσι΄κά ο δημοκρατικος συγκεντρωτισμος

ουτε καποια στανταρτ ιδεολογια

Ουτε το να εξισωνειςτο Κκε με τον φασισμό σε απαλλάσει…

Απλώς επαναλαμβανεις ετσι μια παναρχαιη ανθρωπινη και πολιτική λειτουργια αποδιοπομπαιου τραγου ”Οι αλλοι φταινε ”

Οπου οι αλλοι ειναι Το παρελθον, οι σταλινικοι, οι κακοι , οι Τροτσκιστες ,οι ρεβιζιονιστες ,οι αναρχικοι κ.ο.κ

Τι προσεφερει αυτή η λειτουργια του αποδιοπομπαιου τραγου;

Μα φυσικά μας απαλλάσει απο τ  οκαθηκον της σκεψης ..Και της παιδειας ..Της δικής μας παιδειας ..

Η οποια σκεψη παιδεια , διαρκής εγρηγορση και αναγνωριση οτι ολοι κανουμε λαθη και αυτό ειναι και Γονιμο ειναι μαλλον η μονη συνταγή για την πολιτική και οχι μόνο ελευθερια

Comment από Νοσφερατος | Φεβρουαρίου 13, 2010

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Αυτος ο Χειμώνας

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Αυτος ο Χειμώνας

LEFT LIBERAL SYNTHESIS: Αριστερα και Θεολογία μέρος 5 : A Badiou για τον υλισμό της "Χάριτος" και η "Κοσμική Χάρις"

LEFT LIBERAL SYNTHESIS: Αριστερα και Θεολογία μέρος 5 : A Badiou για τον υλισμό της "Χάριτος" και η "Κοσμική Χάρις"

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Για την Κουλτούρα της Ατάκας

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Για την Κουλτούρα της Ατάκας

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: ο (Κν) Ούτις

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: ο (Κν) Ούτις

LEFT LIBERAL SYNTHESIS: To πρώτο από 37 + 3 απλά μαθήματα Badioumathematics για αρχαρίους και μη μαθηματικούς

LEFT LIBERAL SYNTHESIS: To πρώτο από 37 + 3 απλά μαθήματα Badioumathematics για αρχαρίους και μη μαθηματικούς

Πάμπλο Πικάσο – ο κομμουνιστής

Πάμπλο Πικάσο – ο κομμουνιστής

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Υπαρχει φθονος στο Mπλοκινγκ ;

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Υπαρχει φθονος στο Mπλοκινγκ ;

. Πέτρου Θεοδωρίδη :Για τον Μετανεωτερικό αναστοχασμό της σεξουαλικότητας. Απο το Αρθρο '' Η ΕΠΙΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ''περιοδικό ΕΝΕΚΕΝ τ 2

.Για τον Μετανεωτερικό αναστοχασμό της σεξουαλικότητας

Στην κοινωνία μας, καθώς η ταυτότητα γίνεται κάτι το αβέβαιο και ρευστό, το άτομο συνήθως δεν γνωρίζει τι αναμένουν από αυτό, στο ρόλο του γονιού ,του πολιτισμένου ανθρώπου ή του σεξουαλικά ενεργού. Κατά κανόνα, λοιπόν, χρειάζεται διάφορους ειδικούς για να του το πουν. Ο συγγραφέας κάποιου βιβλίου του λέει τι είναι πολιτισμός, ο διακοσμητής τι γούστο πρέπει να έχει ,και ο ψυχαναλυτής «ποιος είναι».Για τις γυναίκες που αγωνίζονται να απελευθερωθούν από προϋπάρχοντες ρόλους που απορρέουν από τα κοινωνικά φύλα, η ερώτηση «Ποια είμαι;» έρχεται στην επιφάνεια με ιδιαίτερη ένταση.Το ίδιο ισχύει σε μεγάλο βαθμό και για τους ομοφυλόφιλους, άντρες και γυναίκες ,οι οποίοι αντιμάχονται τα κυρίαρχα στερεότυπα των ετεροφυλόφιλων.

Σήμερα ζούμε την ανάδυση και τον πολλαπλασιασμό πολλών σεξουαλικών ταυτοτήτων και αφηγήσεων, ως αποτέλεσμα της σεξουαλικής επανάστασης των δεκαετιών του ‘60 και ‘70 αλλά και της αντιστροφής των ταξινομήσεων και περί(ορισμών) που επέβαλλε η νεωτερικότητα στη σεξουαλικότητα.

Για τον Φουκό, η αναζήτηση της ταυτότητας ,από το ομοφυλόφιλο και γυναικείο κίνημα, ενέχει τις ίδιες πάνω κάτω ρίζες:Την αντιστροφή της κυρίαρχης νεωτερικής ιδέας για την «ομαλή»σεξουαλικότητα:«Πάρτε την περίπτωση της ομοφυλοφιλίας. Μόλις γύρω στα 1870 άρχισαν οι ψυχίατροι να την αναλύουν ιατρικά:[…] Παλιότερα  τους έβλεπαν σαν ελευθέριους και καμία φορά σαν παραβάτες του νόμου[….] Στο εξής όμως τους αντιλαμβάνονται σαν στενούς συγγενείς των τρελών, σαν αρρώστους του σεξουαλικού ένστικτου. Οι ομοφυλόφιλοι  όμως πήραν κατά γράμμα τους λόγους αυτούς και, συνακόλουθα, διαμόρφωσαν  την περίμετρο τους. Ετσι, βλέπουμε να εμφανίζονται απαντήσεις με μορφή πρόσκλησης:έστω λοιπόν , είμαστε αυτό που λέτε , από τη φύση μας αρρώστια η διαστροφή, όπως σας αρέσει. Αν όμως θέλετε να μάθετε ακριβώς τι είμαστε, αυτό θα σας το πούμε εμείς οι ίδιοι .[…] Πρόκειται για μια στρατηγική αντιστροφή της «ίδιας » θέλησης για αλήθεια[….] Αυτό συμβαίνει και με τις γυναίκες .. «Δεν είστε τίποτε άλλο από το σεξ σας » άκουγαν εδώ και αιώνες. […]«Είστε η αρρώστια του άνδρα» Κι αυτή η πολύ παλιά κίνηση επιταχύνθηκε κατά τον 18^ο αιώνα καταλήγοντας σε μια παθολογικοποιηση της γυναίκας: το σώμα της γυναίκας γίνεται  κατεξοχήν ιατρικό αντικείμενο[…] Τα φεμινιστικά κινήματα αντέταξαν μια πρόσκληση. Είμαστε από τη φύση μας σεξ; Ε τότε, ας είμαστε αλλά να έχουμε τη μοναδικότητα , την ιδιαιτερότητα του […] Πάντα η ίδια κίνηση: Ξεκινούν  απ αυτήν  την σεξουαλικότητα στην οποία οι άλλοι θέλουν να τις εγκαταστήσουν σαν άποικους για να την διασχίσουν και να πάνε προς άλλες επιβεβαιώσεις »[1]

Α 3 β. Η μεταμόρφωση της οικειότητας

Στο βιβλίο του Η μεταμόρφωση της οικειότητας ο A. Giddens ασκεί κριτική στις θέσεις του Φουκό ,όπως αυτές εμφανίζονται κυρίως στην «Ιστορία της Σεξουαλικότητας »του τελευταίου[2].Για τον Φουκό, η διαδικασία ανάδειξης της σεξουαλικότητας ως νεωτερικής έμμονης ιδέας, εμφανίζεται ως μια μονόδρομη διείσδυση της εξουσίας-γνώσης στην κοινωνική οργάνωση και οι αναζητήσεις του, σχετικά με τη φύση της σεξουαλικότητας, παραμένουν σε μεγάλο βαθμό στο επίπεδο του λόγου. Όμως για τον Giddens η εξέλιξη της σεξουαλικότητας είναι φαινόμενο αναστοχαστικό, με την έννοια ότι οι όροι που εισάγονται για να περιγράψουν την κοινωνική ζωή ,συνήθως εισέρχονται σε αυτήν και την μεταβάλλουν. Για παράδειγμα ,η έκθεση Kinsey (δεκαετία 50 ,Η.Π.Α )για τη σεξουαλικότητα, αρχικά στόχευε να αναλύσει αυτό που συνέβαινε ,σε μια συγκεκριμένοι περιοχή της κοινωνικής δραστηριότητας. Ωστόσο, την ίδια στιγμή, εγκαινίασε κύκλους δημόσιων συζητήσεων ,που συνεισέφεραν στην αλλαγή διαδεδομένων απόψεων για τις σεξουαλικές σχέσεις.[3]

Σύμφωνα με τον Giddens,η σεξουαλικότητα ,σήμερα, αποτελεί ιδιότητα του εαυτού, μέσα σε ένα αναστοχαστικό σχέδιο ζωής. Είναι ένα μέσο σφυρηλάτησης των διασυνδέσεων με τους άλλους ,στη βάση της οικειότητας, χωρίς να εδράζεται πλέον σε μια αμετάβλητη τάξη συγγένειας(όπως π.χ ο γάμος).

Ζούμε, σήμερα ,στην εποχή της «πλαστικής σεξουαλικότητας» πού ,σύμφωνα με τον Giddens, διαμορφώθηκε ως μέρος μιας προοδευτικής διαφοροποίησης του σεξ από τις απαιτήσεις της αναπαραγωγής. Για τις περισσότερες γυναίκες, και κατά τη διάρκεια των προηγούμενων ιστορικών περιόδων, η σεξουαλική ευχαρίστηση ήταν συνδεδεμένη με τον φόβο επαναλαμβανόμενων κυήσεων και κατά συνέπεια με τον φόβο του θανάτου. Σήμερα, καθώς οι τεχνολογίες αναπαραγωγής έχουν γίνει πιο εκλεπτυσμένες, αυτή η διαφοροποίηση έχει ολοκληρωθεί .Τώρα, που η σύλληψη μπορεί όχι μόνο να ανασταλεί, αλλά και να παραχθεί τεχνητά, η σεξουαλικότητα γίνεται πλήρως αυτόνομη:η αναπαραγωγή μπορεί να λάβει χώρα ακόμα και με την απουσία της σεξουαλικής δραστηριότητας κι αυτό αποτελεί μια τελική «απελευθέρωση»για την σεξουαλικότητα, η οποία στο εξής «μπορεί να γίνει καθολικά μια ιδιότητα των ατόμων και των μεταξύ τους συνδιαλλαγών ». [4]

Ζούμε επίσης σε μια εποχή που Giddens περιγράφει ως εποχή της « αμιγούς σχέσης»,στην οποία ο καθένας μετέχει για χάρη της ίδιας της σχέσης, για ότι δηλαδή μπορεί να αποκομίσει από αυτήν ,και η οποία, επομένως, μπορεί να διακοπεί ,λίγο πολύ, κατά βούληση, οποιαδήποτε στιγμή, από οποιοδήποτε μέλος της.[5]

Για τον Giddens πάλι ,ζούμε σήμερα ,στην εποχή του «συνάλληλου έρωτα»,του« confluent love »που μπορεί να συγκριθεί «με την εικόνα δυο παραποτάμων που συναντώνται καθώς ρέουν και σμίγουν σε έναν ενιαίο ποταμό,» [6]

Ο σύγχρονος συνάλληλος έρωτας, πού προϋποθέτει την ισότητα στο συναισθηματικό πάρε δώσε, αναπτύσσεται μόνο στο βαθμό που αναπτύσσεται η οικειότητα, που ο κάθε σύντροφος είναι έτοιμος να αποκαλύψει στον άλλον ανάγκες και ευαισθησίες. Σήμερα η καλλιέργεια ερωτικών δεξιοτήτων και η ικανότητα να δίνεις και να παίρνεις σεξουαλική ηδονή εκ μέρους και των δυο φύλων, οργανώνεται αναστοχαστικά, μέσα από πολλαπλές πηγές ερωτικής πληροφόρησης, συμβουλευτικής και εκπαίδευσης. Ο συνάλληλος έρωτας ,αναπτύσσεται σε μια κοινωνία, όπου σχεδόν όλοι έχουν την ευκαιρία να ολοκληρωθούν σεξουαλικά.

Για τον Giddens, οι διαδικασίες αυτής της μεταμόρφωσης της οικειότητας και της σεξουαλικότητας, δεν είναι απλές και χωρίς κινδύνους. Κίνδυνους που αφορούν σε εθισμούς και στην αυξανόμενη (κυρίως ανδρική αλλά όχι μόνο)βία καθώς «όσο περισσότερο πιέζουν οι γυναίκες προς την ηθική του συνάλληλου έρωτα, τόσο πιο δύσκολο μπορεί να γίνει για πολλούς άνδρες το να διαπραγματευτούν την ηθική γύμνια που συνεπάγεται αυτό »[7]( Το άγχος των αντρών για την σεξουαλικότητα ,ήταν, σε μεγάλο βαθμό, κρυμμένο για όσο καιρό ήταν στη θέση τους οι διάφορες (προνεωτερικές)κοινωνικές συνθήκες που το προστάτευαν. Στην παρούσα εποχή, η ανδρική σεξουαλική βία, απορρέει από την ανασφάλεια Η (ανδρική)βία είναι μια «καταστροφική αντίδραση στη φθίνουσα συνενοχή των γυναικών »[8].Το σεξ και για τα δυο φύλα φέρει μαζί του σήμερα την υπόσχεση –η την απειλή-της οικειότητας, κάτι που από μόνο του αγγίζει πρωτογενείς πλευρές του εαυτού. Οικειότητα, δεν σημαίνει να απορροφάσαι από τον άλλο ,αλλά να γνωρίζεις τα χαρακτηριστικά του και να καθιστάς διαθέσιμα τα δικά σου. Συχνά, τα άτομα που εμπλέκονται στη μεταμόρφωση της οικειότητας, οδηγούνται σε εθισμούς:

Ο εθισμός, μπορεί να ορισθεί ως ένας τύπος συνήθειας ,που τηρείται με ψυχαναγκαστικό τρόπο, η παραίτηση από τον οποίο παράγει ανυπόφορο άγχος. Κάθε εθισμός ,είναι μια αμυντική αντίδραση, μια φυγή, μια αναγνώριση της έλλειψης αυτονομίας.Οι εθισμοί παρέχουν μια πηγή ανακούφισης του ατόμου καταπραΰνοντας το άγχος, όμως αυτή η εμπειρία είναι πάντα παροδική. Η σεξουαλική συμπεριφορά ενός ατόμου γίνεται εθιστική, όταν κυριαρχείται από μια σταθερή αναζήτηση για μια δόση, η οποία ωστόσο οδηγεί επίμονα σε αισθήματα ντροπής και ανεπάρκειας. Συχνά τα άτομα που εμπλέκονται σε μια σεξουαλική σχέση οδηγούνται στην «συνεξάρτηση». δηλαδή στη διάθλαση του ενός εθισμού στον άλλο. Ένα συνεξαρτημένο άτομο είναι «κάποιος που διατηρεί μια ψευδή ταυτότητα ,δομημένη στη βάση συναισθηματικών  δεσμών εξάρτησης με εξωγενείς πήγες» [9]

Ποιες είναι οι επιπτώσεις αυτής της μεταμόρφωσης της οικειότητας στον δημόσιο χώρο; Για τον Giddens ,παρά τους κίνδυνους των εθισμών και της αυξανόμενης βίας, το ισοζύγιο των εξελίξεων μοιάζει να βαίνει θετικό σε ότι αφορά τη βαθύτερη εδραίωση της (κοινωνικής)δημοκρατίας. Η καλλιέργεια της δημοκρατίας στο δημόσιο πεδίο ήταν στην αρχή ένα ανδρικό σχέδιο, στο οποίο οι γυναίκες κατάφεραν σταδιακά να συμμετάσχουν. Η μεταμόρφωση της οικειότητας, αναδεικνύει τη σεξουαλικότητα σε βασικό πεδίο χειραφέτησης ,τόσο σε επίπεδο ατομικό, όσο και στο πεδίο των οικείων σχέσεων Το καινούργια στοιχεία στις σύγχρονες διαδικασίες εξατομίκευσης είναι ο εκδημοκρατισμός τους:αυτό πού επιτρεπόταν σε ελάχιστους, δηλαδή να ζουν την ζωή τους με δικό τους τρόπο, τώρα πια διεκδικείται ως δικαίωμα από όλους. Ουσιαστικά οι νέοι δημοκρατικοί κανόνες που σχετίζονται με τη σεξουαλική εμπειρία αποκόπτουν την σεξουαλικότητα από την εξουσία του φαλλού. Στη σημερινή εποχή «το πάθος εκκοσμικεύεται και αναδιοργανώνεται, ιδιωτικοποιείται και επανακαθορίζεται».[10]

---

[1] M. Foucault :Όχι στο βασιλιά σεξ , Συζήτηση με τον Bernard ; Henri Levy το 1977 μετά τη δημοσίευση του πρώτου τόμου της Ιστορίας της σεξουαλικότητας, στο M. Foucault , Εξουσία , Γνώση και Ηθική, μτφ Ζήσης Ζαρίκας , Ύψιλον , Αθήνα  1987 σ 76,77

[2] Anthony Giddens η μεταμόρφωση της οικειότητας, Σεξουαλικότητα Αγάπη και Ερωτισμός στις Μοντέρνες Κοινωνίες, Μτφ Απόστολος Καλογιάννης, επιμέλεια, πρόλογος Μπετίνα Ντάβου, Πολύτροπο ,Αθήνα 2005 (Αγγλική πρώτη έκδοση 1992) σελ 43 κ.ε

[3] Anthony Giddens Η Μεταμόρφωση ο.π.2005 …σελ 57)

[4] Anthony Giddens Η Μεταμόρφωση ο.π 2005 (1992):σ55

[5] Anthony Giddens Η Μεταμόρφωση ο.π 2005 (1992:.79 κ.ε)

[6]Βλ υποσημείωση της επιμελήτριας Μπετίνας Ντάβου στο Anthony Giddens Η Μεταμόρφωση ο.π 2005 (1992): σελ. 93

[7] Anthony Giddens Η Μεταμόρφωση ο.π2005 (1992):161

[8] Anthony Giddens Η Μεταμόρφωση ο.π 2005 (1992) σελ 167

[9] Anthony Giddens η  Μεταμόρφωση ο.π 2005 (1992):111 κ.ε

[10] βλ Προλογο της Μπετίνας Νταβου στο Anthony Giddens ,Η Μεταμόρφωση 2005ο.π σ 26

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: -Γιατί γίνονται καυγάδες στην Μπλογκόσφαιρα ;

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: -Γιατί γίνονται καυγάδες στην Μπλογκόσφαιρα ;

οργουελ και Χαξλευ