Black Friday: η μέρα του εξαχρειωμένου καταναλωτή

Ώρα 6 το απόγευμα Παρασκευής και το τρένο φτάνει στο σταθμό γεμάτο. Την απορία μου λύνει άθελά του ένας 65άρης, ο οποίος σχολιάζει στον φίλο του: "Αφού το ήξεραν, γιατί δεν έβαλαν επιπλέον βαγόνια;"
Καμιά φορά αναρωτιέμαι πού ζουν άνθρωποι σαν αυτόν. Είναι δυνατόν να μην ξέρουν ότι κάθε φορά που ένα τρένο ή ένα λεωφορείο φτάνει στον προορισμό του έχει συντελεστεί ένα μικρό θαύμα; Τα οχήματα είναι παμπάλαια και "κουρασμένα", το προσωπικό ελάχιστο, οι γραμμές προβληματικές.
Δεν βαριέσαι. Τη Black Friday τη γνωρίζουν πάντως.

Αφού για χρόνια ανταλλάσσαμε καρδούλες και λουλουδάκια τη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου, η αλυσίδα Public σκέφτηκε πέρυσι να εισαγάγει άλλη μια δυτική φαεινή: τη Black Friday, δηλαδή τη μέρα που ο πολίτης μετατρέπεται σε εξαχρειωμένο καταναλωτή.
Όπως αναφέρεται εδώ, το όνομά της το πήρε από το μαύρο μελάνι με το οποίο οι επιχειρήσεις κατέγραφαν τις κερδοφόρες μέρες, μέχρι τη δεκαετία του 1960, ενώ με κόκκινο κατέγραφαν τις κακές.
Στην Ελλάδα, ως συνήθως, οι προσφορές είναι μούφα, όπως αποδεικνύεται από φωτογραφίες που ανεβάζουν οι χρήστες στα κοινωνικά δίκτυα:

Σχολιαστής της φωτογραφίας γράφει πως στο skroutz.gr βρίσκεις τη συσκευή γύρω στα 472 ευρώ!

Παρ' όλα αυτά, φίλοι μού είπαν ότι οι τηλεοράσεις μεταφέρονταν την Παρασκευή με μηχανάκια! Είναι προφανές ότι πολλές χιλιάδες άνθρωποι σε αυτή την πόλη έχουν χρήματα για να ξοδέψουν, έστω κι αν τον υπόλοιπο χρόνο κλαίγονται -ίσως για να μην τους ματιάσουν αυτοί που δεν έχουν.

Εκ πεποιθήσεως δεν πάω να ψωνίσω τέτοιες μέρες. Δεν πάω ούτε τις Κυριακές. Κυρίως επειδή θεωρώ βαρβαρότητα την εκμετάλλευση των κακοπληρωμένων (ή και απλήρωτων) εμποροϋπαλλήλων. Οι άνθρωποι δικαιούνται να περνούν την Κυριακή με τους αγαπημένους τους και όχι στη δουλειά επειδή η αφεντιά μου θέλει να σουλατσάρει στα Μολ. Για τον ίδιο λόγο δεν παραγγέλλω ποτέ στην Amazon ούτε ταξιδεύω με Ryanair. Αν ήμαστε πρώτα πολίτες και δευτερευόντως καταναλωτές, δεν θα μπορούσε ο κάθε Τζεφ Μπέζος να μετατρέπει τους υπαλλήλους του σε ρουφιάνους των προϊσταμένων τους με έπαθλο ένα ψωροδωράκι (εδώ)

Ίσως μάθατε ότι πελάτες της αλυσίδας  ZARA στην Τουρκία βρήκαν σημειώματα στις τσέπες των ρούχων που αγόρασαν, τα οποία έγραφαν: "Εγώ έφτιαξα το ρούχο που κρατάς και δεν έχω πληρωθεί για αυτό". Μια κραυγή απελπισίας των εργατών, οι οποίοι βρέθηκαν στο δρόμο απλήρωτοι, όταν το εργοστάσιο της εταιρείας στην Τουρκία έκλεισε ξαφνικά. Μια κραυγή που δεν έφτασε στα αφτιά των... αγνών καταναλωτών. Μόνο οι συνήθεις δονκιχώτηδες ζήτησαν εξηγήσεις από τη μαμά εταιρεία Inditex, η οποία φυσικά δεν απάντησε.

Το φωτογράφησε ο Τάκης σε τοίχο των Ιωαννίνων (εδώ)

Φοβάμαι πως η εποχή που μαζικά οι πολίτες διαδήλωναν ή μποϊκόταραν εταιρείες οι οποίες εφάρμοζαν αντιεργατικές πρακτικές παρήλθαν. Ανεπιστρεπτί ή όχι, από εμάς εξαρτάται. Προς το παρόν, δεν βλέπω τις νεότερες γενιές να δίνουν σημασία στον εφιάλτη που δημιουργείται και ο οποίος θα πνίξει πρωταρχικά αυτές.

Για να επιστρέψουμε στη Black Friday, σε αντίθεση με την Ευρώπη, οι ΗΠΑ μετράνε κάθε χρόνο νεκρούς και τραυματίες από το στριμωξίδι. Το 2008, μας θυμίζει ο Άρης Χατζηστεφάνου εδώ, 2.000 άτομα είχαν μαζευτεί αξημέρωτα έξω από κατάστημα της Wall-Mart. Πριν καλά καλά ανοίξει η τζαμόπορτα, την έριξαν πλακώνοντας έναν 34χρονο υπάλληλο, και όρμησαν μέσα ποδοπατώντας και τους υπαλλήλους που έτρεξαν να τον σώσουν. Ούτε η αστυνομία δεν κατάφερε να γλιτώσει από το θάνατο τον άμοιρο εργαζόμενο!
Κάποτε, η είδηση "άνθρωποι ποδοπατήθηκαν" συνόδευε προσκήνυμα στη Μέκκα ή θρησκευτικές γιορτές στην Ινδία και μας έκανε να κουνάμε με οίκτο το κεφάλι για τους "θρησκόληπτους υπανάπτυκτους". Τον 21ο αιώνα, οι δυτικοί ποδοπατούν συνανθρώπους  τους στις μεγάλες γιορτές του ξέφρενου Καταναλωτισμού. Μιας θρησκείας που εξαπλώνεται ύπουλα σε όλο τον πλανήτη, διαλύοντας οποιαδήποτε σκέψη ή ευαισθησία.

Μια σύνοψη των παραλειπόμενων αυτής της μέρας περιλαμβάνει αυτό το βίντεο:



Σημείωση: Το βίντεο προέρχεται από εδώ: https://info-war.gr/death-count-metrontas-tous-nekrous-tis-mavris-pataskevis/
και όλα τα σκίτσα από εδώ: https://info-war.gr/skitsarontas-ti-mavri-paraskevi/
 

Και του χρόνου, με γαλοπούλα!

Στην αρχή ήταν η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Αρκουδάκια, καρδούλες, λουλουδάκια. Τρυφερά πράγματα. Αγαπησιάρικα. Δεν γκρινιάζουμε για θέματα που αφορούν τον έρωτα.
Ακολούθησε ο χριστουγεννιάτικος στολισμός των καταστημάτων από τα τέλη Οκτωβρίου. Να τονωθεί ο τζίρος, να ανέβουμε ψυχολογικά, να χαρούμε. Κι αυτό δεκτό, αν και προκαλεί κορεσμό η όλη ατμόσφαιρα.
Φέτος άρχισαν οι αηδίες του Χάλουουιν. Τα πιθήκια των φρι πρες και των νεόπλουτων προαστίων έδωσαν τα ρέστα τους. Μικρή η επιτυχία, αλλά μεγάλα τα περιθώρια βελτίωσης.
Χθες είχαμε το Thanksgiving: εντάξει, εμείς δεν έχουμε ιθαγενείς με φτερά για να σφάξουμε, μα κάτι θα σκεφτούμε. Θα φέρουμε κι άλλες γαλοπούλες από Γαλλία. Εξάλλου, παλιά αποκαλούσαν αυτά τα ταλαίπωρα πουλιά "ινδιάνους" ή "διάνους". Τίποτε δεν είναι τυχαίο, φίλοι μου.

Και φτάσαμε στη Black Friday. Κατά τον εορτασμό της οποίας έχουν χάσει τη ζωή τους ή κατέληξαν στο νοσοκομείο ουκ ολίγοι Αμερικανοί.

Εδώ βλέπουμε τι σημαίνει συνειδητοποιημένη καταναλώτρια.

Αν οι προαναφερθείσες είναι μισοθρησκευτικές γιορτές, η σημερινή είναι απόλυτα θρησκευτική: εορτάζονται ο θεός Χρήμα κι η θεά Κατανάλωση. Με τόση ευλάβεια, ώστε ελάχιστοι έμαθαν πως δύο άνθρωποι κάηκαν στη Μόρια της Χίου. Θυσία στον νεοφιλελευθερισμό κι αυτοί.

Θεωρήστε με σνομπ, αλλά δεν θα πάω για ψώνια. Δεν θα αγοράσω μια περιττή ηλεκτρική συσκευή από ξένες και ντόπιες αλυσίδες που γδέρνουν τους υπαλλήλους τους. Ούτε θα σπρώξω τη μισθωτή των 400 ευρώ για να φτάσω στην "προσφορά", που συνήθως είναι μια άχρηστη μπούρδα.

Πάντως, οι φωτογραφίες από τις δικές μας ουρές δείχνουν πως, όσοι από τους νέους μας δεν μετανάστευσαν ή δεν εργάζονται ανασφάλιστοι, συνέρευσαν έξω από τα πολυκαταστήματα. Χρήμα υπάρχει.

Άντε, Αλέξη, του χρόνου εύχομαι να χαρίσεις κι εσύ τη ζωή σε μια γαλοπούλα, όπως έκανε χθες ο Μπάρακ Ομπάμα. Κι ας είναι γαλλική ή ιταλική.

Πού είναι η Τροχαία, οέο;

Πριν από λίγο, στη γειτονιά μου, ένας ηλικιωμένος οδηγός παραβίασε ένα τεράστιο STOP γραμμένο στην άσφαλτο και μια πινακίδα με STOP και χτύπησε έναν πιτσιρικά με μηχανάκι.
Η θεϊκή ατάκα; "Αν είχα δει το στοπ ή αν είχα δει εσένα, θα είχα σταματήσει"!

Αυτή ακριβώς η φράση συμπυκνώνει την παντελή έλλειψη ελέγχου στους δρόμους. Στην κυριολεξία επιβιώνουμε από τύχη. Πεζοί και εποχούμενοι. Τροχονόμοι δεν υπάρχουν ούτε στο Σύνταγμα πλέον. Δεν ξέρω αν έχει μείνει κανένας στην Κηφισίας, στο ύψος του Ερυθρού Σταυρού. Σε μια διασταύρωση-καρμανιόλα.
Βέβαια, όσα χρόνια οι γονείς μου μπαινόβγαιναν στο νοσοκομείο και πήγαινα να τους δω, οι τροχονόμοι απλώς αγνοούσαν τους πεζούς, οι οποίοι έτρεχαν πανικόβλητοι να περάσουν απέναντι!

Αναρωτιέμαι γιατί δεν υπάρχουν τροχονόμοι. Υποθέτω ότι δεν ξεροσταλιάζουν και αυτοί έξω από σπίτια μεγαλοδημοσιογράφων, βιομηχάνων και άλλων ατόμων πολύτιμων για την κοινωνία μας. Δεν είναι ειδικοί φρουροί. Είναι τροχονόμοι. Που οφείλουν να ρυθμίζουν την κίνηση και να ελέγχουν τη συμπεριφορά των οδηγών.
Γνώρισα ανθρώπους που δεν θα έπρεπε να έχουν άδεια οδήγησης. Κι όμως, την παρέλαβαν με το ταχυδρομείο ή έδωσαν εξετάσεις 2-3 φορές, προτού λαδώσουν. Κάποιοι από αυτούς, ύστερα από κάποιο μικροατύχημα εγκατέλειψαν το τιμόνι. Ευτυχώς για εμάς τους υπόλοιπους.

Οι άνω των 65 οφείλουν να ανανεώνουν το δίπλωμά τους κάθε τρία χρόνια. Αν έχουν κάνει εγχείρηση καταρράκτη, μάλιστα, οφείλουν να το ανανεώνουν κάθε χρόνο. Διότι δεν έχουν πλέον περιφερειακή όραση.
Δεν ξέρω αν τους το λένε οι χειρουργοί. Δεν ξέρω επίσης αν ξέρουν πως το δίπλωμα δεν είναι σαν το πτυχίο: πρέπει να ανανεώνεται. Έχει γίνει πλέον καρτούλα. Την έχουν δει; Αμφιβάλλω.

Πόσο δύσκολο θα ήταν να φτιαχτεί ένα διαφημιστικό σποτάκι για το θέμα, το οποίο να προβάλλεται καθημερινά σε όλα τα κανάλια; Αν μετά έβγαιναν στους δρόμους τροχονόμοι και έκαναν έλεγχο στα διπλώματα οδηγών τρίτης ηλικίας, κάποιες ζωές θα σώζονταν. Κυρίως νέων ανθρώπων.
Μέχρι τότε, αν στην οικογένειά σας υπάρχουν ηλικιωμένοι που οδηγούν, βεβαιωθείτε ότι διαθέτουν ακόμα αυτή την ικανότητα. Ακόμα κι αν χρειαστεί να καβγαδίσετε μαζί τους.

Α, επί τη ευκαιρία: οι ποδηλάτες πληθαίνουν, όμως ελάχιστοι από αυτούς έχουν σωστή οδική συμπεριφορά. Αντίθετα, όταν δεν καβαλάνε πεζοδρόμια τρομάζοντας τους πεζούς, οδηγούν βράδυ χωρίς φώτα, ακόμα και σε μεγάλους δρόμους. Στις σοβαρές χώρες, θα έτρωγαν τεράστια πρόστιμα. Στη δική μας, απλώς προσέχουμε να μην τύχουμε στο διάβα τους.

Όταν οι άνθρωποι πετιούνται στο δρόμο

Τίποτε δεν με θλίβει πιο πολύ από την είδηση ότι ποιοτικές επιχειρήσεις κλείνουν και άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους.
Και δεν μιλώ για το MEGA, που τόσο πολύ έχει συνδέσει το όνομά του με άθλια προπαγάνδα και εθισμό των τηλεθεατών σε φτηνιάρικες εκπομπές με φανταχτερό περιτύλιγμα.
Ούτε για την Ηλεκτρονική, η οποία προσπάθησε να μας πείσει πως έφταιγαν τα capital control, ενώ παρέπαιε από την αρχή της κρίσης.

Μιλάω για τις βιοτεχνίες που εφοδίαζαν με υλικά και εξαρτήματα μεγάλη βιομηχανία υποδημάτων και οι οποίες δεν θα λάβουν ποτέ τα οφειλόμενα, ούτε και θα βρουν άλλους πελάτες.
Για εργαστήρια που έφτιαχναν γλυκίσματα, κουλουράκια, αραβικές πίτες και άλλες νοστιμιές, μα δεν άντεξαν την πίεση από τους "μεγάλους".
Για το εργοστάσιο που κατασκεύαζε τα γάντια Champion (και άλλα είδη), τα οποία ήταν παγκόσμιες πατέντες, ανθεκτικότατα και τα χρησιμοποιούσαμε για κάθε εργασία.
Για βιοτεχνίες που έφτιαχναν όμορφα ρούχα και έντυναν τα παιδιά μου για χρόνια.

Έκλεισαν αθόρυβα. Δεν έγιναν θέμα στις εφημερίδες και στο διαδίκτυο. Κανένας δεν τις θρήνησε, εκτός από εμάς που υπήρξαμε πελάτες τους. Οι εργαζόμενοι δεν πρόλαβαν να απεργήσουν. Απλώς χάθηκαν μέσα στο ανώνυμο πλήθος των ανέργων.
Τέτοιες ειδήσεις με θλίβουν. Γιατί κρύβουν πολλή μοναξιά και ανείπωτο πόνο...

Ζητείται πρώτη ηλικία

Ανέβαινα βιαστικά ένα ανηφορικό δρομάκι, όπου ένας εσχατόγερος με μαγκούρα αγόρευε σε έναν νεότερό του: "Εκατομμύρια Σύριοι! Και θά'ρθουν εδώ". Και καθώς απομακρυνόμουν, τον άκουσα να λέει με σιγουριά: "Όλοι οι φονιάδες στο Παρίσι, από εδώ πέρασαν"!
Είναι προφανές ότι η ενημέρωσή του αρχίζει από τον Σκάι και τελειώνει στον Τράγκα. Όπως πολλών υπερηλίκων, των οποίων η τηλεόραση παίζει από το πρωί ώς το βράδυ, και μάλιστα στη διαπασών.
Ακόμα και οι Γάλλοι άφησαν να σέρνεται το θέμα του -πλαστού- συριακού διαβατηρίου μόνο για 24 ώρες. Μετά τα μάζεψαν, επειδή αποδείχτηκε ότι όλοι οι τρομοκράτες ήταν γαλλικής ή βελγικής υπηκοότητας, οι οποίοι μάλιστα... παρακολουθούνταν από τις αρχές!
Αν είχε κάνει η ταλαίπωρη Ελλάδα τέτοιες μαλακίες, θα μας είχαν κρεμάσει στα μανταλάκια και θα μας έριχναν βουρδουλιές σαουδάραβες δήμιοι.

Ο Γιάννης Σκαρίμπας είχε προτείνει να αφαιρείται η ψήφος στους άνω των 60. Το προσδόκιμο ζωής δεν ήταν μεγάλο τότε, και οι εξηντάρηδες ήταν αντίστοιχοι των σημερινών εβδομηντάρηδων.
Το σκεπτικό του; Δεν έχουν δικαίωμα άνθρωποι με το ένα πόδι στον τάφο να αποφασίζουν πώς θα ζήσουν οι νεότεροι.  

Ως μέλος της εφορευτικής επιτροπής στις εκλογές του Σεπτέμβρη, είδα παιδιά κι εγγόνια να φέρνουν ετοιμόρροπα παππούδια και να μπαίνουν μαζί τους στο παραβάν, προκειμένου να μην χαθεί η ψήφος. Δεν ξέρω τι ήταν, πάντως ούτε συριζαίοι ούτε κουκουέδες φαίνονταν.

Το Βήμα την Κυριακή ξεπούλησε, επειδή έδινε τον πρώτο τόμο της αυτοβιογραφίας του Κοκού! Συγγνώμη, του Κωνσταντίνου Γκλίξμπουργκ, ήθελα να πω. Άκουσα ότι έχει τυπωθεί με μεγάλα γράμματα, αφενός για να γίνει τρίτομη και αφετέρου για να τη διαβάζουν εύκολα τα γερόντια.
Όταν άκουσα τη διαφήμιση στο ραδιόφωνο, απόρησα: ποιος ενδιαφέρεται (άλλο ήταν το ρήμα, αλλά έχω καλή ανατροφή) για τον Κοκό; Και όμως...

Η αλήθεια είναι πως η σύνταξη των παππούδων συντηρεί παιδιά και εγγόνια. Καμιά φορά αναρωτιέμαι, όμως, πώς θα είχαν εξελιχθεί τα πράγματα αν οι υπερήλικες δεν είχαν χρησιμέψει ως μαξιλάρι για τους άνεργους των πρώτων χρόνων. Αν δηλαδή δεν ήμαστε τότε εκατοντάδες χιλιάδες στους δρόμους, αλλά ένα ή δύο εκατομμύρια. Και κυρίως αν, αντί για εμάς τους μεσήλικες, η πλειονότητα ήταν νέοι. Αυτοί που σήμερα δουλεύουν για 300 ευρώ και για καθόλου. Και αναγκάζονται να συγκατοικούν με γονείς και παππούδες. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη νοοτροπία, την τόλμη και τη φαντασία τους.
Μια κοινωνία συντηρητικών γέρων, αλλά και πρόωρα γερασμένων νέων. Παραιτημένων.

γκράφιτι στην οδό Σταδίου (Eurokinissi)

Υ.Γ. Ο Γ. Σταματόπουλος αφηγείται εδώ ένα περιστατικό που απεικονίζει αυτό τον διάχυτο φόβο, την αναδίπλωση στο καβούκι μας και την προσκόλληση στον εκάστοτε ισχυρό. Με αποτέλεσμα να μην τολμάμε να διεκδικήσουμε ούτε την ίδια μας τη ζωή.

Οι σιωπηλοί μάρτυρες

Επιστρέφω στη χτεσινή μου ανάρτηση περί εξουσίας, επειδή είδα ένα ρεπορτάζ στην ΕΡΤ για τον οδηγό του ΚΤΕΛ Κορινθίας, ο οποίος κατέβασε από το λεωφορείο ένα παιδάκι για... ένα ευρώ και έγινα έξω φρενών. Ο δημοσιογράφος, λοιπόν, εξήγησε ότι:

• Οι μαθητές που μεταφέρονται από τα ΚΤΕΛ το πρωί και το μεσημέρι δεν πληρώνουν εισιτήριο αφού διαθέτουν πάσο, το οποίο όμως δεν τους έχει δοθεί ακόμα για τη νέα χρονιά. Τα ΚΤΕΛ παίρνουν από το δημόσιο το 50%, δηλαδή 50 λεπτά για κάθε παιδί, ενώ τα υπόλοιπα 50 λεπτά είναι δική τους προσφορά
• Ο 10χρονος στεκόταν στη στάση του σχολείου, με τη σάκα του, την ώρα του σχολάσματος. Ήταν φως φανάρι πως επρόκειτο για μαθητή.
• Ο οδηγός ζήτησε πάσο και, όταν ο μικρός του είπε πως δεν έχει, απάντησε, "να πεις στη μάνα σου πως δεν είμαι φιλανθρωπικό ίδρυμα". Όταν διαπίστωσε πως δεν είχε ούτε ένα ευρώ, τον κατέβασε στο πεζοδρόμιο! "Σταμάτησε το μυαλό μου!", δικαιολογήθηκε στον διευθυντή του ΚΤΕΛ. Μάλλον έχουμε το παγκόσμιο ρεκόρ σε σταματημένα μυαλά, διότι είναι μια συνήθης φράση, είτε πρόκειται για ξυλοδαρμό, είτε για φόνο. Τώρα και για ένα ευρώ!

Τέλος, κι εδώ φτάνουμε στο ζουμί,

• Κανένας από τους επιβάτες δεν αντέδρασε! Δεν έδωσε ένα ευρώ, δεν φώναξε καν, "Βρε άνθρωπε, γιατί κατεβάζεις το παιδάκι στο δρόμο;". Άφησαν έναν έξαλλο οδηγό να εγκαταλείψει ένα παιδί που δεν είχε χρήματα, χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του! 

Τι σκέφτηκαν; Πως είναι από τους "τζαμπατζήδες" -σύμφωνα με τη Λένα Διβάνη- σαν εκείνον τον έφηβο που σπρώχτηκε έξω από το τρόλεϊ έναν καυτό Αύγουστο και έχασε τη ζωή του για ένα εισιτήριο; Εκεί φτάσαμε ως κοινωνία; Ο ένας να σκοτώνεται, ο άλλος να πέφτει στο παγωμένο νερό κι ο άλλος να εγκαταλείπεται στο δρόμο; Για ένα ή δύο ευρώ;

Σε μια Ευρώπη όπου ο φασισμός κερδίζει έδαφος, κοντά στη Μέση Ανατολή που καίγεται απ' άκρη σ' άκρη, δίπλα στην Αφρική και την Ασία που λιμοκτονούν, εμείς αντιμετωπίζουμε νέους ανθρώπους σαν κατσαρίδες; Ντροπή στα μούτρα μας!

Υ.Γ. Α, και να μην ξεχάσω: "Συμβαίνουν αυτά!", δήλωσε ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος για τον βιασμό στο Παπάφειο. Και παραπονέθηκε ότι δόθηκε πολλή δημοσιότητα. Δεν ξέρω για τα άλλα κανάλια, αλλά στην ΕΡΤ μούγκα απόψε.

Η εξουσία τρελαίνει!

• Το 13% του φιλοκουρδικού HDP στέρησε την αυτοδυναμία από τον Σουλτάνο της Τουρκίας. Κατάφερε να ξεπεράσει ακόμα και το όριο του 10% (!), που τέθηκε ακριβώς για να εμποδίζει τα αριστερά και κουρδικά κόμματα να μπαίνουν στη Βουλή.

Εκείνο, όμως, που έκανε τον Ερντογάν "τούρκο" είναι που του στέρησε τη δυνατότητα να χαρίσει στον εαυτό του την ισόβια εξουσία.

Ολόκληρο παλάτι έχτισε. Να το χάσει από τους παλιο-Κούρδους; Νέες εκλογές σημαίνουν νέο ρίσκο. Δεν συμφέρει. Στο θολωμένο του μυαλό μία ήταν η λύση: να εξολοθρεύσει τα ηγετικά τους στελέχη, τρομοκρατώντας ταυτόχρονα τους υποστηρικτές τους.
Οργάνωσε, λοιπόν, βομβιστικές επιθέσεις, ρίχνοντας την ευθύνη στον ISIS, τον οποίο επίσης εξοπλίζει και διευκολύνει εναντίον του Κομπάνι και της Συρίας, χρόνια τώρα.
Με τελευταία την προχθεσινή, η οποία σκότωσε τουλάχιστον 130 ανθρώπους, που είχαν συγκεντρωθεί ειρηνικά. Υπάρχουν μαρτυρίες ότι τα νοσοκομειακά εμποδίζονταν να μπουν στο χώρο της σφαγής και να πάρουν τους τραυματίες, με αποτέλεσμα να χαροπαλεύουν πολλοί περισσότεροι.

Διαβάστε εδώ τη μαρτυρία τούρκου ιατροδικαστή, που εξηγεί ότι η έκρηξη μιας βόμβας δεν είναι τόσο απλή όσο φαίνεται στις σαχλοαμερικάνικες ταινίες.

"Ερντογάν, δολοφόνε!", φώναζαν οι διαδηλωτές στις κηδείες. Δεν έχουν καμιά αμφιβολία για το ποιος ευθύνεται για το μακελειό. Αλλά κι ο Σουλτάνος δεν έχει πια κανέναν ενδοιασμό: δύο παιδάκια σκοτώθηκαν σήμερα από σφαίρες των αστυνομικών. Το ένα, μόλις 3 χρονών, πυροβολήθηκε στην αγκαλιά της μάνας του!
Φαίνεται πως ο πολύς Ταγίπ δεν διάβασε ποτέ τον "Μάκβεθ", το πιο δυνατό και πιο προφητικό έργο του Σέξπιρ.

http://tvxs.gr/news/ellada/poinikes-diokseis-kata-anthimoy-gia-koykoyloma-biasmoy-anilikoy-sto-papafeio

• Ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος εκτοξεύει συχνά μύδρους εναντίον πολιτικών και ομάδων πολιτών. Οργανώνει αγρυπνίες για κάθε Gay Pride, αλλά και για μερικές σκοτεινές ιστορίες μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας.

Αντί να προσπαθεί να προστατέψει τους αδύναμους και να παρηγορήσει όσους υποφέρουν, προτιμά να παίρνει πολιτική θέση και να κατακεραυνώνει όποιον διαφωνεί μαζί του. Είναι φανερό ότι θέλει να είναι διαρκώς στην επικαιρότητα και να έχει ακροατήριο. Το δρόμο, εξάλλου, τον είχε ασφαλτοστρώσει ο Χριστόδουλος. Είναι γλυκιά η εξουσία...

Τώρα, όμως, είναι αντιμέτωπος με ένα τραγικό σκάνδαλο: το 2012, ένα 7χρονο αγόρι που ζούσε στο Παπάφειο Ορφανοτροφείο Θεσσαλονίκης εκμυστηρεύτηκε στην κοινωνική λειτουργό ότι είχε βιαστεί από 13χρονο τρόφιμο του ιδρύματος. Εκείνη ενημέρωσε τη διεύθυνση, η οποία έκανε την πάπια. Τρεις μήνες μετά, το παιδί βιάστηκε ξανά και κατέληξε στο νοσοκομείο. Μόνο τότε αποκαλύφθηκε η υπόθεση και κλήθηκαν σε απολογία οι επικεφαλής, μεταξύ των οποίων ο Άνθιμος, ως πρόεδρος του Δ.Σ.
Ο εισαγγελέας Πρωτοδικών πρότεινε την αρχειοθέτηση της υπόθεσης, αλλά η αντιεισαγγελέας Εφετών Ειρήνη Χρυσογιάννη παρήγγειλε την άσκηση ποινικής δίωξης εις βάρος του διευθυντή του Ιδρύματος και όλων των μελών του Δ.Σ. για υπόθαλψη εγκληματία και και παράβαση καθήκοντος.
Τι θα πει τώρα ο λαλίστατος μητροπολίτης;

• Ωστόσο, καθημερινά δίπλα μας συμβαίνουν μικρές καταχρήσεις εξουσίας, από σαδιστικά ανθρωπάκια. Τρανό παράδειγμα, η ιστορία που δημοσίευσε η Εφημερίδα των Συντακτών: τρεις νεαροί κάθονταν σε παραλιακή καφετέρια του Βόλου, όταν τους πλησίασε 35χρονος επαίτης και τους ζήτησε χρήματα. Ο ένας από αυτούς, του υποσχέθηκε δύο ευρώ αν έπεφτε στη θάλασσα, και ο δυστυχής υπάκουσε! Ευτυχώς, τρεις άλλοι νεαροί έτρεξαν και τον έβγαλαν από το παγωμένο νερό. Κανείς δεν προθυμοποιήθηκε να του δώσει στεγνά ρούχα.

Αναρωτιέμαι τι είδους άτομα είναι οι γονείς που μεγάλωσαν ένα τέτοιο πλάσμα. Πώς ανατράφηκαν οι ίδιοι, πώς βιοπορίζονται, τι θέσεις κατέχουν, ποιο κόμμα ψηφίζουν τώρα και ποιο παλαιότερα. Για τον ίδιο δεν αναρωτιέμαι: πάω στοίχημα πως δεν εργάζεται και θα συνεχίσει να περνάει τις μέρες του στις καφετέριες όσο πληρώνει ο μπαμπάς. Αραχτός θα ήταν κι εκείνη τη μέρα, όταν αποφάσισε να παίξει με την πείνα του άστεγου. Πιθανότατα την ευχαρίστηση θα αύξησε και η εθνικότητα του θύματός του. Διότι, ως γνωστόν, πας μη Ευρωπαίος, βάρβαρος. Και αλίμονό του αν πέσει στα χέρια τέτοιων ατόμων.
Μην ελπίζετε σε θεία δίκη, αν δεν υπάρξει ανθρώπινη δικαιοσύνη.

Όταν φθίνουν οι οπώρες

Καλό μήνα σε όλους.
Το φθινόπωρο ήταν ανέκαθεν μια όμορφη εποχή. Με τα υπέροχα χρώματα των φύλλων, τα τραγανά μήλα, τον τρύγο και τον μούστο, το πρωτόλαδο, τα πρωτοβρόχια, τη γλυκιά μελαγχολία του συννεφιασμένου ουρανού.
Είναι η εποχή που οι περισσότεροι μαθητές υπόσχονται ότι φέτος θα τα πάνε καλύτερα. Χωρίς να αντιλαμβάνονται, οι καημένοι, ότι δεν είναι στραβός ο γιαλός, αλλά είναι η εκπαίδευση που αρμενίζει στραβά και τους απομυζά τη φαντασία και τη ζωντάνια.

Σταδιακά, τα τελευταία χρόνια πριν από την κρίση, γινόμασταν ολοένα και πιο γκρινιάρηδες. Όλα μας έφταιγαν: η δουλειά μας, οι σύντροφοί μας, η εναλλαγή των εποχών, η γκλαμουριά που δεν αγγίζαμε. Σήμερα, βέβαια, ακούς τη φράση, "δουλίτσα να υπάρχει" (που είναι εξίσου μίζερη), όμως η γκρίνια για τον καιρό συνεχίζεται. Κυρίως από τους πιο βολεμένους.
"Καλό χειμώνα", εύχεσαι τον Σεπτέμβρη, και μόνο που δεν κάνουν το σημείο του εξορκισμού: "Ε, όχι και χειμώνα, καλό φθινόπωρο λέμε", σε διορθώνουν. Κι αν τους ρωτήσεις γιατί, τραυλίζουν κάτι περί καλοκαιριού που δεν τελείωσε. "Μα, εσείς δεν γκρινιάζατε όταν έκανε ζέστη;" ρωτάς με απορία. "Ε, ναι, βρε παιδάκι μου, αλλά όχι και να χειμωνιάσει από τώρα".

Εδώ και χρόνια έχουν πάψει να με ξενίζουν οι ιδιοτροπίες των συμπολιτών μου. Τις αντιμετωπίζω ως συμπτώματα ανθρώπων αποκομμένων από τη φύση και αναγκασμένων να ζουν και να δουλεύουν κολλητά με άλλους που ούτε επέλεξαν ούτε υπολήπτονται. Ανθρώπων εθισμένων στη μισαλλοδοξία των τηλε-αστέρων και που, με τη σειρά τους, διοχετεύουν την πίκρα και τη μοναξιά τους σε δηλητηριώδη σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα. Πώς να τους αρέσει το φθινόπωρο; Αφού το κάθε χαζοχαρούμενο των καναλιών τούς έχει πείσει ότι δεν έζησαν τίποτε αν δεν πήγαν στη Μύκονο. Και η Μύκονος είναι πλέον άπιαστο όνειρο.

Παιδί της πόλης είμαι κι εγώ, η πολυήμερη παραμονή εκτός Αθήνας μού προκαλεί προβλήματα προσαρμογής και αλλεργίες, μα προσπαθώ να υποδέχομαι κάθε νέα εποχή στην ύπαιθρο. Μια κοντινή ή και πιο μακρινή εκδρομή, με διανυκτέρευση ή χωρίς -για λιγότερα έξοδα- μας φορτίζει με αισιοδοξία. Αισιοδοξία που θα χρειαστούμε τους επόμενους μήνες, τόσο για να αντέξουμε, όσο και για να σώσουμε ό,τι μπορούμε.
Καλό χειμώνα, λοιπόν.

Πανταζής σημαίνει "πάντα ζει"

Κάποιοι γελούν με τις εκκεντρικότητες (;) του Ψινάκη στον Δήμο Μαραθώνα.
Άλλοι εξοργίζονται με τα παγκάκια του Καμίνη, δημάρχου Αθήνας, ο οποίος φροντίζει διαρκώς να είναι στην επικαιρότητα για λάθος λόγους.
Μερικοί θίγουν τα τελευταία καμώματα του Μπουτάρη, δημάρχου Θεσσαλονίκης, συνδυάζοντάς τα με κάποιες ενδείξεις ότι παραγέρασε -το λέω κομψά.

Εκείνος, όμως, που ενσαρκώνει όλες τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας, καθώς και το σφιχταγκάλιασμά της με διεφθαρμένες ηγεσίες, είναι ο Πανταζής Χρονόπουλος, δήμαρχος Ζαχάρως, που χρημάτισε, ως αστυνομικός, προσωπικός φρουρός του αλήστου μνήμης Βαγγέλη Γιαννόπουλου. 

Αυτός ο απίθανος τύπος  πρωταγωνίστησε στο ντοκιμαντέρ Sugartown - Οι γαμπροί (2005), όπου η κάμερα παρακολουθεί δημότες και δήμαρχο της Ζαχάρως να πηγαίνουν στη Ρωσία για να βρουν νύφες, δεδομένης της έλλειψης γυναικών στην περιοχή.
Ακολούθησε η καταστροφική πυρκαγιά στην Ηλεία, το καλοκαίρι του 2007, με θύματα ανθρώπους, ζώα και δάση. Αργότερα, ο Χρονόπουλος θα καταδικαστεί πρωτόδικα σε 59 χρόνια κάθειρξη, ως ένας από τους υπευθύνους. Η κυβέρνηση του Κωστάκη πλήρωσε τους πληγέντες με επιταγές των 3.000 ευρώ και επανεξελέγη θριαμβευτικά.

Όπως και μετά το σεισμό του 1999, η ομογένεια έστειλε χρήματα. Ένα σεβαστό ποσόν, όμως, έστειλε κι η κυβέρνηση της Αυστραλίας, το οποίο έβαλε στο μάτι ο Χρονόπουλος, για να χτίσει δημαρχείο ανάλογο της ακτινοβολίας του. Την ίδια στιγμή εμπλεκόταν και σε ανέγερση ξενοδοχειακής μονάδας μέσα στο οικοσύστημα της λίμνης Καϊάφα, το οποίο είχε υποστεί μεγάλη καταστροφή.

από το άρθρο του Μάκη Νοδάρου στην Ελευθεροτυπία

Το 2010 κηρύχθηκε έκπτωτος του αξιώματος, αλλά την ίδια χρονιά επανεξελέγη δήμαρχος με 56%! Τα καθήκοντα άσκησε για 4 χρόνια ο πέμπτος σε σταυρούς δημοτικός του σύμβουλος.
Ωστόσο, οι δημότες Ζαχάρως προφανώς διαφωνούν με τις δικαστικές αποφάσεις, αφού και φέτος τον εξέλεξαν δήμαρχο, με 50,47%! Στις 15 Σεπτεμβρίου κηρύχθηκε ξανά έκπτωτος. Αυτό τον καιρό εκδικάζεται η έφεση κατά της κάθειρξης για την πυρκαγιά, ενώ εκκρεμούν σε βάρος του δεκάδες καταδίκες.

Αυτός είναι ο αειθαλής Πανταζής. Δείγμα τυπικόν της πασοκικής νοοτροπίας περί κράτους και θεσμών. Πιο πολύ φοβάμαι, όμως, την άρρωστη κοινωνία που επιμένει να εκλέγει τέτοιους εκπροσώπους.

Μπήκαν οι λύκοι στο μαντρί;

Μολονότι πέρυσι μάθαμε για τον χρυσαυγίτη ψυχίατρο Κων. Παρασχάκη, ο οποίος από τη θέση του στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Δαφνίου εξέδιδε πιστοποιητικά σε ομοϊδεάτες του για άδεια οπλοφορίας, όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης οι γιατροί μας στάθηκαν στο ύψος τους, είτε ως εθελοντές, είτε διαμαρτυρόμενοι σε υπουργούς και παρατρεχάμενους για τις περικοπές, είτε αρνούμενοι να διώξουν ανασφάλιστους και μετανάστες από τα νοσοκομεία.

Ο Παρασχάκης, δεύτερος από αριστερά, ανάμεσα στους ομοϊδεάτες του (ιστοσελίδα του ΙΣΑ Αρκαδίας)

Και ξαφνικά παρουσιάζεται η χρυσαυγίτικη παράταξη Ιατροί του Ελληνισμού, με σκοπό να συμμετάσχει στις εκλογές του Ιατρικού Συλλόγου Αθήνας (ΙΣΑ) που θα γίνουν τον άλλο μήνα. Τέσσερις συνδυασμοί ζητούν να μην επικυρωθεί το ψηφοδέλτιο (που περιλαμβάνει και τον Παρασχάκη), επειδή παραβιάζει την ιατρική δεοντολογία η οποία ορίζει "την χωρίς καμία διάκριση παροχή ιατρικής φροντίδας ανεξάρτητα φυλής, χρώματος, θρησκείας, σεξουαλικών προτιμήσεων κ.λπ.".

Ύστερα από πολύωρη συνεδρίαση, ο Ιατρικός Σύλλογος δέχεται το ψηφοδέλτιο, τονίζοντας ότι "η Δημοκρατία δεν φοβάται τους εκπροσώπους του μίσους και του ρατσισμού",  "η νεοεμφανιζόμενη αυτή παράταξη δεν έχει καμία δυναμική και καμία απήχηση ανάμεσα στους ιατρούς συναδέλφους μας" και ότι, αν αρνούνταν, η παράταξη θα μπορούσε να κάνει ένσταση και να αφήσει τον Σύλλογο "ακέφαλο" για τουλάχιστον ένα εξάμηνο. Τέλος, ο ΙΣΑ θεωρεί ότι ο αποκλεισμός είναι φασιστική μέθοδος και όχι δημοκρατική.

Με τα ίδια περίπου επιχειρήματα έγινε δεκτή και η Χρυσή Αυγή ως κόμμα, για να φτάσει, μερικά χρόνια αργότερα, διψήφιο ποσοστό. Η Δημοκρατία δεν εκβιάζεται. Μήπως, όμως, υπονομεύεται;
Ναζιστικής νοοτροπίας γιατροί ήταν εκείνοι που έκαναν τα γνωστά πειράματα σε βάρος κρατουμένων στη Γερμανία. Και τα πειράματα αυτά αξιοποιήθηκαν ποικιλοτρόπως από κυβερνήσεις, δικτατορικά καθεστώτα και αποικιοκρατικές δυνάμεις.
Εξάλλου, και για τη δική μας χαλιναγώγηση, επιστρατεύτηκαν ψυχολόγοι και κοινωνιολόγοι. Που έδωσαν συμβουλές και μεθόδους.
 
Η ταπεινή μου άποψη είναι πως η Δημοκρατία χρειάζεται προστασία. Στοργή και προδέρμ -όπως έλεγε μια παλιά διαφήμιση. Διαφορετικά, και εκμαυλίζεται και διαβρώνεται. Κυρίως στις μέρες μας, που οι αντιστάσεις μειώθηκαν και οι άνθρωποι πέρασαν στην απάθεια, περιμένοντας τον Σούπερμαν για να τους σώσει.

Η αχάριστη Ελλάς

Το μεσημέρι της Κυριακής, ο προπονητής της Εθνικής μας Φερνάντο Σάντος ενημερώθηκε πως, σε περίπτωση ήττας από την Κόστα Ρίκα, τα σαΐνια της ΕΠΟ του είχαν έτοιμα τα εισιτήρια για Πορτογαλία!
Όπως λέμε, "Έφυγες!"
Έτσι εξηγείται και ο εκνευρισμός του στον αγώνα, μα και η απουσία του από το δείπνο με την ομάδα.
Βέβαια, αργότερα οι ""παράγοντες" άλλαξαν γνώμη, πιστεύοντας προφανώς ότι οι άνθρωποι είναι χαλάκια για να σκουπίζουν τα παπούτσια τους. Όμως, ο Σάντος προτίμησε να διασώσει την αξιοπρέπειά του και αναχώρησε για την πατρίδα του.

Αφηγήθηκα αυτή την ιστορία, επειδή είναι απελπιστικά deja vu! Επειδή από την εποχή ακόμα του Αριστείδη του Δίκαιου μέχρι τον Δημήτρη Υψηλάντη και τη Μαντώ Μαυρογένους, από τον Γκάλη και τον Πολίτη μέχρι τον Ρεχάγκελ, από δασκάλους και ποιητές μέχρι και γιατρούς σαν τον Παπανικολάου, δεν κατορθώσαμε ποτέ να σεβαστούμε ανθρώπους που νοιάστηκαν για εμάς. Που δώσανε το χρόνο, τις γνώσεις, την περιουσία, ακόμα και τη ζωή τους για αυτή τη χώρα.

Για να το πάω ακόμα πιο μακριά, σήμερα αρνιόμαστε τη στοργή μας σε νέους ανθρώπους που αγαπάνε αυτή τη χώρα και δεν έχουν γνωρίσει άλλην, μόνο και μόνο επειδή έχουν πιο σκούρο δέρμα. Ενώ θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε τη ζωντάνια, τα νιάτα και την εφευρετικότητά τους, για να κάνουμε μια νέα αρχή.

Αντί για όλους αυτούς, ανεχόμαστε, στηρίζουμε και ψηφίζουμε ξανά και ξανά κάτι ρετάλια, κάτι χαμένους που δεν είναι άξιοι ούτε αποφράξεις βόθρων να κάνουν.
Κι έχουμε γεμίσει τη Βουλή και τη δημόσια ζωή με γόνους-κακέκτυπα της Αντουανέτας. Με μάτια γλαρά και πνευματικό επίπεδο Τοτού.
Ίσως μόνο αυτοί μας αξίζουν...

Καλή Ανάσταση!

Όπως ξέρετε, οι σχέσεις μου με την κυρίαρχη θρησκεία είναι ανύπαρκτες. Ενίοτε γίνονται εχθρικές από δηλώσεις τύπου "προσευχόμαστε στον Θεό να σαπίσει το στόμα του [Νίκου Δήμου]", που ξεστόμισε ο μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος χθες, Μεγάλη Παρασκευή, συμπληρώνοντας ότι "θα κατασπαράξει όποιον υβρίζει τον επουράνιο πατέρα του". Υποθέτω πως και ένας θνητός πατέρας θα ντρεπόταν αν το παιδί του τον υπερασπιζόταν με τόσο μίσος. Αν και πρόσφατη είναι η επίθεση του υιού Μπαλτάκου μέσα στη Βουλή, οπότε λάθος υποθέτω...

Τα κρούσματα μισαλλοδοξίας πληθαίνουν. Η Εκκλησία, το ΚΚΕ, οι Σαμαροβενιζέλοι και οι παρακοιμώμενοί τους, μοιάζουν σαν να απελευθερώθηκαν από τον καθωσπρεπισμό τους και επιτίθενται χυδαία σε όποιον τους αμφισβητεί ή έστω απειλεί το δόγμα τους. Και αν αυτό περιοριζόταν στους κύκλους τους, δεν θα πείραζε. Σε συνδυασμό, όμως, με το ταχύρυθμο σεμινάριο στο οποίο εκπαίδευσε η Χ.Α. ένα τμήμα του λαού -το πιο λούμπεν και αμόρφωτο- φτιάχνει μια εκρηκτική κατάσταση.

Η κρίση είναι κυρίως πνευματική. Βρήκε άδεια κεφάλια και εγκαταστάθηκε. Βρήκε ζαλισμένα μυαλά και τα αποκοίμισε. Βρήκε άκρατο ατομισμό και διέλυσε τις διαπροσωπικές σχέσεις.
Μόνη αντίσταση το χιούμορ κι η αλληλεγγύη. Όμως, οι εχθροί δεν έχουν βγάλει όλα τα όπλα τους ακόμα. Με όλα τα ΜΜΕ δικά τους, δεν έχουν νικήσει.
 Έχουμε να δούμε πολλά ακόμα. Κι όσο καθυστερούν οι βουλευτικές εκλογές, τόσο η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας προχωρά. Ας ελπίσουμε πως στις 25 Μαΐου η ΝΔ θα έρθει δεύτερη. Μόνο τότε οι εξελίξεις θα είναι καταιγιστικές.

http://www.haniotika-nea.gr/geliografia-100/

Η κατάργηση του φαστ τρακ που ψήφισε το Ευρωκοινοβούλιο με πρόταση του Κρίτωνα Αρσένη πρέπει να εγκριθεί από τα 27 κοινοβούλια και θα ισχύσει σε ένα χρόνο. Ώς τότε, οι Σαμαροβενιζέλοι προλαβαίνουν να ξεπουλήσουν την Ελλάδα στους κάθε Λάτσηδες. Ακόμα κι αν μια αριστερή κυβέρνηση ακυρώσει αυτές τις ελεεινές πράξεις, θα πρέπει να αφιερώσει για αυτό πολύ χρόνο και κόπο, τη στιγμή που χρειάζεται όλες της τις δυνάμεις για να ξαναστήσει τη χώρα.
Ο μήνας που μεσολαβεί μέχρι τότε είναι κρισιμότατος. Εχθροί και φίλοι παρακολουθούν με ενδιαφέρον τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Ο καθένας για δικό του λόγο. Ας αφήσουμε γκρίνιες και μικροψυχίες στη μπάντα και ας προσπαθήσουμε να τους ανατρέψουμε, έστω και με την ψήφο μας. Η επανάσταση που ονειρευόμαστε αργεί ακόμα. 

Καλή  Ανάσταση, λοιπόν. Στα μυαλά, στις αντιλήψεις, στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης. 

Real News?

Είχα κάποτε έναν συνάδελφο, ο οποίος κάθε μήνα ξεψείριζε την απόδειξη μισθοδοσίας του. Εμείς οι υπόλοιποι αδιαφορούσαμε: πέντε κάτω-πέντε πάνω, τα λεφτά ήταν πάντα λίγα!
Τον ξαναθυμήθηκα πριν από λίγα χρόνια, όταν το ταμείο μου ανακάλυψε πολύ καθυστερημένα πως κακώς μου έδινε επίδομα τέκνου για τη μικρή μου κόρη και μου κράτησε το ποσόν αναδρομικά! Επισήμανα πως το λάθος δεν ήταν δικό μου και πως δεν ήξερα καν το ποσοστό του στο οικογενειακό. Εις μάτην. Με αντιμετώπισαν λιγάκι σαν απατεώνα, που έπαιρνε επίδομα τυφλότητας. Για κάποιους μήνες στριμωχτήκαμε άγρια, κι ας μην είχαν αρχίσει ακόμα οι περικοπές.

Αυτή η ιστορία μού ήρθε στο μυαλό όταν διάβασα για το επίδομα τέκνου (28 ευρώ μηνιαίως) που έπαιρνε η Λίνα Αλεξίου, μητέρα της βουλευτίνας του ΣΥΡΙΖΑ Ζωής Κωνσταντοπούλου, συνταξιούχος δημοσιογράφος και αντιπρόεδρος του ΕΣΡ. Το θέμα έγινε πρωτοσέλιδο στη Real News του Ν. Χατζηνικολάου. Για να δείξει τι, άραγε; Ότι είναι και αυτή απατεώνας και χρεώνει το ελληνικό δημόσιο; Σιγά, καλέ, μην σκίσετε κανα καλσόν! Όταν κάθε τόσο χαρίζονται εκατομμύρια σε κομματικούς φίλους ή στελέχη, εσείς τι θέλετε να δείξετε με αυτό; Ότι οι αριστεροί κλέβουν επίσης; Λίγο άχαρη είναι αυτή η δουλειά. Δεν συμφωνείτε;

Ο Στέλιος Χαραλαμπόπουλος του Unfollow, δίνει τρεις ακόμα εκδοχές:

• θέλουν να εκδικηθούν για τα πρόστιμα που τους ρίχνει το ΕΣΡ
• εκθέτουν τη Ζ. Κωνσταντοπούλου, για να την τιμωρήσουν επειδή είχε καταφέρει αρχικά να μπλοκάρει μια τροπολογία που χάριζε πρόστιμα εκατομμυρίων στους πετρελαιάδες, και η οποία τελικά πέρασε με την πέμπτη προσπάθεια, τις προάλλες.
• εκθέτουν τη Ζ. Κωνσταντοπούλου, για να την τιμωρήσουν επειδή είναι συνήγορος του Unfollow στην αγωγή που υπέβαλε ο Δημήγτρης Μελισσανίδης.

Ασκήστε σωστά τον έλεγχο στην εξουσία, παιδιά, και αφήστε τις κουτοπονηριές. Η "τέταρτη εξουσία" δεν είναι θεόσταλτη. Κρίνεται και αυτή. Εκτός κι αν είστε βέβαιοι πως ο λαός είναι κουκουρούκου και το γνωστό σύνθημα "Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι" αφορά άλλον κλάδο.

Τα καντήλια μου!

Τις τελευταίες δυο μέρες κατεβάζω καντήλια. Για:

• Το βιντεάκι με τον Σαμαρά να απαγγέλλει τα πατερημά, 
• το βιντεάκι της ΚΝΕ, που ΝΟΜΙΖΕΙ ότι σατιρίζει τη συνύπαρξη Τσίπρα-Δασκαλόπουλου, ενώ επί τέσσερα χρόνια μνημονίων δεν έβγαλε άχνα,
• το Σπουδαστικό της Ασφάλειας που νεκραναστήθηκε στα σχολεία.

Και, αφού εξάντλησα τα καντήλια της Αθήνας, θυμήθηκα τις κεφαλονίτικες ρίζες μου και επιστράτευσα και εκείνα του Αγίου Γερασίμου. Για:

• Τον αρχοντοχωριάτη Άδωνη που πήγε στο Χάρβαρντ, προσκεκλημένος μιας εταιρείας, χρεώνοντάς μας τα έξοδα, ενώ
• κλείνει τον ΕΟΠΥΥ, καταδικάζοντας τους φτωχότερους σε βέβαιο θάνατο.

Εσύ, αποχαυνωμένε γείτονα, που όλη μέρα έχεις την τηλεόραση να παίζει, έχεις καταλάβει τι ΠΑΙΖΕΙ;
Δεν πρόκειται να σε υπερασπιστώ ξανά. Δεν θα φάω άλλα χημικά για χάρη σου. Να πεθάνετε όλα τα χούφταλα που ψηφίζετε την τραβεστί και την ατόφια ακροδεξιά! Είστε άξιοι της μοίρας σας.

Δεν είναι επιλογή. Είναι έγκλημα.

Το είδος της σεξουαλικής σχέσης δύο ενηλίκων είναι απολύτως δικό τους θέμα. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να επέμβει ή να την κριτικάρει. Βεβαίως, όλες οι θρησκείες και οι εξουσίες έχουν προσπαθήσει να ελέγξουν το σεξ. Συνήθως με απαγορεύσεις και τιμωρίες. Συχνά απάνθρωπες.
Πιο πονηρή η χριστιανική θρησκεία, επέλεξε να ελέγξει το υποσυνείδητό μας, μέσω της ενοχής που μας εμφυσά από τα πιο τρυφερά μας χρόνια. Έτσι, δύο ολόκληρες χιλιετίες, η σεξουαλική ζωή των ανθρώπων καταδυναστευόταν από φόβο, προκαταλήψεις και ταμπού. Η τιμωρία θα τους περίμενε μετά θάνατον. Μπορούσαν να τη δουν εικονογραφημένη στις εκκλησίες, σαν φρικτό εφιάλτη.
Στον 20ό αιώνα, το σεξ φάνηκε να απενοχοποιείται. Η ζωή στις πόλεις, όμως, με την αποξένωση του καθενός μας και τον διαστρεβλωμένο τρόπο με τον οποίο εργαζόμαστε και ζούμε, -αγχωμένοι, παστωμένοι και υποχρεωμένοι να συγχρωτιζόμαστε με ανθρώπους που δεν διαλέγουμε- έχει οδηγήσει σε νέες τερατογενέσεις.

Η παιδεραστία είναι μια διαστροφή πολύ παλιά. Υπάρχει ακόμα και σε αρχαίες μυθολογίες όπως η ελληνική. Εκεί μάλιστα περιβάλλεται από μια ειδυλλιακή ατμόσφαιρα, προκειμένου να πείσει ότι, εάν υπάρχει συναίνεση, τότε είναι θεμιτή.
Στον κόσμο των θνητών, συνήθως την ασκούν εύποροι άντρες, οι οποίοι έχουν τη δύναμη να επιβάλουν σιωπή και ατιμωρησία.
Πριν από μερικά χρόνια, στην Ολλανδία, κάποιοι διεστραμμένοι προσπάθησαν να δημιουργήσουν κόμμα με βάση αυτή την υποτιθέμενη συναίνεση εκ μέρους των παιδιών. Ευτυχώς, δεν βρέθηκε δικαστής πρόθυμος και οι αρουραίοι επέστρεψαν στις τρύπες τους.

Η παιδεραστία -τι αθώα λέξη!- δεν μου προκαλεί μόνο αποστροφή. Θεωρώ ότι είναι το μεγαλύτερο έγκλημα από όλα και θα έπρεπε να τιμωρείται το ίδιο σκληρά. Ο φόνος αφαιρεί ζωή. Ο βιασμός, όμως, ενός παιδιού καταστρέφει τη ζωή του για πάντα. Πολλές φορές, αγόρια που κακοποιήθηκαν σεξουαλικά, εξελίσσονται τα ίδια σε βιαστές ανηλίκων αργότερα. Όσο βαθιά κι αν κρύψουν αυτές τις αναμνήσεις, κορίτσια και αγόρια, ποτέ δεν θα μπορέσουν να συνέλθουν και να πάρουν στα χέρια τους τη ζωή. Θα τους στοιχειώνουν και θα τους βασανίζουν για πάντα.

Πρόσφατο παράδειγμα η θετή κόρη του Γούντι Άλλεν, η οποία για πρώτη φορά τον κατηγόρησε αυτοπροσώπως ότι τη βίασε όταν ήταν μόλις 7 ετών! Τότε το είχε εκμυστηρευτεί στη μητέρα της, η οποία όμως δεν κατάφερε να τον παραπέμψει στη δικαιοσύνη, παρά τις αναφορές δύο ψυχολόγων. Λίγο αργότερα, ο υπερεκτιμημένος (προσωπική μου άποψη) σκηνοθέτης παντρεύτηκε την άλλη θετή του κόρη!
Αναρωτιέμαι τι σκέφτονται τώρα για αυτόν όλοι εκείνοι που τον έβρισκαν γλυκούλη.


Υ.Γ. Αντίθετα, θλίψη μου προκάλεσε η είδηση ότι βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμά του ο ηθοποιός Φίλιπ Σίμουρ Χόφμαν, με μια σύριγγα καρφωμένη στο χέρι. Νέος ακόμα, 46 χρονών. Έχω δει σχεδόν όλες τις ταινίες του: ένας αληθινός χαμαιλέων! Κρίμα...

Παραισθησιογόνα

Άκουσα το ηχητικό πριν από λίγο, στην εκπαμπή των Καραγιώργου-Ανδρουλιδάκη "Δυο γάιδαροι μαλώνανε" (Στο Κόκκινο), και έμεινα με ανοιχτό το στόμα:

Δείτε το βίντεο εδώ

Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος Ιερεμίας, κόβοντας την πίτα στη Δημητσάνα, ξεπέρασε κάθε προσδοκία, μιλώντας για το ράσο του που εκπέμπει τριφασικό ρεύμα επειδή το κρέμασε εκεί όπου κρεμάστηκε ο Γρηγόριος Ε', για τους άθεους που δεν πρέπει να ψηφίζονται και για τους πιστούς ψηφοφόρους, οι οποίοι προτού ρίξουν την ψήφο στην κάλπη πρέπει να σταυροκοπιούνται!
Τι παίρνει και δεν μας δίνει;
Ναι, αυτοί οι άνθρωποι έχουν κάθε δικαίωμα να παραληρούν και να σπέρνουν το μίσος, ενώ κατά τη γνώμη τους οι πολίτες δεν δικαιούνται να δηλώνουν άθεοι. Νομίζω πως περάσαμε το στάδιο της θεοκρατίας. Διολισθαίνουμε στους Σκοτεινούς Αιώνες.

Another brick in the wall

Απαγορεύτηκαν οι συναθροίσεις, οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες μέχρι τα μεσάνυχτα.
Όχι, δεν με παραξενεύει. Η ιστορία είχε ξεκινήσει με εκείνον τον χλιμίτζουρα με το πούρο. Τον Κλίντον. Συνεχίστηκε με το κίνημα κατά της Παγκοσμιοποίησης. Και αναβαθμίζεται. Μας ψεκάσανε, μας δείρανε, μας κλείδωσαν στα σπίτια μας και ανέλαβαν οι Τρέμηδες τη λοβοτομή. Βέβαια, όλοι αυτοί έχουν προ καιρού ξεφύγει και κάνουν μνημειώδεις γκάφες, όπως σήμερα με το βίντεο του Ξηρού από το μακρινό 1990:



"Ανεπαισθήτως", που θά' λεγε κι ο Ποιητής, ο φόβος εδραιώθηκε και κατέλαβε όλο μας το είναι. Σήμερα απαγορεύτηκε η δημοκρατία από τις 6 το πρωί ώς τα μεσάνυχτα.
ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ καταδίκασαν. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν πήγε στη γελοία τελετή ανάληψης της προεδρίας, όπου παρίστανται η Άσ'τον κι ο Ρόμπα-ϊ.
Και πολύ καλά έκανε.

Άντε, τελευταία και τυχερά!

 

Το βήμα, όμως, έμεινε και πάλι μετέωρο. Δεν μπήκε επικεφαλής σε διαδήλωση.
Ούτε ο Κουτσούμπας, θα μου πείτε, αλλά δεν περιμένω άμεσα κάτι επαναστατικό από το ΚΚΕ. Προς το παρόν μετράει τα λεφτά από την πώληση του 902.

Ο ΣΥΡΙΖΑ όφειλε να καλέσει σε συγκέντρωση κατά της απαγόρευσης. Ακόμα και πολιτικάντικα να το δει κανείς, θα ανέβαζε την αξιοπιστία του.
 Ύστερα, μάλιστα, από το "άδειασμα" του Διαμαντόπουλου. Που, παρεμπιπτόντως, ήταν πολύ άδικο, συγκρινόμενο με τη στάση του κόμματος απέναντι στον αμετροεπή και φανφαρόνο Τατσόπουλο, ο οποίος δεν θυμάμαι να έχει κάνει κάτι ρηξικέλευθο στον βίο του, πέρα από τις βλακείες περί Κολοκοτρώνη.

Τα δύο κόμματα της ελληνικής Αριστεράς, λοιπόν, άφησαν μόνη την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το Σχέδιο Β΄και άλλες συλλογικότητες να διαμαρτυρηθούν για την τιμή ενός λαού, ο οποίος αντιμετωπίζει τόσα προβλήματα, ώστε αδιαφορεί πλέον για τη σφαγμένη ελευθερία του. Και τα ΜΑΤ διέλυσαν ακόμα και τη συνέντευξη τύπου, συλλαμβάνοντας το στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΑΔΕΔΥ Παύλο Αντωνόπουλο.

Όταν δεν ντρέπεσαι για τις πράξεις σου, δεν καλύπτεις τις χειροπέδες με μπουφάν!

Αργότερα, ο Αλέξης Τσίπρας θα συναντηθεί με τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Αυτόν που έχει οικολογικές ευαισθησίες. Και που χθες πρόσφερε στον Δημήτρη Μελισσανίδη το οφίκιο του Άρχοντα Κουροπαλάτου (!;), αξίωμα που δίνεται για πρώτη φορά μετά το 1453. Ο Μελισσανίδης είναι εκείνος που βομβαρδίζει με μηνύσεις τους συντάκτες του UNFOLLOW, επειδή αποκαλύπτουν τον βίο και την πολιτεία του, και ετοιμάζεται να χτίσει ένα καρακιτσαριό στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Καληνύχτα σας.

Η χώρα της ασφάλειας και της δικαιοσύνης

Δεν είχε ακόμα στεγνώσει το "μελάνι" της προηγούμενης ανάρτησης, όπου αφήσαμε τον Δένδια να επαίρεται για τη στάση της αστυνομίας απέναντι στο νεοναζισμό, όταν διάβασα στην Εφημερίδα των Συντακτών ότι στη Θάσο μεταφέρθηκαν πέντε διμοιρίες των ΜΑΤ, προκειμένου να γίνουν τα εγκαίνια γραφείων της Χ.Α.
Οι κάτοικοι είχαν προειδοποιήσει πως θα έδιωχναν τους χρυσαυγίτες από το νησί, όπως έκαναν και την περασμένη άνοιξη, και η αστυνομία φρόντισε να τους κρατήσει μακριά.

Χρυσαυγίτες δηλητηριάζουν παιδικές ψυχούλες με το ναζιστικό μίσος (http://www.efsyn.gr/?p=158452)

Στο μεταξύ, στις φυλακές Κορυδαλλού δεν έχουν αντικατασταθεί τα 85 από τα 90 τζάμια που είχαν σπάσει σε εξέγερση πριν από πολλούς μήνες, με αποτέλεσμα οι κρατούμενοι να ξεπαγιάζουν! Ιδίως οι πιο φτωχοί. Στην κατάληψη ΒΟΞ, στα Εξάρχεια, συγκεντρώνονται κουβέρτες, για όποιον ενδιαφέρεται να βοηθήσει αυτούς τους δυστυχισμένους.

Στον ΧΥΤΑ της Φυλής βρέθηκαν ραδιενεργά απόβλητα από το νοσοκομείο Μεταξά, τα οποία είχαν μεταφερθεί (πάλι!) από την εταιρεία ΠΕΡΜΕ Καρούντζος. Οι τρεις εργαζόμενοι που τα άγγιξαν εξετάστηκαν και είναι καθαροί, ενώ οι υπεύθυνοι παραπέμφθηκαν στο αυτόφωρο. Δεν είναι η πρώτη φορά που νοσοκομείο ρίχνει τα απόβλητά του στον ΧΥΤΑ αντί στον αποτεφρωτήρα, αφού η διαφορά τιμής ανά τόνο είναι 45 ευρώ στον πρώτο έναντι 1.700 ευρώ στον δεύτερο! (Κουτί Πανδώρας)

Για το κεραμίδι, ρε γαμώτο!

Δεν θα σας ζητήσω να υπογράψετε για την Καρέτα-Καρέτα. Ούτε καν για τη σωτηρία ενός πάρκου.
Σήμερα, ΤΩΡΑ, υπογράψτε για να γλιτώσουμε έστω το κεραμίδι πάνω από τα κεφάλια μας. Δεν θα πέσει. Θα μας το πάρουν, είτε οι τράπεζες είτε οι γύπες.
Ζητάμε να μην αρθεί η απαγόρευση του πλειστηριασμού πρώτης κατοικίας.
Ήδη έχουν υπογράψει πάνω από 100.000. Αύριο, σε μια σεμνή τελετή στην Πλατεία Συντάγματος, θα παραδώσουν τις υπογραφές στη Βουλή. Ας είναι κι η δική σας:

https://secure.avaaz.org/el/petition/Ohi_stoys_pleistiriasmoys_akiniton_ton_yperhreomenon_Ellinon_3/?bwrnPab&v=32370

Πάλι εξαχρειώθηκαν τα Εξάρχεια!

Φανταστείτε λιγάκι την αγωνία των γονέων μετά τις προσαγωγές των παιδιών τους το πρωί! Κυρίως όταν τα είδαν δαρμένα!

Είναι φανερό πως, για την κατάπτυστη συγκυβέρνηση, ο εχθρός είναι οι νέοι. Όσοι δεν έχουν υποταχθεί στην ανεργία και τη φτώχεια, πήραν των ομματιών τους και έφυγαν.

και οι δύο φωτογραφίες είναι του Μάριου Λώλου από εδώ

Οι συνομήλικοι του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου είναι άνεργοι ή φοιτούν σε πανεπιστήμια υποβαθμισμένα και συκοφαντημένα, με αίθουσες που θυμίζουν ψυγεία και υπαλλήλους υπό διωγμό.

από εδώ

Σήμερα είχαν σειρά οι νεότεροι. Που νιώθουν τον νεκρό δικό τους, αφού θα είναι παντοτινά δεκαπέντε χρονών.
Οι μπάτσοι τους στρίμωξαν, τους ψέκασαν με μανία, τους έκαναν σωματική έρευνα και τελικά άρπαξαν κάποιους από το σωρό. Απόδειξη, η προσαγωγή του εικοσάχρονου Γερμανού τουρίστα, ο οποίος δεν είχε καταλάβει πού βρισκόταν και ρωτούσε τι είναι ΓΑΔΑ.

Επειδή, όμως, τελευταία οι μπάτσοι αφιονίζονται και πρέπει κάπου να ξεσπάσουν, έγινε και πάλι εισβολή στα δύσμοιρα Εξάρχεια, όπου μέχρι πριν από λίγο γινόταν χαμός!

Δεν ξέρω ποιο είναι πιο εξοργιστικό: το ότι έφηβοι τρομοκρατούνται και ενδεχομένως ωθούνται σε περίεργες σκέψεις ή το ότι τμήμα της πόλης μας χρησιμεύει ως σάκος του μποξ για τα φασιστοειδή ρόμποκοπ;