Άσπρα καράβια

Το Αιγαίο είναι η θάλασσα,που βρέχει την παραλία μας,η "δική μας θάλασσα".
Όπου κι αν στρέψουμε το βλέμμα,η αγαπημένη"μεγάλη πράσινη" μάς περιβάλλει,δίνει ρυθμό στη ζωή μας,πνοή στα όνειρά μας.
Γεμάτο μνήμες το πέλαγος,λίκνο πολιτισμών,πλημμυρισμένο από ήλιο και φως ,αρμύρα,βρεγμένα βότσαλα,γαλήνη,παφλασμό και θαλασσοταραχή.Η αγκαλιά και δροσιά του αλησμόνητη,ο κυματισμός του θωπευτικός,η αντάρα του μεγαλειώδης,τρομαχτική.

Έφερα τη ζωή μου ως εδώ
Στο σημάδι ετούτο που παλεύει
πάντα κοντά στη θάλασσα
...................................................

Πάντα κοντά στη θάλασσα όταν ο ήλιος
Τον μαθαίνει ν΄ανασαίνει κατά κει που σβήνεται
Η σκιά ενός γλάρου.
Ελύτης

Στις αρχές Ιουνίου στην ακρογιαλιά μπορείς να βρεις τ΄απομεινάρια του χειμώνα σκορπισμένα στην άμμο και τα βότσαλα.Δε λέω για τους μεγάλους κορμούς,αν και πολύ θα ήθελα να έχω έναν στην αυλή μου,παρά για μικρά ξύλα,πέτρες ,ίσως που και που κανένα κοχύλι.
Έχω μαζέψει αρκετά ξύλα ,τα παράτησα σε μια γωνιά,κάθε χρόνο τα κοιτούσα μόνο ,αλλά φέτος -τέλος καλοκαιριού - χωρίς υποχρεώσεις και ορεξάτη ξεκίνησα να φτιάξω μερικά καραβάκια,έστω κι αν οι κατασκευές δεν είναι το φόρτε μου.
Παιδεύτηκα στο κόλλημα,τα ξυλάκια που χρησιμοποίησα για κατάρτι ξεκολλούσαν,στο τέλος κατάφερα να τα σταθεροποιήσω-ελπίζω να μείνουν εκεί.
Τα έβαψα με ακρυλικά,έβαλα σπάγγο και σχοινί θάλασσας κι έτοιμα!
Το μικρούλι είναι για το μωρό μας,το ονόμασα angel.

Θα ήθελα τη γνώμη και γνώση σας:λέω να τα κρεμάσω στον τοίχο,αλλά πώς;Από το κατάρτι... φοβάμαι μη φύγει πάλι.Πολύ θα με βοηθήσετε με τις προτάσεις σας.