Αλλαγές

Μέρα τη μέρα ο τόπος αλλάζει,αγνώριστος θα γίνει σε λίγα χρόνια.
Το χωριό μεταμορφώνεται,μικρά,παλιά σπιτάκια γκρεμίζονται,γίνονται οικόπεδα,που είτε οικοδομούνται από τους κατόχους είτε πωλούνται σε κατοίκους πόλεων,που αποζητούν μια ήρεμη γωνιά.
Το ΄83 που πρωτοήρθαμε,περιμετρικά λίγα σπίτια υπήρχαν,μεταξύ τους και το δικό μας,σήμερα όλο και πληθαίνουν.Αν πούμε για την παραλία;Εκεί είναι που σε τίποτα δε σου θυμίζει τα λιγοστά,διάσπαρτα,μικρά εξοχικά,που έβλεπες μέσα στην τεράστια έκταση.
Αυτές τις μέρες ένα τέτοιο σπιτάκι χάθηκε από τη γειτονιά μας.Η μπουλντόζα βρυχάται και άπονα κατεβάζει τους σαθρούς πια τοίχους.
Θυμάμαι εκεί ζούσε μια γριούλα ντυμένη πάντα με την τοπική φορεσιά,σήμερα οι εγγονοί της "άδειασαν" το χώρο.Με λύπη κοιτούσα και σκεφτόμουν πόσοι άνθρωποι έζησαν εκεί με τις χαρές και τις λύπες τους,στέριωσαν οικογένεια,γέννησαν παιδιά,γέμισε η αυλή γέλια και κλάματα.Ζωές που πέρασαν,που ποτέ δε γνώρισα κι όμως η καρδιά σφίγγεται σε μια τέτοια εικόνα.Πρέπει να προχωρήσουμε λένε.....

Μέσα στις σκέψεις πετάγομαι απ΄το σπίτι,να πάρω μερικά κεραμίδια πριν γίνουν όλα μπάζα.Ζήτησα να μου δώσουν μερικά,ξαφνιάστηκαν-εξήγησα ότι τα θέλω για ζωγραφική,με κοιτούσαν με απορία(;),κοροϊδευτικά(;),δεν μπορώ να πω.Δε με ένοιαζε.

Νά το ένα από τα κεραμίδια,το έφτιαξα:συνδύασα ζωγραφική και decoupage με κρακελέ.

Με περιμένουν κι άλλα,θα τα φτιάξω χαρούμενη που κάτι απόμεινε από ακόμη ένα σπιτάκι της γειτονιάς.

*Η φωτογραφία του χωριού είναι από το ημερολόγιο της φιλοδασικής ένωσης.Κάποια από τα σπίτια που εικονίζονται έχουν δώσει τη θέση τους σε καινούρια και έπεται συνέχεια............

Μαγιάτικα λουλούδια

Πηγαίνω επίσκεψη σε μια φίλη,βλέπω τα λουλουδάκια της,επισκέπτομαι άλλη,το ίδιο,τι να κάνω-ζήλεψα!!!
Για το Σ/Κ λουλούδια από την αυλή μου:
τριαντάφυλλα άσπρα με σομόν καρδούλα με λεπτό,διακριτικό άρωμα-είναι από τις παλιές τριανταφυλιές,ζήτησα από μια φίλη να φυτέψω,γιατί μου θύμιζαν το σπίτι μου,

κι άλλα τριανταφυλλάκια,κάποια δεν άντεξαν την ανοιξιάτικη βροχή κι έγειραν,

τα πελαργόνια μου,μόλις τα είχα αγοράσει,θέλουν μεταφύτευση(αλήθεια τα φύλλα τους μυρίζουν σαν την αρμπαρόριζα,μάλλον θα είναι της ίδιας οικογένειας),

ο απήγανος με τη χαρακτηριστική μυρωδιά του,λίγο βαριά,ιδιαίτερη,αυτοί που μου τον έδωσαν,είπαν ότι διώχνει το κακό μάτι κι άλλα..!!δεν τα πιστεύω,αλλά...Κάποτε είδα το Μαμαλάκη να φτιάχνει μακαρονάδα και στη σάλτσα έβαλε φυλλαράκια του φυτού-πώς να είναι άραγε;

Η ορτανσία μου,άρτι αγορασθείσα κι αυτή και η αρμπαρόριζά μου,

η καλέντουλά μου και τα χρυσάνθεμα,που ξανάνθισαν πάλι

και τέλος

η μια από τις ανθισμένες ροδιές μου.

Να περάσετε ένα υπέροχο διήμερο!

Πρόσωπα

Προσωπάκια ζωγραφισμένα πάνω σε πετρούλες από τη θάλασσα.Μετά τα λουλούδια,αποφάσισα να φτιάξω κάτι αλλιώτικο και φέτος λέω να συνεχίσω.
Έχουν και ονοματάκια,τι νομίσατε,έτσι θα τα άφηνα;
Μίρκα η σοβαρή,

Ζωή η γλυκούλα,

Έλλη η μελαγχολική,

Μαρίνα η ανέμελη,

Τέση η αυστηρή.

Decoupage

Πάλι μερικά αντικείμενα με την τεχνική decoupage.Έχω χρησιμοποιήσει και στα τρία ριζόχαρτο,είναι το υλικό που μ΄αρέσει περισσότερο σ΄αυτή την τεχνική. Μεταλλικό κουβαδάκι,

κεράκι,που έχει ήδη χρησιμοποιηθεί και είπα να του αλλάξω μορφή από απλό λευκό,που ήταν,

παλιό μεταλλικό δοχείο για λάδι

και μεταλλικό δοχείο,παλιά έβαζαν το σπιτικό παγωτό.

Γιορτάζω!

Φίλες μου γιορτάζω-πέρασε η 12η καλέ-και σας κερνάω ταρτάκια.Μην περιμένετε γλυκό από τα χεράκια μου,δεν τα πάω καλά στην παρασκευή τους.
Oρίστε σπιτικό λικεράκι,δικό μου αυτό,από μύρτα -είναι πολύ ωραίο με πάγο.
Αν θέλετε τη συνταγούλα κοιτάξτε στο www.aromacooking.blogspot.com,στην κατηγορία πόσιμα ελιξήρια.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όσους γιορτάζουν!

Πολλές ευχές στη Μαριλένα(ισημερία) και την κορούλα της Ελένη,στην Έλενα των συνταγών καρδιάς και τον Κωνσταντίνο του windscreen.
Μήπως ξέχασα κάποιον;

Δασικό χωριό

Το Δασικό Χωριό,ανήκει στο δήμο μας-Νηλέας-και βρίσκεται στο δάσος του διπλανού δημοτικού διαμερίσματος Παπάδων.Είναι ένας χώρος 20 στρεμμάτων με φυσική ομορφιά και εξαιρετική θέα στη θάλασσα. Όλη η περιοχή είναι ένα μουσείο της φύσης,ένας προορισμός για χειμώνα και καλοκαίρι.

Τα ξύλινα σπιτάκια είναι πλήρως εναρμονισμένα με το περιβάλλον,58τ.μ.,

με θέα στο βουνό και τη θάλασσα.

Η υπαίθρια παιδική χαρά.

Στο χωριό μπορεί κανείς να επιδοθεί σε πολλές δραστηριότητες άσκησης,καθώς και να επισκεφτεί ακολουθώντας τα μονοπάτια όμορφες τοποθεσίες της γύρω περιοχής.

Είναι μια πολύ καλή ιδέα για απόδραση μέσα στο πράσινο,το μόνο που διαφωνώ είναι η τιμή των δωματίων: 100 Ε η διανυκτέρευση συν 20 για κάθε παιδί-είναι τσιμπημένη δε νομίζετε;

www.papades-village.com

Mαρινέλλα-Παλλάς

Δύσκολες εποχές,αλλά λένε πώς η φτώχεια θέλει καλοπέραση!Ακολουθώντας αυτή τη φράση οι νεώτερες γυναίκες του χωριού διοργανώνουν τακτικά μια μικρή απόδραση στην Αθήνα,δίνοντάς μας την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε μια θεατρική παράσταση,να απολαύσουμε κάποιον τραγουδιστή...Μπορεί οι επιλογές να μην είναι πάντα επιτυχημένες,αλλά σημασία πάνω απ΄όλα έχει η καλή παρέα.
Αυτή τη φορά το πρόγραμμα ήταν το θεατρικό "Μαρινέλλα" στο Παλλάς.
Το έργο διατρέχει τις δεκαετίες ΄50,΄60,΄70,΄80 με κύρια πρόσωπα τρεις γυναίκες:η Ειρήνη από την επαρχία,η Μαρία από την Αθήνα-φανταστικά πρόσωπα-και η Κυριακή(Μαρινέλλα) πραγματικό.Οι ζωές των δυο πρώτων κυλάνε παράλληλα με την καριέρα της τραγουδίστριας.Μια ατάκα των ηθοποιών γίνεται η αφορμή για να πλημμυρίσει η σκηνή από την ερμηνεία των σημαντικότερων τραγουδιστικών σταθμών της καλλιτέχνιδας και να γίνουν εκφραστές των αισθημάτων τους.Σηματοδοτούν τις ζωές της Ερήνης και της Μαρίας.
Τραγούδια,πρόσωπα και ιστορία διαπλέκονται αρμονικά.

Ξεκινώντας το έργο μπορώ να πω ότι δεν ενθουσιάστηκα,τα πολλά χορευτικά δε με εντυπωσίασαν.Εξελισσόμενη η ιστορία αποκτούσε ενδιαφέρον και η φωνή της Μαρινέλλας καθώς και η εκπληκτική,ηλεκτρισμένη ερμηνεία της σε μάγευε.

Καλή επιτυχία!

Σαν μητέρα που έχω περάσει από την αγωνία των εξετάσεων,θα ήθελα να ευχηθώ καλή επιτυχία σε όλα τα παιδιά,που αύριο καλούνται να διαγωνιστούν .

Ιδιαίτερα θέλω να ευχηθώ στα παιδιά φίλων από τα blogs:
στην κορούλα της Deli(Kική),
στο γιο της Έλενας,
στο γιο της Βάσιας
και τέλος σ΄ένα δικό μου πρόσωπο,το βαφτιστήρι μας τον Κωνσταντίνο.

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!

Ρεξ

Ένα πρωινό του Σεπτέμβρη του ΄97 ένα μικρό σετεράκι εισέβαλε στο σπίτι και στις ζωές μας.Γλυστρούσε στα πλακάκια κι έψαχνε όλο έψαχνε...Τα πρώτα βράδια έκλαιγε,ζητούσε τη μανούλα του και μια αγκαλίτσα να χώσει τη μουσουδίτσα του.
Τα κορίτσια τον ονόμασαν Ρεξ επηρεασμένες από την αντίστοιχη σειρά,που τότε παρακολουθούσαν.
Περνούσε ο καιρός,ο Ρεξούλης μεγάλωνε και γινόταν ατακτούλης-πολύ του άρεσαν τα παπούτσια.
Πόσες αγκαλίτσες μοιραστήκαμε ,κυριολεκτώ,γιατί κι εκείνος όρθιος μας αγκάλιαζε με τα πόδια του.Τον λατρέψαμε και μας αγάπησε πολύ!
Ακόμη θυμάμαι και γελάω,όταν είχε κάνει μια επέμβαση στο αυτί του και έπρεπε να φοράει ένα κολλάρο σαν χωνί για αρκετές ημέρες.Ο Ρεξούλης γραμμόφωνο έλεγαν τα κορίτσια!

Σήμερα το πρωί ο γλυκούλης μας 13 χρονών πια έφυγε από κοντά μας.Χτες το μεσημέρι ξάπλωσε,δεν αντιδρούσε,ούτε τα μάτια του άνοιγε ,ίσα που ανέπνεε.

Γλυκέ μου Ρεξούλη έφερες τη χαρά στο σπίτι μας,πιστεύω να πέρασες καλά κοντά μας.

Αντίο καλέ μου φίλε!

Τουλίπες

Στην Κωνσταντινούπολη εκτός από τα μνημεία και τις ομορφιές της,μας περίμενε ένα υπέροχο,πολύχρωμο θέαμα!
Τουλίπες,παντού τουλίπες!Σε πάρκα,σε διαχωριστικές νησίδες,σε κάθε μκρό κομματάκι χώμα είχαν φυτευτεί αυτά τα πολύ όμορφα λουλούδια ,γιατί ο Απρίλης ήταν αφιερωμένος στις τουλίπες στα πλαίσια της πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης,που είναι η Πόλη.
Όπου κι αν έριχνες τη ματιά σου,το χρώμα σε μάγευε-τουλίπες
άσπρες,

ροζ,

σε όμορφους σχηματισμούς,

φούξια,

κόκκινες διπλές,

κίτρινες, στο πάρκο μπροστά από τα τείχη,

σε διάφορα χρώματα,

πάλι κίτρινες,διασχίζοντας την πόλη με το λεωφορείο,

πορτοκαλί,

κόκκινες.

Μάνα,μητέρα,μαμά!

Αύριο,δεύτερη Κυριακή του Μάη,γιορτάζει,όπως κάθε χρόνο,η ΜΗΤΕΡΑ.
Λέξη γλυκιά,που κλείνει μέσα της:
παροχή χωρίς όρια,

αστείρευτη αγάπη χωρίς αρχή και τέλος,

στοργή χωρίς όρους και όρια,

χαμόγελο που φωτίζει τη ζωή μας,

προσφορά χωρίς απαιτήσεις,

μια ανοιχτή αγκαλιά για το καλό και το κακό.......

Μητέρα,μητέρα,

που αρνηθήκα(με )

την τρυφερή σοφία των δακρύων σου

πού ΄ναι το μακρόθυμο χέρι σου

με την έκφραση της καρτεριάς

που΄ναι το χέρι σου

ν΄ακούσουμε την αυγή και τη θάλασσα,

να ζεστάνουμε τη μοναξιά;
(Αφιερωμένο στη μαμά μου,που κάπου από κει ψηλά πιστεύω να με βλέπει.)

------------------------------------------------------------------------------------------------

Η γιορτή της μητέρας στην Ελλάδα καθιερώθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 1929 και εορτάζετο κάθε χρόνο αυτή την ημέρα της εορτής της Υπαπαντής.

Τη δεκαετία του ΄60 μεταφέρθηκε τη δεύτερη Κυριακή του Μάη,ημέρα παγκόσμιου εορτασμού της.

Για να της δείξουμε την αγάπη μας αρκεί μια γλυκιά αγκαλιά,ένα φιλί,ένα λουλουδάκι,κάτι πλημμυρισμένο από την αγάπη μας.

Decoupage

Τις τελευταίες μέρες κατάφερα και τελείωσα αυτά τα τρία αντικείμενα με τη μέθοδο decoupage:Μια παλιά λάμπα πετρελαίου της φίλης μου-ήταν απλά λευκή από ένα υλικό,δεν ξέρω ακριβώς πορσελάνη,μάρμαρο.Της άρεσε και της ετοιμάζω κι άλλη μια μεταλλική.
Τη ζήλεψα αυτή τη λαμπίτσα,θα ήθελα να είχα μια ίδια.

Ένα δισκάκι,απ΄αυτά που είχαν δώρο οι καφέδες-τα θυμάστε έτσι;-αξιοποιήθηκε για το απογευματινό καφεδάκι μας.

Η δική μου ψωμιέρα έτοιμη,έγινε σετάκι με το ξύλο κοπής ,που φτιάχτηκε από το ίδιο μοτίβο.

Το εσωτερικό της.

Το πλαϊνό της.