Τα κορίτσια τον ονόμασαν Ρεξ επηρεασμένες από την αντίστοιχη σειρά,που τότε παρακολουθούσαν.
Περνούσε ο καιρός,ο Ρεξούλης μεγάλωνε και γινόταν ατακτούλης-πολύ του άρεσαν τα παπούτσια.Πόσες αγκαλίτσες μοιραστήκαμε ,κυριολεκτώ,γιατί κι εκείνος όρθιος μας αγκάλιαζε με τα πόδια του.Τον λατρέψαμε και μας αγάπησε πολύ!
Ακόμη θυμάμαι και γελάω,όταν είχε κάνει μια επέμβαση στο αυτί του και έπρεπε να φοράει ένα κολλάρο σαν χωνί για αρκετές ημέρες.Ο Ρεξούλης γραμμόφωνο έλεγαν τα κορίτσια!
Σήμερα το πρωί ο γλυκούλης μας 13 χρονών πια έφυγε από κοντά μας.Χτες το μεσημέρι ξάπλωσε,δεν αντιδρούσε,ούτε τα μάτια του άνοιγε ,ίσα που ανέπνεε.
Γλυκέ μου Ρεξούλη έφερες τη χαρά στο σπίτι μας,πιστεύω να πέρασες καλά κοντά μας.
Αντίο καλέ μου φίλε!
31 σχόλια:
ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΑ..................
Ειλικρινα, δεν μπορω να πω κατι αλλο
Και μολις πριν διαβασω εσενα ειχα δει αυτοhttp://leodokardos.blogspot.com/2010/05/blog-post_12.html
Δες το κι εσυ σε παρακαλω φιλη μου
Ελενάκι μου καταλαβαίνω την στεναχώρια σας γιατί και εγώ πρίν ενα χρόνο έχασα την zouzou μου, ενα κανισάκι που είχα 10 χρόνια.΄Ηταν πραγματικά σαν άνθρωπος.Τα ζώα προσφέρουν πολλά και ζητάνε ελάχιστα.Να τον θυμάστε πάντα με αγάπη.
Ελένη μου,πόσο σε νιώθω...
Πριν πολλά χρόνια, μου είχε συμβεί και θυμάμαι τα συναισθήματα...
Είμαι σίγουρη ότι πέρασε υπέρχα μαζί σας ο Ρεξούλης!
Φιλάκια
Ελενάκι μου είμαι σίγουρη ότι θα σας λείψει πολύ ο Ρέξ σας !! δεν νομίζω να μπορούσε να περάσει πουθενά καλύτερα !!!
με τόση πολύ αγάπη που έδωσε και πήρε ο Ρεξ , σίγουρα πέρασε τέλεια !!! να τον θυμόσαστε πάντα 1!!! φιλάκια σε νοιώθουμε όλοι ειλικρινά !!!!
Ρίκη,το είδα,ανατριχιαστικό!
Πολλές εικόνες σοκαριστικές,απορώ τι άνθρωποι είναι αυτοί.Μα τι λέω κι εδώ πολλοί πυροβολούν τα ζώα τους.Εμείς τα τρία σκυλάκια που είχαμε,έφυγαν φυσιολογικά από γηρατειά.
Τώρα έχουμε παρεούλα τη Φρίντα,η φωτογραφία δίπλα.
Φιλιά!
Εριφύλη,είναι αλήθεια,σχεδόν τίποτα δε θέλουν.Ανταποδίδουν αυτά που τους προσφέρεις με πολλή αγάπη.
Φιλιά!
Όλγα μου,νοιώθεις σα να χάνεις κάποιο αγαπημένο πρόσωπο.
Δένομαι με τα ζωάκια μας-είχαμε και γατούλες,αλλά πάντα τις χάναμε γρήγορα από δηλητήριο,που έριχναν ασυνείδητοι.Δεν έχω πια,δεν αντέχω,ταίζω τις γατούλες της γειτονιάς.
Φιλιά!
Μαρία,μου λείπει,ακόμη και η Φρίντα μας είναι ανήσυχη από χτες.
Η φροντίδα τους είναι αποκλειστικότητά μου.
Φιλιά!
Marilise,θέλω να πιστεύω ότι έφυγε ευχαριστημένος,γιατί ήταν πολύ καλός και γλυκούλης.
Καλώς ήρθες στο blog μου!
Φιλιά!
αχ βρε Ελένη μου..
Μαριλένα εσύ ξέρεις από ζωάκια,γνωρίζεις τις χαρές που σου προσφέρουν-είναι να μη νοιώθεις απώλεια;
Φιλιά!
Ελένη εγώ είμαι κατά των ζώων στο διαμέρισμα, νομίζω ότι υποφέρουν τα καημένα σε ένα τόσο μικρό χώρο που ούτε κι εμείς δεν τον αντέχουμε.
Για να απαλύνω την επιμονή της κόρης μου για γατάκι κάποια φορά πήρα ένα καναρίνι.
Δυστυχώς το χάσαμε εκείνο καθώς και το δεύτερο, προφανώς όλα έχουν όρι ζωής.
Τώρα έχουμε ένα άλλο και δεν θα ήθελα να το χάσω αλλά όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα.
Olá, amiga!♥
Passei para uma visitinha...
♥Gostei muito do seu cantinho porque é agradável, lindo, criativo e você é muito talentosa.♥
Uma ótima semana!
♥Beijinhos carinhosos.
Itabira - Brasil ♥♥
Αποφάσισε να πεθάνει δηλαδή έ;; Δεν είμαι ιδιαίτερα ζωόφιλη (με την έννοια να έχω κάποιο ζωάκι στο σπίτι), αλλά τα σκυλιά τα συμπαθώ πολύ...Είναι μια μεγάλη απώλεια, όπως και να το κάνουμε :(:(
Ξανθή,δεν ξέρω για διαμέρισμα,εμείς τους έχουμε χτίσει σπιτάκια στην πίσω αυλή-τώρα το ένα έμεινε άδειο.
Το ξέρω ότι τα ζώα φεύγουν γρήγορα,αλλά τόσα χρόνια δένεσαι μαζί τους.
Φιλιά!
Magia thank you for your visiting!
I don't speak your language-do you speak english?
Kisses!:-))))
Ανεράιδά μου,μάλλον συμπληρώθηκε ο κύκλος της ζωούλας του.Την προηγούμενη ήταν εντάξει,έφαγε,μάλιστα γαύγιζε ανυπόμονα.
Θα τον θυμόμαστε το γλυκούλη μας.
Φιλιά!
Δάκρυσα...
είμαι σίγουρη πως πέρασε μια πολύ όμορφη ζωή κοντά σας, όπως ίσως την είχε ονειρευτεί ως κουτάβι...
Λατρεύω τα σκυλιά, δυστυχώς δεν μπόρεσα να έχω ποτέ δικό μου, αλλά μπορώ να καταλάβω την απώλεια!
Συγκινηθηκα.. καλο ταξιδι γλυκα..
Eυχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Κάθε μέρα που τον τάιζα μαζί με τη Φρίντα,πάντα εύρισκα λίγο χρόνο για χαδάκια και δυο κουβεντούλες.
Φιλιά!
Τα χρονια που εζησε μαζι σας, απο αυτα που γραφεις, του δωσατε αλλα και πηρατε πολλα χαδια και πολλη αγαπη,ετσι η αναμνηση θα ειναι παντα ενα ομορφο συναισθημα για εσας.
Road,κι εγώ αυτό σκέφτομαι.
Άραγε που να πηγαίνουν τα σκυλάκια;
Φιλιά!
Αχ βρε Ελενάκι μου, στεναχωρήθηκα τώρα!!
Είμαι σίγουρη όμως πως καλύτερο σπιτικό από το δικό σου δεν θα είχε βρει ο Ρεξ.
Ας αναπαυθεί η ψυχούλα του!
Φιλάκια!
Kατερίνα,λίγο δίνεις,αλλά παίρνεις πολλά!Τι να σου πω,έμαθα ν΄αγαπώ πολύ τα ζώα μέσα από τα παιδιά μου και είμαι ευτυχισμένη γι΄αυτό.
Ναι,θα τον θυμόμαστε μ΄αγάπη.
Φιλιά!
Έλενα,πολλοί αγαπούν τα ζώα,αλλά πιστεύω ότι έζησε καλά μαζί μας.
Εκεί που ήθελα να τον μαλώσω,γελούσα με το ύφος του-το ίδιο γίνεται και με τη Φρίντα,αυτή δε είναι ακόμη πιο παιχνιδιάρα.
Φιλιά!
Ωωωωω! Πάει ο Ρεξούλης; Με την αγάπη σας και το σπιτικό σας σίγουρα πέρασε καλά. Λοιπόν, αυτό είναι ένα θέμα, για το οποίο δεν ήθελα ποτέ ζώα μέσα (και έξω) από το σπίτι. Για τη στιγμή του αποχωρισμού...Βέβαια, έχω ένα σκύλο και 8 γάτες έξω παρόλα αυτά. Είναι δύσκολο όμως ρε γμτ όταν συμβεί...Τι να πω....
Deli,είναι δύσκολο,γιατί τα έχεις τόσα χρόνια κοντά σου.
Όπως είπα και πιο πάνω,αυτός είναι ο λόγος που δεν έχω γατούλα,δεν μπορώ να την κρατώ συνέχεια κλεισμένη.
Φιλιά!
eleni μου λυπάμαι για την απώλεια..σε νιώθω.. έχω βρεθεί κι εγώ σε αυτή τη θέση.
Να τον θυμάσαι με χαμόγελα και όμορφες αναμνήσεις τον Ρεξούλη σου!
Φιλάκια
Δροσοσταλίτσα,ευχαριστώ!
Μόλις γύρισα από την αυλή,τάισα τη Φρίντα και βλέπω το σπιτάκι του Ρεξούλη άδειο-νομίζω ότι θα ξεπροβάλει...
Φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου